หัวข้อ: บริษัทบำบัด 'โสด' [บทที่ 22+ส่งท้าย] 18 ธ.ค. 56 หน้า 18 จบแล้วค่ะ :)

[Millet]

คุณศรันย์นี่หยอดแทคตลอดเลยนะ

โอบก็เนียนได้อีกกกกก ชอบหนูเรืองอะ หนูอ้วนๆ นึกภาพตามเลย เคยเลี้ยงเหมือนกัน

[krappom]

หนูเรืองแย่งซีนทุกคน 555

[AeRoMoZa]

โอบนี่มาเนียนมากๆเลยนะ อย่าพึ่งหลวมตัวสมัครสมาชิกล่ะ เพราะแทคไม่เดทลูกค้า
แอบสงสัยนิดๆว่าจริงๆแล้วแทคชอบผู้ชายรึเปล่า หรือชอบผู้หญิง
ชอบหนูเรืองอ่า ฟังดูน่ารัก อิอิ

รออ่านต่ออยู่นะคะ

[puppyluv]

แทคเนื้อหอมมากจริงๆ
เหมือนจะโดนจีบกลายๆ ไม่ให้ไก่ตื่นหลายคนนะนี่
ฮาเสี่ย
เฮียไปทั้งชุดน้ำปลางั้นเลยเหรอ
เป็นแทคได้ขำท้องแข็งไปแล้ว กร๊าซซซซ
ได้ฟีลดีมาก ยกนิ้วให้เสี่ย^^
แต่ขอนอกใจกดบวกปล่อยเป็ดให้หนูเรือง
555 ชอบตอนวิ่งคัดทีมชาติเอาใจเจ้านายแบบตั้งใจสุดๆ นี่ล่ะ

[kaokorn]

เรื่องน่ารักมากฮะ
ไม่รู้บริษัทฯแบบนี้มีจริงหรือเปล่าอ่ะ สงสัยจัง
แทคดูน่ารักดีนะฮะ แบบกดๆอ่ะ อธิบายไม่ถูก
สงสารคู่เดตเสี่ยเหมือนกันแต่ก็โอ เพราะเพิ่งครั้งแรกยังไม่ผูกพัน 5555+

[pim_onelove]

 - อดีตที่เชียงใหม่ ท่าทางจะสร้างปมใหญ่ให้แทคจริงๆ
 - คุณศรันย์ คิดไงกับแทคหรือเปล่ายังต้องติดตามกันต่อไป
 - ถึงจะออกมาแค่นิดเดียว แต่แอบเอาใจช่วยเสี่ยโรงงานน้ำปลา 5555

 - หนูเรืองน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[kyoya11]

เข้ามาตามอ่านด้วยคน
แทคต้องมีอดีตที่ไม่ค่อยดีเกี่ยวกับความรักแหงมๆ ลุ้นๆ><

[เดหลี]

บทที่ 4

“ลูก...”

เช้าวันเสาร์ ผมอยู่ในมินิมาร์ทข้างล่างตอนที่แม่โทรมา คราวนี้พูดเบากว่าเคย ตอนแรกนึกว่าเพราะรอบๆ ข้างเสียงดังกว่าอยู่ในห้องแต่ไม่ใช่

“... แม่ไปโรงพยาบาลมาวันนี้”

ผมรีบถามด้วยความเป็นห่วง “แม่เป็นไรเปล่า”

“แค่เจ็บคอ เสียงแหบ หมอเขาว่าเริ่มจะเป็นหวัด” โอเค แม่ดีอย่าง คือไม่ต้องบังคับกันปากเปียกปากแฉะให้ไปหาหมอถ้าเป็นอะไร บางทีเธอไปของเธอเองพ่อยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ผมเลยไม่ต้องห่วงมาก ประเด็นคือแม่กลัวต้องขาดสอน แต่ผมคิดว่าจริงๆ อาจจะกลัวไม่มีเสียงพูด ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่สำหรับแม่

“พักมากๆ แม่ จะได้ดีขึ้น” นึกว่าจะวางไปนอนต่อ แต่แม่บอก

"แทคเรียกน้องโอบให้แม่ที"

แม่รู้ว่าโอบอยู่ตึกเดียวกับผมจากตอนโทรมาครั้งที่แล้วก่อนจะวางหูไป สะดวกแม่ล่ะ...

“แม่ แทคอยู่ข้างล่าง”
 
“เดี๋ยวแม่รอ เล่าไปพลางซิลูกเป็นไงบ้างอาทิตย์นี้”

เอ๊า... สรุปผมเป็นแค่ทางผ่านไปซะอย่างนั้น

“เหมือนเดิมแหละแม่ แม่จะคุยกับโอบก็โทรหาโอบสิ”
 
“ไม่อยากวางหูแล้วโทรใหม่... จะถามน้องโอบเรื่องยาหน่อย”

"ร้านประจำที่แม่ซื้อด้วยตรงตลาดเขาไม่อยู่แล้วเหรอ" แม่ไปโรงพยาบาลหาหมอก็จริงแต่ชอบขอให้หมอจดชื่อยามาซื้อข้างนอก เธอได้ส่วนลด ซื้อกันมาตั้งแต่ผมยังไม่เข้าประถม

"ซื้ออยู่... แต่เขาไม่ได้เกียรตินิยมเหมือนน้องโอบนี่” ... ดูเหตุผลแม่ “น้านันบอกน้องโอบจะจบเกียรตินิยม”

“แม่ฟังแทค ร้านนั้นเขาว่ายังไงก็ยังงั้นแหละ เผลอๆ เชื่อถือได้มากกว่าด้วยซ้ำเพราะอย่างน้อยเภสัชฯ เขาก็ได้ใบประกอบเป็นเรื่องเป็นราว โอบยังไม่ได้สอบเลย...”

“แม่ถามน้องโอบอีกทีเพื่อความสบายใจเฉยๆ น่า”

“... ดูสิยิ่งพูดเสียงยิ่งแห้ง กินยาแล้วพักดีกว่าไหม”

แต่คนที่แม่อยากคุยด้วยก็โผล่เข้าร้านมาตอนนั้นเอง ตายยากจริงๆ โอบเห็นผมเกือบทันทีเพราะร้านค่อนข้างโล่ง แล้วก็เดินตรงมาหาโดยไม่ต้องเรียก
 
ผมยัดโทรศัพท์ใส่มือมัน โอบก็ว่า “คุณป้าใช่เปล่า”

“... รู้ได้ไง”

“แทคไม่พูดใต้กับคนอื่น...”

ถึงผมพูดกับที่บ้านแต่เวลาพูดกลางก็ไม่ทองแดงนะ แหลงฉับเปรี๊ยะทั้งสอง โอบหันไปสนใจโทรศัพท์แล้ว “ครับคุณป้า... อ๋อ ตัวเดียวกัน ใช่ครับบริษัทยาเพิ่งเปลี่ยนชื่อ ข้างใน...”

ผมได้ยินโอบคุยกับแม่แว่วๆ แต่เห็นหยิบของไปด้วย แยกประสาทได้ดีตามเคย จนผมจ่ายเงินเสร็จ ยืนรอเพราะจะเอาโทรศัพท์คืน โอบเดินมาส่งให้แถวแคชเชียร์ ผมยกแนบหูนึกว่าแม่จะพูดกับลูกตัวจริงต่อแต่ปรากฎว่า... เงียบ

“... วางแล้ว คุณป้าบอกเจ็บคอ” คนถูกโทรมาปรึกษาถึงที่ยังอุตส่าห์อธิบาย

แม่นะแม่... คุยกับลูกรักเสร็จก็ไปเลย แต่คราวนี้ยกประโยชน์ให้เพราะควรจะพักจริงๆ หรอก

“ความจริงแม่ก็มีร้านประจำถามได้ที่โน่น... แต่คงอยากให้แน่ใจเฉยๆ โทษทีที่กวน”

"กวนอะไรล่ะ แม่แทคก็เหมือนแม่โอบ เมื่อก่อนนี้แทบเลี้ยงมาเลย” โอบว่า

น้านันทำงานถึงค่ำๆ เกือบทุกวัน พ่อโอบยิ่งแทบไม่เห็น... แต่แม่ผมกลับบ้านเร็วกว่า มาทำของว่าง ทำกับข้าว... เมื่อก่อนตอนยังเด็กก็ไม่รู้ตัวว่าโชคดีแค่ไหนที่พ่อแม่อยู่ร่วมโต๊ะกันพร้อมหน้าทุกเย็น

... มัวแต่รำคาญเด็กที่มากวนตอนจะทำการบ้าน หรือคอยตามติดเวลาผมอยากออกไปกับเพื่อนวัยเดียวกัน

ความจริงตอนนั้นแทนที่จะหมั่นไส้ผมควรเห็นใจ เพราะถ้าโอบไม่อยู่บ้านผม ก็ต้องอยู่คนเดียว...

“จริงๆ แม่แทคบอกให้เรียกแม่ตั้งแต่ตอนอยู่หาดใหญ่ แล้วแทคมีปัญหาไง แทคเป็นลูกคนเดียว! ไม่มีน้องนะแม่!” โอบพูดยืดยาวแถมเลียนเสียงผมอีก ซึ่งทำให้ความสงสารในชะตากรรมชีวิตวัยเด็กมันกลับกลายมาเป็นความหมั่นไส้เหมือนเดิมเรียบร้อยแล้ว “เลยเรียกคุณป้ามาตลอด แต่เหมือนแม่อีกคน...”

โอบย้ายมาอยู่ข้างบ้านผมตอนห้าขวบ พอแปดขวบก็ไปเชียงใหม่ ถึงเวลาสามปีกว่าจะไม่นาน แต่ตอนนี้พอคิดย้อนไปแล้ว... พอเข้าใจว่าคงมีความผูกพันกับพ่อแม่ผมไม่น้อย

... ว่าแต่เมื่อก่อนเราเป็นเด็กป. 4 ที่ขี้อิจฉาเข้าขั้น ไม่อยากจะเชื่อ

"จำหมดได้ไง"

"จำไม่ได้หรอก แม่แทคแหละเล่าให้ฟัง"

แม่... ไม่ได้ถามแค่เรื่องยา นินทาลูกด้วย นี่ขนาดคอเจ็บอยู่นะเนี่ย

ถึงคิวโอบจ่ายเงินพอดี สาวน้อยผู้ทำหน้าที่ก็ยิ้มให้ก่อนจะทัก

“เป็นหมอเหรอคะ...”

ชะรอยจะได้ยินที่โอบคุยกับแม่ เพราะมันเดินแทบทั่วร้าน โอบก็ยิ้มตอบ

“ไม่ใช่หรอกครับ เรียนเภสัชฯ”

คิดเงินเสร็จ เห็นว่าข้างหลังไม่มีคิวแล้วเจ้าหล่อนก็ถามเบาๆ อย่างออกจะเกรงใจ

“ดูยานี่ให้หน่อยได้ไหมคะ ของพี่สาว... กินแล้วสิวหายเลยยกให้ เผื่อเราจะหายด้วย”

โอบหยิบซองซึ่งไม่มีอะไรเขียนไว้ทั้งสิ้นนอกจากเวลากินขึ้นมาดู ผมเห็นแต่เป็นแคปซูล แล้วตอบ

“แค่นี้บอกยากครับว่ายาอะไร น่าจะพวกปฏิชีวนะ ฆ่าเชื้อน่ะ แต่อย่ากินเลย ยาหมอสั่งให้ใครก็ของคนนั้น ไม่ควรจะกินด้วยกัน”

“อ้าวเหรอคะ อยากหายบ้าง”

“ไปหาหมอเองดีกว่า ยารักษาสิวมีหลายกลุ่ม มีผลข้างเคียงด้วย” ผมไม่เคยเห็นโอบโหมดนี้ เท่าที่เจอมีแต่อะไรก็ไม่รู้ เหนื่อยบ้าง หิวบ้าง ห่วงหนูจะหิวบ้าง ซึ่งไม่ค่อยจะปกติทั้งนั้น

“กินไม่ได้เหรอ” คนถามยังอาลัยอาวรณ์อยู่ “พี่อุตส่าห์ให้มาแล้ว”

“... อย่าเสียดาย คิดซะว่ายาพี่ก็เหมือนอะไรดี... แฟนพี่ อนุญาตไม่อนุญาตก็...”

สาวแคชเชียร์พยักหน้า “ใช้ร่วมกันไม่ได้”

ออกมาแล้วผมต้องพูด “ยกตัวอย่างอะไรพิลึก”

“เคยมีญาติเพื่อนกินยาคนอื่นให้ ยารักษาสิวเหมือนกัน พอดีท้องอยู่ด้วย เกือบแย่ทั้งแม่ทั้งเด็ก...” โอบว่า “เมื่อกี้คิดไม่ออก อยากให้เข้าใจไปเลยว่าไม่ใช่ของเราไง”

ทั้งๆ ที่โอบกำลังพูดเรื่องยา แต่ประโยคนี้ผมก็เคยพูด... บอกลูกค้าที่เคยผิดหวังมาก่อน ทำไมเขาทิ้งเรา ทำไมเขามีคนอื่น

ไม่เป็นไรนะครับ เขาไม่ใช่ของเรา... ไม่เป็นไร ดีแล้ว รู้ตอนนี้ก็ดีแล้ว

แต่บางคนต้องใช้เวลากว่าจะยอมรับว่าคนแสนดีที่อยากให้เป็นคนนั้นอาจจะไม่มีอยู่

เหมือนที่ไม่มียาครอบจักรวาล ดีทุกอย่าง รักษาได้ทุกอย่างในโลก... แต่กว่าคนจะยอมรับเรื่องนี้ก็ใช้เวลาหลายร้อยปีนะนั่น

“เมื่อกี้บอกญาติเพื่อน เพื่อนเจ้าของหนูรึเปล่า”

“ใช่... แทคนี่...” โอบมองผมแล้วยิ้ม “... หลงรักหนูเรืองแล้วใช่มั้ยถามจัง ไม่ต้องห่วง เขายังไม่เอาคืน ตอนนี้โอบเป็นเจ้าของหนูเรือง กับแทค...”

“ไม่ต้องเลย” ผมรู้หรอกว่าที่แบ่งกรรมสิทธิ์ร่วมให้นี่เพราะจะได้มีคนช่วยรับผิดชอบเลี้ยงดูหนูอ้วนตัวนั้นไงเผื่อเกิดจะกลับดึกขึ้นมาอีก อ่านง่ายจริงๆ

โอบก็ยิ้มๆ ก่อนเหลือบดูนาฬิกา “งั้นเจอกันตอนเย็น”

“... ไปส่งตรงรถไฟฟ้าไหม พอดีจะเอารถไปเช็ค” รถยิ่งเก่ายิ่งต้องดูแลหน่อย

“จริงเหรอ” นี่ก็... ดีใจออกนอกหน้า อาจจะเพราะไม่ต้องเดินตากแดดเปรี้ยง หรือเสียค่าวินมอเตอร์ไซค์ละมัง

“อืม” อย่างแม่ว่า

... ช่วยๆ กัน


อู่ที่ผมใช้ประจำอยู่ไม่ไกล บ้านๆ ไม่ได้มีที่นั่งรอหรือรับรองอะไร เลยเดินออกปากซอยมาหาของกิน กำลังตัดสินใจอยู่ว่าเจ้าไหนก็พอดีได้ยินเสียงเรียก

“... คุณแทค”

ในชีวิตไม่มีใครเรียกคุณนอกจากลูกค้า แต่ผมเหลียวไปเหลียวมาก็ยังไม่เห็นคนทัก

“ทางนี้ๆ”

หันหลังไปถึงเจอคุณศรัณย์ จอดรถข้างทางลดกระจกโบกมือให้ผมอยู่ก่อนจะลงแล้วเดินมาหา

“มาทำอะไรแถวนี้...” เราพูดพร้อมกัน คุณศรัณย์ขำแล้วยกมือเป็นทำนองให้ผมพูดก่อน

“เอารถมาเข้าอู่หน่อยครับ แค่เช็คทั่วไป คุณศรัณย์ล่ะ”

“พอดีผมนัดเพื่อนไว้ข้างหน้า” อีกฝ่ายว่า ก่อนเสริม “แต่ไม่ใช่เดตนะ...”

“เดตก็ดีสิ เผื่อคุณศรัณย์จะได้เจอคนถูกใจเสียที” บางทีลูกค้าเจอคนอื่นเองระหว่างรอคู่เดตที่เราจับให้ บางคนเลยลดลงมาเหลือโทรปรึกษาขอคำแนะนำความสัมพันธ์บ้างเฉยๆ จนกว่าจะหมดสมาชิกภาพ บางคนก็ขอพักไม่ก็ยกเลิกไปก่อนก็ไม่เป็นไร

“ผมก็รอคุณแทคหาให้นี่แหละ เออเมื่อกี้บอกว่าเอารถไปเช็ค ทำไมไม่โทรหาผมล่ะ”

ปกติเวลาทำงานผมค่อนข้างแยกเรื่องแบบนี้ออกจากกัน ก็เลยไม่เคยมีอยู่ในหัวว่าควรจะเอารถไปซ่อมกับคุณศรัณย์เผื่อจะได้ส่วนลด ทำงานง่ายกว่านะผมว่า

... ความจริงเคยได้กระเช้าน้ำปลาจากเสี่ยน็อต แต่ถือว่าเสี่ยให้ออฟฟิศ เลยแจกจ่ายพี่อิทกับครีมไปด้วยเรียบร้อย ยังใช้ไม่หมดจนทุกวันนี้

“... อู่คุณศรัณย์หรูเกินเจ้าแก่ผมน่ะครับ” ผมว่า ซึ่งเป็นเรื่องจริง อู่คุณศรัณย์ซ่อมรถยี่ห้อแพงระยับ ส่วนต้อนรับยิ่งกว่าโรงแรมห้าดาวเสียอีก

“หรูอะไรกัน ช่างดูให้ได้ ผมรับรอง คราวหน้าโทรหาผมนะ”

“... ขอบคุณครับ”

อย่างน้อยก็ถือว่าขอบคุณน้ำใจไว้ก่อนละกัน

“... ยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะ”

“อู่คุณศรัณย์เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วเหรอครับ” สงสัยผมจะตกข่าว

“สายโทรศัพท์ผมน่ะ” คุณศรัณย์หัวเราะ ก่อนว่า “อู่ก็ด้วย อีกสาขากำลังจะเปิดเป็นยี่สิบสี่ชั่วโมงเร็วๆ นี้”

ผมก็แสดงความยินดีไปตามเรื่องตามราว ก่อนคุณศรัณย์จะขอตัวไปทำธุระต่อ


บ่ายคล้อยกว่าผมจะได้รถ เร่งเถ้าแก่ก็ไม่ได้เสียด้วย ดีที่พอรู้อยู่แล้วเลยติดหนังสือไปอ่านในร้านกาแฟแถวนั้น... ไหนๆ ก็ไหนๆ เลยขับต่อไปห้างเพราะใกล้เวลานัด

โอบโผล่มาโดยที่สายไปเกือบสิบห้านาที ผมไม่ได้อะไรมากเมื่ออีกฝ่ายบอกว่าเด็กอยู่ถามต่อนานกว่าที่คิดขนาดเผื่อเวลาไว้แล้ว แต่ที่บอกลูกค้าตลอดคือ ถ้าเป็นเดตแรกอย่าสาย ห้ามสายเด็ดขาด จริงๆ เดตไหนก็ไม่ควรสายทั้งนั้น แต่เดตแรกยิ่งไม่ได้

โอบว่า “อ้าวโทษ ไม่รู้ว่านี่นับเป็นเดตแล้ว”

“ก็ไม่ใช่ไง” มันได้ยินผมหรือเปล่า “บอกว่าถ้า ถ้าจริงนับว่าความประทับใจแรกติดลบ ตอนนี้เป็นช่วงแนะแนวฟรี ควรฟังไว้ต่อไปได้ไม่พลาด”

โอบรู้ว่าเราทำอะไรบ้างเพราะพี่อิทร่ายไว้เบื้องต้น จริงๆ ก็ทั่วไป คือถ้าอยากเดตเพราะไม่ค่อยได้เจอใครหรือหาใครไม่เจอ เราก็นัดให้ ระหว่างนั้นโทรถามได้ ยังไม่อยากเดตแต่อยากขอคำปรึกษาเผื่อต่อไปอาจจะเจอเองก็ย่อมได้ คุยกันแรกๆ แบบนี้โดยยังไม่ตกลงเป็นสมาชิกเขาจะเห็นว่าเราแนะนำอะไรเป็นประโยชน์ ทำให้ตัดสินใจสมัครทีหลัง ปกติผมบอกตลอดไม่มีกั๊ก

กับข้าวเริ่มจะทยอยมาแล้วผมก็ถาม “รู้รึเปล่าว่าความจริงเดตแรกมีจุดประสงค์อะไรเป็นหลัก”

“ทำความรู้จักกัน?”

“อืม แต่อะไรที่เกิดขึ้นในเดตแรกเป็นวิธีไปสู่เป้าหมาย ไม่ได้บอกว่าไม่สำคัญ ก็ต้องพยายามทำทุกอย่างให้ดีนั่นแหละ แต่เป้าหมายจริงๆ คือให้มีเดตที่สอง”

ทำให้มีเดตสองยากกว่าไปเดตที่สามสี่ห้ามาก เป็นเรื่องที่คนมักจะลืม ลูกค้าผมหลายคนจอดอยู่แค่เดตแรกมาหลายเดือน ไม่ต้องนับคุณศรัณย์ที่ชอบไม่เลือกไปอีกครั้งเองก็ได้ เยอะกว่าที่คิดนะ

โอบเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ถามเรื่อยๆ “แล้วอะไรที่แทคว่าในเดตแรกมันควรจะทำไงบ้าง”

"ก็อย่างเช่น ถามคำถามที่ใส่ใจและให้ความสำคัญกับสิ่งที่คู่สนทนาทำ..." ผมพยักหน้าเป็นสัญญาณให้คนนั่งตรงข้ามลองดู

"... แทคชอบกินลูกชิ้นเหรอ"

... นี่ก็ตามน้ำได้มั่วมาก เหมือนเห็นแล้วพูดเลย ผมชะงักมือที่จิ้มยำลูกชิ้นแล้วบอก

"... การถามในเดตครั้งแรกว่าชอบกินหรือไม่ชอบกินอะไรแบบเจาะจงอาจทำให้เขาลำบากใจที่จะตอบ เพราะไม่อยากดูเรื่องมาก เอาเป็นเรื่องเรียน เรื่องงานจะปลอดภัยกว่า อ่ะสมมติว่าตอบแล้ว...  ผมทำงานบริษัทจัดหาคู่ครับ"

โอบมองผมนิดหนึ่งแล้วหลุดหัวเราะเสียอย่างนั้น

“อะไรอีกล่ะ” ผมว่าผมก็ไม่ได้พูดอะไรขำนะ “ถ้าพริกติดฟันก็บอก ปล่อยไปนี่โกรธกันเลย”

"เปล่า... ไม่ชินแทคพูดเพราะ แทคพูดอย่างนี้เหรอถ้าไปเดต? เสียงเรียบร้อยเชียว"

"อย่าเพิ่งชักใบให้เรือเสียได้มั้ย” บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าที่โอบไปบอกพี่อิทว่าสนใจเพราะอยากแกล้งผมกลับหรือเปล่า แบบเอาคืนที่เมื่อก่อนผมเคยแกล้งมันตอนเด็กๆ อะไรอย่างนี้ รู้สึกทำงานยากชอบกล “เอ้า เราก็ควรจะตอบว่า...”

โอบมองผมแล้วชี้มือไม้เป็นทำนองว่าเคี้ยวข้าวอยู่ ผมถอนใจเฮือก

... ทำงานยากจริงๆ น่ะแหละ

"... ถามเขาต่อก่อนพูดเรื่องตัวเอง อย่าใช้สิ่งที่เขาเล่ามาโยงถึงเรื่องของเราเท่านั้นเพราะมันจะดูหลงตัวเองมาก ไม่แนะนำให้เฟค อย่านึกว่าเขาดูไม่ออก ไม่สนใจเรื่องนี้ก็พยายามหาที่สนใจตรงกันมาคุย..." ผมก็พูดไปเรื่อยๆ ส่วนโอบบอก

"... ไม่เฟคหรอก สนใจจริงๆ"

"เออดี" อย่างน้อยมันก็ฟังผมแหละคิดว่านะ ถ้าเอาพื้นฐานให้ได้ต่อไปก็ไม่ยากหรอก “ทีนี้อาจจะมีคนถาม ทำไมเภสัชเรียนนานกว่าคณะอื่น”

“ทำไมถึงคิดว่าเรียนนานล่ะ”

“นั่น... อย่าย้อน แบบนี้เหนื่อยมาก สุดท้ายเขาก็จำได้แค่ว่าคุยกับคนนี้แล้วไม่สนุก เดตสองไม่เกิดแน่ๆ เขาถามมาก็ตอบไปตรงๆ”

พอโอบว่ารุ่นน้องต้องเรียนนานกว่าอีกเพราะทุกที่จะเป็นหกปีหมดแล้ว ผมก็พูดเฉยๆ ว่าใช้เวลาอย่างกับเรียนหมอ โอบบอกคนที่คณะอาจจะเคืองได้ถ้าถามแบบนี้ มันไม่เหมือนกันนี่นา

“แต่เรามีใช้ทุนนะ โอบก็เลือกที่แล้วยังไม่รู้ผล”

จากตอนมันคุยกับสายรหัสผมจำได้ว่าเหมือนจะทำงานต่อในกรุงเทพฯ แต่ถ้าไปใช้ทุนก็แปลว่าปีหน้าจะย้ายอีกแล้วหรือเปล่า เหมือนตอนนั้น... แต่ครั้งนี้หวังว่ามันคงจะบอกผมก่อน ไม่ใช่จู่ๆ หายไปเลย เหลือแต่โพรงริมรั้วที่เคยมุดข้ามมา กับเก้าอี้ว่างข้างพ่อตอนมื้อเย็น...

“รุ่นพี่เขามั่นใจว่าปีนี้โควต้าที่ขอมาคงน้อยกว่าคนสมัคร แต่ไม่รู้เหมือนกัน”

ถ้าผลการเรียนดีอย่างโอบ เลือกที่ไหนไปเขาคงอยากได้ แต่ผมก็ไม่ถามต่อว่าที่ไหนแน่

คิดถึงเก้าอี้ว่างตัวนั้นแล้วหดหู่พิกล...

กับข้าวอีกชามเพิ่งยกมาเสิร์ฟให้คนนั่งตรงข้ามผมทำหน้าสยอง “อะไรเนี่ย”

ผมเอาช้อนกลางแหวกให้มันดู “ต้มเครื่องใน หัวใจ ปอด ม้าม ไส้...”

โอบค่อยๆ เลื่อนชามไปอยู่ตรงหน้าผม “เชิญตามสบาย”

“เอ๊า ไม่กินไม่บอกล่ะตอนสั่ง”

“แทคก็กินไปไง ไม่เป็นไรหรอก”

“ชวดของดีนะ” ผมแกล้งตักเน้นๆ “โอ๊ย อร่อย”

โอบนั่งกินข้าวต่อพยายามไม่มอง ส่วนผมก็... ชักจำได้แล้วว่า เมื่อก่อนแกล้งเด็กข้างบ้านมันสนุกยังไง


กินข้าวเสร็จ สมควรแก่เวลาโดยหวังว่าได้แสดงให้คนที่พี่อิทอยากได้มาเป็นลูกค้าเห็นถึงข้อดีในการใช้บริการบริษัทเราบ้างไม่มากก็น้อย ย้ำแล้วว่าปรึกษาได้ตลอดถ้าเป็นสมาชิกไม่ว่าจะตกลงเดตกับคนที่เรานัดให้หรืออยากรอก่อน จริงๆ เรานัดกรุงเทพและปริมณฑลเป็นหลัก แต่พี่อิทเคยมีลูกค้าอยู่ถึงน่านซึ่งพอใจกับการโทรมาปรึกษาขอคำแนะนำเวลาออกไปเป็นครั้งคราว เพราะฉะนั้นเรื่องแบบนี้ก็ยืดหยุ่นกันได้

ผมนึกว่าโอบจะแยกไปทำอย่างอื่นไม่ก็กลับก่อนเพราะสอนมาตั้งแต่เช้าแล้ว แต่อีกฝ่ายกลับเดินตามมาด้วยจนถึงโรงหนัง เรื่องใหม่ที่ผมคอยอยู่เพิ่งเข้า ซึ่ง... ผมไม่แน่ใจจริงๆ ว่าใช่รสนิยมมัน

“หนังผีแบบจิตวิทยา ไม่แหวะมากหรอก”

โอบเงยหน้ามองโปสเตอร์ใหญ่ยักษ์หน้าโรงที่ทึมทะมึนมาเชียว พร้อมตัวอักษรแนวสยองขวัญแดงแปร๊ดพาดกลาง

“ไม่เห็นเครื่องใน...มั้ง คิดว่า” ผมพยายามไม่หัวเราะแต่อดไม่ไหว “โอบดูอีกเรื่องป่ะล่ะ ถ้าอยากติดรถกลับเดี๋ยวรอก็ได้”

“ไม่เอา อยากดูด้วย” โอบว่าทั้งๆ ที่ยังแหงนมองโปสเตอร์อยู่นั่นแหละ

ความชอบของคนเป็นเรื่องพูดยาก... ผมชอบดูหนังสยองขวัญ และต้องคอยบอกลูกค้าว่า ถ้าเป็นไปได้อย่าเลือกหนังสยองขวัญในเดตแรก แต่ส่วนตัวถ้าต้องดูหนังลูกกว๊าดลูกกวาดคงขอบายเหมือนกัน 

สุดท้ายก็เข้าไปจนได้... พอเลือดสาดมาเหลือบเห็นโอบขมวดคิ้วนิดหนึ่ง ผมต้องหันหน้าไปยิ้มอีกทางทั้งๆ ที่ตอนนั้นบนจอกำลังหลอนได้ที่

จะไม่บอกใครให้เภสัชกรเกียรตินิยมของแม่ต้องด่างพร้อย

... ว่าที่โอบไม่เรียนหมอทั้งๆ ที่ดูแล้วน่าจะเรียนได้ อาจจะเพราะไม่ถูกกับเลือดแล้วก็เครื่องในน่ะแหละ


ออกจากห้างเดินไปขึ้นรถผมก็ต้องล้วงกระเป๋าซ้ายขวาให้วุ่น เป็นโรคนี้ทุกทีเวลาจะออกแล้วหาบัตรจอดรถไม่เจอ แต่คิดว่าเก็บมาแล้ว ทางที่ดีที่สุดคือเอาของในกระเป๋าออกมาให้หมด

หลังจากช่วยเปิดที่เก็บของทั้งข้างหน้าและข้างที่นั่งดูแล้วว่าไม่มีโอบก็หันมามองของที่ผมกองไว้ มองแล้วก็ขมวดคิ้ว

“... นี่แทคยังสูบบุหรี่อยู่อีกเหรอ”

ผมมองตามสายตามัน

... ไฟแช็ค

“เปล่า แค่เคย”

เมื่อก่อนตอนเรียนมหาวิทยาลัย เคย แต่ตอนนี้ก็เลิกแล้ว เลิกหมด ทุกอย่าง

ไม่รู้ว่าทำไมโอบถึงถาม เพราะตอนแยกกันผมยังไม่ขึ้นม. 1 เลย เป็นไปไม่ได้ที่โอบจะเคยเห็นผมสูบ

... หรือแม่เล่าให้ฟังอีก

โอบพยักหน้านิดหน่อย เอื้อมมือไปหาหลังที่นั่งผมแล้วก็บิงโก... เจอแล้วบัตรจอดรถ

... อะไรดลใจให้ผมยัดไว้ตรงนั้น บางทีก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

“แทคทีหลังไว้ให้เป็นที่ดิ เลือกสักอย่างจะเอาไปด้วยหรือจะเอาไว้ในรถ” 

“เออน่ะ” เป็นนิสัยแก้ไม่หายจริงๆ ยอมรับ แต่หมั่นไส้คนบ่น พูดเหมือนตัวเองไม่เคยไว้ของผิดที่ ตอนนี้แกล้งกลับได้ก็...

“นี่คืนนี้จะนอนหลับมั้ย”

“ไม่ได้กลัวขนาดนั้น”

“จริงน่ะ”

โอบไม่ถึงกับสะดุ้งหรืออะไรหรอก แต่รู้สึกได้ว่ากลั้นใจนิดหนึ่งเป็นพักๆ สำหรับคนไม่ค่อยคุ้นกับหนังพรรค์นี้ถือว่าอาการน้อยแล้ว ผมก็แค่แหย่มันเล่น สนุกดี

"ไม่ได้กลัว..." โอบว่า "แบบมันติดตานานเฉยๆ"

"น่าสงสารจริงๆ" ผมพยายามกลั้นหัวเราะ "อย่างนี้ถ้าเดตแล้วคนที่ไปด้วยเขาอยากดูหนังผีให้ได้ หรือไม่ก็ไปชอบคนที่ชอบดูหนังผี จะทำไงเนี่ย"

โอบเท้าข้อศอกที่ขอบหน้าต่างหันมามองผมแล้วยิ้ม ยิ้มเหมือนรู้อะไรที่ผมไม่รู้ ตอบว่า

"ก็คง... ตามใจเขามั้ง"

“ถ้าเกิดเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ดูเท่าที่ตัวเองไหว ขืนเอาไอ้ที่มันสยองขวัญมากๆ หนีออกมาอ้วกมันจะแย่ เข้าใจเปล่า ความประทับใจติดลบแน่” นี่ผมพูดจากประสบการณ์เลย เพียงแต่เดตของลูกค้าตอนนั้นไม่ใช่หนังผี เป็นไปสวนสนุก แล้วไม่ยอมบอกว่าไม่ใช่ทาง มันน่าดูไหมล่ะลงจากรถไฟตีลังกาแล้วอ้วกเสียหมดไส้พุงเนี่ย “เอางี้ เดี๋ยวพอมาเป็นสมาชิกจะหาคนที่ไม่ค่อยชอบหนังผีให้”

โอบหัวเราะ บอกว่า “ไม่เป็นไร ดูแล้วก็สนุกดี”

... ยอมรับความต่างแบบนี้ งานผมง่ายขึ้นนะ   

[เดหลี]

คุณนอนกินแรง ขอบคุณมากที่เข้ามาอ่านค่ะ ก็ตั้งใจให้อ่านสบายๆ แบบนี้แหละนะ ลูกค้าก็มีขอลองดูบ้างไรบ้าง 55 ฝากอ่านต่อด้วยค่า

คุณ PK37 แทคก็ต้องตั้งใจทำงาน... แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคุณศรัณย์ปักใจขนาดไหน เอิ๊ก เจ้าของหนูเรือง น้องโอบบอกเพื่อนเราก็เชื่อน้องโอบค่ะ 55 ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจ ดีใจที่อ่านค่ะ

คุณ iamnan ไม่รู้ว่าใช่อย่างเดียวเปล่า หรือเผื่อไว้ก่อน ตอนนี้คุณศรัณย์ก็มาอีกแล้ว (แบบแวบๆ)

คุณ iforgive แกเป็นคนเลือกมาก แทคไม่เดตกับลูกค้า ถึงไม่ลูกค้าก็บอกแล้วว่าไม่เดต 55 คนอ่านรู้ทันน้องโอบ

คุณ 2pmui น้องโอบก็ไปของแกอยู่ 55 ฝากเชียร์ต่อด้วยนะคะ

คุณ ่patsaporn ตอนนี้น้องโอบไม่ได้ใช้พี่แทค แต่พี่แทคก็ทำให้นะ 55 เรื่องลูกค้ามาจีบมันก็มากับอาชีพ ขอบคุณที่อ่านเหมือนกันค่ะ

คุณ AGALIGO ขยันจริงไรจริง 55 ขอบคุณสำหรับบวกเป็ดนะคะ ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ malula เป็นไอเดียที่ดี ตายละคุณศรัณย์กับเสี่ยน็อต เป็นคู่ที่แม้แต่แทคก็คิดไม่ออก 55 (สรุปใช่เฉย) ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจและการอ่านมาโดยตลอดนะคะ

คุณ mesomeo2 ใช่ป่ะล่ะ ตอนนี้ก็ส่งเองเลยนะ

คุณ yamapong ขอบคุณค่า ก็อย่าเพิ่งเบื่อน้า เอื่อยแต่จะพยายามไม่ให้อืด กร๊าก บริษัทนี้ถ้าเป็นส่วนแผนกแทคทำ มีแทค พี่อิท ครีมเนี่ย ก็ชช ค่า แต่บริษัทใหญ่ (ที่แทคว่าอยู่เยื้องทางเดินกัน) ก็ประชากรส่วนใหญ่ ชญ ค่า

คุณ CheetahYG โอบยังไม่รู้ตัวเลย ฮา ขอบคุณจ้ะ คิดถึงคนอ่านเหมียนกัน

คุณ 1wariya1 ขอบคุณค่า ฝากอ่านต่อด้วยนะคะ

คุณ NewYearzz คนอ่านอย่ากลัว คือเรื่องนี้มันไม่ใช่แนวเครียดมากตายไปเลย อยู่แล้ว ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ Naenprin ขอบคุณค่า ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ Millet ก็มีบ้างไรบ้าง ฮา หนูเรืองอ้วนจริง กินอยู่ดี

คุณ krappom ถูก ไม่ต้องทำไรมากก็แย่งซีนได้ 55 ปล. ขอบคุณด้วยนะคะที่แวะไปอ่านอีกเรื่องมา ดีใจมากค่ะ

คุณ AeRoMoZa แนะนำน้องโอบแบบนี้แทคอาจจะเคืองได้ ฮ่า แทคทำส่วนนี้ก็ต้องมาทางนี้แล้วล่ะค่ะ กร๊าก ขอบคุณที่ชอบหนูเรือง ฝากอ่านต่อด้วยค่ะ

คุณ puppyluv ไม่รู้คุณศรัณย์ว่าเฉยๆ เผื่อฟลุคเปล่า เสี่ยก็อุตส่าห์คิดว่าทำดีละนะ กร๊าก ขอบคุณสำหรับบวกและเป็ดให้หนูเรืองค่ะ

คุณ kaokorn ขอบคุณค่ะ มีนะบริษัทแบบนี้แต่ที่เห็นเป็นชญ... เลยคิดดูว่าถ้ามีชช จะเป็นยังไงน้า น่ารักแบบกดๆ นี่คือแทคเก็บกดรึคะ 555 คู่เดตเสี่ยอาจขอเวลาทำใจนิดนึงหลังเจอเสี่ยคราวที่แล้วไป ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ pim_onelove ขอบคุณมากสำหรับการอ่านค่า เด๋วปมจะมารอแป๊บ เอาใจช่วยเสี่ยน็อตต่อด้วย คนมันไม่เคย ฮา หนูเรืองเป็นตัวโปรดจริงๆ

คุณ kyoya11 ขอบคุณมากค่ะ อดีตมันก็เป็นเรื่องของอดีต (รึเปล่าแทค) ยังไงฝากอ่านต่อด้วยน้า
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

มาแล้ว ไม่สั้นนะ (ออกตัวก่อน) ตอนนี้ก็ยังชิลอยู่แต่มันเพิ่งบทที่สี่เองนะทุกคน... ต่อไปจะงวดขึ้น ตามสไตล์ กร๊าก ขอบคุณคนอ่านทุกท่านเช่นเคยค่า 

[malula]

โอบมาแบบซ่อนเงื่อน ที่ใครก็น่าจะดูออก ยกเว้นแทค
และดูเหมือนทั้งคู่ได้กระทำการเดตแรกไปแล้วด้วย คิคิ

[Zelsy]

ครับ ไม่สั้น
เป็นหมอกลัวเลือดกะเครื่องใน เลยเป็นเภสัชฯเลย

[11235]

อ่านแล้วอยากมีความรู้สึกของคนถูกแอบรักบ้าง

[PK37]

คุณศรัณย์นี่ถ้าได้ใกล้ชิดกับแทคมากๆ สงสัยจะต้องเลิกหยอดหันมาจีบแทนแน่เลย 
แทคตั้งใจทำงานเต็มที่เลยนะเนี่ย แนะนำการวางตัวต่างๆ ให้กับน้องโอบใหญ่เลย แต่เราว่าน้องโอบต้องเหมาว่านี่เป็นเดตแรกกับแทคแน่เลย
น้องโอบรู้เรื่องบุหรี่ แอบคิดเบาๆ ว่าน้องต้องเคยไปหาแทคที่มหาวิทยาลัย แต่แทคจำน้องไม่ได้ น้องเลยไม่กล้าทักแน่เลย
ว่าแต่ถ้าคืนนี้น้องนอนไม่หลับแทคจะไปนอนเป็นเพื่อนน้องหรอ 

ปล. เชื่อน้องโอบด้วยก็ได้ว่าเป็นเพื่อน 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[•♀NoM!_KunG♀•]

รวดเดียวจบ คำเดียวคือต้องตาม ไม่ตามไม่ได้555++

แทคมีอดีตที่เชียงใหม่หลอ โอบไปเชียงใหม่เพราะไปแอบมองอะเปล่า แต่คนใต้ในบร์ดเยอะแท้

เค้าก้อเปงคนใต้ จะติดตามผลงานเนอะๆ

[iforgive]

ก็นี่งัยล่ะ  เดทแรกของโอบ  555+  โถ ๆ ๆ แทคไม่ทันน้องซักทีนะ
เราชักอยากเห็นคุณศรันย์รุกแทคซะแล้วล่ะ  คิดว่าที่ไม่ยอมตกลงกับใครซักคน
คงเป็นเพราะชอบแทคนี่แหละ  ชัวร์เลย

[Naenprin]

โอบแอบเก็บรายละเอียดหรือเปล่านะ แต่ก็เคยรู้จักกันมาก่อนแล้วนะ ต้องเก็บข้อมูลด้วยหรอ

[pim_onelove]

แทคจะรู้ตัวไหมเนี่ย ว่านี่คือ "เดตแรก" 5555555

[Takarajung_TK]

แทคเอ๊ยเป็นคู่เดตแรกของโอบ ยังไม่รู้ตัวอีก

รอจ้า

[kyoya11]

จีบกันอยู่ชัดๆ นายแทค...นายซื่อมาก

[yamapong]

อั๊ยย่ะ คุณเดหลีน่ารักจังตอบด้วย 5555+ เข้าใจแล้วค่า แผนกแทคมัน ช-ช สินะ หุหุ

อ่านตอนนี้แล้วแบบ เจ้าหนูข้างบ้านมันดูมีซัมติงแปลกๆ แอร๊ยยยยยยยยยยย น่าร๊ากกกกกกก >/////<

[♠DekDoy♠]

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล้ยยยยยย 555
คุณศรันย์มาแบบแว๊บ ๆ แต่ชอบอ่ะ รู้สึกเหมือนเจอแทคแล้วมีบรรยากาศหวาน ๆ ไม่มากไม่น้อยเกินไป ชอบอ่ะ อิอิ

[่patsaporn]

ชอบแม่แทคจัง น่ารัก... คู่นี้ตัวติดกันตลอดเลยนะ นี่ถือเป็นเดทแรกของโอบกับแทคเลยป่ะเนี่ย
ไ่ม่ใช่แค่มาสอนวิธีการเดทละ ดูจะตามใจแทคพอสมควร แทครู้ตัวบ้างป่ะ ชอบตอนแทคทำแกล้งน้อง
น้องไม่ใช่เด็กแล้วนะจะจีบก็จีบเลยจ้า คุณศรัณย์เค้าก็จ่อๆ จะรุกมาอยู่นะ โทรหาได้ 24 ชม.
แถมโปรไฟล์แกก็โอเคอยู่นะ รอดูรอชมต่อไปค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[Tassanee]

น่ารักจังค่ะ

[2pmui]

555 ฮาแทค แนะนำโน่นนี่นั่น เหมือนรู้ไปเสียหมด แต่จริงๆไม่รู้อะไรซะเลย
กินข้าว ดูหนัง นั่งคุย 555 ครบสูตร นี่มันเดตชัดๆ แทคเอ้ย ยังมีหน้าไปแนะนำเขาอีกกก 555
เข้าทางน้องโอบมันละ

ตอนนี้ อ่านแล้วเขินนะ ทำไมไม่รู้เหมือนกัน    แทคน่ารักดี
เกือบลืมเฮียเจ้าของอู่ อิตานี่ก็ขยันหยอดตลอด แต่เรื่องนี้น้องโอบเค้าเป็นพระเอกอะเฮีย เสียใจด้วยล่วงหน้า ขอให้เฮียเจอผู้ชายดีๆ ก๊ากๆ

[AeRoMoZa]

ตั้งแต่หนูเรืองออกมา ก็ต้องขอมีบทนิดๆหน่อยๆ555 น่ารักจริงๆ

สรุปนี่เดทแล้วป่ะเนี่ย หุหุ ทานข้าวดูหนัง เป๊ะ!

อีกหน่อยอาจมีโอบมาหวงๆแทคจากศรัณย์รึเปล่านะ
เพราะเหมือนคุณศรัณย์จะโผล่มาบ่อยละ

น้องโอบแอบน่ารักอ่ะค่ะ
คือดูเป็นผู้ใหญ่กว่าแทคนะ แต่บางทีก็เหมือนขี้เล่นขี้แกล้ง

ขอบคุณที่ให้ความกระจ่างเราเรื่องแทคชอบแนวไหน...

รออ่านต่ออยู่ค่า

[CheetahYG]

555555555  ฮาโอบอ่ะ   

[ordkrub]

เพิ่งเข้ามาอ่านครับ
เรื่องน่ารักดี สนุกครับ

[Gokusan]

ฮ้าาาา รู้สึกว่าดีล่ะ ที่ลองเข้ามาดู
เคยจะคลิ๊กแล้วก็ข้ามผ่านไป ^^"

การทำงานของแทคนี่ช่าง...ยากแท้
เหมือนจะไม่รู้ตัวว่ามีคนสนใจ แต่มีระบบป้องกันตัวดีมาก
ส่วนเด็กข้างบ้าน...ท่าทางว่าจะมีอะไรให้ค้นหามากกว่า-ความทรงจำวัยเด็ก-นะ

รอเวลาเปิดมีดดดด เอ๊ย!! เปิดปม...อดีตรักอันน่าสงสัยของ-คนจับคู่- หุหุ

[NewYearzz]

เรื่องนี้มาแบบเรื่อยๆ แต่ไดความรู้สึกที่อบอุ่นอยู่รอบๆตัวเวลาอ่าน

ถึงแม้ว่าบ้างครั้งอ่านแล้วจะกลัวอดีตของแทคไปบ้างก็ตาม ชอบครับ



รอตอนต่อไปครับ

[entirom]

แทคจับคู่เสี่ยน๊อตกะคุณศรัญไปเลย

5555