"โอ้ยยยย...."
ไอ้หยงร้องลั่นเมื่อรับรู้ถึงการกอดรัดอย่างรุนแรงจากด้านหลัง
พร้อมกับที่คน ๆ นั้น
รีบดึงให้มันหันหน้ามาเจอ
"อะไรวะ....มันเจ็บนะเว้ย..." ไอ้หยงกำลังจะด่า
คนที่กอดมัน
นี่มันป้ายรถเมล์นะเว้ย
โรคจิตหรือไงวะ
แต่แล้ว
"คิดถึงจังเล้ย.......คิดถึง....คิดถึงจะตายอยู่แล้ว"
คน ๆ นั้นเหนื่อยหอบ
และพูดถ้อยคำเดิม ๆ ซ้ำไปซ้ำมา
ไอ้หยงตาค้าง
เมื่อรู้ว่าใครคือคนตรงหน้า
คน ๆ นั้นยืนยิ้มให้มัน
ใบหน้าแดงก่ำ
เพราะการวิ่งอย่างเร็ว
อาการหอบ
ยังไม่ทันจางหาย
"หาเจอแล้วนะ.....ในที่สุดก็หาเจอแล้ว..อย่าไปไหนอีกนะ...ขอร้องล่ะ"
ไอ้สักวารีบพูดถ้อยคำที่มันอยากพูดมากที่สุด
กับคนตรงหน้า
ไม่มีวันแล้ว
จะไม่ปล่อยให้หายไปอีก
จะไม่ปล่อยให้หายไปไหนอีกแล้ว
เชื่อสิ
จะไม่ให้หายไปอีกเลยตลอดชีวิตนี้
ไม่มีวันนั้นแน่ ๆ
TBC.
********************