หัวข้อ: จอมขมังเวทย์ปราบมาร : บทที่ 1(50%) (8/3/2557) P.57+แจ้งข่าว P.1ค่ะ

[ชะรอยน้อย]

เข้ามารอจอมใจ

[indy❣zaka]

ไหนหว่า?  หน้า12แว้ว   

[Noi]

 

[Noo_Patchy]

 

เค้าหาไม่เจออ่ะ

 

[ujen]

 

[murasakisama]

หาไม่เจอออออออออ

[nongrak]

ยังไม่ลงใช่ไหมค่ะ

[wews]

หาไม่เจอเหมือนกันค่ะ 

[mind223]

มารอบทที่ 8 กัน!

 
 

[shockoBB]

มารอด้วยค่า

[Syntyche]

 

[CheetahYG]

เเหงะ เหล่าจอมทั้งหลายหนีเค้าไปไหนอ้ะ มาหาเค้าๆไวๆเตอะ

[HanATarO]

เอะ ตอนที่ 8 หายไปไหนอ่ะ

 

[Violet Rose]

ไหนหว่า????? 

[qq_oo]

เข้ามารอจ้า

[toye]

สวัสดีวันศุกร์สุขสันต์ค่ะ วันนี้น้ำแข็งใสพาทุกท่านมาร่วมปาร์ตี้วันเกิดของครอบครัวตัวจอม

แต่ว่าจะเป็นใครนั้นต้องตามอ่านค่ะ

ขอให้มีความสุขกับวันศุกร์ค่ะ

ปล. ตอนแรกกำลังจะอัพพอดีแต่คอมแบตหมดพอดี๊พอดี เลยหนีไปกินข้าวเสียเลย เลยมาช้า ขอโทดค่า
 

บทที่ 8

[/b]




   ในวันนี้ของทุกปีจะเป็นวันที่บ้านตระกูลจะมีปาร์ตี้ส่วนตัวกัน เพราะว่ามันเป็น...วันคล้ายวันเกิดของพี่ใหญ่ของบ้าน แม้ทุกคนจะดูเฉยๆแต่ความจริงแล้วพวกเขาให้ความสำคัญกับมันมากทีเดียว เนื่องจากเป็นวันเกิดของบุตรชายคนแรกของบ้าน แม้ปีนี้จะเป็นวันจันทร์ก็ตาม


   ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เจ้าของวันเกิดเดินลงมาข้างล่างด้วยชุดสูทเต็มยศพร้อมเริ่มงานของสัปดาห์ เจอกับท่านจอมไตรและคุณหญิงที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหาร มีร่างสูงๆของน้องชายอีกสองคนนั่งอยู่ด้วย ส่วนคุณหมอหนุ่มของบ้านไปโรงพยาบาลตั้งแต่เช้ามืด อาหารเช้าง่ายเช่นขนมปัง ซีเรียลจัดเรียงอยู่บนโต๊ะ ชายหนุ่มเลือกทานซีเรยลรสธรรมชาติและกาแฟดำหนึ่งแก้ว แต่เสียงใสๆของเจ้าลูกหมูก็ดังสนั่น


   “ทู๊กคนนนนนนน อารุณซาหวัดคร้าบบบบบบบบ” วิ่งดุ๊กดิ๊กๆๆๆเข้ามาจนผมกระจายฟูๆฟ่อง ใบหน้ากลมยิ้มแย้มแจ่มใสทำเอาคนอื่นอมยิ้มตามไปด้วย กระแทกตัวนั่งข้างๆจอมทัพที่เหมือนดูจะสะลึมสะลือครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่ปากก็ยังทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี เคี้ยวขนมปังปิ้งกรอบๆกรุบๆกรวมๆ มืออีกข้างที่ว่างก็ถือแก้วนมสตรอเบอร์รี่ค้างไว้


   ...เน้น!! ว่านมรสสตรอเบอร์รี่ จอมทัพสุดเซอร์ชอบนมรสนี้เป็นชีวิตครับพี่น้อง...


   “กินข้าวมายัง” คุณหญิงถามเจ้าหนูที่กำลังนั่งยิ้ม


   ส่ายหัวจนผมกระจาย “ยังครับ ขอฝากท้องด้วย”


   “อ้าว ที่บ้านไม่ได้ทำอะไรหรือ”


   “ทำครับ แต่มีผัดผักกับข้าวต้ม ใจเลยหนีมากินที่นี่” มิน่า...คนเกลียดผักถึงได้รีบแจ้นข้ามากินอีกบ้าน พี่ราชันได้ยินก็ทำหน้าดุใส่


   “เลือกกินอีกแล้ว ไม่กินผักแล้วจะโตได้ไง”


   “แค่นี้น้องมันยังโตไม่พอหรือพี่” จอมเวทย์เจ้าเก่าเวลาเดิม แซวขำๆ


   “น่า...นะๆๆ ใจขอหยุดกินผักวันหนึ่ง น้าๆๆๆ” การกินผักมีหยุดกันได้ด้วย?


   จอมราชันไม่ตอบรับ หากหันไปเอ่ยกับแม่บ้านเก่าแก่ “ป้าอุ่นครับ ในตู้เย็นมีสลัดผักใช่ไหมครับ จัดให้ชุดหนึ่งครับ” ได้ยินดังนั้นเจ้าลูกหมูแทบจะกรีดร้องโหยหวน หนีเสือปะจระเข้...หนีผัดผักมาเจอสลัดผัก แงๆๆๆ


   “น่าเดี๋ยวพี่เพิ่มไข่ต้มให้ด้วย” พี่ใหญ่ต่อรองเมื่อเห็นน้องหน้างอง้ำเป็นม้าหมากรุก ส่วนคนอื่นๆยิ้มขำ


   สักพักป้าอุ่นใจก็กลับมาพร้อมจากเปลขนาดกลางที่จุด้วยผักนานาชนิดพร้อมด้วยไข่ต้มสีสันน่าทานหันแว่นโปะมาข้างบนด้วย พร้อมกับถ้วยน้ำสลัด พอวางลงตรงหน้า หน้าใสๆก็ยิ่งงอส่งสายตาขุ่นเคืองให้พี่ใหญ่ที่นั่งไม่รู้ร้องรู้หนาวดื่มกาแฟต่อไป


   ...แค่เรื่องนี่เท่านั้น ที่จอมราชันไม่โอ๋น้องแถมซ้ำเติมเพิ่มเข้าไปอีก...


   นั่งเข่นเขี้ยวเคี้ยวผักไปเรื่อยสลับกับดื่มนมแก้เหม็นเขียว ท่านจอมไตรก็เอ่ยขัด


   “วันนี้เรามีปาร์ตี้วันเกิดกันเนอะๆ” ทุกคนเงยหน้ามาพยักหน้า รู้ดีว่าวันนี้เป็นวันเกิดของใคร


   “ไม่ต้องจัดก็ได้ครับพ่อ” เจ้าของวันเกิดบอกเนื่องจากปีที่แล้วก็จัด ปีก่อนหน้าก็จัด ปีก่อนนู้นก็จัด เอาเป็นว่าจัดทุกปี


   “ต้องจัดๆๆ น้าๆๆๆลุงไตรจัดเลยยยย ใจอยากกินๆ” ไอ้ลูกหมูบอก ไม่ได้เป็นเจ้าของวันเกิดแต่เจ้าตัวก็ทำตัวเหมือนว่าใช่ จอมไตรหัวเราะเพราะเจ้าหนูห่วงกินอยู่เรื่อย


   “จัดอยู่แล้ว”


   “เย้ๆๆ”


   “อะไรเนี่ยเด็กดื้อ วันเกิดเราหรือ” พี่ใหญ่เลิกคิ้วถาม จอมใจเลยย่นจมูกใส่


   “วันเกิดคนใจร้ายต่างหาก” พูดว่าพี่เขาเสร็จแล้วก็แก้ใหม่ “ไม่สิๆๆ ใจล้อเล่นวันเกิดพี่ราชันทั้งที”


   จอมทัพที่นั่งง่วงก็ส่งเสียงหึๆ


   “เอ่อ...ไม่ทราบว่าจะจัดอาหารประเภทไหนดีค่ะ คุณท่าน คุณหญิง” นางอุ่นใจถามประมุขทั้งสองของบ้าน


   “ให้เจ้าราชันเลือกก็ได้” โยนภาระหน้าที่ไปให้ลูกชายทันที


   “ผมอะไรก็ได้ครับป้า” แต่คนที่ดูเดือดร้อนแทนกลับเป็นเจ้าหนูช่างกิน


   “เอิ่ม...ใจอยากกินปีกไก่ทอด กุ้งเผา แล้วก็คอหมูย่าง” เมนูแต่ละอย่างที่เลือกล้วนจะโปรดปรานทั้งสิ้น


   “เดี๋ยวๆๆๆ เราชื่อจอมราชันหรือไง สั่งอาหารซะอย่างว่าใช่” จอมเวทย์แขวะน้อง เจ้าหนูทำหน้าล่องลอยไปหาของกินเรียบร้อย ซึ่งพี่ใหญ่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย


   “เอาตามที่น้องบอกแหละครับป้า ส่วนของกินอย่างอื่นก็ให้แม่เลือกแล้วกันครับ” พี่ใหญ่ตามใจน้องน้อยเสมอ แล้วคุณหญิงก็เป็นคนร่ายรายการต่อไป ทั้งอาหารหลัก อาหารกินเล่นรวมแล้วหลายสิบอย่าง


   “ชวนเพื่อนๆเรามาร่วมด้วยสิ” ท่านจอมไตรเอ่ยบอกจอมราชัน เขาพยักหน้าตอบรับ ก่อนลุกขึ้นยืนแล้วขอตัว


   “วันนี้ผมออกพื้นที่แทนพ่อ ผมว่าผมไปก่อนดีกว่า” วันนี้ชายหนุ่มต้องออกพื้นที่ตรวจโครงการหมู่บ้านจัดสรรในเขตอื่นแทนบิดา
จึงต้องออกจากบ้านเร็วหน่อย ส่วนจอมไตรนั้นก็เข้าบริษัทพร้อมนายประสิทธิ์


   “จะไปแล้วหรือครับ” เจ้าหนูส่งเสียงหงอยๆพี่ใหญ่เลยเดินอ้อมมาอีกฝั่ง


   “ครับ พี่ไปทำงานแล้วเย็นนี้เรามาปาร์ตี้กันนะครับ” มือใหญ่ลูบหัวทุยเบาๆ “ตั้งใจเรียน แล้วก็...กินผักให้หมดนะครับ” น้องน้อยพยักหน้าพลางตักเอาสลัดผักคำโตเข้าปากเคี้ยวแต่หน้าแหยๆแล้วยกมือสวัสดี พี่ใหญ่ยิ้มเอ็นดู มิวายสั่งน้องชายคนที่สี่


   “วันนี้เวทย์เข้ามหาลัยใช่ไหม...พาน้องไปส่งดีๆละ” คนโดนสั่งถอนหายใจปลง แล้วตอบรับ


   “พะยะค่ะ ท่านจอมราชัน กระหม่อมจะส่งเสด็จพระอนุชาสุดที่รักของฝ่าบาทอย่างปลอดภัย เอาหัวเป็นประกัน” คำสรรพนามอันสูงส่งเหมือนแกล้งประชด จอมราชันส่ายหน้าก่อนสวัสดีบิดามารดาแล้วเดินออกไป


   ระหว่างทางไปเรียนเจ้าหนูก็เปิดการสนทนา


   “พี่เวทย์วันนี้มารับใจเร็วหน่อยได้ไหมอ่ะ”


   “ทำไม”


   ใบหน้ากลมใสทำหน้าเขิน “ก็เขาจะไปซื้อของขวัญไง” ทำตาวิ้งใส่พี่ชายคนรถอีกครั้ง “น้า เดี๋ยวใจออกเร็วหน่อย”


   “หึๆ ได้อะมันได้ พี่เรียนถึงแค่สามโมง”


   “นั่นแหละ พี่เวทย์มารับใจบ่ายสามเลยนะ”


   “ไอ้จ้ำม่ำจะโดดเรียนละสิ” เจ้าน้องน้อยหน้างอง้ำ


   “เปล่านะ เขาแค่จะไปซื้อของขวัญ พี่เวทย์อย่ามั่วสิ เดี๋ยวพี่ราชันดุใจหรอก” ใช่ครับ...ถ้าพี่ใหญ่ของบ้านรู้ว่าน้องโดดเรียนละก็ หึๆๆๆ เกิดการเป่าปี่แน่นอนครับ


   “อืม...ก็ได้ แค่วันนี้เท่านั้น เห็นว่าเหตุผลพอใช้ได้” จอมใจย่นจมูกใส่


   “แล้วจะไปซื้อที่ไหน”


   “อืม...ไปเซนทรัลก็ได้ แต่ใจยังตัดสินใจไม่ได้เลยว่าจะซื้ออะไรดี” เนื่องจากพี่ใหญ่มีครบทุกอย่างแล้ว เจ้าหนูไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรดี


   “เอาอย่างนี้สิ ทำเองเลย” พี่เวทย์เสนอแนะความคิด


   “ทำเองเหรอ...” ทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะยิ้ม


   “อื้อ...ก็ดีนะ จะได้ไม่เหมือนใครด้วย งั้นพี่เวทย์มารับใจแล้วเราไปซื้อของทำกัน” ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วหันไปสนใจกับการขับรถต่อ จนมาถึงก็ไล่เจ้าลูกหมูลงรถไปเรียนหนังสือ แล้วก็ขับไปตึกคณะตัวเอง


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
(ต่อด้านล่างค่ะ)

[toye]

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
(ต่อค่ะ)


   หลังเลิกเรียน...จอมเวทย์ก็ไปรับน้องตามนัด เจ้าหนูขออาจารย์กลับบ้านก่อนเวลา แล้วก็มุ่งหน้าไปที่ห้างสรรพสินค้าใจกลาง
กรุงเทพฯ วนหาที่จอดอยู่สักพัก แม้จะเป็นวันธรรมดาแต่ที่จอดรถก็ยังเนืองแน่นเป็นบางชั้น เสียเวลานิดหน่อย เดินเข้ามาในตัวห้างสัมผัสกับอากาศเย็นสบายต่างกับข้างนอกที่ร้อนระอุแทบไหม้เกรียม จอมเวทย์และจอมใจก็เดินปรึกษากันว่าจะซื้อวัสดุอะไรไปทำ และจะทำอะไรดี


   “ทำกรอบรูปไหม” ชายหนุ่มเสนอไอเดีย


   “กรอบรูปหรอ น่าสนใจนะ” จอมใจก็คิดๆๆ แล้วอยู่ก็ปิ๊งขึ้นมา “อ๊า...ใจนึกออกแล้วว่าเราจะทำอะไรดี”


   “อะไร”


   น้องไม่ตอบแต่รีบลากข้อมือพี่ชายไปยังร้านบีทูเอสทันที ร้านหนังสือและเครื่องเขียนเต็มรูปแบบ ร่างกลมๆดึงพี่ชายไปที่ล็อกขายพวกศิลปะ ก้มก้มเงยๆอยู่พักหนึ่งก็เจอสิ่งที่ต้องการ ซึ่งเป็นกระดานรองวาดเขียนสีน้ำตาลซึ่งเป็นสิ่งที่นักเรียนทุกคนต้องเคยสัมผัส


   “อันนี้แหละ”


   “เอาไปทำไร” จอมเวทย์ชักเริ่มไม่เข้าใจคอนเซปต์แล้วว่าเจ้าตัวอยากทำอะไร ที่หยิบมานี่ไม่น่าจะทำกรอบรูปได้สักนิด


   “โธ่...พี่เวทย์ไม่เคยเห็นเขาทำกันหรือไง” แล้วเจ้าตัวก็อธิบายให้พี่ชายฟังว่า...จะนำกระดานนี้มาปิดทับด้วยกระดาษสีแผ่นใหญ่
แล้วค่อยนำรูปภาพต่างๆติดลงไปอีกที แล้วเขียนข้อความลงไปด้วย เท่านี้ก็เสร็จ...เอาความจริงมันเรียกว่ากรอบรูปไม่ได้เพราะไม่เหมือน แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะเรียกยังไงเลยขอเรียกแบบนี้ไปก่อน


   “แล้วเราเห็นที่ไหน ถึงรู้ว่าทำไง”


   “เอ๊า...พี่เวทย์ไม่เคยเห็นเวลาเด็กผู้หญิงจากมัธยมโรงเรียนข้างๆเขาเอามาให้เวลาวันครบรอบที่คบกันหรืออะไรเถือกนั้นหรือไง แบบติดรูปที่ถ่ายกับแฟนลงไปแล้วเขียนเพลงเอย...ข้อความเอย” จอมเวทย์ลองนึกภาพตามที่เจ้าหนูบอก เขาเคยเห็นเพื่อนบาง
คนก็ถือกระดานบ้างมาก่อน เริ่มจะได้เค้าลางมาบ้างแล้ว


   “อ้อ...เหมือนจะนึกออกนะ”


   “นั่นแหละๆๆ แบบนั้น” เจ้าหนูไม่ค่อยแน่ใจว่าพี่ชายจะนึกถึงแบบเดียวกันหรือเปล่า แต่เจ้าตัวก็ตัดสินใจเองว่าคงรู้แล้วเลยหยิบกระดานนั้น พร้อมด้วยกระดาษสีโปสเตอร์แผ่นใหญ่สีครีมออกมาด้วยแล้วไปจ่ายเงิน


   เดินหิ้วของออกมาจากร้านก็ยังมิวายแวะซื้อไอศกรีมโคนจากร้านชื่อดังก่อนสองโคน หอบของเข้ามาเก็บในรถแล้วก็ประจำที่ เตรียมตัวกลับบ้าน


   พอมาถึงบ้านปุป เจ้าหนูรีบวิ่งเข้าบ้านตัวเองทั้งยังหอบของพะรุงพะรังด้วย


   “เดี๋ยวพี่มาหานะ” จอมเวทย์บอก เขาสองคนต้องมาปักหลักทำของขวัญที่บ้านเล็กเพราะว่าไม่อยากให้คนที่บ้านใหญ่เห็น


   จอมใจหอบของเข้ามาในบ้านก็เจอหม่าม้านั่งพิมพ์คอมพิวเตอร์กุกๆกักๆ


   “สวัสดีครับหม่าม้า” วางของลงบนโต๊ะหน้าโทรทัศน์แล้วสวัสดีมารดา หญิงวัยกลางคนที่สวมแว่นสายตาเงยหน้าขึ้นมามองแล้วยิ้มให้


   “กลับมาแล้วหรือลูก ซื้ออะไรมาเยอะแยะน่ะ”


   “ของทำของขวัญให้พี่ราชันครับ”


   “คิดจะทำไรละ” เมื่อเธอถามจอมใจกลับทำปากจุ๊ๆ


   “จุ๊ๆๆ ของแบบนี้ต้องรอดูครับ บอกไม่ได้ อิอิ”


   เจ้าตัวเลี่ยงขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอยู่บ้านสบาย แล้วลงมานั่ง...ครู่เดียวร่างสูงในชุดเสื้อยืดคอวีสีเทา กางเกงขาสั้นก็เดินเข้ามาในบ้าน


   “สวัสดีครับน้าอร” เอ่ยทักทายผู้ใหญ่แล้วเดินมาทรุดตัวนั่งข้างเจ้าลูกหมู


   “อ้าวมาทำอะไรหรือจ้ะ เวทย์”


   ชายหนุ่มบุ้ยปากไปที่ร่างกลมๆ “มาช่วยไอ้จ้ำม่ำทำของขวัญครับ”


   แล้วทั้งคูก็เริ่มลงมือทำอย่างจริงจัง เจ้าหนูรีบเปิดตู้กระจกที่ทีอัลบั้มรูปต่างๆเรียงรายอยู่ เลือกออกมาหลายอัลบั้มเพื่อเอานั่งเลือก


   นั่งดูไปหัวเราะคิกคักไปด้วยเมื่อเห็นภาพเก่าๆ


   “พี่เวทย์ดูรูปนี้สิ” ภาพที่เจ้าหนูยื่นให้ดูนั้นเป็นภาพเด็กชายจอมใจตัวน้อยยิ้มแฉ่งให้กล้องกำลังอาบน้ำอยู่ในกะละมังใบใหญ่ที่มีตุ๊กตายางเป็ดสีเหลืองลอยเต็มไปหมด


   “ลูกหมูตกน้ำชัดๆ”


   จอมใจตีแขนพี่ชายเบาๆอย่างงอนๆ


จอมเวทย์หยิบอัลบั้มอีกเล่มขึ้นมาเปิด ก็เจอภาพครอบครัวที่มีสมาชิกพร้อมหน้า โดยแบกกราวด์ด้านหลังเป็นสวนสัตว์เขาดินซึ่งเขาคิดว่าคงวานให้ใครสักคนแถวนั้นช่วยถ่ายให้ รูปเมื่อสมัยหลายสิบปีที่แล้ว ในรูปนั้นมีท่านจอมไตรยืนโอบไหล่คุณหญิงอยู่ ข้างๆก็เป็นเด็กชายจอมเวทย์ที่ยืนยกนิ้วยิ้มกว้าง ต่อมาก็เป็นนายประสิทธิ์และอรอุมา ด้านขวามือสุดของรูปเป็นพี่ชายคนที่สามที่ทำหน้าบูดบึ้ง ที่คาดว่าคงหงุดหงิดจากแสงแดดที่ส่องลงมาตรงหัวพอดี ถัดเข้ามาก็เป็นพี่ชายจอมพลยืนตัวขาวล้อแสงยิ้มกว้าง ตรงกลางเป็นร่างสูงใหญ่ของพี่ชายคนโตนั่งยองๆยิ้มนิดๆโดยมีร่างป้อมเล็กๆขี่หลังเป็นลูกลิงโผล่หน้ากลมๆแดงแป๊ดเพราะแดดเลียยิ้มกว้างชูสองนิ้วให้กับกล้อง


...เป็นภาพครอบครัวที่ดูน่ารักและอบอุ่น...


“รูปนี้เอาไหม” ยื่นรูปนี้ให้น้องดู ตากลมโตดูปุปก็พยักหน้ารวดเร็ว


“เอาๆๆ ใจชอบรูปนี้มาก”


ว่าแล้วก็ดึงรูปออกมาจากอัลบั้ม คัดเลือกรูปอีกสักพัก ก็ได้รูปที่ต้องการทั้งหมดหกรูป ได้แก่...


รูปเจ้าลูกหมูในถังน้ำ ซึ่งเจ้าตัวเลือกเองโดยเฉพาะ รูปที่สองเป็นรูปเที่ยวสวนสัตว์พร้อมหน้า รูปที่สามเป็นรูปที่พี่ใหญ่อุ้มน้องน้อยไว้โดยมีพี่ชายทั้งสามยืนเรียงกันท่ามกลางน้ำตกเจ็ดสาวน้อย ทุกคนเปียกม่ะล่อกม่ะแล่กไปหมดแต่ก็ดูมีความสุข รูปต่อมาเป็นรูปที่พี่ชายคนที่สามยืนหน้าบูดยื่นอมยิ้มให้เจ้าหนูที่นั่งหน้างอ รูปที่ห้าเป็นรูปที่จอมใจและพี่ชายสามคน ไม่มีพี่ใหญ่ยืนเรียงถ่ายกันในชุดนักเรียนไล่จากโตเรียงเล็ก รูปสุดท้ายเป็นภาพงานวันเกิดของจอมราชันเมื่อปีที่แล้วที่น้องเลือกมาด้วย
เมื่อได้รูปครบ จอมเวทย์ก็เริ่มลงมือตัดกระดาษโปสเตอร์สีครีมแผ่นใหญ่ที่มีรอยวัดดินสอร่างไว้ให้ตัดตาม จอมใจหันมาทำกระดาษเขียนข้อความ ข้อความแรกถูกเขียนขึ้น...


   นั่งทำกันสองคนอยู่สองสามชั่วโมง กรอบรูปก็เสร็จสมบูรณ์ กว่าจะเสร็จเล่นเอาทั้งคู่เหงื่อแถบตก เกือบตีกันสามตลบเนื่องจากความคิดไม่ลงรอย แต่ในที่สุดก็สำเร็จจนได้


   จอมใจเงยหน้ามองนาฬิกาซึ่งบอกเวลาหกโมงกว่า ท้องฟ้าด้านนอกเริ่มมืดครึ้ม หม่าม้าที่ทำงานเสร็จไปก่อนหน้านี้ยังคงนั่งตรวจทานต้นฉบับอยู่


   ทั้งสองคนจึงเก็บของที่ทำทั้งหมดไปทิ้งและนำกรอบรูปไปเก็บไว้ชั้นบนรอเวลาปาร์ตี้เริ่มขึ้น แล้วก็ระเห็จไปดูลาดเลาที่บ้านใหญ่ ข้ามฝั่งมาก็เจอป้าอุ่นใจ แตงไทยและจันทร์กำลังเรียงจานสีขาวสำหรับใส่อาหาร เอ่ยทักทายเสร็จทั้งคู่ก็หายแว่บไปที่ห้องครัว
   

ร่างสูงของพี่ชายโผล่หน้าเขาไปดูลาดเลาก่อน พอเห็นทางโปร่งจึงกวักเรียกน้องอีกคนตามเข้าไป ทำตัวลับๆล่อๆเหมือนพวกโจร
ห้าร้อยเพื่อหวังจะฉก...อาหาร!


   บนเตามีหม้อใบใหญ่ที่มีน้ำใบเตยหอมๆเดือดปุดอยู่ ด้านข้างเป็นหม้อที่บรรจุเส้นสปาเกตตีเต็มพิกัด ที่เคาน์เตอร์มีถาดใส่กุ้งแม่น้ำตัวโต สดๆยังไม่ผ่านการปรุงอยู่ ข้างๆเป็นจานคอหมูย่างที่มีพลาสติกใสคลุมทับอยู่ พอร่างกลมเดินไปเปิดตู้เย็นก็เจอกับกะละมังหมักปีกไก่ที่ยังไม่ได้ทอดอยู่ เจ้าหนูแถบน้ำลายหกเนื่องจากเป็นเมนูอาหารที่เจ้าตัวร่ายไปเมื่อเช้านี้ ทั้งสองคนหันซ้ายหันขวาเห็นทางปลอดโปร่งจึงหยิบแก้วสำมาสองใบ ตักน้ำแข็งใส่แก้วแล้วเดินไปตักน้ำใบเตยหอมกรุ่นใส แล้วมาดื่มอึก


   น้ำใบเตยหอมๆหวานนิดเพื่อสุขภาพ เป็นน้ำสมุนไพรไทยชั้นเลิศที่บ้านนี้โปรดปราน แต่น้ำเกือบพุ่งออกจากจมูกเมื่อเสียงทุ้มแหบดังมาจากหน้าครัว


   “แอบกินอะไรกัน” ร่างสูงใหญ่ของพี่ชายสุดเซอร์ยืนจังก้าอยู่หน้าประตูครัว น้องสองคนถอดหายใจเฮือก นึกว่าป้าอุ่นใจกลับมา ความจริงแล้วไม่ได้หวงของกินอะไรนักหรอก หากแต่ป้าอุ่นรู้ว่าคุณหนูๆชอบแอบเข้ามากินเวลาของยังเตรียมไม่เสร็จ เธอจะเอ็ดเบาๆราวกับเด็กน้อย นี่เป็นพี่จอมทัพก็โชคดีไป


   “โห...พี่ทัพ ผมตกใจหมด” จอมเวทย์ว่าพลางรีบเดินไปตักน้ำใบเตยใส่แก้วเพิ่ม พลางตักให้น้องด้วย ร่างสูงใหญ่ของจอมทัพเดินมาหยิบแก้วอีกใบใส่น้ำแข็งแล้วเอ่ยเสียงแหบ


   “ตักให้พี่ด้วย” จอมเวทย์ยักคิ้วจึกๆแล้วตักให้พี่ชาย


   “ห๊อมหอม เนอะน้ำใบเตย” เจ้าหนูดื่มไปทำหน้าระรื่นไปด้วย พอแอบกินกันเสร็จทั้งสามคนก็แผ่นออกจากครัวก่อนที่ป้าอุ่นใจจะกลับเข้ามาเตรียมอาหารต่อ


   สามคนที่มีคดีขโมยของกินรีบมานั่งที่โซฟาหรูหรา เปิดทีวีดูกัน


   “พี่ทัพซื้อของขวัญยังครับ” จอมใจถามขณะที่ตาก็จ้องไปที่หนังแฟนตาซีชื่อดังที่กำลังฉายอยู่


   ชายหนุ่มพยักหน้า เขาขับรถออกไปห้างตั้งแต่บ่ายเพื่อเลือกของขวัญก่อนจะเลยไปทำงานต่อ


   “ซื้ออะไรครับ บอกได้ไหม” ชายหนุ่มยังคงส่ายหน้า


   “เดี๋ยวก็เห็น...” ตอบสั้นตามแบบฉบับ


   เสียงรถแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านทำให้ทั้งสามคนสงสัยว่าใครมา เนื่องจากท่านจอมไตร ประสิทธิ์และพี่ใหญ่ จะกลับช่วงประมานหนึ่งทุ่ม ส่วนคุณหญิงนั้นออกไปข้างนอกกำลังจะกลับ นั่งงงเพียงชั่วครู่ ร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กางเกงสเล็คสำดำเข้ารูป ก็ก้าวเข้ามาในบ้าน


   ใบหน้าหล่อสวยยิ้มทัก “สวัสดีทุกคน...”


   “พี่พลล...” ทุกคนดูจะงงที่พี่หมอของบ้านกลับมาวันนี้ เนื่องจากทุกทีพี่ชายคนนี้จะยุ่งเป็นพิเศษ อาชีพหมอเป็นอาชีพที่ทุกคนใฝ่ผัน แต่หากก็แลกมาด้วยความมุมานะและความเพียร


   “ทำไมวันนี้กลับบ้านได้ละครับ ใจคิดว่าวันนี้พี่พลจะมาไม่ได้ซะอีก” น้องถาม


   “พอดีพี่แลกเวรกับเพื่อนน่ะ” พี่หมอเฉลย เขาขอเพื่อนแลกเวรวันนี้และเขาต้องไปเข้าเวรแทนเพื่อนในวันอื่นแทน
   ทุกคนดูดีใจมากที่พี่น้องอยู่กันครบ...


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


(ต่อด้านล่างค่ะ)

[toye]

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
(ต่อค่ะ)


เวลาหนึ่งทุ่มกว่า...จอมไตร คุณหญิงที่กลับมาจากข้างนอกในเวลาไล่เลี่ยกัน ประสิทธิ์และจอมราชันก็กลับมาถึง ทางด้านการเตรียมการก็เสร็จสมบูรณ์


   สวนขนาดใหญ่ที่เนรมิตเป็นปาร์ตี้ย่อมๆ โต๊ะสนามถูกปูผ้ารองสีขาว มีถาดอาหารวางเรียงดูน่าทาน โต๊ะกลมอีกสี่ตัวมีเก้าอี้วางล้อมอยู่โต๊ะละห้าตัว อาหารที่เหลือถูกทยอยนำขึ้นโต๊ะ มีทั้งปีกไก่ทอด คอหมูย่าง กุ้งเผาร้อนๆ สปาเกตตีพร้อมนำราดแกงเขียวหวานปลาแซลมอลแบบไทยๆ ข้าวผัดปูร้อนๆ และ น้ำใบเตยในโถแก้วใบใหญ่หอมกรุ่น


   สมาชิกในบ้านเริ่มช่วยกันจัดงาน จอมเวทย์ยกถังน้ำแข็งถังใหญ่มาวางที่สนาม ส่วนพวกผู้ใหญ่ที่เพิ่งกลับบ้านก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน เด็กก็ช่วยกันคนละไม้คนละมือ เจ้าลูกหมูก็ช่วยยกแก้วเปล่าสะอาดมาจัดเรียงข้างจานเปล่า พี่จอมทัพหายเข้าไปในบ้านแล้วออกมาพร้อมกับเครื่องเสียงครบชุด ค่อยๆมาจัดเสียบสายไฟ ต่อลำโพงให้พร้อมสรรพ เมื่อดูแล้วไม่มีอะไรต้องทำอีก จอมเวทย์และจอมใจรีบวิ่งกลับไปอีกบ้านแล้วหยิบกรอบรูปที่ทำไว้มาที่นี่


   รอจนทุกคนในบ้านมากันพร้อมหน้า ท่านจอมไตรก็ถือโอกาสกล่าวอะไรเล็กน้อย


   “วันนี้ก็เป็นวันดีอีกหนึ่งวัน ที่เราทุกคนได้อยู่กันพร้อมหน้า...แล้วก็...สุขสันต์วันเกิดนะราชัน ขอให้ลูกมีความสุข” ว่าเสร็จท่านจอมไตรก็กอดและตบไหล่ลูกชายเบาๆ ส่วนคุณหญิงก็เข้ามาสวมกอดลูกชายคนโตแน่น จากเด็กชายตัวน้อยกลายมาเป็นชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่ที่เธอภูมิใจ จอมราชันทรุดตัวลงคุกเข่า พนมมือกราบลงแทบเท้าของผู้มีพระคุณทั้งสองที่ให้โอกาสเขาเกิดมาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวที่อบอุ่น ทุกคนน้ำตาซึม หลังจากก็ถึงคิวประสิทธิ์และอรอุมาซึ่งมาอวยพรพร้อมกับกล่องของขวัญกล่องเล็กที่ถูกห่อเรียบง่ายแต่ดูหรูหรา ชายหนุ่มขอบคุณ และเดินเข้าไปสวมกอดแล้วก็กอดร่างท้วมนิ่มของป้าอุ่นใจที่ยืนยิ้มกว้าง รวมถึงลงทศ ซึ่งสองคนนี้เป็นคนเก่าคนแก่ในบ้านที่อาจเลี้ยงได้ว่าเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่อ้อนแต่ออด รวมถึงยิ้มให้กับสองสาว แตงไทยและจันทร์


   จอมพล...น้องชายคนรองก็เดินเข้ามากอดร่างใหญ่ของพี่ชายไว้ คนโดนกอดก็กอดตอบ


   “สุขสันต์วันเกิดครับพี่ มีความสุขนะครับ” ว่าพร้อมยื่นกล่องของขวัญมาให้เช่นกัน เจ้าตัวรับมาและนำไปวางข้างๆกล่องทีได้จากป๊าม้าของจอมใจ


   คราวนี้น้องชายคนสามสุดเซอร์เดินหน้าขรึมเข้ามา พร้อมกับยกมือกอดพี่ชายไว้เบาๆ แล้วปล่อย “สุขสันต์วันเกิดพี่ราชัน” แล้วเจ้าตัวก็กล่องเล็กๆอีกกล่องออกมาจากประเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้


   มาถึงคิวของน้องชายคนที่สี่และคนที่ห้า ที่เดินยิ้มกริ่มเข้ามาพร้อมกับมือไขว้หลังไว้ไม่ยอมเอามาข้างหน้า ซึ่งทุกคนก็รู้แล้วว่าสองคนนี้มีอะไรมาเซอร์ไพรด์ พี่ใหญ่ยืนมองยิ้มๆ


   สองแสบของบ้านเดินมาถึงปุปก็ยื่นของที่ซ่อนอยู่ข้างหลังออกมาแล้วร้องเพลง “แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู...แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู...แฮปปี้เบิร์ดเดย์ เดียร์บราเธอร์...แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู...” เพลงร้องแฮปปี้เบิร์ดน่ารักๆจากน้องทั้งสองคน ทำเอาพี่ใหญ่ยิ้มกว้าง ส่วนคนอื่นก็อมยิ้ม


   มือใหญ่รับของนั้นมาแล้วมองดู มันเป็นกระดานที่ปิดด้วยกระดาษสีครีม มีรูปต่างๆทั้งหมดหกรูปแปะอยู่พร้อมกับข้อความเล็กใต้รูปที่ต้องหัวเราะขำ...


   รูปเจ้าหนูน้อยอาบน้ำในกะละมัง ซึ่งเห็นแล้วต้องยิ้มมุมปาก...ใต้รูปเขียนว่า... ‘ก๊าบ กาบ ก๊าบ เป็ดอาบน้ำในคลอง ตาก็จ้องแลมอง เพราะในคลองมีหอยปูปลา ^_^’


   รูปต่อมาเป็นรูปที่มีน้องชายสี่คนยืนยิ้มเรียงกันในชุดนักเรียน... ‘โตเรียงเล็กคร้าบผม’


   รูปครอบครัวพร้อมหน้าที่สวนสัตว์เขาดินก็ถูกเขียนใต้ภาพว่า...’ทัศนาจร ผักผ่อนวันหยุดงาน ทุกคนสุขสำราญ ชีวิตชื่นบานยืนยาว...ปล. หนูหนักไหมครับพี่ราชันจ๋า...อิอิ ^()^’ พี่ใหญ่ถึงกับขำเพราะว่ารูปนั้นเป็นรูปที่เขาเอาเจ้าลูกหมูขึ้นหลังส่วนเจ้าตัวก็โผล่หน้ามายิ้มแฉ่งชูสองนิ้ว


   ไล่ดูไปจนถึงภาพสุดท้ายที่เป็นภาพงานวันเกิดเขาเมื่อปีที่แล้ว ใบหน้าทุกคนดูมีความสุข ใต้ภาพถูกเขียนว่า...’สุขสันต์วันเกิด แฮปปี้เบิร์ดเดย์...ทุกปีเลยครับ’


   ด้านล่างสุดมีตัวการ์ตูนหน้าทะเล้นสองตัววาดอยู่พร้อมลงชื่อ...’จาก...ผมและผมครับ’


ผมและผมยืนยิ้มแฉ่งแข่งกันหน้าบานอยู่สอง แล้วผมคนแรกก็ก้าวเข้ามากอดพี่ใหญ่


   “สุขสันต์วันเกิดครับพี่ ขอบคุณที่เกิดมาเป็นพี่ชายของผม” จอมเวทย์บอกซึ้งๆ


   หลังจากผละออกจากกัน ผมคนที่สองก็กระโดดตุ้บเข้าหาอ้อมกอดพี่ใหญ่ที่รออยู่


   “สุขสันต์วันเกิดเช่นกันครับ...พี่ราชันจ๋าๆ คิกๆๆ มีความสุขมากนะครับ...รักที่สุดเลยด้วย” เจ้าหนูยิ้มแฉ่งให้ จนพี่ชายอดไม่ได้ที่จะฟัดแก้มด้วยความหมั่นเขี้ยว เจ้าตัวหัวเราะคิกคักๆ จนคนอื่นก็ยิ้ม


   ...บ้านนี้มีแต่รัก...


   หลังจากอวยพรกันเรียบร้อยก็ถึงเวลาปาร์ตี้ ท่านจอมไตรเปิดงานด้วยการลุกไปตักอาหารที่วางเรียงไว้ คนอื่นจึงทยอยลุกไปตักบ้าง โดยผู้ใหญ่ก็นั่งโต๊ะหนึ่ง ส่วนเด็กๆก็นั่งอีกโต๊ะ


   จอมทัพได้โอกาสลุกไปเปิดเพลงคลอเพิ่มบรรยากาศซึ่งส่วนมากเป็นเพลงสากลเสียส่วนใหญ่


   เจ้าลูกหมูวิ่งหน้าตั้งไปหยิบจานแล้วตักใหญ่ ทั้งคอหมูย่าง ปีกไก่และสปาเกตตีแกงเขียวหวานจนพูน อีกจานก็หยิบกุ้งแม่น้ำเผาตัวโตสีสดใส่จานมาอีกหลายตัว


   วางจานลงโต๊ะแล้วก็นั่งรอจนพี่ๆตักอาหารมาครบ ก็ลงมือกันเลย จอมใจตักเส้นสปาเกตตีที่ราดน้ำแกงจนชุ่มเข้าปากแล้วก็รู้สึกว่าอร่อยสุดยอด ทั้งน้ำแกงเข้มข้นเข้ากับเส้นได้เป็นอย่างดี เป็นการนำอาหารไทยๆมาผสมผสานกับอาหารอิตาลีได้อย่างลงตัว กินไปฟังเพลงเพลินไป


   “พี่พลจ๋า...หยิบกุ้งให้หน่อยครับ” แขนสั้นๆเป็นอุปสรรคต่อการหยิบกุ้งแม่น้ำที่ถูกเคลื่อนย้ายไปอีกฝั่ง


   “ครับ เดี๋ยวพี่แกะให้” พีพลคนน้ำใจงามตักกุ้งมาไว้ในจานตัวเองแล้วลงมือแกะเปลือกหัวลอกเปลือกออก จนได้กุ้งเนื้อแน่นขาวอวบส่งไปให้ในจาน จอมใจยิ้มขอบคุณแล้วจิ้มกินเคี้ยวตุ้ยๆ


   ...ปริ้น...


   เสียงแตรรถดังมาจากหน้าบ้านพร้อมกับลงทศที่วิ่งออกไปดู คนที่มานั้นก็คือเพื่อนสนิทของพี่ชายใหญ่สองคน


   ...จักรภพและชินกฤต...


   “อ้าว...นั่นจักรกับชินไม่ใช่หรือนั่น” จอมไตรเอ่ยทักเมื่อเห็นเพื่อนบุตรชายเดินมา ทั้งสองคนที่มาใหม่ยิ้มและยกมือสวัสดีทักทายผู้ใหญ่ทั้งสี่คน ก่อนเดินมาที่โต๊ะเพื่อน


   “ไงวะ มาช้าจัง” จอมราชันทักทายเพื่อน


   ชินกฤตยักคิ้วให้ “เออ...สุขสันต์วันเกิดเว้ยไอ้เพื่อนรัก” ยื่นกล่องของขวัญขนาดยักษ์ไปให้ “อันนี้ฉันกับจักรซื้อหารกันเว้ย...”


    จักรภพยิ้มรับแอบคิดในใจว่าเขาไม่ได้อยากหารซื้อของขวัญชิ้นนี้ เขาอยากซื้ออย่างอื่นแต่เพื่อนจอมแสบบังคับให้เขาหารกับมัน เขาไม่อยากคิดเลยว่าเวลาเพื่อนรักเปิดออกมาดูแล้วจะรู้สึกอย่างไร...


   “อะไรวะ” จอมราชันถาม ส่วนเพื่อนตัวแสบทำเพียงยักคิ้วกวนให้ ไม่ตอบแล้วหันไปสนใจน้องคนอื่นแทน


   “สวัสดีครับน้องพลคนสวย” คนโดนทักว่า “สวย” คิ้วกระตุก แต่ยังคงส่งยิ้ม


   “สวัสดีครับพี่ชิน”


   “ว่าไงทัพ” แล้วก็หันไปทักชายหนุ่มหน้านิ่งมาสนใจใคร กินข้าวผัดปูไปเรื่อยๆ


   “ครับ...”


   จักรภพเอ่ยทักทายทุกคนบ้างอย่างเป็นกันเองบ้าง


   ด้านชินกฤตก็หันมาให้ความสนใจกับเจ้าหนู...เขาเห็นน้องตัวกลมตั้งแต่เล็กเช่นกัน เห็นแล้วอยากฟัดอยากกัดแก้มพองๆ “ไงครับน้องใจ”


   จอมใจยิ้มทัก “สวัสดีครับพี่ชิน พี่จักร”


   ท่านจอมไตรเดินมาหา “ตักอาหารกันตามสบายเลยนะชิน จักร” สองคนจึงเดินไปตักอาหารมาทานบ้าง


   กินไปคุยไปให้ความรู้สึกเพลิน จอมเวทย์จึงได้ฤกษ์เปิดคอนเสิร์ตย่อมๆ เจ้าตัวเลือกเพลงสุดโปรดอย่าง Payphone ของ Maroon5


   “Yo…What’s up everybody!!! Are you guys ready for the show?  If yes!! Let the show begins!!!” เสียงทุ้มร่ายภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่วเนื่องจากเรียนอยู่โรงเรียนเอกชนที่เป็นคริสต์มาตลอด พร้อมเสียงปรบมือเสียงโห่ร้อง...

I'm at a payphone trying to call home
All of my change I spent on you
Where have the times gone
Baby it's all wrong, where are the plans we made for two?

ฉันอยู่ที่ตู้โทรศัพท์ พยายามต่อสายไปยัง "บ้านของเรา"
เหรียญที่มีทั้งหมดนี้ ฉันจะใช้มันเพื่อโทรหาเธอ
ช่วงเวลาของเราหายไปไหนกันหมดนะ
คนดี ทั้งหมดนี้มันผิดพลาดไปหมดเลย เรื่องที่เราเคยวาดฝันร่วมกันไว้มันหายไปไหนหมดแล้ว?


Yeah, I, I know it's hard to remember
The people we used to be
It's even harder to picture
That you're not here next to me
You say it's too late to make it
But is it too late to try?
And in our time that you wasted
All of our bridges burned down

ใช่ ฉันเอง...รู้ดีว่ามันยากที่รื้อฟื้นมัน
ความสัมพันธ์ที่เราเคยมีมาร่วมกัน
แล้วก็ยิ่งยากขึ้นไปอีกที่ต้องนึกภาพ
ที่ไม่มีเธออยู่ตรงนี้เคียงข้างฉันอีกแล้ว
เธอบอกว่ามันสายไปแล้วที่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
แต่มันจะสายไปที่จะลองดูอีกครั้งจริงๆ เหรอ?
แล้วช่วงเวลาของเราที่เธอใช้ไปอย่างไร้ค่า
แล้วความสัมพันธ์ของพวกเราก็พังทลายไม่มีชิ้นดี


I've wasted my nights
You turned out the lights
Now I'm paralyzed
Still stuck in that time when we called it love
But even the sun sets in paradise

ฉันใช้คืนวันให้มันผ่านไปอย่างไร้ค่า
เพราะเธอได้ดับแสงสว่างในชีวิตฉันไปแล้ว
ตอนนี้ฉันได้แต่ยืนตัวชา
ยังคงติดตรึงในห้วงเวลานั้น ที่เราเคยเรียกมันว่า "รัก"
แต่แม้กระทั่งในสรวงสวรรค์ ก็ยังต้องมีเวลาที่ดวงตะวันต้องลับขอบฟ้า


I'm at a payphone trying to call home
All of my change I spent on you
Where have the times gone
Baby it's all wrong, where are the plans we made for two?

ฉันอยู่ที่ตู้โทรศัพท์ พยายามต่อสายไปยัง "บ้านของเรา"
เหรียญที่มีทั้งหมดนี้ ฉันจะใช้มันเพื่อโทรหาเธอ
ช่วงเวลาของเราหายไปไหนกันหมดนะ
คนดี ทั้งหมดนี้มันผิดพลาดไปหมดเลย เรื่องที่เราเคยวาดฝันร่วมกันไว้มันหายไปไหนหมดแล้ว?


If happy ever after did exist
I would still be holding you like this
All those fairytales are full of sh*t
One more stupid love song I'll be sick

ถ้าเกิดความสุขชั่วนิรันดร์เหมือนในเทพนิยายมันมีอยู่จริง
ตอนนี้ ฉันก็คงยังได้โอบกอดเธอเอาไว้
แต่เพราะนิทานหลอกเด็กพรรค์นั้นมีแต่เรื่องลวงโลก
ฉันคงต้องตายแน่ๆ ถ้าเกิดยังต้องทนฟังเพลงรักโ.ง่ๆ ต่อไปอีกแม้สักเพลงเดียว


You turned your back on tomorrow
Cause you forgot yesterday
I gave you my love to borrow
But just gave it away
You can't expect me to be fine
I don't expect you to care
I know I've said it before
But all of our bridges burned down

เธอหันหลังให้กับวันพรุ่งนี้ของเราไปแล้ว
เพราะเธอจะลืมทุกเรื่องในวันวานของเรา
ฉันให้ความรักแก่เธอไป
แต่เธอกลับทิ้งไปไม่ใยดี
อย่ามาหวังให้ฉันยังมีความสุขดีเลย
เพราะฉันก็ไม่คิดว่าเธอจะมาห่วงใยอะไรกันอยู่แล้ว
ฉันรู้ว่าฉันเคยพูดเรื่องนี้ไปแล้ว
แต่ความสัมพันธ์ทั้งหมดที่เราเคยมีร่วมกันมันพังทลายลงไปไม่มีชิ้นดี


I've wasted my nights
You turned out the lights
Now I'm paralyzed
Still stuck in that time when we called it love
But even the sun sets in paradise

ฉันใช้คืนวันให้มันผ่านไปอย่างไร้ค่า
เพราะเธอได้ดับแสงสว่างในชีวิตฉันไปแล้ว
ตอนนี้ฉันได้แต่ยืนตัวชา
ยังคงติดตรึงในห้วงเวลานั้น ที่เราเคยเรียกมันว่า "รัก"
แต่แม้กระทั่งในสรวงสวรรค์ ก็ยังต้องมีเวลาที่ดวงตะวันต้องลับขอบฟ้า


I'm at a payphone trying to call home
All of my change I spent on you
Where have the times gone
Baby it's all wrong, where are the plans we made for two?

ฉันอยู่ที่ตู้โทรศัพท์ พยายามต่อสายไปยัง "บ้านของเรา"
เหรียญที่มีทั้งหมดนี้ ฉันจะใช้มันเพื่อโทรหาเธอ
ช่วงเวลาของเราหายไปไหนกันหมดนะ
คนดี ทั้งหมดนี้มันผิดพลาดไปหมดเลย เรื่องที่เราเคยวาดฝันร่วมกันไว้มันหายไปไหนหมดแล้ว?


If happy ever after did exist
I would still be holding you like this
All those fairytales are full of sh*t
One more stupid love song I'll be sick

ถ้าเกิดความสุขชั่วนิรันดร์เหมือนในเทพนิยายมันมีอยู่จริง
ตอนนี้ ฉันก็คงยังได้โอบกอดเธอเอาไว้
แต่เพราะนิทานหลอกเด็กพรรค์นั้นมีแต่เรื่องลวงโลก
ฉันคงต้องตายแน่ๆ ถ้าเกิดยังต้องทนฟังเพลงรัก**ๆ ต่อไปอีกแม้สักเพลงเดียว

Now I'm at a payphone...

ตอนนี้ ฉันยังคงอยู่ที่ตู้โทรศัพท์
(เพลง Payphone โดย Maroon5)

[/i]



   พอถึงท่อนแลพเจ้าตัวก็ทำปากพะงาบๆไปกับเพลง ทำเอาคนดูถึงกับขำแต่คนร้องยังไม่แคร์...ร้องฮึมฮำต่อจนจบเพลง เสียงปรบมือไล่...เอ้ย...ชอบใจก็ดังไม่ขาดสาย พอพี่เวทย์ร้องจบก็ถึงตาชินกฤตมาสร้างสีสัน เพลงที่เลือกคือ...


   “หมาจะเกิดชิงหมาเกิด...หมาจะเกิดชิงหมาเกิด...” ร้องแต่ท่อนนี้ซ้ำไปมาจนเจ้าของวันเกิดหมั่นไส้ ขอลดอายุตัวเองโดยการไล่แตะไอ้เพื่อนตัวดี หลังจากไล่ถีบกันไปหลายรอบ เจ้าตัวถึงยอมปล่อยไมค์แล้วเปลี่ยนตัวนักร้อง


   “แฮ่ม...ใจขอร้องบ้าง” คราวนี้ถึงตาเจ้าหนูครองไมค์กับเขาบ้าง เพลงที่เจ้าหนูเลือกเป็นเพลงฟังสบายหูที่อยู่ในโฆษณารถยนต์ชื่อดัง ซึ่งเจ้าตัวรู้สึกว่าเป็นเพลงที่เข้ากับบรรยากาศของครอบครัว


   “...บอกฉันสักคำว่าเธอทำได้อย่างไร...เพราะฉันรู้สึกดีทุกครั้งที่อยู่กับเธอ...” เสียงทุ้มใสของน้องน้อยเรียกเสียงปรบมือระงม จอมราชันยิ้มอ่อนโยนเมื่อมองร่างน้องน้อย...

บอกฉันสักคำว่าเธอทำได้อย่างไร
เพราะฉันรู้สึกดีทุกครั้งที่อยู่กับเธอ
ที่จริงนับตั้งแต่ที่เรานั้นแรกเจอ
ไม่คิดว่าจะรักได้มากมาย

เธอรู้วิธีดูแลคนที่ห่วงใย
จนฉันแปลกใจความรู้สึกที่ฉันมี
เคยรักมากเท่าไหร่ก็ยังรักได้อีก
ไม่รู้ว่าเป็นได้อย่างไร

ตั้งแต่พบกันวันนั้น
ใจก็รู้ว่าเราจะมีกันวันนี้
เธอเติมเต็มสิ่งดีๆ ให้ทุกวันที่มี
กลายเป็นวันที่มีความหมาย

ไม่ใช่แค่วันพรุ่งนี้
แต่จากนี้แม้นานเท่านานสักเพียงไหน
จะมีเธอ เธอมีฉันมีกันตลอดไป
ยิ่งพบเจอยิ่งได้รู้จักยิ่งรักเธอหมดใจ

ขอบฟ้าไม่เคยจะเหมือนเดิมเลยสักวัน
มีสีสันชวนให้มองดูอยู่เรื่อยไป
ก็คงเหมือนตัวเธอที่มีเรื่องราวใหม่
มาทำให้ประทับใจทุกที

ชีวิตของคนๆ หนึ่งได้อบอุ่นใจ
และได้รู้ตัวว่าเป็นคนที่โชคดี
ขอบคุณนะที่ทำให้ทุกๆ นาที
ได้มีความหมายที่สำคัญ

ตั้งแต่พบกันวันนั้นใจก็รู้ว่าเราจะมีกันวันนี้
เธอเติมเต็มสิ่งดีๆ ให้ทุกวันที่มี
กลายเป็นวันที่มีความหมาย

ไม่ใช่แค่วันพรุ่งนี้
แต่จากนี้แม้นานเท่านานสักเพียงไหน
จะมีเธอ เธอมีฉันมีกันตลอดไป
ยิ่งพบเจอยิ่งได้รู้จักยิ่งรักเธอหมดใจ

ตั้งแต่พบกันวันนั้นใจก็รู้ว่าเราจะมีกันวันนี้
เธอเติมเต็มสิ่งดีๆ ให้ทุกวันที่มี
กลายเป็นวันที่มีความหมาย

ไม่ใช่แค่วันพรุ่งนี้
แต่จากนี้แม้นานเท่านานสักเพียงไหน
จะมีเธอ เธอมีฉันมีกันตลอดไป
ยิ่งพบเจอยิ่งได้รู้จักยิ่งรักเธอหมดใจ

ยิ่งรักเธอหมดใจ
(เพลง ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอ โดย ดา เอ็นโดรฟิน)

[/i]



   “ขอบคุณครับ...และ...สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งครับพี่ราชัน”


   ...ตั้งแต่พบกันวันนั้น ใจก็รู้ว่าเราจะมีกันวันนี้...


   ...ยิ่งพบเธอ ยิ่งได้รู้จัก ยิ่งรักเธอหมดใจ...


   ...การเกิดมาพบกันนี่มันช่างวิเศษนัก...





+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



ตอนนี้ยาวประมาน13หน้าเอสี่ได้ค่ะ แบบตอนแรกกะตัดฉับ แต่กลัวเสียอารมณ์ซึ้งๆ เลยต่อยาวโลด



To be Continue


 

[mind223]

+1
 

[MangoBlue]

พี่ราชันแก้มปริเลยทีเดียว ครอบครัวสุขสันต์มากๆ

[nunnan]

  น่ารักที่สุดดดด

[moobarpalang]

จอมใจหน้ารักมากๆ

[Noo_Patchy]

 

[Zelsy]

ซึ้งๆ หวานๆ อบอุ่น แอร๊ยยย

[ujen]

ครอบครัวอบอุ่น

 

[Violet Rose]

ครอบครัวน่าร้ากกกกกกก 

[Rafael]

อิอิ
ครอบครัวสุขสันต์ น่ารักกันจริงๆ

[inspirer_bear]

อ่านไปยิ้มไป อั๊ยยะ

ครอบครัวนี้เขารักกันดีจริงๆอะ 5555

ดูท่าจะระหว่างพี่พลกับพี่ชินจะเกิดการวางมวยกันเป็นแน่ 5555

[Nus@nT@R@]

เป็นครอบครัวที่่น่ารักและอบอุ่นมาก

[MiSS-U]

 

พี่น้องบ้านนี้น่ารักทุกคนเลย

บวกเป็ด