=7=
หน้าห้องอาหารโรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลที่เซ็ทให้ผมหน้าม้าตกลงมาอย่างมีสไตล์ในชุดเสื้อยืดคอวีสีดำทับกับเสื้อสูทลำลองสีฟ้ากับกางเกงผ้าสีเทาเข้ากับรูปร่างไม่น้อยกำลังนั่งไขว่ห้างรอคู่นัดของเขาอยู่ที่โซฟาหน้าห้องอาหารตรงที่ติดกับกระจกที่เผยให้เห็นความวุ่นวายของเมืองหลวงแม้จะเป็นวันหยุด ปลายเท้าที่สวมรองเท้าหนังคู่สวยกระดิกไปมาเล็กน้อย ขณะที่เหลือบมองนาฬิกาข้อมืออยู่เป็นระยะ เมื่อรู้สึกว่าคู่นัดของตัวเองนั้นมาสายกว่าที่คิดเอาไว้
เจตน์รีบวิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากสถานีรถไฟฟ้า แล้ววิ่งไปตามทางเดินที่ไปยังโรงแรมที่นัดไว้ โชคดีที่รุ่นพี่นั่งอยู่ติดกระจกของโรงแรมและ ดูเด่นซะขนาดนั้น
ชายหนุ่มรีบวิ่งข้ามถนนแล้วตรงไปเคาะกระจกตรงหน้ารุ่นพี่ พลางยกมือไหว้ปลกๆเป็นเชิงขอโทษ
เจตน์ดูแตกต่างจากทีเคยเห็นในชุดทำงานและโดดเด่นด้วยเสื้อเชิ๊ตตัวสวยอยู่ในบริษัท คราวนี้เส้นผมสีเหมือนกันของร่างสูงกลับถูกเซ็ทตั้ง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของอารยะมองอีกฝ่ายราวกับจะต่อว่าเล็กน้อย ก่อนที่จะเคาะกระจก เป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายรีบๆเข้ามาในโรงแรมได้แล้ว
หลังจากจัดการเรื่องดีลอะไรนั่นเรียบร้อยเจตน์ก็เดินนำอารยะเข้าไปก่อน แล้วเลือกโต๊ะนั่งเสียเอง
" โทษฮะพี่ ผมตื่นสายน่ะ " เจตน์ไหว้ขอโทษอีกฝ่ายอีกรอบหลังจากเป็นฝ่ายเลือกที่นั่งได้แล้ว นี่เขาโชคร้ายจริงๆ มาทำงานวันแรก เมาเละ ลวนลามรุ่นพี่ แถมพอเขานัดเดทยังมาสายอีก
"ก็เมื่อคืนคุยโทรศัพท์ดึกนี่นา" ริมฝีปากบางของอารยะคลี่เป็นรอยยิ้ม เมื่อครู่เขายืนอึ้งไปพักหนึ่งเลยทีเดียวกับการกระทำของเจตน์ แต่เมื่อตั้งสติได้ก็นั่งลงยังฝั่งตรงกันข้าม
"แล้ว..ตื่นสายแต่ก็มีเวลาทำผมไม่ใช่เหรอ? "มือยกขึ้นแตะเบาๆที่เส้นผมของอีกฝ่าย ราวกับจะล้อเลียน
"นี่ กลัวไม่หล่อรึไง?"
" ก็เดทกับพี่นี่ ไม่หล่อได้ไงล่ะ " เจตน์ตอบกลับยิ้มๆ มองมองดูมือของอีกฝ่ายที่ไล้กับผมของเขา
" วันนี้พี่ก็หล่อนะฮะ "
"ก็วันหยุดนี่นา ทำตัวสบายๆซักวันน่า" ว่าพลางก็ดึงมือกลับก่อนจะหยิบเมนูที่ลดราคาแล้วมาส่งให้อีกฝ่าย
"กินอะไรดีล่ะ"
" พี่เลือกให้หน่อยดิฮะ ผมไม่เคยมา เจ้าชินมันไม่ค่อย..เอ่อ.. " เจตน์หยุดพูดทันที เขานึกได้ว่า การพูดถึงคนอื่นตอนที่เดท มันไม่ดีเท่าไหร่นัก
"จะพูดก็ได้...ไม่ห็นเป็นไรเลย" อารยะพูดพลางเปิดเมนูที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองแล้วยกมือขึ้นเรียกบริกร
"ขอเป็นชุดเอ่อ … กุ้ง เอ๊ะไม่มีหรอกเหรอ? แล้วนายล่ะ จะกินอะไร? "
" เนื้อครับ ..ผมชอบเนื้อ " เจตน์รีบบอก
"ครับถ้าอย่างนั้นเป็นชุดเนื้อก็ได้ครับ เป็นสองที่เลย แล้วก็ขอไวน์แดงมาทานคู่กันด้วยนะครับ "อารยะ จัดการสั่งอาหารและเครื่องดื่มเสร็จสรรพ
คำว่าไวน์แดงทำให้เจตน์ต้องกลืนน้ำลาย
...สั่งไวน์แดงเพิ่ม..แต่กูเพิ่งทำงานได้สองวันเนี่ยนะ..
ใบหน้าเรียวเริ่มซีดเมื่อนึกถึงราคาของมัน
"เป็นอะไรไป..."อารยะ หัวเราะเบาๆ
"ไม่เป็นไรน่า...ฉันเลี้ยงเอง" ดวงตาคู่สวยขยิบให้กับอีกฝ่ายอย่างนึกขำ
" จะดีเหรอครับ..โรงแรมพี่ก็จอง ทานข้าวพี่ยังเลี้ยงอีก " เจตน์บอกอย่างเกรงใจ ไม่ทันคิดว่าโต๊ะข้างๆจะฟังอยู่รึเปล่า
นิ้วเรียวของอารยะยกขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเองเล็กน้อย
"อย่าพูดเสียงดังไปซิ่ ... " ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายไม่วางตา
ทำเอาเจตน์ต้องยกมือขอโทษทันทีเลย คิ้วเรียวขมวดรู้สึกเครียดๆพิกล
นานพอสมควร หลังจากที่ออเดิร์ฟตามราคาอาหารชุดนั้นมาเสิร์ฟให้ อาหารจานหลักจึงตามมา
เจตน์ได้แต่ก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารของตัวเองไป เพราะกลัวว่าถ้าพูดอะไรแปลกๆ ตรงๆออกไป มันคงจะไม่ดีเท่าไหร่นัก
"เมื่อคืนนี้รู้สึกว่าจะมีปากมีเสียงมากกว่านี้น้า... เป็นอะไรเหรอ ไม่ชอบเหรอ " อารยะถามพลางขยับหน้าลงไปเล็กน้อย เพื่อที่จะสบตาของอีกฝ่ายที่นั่งอยู่ที่ตรงฝั่งตรงข้าม
" จริงๆ ถ้ามีมุมส่วนตัว คงคุยกันสนุกกว่านี้นะฮะ รุ่นพี่ "เจตน์บอกก่อนจะยกแก้วไวน์แดงขึ้นมา
" ดื่มให้กับวันนี้ครับ "
"ก็...นัดกินข้าวเที่ยงนี่นะ "ชายหนุ่มร่างบางหัวเราะก่อนจะยกแก้วไวน์ของตัวเองขึ้นมาบ้าง ดวงตาคู่สวยสบมองดวงตารีเรียวของอีกฝ่าน
"ดื่มให้กับวันนี้ "
เจตน์ยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ .. เขารู้ดีว่าวันนี้คงไม่จบแค่ชนแก้วมื้อเที่ยงเป็นแน่.. แต่ก็ไม่อยากจะคิดไกลไปขนาดเข้าโรงแรมหรอกนะ บางทีพวกเขาอาจจะแค่เดินเที่ยวแถวๆนี้ แล้วก็่ต่างคนต่างกลับก็ได้
"เล่าให้ฟังหน่อยซิ่...เรื่องของเธอ ทำไมถึงอยากมาทำงานที่นี่ล่ะ "อารยะเริ่มตั้งประเด็นหลังจากวางแก้วไวน์ลง ความรู้สึกที่เครื่องดื่มสีแดงร้อนระอุไหลลงคอไปนั้นสามารถรู้สึกได้อย่างไม่ยากเย็น
“ ก็ลองหว่านใบสมัครดูน่ะฮะ แล้วบังเอิญไอ้ชินมันก็มาสมัครเหมือนกัน แอบมาสมัครด้วยล่ะ ไม่รู้ว่าป๊ากับม๊ามันยอมได้ไง น่าเสียดายที่ไม่ได้อยู่แผนกเดียวกัน " ชายหนุ่มถอนหายใจเมื่อนึกถึงเรื่องนั้น
" แต่มันก็โชคดีที่มีพี่อาร์ตดูแลนะฮะ ผมรู้ว่าถ้าเป็นรุ่นพี่ล่ะก็คงไม่ต้องห่วงไอ้อ้วนนั่นหรอก เพราะพี่ใจดีออก "
"อ้าว ทำไมล่ะ ชินเขาน่าห่วงขนาดนั้นเลยเหรอ ...ก็เห็นเขาทำงานได้ดีนี่ แค่อาจจะยังใหม่ไปหน่อยเท่านั้นเอง" ถึงจะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่หัวข้อของการสนทนานั้นกลับกลายเป็นบุคคลที่สามแต่นั่นก็ดูจะไม่เป็นอะไรมากเมื่อชายหนุ่มร่างบางรู้สึกว่าถูกใจใบหน้าของอีกฝ่ายที่กำลังตั้งใจเล่าเรืองนี้เหลือเกิน
" ก็เจ้านั่นน่ะ.. " เจตน์เงยหน้าขึ้นจากจานอาหาร ก่อนจะนิ่งไปเมื่อได้สบตาอีกฝ่ายตรงๆ และได้พิจารณาใบหน้าได้รูปของอารยะใกล้ๆ
..หล่อกว่ากรูอีก..
"หืม? มีอะไรเหรอ" ชายหนุ่มร่างบางว่าพลางถอยออกมา ก่อนจะก้มลงมาเสื้อผ้าตัวเอง "มีอะไรติดอยู่รึไง "
" เปล่าฮะ..ผมแค่สงสัย ว่าทำไมพี่ถึงปล่อยให้ตัวเองโสตนะเนี่ย? "ริมฝีปากได้รูปยิ้ม ก่อนจะหัวเราะ
" พี่หล่อกว่าผมอีกนะเนี่ย ฮะ ฮะ "
" ฉันอาจจะเลือกมากไปหน่อย มั๊ง " อารยะหัวเราะเบาๆ ก่อนจะสบตาอีกฝ่าย
"เธอก็หน้าตาดีนะ"
" ขอบคุณครับ " เจตน์ยิ้มรับคำชมของอีกฝ่าย ก่อนจะทานอาหารมื้อเที่ยงและช่วยกันกับอารยะจัดการไวน์แดงขวดนั้นจนหมด
===============
กว่าทั้งสองคนจะออกจากห้องอาหาร เวลาก็ปาไปบ่ายคล้อยเสียแล้ว ชายหนุ่มทั้งสองคนเดินคุยกันไปเรื่อยจนกระทั่งเดินไปหยุดอยู่ที่ฟรอนท์ของโรงแรม
" เดินไปเดินมา มาที่นี่ได้ไงฮะเนี่ย " เจตน์เงยหน้ามองอาคารสูงตรงหน้าก่อนจะสบตากับรุ่นพี่
..เอาจริงรึวะเนี่ย?..
" เราจะเดินออกไปไปก็ได้ แล้วฉันค่อยโทรยกเลิก " ชายหนุ่มร่างบางมองหน้าของอีกฝ่ายพลางยิ้ม
" งั้น ลองดูไหมล่ะฮะ? " เจตน์ถามอีกฝ่าย สีหน้าจริงจัง
"ก็… จองไว้แล้วนี่ " อารยะตอบกลับมาพลายิ้ม
===============
เจตน์เดินไปรอที่หน้าลิฟท์ปล่อยให้อีกฝ่ายจัดการเรื่องต่างๆที่ลอบบี้เพียงลำพัง
ชายหนุ่มร่างบางเดินกลับมาพร้อมคีย์การ์ดที่ถือมาในมือ
"ชั้น 10 ล่ะ .. เห็นวิวเจ้าพระยาด้วย .. " อารยะยักไหล่เล็กน้อยก่อนจะหันไปยิ้มให้กับอีกฝ่าย
เจตน์กดลิฟท์แทนคำตอบนั้น เมื่ออารยะมาถึงประตูลิฟท์ก็เปิดออก หนุ่มรุ่นน้องก็เดินนำเข้าไปก่อน
"ขอบใจนะ" อารยะเดินตามเข้าไปก่อนจะหันไปมองหน้าของอีกฝ่ายเล็กน้อย แล้วหันกลับมามองตัวเลขที่ค่อยๆเปลี่ยนไปเรื่อยๆ
ไม่มีคำพูดใดอีกจนกระทั่งลิฟท์ถูกเปิดออก เจตน์ให้อารยะเดินนำเขาไปที่ห้อง
...ตื่นเต้นชะมัด....
อารยะเดินนำอีกฝ่ายไปจนถึงห้องที่ได้จองเอาไว้ มือเรียวเสียบคีย์การ์ดเปิดเข้าไปด้านในพบกับห้องกว้างขวาง ที่มีทั้งมินิบาร์ ขนาดเล็กอยู่ที่มุมด้านหนึ่ง ขวดแชมเปญสะท้อนแสงสีส้มนวลของไฟที่เปิดสว่างอยู่ด้านใน แต่ที่ดูจะสะดุดตาคงไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากเตียงขนาดคิงส์ไซส์ที่ตั้งอยู่กลางห้อง
"นี่ไงล่ะ....ที่อยากอวด" ชายหนุ่มร่างบางเดินลิ่วๆไปที่ผ้าม่านก่อนจะเปิดออกเผยให้เห็นภาพวิวของเมืองใหญ่ที่กำลังอาบแสงอาทิตย์ร้อนระอุ
" แพงล่ะสิฮะเนี่ย " เจตน์เดินตามอีกฝ่ายแล้วกอดร่างบางนั้นจากด้านหลัง
" พี่พาผมขึ้นมาดูวิวกรุงเทพกลางวันแสกๆจริงเหรอ?" ดวงตารีนั้นมองอีกฝ่ายนิ่ง
เสียงทุ้มต่ำที่อยู่ๆก็ได้ยินที่ข้างหูนั้นทำเอาหนุ่มรุ่นพี่เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ
"นั่นสิน้า…" ชายหนุ่มร่างบางพูดทังๆที่ยังยืนอยู่อย่างนั้น
" พอได้เห็นพี่ใกล้ๆแบบนี้ .. พี่หล่อมากนะครับ " มือแกร่งนั้นค่อยๆ กอดอีกฝ่ายจากด้านหลัง
" ตอนนั้น ผมกอดพี่ไว้ทั้งคืนได้ยังไงกันนะ? "ริมฝีปากได้รูปกระซิบข้างหูของรุ่นพี่หนุ่มเบาๆ
"อืม..." อารยะพูดขึ้นเบาๆทั้งๆที่ในใจนั้นกำลังพยายามเป็นอย่างมากที่จะไม่ทำให้ใจเต้นโครมครามมากไปกว่านี้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ขาดประสบการณ์อะไรแบบนั้น แต่แน่นอน ด้วยสถานที่ ด้วยบุคคล มันก็ทำให้ตื่นเต้นได้ในทุกๆครั้งนั่นล่ะ
" หันมาสิฮะ "
"อืม... "อารยะค่อยๆหันไปมองหน้าของอีกฝ่าย
เจตน์ค่อยๆก้มลงสบตาอีกฝ่ายก่อนจะแตะริมฝีปากอีกฝ่ายเบาๆ และถอนออกช้าๆ
มือที่โอบเอวนั้นไว้ไล้กับแผ่นหลังของคนตัวเล็กกว่าเบาๆ
"
จะทำ...จริงๆเหรอ? " ชายหนุ่มร่างบางถามเสียงเบาก่อนจะพยายามหัวเราะออกมาเบาๆ
"
ลองทำ..ได้ไหมล่ะ? " เสียงทุ้มแหบพร่าติดริมฝีปากอีกฝ่าย
" ผมไม่เคยทำแบบนี้กับผู้ชายหรอกนะ..ถ้ายังไม่ได้เมาน่ะ"
" เหรอ?"ยังไม่ทันที่จะได้จบประโยคริมฝีปากบางของชายหนุ่มร่างบางก็แตะกับริมฝีปากของอีกฝ่ายเบาๆ เรียวลิ้นเล็มไล้ริมฝีปากล่างของอีกฝ่ายราวกับจะยั่วเย้า
ราวกับไฟที่เจอเชื้อเพลิง เจตน์ตอบรับปลายลิ้นนั้นด้วยลิ้นของตนเอง ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบนั้นอย่างร้อนแรง มือแกร่งดันร่างของรุ่นพี่หนุ่มให้ล้มลงกับเตียงแล้วขึ้นทาบทับทันที
ความนุ่มของเตียงขนาดคิงไซส์ เรียกสติของเขากลับมา มือแกร่งคร่อมร่างนั้นไว้ เพื่อสบตาอีกฝ่ายราวกับจะถาม
"เป็นอะไร..."ชายหนุ่มร่างบางถาม ดวงตาคู่สวยจ้องตาของอีกฝ่ายกลับ ด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดาความหมาย
"
ผมรุกพี่ได้ใช่ไหม? "คำถามตรงๆออกมาจากริมฝีปากได้รูปนั้น
ริมฝีปากของอารยะคลี่ยิ้ม ก่อนจะยกสองแขนขึ้นโอบรอบคอของอีกฝ่ายเอาไว้ เบาๆ
"ก็เธอ
กดฉันลงมาแล้วนี่ "
ริมฝีปากได้รูปยิ้มก่อนจะมอบจูบให้อีกฝ่ายที่ริมฝีปาก ลากลงมาที่ลำคอขาว " อืม..พี่.. "
ปลายลิ้นลากที่ลำคอนั้น พร้อมๆกับมือที่ดึงเสื้อยืดคอวีสีดำที่ตัดกับผิวกายของอีกฝ่ายขึ้นแล้วเลื่อนตัวลง แผ่นอกขาวสะอาด เนียนเรียบ ต่างจากอกสวยๆของผู้หญิงในตอนนี้กลับทำให้เจตน์อยากสัมผัสมันอย่างบอกไม่ถูก
เจตน์สัมผัสมันด้วยปลายลิ้น และริมฝีปากของเขาเอง เขารู้สึกได้ถึงกลิ่นโคโลญจน์ของอารยะที่ติดริมฝีปากของตน
"อืม... " เสียงครางเบาๆดังขึ้นพร้อมกับผิวกายที่กระตุกเกร็งทุกครั้งที่ริมฝีปากร้อนของชายหนุ่มร่างสูงที่สัมผัสลงมา มือเรียวไล้บนไหล่กว้างของเจตน์อย่างยั่วเย้า
รุ่นน้องเลื่อนตัวลงเรื่อยๆ เพื่อลิ้มรสชาติของรุ่นพี่ มือแกร่งไล้กับสะโพกมนผ่านกางเกงผ้าเนื้อนุ่ม
ความคิดของเขากำลังล่องลอยไปไม่ต่างจากคนตรงหน้า
ในสมองปรากฏความทรงจำต่างๆ .. ไม่ใช่แค่ประสบการณ์การมีเซกส์ ของเขา หากแต่มันกลับปนเปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกด้วย
เขานึกถึงภาพตอนที่เรียนวิชาศีลธรรม ในมหาวิทยาลัย .. อาใช่ มันพูดถึงเรื่องเซกส์
และคนที่ต้องไปพรีเซนต์รายงานกลับเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออกมากที่สุดในภาควิชาอย่างเจ้าอ้วนชินดนัย
...ผม... ผมคิดว่า Sex คือสิ่งที่จะต้องเป็นไปตามกฏเกณฑ์ ไมใช่แค่ในเรื่องของความต้องการของร่างกาย เพียงอย่างเดียว ไม่อย่างนั้น คน คงไม่ต่างจากลิง ...แต่มันต้องเป็นไปตามลำดับขั้นตอนของความสัมพันธ์ทางสังคม ความเข้าใจ ยินยอม และผลพวงสุดท้าย ขอขั้นตอนทั้งหมด คือ ชีวิต ที่เราจะให้การกำเนิดขึ้นมา ..ความต้องการของร่างกาย..
คน..ไม่ต่างจากลิง?
เจตน์หยุดการกระทำทุกอย่าง เขายันตัวขึ้นอย่างลำบาก ร่างสูงหอบหายใจด้วยอารมณ์ที่กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งได้เห็นร่างตรงหน้าที่เกือบจะเปลือยด้วยมือของเขาอยู่แล้ว
ชายหนุ่มกลืนน้ำลายหนืดๆลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะสูดลมหายใจลึก
" พะ..พี่..ผมว่า..วันนี้ "
"...ทำไม... "ไม่ต่างกันเลยกับร่างสูง ชายหนุ่มร่างบางเองก็ยันตัวขึ้นอย่างยากลำบาก กางเกงของเขากำลังจะถูกปลดออกไป จะติดก็ที่ตรงสะโพกแค่นั้นเอง
" มะ..ไม่ใช่ไม่ชอบนะ.. แต่วันนี้อย่าเพิ่งเลย " เจตน์ขยับออกห่าง ด้วยกลัวว่าถ้าได้เห็นอะไรอีกนิด คราวนี้เขาได้เป็นลิงเถื่อนๆไปจริงๆแน่ ชายหนุ่มค่อยๆลุกขึ้นอย่างยากลำบาก เพราะบางอย่างมันกำลังเรียกร้อง
"ไม่ได้เหรอ? " ดวงตาคู่สวยสบตาของอีกฝ่าย เสียงที่เปล่งออกไปนั้นราวกับจะอ้อนมากกว่าจะเป็นคำถาม มือเรียววางอยู่ตรงเอวกางเกง
เจตน์ยกมือข้างหนึ่งปิดตาตัวเองเหมือนเด็กๆ ส่วนอีกข้างที่จับมือของอีกฝ่ายที่กำลังจะดึงกางเกงลงนั้น มันชื้นเหงื่อ
" ผมจะไปห้องน้ำ .. ถ้าพี่ไม่ว่าอะไร "เขาพูดออกไปแบบนั้น
"อ่ะ...อื้ม" อารยะพยักหน้าลงอย่างงงๆ ก่อนจะมองอีกฝ่ายเดินเข้าห้องน้ำไป ก่อนจะถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์ ท่าทางเปลี่ยนไปทันทีที่อีกฝ่ายคล้อยหลังเข้าห้องน้ำไป
"ไอ้บ้า...ไหนว่าฉันหล่อไง " ชายหนุ่มก้มลงมองแผ่นอกของตัวเองที่มีรอยแดงจากๆปรากฏขึ้นอยู่สองสามรอย ก่อนจะดึงกางเกงของตัวเองกลับเข้าที่
วันนี้เขาคงจะได้ถอดมันครั้งเดียวแน่ คือตอนกลับไปอาบน้ำ...ที่บ้านนั่นล่ะ!!
ชายหนุ่มร่างบางนั่งสบสติอารมณ์ของตัวเอง ซักครู่ ก่อนจะหันไปมอง แสงไฟลอดออกมาตจากประตูห้องน้ำนั้นทำให้อารยะหัวเราะออกมาเบาๆ ความขุ่นเคืองใจเมื่อครู่หายไปได้ง่ายๆ เขารู้สึกว่าเจตน์น่ารักขึ้นมาอีกนิด
"ไอ้เด็กบ้า … ทั้งๆที่มีอารมณ์แท้ๆ ฮะ ฮะ "
talk : ผ่านไปสองเดือนพอดี... ตกไปกี่หน้าก็ไม่รู้แล้วน้อ แล้วก็ไม่รู้จะมีใครตามอ่านอยู่รึเปล่านะคะ กลับไปปรับแก้หลายอย่างเลย กว่าจะมีโอกาสได้โพสต์ก็ปิดเทอมเข้าไปแล้ว ใครที่กำลังเข้ามาอ่าน ไม่ต้องห่วงนะคะ คนเขียนรับรองว่าจบแน่นอน เพราะเขียนจบไปแล้วน่ะค่ะ เหลือรีไรท์เท่านั้นเอง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
