หัวข้อ: [เรื่องสั้น]เพื่อนกับแฟนทำแทนกันได้ -no drama- THE END

[nightsza]

ในที่สุดดดดด.... เป็นแฟนกันไวๆน๊าา เอ่อ..แต่คงไม่ทันแล้วล่ะ ข้ามขั้นไปนานแล้ว อิอิ

[U_Ton]

  กว่าจะพูดได้นะเทป น้ำบุษเกือบกลายเป็นของคนอื่นไปซะเเล้ว

สงสารน้ำบุษนะตอนเเรกๆ รักเเรกเจ๊ง รักที่สองก็โดนหักหลัง... แต่ยังดีที่สุดท้ายก็กลายเป็นรักเเรกนั่นเเหละ

ที่เป็นรักปัจจุบัน... หวังว่าในอนาคต เทปคงไม่บ่นว่ารำคาญ อึดอัดอีกนะ... เพราะถึงตอนนั้น น้ำบุษทิ้งมันเลย

  อริสนั่นกล้ามากที่กลับมา ทรยศหักหลัง แล้วยังขอกลับมาหน้าตาเฉย... มั่นมากไปมั้ย

  น้ำบุษมีความสุขมากๆนะ เทปคำว่าสามีที่ดีในโอวาทภรรยายังใช้ได้ทุกสมัยนะ ท่องไว้ๆ

[Nus@nT@R@]

กว่าจะรู้ใจตัวเองนะ เทป เกือบเสียบุษไปแล้วไม๊ล่ะ

[Gril]

Ch.4








"บุษบางทีมึงก็ต้องสนใจกูมากกว่านี้นะ"เทปหน้าเครียดดวงตาคมเข้มจับจ้องมาที่รูปหน้าหวานของน้ำบุษ เด็กหนุ่มกำลังนั่งฟังสิ่งที่หัวหน้าห้องประชุม ในขณะที่เทปก็เอาแต่คอยกวน


"แล้วกูไม่สนใจมึงยังไง"


"ก็กูบอกว่ากูปวดหัว"


"กูจะพาไปห้องพยาบาลก็ไม่เอา"


"ก็มึงไม่ไปเฝ้าอ่ะ"ปากยืดปากยาวจนน่าเตะจริงๆ


"เป็นเด็ก10ขวบเหรอมึง"ใบหน้าของเทปยู่ลงอีก คนตัวใหญ่กว่าทำการยืดเอาตักอีกคนมานอนหนุนแทนหมอน น้ำบุษมองใบหน้าคมแล้วอมยิ้มบางๆโชคดีที่นั่งอยู่หลังห้องเลยไม่มีคนเห็น เทปพลิกตัวไปมาเพราะความอบอ้าวภายในห้องฝนที่ทำท่าจะตกเอาตั้งแต่บ่ายเริ่มก่อตัวรุนแรงกว่าเดิม


"ร้อนเหรอ"เหงื่อเปียกชุ่มหน้าผากเทปพลิกตัวหันหน้าเข้าหาน้ำบุษเอาหน้าถูเช็ดเหงื่อกับเสื้อนักเรียนจนน้ำบุษต้องหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเหงื่อให้เทปและหยิบสมุดเล่มบางๆมาพัดคลายร้อนให้กับคนที่ใช้ตักตัวเองนอนต่างหมอน ใบหน้าคมระบายยิ้มบางๆเมื่อได้รับความเย็น ทั้งสองคนจะรู้มั้ยว่ากำลังสร้างโลกสีชมพูกัน



"เทปตื่นกลับไปนอนที่บ้าน"เสียงพึมพำดังขึ้นข้างหู เทปลืมตาขึ้นก็เจอน้ำบุษคนตัวสูงยืนขึ้นเต็มความสูงแต่จู่ๆเขาก็รู้สึกโลกหมุนอย่างรุนแรงเทปแทบจะล้มคว่ำไปถ้าน้ำบุษไม่กอดเอาไว้ก่อน


"มึงเป็นไรอ่ะ โหตัวร้อนจี๋เลยไปโรงพยาบาลมั้ยมึง"แม้จะรู้ว่าเพื่อนเกลียดโรงพยาบาลแต่น้ำบุษก็อยากให้เทปไปโรงพยาบาลมากกว่า คนถูกถามส่ายหัวพรืด


"กลับบ้านกัน"


"มึงอ่ะดื้อตลอด กลับบ้านก็ได้เดินดีๆละมึงกูไม่อยากเป็นม้าย"


"หึ ห่วงก็บอก"น้ำบุษหน้าร้อนขึ้นมาทันที เทปหันมองซ้านขวาพอปลอดคนก็ก้มลงมาจุ้บปากแค่แตะโดนริมฝีปากเพราะไม่อยากให้อีกคนติดไข้แต่แค่นั้นก็เล่นเอาแก้มน้ำบุษแดงแปร๊ดไม่ต่างจากผลไม้สุก


"ไอบ้าไปเร็ว"



ทันทีที่กลับมาถึงบ้านน้ำบุษ เทปไหวน้าของน้ำบุษแล้วก็ขึ้นไปนอนต่อบนห้องของน้ำบุษ


"เทปเป็นอะไรนะลูก"น้าถามตอนน้ำบุษรื้อหายาแก้ไข้


"เป็นไข้ครับแล้ววันนี้น้าไปไหนหรือเปล่าครับ"


"ไม่ละรีบขึ้นไปดูเทปเร็ว"น้ำบุษพยักหน้ารับแกนๆ ไม่ลืมหยิบนมสดในตู้ขึ้นไปให้เทป


"เทปตื่นมากินยาก่อน"คนป่วยงัวเงียปรือตามองคนทีามาปลุกก่อนจะผงกหัวขึ้นรับยาไปกิน


"ปวดหัวอ่ะ"


"นอนไปเดี๋ยวกูมาเช็ดตัวให้"น้ำบุษหายไปหยิบอุปกรณ์เช็ดตัวกับชุดนอนที่เทปทิ้งไว้ที่ห้องสักพัก เขาจับคนป่วยแก้ผ้าพลิกซ้ายพลิกขวาก่อนจะลงมือใส่เสื้อผ้าชุดนอนบางสบายให้คนป่วยสบายตัว


"เมียจ๋า"เทปเรียกน้ำบุษไว้หลังจากที่เขาแปะแผ่นเจลลดไข้ให้เทปแล้ว


"หืม มีไร"น้ำบุษชะงักมือที่กำลังบิดผ้าเช็ดตัวเพื่อนจะนำมาวางไว้ที่ลำคอเพื่อลดความร้อ


"กอดหน่อยหนาว"


"ไอขี้อ้อน"ว่าแต่ก็ยอมโอบกอดอีกคนไว้แน่น เทปมุดหน้ากับหน้าอกอีกคนก่อนจะหลับไปพร้อมๆกับคนป่วย


"เอาเป็นว่าถ้าไม่มีใครสมัครใจกูจะจับสลากนะ"เสียงฮือฮาดังขึ้นทั้งห้อง แต่มันไม่ทำให้น้ำบุษรู้สึกตื่นเต้นเพราะเขากำลังสนใจแต่สนามบาสข้างล่างอากาศก็ร้อนอบอ้าวจนน่าเป็นห่วงว่าคนที่กำลังแข่งขันจะหงายหลังล้มเพราะไม่สบาย


"เอ้าแหมได้คนนี้เราชนะแน่เว้ย ไอบุษมึงเป็นสาวรำวงนะ"


"ห้ะ!เหี้ยไรของมึงว่ะ"น้ำบุษร้องเสียงหลงจู่ๆทำไมต้องมาเป็นสาวรำวงด้วยว่ะโคตรเซ็ง!
"เค้าโหวตให้จับฉลากบังเอิญได้มึงพอดี"หัวหน้าห้องดูจะชอบอกชอบใจยิ้มร่าหัวเราะเอิ้กอ้ากในขณะที่น้ำบุษแทบจะร้องไห้



ผลปรากฎว่ามีเพื่อนผู้ชายได้เป็นสาวรำวงกับเขาสามคน


"แฮ่กๆไอบุษ"เสียงตะคอกกร้าวเต็มไปด้วยความเหนื่อยอ่อน เทปเปิดประตูไม่สิถีบเข้ามาเลยมากกว่า น้ำขุษถูกกระชากเข้าไปกอดแน่นจนเหงื่อซึมกับเสื้อนักเรียนของเขา


"อะไรมึง ปล่อยดิอายคนอื่น"น้ำบุษหน้าร้อนสายตาจากเพื่อนหญิงเพื่อนชายต่างก็ส่งสายตาล้อเลียนมาให้


"กูเป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งระดับจังหวัดแล้วนะเว่ย"


"เห้ยจริงอ่ะกูดีใจด้วย!"น้ำบุษดีใจจนลืมสถาณการณ์มือเล็กโอบกอดร่างสูงไว้แน่น เทปคงดีใจจัดแก้มขาวถูกฟัดอย่างแรงจนขึ้นริ้วแดง


"เห้ย!พวกมึงอ่ะออกไปดิเพื่อนกูเสียสมาธิหมด"น้ำบุษคงเพิ่งรู่ตัวเด็กหนุ่มรีบผลักเพื่อนออก เทปส่งยิ้มหล่อคว้าข้อมือเพื่อนลากไปห้องแต่งตัวนักบาส



"อืออเทปช้าๆ"น้ำบุษร้องเรียกแผ่นหลังเขาถูกเบียดชิดกับผนังตู้ล็อคเกอร์ปากของน้ำบุษถูกบดเบียดจนปากแตกเสื้อนักเรียนถูกฉีกออกจนกระดุมกระเด็น ยอดอกขาวถูกขบเม้มจนน้ำบุษรู้สึกเจ็บ กางเกงนักเรียนถูกเหวี่ยงออกไปคนละทิศละทางน้ำบุษพยามจะรั้งคนตรงหน้าให้เงยหน้าขึ้นมาแต่นาทีนี้เทปไร้ซึ่งสติ


"อ่ะเทปเบาๆมึงอือออออาส์"มือที่ยังชื้นเหงื่อขย้ำก้นขาวจนเหมือนมันจะเหลวตามมือ เทปออกแรงยกก้นน้ำบุษขึ้นจนเขาต้องเอามือยันหลังอีกคนไว้ เทปค่อยๆกดแก่นกายร้อนที่ช่องทางนิ่มพอส่วนหัวเข้าได้เทปก็ทะยานกระแทกเข้าไปทีเดียวมิดด้ามเล่นเอาคนตัวขาวจุก


"ซี้ดดดส์บุษโคตรแน่นเลย"


"อาส์เทปกูเจ็บ"น้ำตาแทบไหลเทปโหมแรงกระแทกเข้าใส่อย่างรุนแรง น้ำบุษกอดเทปไว้แน่นปากบางไม่ทันที่จะได้ส่งเสียงอะไรก็ถูกครอบครองอีกครั้งปากบางเริ่มบวมช้ำพอๆกับช่องทางนุ่ม


"บุษน้ำบุษอาส์"เทปกระตุกปลดปล่อยเข้ามาในตัวน้ำบุษพร้อมๆกันคนตัวขาวทิ้งตัวพาดไหล่ของเทปหอบแฮ่กอย่างเหนื่อยอ่อน


"ไอเทปมึงไม่ใช้ถุงมาหลายรอบแล้วนะ"


"ก็กูไม่ได้นอนกับใครอ่ะนอกจากมึง"เทปอุ้มน้ำบุษมานั่งที่เก้าอี้ ลิ้นยาวๆไล้เลียทั่วลำคอขาว


"มึงพอเลยกูเจ็บแล้วเป็นเหี้ยไรเอาซะแรงเลย"เทปไม่ตอบเพราะมัวแต่ดูดดุนที่เนื้อนิ่ม เขาถือโทรศัพท์ยัดใส่มือน้ำบุษ พอเห็นรูปในโทรศัพท์ตาก็แทบถลน


"ถ่ายตอนไหนอ่ะแล้วมึงเอาลงทำไม"ลงในโทรศัพท์ของเทปคือโปรแกรมอินตาแกรมที่มีรูปของน้ำบุษในท่าหวาบหวิวซึ่งหวาบหวิวอันนี้คือตอนที่เขามีอะไรกับเทปโชคดีที่ไม่เห็นตรงส่วนนั้น


"เพื่อนในทีมมาเล่นเครื่องกูแล้วมันเจอก็เลยเอาลงรูปนี่ถ่ายไว้ตั้งนานละ"


"แล้วมึงถ่ายทำไมน่าเกลียดแล้วเอาลงทำไมคนอื่นก็รู้หมดอ่ะ"


"ก็กูชอบอ่ะมึงเซ็กซี่อ่ะ มึงไม่ต้องกลัวคนอื่นจะรู้หรอกเพราะคนอื่นเค้ารู้หมดแล้ว"


"เหี้ยไอเทปไอลามกลุกไปเลยกูเจ็บไม่ทำแล้วกูหิวด้วย"เทปอมยิ้มฟัดแก้มขาวแรงๆแล้วค่อยลุกออกไปตามหาเสื้อผ้าที่เขาโยนไป


"มึงเสื้อกูขาดไอชั่ว!"พอน้ำบุษตั้งท่าด่าเทปก็โยนเสื้อนักเรียนของเขาใส่หน้า


"พูดมากว่ะ มีเมียขี้บ่น"


"ไอผัวเฮงซวย"ถึงปากจะด่าแต่ก็อดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม เทปหันมาพยุงน้ำบุษที่ยืนขาสั่นพั่บๆประคองออกจากห้องพักนักกีฬา


"เสื้อมึงตัวใหญ่เกินอ่ะ"


"มึงตัวเล็กเกิน"เถียงไม่ได้กูเงียบก็ได้ว่ะ แล้วน้ำบุษก็ได้แต่เขินอายเพราะพอขึ้นรถเมล์ก็มีแต่คนมองไม่ว่าจะเป็นท่าเดินแปลกๆ เสื้อตัวใหญ่โคร่งและอาการห่วงหาอาทรเกินไปในแบบที่ผู้ชายควรจะทำต่อกัน




..........
ตอนหน้าจบจ้าา

[nong PeePee]

  เทปใช้น้ำบุษคุ้มไปน่ะ 

[Nus@nT@R@]

เ่อ่อ,,เทปรุนแรงกับน้ำบุษจัง รู้นะว่ารัก แต่อย่าฟัดแรงๆได้ป่ะ เดี๋ยวช้ำตายกันพอดี

[jagkree]

แอ๊ะ จบแล้วหรือ 

[Naenprin]

แล้วก็ได้เป็นเมียเลย ข้ามขั้นเลยทีเดียว

[nunnuns]

โอ้วววว ฮาร์ทคอร์มากตอนนี้ 5555

แต่มาสั้นไปหน่อยน้า เอ .. หรือเราอ่านเพลินก็ไม่รู้ กร๊ากกก

สนุกดีค่ะ ดอดราม่า


+เป็ด ^^

[benzdekba]

 

[sunshinesunrise]

พอเปิดตัวแล้วหนักเลยนะ. !!! 55555 ขาสั่นทีเดียว

[Dark_Noah]

เหอๆๆ ถึงกับเอารูปลง นี่มันไม่ใช่แค่เปิดตัวละ อย่างงี้ยกขันหมากไปขอเถอะจ้า 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

เปิดตัวแล้วเหรอ

เทปเนี่ยรุนแรงกับบุษย์เกินแล้วน่ะ

[tonkhaw]

โอ๊ะ นะ เทปมันจะมันสืเกินไปหรือเปล่่า

สงสารน้ำบุษ

[Zalzah_iP]

น้ำบุศ เทป จะจบแล้ววว
สนุกมากเลยค่ะ มาไวๆน้า

[thepopper]

มีฉากจึ๊กๆทุกตอน หื่นจริงไม่อิงนิยายย 

[ammamooty]

พึ่งเข้ามาอ่านจ้า...ตอนหน้าจบแล้วหรอ
ตอนจบจะหักมุมไหมหนอแบบสุดท้ายเทปก็ทิ้งบุศไปอีกงี้...แต่คงไม่หรอกเรามั่วไปเอง(ฮา)
รอตอนต่อไปจ้า

[Gril]

Finally



เป็นเวลากว่า6โมงแล้ว งานก่อตั้งโรงเรียนเริ่มขึ้นบรรยากาศครึกครื้นน่าเข้าชม แต่ละห้องก็จะมีซุ้มประจำห้องอย่างเช่นห้องน้ำบุษก็เปิดเป็นเวทีสาวรำวง น้ำบุษที่ถูกเลือกให้เป็นสาวรำวงก็ต้องมาแต่งตัวตั้งแต่4โมง




"โอ้ยชุดนี้แม่งคันอ่ะ"น้ำบุษร้องโวยวายตั้งท่าจะถอดชุดลูกเดียว หน้าที่หวานอยู่แล้วถูกแต่งเติมให้มีสีสันมากกว่าเดิมข้อมือของน้ำบุษถูกตกแต่งด้วยกำไลทองส่งเสียงดังกรุ้งกริ้งจนน่ารำคราญผมที่สั้นๆก็ถูกต่อให้ยาวพอที่จะดัดออกมาเป็นลอนยาว ร่างผอมบางสวมแดรสกระโปรงผ้าซีฟองที่ฟูฟ่องจนนั่งแทบไม่ลงมันดูสวยนะใช่ แต่มันก็คันชิบหายเหมือนกัน!


"มึงก็ใจเย็นๆดิว่ะเดี๋ยวกูทาแป้งเย็นให้"


"ไอควายนทีเลอะชุดหมดดิว่ะ"ร้อนก็ร้อน ตั้งแต่มายังไม่เห็นหัวไอเทปเลย!




"ไอเหี้ยเทปมึงอย่าเพิ่งมาดิว่ะ!"น้ำบุษหูพึ่งหันขวับไปมองบุคคลที่มาใหม่ เทปหนุ่มรูปหล่อใบหน้าคมคายในชุดขององค์ชายชิน(เจ้าหญิงวุ่นวายเจ้าชายเย็นชา)เต็มยศ ทรงผมก็ถูกเซตขึ้น ดวงหน้าถูกผัดแป้งให้หน้าหนวลเนียนขอบตากรีดอายไลน์เนอร์ให้ดูคมขึ้น หล่อชิบหาย!


"อยู่นี่เองกูหาแทบตาย"ว่าแล้วก็ก้าวขายาวๆมาหยุดข้างหน้าน้ำบุษ


"ทำไมมึงแต่งตัวงี้อ่ะ"


"งานของชมรมกูเอง แหมแล้วดูมึงดิแต่งมาซะสวยเลย"น้ำบุษจากที่ทำหน้าภูมิใจก็กลายเป็นหงุดหงิด


"หุบปากเน่าๆของมึงแล้วออกไปพร้อมองค์รักษ์มึงไป"น้ำบุษคงหมายถึงเพื่อนๆในทีมที่แต่งแฟนซีทุกคน เทปยิ้มบางๆออกแรงกระชากน้ำบุษเบาๆ




"อะไรของมึงอ่ะ ช้าๆดิกูเดินไม่ทัน"เทปผ้าน้ำบุษขึ้นมาที่ดาดฟ้า จากบนนี้เขาเห็นวิวด้านล่างชัดเจน เทปยืนหันหน้าเข้าหาลมสูดหายใจเข้าสุดปอด


"พากูมาให้มึงรับลมเนี่ยนะ ผมกูยุ่งหมดแล้วกูลงแล้วละกัน"น้ำบุษหน้ายู่เดินกระแืกเท้าออกมาจนถึงประตูกำลังจะเปิดประตูแต่ก็ถูกกระชากไปกอดซะก่อน เทปกดจมูกสูดดมกลิ่นหวานๆที่ข้างแก้มอีกคน


"เป็นไรของมึง"ถามแก้เขินไปงั้นแหละ น้ำบุษแก้มแดงจนเทปเองก็รู้สึกถึงความร้อนจากแก้มท่ีเขาแนบหน้าอยู่ข้างๆ


"สวยป่ะ"เทปใส่สร้อยทองคำขาวเรียบที่ข้อเท้าของน้ำบุษ


"อะไรของมึงอีกอ่ะ"มือขาวจับสร้อยขึ้นมาดู นี่ไม่ใช่ของชิ้นแรกที่น้ำบุษได้จากเทป เทปชอบคนที่ใส่สร้อยข้อเท้าน้ำบุษจึงได้สร้อยข้อเท้าเป็นของขวัญในวันนู้นนี้ตลอด ซึ่งแต่ละแบบก็จะไม่ค่อยซ้ำกันบางอันลายเดียวกันแต่ทำมาจากวัสดุต่างๆกัน


"มันสวยดีกูเลยซื้อมาให้"


"เท่าไหร่อีกละทีนี้"น้ำบุษแอบเบ้หน้าครั้งล่าสุดที่ได้มาก็เป็นทองหนึ่งสลึงถึงจะแค่หนึ่งสลึงแต่ก็เป็นราคากว่า5000บาท


"ก็อันที่แล้วมึงไม่ชอบอ่ะ"


"ก็มันแพงไปอีกอย่างแม่งมีกระพรวนด้วยกูรำคราญ"เขาจำได้ว่าหลังจากที่สวมให้น้ำบุษไปวันต่อมาน้ำบุษก็เอาใส่กล่องมาคืนแต่เพราะวันนั้นคุณยายของเทปขึ้นมาหาหลานสุดที่รักน้ำบุษเลยโดนบังคับให้รับไป


"มึงนี่ ครั้งนี้ไม่แพงไปลงไปได้แล้ว"ว่าจบก็ลากคนตัวบางออกมาทันทีก่อนที่น้ำบุษจะพูดอะไรด้วยซ้ำ






บรรยากาศภายในงานครึกครื้น ซุ้มงานของน้ำบุษก็มีคนเข้าออกไม่ขาดสาย น้ำบุษหน้าบึ้งเขารำท่านี้มาเกือบ10รอบแล้วนะ มันน่าเบื่ออ่ะ


"ไอบุษ หิวป่ะ"เทปโผล่หัวเข้ามาในซุ้มงาน ใบหน้าที่หล่อเป๊ะตอนงานเริ่ม มีเหงื่อผุดผาดอยู่ประปราย


"หิวดิร้อนก็ร้อน"น้ำบุษหน้างอกว่าเดิม เขาเริ่มส่งเสียงง้องแง้งเบาๆ ลำคอขาวเป็นปื้นแดงจากการแพ้ลูกไม้


"ไปกินข้าวกัน"


"ยังไม่หมดรอบกูเลยนะ"


"เหลืออีกกี่รอบ"น้ำบุษกางนิ้วให้ดูให้ครบห้านิ้ว เทปพยักหน้าให้ก่อนจะเดินไปคุยอะไรสักอย่างกับหัวหน้าห้องแล้วยัดแบงค์ม่วงๆใส่มือหัวหน้าห้องแล้วก็มาลากตัวน้ำบุษไป


"อยากกินไร"


"มึงให้ค่ารอบกูไปทำไมอ่ะ"


"ก็กูไม่อยากเห็นมึงไปรำกับใครแล้ว ทำไมหรือมึงอยากรำ"


"ไอบ้าใครจะอยากรำ กูหิวแล้วไปหาไรกินกัน"น้ำบุษรู้สึกถึงออร่าความหึงหวงจึงต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง มือขาวควงแขนเทปเดินไปรอบงานและไม่มีครั้งไหนที่จะไม่ตกเป็นเป้าสายตาจากทุกๆคน


"เหงื่อมึงเยอะจัง"น้ำบุษล้วงผ้าเช็ดหน้ามาซับเบาๆที่หน้าผากเกลี้ยงของเทป คนถูกเช็ดยิ้มให้บางๆก่อนจะก้มลงหอมแก้มน้ำบุษเบาๆเล่นเอาคนข้างหน้าเขินม้วน



"เอ่ออขอโทษนะค่ะพวกพี่เป็นอะไรกันค่ะ"รุ่นน้องม.ต้นยืนเจี๋ยมเจี้ยนอยู่ข้างหน้า น้ำบุษหน้าถอดสีเขาไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกัน น้ำบุษกลัวว่ามันจะกลับไปเป็นอย่างเดิมอีกกลับไปโดนทอดทิ้งกลับไปไม่เหลือใคร


"เราเป็น..."เทปจับมือคนข้างๆบีบเบาๆเหมือนจะให้กำลังใจ









"สามีภรรยากันครับ"น้ำบุษหันไปมองเทป คนข้างๆอมยิ้มให้บางๆ ในขณะที่น้ำบุษเหมือนบอลลูนที่ถูกสูบอากาศใส่จนจะแตก


"อ่ออค่ะ พี่เหมาะสมกันดีนะค่ะ"เด็กสาวเดินหนีไปแล้วแต่เทปกับน้ำบุษยังยืนจับมือกันอยู่อย่างนั้นท่ามกลางผู้คนที่เดินกันขวั่กไขว้


"มึงแน่ใจแล้วเหรอ"น้ำบุษก้มหน้า เทปอมยิ้มบางๆดึงคนข้างๆมากอด น้ำบุษยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมอง








"กูรักมึง"คำพูดสั้นๆที่พูดเหมือนไม่ต้องการให้อีกคนได้ยิน น้ำตาของความปลื้มปิติเอ่อล้นขึ้นมาหยดน้ำตาไหลลู่ลงข้างแก้ม ยกแขนขึ้นกอดรัดร่างเทปเบาๆ



เสียงสะอื้นเบาๆดังอยู่เรื่อยๆแต่นั้นไม่ได้ทำให้เทปรู้สึกรำคราญเลย น้ำบุษเอาศรีษะพิงที่หัวไหล่เทปในมือถือกระดาษทิชชู่นั่งซับน้ำตาอยู่เรื่อยๆ


"มึงนี้ขี้แยตั้งแต่เด็ก"


"รู้ได้ไงใครบอกมึง"บอกเสียงเขียว ตาขวางเชียว






6 ขวบ
น้ำบุษเด็กผู้ชายที่เกิดมาจากความรักความอบอุ่นแต่โชคไม่ดีที่คุณพ่อคุณแม่มาประสบอุบัติเหตุจากไปซะก่อนทิ้งน้องน้ำบุษอยู่กับคุณน้า แถมพ่วงมาด้วยเพื่อนของคุณน้าที่อยู่ข้างบ้านมีลูกผู้ชายเหมือนกันชื่อเทป


"ก็บุษจะกินไอติม!ฮือออ"น้องน้ำบุษตาใสร้องไห้โวยวาย ดวงตากลมบวมช้ำจากการร้องไห้ เด็กชายเทปนั่งกินไอศกรีมนมสดอย่างเอร็ดอร่อยมองเพื่อนวัยเดียวกันแล้วส่ายหัว


"ก็บุษไม่สบาย"


"ฮือออออคุณน้า!"เอาชนะอีกคนไม่ได้ก็แผดเสียงร้องหาคุณน้าที่ต้องออกไปทำงานแต่เช้าจึงต้อวฝากน้ำบุษไว้ที่บ้านของเพื่อนสนิท


"คุณน้าไปทำงานค่ะน้องบุษจะเอาไรค่ะเดี๋ยวน้าเพลงหาให้นะค่ะ"พอได้ยินเสียงน้องน้ำบุษร้องไห้น้าเพลงก็รีบทิ้งข้าวของในครัววิ่งมาที่ห้องนั่งเล่น


"คุณแม่บุษจะกินไอติม"ได้ทีเลยฟ้องใหญ่เด็กชายเทปวิ่งไปกอดออเซาะแม่ของตัวเองที่กำลังลูบหัวปลอบเพื่อนตัวเล็ก


"กินไม่ได้นะค่ะน้องบุษเดี๋ยวจะเจ็บคอนะน้องบุษไม่สบายนะค่ะ"


"ฮืออออไม่เอาบุษจะกิน เทปยังกินเลย"น้าเพลงถอนหายใจหันไปมองกล่องไอติมแล้วหยิบขึ้นมาเอาไปเก็บในตู้เย็น


"ไม่ต้องกินทั้งคู่เลย ไปเดี๋ยวน้าเพลงพาไปนอนนะพอตื่นมาจะได้กินข้าวเที่ยงกันนะ"ว่าแล้วก็จูงมือเด็กทั้งสองไปที่ห้องนอนของเด็กชายเทป น้องน้ำบุษยังร้องไห้กระซิกๆไม่หาย น้าเพลงเดินไปเปิดแอร์ให้เด็กๆพร้อมกับห่มผ้าให้ก่อนจะเดินออกไป น้องน้ำบุษมุดตัวลงอยู่ใต้ผ้าห่มโผล่ขึ้นมาแต่หัว


"น้ำบุษขี้แยร้องไห้ตลอด"


"ฮึกบุษไม่ได้ขี้แยเทปมั่ว!"

"น้ำบุษชอบร้องไห้"


"บุษไม่ชอบร้องไห้!ฮืออออออคุณน้าบุษอยากกลับบ้าน"ว่าแล้วก็แผดเสียงปล่อยน้ำตาตามแบบฉบับเดิม แต่เด็กชายเทปก็ไม่สนใจน้องน้ำบุษร้องไห้จนหลับไป พอรู้สึกว่าคนข้างๆหลับไปแล้วเด็กชายเทปก็วิ่งลงไปหาคุณแม่เอาเจลเย็นปิดตาที่คุณแม่ชอบใช้มาวางทาบดวงตาที่บวมช้ำของน้องน้ำบุษ








น้ำบุษหลับไปสักพักแล้วเทปได้แต่นั่งลูบหัวอีกคนเบาๆเพื่อปลอบใจ ปากได้รูปประทับเบาๆที่หน้าผากเนียน


"ไอเด็กขี้แย"






THE END


.......
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ กำลังจะเปิดเรื่องสั้นอีกเรื่องฝากติดตามด้วยนะค่ะ

ปล.จะย้ายกระทู้ยังไงค่ะ

[yeyong]

จบไปด้วยความแฮปปี้ ไม่ได้ no drama ซะทีเดียว
คนอ่านแอบฟึดฟัด น้ำตาคลอเล็กน้อย

[tonkhaw]

จบน่ารัก


ตอนเด็กบุษขี้เเย้ ดูไร้เดียงสาขนาดนั้น

โตมาทำไมมันเฟี้ยวจัง

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ชอบเรื่องนี้นะ เขียนได้ถึงอารมณ์ดี 

[Naenprin]

วา จบแล้วอ่ะ อยากให้มีตอนพิเศษจัง

[Jthida]

แหม ที่จริงก้เป็นห่วงตั้งแต่เด็ก 555

[nunnuns]

น่ารักมากกกกๆๆ โนดราม่าด้วย

น้ำบุษขี้แยตั้งแต่เด็ก แต่ก็หลงรักเด็กขี้แยคนนี้ใช่ไหมล่า 55555

+น้า

[Ella Killer]

น่ารักมากกกกก ชอบอ่ะ 

[Dark_Noah]

จบแล้วอ่า 

[sunshinesunrise]

หวานเบาๆน่ารักอ่า อยากให้มีตอนพิเศษจังค่ะ ><~ ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นน่ารักๆนะคะ ^^

[คนโง่]

น้ำบุษน่ารัก!><

เทป! นี่คือการปล้น! เอาน้ำบุษมานะ!!!


//

[nemesis]

น่ารักจังน่าจะเป้นเรื่องยาวนะเนี่ย!!

[Ishuka]

จบแล้วอ่า น่ารักดี อิอิ

ชอบน้ำบุษอ่า อิอิ