ตอนที่ 2
หลายวันผ่านไป
ความจริงคือ 5 วันต่างหากที่ผมเรียนอย่างเป็นสุขกับครูนางฟ้าของผม ...จนมันซึมเข้าสมองอันชาญฉลาด จนความรู้ทางชีวะผมเริ่มเข้าที่เข้าทาง..
เเละเเล้วก็ถึงวันนี้....
“ เฮ้ยๆ ถอยๆ อย่าเบียด” เสียงใครถ้าไม่ใช่ผม...’ผจญศึก’ คนที่กำลังจะเป็นสามีของนางฟ้า 55+
ตอนนี้ผมเบียดวงโคจรของเพื่อนๆและพี่ๆในชั้นม.6 ชั้นเดียวกับผม...เพื่อดูคะแนน การสอบกลางภาค..
ไล่จากวิชาแรก..คณิต อันดับ1 ‘นายผจญศึก อัครธรรมรัตน์’
วิชาที่2 เคมี อันดับ1ก็ยังเป็น ผมคนเดิม...
ไล่มาเรื่อยๆ...ผมก็ได้ที่1 ไม่ก็ติดท็อป10ของสายชั้นนั่นแหละ............จนถึงวิชาสุดท้าย ที่ไม่คอยมั่นใจเอาซะเลย
.
.
.
.
..
ผมไปยืนหน้าบอร์ดชีววิทยา..ผมจะไม่หนักใจเท่านี้เลยถ้าก่อนสอบ1วันผมรับปากกับคุณครูนางฟ้าของผมว่า..
“จะทำคะแนนให้ได้ดีๆนะครับ”
พอผมพูดอย่างนั้น...นางฟ้าของผมก็ยิ้ม
“ งั้น..ถ้าคะแนนดีๆ พี่ให้รางวัลแล้วกันนะจล”
นั่นแหละ....รอรางวัลจากคุณครูนางฟ้า...ไม่รู้ว่านศพ.ภีมวัจน์คนเก่ง คนดี คนที่ผมรักจะให้อะไรเป็นรางวัลผมดี...เพราะผมไล่ชื่อตัวเองแล้วเจอมันอยู่อันดับที่ 2!!!
อันดับ1 น.ส.ภามภัสรา xx ม.6/7 คะแนนเต็ม 50 ได้ 48
อันดับ2 นายผจญศึก อัครธรรมรัตน์ ม.6/6 คะแนนเต็ม 50 ได้ 45
วู่ๆๆๆๆ!!!!
.
.
อย่างนี้เรียกคะแนนดีพอมั้ยครับ!...ที่ผมจะไปขอของรางวัล’พิเศษ’ จากพี่ภีมของผม
.
.
.
.
.
ภีม..ขอเล่าบ้างเหอะ!
ติ๊ดๆๆๆๆๆๆ
กระหน่ำโทรมาปานบุพการีใครสิ้น? มีเพียงคนเดียวที่กล้าหาญชาญชัย บุกกราดยิง(โทรศัพท์)มาหาผมในยามเย็นๆที่กำลังจะกลับบ้าน....ในภาวการณ์จราจรที่ คับแน่น รถที่ออกแบบไว้ให้เคลื่อน..กลับต้องมาแปรสภาพเป็นคลาน..ที่ละนิดทีละนิด กว่าจะถึงบ้าน 2ชั่วโมงพอดี
“ ฮัลโหล..” กดรับโทรศัพท์ที่ส่งเสียงร้องโหยหวนมาให้ผมแอบรำคาญเบาๆ
[ อืม..คะแนนออกแล้วนะ ชีวะอ่ะ แล้วคุณอยู่ไหน?]
น้ำเสียงดูไม่จริงจังอะไร เพราะวันนี้เป็นวันที่ผมไม่ได้เข้าไปสอบพิเศษให้นายผจญศึก ลูกชายเพื่อนแม่
“ อ่อ...พี่อยู่ เอ่อ..รถติดอยู่หน่ะ แล้วคะแนนดีมั้ย”
[ ได้ที่2ของสาย]
เจ้าตัวดูไม่ค่อยตื่นเต้นดีใจเท่าไร ...คงจะได้ที่ 1 จนชิน ไอ้กระผมแอบดีใจเล็กๆ เพราะไปสืบมาว่า ไอ้เด็กนี่โง่ชีวะขั้นบัดซบ..
จากคะแนนที่ตกต่ำพุ่งมาเป็นอันดับ2ของสายชั้น...มหัศจรรย์มากๆ
“โอ้.........”
[อึ้งล่ะซิ เตรียมรางวัลมาให้เลย … ตรู๊ดๆๆ ]
แล้วมันก็วางหูไปเลย..เฮ้อ หนักใจจริงๆ กับไอ้เด็กเวร
ผมตีรถกลับไปยังห้างดังที่ใกล้ที่สุดแถวนั้น..ไปซื้อรางวัลให้ไอ้คุณชายผจญศึกมันหน่อยแล้วกัน
.
..
.
มองซ้าย..มองขวา
เอิ่มมม..กูจะซื้ออะไรดีว่ะ? ไม่ค่อยเข้าใจเด็กสมัยดีด้วย(พูดซะตัวเองอายุ60)
ปิ๊ง! จู่ๆหน้าของลูกพี่ลูกน้องของผมก็แล่นมาในสมอง..เพราะน้องผม เป็นเด็กผู้ชาย อายุ17 ซึ่งน่าจะรู้ว่าเด็กวัยนี้มีนอยากได้อะไร
“ ฮัลโหล ภาส ทำไรอยู่”
[ ทำXXXกับเมียอยู่]
เอ่อ....ผมบอกคุณหรือยังว่า นอกจากมันเป็นเด็กผู้ชายอายุ17แล้ว มันยัง แก่แดด ไวไฟ มักมากในกาม หื่นบรรลัย บลาๆๆ ที่ผมสาธยายไม่หมด เเต่น้องผมได้พี่มันเยอะ..คือหล่อเหมือนกัน เเต่ลึกๆเหมือนมันจะหล่อกว่าผม
“ ตอบกวนแบบนี้แสดงว่าว่าง งั้นถามหน่อยแกว่าถ้าแกสอบได้ที่1อ่ะ แล้วแบบว่าพี่จะซื้อของให้แก แกอยากได้อะไร”
[ภาสคงไม่สอบได้ที่หนึ่งอ่ะ]
“ กูบอกว่า ถ้า ไง รู้อยู่เข็นให้ตายก็ไม่ขึ้น สมองทึบ”
[ เออ ภาสมันสมองทึบใครมันจะเก่งเหมือนพี่ล่ะ จะซื้อของให้ใครคิดเอาเองเหอะ แค่นี้นะ ตรู๊ดดดดด ..]
น้องงอน ==’’
แมร่งแล้วใครจะช่วยกูคิด..คือแบบสมัยอยู่ม.5กูเลี้ยงทามาก็อตอยู่เปล่าว่ะ?
ไม่น่าใช่ หรือเบเบส? <<อันนี้เก่าไป
ถ้าสมัยผมก็คงเล่นไพ่ยูกิ <<ถ้าจำไม่ผิด.
.
.
..
งั้นซื้อเฟอร์บี้ให้มันดีมั้ย? - - ‘’
.
.
..
ตอนรับปากไม่คิดนี่นาว่ามันจะได้คะแนนดี เห็นควายขนาดนั้น .. ตอนนี้เป็นทุกข์ไม่รู้จะหาอะไรเป็นของขวัญ
หรือจะจับตัวเองผูกโบว์ไปให้มันแล้วบอกว่า
.
.
.
.
.
.
‘ พี่จะเป็นครูสอนน้องจลตลอดจนกว่าน้องจะหายโง่’
เออ..ท่าจะดี...หรือมีใครคิดว่าไม่ดี??.
.
.
.
TBC.
---- ลงดึกตลอด ถ้าไม่ดึกไม่ใช่นิยายภัสอ่ะ 555
หัวข้อ: [เรื่องสั้นเบาๆ] เเม่ครับ......ผมอยากมีเมียเป็น 'ครู' อวสานจริงๆ (ย้ายเลย):11/07/13 : P.3 (อ่าน 37986 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก