พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น]เพื่อนกับแฟนทำแทนกันได้ -no drama- THE END
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Gril ที่ 04-12-2012 20:08:03
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะ
ไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง
เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควาน
ตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ...........
.
.
เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า............
.........
บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้
เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ใน ความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกัน
การแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน
แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น
ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ
ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
ส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์
ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย
ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้
หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชาย
เข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
5.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่าง ของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
6.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
7.ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
8.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
แล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ด
เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
9.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
10.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
11.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
12.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
Intro
เพื่อนกับแฟนทำแทนกันได้
"พวกมึงเป็นแฟนกันเหรอ?"คำถามแบบนี้ได้ยินจนเบื่อแล้วคำตอบละ
"ไม่ใช่เว้ยเราเป็นเพื่อนกัน"พร้อมกับรอยยิ้มยืนยันในสิ่งที่พูด
"ไอเทปมึงลุกซะทีดิขากูชา"น้ำบุษเบ้ปากสั่นขาเร่งให้เพื่อนรีบลุกออกไป
"กูนอนแค่แปบเดียวทำบ่นนะมึง"
"แปบเดียวห่าไรครึ่งชั่วโมงแล้วก็พอ ไปเรียนได้แล้วมึงอ่ะกวนกูจริงๆ"น้ำบุษผลักหัวเพื่อนลงจากตักยืดขาทุบหน้าขาตัวเองคลายความเมื่อยล้า
"ไอบุษคืนนี้รอเปิดประตูด้วยกูจะไปนอนบ้านมึง"
"แล้วมึงไม่กลับพร้อมกูอ่ะ"
"กูมีนัดกลับดึกขี้เกียจกลับบ้าน"เทปบุ้ยปากไปทางน้องขวัญตารุ่นน้องม.5 ที่ระยะหลังมักจะมาคลอเคลียอยู่กับเทปตลอด
"อ่ออกูรู้ละมึงนี่นะจะเป็นเอดส์ตายสักวัน"พูดไปเพราะอารมณ์อยากกวนประสาท
"มึงเอากุญแจไปวันนี้น้ากูอยู่บ้าน กูขี้เกียจรอมึงพรุ่งนี้มีสอบเคมี"น้ำบุษโยนกุญแจให้เพื่อน
"อยู่นี้เองพวกมึง เห้ยนี่อยู่บ้านเดียวกันแล้วเหรอว่ะมีมารงมารอ"นทีหนุ่มหน้าคมแต่ปากพาซวย
"อยู่บ้านเดียวกันเหี้ยไร ไอเทปแค่จะมานอนด้วยแค่นั้นละ"
"แค่นั่น?ไม่ทำอะไรอย่างอื่นแน่นะ"
"จะทำเหี้ยไรละเพื่อนกันทั้งนั้น"เทปตอบทบจะทันทียังมีน้ำบุษที่คอยพยักหน้ารับสำทับอีก นทีส่ายหัวให้กับคู่ผัวตัวเมียประจำโรงเรียน ทุกครั้งที่เห็นเทปต้องมีนะโมและทุกครั้งที่เห็นน้ำบุษก็ต้องเห็นเมือง ตั้งแต่ม.1ที่เืปจะคอยดูแลน้ำบุษมาตลอดตอนเข้าค่ายลูกเสือแม้จะอยู่คนละกองร้อยแต่เทปก็ยอมเสี่ยงถูกทำโทษย้ายกองเพื่อไปอยํ่กับน้ำบุษอย่างนี่ไม่เรียกผัวเมียแล้วเรียกไรว่ะ
"ถามจริงพวกมึงเป็นอะไรกันแน่ว่ะ"นทีถามน้ำบุษตอนคาบชมรมน้ำบุษกับเขาอยู่ชมรมการแสดงตอนแรกเทปก็มาด้วยแต่น้ำบุษรู้ว่าเมืองอยากเข้าชมรมบาสน้ำบุษเลยบังคับให้เทปไปอยู่ชมรมบาสรายนั้นก็ยอมเมีย ส่วนเขานะเหีอก็ชมรมนี่มันไม่ต้องทำอะไรให้เหนื่อยนี่หว่าผู้หญิงก็เยอะ
"เป็นไรว่ะ?"น้ำบุษพาซื่อ
"ก็จริงๆแล้วพวกมึงแอบคบกันใช่มั้ยละ"
"ไอควายย!คบเหี้ยไรก็เพื่อนกันทั้งนั้น"
"เพื่อนเหี้ยไรเพื่อนกันเค้าไม่ทำอย่างนี้หรอกเว้ย"
"ทำอะไรว่ะกูก็ปกติไอเมืองก็ปกติ เหี้ยเทป!"พูดยังไม่ทันขาดคำผ้าขนหนูสีขาวเหม็นเหงื่อก็โปะเข้าที่หน้าของน้ำบุษ เด็กหนุ่มร้องโวยวายตวัดผ้าออกจากหน้าตัวเอง
"เล่นเหี้ยไรของมึงว่ะ!"คนโดนด่าได้แต่นั่งหัวเราะเอิ้กอ้าก
"เช็ดตัวให้หน่อยเหนียว"
"ทำไมมึงไม่ไปอาบน้ำ"
"น้ำไม่ไหลเร็วๆดิพูดมากว่ะ"น้ำบุษได้แต่ยู่หน้า เอาผ้าขนหนูผืนเดิมไปซักน้ำแล้วกลับมาเช็ดทั่วหน้าและลำคอของเพื่อน
"ทำไมไม่ให้น้องขวัญของมึงทำว่ะ งานกูก็มี"
"โว้ะขี้บ่นว่ะมึงเช็ดหลังให้ด้วย"น้ำบุษล้วงมือเข้าไปในเสื้อนักเรียนเช็ดไล่ตามแนวสันหลังเบาๆ นทีมองสองคนสลับกันไปมาก็นะจะว่าชินก็ไม่ชินสักที
"เห้ยไอบุษเอาถุงยางมายืมหน่อย"เทปแบมือจะเอาของจากเพื่อน นทีมองด้วยความงุนงง
"อ้าวมึงจะออกไปเลยอ่อ"พูดพลางล้วงหาถุงยางทีืซ่อนไว้ในกระเป๋าตังค์ให้เมือง เขาไม่ค่อยได้ใช้หรอกเพราะส่วนใหญ่เทปจะเตรียมไว้ตลอด
"อ้ะเอาไป กลับดีๆละมึง"พูดเหมือนไม่รู้สึกอะไรทั้งที่เทปกำลังออกไปกับผู้หญิงคนอื่นแต่น้ำบุษยังทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร เห็นละก็หงุดหงิดเว้ย
"มึงไม่รู้สึกเลยอ่อ"
"รู้สึกไร"น้ำบุษยังสนใจกับการทำปอมๆในมืออยู่
"ก็ไอเทปมันออกไปทำอย่างนั้นกับผู้หญิงคนอื่นนะโว้ย"
"แล้วไงว่ะเดี๋ยวมันก็กลับ"
"โว้ะไม่คุยกับมึงละกลับบ้านละกู"นทีเดินหัวเสียออกไปทั้งๆที่น้ำบุษยังไม่รู้ว่าเขาต้องรู้สึกยังไงเทปก็ออกไปอย่างนี้กับผู้หญิงออกจะบ่อยทำไมนทียังไม่ชินซะที
22.30
เทปเดินช้าๆเข้ามาในห้องของน้ำบุษ เด็กผู้ชายตัวเล็กนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง เทปถอดเสื้อและกางเกงออกเหลือแต่บ้อกเซอร์กระโดขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมกับตวัดแขนลากเพ่ือนมานอนกอดแน่นเท่านั้นคงไม่สาแก่ใจเทปซุกไซร้หน้าบดหนวดที่ขึ้นเป็นเครากับหน้าอกบางๆของน้ำบุษจนเจ้าตัวต้องตื่นขึ้นมา
"อ้าวทำไมกลับเร็วจังว่ะ"น้ำบุษปรือตามองคนที่กำลังพยามถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เทปเงยหน้ามองเพื่อนด้วยความรู้สึกหลากหลายทั้งหงุดหงิดและต้องการ เทปดึงกางเกงนอนของน้ำบุษออกสอดนิ้วเข้าไปขยายช่องทางที่คุ้นเคยริทฝีปากก็ลามเลียไปทั่วแผ่นอก
"อื้ออ ไอเทปเดี๋ยวๆมึงใส่ถุงก่อน"น้ำบุษร้องห้ามตอนก้นสัมผัสได้ถึงส่วนหัวของเทป
"ไอเทปๆเดี๋ยวๆอย่าเพิ่งดันใส่ถุงก่อนมึง"น้ำบุษต้องใช้มือดันหน้าท้องของอีกคนไว้ไม่รู้ไปตายอดตายอยากที่ไหนทั้งๆที่ไปเอาออกมาแล้วแท้ๆ
"ซี้ดดเทปเบาๆกูจุกอ้ะอาส์"พูดไปก็เหมือนลมหลังจากที่ใส่ถุงให้เสร็จเทปก็ดันทีเดียวเข้ามาจนสุดลำนะโมแหงนหน้าสูดปากขณะที่สะโพกถูกโหมกระแทกอย่างรุนแรง
"ของมึงยังแน่นกว่าเลย บุศขมิบหน่อยสิมึง"เทปรั้งต้นขาเพื่อนมาแนบเอวแล้วโหมแรงกระแทกใส่ก้นน้อยๆ ปากเขาวนเวียนจูบซ้ำไปมาจนน้ำบุษรู้สึกเหมือนไม่ใช่แค่ช่วงล่างที่เกือบชาแต่ริมฝีปากเขาก็บวมช้ำไม่ต่างกัน
"อ้ะอาส์เทป อื้ออ"เป็นอีกครั้งที่ริมฝีปากถูกบดเบียดน้ำบุษแอ่นสะโพกขึ้นรับการกระแทกครั้งสุดท้ายที่มาพร้อมกับความอุ่นร้อนทีืช่วงท้อง
"ไอเทปมึงเอาถุงออกอ่อว่ะ"น้ำบุษรีบยกสะโพกออกจากแก่นกายเพื่อนเอาหลังติดหัวเตียงถ่างขาออกเพื่อดูผลงานเพื่อนตัวเองเป็นอย่างที่คาดน้ำขาวขุ่นไหลออกจากช่องทางของเขา
"ไม่ได้เอาออกมันหลุดเอง"เทปที่ดูเหมือนอารมณ์ดีขึ้นเป็นกองนั่งมองหน้าน้ำบุษที่ทำหน้าหงิก เมืองสอดนิ้วเข้าไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้เข้าเกี่ยวเอาซากถุงยางออกมาด้วย
"ไอเลวแล้ววันนี้มึงเป็นเหี้ยไรกลับมาก็เอากูจนตูดแทบแหก"
"ก็น้องขวัญนั่นละแม่งโคตรหลวมเลยตูดมึงขนาดโดนเอาตั้งหลายครั้งยังไม่หลวมเท่าม้นเลย"พอเทปเล่าจบน้ำบุศก็ได้แต่นั่งหน้าแดง
"ไอบ้าไอลามก!"เพื่อนหน้าหวานแก้มแดงก่ำเดินโขยกเขยกไปล้างตัวในห้องน้ำกลับมาก็เจอเพื่อนเลวนอนรนชิงหลับก่อนไปแล้ว น้ำบุษตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวตะแคงข้างมองหน้าคมด้านข้างของเทป
เขาไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันคืออะไรแค่รู้สึกอยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว.. ดีมากแล้วจริงๆ
........
ขอฝากอีกเรื่องนะเป็นเรื่องสั้น คอนเซปต์เรื่องคืออะไรไม่รู้เป็นเรื่องที่ใช้อารมณ์ชั่ววูบแต่ง
-
ขอบคุณนะคะ เรื่องน่าอ่านมาก ชอบบบ o13
ความรู้สึก ที่มีต่อใครบางคน ... บางครั้งก็อธิบายยาก~~ ^^
-
:a5:
ตกลง "แฟนทำหน้าที่เพื่อน"
หรือว่า "เพื่อนทำหน้าที่แฟน"
รอตอนต่อไป
ปล. งงกะชื่ออะ
-
ความสัมพันธ์แปลก ๆ ดีนะ :z6:
-
มันอะไรกันเนี่ยยย
อ่านแล้วหงุดหงิดกะความสัมพันธ์ แบบนี้ สงสารนายเอก
รออ่านต่อนะครับ
-
งงกะชื่อตัวละคร คือมี น้ำบุษ เทป นะโม เมือง ?
"อ้าวมึงจะออกไปเลยอ่อ"พูดพลางล้วงหาถุงยางทีืซ่อนไว้ในกระเป๋าตังค์ให้เมือง ตรงนี้ต้องเป็นเทปรึเปล่า เมืองมาจากไหน
หลังจากที่ใส่ถุงให้เสร็จเทปก็ดันทีเดียวเข้ามาจนสุดลำนะโมแหงนหน้าสูดปากขณะที่สะโพกถูกโหมกระแทกอย่างรุนแรง ตรงนี้ก็ต้องเป็นบุษใช่มั้ยคะ
เนื้อเรื่องน่าติดตามแต่ระวังคำผิดสักหน่อยนึงนะคะ ไม่อย่างนั้นมันอ่านแล้วสะดุดค่ะ
+1 เป็นกำลังใจนะ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
น่ารักดีนะ 555555
-
อ่านแล้ว มีบางช่วงงงๆครับ
น้ำบุษ เทป นะโม เมือง งงครับ เพราะบางพาร์ทน้ำบุษพูดก็มีชื่อนะโมโผล่เข้ามา
อ่านแล้ว งง จริงๆ
-
สงสารนายเอกนะแบบนี้
ถึงจะงงๆกับชื่อนิดนึง
แต่ยังไงก็รีบมาต่อนะคะ ^^
-
โอ๊ย สงสารน้ำบุตร เทปทำแบบนี้มันไม่เคลีย :sad4: :sad4:
-
น้ำบุษย์ = นะโม
เทป = เมือง
แต่ว่าพอแทนตัวสลับชื่อไปมา แล้วยิ่งทำให้งงค่ะ
เทป >> อิตาคนนี้จะง่ายไปหน่อยมั้ย
-
no drama??? นี่มันโคตรจะเจ็บเลยเหอะ เจ็บแบบไม่รู้ตัว!
-
Ch.1
"ไงมึงโทรมเชียวไปทำไรมา"น้ำบุษเหลือบตามองหน้านทีหลังจากที่สอบเสร็จน้ำบุษก็ฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะตลอดยาวจนถึงเลิกเรียนมีบ้างวิชาที่นทีปลุกขึ้นมาเพราะมันเป็นวิชาที่สำคัญ
"เสือกอ่ะเพื่อน..กี่โมงแล้วว่ะ"นทีโบกนาฬิกาข้อมือให้น้ำบุษดู
"เหี้ยเอ้ยทำไมมึงไม่ปลุกกูว่ะ"ว่าแล้วก็รีบกุลีกุจอเก็บกระเป๋า
"แล้วมึงรีบไปไหนว่ะ"
"วันนี้ไอเทปแข่งบาสมึงอ่ะไม่ยอมปลุกกูอ่ะ"นทีมองหน้าเพื่อนที่หน้ายู่เหมือนจะร้องไห้แล้วอดขำไม่ได้แค่ไอเทปแข่งทำไมต้องรีบขนาดนั้นด้วยว่ะทีคนอื่นแข่งไม่เห็นจะอะไรมากเลย
"น้ำบุษ!"น้ำบุษรวมถึงเพื่อนในห้องต่างก็สะดุ้งด้วยเสียงดังคำรามของเพื่อนต่างห้องที่หน้าตาหล่อขั้นเทพแต่นิสัยดุเถื่อนของเทป
"ทำไมมึงไม่มาซักทีต้องให้กูมาเตือนมึงลืมใช่มั้ยตอนเช้าก่อนออกมากูก็เตือนมึงแล้ว"เทปกระชากมือน้ำบุษ เด็กหน้าหวานยิ่งเบ้หน้าเหมือนจะร้องไห้หนักกว่าเดิม
"เอ้ยๆใจเย็นดิมึงไอบุษมันหลับอยู่นี่มันก็เพิ่งตื่นอีกอย่่างกูเห็นน้องขวัญตาเค้าลงไปกับเพื่อนเค้าแล้วนิ"นทีไม่ได้โกหกตอนไปเข้าห้องน้ำเขาได้ยินขวัญตาคุยกับเพื่อนจริงๆ
"เออใช่น้องขวัญก็ไปแล้วนิแล้วกูก็กำลังจะลง"น้ำบุษบอกเสียงสั่นพร้อมหลบตา
"ก็มันไม่เหมือนกัน!"ตะคอกแล้วก็เผลอเขย่าไหล่ของเพื่อนจนน้ำบุษเสียหลักล้มลงไปกับพื้น
"เฮ้ยไอเทปอาจารย์เรียกแล้วหมดเวลาพักครึ่งแล้วมึง!"เพื่อนในทีมเดียวกับเทปเข้ามาล็อคตัวตัวเก็งของทีมแล้วลากลงไปแข่งต่อ นทีได้แต่ส่ายหัวกับความเจ้าอารมณ์ของเพื่อน ก่อนจะหันไปพยุงน้ำบุษที่นั่งจ้ำเบ้าน้ำตาคลออยู่กับพื้น
"ไงมึงแค่นี่น้ำตาเล็ดเลยเหรอ รีบลงไปเลยนั่นนะเดี๋ยวผัวมึงจะแพ้ซะก่อน"น้ำบุษเบ้ปาก
"ใครผัวกู ไอเหี้ยเทปแม่งเจ็บสัดอ่ะ"
"ไม่ใช่ผัวมั้งนะ วิ่งขึ้นมาตามมึงขนาดนี้ทั้งๆที่เมียหมาดๆของมันเพิ่งเดินลงไป"
"ปากมึงเหรอเนี่ยไอนที ถือกระเป๋าให้กูด้วย"ว่าแล้วก็โยนกระเป๋าใส่มือนทีแล้วตัวเองก็วิ่งกระโดกกระเดกลงไปที่สนามบาส
"อ้ายยยยยยกรี้ดดดดดดด"เสียงอึกทึกพร้อมกับเพลงกลองเชียร์ดังลั่นสนามน้ำบุษเหลือบตามองหาที่นั่งเพื่อจะหาที่ว่างแต่ก็ไม่มีจนสายตาเหลือบไปเห็นน้องขวัญตาที่ชูไม้ชูมือให้เขาอยู่
"มานั่งนี่สิค่ะพี่บุษ"
"มานานแล้วเหรอครับน้องขวัญ"ถามทั้งๆที่รู้ก็แค่หาเรื่องคุย แล้วอยู่ๆก็รู้สึกเขินหน้าแดงขึ้นมาเมื่อนึกถึงคำพูดของเทปหลังเสร็จกิจ
"สักพักแล้วค่ะ เห็นพี่เทปวิ่งออกไปตอนครึ่งหลังสงสัยไปตามพี่บุษแน่เลยใช่มั้ยค่ะ"น้ำบุษยิ้มให้แห้ง ไม่ใช่ตามอย่างเดียวทำร้ายร่างกายด้วยนะสิ
การแข่งขันดำเนินไปอีกสักพักก็จบลงเทปคว้าชัยชนะมาได้อย่างกินขาด น้องขวัญตาลุกขึ้นกระดี้กระด้าทันทีที่เห็นไอเทปวิ่งมาหา
"พี่เทปเก่งจังค่ะขวัญลุ้นแทบแย่"
"มึงเป็นไงบ้าง"เทปนั่งยองๆอยู่หน้าน้ำบุษ คนหน้าหวานทำตาประหลับประเหลือกอายก็อายทำบ้าไรก็ไม่รู้
"เมียมึงอยู่นู้นไม่ใช่กู"เทปจิปากไม่พอใจก่อนจะจับข้อมือของน้ำบุษขึ้นมาพลิกดู ข้อมือขาวยังมีรอยแดงจางๆอยู่
"เจ็บมั้ย ขอโทษนะ"เป็นอย่างนี้ตลอด ไม่ว่าจะโกรธกันแค่ไหนเทปจะเป็นคนง้อก่อนเสมอนทีเห็นมาจนเบื่อ
"เอ้าๆนั้นแฟนมึงมองจนไอบุษจะไหม้ละ"เทปหันไปมองจริงอย่างที่นทีว่าขวัญตามองน้ำบุษอย่างอาฆาตก่อนหน้านี่เธอไม่เป็นอย่างนี้นิ
"มองอะไรครับขวัญ"
"เห้ยไอเทปมึงอย่าทำตาขวางอย่างนั้นดิว่ะน้องเค้ากลัวหมดแล้ว มึงก็ทำโอเว่อซะกูไม่ได้เจ็บขนาดนั้น"น้ำบุษพยามทำให้สถานการ์ณดีขึ้นแต่ก็ไม่
"ขวัญคิดว่าพี่น่าจะให้ความสนใจกับแฟนมากกว่านี้"
"เพื่อนพี่สำคัญกว่าแฟน"
"ใช่เพื่อนแน่เหรอค่ะ ขวัญกลัวว่าจะเป็นอย่างอื่นแทน"ถ้าสายตาน้องขวัญเป็นเข็มร่างของน้ำบุษคงพรุนไปแล้ว
"พี่กับเทปเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆครับน้องขวัญ"น้ำบุษพยามฉีกยิ้มหวาน แต่อารมณ์หญิงต่อให้เอาช้่งมาฉุดทั้งโขลงก็คงฉุดไม่อยู่
"พี่ว่าขวัญกลับไปทบทวนดีๆก่อนว่าเป็นแฟนพี่ตอนไหนแล้วค่อยมาคุยกัน"เทปตัดรำคราญจูงมือน้ำบุษเดินออกจากสนามที่ร้อนอบอ้าวมานั่งที่สวนสาธารณะข้างโรงเรียน
"เจ็บป่ะเนี่ย"เทปดึงข้อมือของอีกคนมาพรมจูบเบาๆทำเอาเพื่อนหน้าแดงกล่ำ
"อย่าทำเหมือนกูเป็นผู้หญิงดิ"
"แล้วมึงคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายงั้นสิ"
"เออดิไม่ใช่ผู้ชายแล้วเป็นอะไรว่ะ"น้ำบุษแทบจะเอาเท้ายันหน้าเพื่อนแต่เทปกลับจูบเบาๆที่กระหม่อมเขาสักก่อน
"ขอบคุณที่มา ชนะวันนี้ได้ก็เพราะน้ำบุษ"เทปโอบเอวน้ำบุษไว้หลวมๆริมฝีปากคลอเคลียไปมาที่ซอกคอขาวก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากนิ่มน่าสัมผัส
นี่เหรอเพื่อนเค้าทำกัน? นทียืนดูพร้อมคำถามที่ผุดขึ้นในหัว ถึงจะไม่รู้ว่าคิดกันยังไงแต่แบบนี้ไม่ใช่เพื่อนเค้าทำกันแน่นอน
"บุษมึงไม่สบายใช่มั้ย"เทปถอนจูบแทบจะทันทีเมื่อพบว่าอุณภูมิในร่างกายของน้ำบุษสูงผิดปกติ เจ้าของร่างกายยังทำหน้ามึนไม่รู้เรื่องอะไร
"มึงไม่ดูแลตัวเองอ่ะ กลับบ้านเร็วโดนลมแรงๆเดี๋ยวก็ไม่สบายหนักกว่าเดิม"น้ำบุษขมวดคิ้วใครกันแน่ไม้สบาย อยู่ดีๆก็ลากมาจูบแล้วก็บอกเขาไม่สบาบไอเทปประสาทเสีย
แต่จนแล้วจนรอดน้ำบุษก็โดนลากกลับมานอนที่บ้านจนได้
"ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวออกไปซื้อข้าวมาให้"
"เอาเต้าทึงด้วยนะ"
"ไม่ได้ไม่สบายอยู่ห้ามกิน"น้ำบุษหน้างอเต้าทึงสุดที่รักดันถูกห้ามไม่ให้กินมันน่าหงุดหงิดที่สุดเลย น้ำบุษเดินกระแทกเท้าปึงปังขึ้นห้องเป็นสัญญาณบอกให้เทปรู้ว่ากำลังโดนโกรธ
เป็นอย่างที่คิดไว้แค่เปิดประตูเข้ามาก็เจอกับใบหน้าบูดบึ้งของเพื่อนรัก เทปอมยิ้มเดินเข้าไปหอมแก้มเพื่อนด้วยความหมั่นไส้
"โว้ยยออกไปเหม็นเหงื่อไปไกลๆเลย"
"แค่นี้เหม็นอ่อนี่แน่ะๆ"ว่าพร้อมกับเอาหน้าน้ำบุษมามุดจักแร้ตัวเอง
"อี๋ไอเทปไอซกมกไปอาบน้ำเลยไปเลย"น้ำบุษไถหัวตัวเองออกจากมุมอับแล้วผลักหัวเพื่อนให้ออกห่างจากตัวเอง ไอเทปบ้าลามกสกปรก!
น้ำบุษนอนลืมตามองเพดานให้นอนอย่างนี้มันน่าเบื่อนะให้ตายเถอะ เสียงน้ำยังดังอยู่เรื่อยๆ
"ไหนว่ะข้าว? ไอเทปข้าวอยู่ไหนอ่ะ!"
"อยู่บนโต๊ะข้างล่างเอาขึ้นมาเพื่อกูด้วย"
"ส้นตีนจะแดกเองก็ลงไปเอา"ไอบุษเอ้ยกูว่าละแค่นี้ก็ทำให้ไม่ได้กูอุตส่าห์ไปซื้อมาให้ เทปเร่งอาบน้ำให้เร็วขึ้นเพื่อจะไปหาข้าวยัดลงกระเพาะเพราะตอนนี้เขาหิวเหลือเกิน
"เหี้ยไม่เอาขึ้นมาให้กูจริงอ่ะ!"
"เบาๆกูคุยโทรศัพท์อยู่"น้ำบุษส่งตาขวางมาให้ เทปแค่พยักหน้ารับยียวนกวนประสาทจนหน้าถีบ
"ครับพี่คิงคุยได้ครับ"พี่คิง? เป็นรุ่นพี่มหาลัยที่เคยเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนของเขา ไม่เคยรู้เลยนะเนี่ยว่าคุยโทรกันสงสัยน้ำบุษจะแอบคุยมาตลอด อย่างนี้ต้องลงโทษ!
"ไอเทปออกไป"น้ำบุษพยามพูดเสียงเบาๆตอนที่เทปเดินเข้ามากอดเอาแผ่นอกชิดกับแผ่นหลังของเขาพร้อมกับพรมจูบมาทั่งไหล่ลาด
"คุยไปดิ"
"ก็มึงนัวเนียอย่างนี้จะคุยได้ไง"น้ำบุษผลักหัวเพื่อน
"พี่คิงอย่าพูดแบบนี้สิครับ บุษก็อยากคุยกับพี่คิงนะแต่ตอนนี้บุษไม่สะดวกแล้วอ่ะครับ ครับโอเคครับพี่คิงก็ขับรถดีๆนะครับบุษเป็นห่วง"หยอดเข้าไป
"ไอเทปเป็นเหี้ยไรเนี่ย!"ทีกับมันพูดดีเหลือเกินทีกับกูพูดเหมือนจะฆ่ากันอย่างนั้น เทปปล่อยน้ำบุษออกผละออกไปใส่เสื้อผ้า
"หมั่นไส้อ่อยไปทั่วนะมึงอ่ะ"น้ำบุษขมวดคิ้ว พี่คิงไม่ใช่คนแรกที่เขาคุยทำนองนี้ด้วยพอๆกับเทปที่มีเรื่องแบบขวัญตาเข้ามาไม่ขาดแล้วแม่งเป็นเหี้ยอะไร เทปเดินปึงปังลงไปข้างล่างโชคดีที่สองสามวันนี้น้าไปต่างจังหวัด
ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน แค่หงุดหงิดที่น้ำบุษคุยกับคนอื่นแล้วไม่บอกเขาก็แค่หวง'เพื่อน' ผิดตรงไหนว่ะ!
"มากินข้าว!"เทปเดินขึ้นมาบอกพร้อมกับจานอาหารในถาดน้ำบุษรีบกุลีกุจอกางโต๊ะญี่ปุ่นเล็กๆทันที
"เทปมึงเป็นไรอ่ะกูสิควรจะโกรธเต้าทึงก็ไม่ซื้อมาให้กู"
"ใครบอกไม่ซื้อแม่งควายไม่แหกตาดูเอง!"
"พูดแค่นี้ทำไมมึงต้องด่ากูด้วยว่ะ"บรรยากาศตอนนี้แม่งโคตรแย่เลย เทปเอาแต่ตักข้าวเข้าปากแบบหงุดหงิดผิดกับเขาที่ไม่อยากอาหารแม้แต่นิด
"ไม่กงไม่กินแม่งละเบื่อขี้หน้าคนกินเสร็จมึงก็กลับบ้านมึงไปเลยนะหรือจะไปกกใครต่อก็เชิญ!"น้ำบุษผลักจานของตัวเองจนข้าวเกือบหกแล้วกระโดดขึ้นมานอนบนเตียงด้วยความเคียดแค้น ไอเทปบ้าแค่พูดทำไมต้องด่าด้วย!
"อื้อปล่อยไอเทปอย่ามายุ่ง!"น้ำบุษพยามแกะมือที่โอบรอบเอวอยู่แต่ก็ไม่สำเร็จมือเทปเหรียวอย่างกับเทปกาว
"กูหายโกรธแล้ว"
"เรื่องของมึงสิบอกกูทำไม ปล่อย!"เทปจูบเบาๆที่หน้าผากก่อนจะไล้ลงมาบดเบียดที่ริมฝีปากอิ่มจูบที่รุนแรงแต่ก็แฝงไปด้วยความอ่อนโยน ไม่เคยสักครั้งที่เทปจะทำร้ายคนตรงหน้าให้เจ็บปวด
........
ขอโทษสำหรับคำผิดนะจ้ะ พล๊อตเรื่องอาจจะแปลกๆแต่ขอให้ติดตามไปค่ะตัวละครจะบอกของมันเองว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันจะมีความสุขยังไง ขอบคุณที่ติชมนะค่ะ
-
ไม่ชอบเลยความสัพพันธแบบนี้ แต่จะพยายามติดตามนะครับ ถ้าอ่านเเล้วไม่อึดอัดเรื่อยๆอ่ะ
-
เราไม่ชอบดราม่า แต่อ่านตลอด ฮาาาาาาา.... (อินี่บ้า?) :a5:
ความสัมพันธ์หน่วงๆแบบนี้ อ่านแล้วหน่วงดีนักแหละ หุหุ
ปล. ระวังเรื่องคำผิดด้วยนะจ๊ะ
ปล.2 สู้ๆจ้า
-
ตัวละครไม่ดราม่า แต่คนอ่านเริ่มดราม่าเอง
แต่เรื่องน่าสนใจอยู่ครับ ว่าจะมีบทสรุปยังไง
-
เพื่อนกันเค้าไม่จูบกันหรอกน่ะที่รัก55555555
-
น้ำบุษย์กับเทป เป็นพวกไม่รู้ใจตัวเองเหรอ?
-
มาเพราะno dramaล้วนๆ หึหึหึ
-
เอิ่มมม ถ้า no drama มันจะขนาดนี้ แล้วถ้า drama มันจะขนาดไหน ฮรือออออออ :sad4: :sad4:
ปล.ความสัมพันธ์แบบนี้...หนูรับบ่ได้ :beat:
-
อะไรกัน สองคนนี้ เพื่อนกันมันมันส์ได้ขนาดนี้เลยหรอ เฮ้อ
ตกลงว่าจะห่วงเพื่อน หรือ หึงเพื่อนเนี๊ย เทป
-
แล้วเค้าจะรักกันไหมมมมมมมมมมมมม........??????????????????? :L2:
-
เป็นอย่างนี้ก็ดีไปอีกแบบ ลุ้นๆ ดีค่ะ
-
:a3: :a11: :a3: :a11:
:call: :call: :call:
-
สรุปนะโมกับเมืองนี่เป็นใครอ่ะ หรือเป็นอีกชื่อของน้ำบุศกับเทป?
ยังไง? บางทีคนเขียนบรรยายสลับไปมาอ่ะค่ะ มันทำให้งงนิดหน่อย = =
-
มันมากกว่าเพื่อนแล้วละแบบนี้
-
Ch.2
"ไอบุษ!"น้ำบุษละสายตาจากหัวหน้าห้องที่กำลังประชุมเรื่องงานประจำโรงเรียนอยู่มามองนที
"อะไรของมึงเบาๆดิว่ะ"
"ไอเทปอ่ะมีปัญหาอยู่บนดาดฟ้ามึงขึ้นไปดูดิ"ได้ยินแค่นั้นน้ำบุษก็รีบวิ่งกระเจิงออกจากห้อง น้ำบุษเร่งสปีดความเร็วขึ้นไปถึงชั้นดาดฟ้า ใบหน้าหวานแดงระเรื่อเหงื่อเม็ดเป้งผุดขึ้นตามไรผม
"มึงเป็นอะไรหรือเปล่า"น้ำบุษรีบวิ่งเข้าไปทันทีที่สายตาเหลือบเห็นชายเสื้อนักเรียนของเทป
"เห้ยหยุดทำไมว่ะ!"นทีร้องเสียงหลงเขาหยุดกึกเพราะน้ำบุษอยู่ๆก็หยุดวิ่ง สายตาของเพื่อนกำลังจ้องไปที่ผู้หญิงผมดำยาวในชุดนักศึกษาแม้จะเป็นข้างหลังแต่น้ำบุษก็มั่นใจว่าเขาจำไม่ผิดแน่นอนผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ชื่ออริสรา
"มึงจะตามกูมาทำไมว่ะ"น้ำบุษพูดขึ้นหลังจากลากตัวนทีลงมาข้างล่าง
"อะไรว่ะ ก็ตอนแรกที่กูขึ้นมาสูบบุหรี่กูเห็นมันยืนทะเลาะกันอยู่แต่พอตามมึงมายืนกอดกันได้ไงก็ไม่รู้"นทียังงงไม่หาย ก่อนหน้านี้เขาขี้เกียจเรียนคณิตก็เลยขึ้นมาเพื่อหาที่สูบบุหรี่แต่กลายเป็นมาเจอเทปยืนคุยกับผู้หญิงคนนั้นอยู่และท่าทางก็ดูเอาเรื่องเสียด้วยที่ตามน้ำบุษขึ้นมาก็เพราะกลัวไอเทปจะลงมือฆ่ายัยนั้นซะก่อน
"แล้วทำไมมึงต้องรีบลงมาด้วยว่ะ"
"ก็แค่ปล่อยให้เค้าสองคนทบทวนความสัมพันธ์กันไปมันไม่ใช่เรื่องที่เพื่ิอนอย่างเราจะเข้าไปยุ่ง"
"เพื่อนอย่างกูมากกว่าไม่ใช่อย่างเราเพราะกูกับมึงไม่เหมือนกัน"
"หมายความว่าไง"นทีเกาหัวยิก น้ำบุษเองก็ได้แต่นั่งทำหน้างงอะไรของไอนทีมัน
"สำหรับไอเทปมึงมีความสำคัญมากกว่าคำว่าเพื่อนตัวมึงเองก็รู้ ถามจริงมึงไม่อึดอัดอ่อว่ะกับความสัมพันธ์แบบนี้"น้ำบุษทิ้งตัวนั่งที่แสตนด์ข้างแป้นบาส เขาส่ายหัวถึงยังไงเขาก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่นทีต้องการบอกอยู่ดี ตอนนี้เขาแค่รู้สึกเจ็บลึกๆอยู่ในอก อริสราไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆของเทปเพราะผู้หญิงคนนี้คือรักครั้งแรกของเทป รักครั้งเดียวท่ีเทปไม่เคยลืม
"กูกับเทปเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากมึงก็รู้สนิทกันจนกูคิดไปเกินกว่าคำว่าเพื่อนและตอนนั้นกูก็คิดว่ามันก็รู้สึกแบบเดียวกับกูแต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่ก่อนขึ้นม.4 มันมาขอร้องกูให้ช่วยมันจีบรุ่นพี่คนนึง เทปไม่เคยขออะไรกับกูแบบนี้ตั้งแต่เด็กมันชอบใครมันก็จะจีบของมันเองแต่ครั้งนี้มันไม่ใช่เทปจริงจังกับพี่คนนี้มาก มึงคงไม่รู้ว่ากูเคยถูกมันทิ้งมาก่อน"จู่ๆเรื่องราวในอดีตก็พรั่งพรูออกมาจากปากของน้ำบุษ นทีมองหน้าเพื่อนที่กำลังเต็มไปด้วยความสับสนและวุ่นวายใจ เขาเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่โรงเรียนนี้ตอนม.1ช่วงนั้นก็ไม่ได้สนิทกันเสียด้วยก็เพิ่งจะมาสนิทกันตอนม.6นี่ละ
"พวกมึงเคยคบกันเหรอ"น้ำบุษหันมามองหน้านที นทีเข้าใจอะไรมากกว่าที่เขาคิดไว้น้ำบุษยิ้มให้บางๆ
"กูกับเทปคบกันตอนช่วงม.1จะขึ้นม.2สำหรับกูคือคำว่า'แฟน'แต่สำหรับมันคือคำว่า'เพื่อน'"
ม.1
"บุษมึงแม่งน่ารักว่ะ"เทปพูดหลังจากกลับมาจากค่ายลูกเสือ เทปยอมเสี่ยงแอบเปลี่ยนกองมาเพื่อจะได้นอนเตนท์เดียวกับน้ำบุษ ตลอดเวลาที่คบเป็นเพื่อนกันมาความใจดี ความเป็นห่วงของเทปกำลังทำให้น้ำบุษก่อความรู้สึกดีๆขึ้นในใจความรู้สึกดีๆที่เกินกว่าคำว่าเพื่อน
"มึงมีแฟนยัง"
"ยังทำไมจะขอกูเป็นแฟนเหรอไง"จู่ๆแก้มของเทปก็แดงระเรื่อขึ้นน้ำบุษอดไม่ได้เลยยื่นมือไปหยิกแก้มของเพื่อนเบาๆ
"เล่นไรของมึงเนี่ย"
"เล่นแค่นี้ก็ไม่ได้ไอเหี้ยเทป กูกลับละชวนคุยบ้าไรไม่รู้"น้ำบุษเบ้ปากเตรียมจะลุกขึ้นแต่เทปดึงมือเอาไว้
"คบกับกูนะ"ตอนนี่แม้กระทั่งสายลมน้ำบุษยังได้ยินเด็กหนุ่มหันหน้าไปทางอื่นแก้มใสแดงปรั่งเหมือนผลไม้สุก เทปยิ่งใจเสียเมื่อเพื่อนสนิทเบือนหน้าหนีแต่ในนาทีต่อมาเขาก็ต้องยิ้มแป้น
"อืม"น้ำบุษส่งเสียงเบาๆในลำคอ นาทีนั้นใครจะรู้ว่าแค่คำถามง่ายๆจะสร้างปัญหาเรื้อรังมาจนทุกวันนี้
ม.2
เค้าว่ากันว่าได้เพื่อนเป็นแฟนนั้นคือโชคดีแต่น้ำบุษไม่คิดอย่างนั้นเลย เทปหล่อ และคารมดี เป็นมิตรกับทุกคนแต่น้ันจะดีมากถ้าเทปไม่ใช่นิสัยที่ดีของตัวเองเพื่อจะบริหารสเน่ห์ของตัวเอง และวันนี้เขาไม่ไหวแล้วกับคำว่ารักที่เป็นแค่ลมปากของเทป
"เทปกูอยากคุยกับมึงให้รู้เรื่อง"
"คุยไรว่ะเร็วๆนะกูมีนัดต่อ"เทปยังนั่งยิ้มฟันขาวอยู่ที่เดิม น้ำบุษเดินไปนั่งข้างๆ
"มึงขอกูคบให้กูอยู่ในฐานะอะไรว่ะ'เพื่อน'หรือ'แฟน'"เทปหุบยิ้มใบหน้าของเขาระบายไปด้วยความหงุดหงิดไม่รู้ทำไมระยะหลังมานี้น้ำบุษเอาแต่ถามคำถามแบบนี้มันมีอะไรให้อยากรู้เหรอ
"บุษมึงถามกูอย่างนี้มาหลายรอบแล้วนะ"
"มึงก็ตอบกูสักทีสิถ้าเห็นกูเป็นแฟนขอร้องละช่วยมีกูคนเดียวสักทีกูไม่อยากได้ยินคนอื่นพูดถึงมึงกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว"
"บุษกูว่าตอนเราเป็นเพื่อนกัน มันไม่อึดอัดขนาดนี้นะแต่ก่อนจะทำอะไรเราก็ทำอย่างที่อยากทำมึงกับกูก็มีความสุขดีแต่ทำไมตอนนี้กูจะทำอะไรก็ต้องคอยระวังนู้นนี้กูอึดอัดว่ะบุษ"น้ำบุษเงียบ เทปก็เงียบ เงียบจนได้ยินเสียงลมพัดผ่าน
"งั้นเรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเถอะ"น้ำบุษลุกขึ้นก่อนที่เทปจะทันเห็นว่าคนข้างๆกำลังทำสีหน้าแบบไหน
'เพื่อน'สุดท้ายก็ยังเป็นได้แค่'เพื่อน'
ม.3
"บุษมึงว่าพี่อริสน่ารักป่ะกูมองมาตั้งแต่ม.2ละ"น้ำบุษหันไปขมวดคิ้วกับเพื่อนรักก่อนจะเหลือบตามองไปทาง อริสราดาวประจำโรงเรียนที่ระยะหลังมานี้เทปเอาแต่พูดถึงแต่พี่คนนี้
"ก็น่ารักดีทำไม มึงชอบเหรอ"ถามเพราะอยากประชด
"อืมกูว่าพี่เค้าน่ารักดี"น้ำบุษแค่พยักหน้ารับเหมือนทุกครั้งพลางก้มหน้าทำงานของตัวเองต่อ
"น้องครับขอโทษนะครับพี่ขอถามไรหน่อย"เสียงนุ่มๆของผู้ชายดังขึ้นแรกทีเดียวน้ำบุษคิดว่าเขาถามไอเทปแต่เปล่าเพราะคนที่ถามสะกิดที่ไหล่เขายิกๆ
"อะไรพี่!น่ารำคราญว่ะ"น้ำบุษแทบเขวี้ยงปากกาใส่คนยิ่งหงุดหงิดๆอยู่เดี๋ยวพ่อเตะให้เลย คนถามทางผงะก่อนจะเปลี่ยนมาอมยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นใบหน้าของคนขี้หงุดหงิดอย่างชัดเจน
"พี่แค่จะถามว่าห้องปกครองไปทางไหนทำไมต้องหงุดหงิดด้วยก็ไม่รู้ไหนๆชื่ออะไรจะเอาไปฟ้องอาจาร์ยซะให้เข็ดนายน้ำบุษใช่มั้ย"น้ำบุษหน้าเหวอแค่ตะคอกแค่นี้จะจับกูขึ้นฝ่ายปกครองบ้าไปแล้วไอพี่โรคจิต
"เอ้ยไม่ต้องเลยแล้วพี่เป็นใครเข้ามาในโรงเรียนได้ไงหรือเป็นโรคจิตผมจะเรียกพี่ยามมาลากออกไป"ใครว่ากลัวกูไม่กลัวมึงหรอก
"พอเลยบ้าไปใหญ่ละพาพี่ไปห้องปกครองเดี๋ยวนี้เลย"
"ตลกละเดินไปเองสิจะบอกทางให้"กวินยักไหล่มองหน้ารุ่นน้องด้วยรอยยิ้มขำๆถ้าเด็กคนนี้รู้ว่าเขาเป็นลูกของครูฝ่ายปกครองคงไม่กล้าเหวี่ยงใส่เขาขนาดนี้แน่ ใครจะไปรู้ว่ากวินจะกลายเป็นตัวแปรที่ทำให้น้ำบุษตัดสินใจอะไรบางอย่างได้
ม.4
อากาศร้อนอบอ้าวน้ำบุษหอบแก้วน้ำถึงสามแก้วจะของใครละถ้าไม่ใช่ของยัยพี่อริสที่ไอเทปตามดอดอยู่ นั่งคุยกันอยู่ดีๆก็ถูกไล่มาซื้อน้ำซะงั้นแล้วสั่งมาได้ตั้งสองสามแก้วไอเพื่อนบ้าเอ้ยมันน่านัก
"พี่อริสคบกับเทปนะ"ขาที่กำลังจะก้าวไปในศาลาชะงักแทบจะทันทีน้ำบุษยืนหลบอยู่ด้านหลังต้นไม้ไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้ที่ตรงนั้นเลย ไม่ต้องเดาให้ยากว่าพี่อริสตอบว่าอะไรเพราะเล่นกอดกันกลมขนาดนั้น สงสัยเพราะเวลาหรือคนบางคนทำให้น้ำบุษยอมรับกับ'เพื่อนรัก'คนนี้ที่มีความรักครั้งใหม่กับคนที่คู่ควร
"แอบดูคนอื่นเด็กไม่ดี"
"ไอพี่กวิน!ตกใจหมด"น้ำบุษร้องเสียงหลงจนเผลอทำน้ำที่อุตส่าห์ถือมาให้ไอเทปหกใส่เสื้อนักศึกษาของกวิน
"โหน้องบุษเล่นอะไรเนี่ยพี่เหนียวไปหมดแล้ว"
"ฮ่ะฮ่าๆสมน้ำหน้าไอพี่กวินบ้าสวรรค์ลงโทษ"น้ำบุษหัวเราะเสียงดังจนเทปกับอริสราหันมามอง เทปมองไปที่น้ำบุษกับกวินสลับกันไปมาตลกที่ในใจลึกๆก็อยากเดินเข้าไปถามให้รู้แล้วรู้รอดว่ากวินคือใคร?แล้วรู้จักกันตอนไหน? แค่อยากถามเพราะห่วง'เพื่อน'
"แล้วยังไงต่อว่ะ"นทีเริ่มทรุดตัวลงนั่งเรื่องราวมันซับซ้อนกว่าที่นทีคิดไว้เยอะ
"หลังจากที่ไอเทปคบกับพี่อริสกูกับไอเทปก็ขาดติดต่อกันไปอย่างสิ้นเชิงจนกลายเป็นแค่คนรู้จักกันและอีกอย่างพี่กวินก็เริ่มเข้ามาในใจกู กูเริ่มรักพี่กวินตอนพี่กวินขอคบกับกูกูก็ตัดสินใจในทันทีโดยไม่ต้องคิดอะไรเลยแต่หลังจากนั้นไม่นานพี่กวินก็เริ่มออกลายพี่กวินกับพี่อริสแอบคบหากันลับหลังพวกกูสองคน"
"โว้ะมันเรื่องบ้าอะไรของพวกมึงเนี่ย แล้วมึงสองคนกลายมาเป็นอย่างนี่ตั้งแต่ตอนไหน"
ม.5
วันนี้เทปแค่แวะมาที่ห้องสมุดแค่อยากหาที่เงียบๆนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแต่น่าแปลกที่เขากลับมาเจอกับ'เพื่อน'ที่ไม่ได้เจอกันนาน น้ำบุษนั่งอยู่บนโต๊ะในมือกำลังถือโทรศัพท์ไว้เหมือนกำลังรอสายสำคัญ
"หวัดดีไม่ได้คุยกันนานนะ"เทปนั่งลงข้างๆ
"อ้าวมึง..มีเรียนที่นี่เหรอ"เทปหันไปมองคนข้างๆน้ำบุษที่เคยสดใสดูซูบลงไปเยอะจากครั้งสุดท้ายที่ยังสนิทกันอยู่ เรื่องอริสกับกวินเขาเองก็เพิ่งรู้และมันคือเหตุผลที่เขาอยากจะมาหาคนที่เขาลืมไปช่ัวขณะนึงไม่ได้ฉุกคิดเลยว่าน้ำบุษเองก็กำลังอยู่ในสถานการ์ณแบบเขา
"เปล่ากูแค่แวะมาไม่รู้ว่ามึงอยู่ที่นี้ด้วย เห้ย!"เทปร้องออกมาเบาๆตอนที่น้ำบุษโผเข้ากอดใบหน้าของ'เพื่อนรัก'เกลื่อนไปด้วยน้ำตานานแล้วนะที่เขาไม่ได้เห็นน้ำบุษร้องไห้
"กูโดนทิ้ง กูโดนพี่กวินทิ้งแล้วเขาไม่รักกูแล้วเทปกูรักเขากูรักพี่กวิน"เทปนั่งนิ่งเขาทำอะไรไม่ได้นอกจากลูบหลังเบาๆเป็นการปลอบใจ
เทปพาน้ำบุษกลับบ้านรูปที่หัวเตียงมาครั้งล่าสุดมันยังเป็นรูปของเขาอยู่เลยแต่ตอนนี้กลายเป็นรูปกวินแทนซะอย่างนั้นแต่อย่าว่าไปเลยห้องเขาก็เป็นรูปอริสเหมือนกัน โชคดีที่วันนี้น้าของน้ำบุษไม่อยู่ไม่รู้อะไรดลใจให้เทปซื้อเหล้าเข้ามาด้วย
"เอาสักแก้วมั้ย"ถ้าเป็นปกติเทปคงไม่ยอมให้ดื่มแต่ในเวลานี้คงไม่มีอะไรช่วยได้แล้วนอกจากเหล้าแก้วนี้ พอเหล้าเข้าปากอะไรก็เกิดขึ้นได้..
"อ้ะอ๊าาส์พี่กวิน"น้ำบุษครางเบาๆมือขาวจิกที่ผ้าปูที่นอนแอ่นอกให้อีกคนได้สัมผัสมันอย่างเต็มที่เทปแลบลิ้นเลียไปทั่วยอดอกขาวมือขยำอย่างเมามันส์ที่ก้นเนียน ก่อนจะส่งนิ้วเข้าไปเบิดช่องทางที่ปิดแน่น น้ำบุษปรือตาขึ้นอย่างยากลำบากแต่ก็พอรู้ว่าเขากำลังทำอะไรกับใคร
"บุษมึงหวานจัง"น้ำบุษขยำเส้นผมของเทปจนไม่เป็นทรง ร่างสูงกว่าจรดแก่นกายตัวเองเข้ากับช่องทางอ่อนนุ่ม
"อ้ะเทปเบาๆ"ร่างขาวตรงหน้ามันยั่วยวนเกินไปเทปบดเบียดแท่งกายใส่สะโพกอ่อนนุ่มอย่างลืมตัว
"อ้ะอาส์เทปเร็วอีกอื้ออ"น้ำบุษร้องขอร่างขาวโผขึ้นกอดคนตัวใหญ่กว่าสะโพกมนกระหน่ำกระแทกลงมา
"บุษซี้ดส์บุษ"เทปครางเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางของน้ำบุษ คนตัวขาวหอบเหนื่อยหลังจากปลดปล่อยเป็นครั้งสุดท้ายน้ำบุษถูกดึงเข้าไปกอดแน่นใบหย้าคมคลอเคลียอยู่ข้างไหล่
"กลับมาคบกันนะ"ทุกอย่างเงียบ น้ำบุษนอนนิ่ง เทปรัดวงแขนให้แน่นขึ้นพร้อมกับจูบเบาๆที่ขมับซ้ายขวา
"อย่าเลย..เป็นเพื่อนกันนั้นแหละดีแล้ว"พูดพร้อมเขยิบออกห่างไปชิดขอบเตียง เทปมองหลังเพื่อนแล้วเขยิบเข้าไปใกล้จนแทบไม่เหลือช่องว่างให้ขยับตัวเอวคอดโดนล็อคไว้แน่น
"เป็นเพื่อนก็ได้ กูจะดูแลมึงเอง"
"มึงเป็นผัวเมียกันจริงนิหว่า"
"เอออย่าล้อดิว่ะ!"น้ำบุษหน้าแดงกล่ำเขาเบือนหน้าหลบสายตารู้ทันของนที
"แล้วตอนนี้พวกมึงรักกันมั้ย"
"กูไม่รู้ว่ะ"
.......
เหนื่อยเลยตอนนี้ ไม่รู้จะเขียนออกมาให้เห็นภาพยังไงสลับไปมาขอโทษที่ทำให้งงนะจ้ะ ยังไงก็ขอบคุณทุกคนนะจ้ะ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^________________________^ :L2:
-
เศร้าอยู่นะ
-
ไม่งงนะ ก็เคลียร์ดี
เเต่เริ่มอึดอัด ดูเหมือนตอนนี้เป็นบุษฝ่ายเดียวที่รู้สึกเเย่กับฐานะที่เป็นอยู่
ในขณะที่เทปกับทำตัวได้เลวมาก
จะว่าอะไรไหมที่อยากให้บุษมองคนอื่นเเละลองเปิดใจกับคนอื่น ไม่ต้องมาอยู่กับเทปเเล้ว
เเต่สองคนนี้มัน พระเอก นายเอก กันนิ
คงต้องเจ็บไปอีกนาน เเต่อย่านานมากนะ
เดี๋ยวบุษช้ำตาย
+1 เป็นกำลังใจให้
-
โอ๊ยยยยยย ลุ้น
แล้วนี่ชะนีกลับมาจะยิ่งซับซ้อนใช่มั้ยค่ะ
-
แง้ง เกลียดเทป
ทำไมไม่ตัดสินใจให้เด็ดขาดอะ เดี๋ยวจะโดนดีนะ!
-
สนุกดีค่ะ
ไม่รู้เหมือนกัน แต่เราชอบความสัมพันธ์ที่มันเป็นแบบนี้นะ
ชอบตอนพระเอกหึงนายเอก ฟินนน 5555
-
พี่กวินหลอกฟันน้ำบุษ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
บอกตรงๆ ชอบมากค่ะ! หน่วงได้ใจ ใช่เลยอ่ะ อารมณืใช่เลยอ่ะ แบบบรรยายได้ดีมากค่ะ เข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน เข้าถึงอารมณื โอ๊ยย อินอ่ะ รีบมาต่อนะคะ เรารอลุ้นไม่ไหวแล้ว (ไม่ได้เร่งนะคะ แต่แบบ อยากอ่านต่อจริงๆอ่ะ) ยังไงก็สู้ๆนะคะ
-
รออ่านที่บอร์ดนิยายที่โพสต์จบแล้วนะครับ
-
ตกลงว่าเค้ารักกันไม่ใช่หรอ แล้วทำไม??
-
ชอบบบบบ. :))
-
น้ำบุษทำไมถึงยอม ต้องหาเหตุผลให้ตัวเองชัดๆแล้วล่ะ
ส่วนเทป แม่งเห็นแก่ตัว มีแต่ได้กับได้
-
:เฮ้อ: เทปนี่แม่งเลวเจงๆ :z3:
-
รักกันสักทีลุ้นๆ :เฮ้อ:
-
Ch.3
ทุกอย่างตกอยู่นะความเงียบอีกครั้ง..
Rrr
"หวัดดีครับ"น้ำบุษรับโทรศัพท์
"อ้าวพี่ฟานอยู่แถวนี้อ่อครับ บุษอยู่โรงเรียนครับ ได้ครับเดี๋ยวบุษจะรอนะครับผมคิดถึงเหมือนกันครับ"นทีหันขวับไปมองเพื่อน เมื่อวันก่อนมึงยังคุยกับพี่คิงอยู่เลย
"ใครว่ะ"
"พี่ฟานอ่ะ"
"อ้าวแล้วพี่คิงอ่ะกูนึกว่ามึงคุยกับเค้าอยู่"น้ำบุษยิ้มบางๆตอนเห็นหัวรถยาลิสเลี้ยวเข้ามาในเขตโรงเรียน
"ก็คุยอยู่ กับพี่ฟานกูก็คุยอยู่ กับพี่คนอื่นๆกูก็คุย"
"แล้วไอเทปอ่ะ"
"ก็เพื่อนกูไง"น้ำบุษวิ่งไปหาฟานหนุ่มมหาลัยรูปหล่อ แค่เพื่อนเขาวิ่งไปฟานมือปลาหมึกก็กอดแน่นซะขนาดนั้น ฟานหันมามองหน้าเขาแล้วพยักหน้าให้น้ำบุษคงจะแนะนำเขาให้ฟานรู้จักแล้ว นทีหันไปมองทางลงของตึกเรียนเทปเดินลงมาแล้วมาพร้อมกับผู้หญิงที่ชื่ออริสราเทปเดินตรงมาหาเขา
"ไอบุษอ่ะ"
"นู้น"เทปหันไปมองน้ำบุษที่ยืนคุยกับฟานอยู่ เขาจำได้ว่าไอพี่คนนี้มันเดินเข้ามาขอเบอร์ไอบุษตอนที่ไปดูหนังกัน
"พี่อริสจะกลับหรือยังครับ"ถามเหมือนไม่ต้องการคำตอบเพระถามเสร็จเทปก็ก้มหน้าพิมพ์ข้อความลงไปในโทรศัพท์ น้ำบุษชะงักคว้าโทรศัพท์ที่สั่นครืดขึ้นมาดู
-จะไปไหนต่อ-เทปส่งมา น้ำบุษหันไปมองเทปเดินลงมากับอริสรา
-ไปกินข้าวกับพี่ฟาน-มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องปิดบังใครแค่ไปกินข้าว
-อืม กลับดีๆเจอกันพรุ่งนี้-น้ำบุษเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเดินไปขึ้นรถของฟานที่จอดชะลออยู่
"เดี๋ยวผมไปเรียกแท๊กซี่ให้"เทปลากข้อมืออริสราให้เดินมาหย้าโรงเรียน ใบหน้าหวานของอริสราบ่งบอกอารมณ์ได้เป็นอย่างดีเธอไม่คิดว่าเทปจะตัดใจจากเธอได้เร็วขนาดนี้เธอถึงกลับมาอีกครั้ง
"กลับดีๆนะครับ"เทปส่งอริสราขึ้นแท๊กซี่ได้ก็ทิ้งตัวลงนั่งที่ป้ายรถเมล์รอให้รถประจำทางมาจอดเทียบ ตะวันตกดินไปนานแล้วเขายังไม่รู้สึกอยากกลับบ้านเลยเทปหลับตาปล่อยความคิดไปเงียบๆคนเดียว
"อย่าเลย..เป็นเพื่อนกันนั้นแหละดีแล้ว"
เขายังจำได้คำที่น้ำบุษบอกเพราะน้ำบุษกลัวอดีตจะย้อนกลับมาทำร้ายและเขาเองก็กลัวจะทำร้าย'เพื่อน'ที่เขา'รัก'
นั้นคือเหตุผลที่เขายอมอยู่ในฐานะเพื่อน เขาจำได้ดีตอนที่น้ำบุษร้องห่มร้องไห้มันดูทรมาณไม่ใช่แค่กับน้ำบุษแต่เขาเองก็ทรมาณไม่ต่างกัน
เทปลุกขึ้นเดินไปขึ้นรถประจำทางคนในรถน้อยมากเทปนั่งลงที่ด้านหลังมือยังกดเบอร์โทรซ้ำไปซ้ำมา เขาไม่ว่าอริสราจะกลับมาแต่ถึงกลับมาใจเขาก็ไม่ตอบสนองกับคนแบบนั้นอีกแล้วมันเกินไปแล้วกับการทำร้ายกันอย่างโหดร้าย
"น้ำบุษ"น่าแปลกที่รูปในโทรศัพท์เขาส่วนใหญ่จะเป็นแต่น้ำบุษเขาไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอใช้รูปน้ำบุษเป็นรูปหน้าจอล็อคสกรีนมานานแค่ไหนแล้ว
-มาหากูหน่อยสิ-
ข้อความสั้นๆของเทปกลับทำให้น้ำบุษรู้สึกใจหายแปลกๆ ตอนนี่เขาอยู่ที่ห้องของฟานหลังจากไปทานข้าวเย็นมาด้วยกันฟานก็ชวนมาที่ห้อง
"พี่ฟานจะทำอะไรอ่ะ"น้ำบุษผวาสุดตัวตอนที่ฟานก้มลงมาคลอเคลียที่ซอกคอ มือขาวยันแผ่นอกอีกคนไว้ไม่ยอมให้อีกคนสัมผัสร่างกาย
"น้องบุษอย่าทำเป็นไม่รู้เรื่องสิครับ"น้ำบุษถอนหายใจพรืดใหญ่ที่โต๊ะกลางห้องมีกล่องถุงยางหลายชนิดวางเรียงไว้เขาโง่เองที่หลงกลมันได้ไอเลวเอ้ย
"ไอเลวเอ้ยหวังจะเผด็จศึกกูเหรอไง ไอชั่ว!"
"โอ้ยย!"ฟานลงไปคุดคู้กับพื้นหลังจากโดนน้ำบุษกระเทาะไข่ซะเต็มเข่า น้ำบุษไม่รู้หรอกว่าฟานยังโอดครวญอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหนเขาวิ่งออกมาจากตึกโบกมือเรียกแท๊กซี่บอกจุดหมายทันที
ปิ่งป่อง ปิ่งป่อง ปิ่งป่อง ปิ่งป่อง!
"ใครว่ะ"เทปมีอาการหัวเสียหนักเพราะนอกจากน้ำบุษจะไม่มาแล้วยังไม่ส่งข้อความอะไรกลับมาด้วยแล้วยังมีไอบ้ากวนประสาทที่ไหนไม่รู้มากดออดหน้าบ้านซะจนเหมืิอนจะกดให้พัง รู้แล้วโว้ยหูกูไม่ได้ตึง!
"เห้ย!"เทปร้องเสียงหลง น้ำบุษโผเข้ากอดเขาแน่นเทปโอบมือกอดเพื่อนเอาไว้แน่น
"มึงเป็นอะไร"
"มึงนั้นแหละเป็นเหี้ยอะไรเรียกให้กูกลับมาทำไม มึงก็ไม่ได้เป็นอะไรนิรู้มั้ยกูต้องเสียค่ารถแท๊กซี่มาหามึงเท่าไหร่รู้มั้ยว่ากูต้องเสียเวลาคบกับมึงมากี่ปีไอเทปไอเลวไอชั่วไอเห็นแก่ตัวกูเกลียดมึงแล้วกูเกลียดมึงที่สุดเลย!"น้ำตาที่ไหลออกมาซึมจนเปียกไปทั่วอกเสื้อเทปคลายมือออกเป็นจังหวะที่น้ำบุษผละตัวหนีแต่เทปมือไวพอที่จะคว้าเอวเพื่อนเอาไว้ได้ ปากบางถูกประกบบดเบียดจนลิ้มรสได้ถึงความคาว มือเรียวเร็วพอที่จะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของน้ำบุษจนเหลือแต่เนื้อตัวขาวปากเรียวได้รูปกดจูบไปทั่วตารางนิ้วบนร่างกาย
"อ้ะเทป อย่าตรงนั้นอืออ"เสียงน้ำบุษครางหวานร่างผอมบางถูกจับให้นั่งอยู่ด้านหน้าก้นนิ่มถูไถกับแท่งกายของเทปจนพองคับกางเกง
"ถอดกางเกงสิ"น้ำบุษร้องบอกริมฝีปากล่างโดนขบเม้มแรงจนบวมเต่งจูบที่แสนรุนแรงแต่ก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน เทปไม่รอช้ามือเขาถอดกางเกงตัวเองออกอย่างรวดเร็ว น้ำบุษเอียงคอให้เทปสามารถสัมผัสต้นคอขาวๆได้ถนัดถน่ีมือเขากอดต้นคอแกร่งพร้อมทั้งกดสะโพกลงรับแก่นกายเข้ามาคับแน่นในช่องทางของตัวเอง
"ซี้ดดด บุษอาส์"เทปครางเสียงสั่นตอนน้ำบุษยกสะโพกขยับไปมาแผ่นอกขาวเนียนลอยเด่นจนน่าหมั่นไส้
"โอ้ยเจ็บนะอ๊ะเทปอย่ากัดซี้ดดส์"น้ำบุษเหมือนถูกลอยเคว้งแล้วโดนดึงลงเมื่อเทปขบฟันลงที่ยอดอกสีชมพูสดของเขาเทปปรนเปรอทั้งด้านบนและด้านล่างความสุขกำลังไต่ระดับจนถึงเขตสวรรค์
"อ๊ะเทป"ทั้งสองปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน น้ำบุษหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนหัวกลมฟุบอยู่ที่ไหล่หนาเอวยังโดนกอดไว้แน่น
"เหนื่อยว่ะ"เขาพึมพำใบหน้าหวานถูกเชิงขึ้นก่อนจะประทับจูบเบาๆที่มุมปาก
"แล้วตกลงมึงเรียกกูกลับมาทำไม"แกล้งเปลี่ยนเรื่องแก้เขิน เทปอมยิ้มบางๆปลายนิ้วหยาบแบบคนเล่นกีฬาพร้อมกับอุ้งมืออุ่นแนบอยู่ข้างแก้มน้ำบุษยิ่งคลอเคลียกับมืออุ่นนั้นเหมือนแมวน้อย
"บุษมึงคือคนที่กูแบ่งชีวิตให้คือครึ่งหนึ่งของชีวิตกู"
"มึงจะพูดอะไร"
"กูขอโทษที่ที่ผ่านมากูไม่เคยบอกกับคนอื่นว่าเราเป็นอะไรกันแต่ที่กูรู้ตอนนี้คือมึงเป็นมากกว่าคำว่าแฟนมากกว่าคำว่าเพื่อน"น้ำบุษแอบยิ้มคนหน้าหวานแสร้งหันไปมองทางอื่นแต่ก็ถูกจับให้หันมามองทางเดิม
"แล้ว..กูเป็นอะไรสำหรับมึง"
เงียบ..เงียบจนได้ยินเสียงลม เงียบจนคนตั้งคำถามใจเสีย น้ำบุษเบนหน้าหนีเพราะน้ำตาเจ้ากรรมดันหน่วงเสียจนจะไหลออกมาให้คนตรงหน้าเห็น ไม่เอาหรอกไม่อยากเป็นคนอ่อนแอให้ไอบ้าเทปเห็น!
"เป็นเมียอันเป็นที่รักของกูไง"
.........
ขอบคุณที่ติชมนะค่ะ คือพยามจะเขียนให้หวานแต่ไม่รู้จะหวานมั้ย
-
๕๕๕ สุดท้ายนะเทป รักเมียก็บอกให้คนอื่นเขารู้
เดี๋ยวก็โดนเขาเเย่งไป เกือบไปเเล้วมั้ยละกะไอ้พี่ฟานนั้น
อยากจะรู้ว่าตกลงกับหัวใจตัวเองได้เเล้ว เทปจะเปลี่ยนไปไหม
หมายถึงลวนลาม หื่นกาม เเต่เเค่ที่เป็นอยู่นี่ก้เยอะละ
ดูท่าเเล้วทั้งสองคนก็ดิบเถื่อนพอกัน อย่างบุษจัดการไอ้พี่ฟานซะอยู่มัด
ชอบๆๆ
-
อั๊ยย๊ะ! เกือบแล้ว... เกือบดราม่าแล้ว
เทป เอ็งตัดสินใจแล้วก็ต้องทำหน้าที่ให้ดี อย่าให้เหมืิอนอดีตนะ ไปคบกับเขาแต่ไปมั่วอีกเนี่ยะ ดีที่ไหนยะ
+เป็ดค่า ^^
-
ดีมากไอเทปที่ทำให้กระจ่าง แต่วันหลังช่วยออกนอกหน้าอีกหน่อย บุษจะได้รู้ว่าหวง อิอิ ><
บุษไม่ค่อยอ่ะ กลับมาถึงใส่เต็มเหนี่ยว คือสองคนนี้เกินคำว่าแฟนแล้วจริงๆล่ะ ... ข้ามขั้นละ
ปล. ชอบแนวเขียนของคนเขียนนะคะ ไม่ต้องพยายามหวานมากหรอกค่ะ หน่วงๆซึ้งๆ แอบกุ๊กกิ๊ก แบบนี้ เราชอบมากกกกกกก!!!! o13 สู้ๆนะคะ
-
ความสัมพันธุ์คู่นี้นี่ลึกลับซับซ้อนดีจริงๆ
-
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและติชมนะจ้ะ คนแต่งจะสู้ๆ555
-
>w<
-
เย้ ลุ้นแทบแย่ว่าคู่นี้จะลงเอยกันยังไง ในเมื่อความสัมพันธ์มันช่างคลุมเครือ ดีแล้วที่เทปบอกไป และดีแล้วที่บุษได้รู้ว่าไม่สามารถมีอะไรกับคนอื่นได้ ต้องเป็นเทปเท่านั้น สู้ๆน๊า
-
ขอให้คู่นี้เค้าผ่านเรื่องต่าง ๆ ไปได้ด้วยดีด้วยเท้ออออออออออออออออออ
รอตอนหน้าจ้า
-
ว๊ายยยยยยยยย o22 ในที่สุดน้ำบุตร ก็ได้เลื่อนฐานะเป็น เมียอันเป็นที่รักแล้ว :really2:
-
สงสารทั้งสองคนเลย ต้องคอยหลบหัวใจตัวเอง คริคริ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เขิลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล น่ารักเนอะ
รีบมาต่อไวไวนะ
รอรอรอรอรอรอร o13 o13 o13
-
รอตอนต่อไปค่ะ :L2: :L2:
ปล.เนื้อเรื่องโอเคเลย แต่คำผิดเยอะอยุนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ :bye2: :bye2:
-
กรี๊ดดดดดดด เป็นเมียซักที! ปล่อยให้เป็นเพื่อนอยู่ตั้งนาน
-
เราเป็นคนชอบดราม่าอยู่แล้ว เรื่องนี้ดราม่าไม่ทึบมาก
ชอบนิสัยตัวละครค่ะ น้ำบุษนี่ชอบมาก เทปมีคนอื่น เราก็มีได้
แนวประมาณต่างคนต่างแยกย้ายกันทำสิ่งที่ชอบ แต่ก็ยังกลับมาหากัน
อยากอ่านตอนต่อไปซะแล้วสิ ฮิฮิ
-
ขอให้เข้าใจหัวใจตัวเองกันสักทีนะ
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
ร๊ากก น้ำบุษดีกว่า
-
ในที่สุดดดดด.... เป็นแฟนกันไวๆน๊าา เอ่อ..แต่คงไม่ทันแล้วล่ะ ข้ามขั้นไปนานแล้ว อิอิ
-
:impress2: กว่าจะพูดได้นะเทป น้ำบุษเกือบกลายเป็นของคนอื่นไปซะเเล้ว
สงสารน้ำบุษนะตอนเเรกๆ รักเเรกเจ๊ง รักที่สองก็โดนหักหลัง... แต่ยังดีที่สุดท้ายก็กลายเป็นรักเเรกนั่นเเหละ
ที่เป็นรักปัจจุบัน... หวังว่าในอนาคต เทปคงไม่บ่นว่ารำคาญ อึดอัดอีกนะ... เพราะถึงตอนนั้น น้ำบุษทิ้งมันเลย
:a5: อริสนั่นกล้ามากที่กลับมา ทรยศหักหลัง แล้วยังขอกลับมาหน้าตาเฉย... มั่นมากไปมั้ย
:กอด1: น้ำบุษมีความสุขมากๆนะ เทปคำว่าสามีที่ดีในโอวาทภรรยายังใช้ได้ทุกสมัยนะ ท่องไว้ๆ
-
กว่าจะรู้ใจตัวเองนะ เทป เกือบเสียบุษไปแล้วไม๊ล่ะ
-
Ch.4
"บุษบางทีมึงก็ต้องสนใจกูมากกว่านี้นะ"เทปหน้าเครียดดวงตาคมเข้มจับจ้องมาที่รูปหน้าหวานของน้ำบุษ เด็กหนุ่มกำลังนั่งฟังสิ่งที่หัวหน้าห้องประชุม ในขณะที่เทปก็เอาแต่คอยกวน
"แล้วกูไม่สนใจมึงยังไง"
"ก็กูบอกว่ากูปวดหัว"
"กูจะพาไปห้องพยาบาลก็ไม่เอา"
"ก็มึงไม่ไปเฝ้าอ่ะ"ปากยืดปากยาวจนน่าเตะจริงๆ
"เป็นเด็ก10ขวบเหรอมึง"ใบหน้าของเทปยู่ลงอีก คนตัวใหญ่กว่าทำการยืดเอาตักอีกคนมานอนหนุนแทนหมอน น้ำบุษมองใบหน้าคมแล้วอมยิ้มบางๆโชคดีที่นั่งอยู่หลังห้องเลยไม่มีคนเห็น เทปพลิกตัวไปมาเพราะความอบอ้าวภายในห้องฝนที่ทำท่าจะตกเอาตั้งแต่บ่ายเริ่มก่อตัวรุนแรงกว่าเดิม
"ร้อนเหรอ"เหงื่อเปียกชุ่มหน้าผากเทปพลิกตัวหันหน้าเข้าหาน้ำบุษเอาหน้าถูเช็ดเหงื่อกับเสื้อนักเรียนจนน้ำบุษต้องหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเหงื่อให้เทปและหยิบสมุดเล่มบางๆมาพัดคลายร้อนให้กับคนที่ใช้ตักตัวเองนอนต่างหมอน ใบหน้าคมระบายยิ้มบางๆเมื่อได้รับความเย็น ทั้งสองคนจะรู้มั้ยว่ากำลังสร้างโลกสีชมพูกัน
"เทปตื่นกลับไปนอนที่บ้าน"เสียงพึมพำดังขึ้นข้างหู เทปลืมตาขึ้นก็เจอน้ำบุษคนตัวสูงยืนขึ้นเต็มความสูงแต่จู่ๆเขาก็รู้สึกโลกหมุนอย่างรุนแรงเทปแทบจะล้มคว่ำไปถ้าน้ำบุษไม่กอดเอาไว้ก่อน
"มึงเป็นไรอ่ะ โหตัวร้อนจี๋เลยไปโรงพยาบาลมั้ยมึง"แม้จะรู้ว่าเพื่อนเกลียดโรงพยาบาลแต่น้ำบุษก็อยากให้เทปไปโรงพยาบาลมากกว่า คนถูกถามส่ายหัวพรืด
"กลับบ้านกัน"
"มึงอ่ะดื้อตลอด กลับบ้านก็ได้เดินดีๆละมึงกูไม่อยากเป็นม้าย"
"หึ ห่วงก็บอก"น้ำบุษหน้าร้อนขึ้นมาทันที เทปหันมองซ้านขวาพอปลอดคนก็ก้มลงมาจุ้บปากแค่แตะโดนริมฝีปากเพราะไม่อยากให้อีกคนติดไข้แต่แค่นั้นก็เล่นเอาแก้มน้ำบุษแดงแปร๊ดไม่ต่างจากผลไม้สุก
"ไอบ้าไปเร็ว"
ทันทีที่กลับมาถึงบ้านน้ำบุษ เทปไหวน้าของน้ำบุษแล้วก็ขึ้นไปนอนต่อบนห้องของน้ำบุษ
"เทปเป็นอะไรนะลูก"น้าถามตอนน้ำบุษรื้อหายาแก้ไข้
"เป็นไข้ครับแล้ววันนี้น้าไปไหนหรือเปล่าครับ"
"ไม่ละรีบขึ้นไปดูเทปเร็ว"น้ำบุษพยักหน้ารับแกนๆ ไม่ลืมหยิบนมสดในตู้ขึ้นไปให้เทป
"เทปตื่นมากินยาก่อน"คนป่วยงัวเงียปรือตามองคนทีามาปลุกก่อนจะผงกหัวขึ้นรับยาไปกิน
"ปวดหัวอ่ะ"
"นอนไปเดี๋ยวกูมาเช็ดตัวให้"น้ำบุษหายไปหยิบอุปกรณ์เช็ดตัวกับชุดนอนที่เทปทิ้งไว้ที่ห้องสักพัก เขาจับคนป่วยแก้ผ้าพลิกซ้ายพลิกขวาก่อนจะลงมือใส่เสื้อผ้าชุดนอนบางสบายให้คนป่วยสบายตัว
"เมียจ๋า"เทปเรียกน้ำบุษไว้หลังจากที่เขาแปะแผ่นเจลลดไข้ให้เทปแล้ว
"หืม มีไร"น้ำบุษชะงักมือที่กำลังบิดผ้าเช็ดตัวเพื่อนจะนำมาวางไว้ที่ลำคอเพื่อลดความร้อ
"กอดหน่อยหนาว"
"ไอขี้อ้อน"ว่าแต่ก็ยอมโอบกอดอีกคนไว้แน่น เทปมุดหน้ากับหน้าอกอีกคนก่อนจะหลับไปพร้อมๆกับคนป่วย
"เอาเป็นว่าถ้าไม่มีใครสมัครใจกูจะจับสลากนะ"เสียงฮือฮาดังขึ้นทั้งห้อง แต่มันไม่ทำให้น้ำบุษรู้สึกตื่นเต้นเพราะเขากำลังสนใจแต่สนามบาสข้างล่างอากาศก็ร้อนอบอ้าวจนน่าเป็นห่วงว่าคนที่กำลังแข่งขันจะหงายหลังล้มเพราะไม่สบาย
"เอ้าแหมได้คนนี้เราชนะแน่เว้ย ไอบุษมึงเป็นสาวรำวงนะ"
"ห้ะ!เหี้ยไรของมึงว่ะ"น้ำบุษร้องเสียงหลงจู่ๆทำไมต้องมาเป็นสาวรำวงด้วยว่ะโคตรเซ็ง!
"เค้าโหวตให้จับฉลากบังเอิญได้มึงพอดี"หัวหน้าห้องดูจะชอบอกชอบใจยิ้มร่าหัวเราะเอิ้กอ้ากในขณะที่น้ำบุษแทบจะร้องไห้
ผลปรากฎว่ามีเพื่อนผู้ชายได้เป็นสาวรำวงกับเขาสามคน
"แฮ่กๆไอบุษ"เสียงตะคอกกร้าวเต็มไปด้วยความเหนื่อยอ่อน เทปเปิดประตูไม่สิถีบเข้ามาเลยมากกว่า น้ำขุษถูกกระชากเข้าไปกอดแน่นจนเหงื่อซึมกับเสื้อนักเรียนของเขา
"อะไรมึง ปล่อยดิอายคนอื่น"น้ำบุษหน้าร้อนสายตาจากเพื่อนหญิงเพื่อนชายต่างก็ส่งสายตาล้อเลียนมาให้
"กูเป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งระดับจังหวัดแล้วนะเว่ย"
"เห้ยจริงอ่ะกูดีใจด้วย!"น้ำบุษดีใจจนลืมสถาณการณ์มือเล็กโอบกอดร่างสูงไว้แน่น เทปคงดีใจจัดแก้มขาวถูกฟัดอย่างแรงจนขึ้นริ้วแดง
"เห้ย!พวกมึงอ่ะออกไปดิเพื่อนกูเสียสมาธิหมด"น้ำบุษคงเพิ่งรู่ตัวเด็กหนุ่มรีบผลักเพื่อนออก เทปส่งยิ้มหล่อคว้าข้อมือเพื่อนลากไปห้องแต่งตัวนักบาส
"อืออเทปช้าๆ"น้ำบุษร้องเรียกแผ่นหลังเขาถูกเบียดชิดกับผนังตู้ล็อคเกอร์ปากของน้ำบุษถูกบดเบียดจนปากแตกเสื้อนักเรียนถูกฉีกออกจนกระดุมกระเด็น ยอดอกขาวถูกขบเม้มจนน้ำบุษรู้สึกเจ็บ กางเกงนักเรียนถูกเหวี่ยงออกไปคนละทิศละทางน้ำบุษพยามจะรั้งคนตรงหน้าให้เงยหน้าขึ้นมาแต่นาทีนี้เทปไร้ซึ่งสติ
"อ่ะเทปเบาๆมึงอือออออาส์"มือที่ยังชื้นเหงื่อขย้ำก้นขาวจนเหมือนมันจะเหลวตามมือ เทปออกแรงยกก้นน้ำบุษขึ้นจนเขาต้องเอามือยันหลังอีกคนไว้ เทปค่อยๆกดแก่นกายร้อนที่ช่องทางนิ่มพอส่วนหัวเข้าได้เทปก็ทะยานกระแทกเข้าไปทีเดียวมิดด้ามเล่นเอาคนตัวขาวจุก
"ซี้ดดดส์บุษโคตรแน่นเลย"
"อาส์เทปกูเจ็บ"น้ำตาแทบไหลเทปโหมแรงกระแทกเข้าใส่อย่างรุนแรง น้ำบุษกอดเทปไว้แน่นปากบางไม่ทันที่จะได้ส่งเสียงอะไรก็ถูกครอบครองอีกครั้งปากบางเริ่มบวมช้ำพอๆกับช่องทางนุ่ม
"บุษน้ำบุษอาส์"เทปกระตุกปลดปล่อยเข้ามาในตัวน้ำบุษพร้อมๆกันคนตัวขาวทิ้งตัวพาดไหล่ของเทปหอบแฮ่กอย่างเหนื่อยอ่อน
"ไอเทปมึงไม่ใช้ถุงมาหลายรอบแล้วนะ"
"ก็กูไม่ได้นอนกับใครอ่ะนอกจากมึง"เทปอุ้มน้ำบุษมานั่งที่เก้าอี้ ลิ้นยาวๆไล้เลียทั่วลำคอขาว
"มึงพอเลยกูเจ็บแล้วเป็นเหี้ยไรเอาซะแรงเลย"เทปไม่ตอบเพราะมัวแต่ดูดดุนที่เนื้อนิ่ม เขาถือโทรศัพท์ยัดใส่มือน้ำบุษ พอเห็นรูปในโทรศัพท์ตาก็แทบถลน
"ถ่ายตอนไหนอ่ะแล้วมึงเอาลงทำไม"ลงในโทรศัพท์ของเทปคือโปรแกรมอินตาแกรมที่มีรูปของน้ำบุษในท่าหวาบหวิวซึ่งหวาบหวิวอันนี้คือตอนที่เขามีอะไรกับเทปโชคดีที่ไม่เห็นตรงส่วนนั้น
"เพื่อนในทีมมาเล่นเครื่องกูแล้วมันเจอก็เลยเอาลงรูปนี่ถ่ายไว้ตั้งนานละ"
"แล้วมึงถ่ายทำไมน่าเกลียดแล้วเอาลงทำไมคนอื่นก็รู้หมดอ่ะ"
"ก็กูชอบอ่ะมึงเซ็กซี่อ่ะ มึงไม่ต้องกลัวคนอื่นจะรู้หรอกเพราะคนอื่นเค้ารู้หมดแล้ว"
"เหี้ยไอเทปไอลามกลุกไปเลยกูเจ็บไม่ทำแล้วกูหิวด้วย"เทปอมยิ้มฟัดแก้มขาวแรงๆแล้วค่อยลุกออกไปตามหาเสื้อผ้าที่เขาโยนไป
"มึงเสื้อกูขาดไอชั่ว!"พอน้ำบุษตั้งท่าด่าเทปก็โยนเสื้อนักเรียนของเขาใส่หน้า
"พูดมากว่ะ มีเมียขี้บ่น"
"ไอผัวเฮงซวย"ถึงปากจะด่าแต่ก็อดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม เทปหันมาพยุงน้ำบุษที่ยืนขาสั่นพั่บๆประคองออกจากห้องพักนักกีฬา
"เสื้อมึงตัวใหญ่เกินอ่ะ"
"มึงตัวเล็กเกิน"เถียงไม่ได้กูเงียบก็ได้ว่ะ แล้วน้ำบุษก็ได้แต่เขินอายเพราะพอขึ้นรถเมล์ก็มีแต่คนมองไม่ว่าจะเป็นท่าเดินแปลกๆ เสื้อตัวใหญ่โคร่งและอาการห่วงหาอาทรเกินไปในแบบที่ผู้ชายควรจะทำต่อกัน
..........
ตอนหน้าจบจ้าา
-
:impress2: เทปใช้น้ำบุษคุ้มไปน่ะ o13
-
เ่อ่อ,,เทปรุนแรงกับน้ำบุษจัง รู้นะว่ารัก แต่อย่าฟัดแรงๆได้ป่ะ เดี๋ยวช้ำตายกันพอดี
-
แอ๊ะ จบแล้วหรือ o18 o18
-
แล้วก็ได้เป็นเมียเลย ข้ามขั้นเลยทีเดียว
-
โอ้วววว ฮาร์ทคอร์มากตอนนี้ 5555
แต่มาสั้นไปหน่อยน้า เอ .. หรือเราอ่านเพลินก็ไม่รู้ กร๊ากกก
สนุกดีค่ะ ดอดราม่า
+เป็ด ^^
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
พอเปิดตัวแล้วหนักเลยนะ. !!! 55555 ขาสั่นทีเดียว
-
เหอๆๆ ถึงกับเอารูปลง นี่มันไม่ใช่แค่เปิดตัวละ อย่างงี้ยกขันหมากไปขอเถอะจ้า :o8:
-
เปิดตัวแล้วเหรอ
เทปเนี่ยรุนแรงกับบุษย์เกินแล้วน่ะ
-
โอ๊ะ นะ เทปมันจะมันสืเกินไปหรือเปล่่า
สงสารน้ำบุษ
-
น้ำบุศ เทป จะจบแล้ววว
สนุกมากเลยค่ะ มาไวๆน้า
-
มีฉากจึ๊กๆทุกตอน หื่นจริงไม่อิงนิยายย o18
-
พึ่งเข้ามาอ่านจ้า...ตอนหน้าจบแล้วหรอ
ตอนจบจะหักมุมไหมหนอแบบสุดท้ายเทปก็ทิ้งบุศไปอีกงี้...แต่คงไม่หรอกเรามั่วไปเอง(ฮา)
รอตอนต่อไปจ้า
-
Finally
เป็นเวลากว่า6โมงแล้ว งานก่อตั้งโรงเรียนเริ่มขึ้นบรรยากาศครึกครื้นน่าเข้าชม แต่ละห้องก็จะมีซุ้มประจำห้องอย่างเช่นห้องน้ำบุษก็เปิดเป็นเวทีสาวรำวง น้ำบุษที่ถูกเลือกให้เป็นสาวรำวงก็ต้องมาแต่งตัวตั้งแต่4โมง
"โอ้ยชุดนี้แม่งคันอ่ะ"น้ำบุษร้องโวยวายตั้งท่าจะถอดชุดลูกเดียว หน้าที่หวานอยู่แล้วถูกแต่งเติมให้มีสีสันมากกว่าเดิมข้อมือของน้ำบุษถูกตกแต่งด้วยกำไลทองส่งเสียงดังกรุ้งกริ้งจนน่ารำคราญผมที่สั้นๆก็ถูกต่อให้ยาวพอที่จะดัดออกมาเป็นลอนยาว ร่างผอมบางสวมแดรสกระโปรงผ้าซีฟองที่ฟูฟ่องจนนั่งแทบไม่ลงมันดูสวยนะใช่ แต่มันก็คันชิบหายเหมือนกัน!
"มึงก็ใจเย็นๆดิว่ะเดี๋ยวกูทาแป้งเย็นให้"
"ไอควายนทีเลอะชุดหมดดิว่ะ"ร้อนก็ร้อน ตั้งแต่มายังไม่เห็นหัวไอเทปเลย!
"ไอเหี้ยเทปมึงอย่าเพิ่งมาดิว่ะ!"น้ำบุษหูพึ่งหันขวับไปมองบุคคลที่มาใหม่ เทปหนุ่มรูปหล่อใบหน้าคมคายในชุดขององค์ชายชิน(เจ้าหญิงวุ่นวายเจ้าชายเย็นชา)เต็มยศ ทรงผมก็ถูกเซตขึ้น ดวงหน้าถูกผัดแป้งให้หน้าหนวลเนียนขอบตากรีดอายไลน์เนอร์ให้ดูคมขึ้น หล่อชิบหาย!
"อยู่นี่เองกูหาแทบตาย"ว่าแล้วก็ก้าวขายาวๆมาหยุดข้างหน้าน้ำบุษ
"ทำไมมึงแต่งตัวงี้อ่ะ"
"งานของชมรมกูเอง แหมแล้วดูมึงดิแต่งมาซะสวยเลย"น้ำบุษจากที่ทำหน้าภูมิใจก็กลายเป็นหงุดหงิด
"หุบปากเน่าๆของมึงแล้วออกไปพร้อมองค์รักษ์มึงไป"น้ำบุษคงหมายถึงเพื่อนๆในทีมที่แต่งแฟนซีทุกคน เทปยิ้มบางๆออกแรงกระชากน้ำบุษเบาๆ
"อะไรของมึงอ่ะ ช้าๆดิกูเดินไม่ทัน"เทปผ้าน้ำบุษขึ้นมาที่ดาดฟ้า จากบนนี้เขาเห็นวิวด้านล่างชัดเจน เทปยืนหันหน้าเข้าหาลมสูดหายใจเข้าสุดปอด
"พากูมาให้มึงรับลมเนี่ยนะ ผมกูยุ่งหมดแล้วกูลงแล้วละกัน"น้ำบุษหน้ายู่เดินกระแืกเท้าออกมาจนถึงประตูกำลังจะเปิดประตูแต่ก็ถูกกระชากไปกอดซะก่อน เทปกดจมูกสูดดมกลิ่นหวานๆที่ข้างแก้มอีกคน
"เป็นไรของมึง"ถามแก้เขินไปงั้นแหละ น้ำบุษแก้มแดงจนเทปเองก็รู้สึกถึงความร้อนจากแก้มท่ีเขาแนบหน้าอยู่ข้างๆ
"สวยป่ะ"เทปใส่สร้อยทองคำขาวเรียบที่ข้อเท้าของน้ำบุษ
"อะไรของมึงอีกอ่ะ"มือขาวจับสร้อยขึ้นมาดู นี่ไม่ใช่ของชิ้นแรกที่น้ำบุษได้จากเทป เทปชอบคนที่ใส่สร้อยข้อเท้าน้ำบุษจึงได้สร้อยข้อเท้าเป็นของขวัญในวันนู้นนี้ตลอด ซึ่งแต่ละแบบก็จะไม่ค่อยซ้ำกันบางอันลายเดียวกันแต่ทำมาจากวัสดุต่างๆกัน
"มันสวยดีกูเลยซื้อมาให้"
"เท่าไหร่อีกละทีนี้"น้ำบุษแอบเบ้หน้าครั้งล่าสุดที่ได้มาก็เป็นทองหนึ่งสลึงถึงจะแค่หนึ่งสลึงแต่ก็เป็นราคากว่า5000บาท
"ก็อันที่แล้วมึงไม่ชอบอ่ะ"
"ก็มันแพงไปอีกอย่างแม่งมีกระพรวนด้วยกูรำคราญ"เขาจำได้ว่าหลังจากที่สวมให้น้ำบุษไปวันต่อมาน้ำบุษก็เอาใส่กล่องมาคืนแต่เพราะวันนั้นคุณยายของเทปขึ้นมาหาหลานสุดที่รักน้ำบุษเลยโดนบังคับให้รับไป
"มึงนี่ ครั้งนี้ไม่แพงไปลงไปได้แล้ว"ว่าจบก็ลากคนตัวบางออกมาทันทีก่อนที่น้ำบุษจะพูดอะไรด้วยซ้ำ
บรรยากาศภายในงานครึกครื้น ซุ้มงานของน้ำบุษก็มีคนเข้าออกไม่ขาดสาย น้ำบุษหน้าบึ้งเขารำท่านี้มาเกือบ10รอบแล้วนะ มันน่าเบื่ออ่ะ
"ไอบุษ หิวป่ะ"เทปโผล่หัวเข้ามาในซุ้มงาน ใบหน้าที่หล่อเป๊ะตอนงานเริ่ม มีเหงื่อผุดผาดอยู่ประปราย
"หิวดิร้อนก็ร้อน"น้ำบุษหน้างอกว่าเดิม เขาเริ่มส่งเสียงง้องแง้งเบาๆ ลำคอขาวเป็นปื้นแดงจากการแพ้ลูกไม้
"ไปกินข้าวกัน"
"ยังไม่หมดรอบกูเลยนะ"
"เหลืออีกกี่รอบ"น้ำบุษกางนิ้วให้ดูให้ครบห้านิ้ว เทปพยักหน้าให้ก่อนจะเดินไปคุยอะไรสักอย่างกับหัวหน้าห้องแล้วยัดแบงค์ม่วงๆใส่มือหัวหน้าห้องแล้วก็มาลากตัวน้ำบุษไป
"อยากกินไร"
"มึงให้ค่ารอบกูไปทำไมอ่ะ"
"ก็กูไม่อยากเห็นมึงไปรำกับใครแล้ว ทำไมหรือมึงอยากรำ"
"ไอบ้าใครจะอยากรำ กูหิวแล้วไปหาไรกินกัน"น้ำบุษรู้สึกถึงออร่าความหึงหวงจึงต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง มือขาวควงแขนเทปเดินไปรอบงานและไม่มีครั้งไหนที่จะไม่ตกเป็นเป้าสายตาจากทุกๆคน
"เหงื่อมึงเยอะจัง"น้ำบุษล้วงผ้าเช็ดหน้ามาซับเบาๆที่หน้าผากเกลี้ยงของเทป คนถูกเช็ดยิ้มให้บางๆก่อนจะก้มลงหอมแก้มน้ำบุษเบาๆเล่นเอาคนข้างหน้าเขินม้วน
"เอ่ออขอโทษนะค่ะพวกพี่เป็นอะไรกันค่ะ"รุ่นน้องม.ต้นยืนเจี๋ยมเจี้ยนอยู่ข้างหน้า น้ำบุษหน้าถอดสีเขาไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกัน น้ำบุษกลัวว่ามันจะกลับไปเป็นอย่างเดิมอีกกลับไปโดนทอดทิ้งกลับไปไม่เหลือใคร
"เราเป็น..."เทปจับมือคนข้างๆบีบเบาๆเหมือนจะให้กำลังใจ
"สามีภรรยากันครับ"น้ำบุษหันไปมองเทป คนข้างๆอมยิ้มให้บางๆ ในขณะที่น้ำบุษเหมือนบอลลูนที่ถูกสูบอากาศใส่จนจะแตก
"อ่ออค่ะ พี่เหมาะสมกันดีนะค่ะ"เด็กสาวเดินหนีไปแล้วแต่เทปกับน้ำบุษยังยืนจับมือกันอยู่อย่างนั้นท่ามกลางผู้คนที่เดินกันขวั่กไขว้
"มึงแน่ใจแล้วเหรอ"น้ำบุษก้มหน้า เทปอมยิ้มบางๆดึงคนข้างๆมากอด น้ำบุษยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมอง
"กูรักมึง"คำพูดสั้นๆที่พูดเหมือนไม่ต้องการให้อีกคนได้ยิน น้ำตาของความปลื้มปิติเอ่อล้นขึ้นมาหยดน้ำตาไหลลู่ลงข้างแก้ม ยกแขนขึ้นกอดรัดร่างเทปเบาๆ
เสียงสะอื้นเบาๆดังอยู่เรื่อยๆแต่นั้นไม่ได้ทำให้เทปรู้สึกรำคราญเลย น้ำบุษเอาศรีษะพิงที่หัวไหล่เทปในมือถือกระดาษทิชชู่นั่งซับน้ำตาอยู่เรื่อยๆ
"มึงนี้ขี้แยตั้งแต่เด็ก"
"รู้ได้ไงใครบอกมึง"บอกเสียงเขียว ตาขวางเชียว
6 ขวบ
น้ำบุษเด็กผู้ชายที่เกิดมาจากความรักความอบอุ่นแต่โชคไม่ดีที่คุณพ่อคุณแม่มาประสบอุบัติเหตุจากไปซะก่อนทิ้งน้องน้ำบุษอยู่กับคุณน้า แถมพ่วงมาด้วยเพื่อนของคุณน้าที่อยู่ข้างบ้านมีลูกผู้ชายเหมือนกันชื่อเทป
"ก็บุษจะกินไอติม!ฮือออ"น้องน้ำบุษตาใสร้องไห้โวยวาย ดวงตากลมบวมช้ำจากการร้องไห้ เด็กชายเทปนั่งกินไอศกรีมนมสดอย่างเอร็ดอร่อยมองเพื่อนวัยเดียวกันแล้วส่ายหัว
"ก็บุษไม่สบาย"
"ฮือออออคุณน้า!"เอาชนะอีกคนไม่ได้ก็แผดเสียงร้องหาคุณน้าที่ต้องออกไปทำงานแต่เช้าจึงต้อวฝากน้ำบุษไว้ที่บ้านของเพื่อนสนิท
"คุณน้าไปทำงานค่ะน้องบุษจะเอาไรค่ะเดี๋ยวน้าเพลงหาให้นะค่ะ"พอได้ยินเสียงน้องน้ำบุษร้องไห้น้าเพลงก็รีบทิ้งข้าวของในครัววิ่งมาที่ห้องนั่งเล่น
"คุณแม่บุษจะกินไอติม"ได้ทีเลยฟ้องใหญ่เด็กชายเทปวิ่งไปกอดออเซาะแม่ของตัวเองที่กำลังลูบหัวปลอบเพื่อนตัวเล็ก
"กินไม่ได้นะค่ะน้องบุษเดี๋ยวจะเจ็บคอนะน้องบุษไม่สบายนะค่ะ"
"ฮืออออไม่เอาบุษจะกิน เทปยังกินเลย"น้าเพลงถอนหายใจหันไปมองกล่องไอติมแล้วหยิบขึ้นมาเอาไปเก็บในตู้เย็น
"ไม่ต้องกินทั้งคู่เลย ไปเดี๋ยวน้าเพลงพาไปนอนนะพอตื่นมาจะได้กินข้าวเที่ยงกันนะ"ว่าแล้วก็จูงมือเด็กทั้งสองไปที่ห้องนอนของเด็กชายเทป น้องน้ำบุษยังร้องไห้กระซิกๆไม่หาย น้าเพลงเดินไปเปิดแอร์ให้เด็กๆพร้อมกับห่มผ้าให้ก่อนจะเดินออกไป น้องน้ำบุษมุดตัวลงอยู่ใต้ผ้าห่มโผล่ขึ้นมาแต่หัว
"น้ำบุษขี้แยร้องไห้ตลอด"
"ฮึกบุษไม่ได้ขี้แยเทปมั่ว!"
"น้ำบุษชอบร้องไห้"
"บุษไม่ชอบร้องไห้!ฮืออออออคุณน้าบุษอยากกลับบ้าน"ว่าแล้วก็แผดเสียงปล่อยน้ำตาตามแบบฉบับเดิม แต่เด็กชายเทปก็ไม่สนใจน้องน้ำบุษร้องไห้จนหลับไป พอรู้สึกว่าคนข้างๆหลับไปแล้วเด็กชายเทปก็วิ่งลงไปหาคุณแม่เอาเจลเย็นปิดตาที่คุณแม่ชอบใช้มาวางทาบดวงตาที่บวมช้ำของน้องน้ำบุษ
น้ำบุษหลับไปสักพักแล้วเทปได้แต่นั่งลูบหัวอีกคนเบาๆเพื่อปลอบใจ ปากได้รูปประทับเบาๆที่หน้าผากเนียน
"ไอเด็กขี้แย"
THE END
.......
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ กำลังจะเปิดเรื่องสั้นอีกเรื่องฝากติดตามด้วยนะค่ะ
ปล.จะย้ายกระทู้ยังไงค่ะ
-
จบไปด้วยความแฮปปี้ ไม่ได้ no drama ซะทีเดียว
คนอ่านแอบฟึดฟัด น้ำตาคลอเล็กน้อย
-
จบน่ารัก
ตอนเด็กบุษขี้เเย้ ดูไร้เดียงสาขนาดนั้น
โตมาทำไมมันเฟี้ยวจัง
-
ชอบเรื่องนี้นะ เขียนได้ถึงอารมณ์ดี o13
-
วา จบแล้วอ่ะ อยากให้มีตอนพิเศษจัง
-
แหม ที่จริงก้เป็นห่วงตั้งแต่เด็ก 555
-
น่ารักมากกกกๆๆ โนดราม่าด้วย
น้ำบุษขี้แยตั้งแต่เด็ก แต่ก็หลงรักเด็กขี้แยคนนี้ใช่ไหมล่า 55555
+น้า
-
น่ารักมากกกกก ชอบอ่ะ :o8:
-
จบแล้วอ่า :impress2:
-
หวานเบาๆน่ารักอ่า อยากให้มีตอนพิเศษจังค่ะ ><~ ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นน่ารักๆนะคะ ^^
-
น้ำบุษน่ารัก!><
เทป! นี่คือการปล้น! เอาน้ำบุษมานะ!!!
// :z6:
-
น่ารักจังน่าจะเป้นเรื่องยาวนะเนี่ย!!
-
จบแล้วอ่า น่ารักดี อิอิ
ชอบน้ำบุษอ่า อิอิ
-
เย่จบแบบแฮปปี้
ขอลคุณที่แต่งมาให้อ่านคะ
-
น่ารักอ๊ะ ไม่ต้องเป็นแฟนให้เจ็บเล่นๆอีกรอบ แต่เป็นสามีภรรยากันเลย
แต่จบซะแล้วสิ ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะงับ
-
บุษย์น่ารักจริงๆ
-
จบซะแล้ว
จะมีตอนพิเศษเปล่าค่ะ
-
น่ารักกันตั้งแต่ตอนเด็กๆ เลยยยยยยย
-
:pig4: น่ารักค่ะ
-
แอบหลง แอบชอบน้องน้ำบุศตั้งแต่เด็กเลยเหรอ ^^
-
สนุกมากเลย o13
------------------------
เรื่อง"เออ กรูร้าย....แต่กรูรักมรึงจบป่ะ"
-
เป็นสามีภรรยากัน เขินแทนเลยยยย
-
น้ำบุษขี้แย น่ารักดีนะ
-
น่ารักมากค่ะ เทปและน้ำบุษย์ ^^
-
น้ำบุษน่ารักอะ
-
น่ารักจังเลย :z2:
-
สนุกมากค่ะ อ่านไปก็แอบลุ้นอยู่ No drama จริงรึเปล่า
-
ตอนแรกก็อึดอัดกับความสัมพันธ์แบบนี้ แต่สุดท้ายก็รักกันหวานชื่น เปิดตัวอลังการ :impress2:
น่ารักมากค่า :o8:
-
อ่านเพลินๆ จบซะแระ
ชอบค่ะ
-
น่ารักมากมาย อิอิ
ขอบคุณนะฮ๊าฟฟฟฟ
-
น่ารัก
-
น่ารักมากมายเลยค่ะ :o8: :o8: :o8:
อายยยยเขิลลล :-[ :-[ :-[
ยังไงก็ขอบคุณนะค่ะที่ให้เราได้อ่านกัน o18 o18 o18
รอเรื่องต่อไปอยู่นะค่ะ :call: :call:
:bye2: :bye2:
-
แรกๆ ก็หน่วงๆนะ แต่ ถ้าบุษย์ทำใจได้.... ก็โอเครอยู่....
ตอนกลังมาที่เทปเริ่มชัดเจน แบบน่าอิจฉาอ่ะ เปิดเผย แล้วก็ดูรักบุษย์มากเลย
ชอบๆ
-
น่ารักอ้ะ เทปกับน้ำบุษ
อยากอ่านพาร์ทเด็กๆ อีกๆ
-
น่ารักดีค่ะ
-
สรุปเป็นผัวเมีย ทำแทนได้ทุกหน้าที่ 555555
น้ำบุษกับเทปน่ารักมากกกก :impress2:
-
น้ำบุษน่ารักมาก :hao6:
เทปน่ะเทปถ้าครั้งนี้ยังผิดไม่รู้ไงเเล้ว :katai3:
:L1: :3123:
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆ เรื่องนี้น่ารักมากๆ
ถึงตอนแรกๆ จะไม่ค่อยชอบเทปก็เถอะ แต่หลังๆนี่เทปได้ใจมาก
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ น่ารักๆ นะคะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบมาก เลยค่ะ
-
น่ารักค่ะ
เทปรักบุษดีจัง น่ารักมากค่ะ
:mew1:
-
น่ารักอ่ะ ชอบนะความสัมพันธ์แบบนี้ แม้แรกๆมันจะเจ็บปวดไปบ้างก็ตาม :mew1:
-
น่ารักมากค่ะ อ่านตอนแรกงงนิดหน่อย ที่มีชื่อเมืองโผล่มา แต่หลังๆไม่งงละ
-
ชอบค่ะ อ่านแล้วยิ้มได้ มีความสุข
ดราม่านิดหน่อยพอกรุบกริบ
ขอบคุณคนเขียนนะคะ ชอบเรื่องนี้ค่ะ ^^
-
น่ารักจัง
-
ลุ้นจน...
:mew1:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับนิยาย
:pig4:
-
:pig4: เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ
-
:impress2: :impress2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องค่ะ :mew1:
-
น่าจะมีตอนพิเศษ น่ารักมากๆ
-
ชอบบบ
-
ชอบเรื่องนี้ค่ะ เป็นความสัมพันธ์ที่แปลกดี
ทั้งเพื่อนทั้งแฟนทำแทนกันได้จิงๆ
ไม่ชอบแนวดราม่าด้วย จบแบบนี้ถูกใจเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
-
ชอบจังเลยค่ะ
น่าจะเป็นเรื่องยาว
บุษย์น่ารักสุดๆ
:L1:
-
อ่านตอนแรกคืองงชื่อบอกเลย แต่นะสนุกดี น่ารัก ดีแล้วที่รู้ตัวว่ารักก่อน ก่อนที่จะสาย :mew6: :mew6:
-
น่ารักมากครับ ....... ขอบคุณครับ
-
น่ารัก
-
เรื่องน่ารักดีค่ะ ขอบคุณคนแต่งมากค่ะ :pig4:
-
:3123: :L2:
-
น่ารัก
ขอบคุณคนแต่งมากนะค่ะ
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
น่ารักอ่ะ
-
น่ารักกกกกกกก สัมผัสได้ว่าเทปรู้สึกอยากปกป้องอยากดูแลน้ำบุษตั้งแต่เด็กแต่มันก็ในแบบของเทป
ตอนเค้ารักกันแบบเปิดเผยเค้าหวานกันมากเลยยยยแอร๊ยฟิน :-[ :o8: :impress2: :oo1:
-
นี่ชอบกันแต่เด็กถูกป่ะ
-
:mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานจังงงงตอนแรกเรานึกว่าเทปเห็นแก่ตัวซะอีก
น่ารักมากเลนค่า
-
:katai2-1:
โง้ยยยยย น่ารักง่า ชอบน้ำบุศ เอ็นดูน้องมากๆ
-
กลับมาอ่านอีกรอบ ชอบเรื่องนี้มากเลย
-
:impress2: :-[ :o8:
-
:pig4:
-
น้องน่ารักจังค่ะ