CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 19-02-2008 15:46:50

หัวข้อ: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 19-02-2008 15:46:50

ขอบคุณ คุณ aoikyosuke ที่อนุญาตให้นำเรื่องราวดีๆ มาให้อ่านกัน

ขอความกรุณาเพื่อนๆ อย่านำเอาเรื่องราวในเรื่องนี้ไปเผยแพร่ ก่อนได้รับอนุญาตจากคุณ aoikyosuke ก่อนนะครับ


ขอบคุณครับ

หมูพูห์  :teach:


**********************************************************************************

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขอนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ


กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


**********************************************************

แด่เธอ.....ผู้ทำให้รักมีมิติ โดย aoikyosuke

สักวา
ไอ้หนุ่มใต้หัวใจศิลป์
ผิวดำแดง
สูง 180 เซนติเมตรพอดิบพอดี

กำลังนั่งเขียนรูปเหมือนแผ่นที่ 100 เข้าไปแล้ว

ก่อนที่มันจะนั่งเหม่อมองออกไปที่สระน้ำข้างสนามหญ้าที่มันนั่งอยู่

คิดถึง

คิดถึงจนบอกไม่ถูก คนถึงจนไม่รู้จะทำไง

ดวงตาคมเหม่อลอย ออกไปไกลแสนไกล
สักวา หนุ่มใต้หัวใจศิลป์

ไม่เคยมีสักวันที่มันจะคิดรักผู้ชายด้วยกัน
แต่มัน
เป็นไปแล้ว

****************************
"ไปนอนด้วยกันมั้ย......."

เก้าอี้ม้านั่งใต้ต้นไม้ต้นใหญ่
สามารถเป็นที่นั่งให้คนสองคนได้

ไอ้สักวา หนุ่มหน้ามน พร้อมกระดานวาดภาพที่มันถืออยู่ หันไปมองคนที่นั่งอยู่ไม่ห่างจากมันนัก
คนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

และสิ่งที่มันกำลังคิดหัวข้อในการนำเสนอผลงาน

---------ความรักที่เป็นไปไม่ได้-----------

ร่างเล็กบางของคน ๆ นั้น มองเหม่อมาที่มัน
ไอ้สักวาแน่ใจ
ว่าคนที่นั่งอยู่เคียงข้างเป็นผู้ชาย

มันไม่ได้มีจิตพิสวาทผู้ชายด้วยกันแน่

แต่..................

เมื่อคน ๆ นั้นลุกขึ้นและเดินออกไป
ไอ้สักวาก็เดินตาม

******************************
"ผมเป็นผู้ชายธรรมดา ....... อยู่อย่างคนธรรมดา....เรียนอย่างคนธรรมดา.....

เวลาผ่านไปเนิ่นนาน

ไม่รู้ว่าสองร่างหลับไปพร้อมกันตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่เมื่อรุ่งเช้าของอีกวัน
เมื่อไอ้สักวาตื่นขึ้น

คนที่นอนแนบชิด อิงแอบ ให้ความอบอุ่นกับมันเมื่อคืน อันตรธานหายไปแล้ว

ไอ้สักวาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
พับชุดนอนลายทางสีฟ้าใส่กระเป๋า
เดินออกมาจ่ายค่าโรงแรม
แต่คน ๆ นั้นจัดการให้เรียบร้อยแล้ว
ไม่มีข้อความ ไม่จดหมายสักฉบับ ที่คน ๆ นั้นฝากไว้

ไอ้สักวา ยืนโหนรถเมล์เหม่อมองไปไกลแสนไกล
ภายในรถที่แออัดยัดเยียดไปด้วยผู้คน

ก่อนที่มันจะรู้สึกตัว

หัวใจของมัน........ก็ถูกช่วงชิงไปเสียแล้ว

TBC.

************************************

*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 19-02-2008 16:05:22

โหเรื่องใหม่เจิมๆ :oni1:อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงเพลงไม่รู้จักฉันไม่จักเธอเลยอ่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: MiTo™ ที่ 19-02-2008 16:10:12

เรื่องใหม่ เจิม ๆๆๆ

สนุกแน่นอนเรื่องนี้  :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 19-02-2008 17:09:07

ชอบเหมือนกันเลย 

รออ่านต่อไป

 :m4:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: anna1234 ที่ 19-02-2008 17:24:48

 o7

ดูเหงา ๆ ยังเดาไม่ดู

 :L3:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: anna_007 ที่ 21-02-2008 14:09:08

 :a12:

รอ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 21-02-2008 15:29:20

1
ไอ้สักวา
หนุ่มใต้หัวใจศิลป์

ส่งภาพรักที่เป็นไปไม่ได้เข้าประกวด

ภาพแห่งความทรงจำ
ครั้งแรกที่มันได้พบกับคน ๆ นั้น

ทุกท่วงท่าที่ก้าวย่าง
ร่างกายขาวนวลที่มันเห็นชัด

ทุกสิ่งทุกอย่างของคน ๆ นั้น
ถูกถ่ายทอดออกมาเป็นภาพที่เรียงต่อกัน
ภาพแล้วภาพเล่า

ทั้งภาพขาวดำ
และภาพสี

มันกลับไปที่ ๆ มันเจอ คน ๆ นั้นทุกคืน

นั่งรอ

เพียงแค่หวังว่า
สักวันคน ๆ นั้นจะกลับมา
เพียงแค่หวังว่า มันจะได้เอ่ยคำว่า

------ คิดถึง.......

ไอ้สักวาหนุ่มใต้ผิวคล้ำ สูง 180 เซนติเมตร

เหม่อมองออกไปไกลแสนไกล
ที่เก้าอี้ตัวเก่า
มันหวังเพียงแต่ว่า
สักวันมันจะได้เจอกับคน ๆ นั้นอีกสักครั้ง
เพียงเท่านั้นเอง

*******************
"ไอ้หยง...เมื่อวันก่อนมึงหายไปไหนมาวะ.."
เสียงเรียกของรุ่นพี่
ทำให้ไอ้หยงหนุ่มหน้าจืด

ต้องหันกลับมามอง
มันส่งยิ้มแห้งเหี่ยว
และตอบกลับ ด้วยเสียงเบาเรียบว่า

"เปล่าหรอกพี่...ไม่มีอะไรผมไม่ได้ไปไหน.."

"ผมกลับก่อนนะพี่...ต้องไปช่วยแม่ขายก๋วยเตี๋ยว..เดี๋ยวแม่ด่า"

ไอ้หยงสะพายกระเป๋า

และเดินจากไปทิ้งให้รุ่นพี่ยืนมอง

ก่อนจะส่ายหัวในพฤติกรรมที่น่าสงสัยมากขึ้นทุกวันของมัน

***************


ไอ้หยง
หรือยงยุทธ

ผู้ชายที่ธรรมดา
เรียนธรรมดา
กินนอนธรรมดา
ใช้ชีวิตจืดชืดที่แสนธรรมดาไปอย่างนั้นทุกวัน

ยืนรอรถเมล์ ด้วยสายตาเหม่อลอย

ทุกวันที่ผ่านไปของมัน...ผ่านไปอย่างเชื่องช้า

อย่างเรียบง่าย
น่าเบื่อ
แต่แล้วในคืนหนึ่ง

ชีวิตที่เคยเรียบง่ายธรรมดา ของมันก็เปลี่ยนไป
เมื่อเกิดเหตุการณ์ เหตุการณ์หนึ่งขึ้น

ในหลายเดือนก่อน

และหลังจากนั้น

ชีวิตของมันก็ไม่ได้เชื่องช้า
และแสนธรรมดาอีกต่อไป

TBC.

*******************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 21-02-2008 16:30:23

แค่เห็นชื่อคนแต่งก็รู้วาเรื่องนี้สนุกแน่ๆ

ขอบคุณที่เอามาลงครับ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 21-02-2008 16:37:01

เรื่องของคุณ aoikyosuke ไม่อ่านไม่ได้  :a11:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: jibi ที่ 21-02-2008 16:39:51

อ่านแล้วสบาย ๆ  อ่านได้เรื่อย ๆ สนุกคับ น่าติดตาม  :m1:

คุณ aoikyosuke แต่งซะด้วย  :a2:

จะติดตามตอนต่อไปนะ  :oni1:

ขอบคุณสำหรับคนโพสด้วยที่หาเรื่องดี ๆ ให้อ่่าน  o13

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: M@nfaNG ที่ 21-02-2008 16:53:19

งงว่าทำไมเราไม่เคยอ่านเรื่องนี้ได้นะ  o2

ต้องตามซะแล้ว ขอบคุณค่ะที่เอามาลง :m1:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 21-02-2008 18:13:28

มารออ่านด้วยคน.... :m1:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 21-02-2008 21:24:30

ชอบเรื่องนี้ด้วยยยยยยยยยยยยยย ดันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 22-02-2008 09:31:41

2
หลังจากช่วยแม่ขายก๋วยเตี๋ยวเสร็จ

หยง หรือยงยุทธ
ก็เข็นรถเข้าบ้าน
จัดการเก็บของ ล้างทำความสะอาดก่อนจะเตรียมตัวเข้านอน

แด่เธอ....ผู้ทำให้ชีวิตผมแตกต่างออกไป

ไอ้หยงจรดปลายปากกาลงบนสมุดบนหัวเตียง

มันไม่มีทางระบายความรู้สึกของตัวเอง
กับใครได้
เมื่อวันนั้น
มันคิดว่าชีวิตของมันช่างอับเฉาสิ้นดี

อยู่หรือตายก็คงไม่มีใครจดจำ
พ่อของมันเกิดอยากจะไฮโซขึ้นมาจึงใช้ให้มันไปซื้อชุดนอน

มันก็ไปซื้อมา
และเห็นว่าลวดลายสวยดี
ถ้าได้ใส่ นอน ก็อาจจะทำให้ชีวิตมันพิสดารขึ้นมาบ้างหรอก

มันก็คิดได้แค่นั้น
ในเมื่อชีวิตของมันช่างแสนธรรมดา
จืดชืดไร้รสชาด

จนเมื่อมันนั่งพักอยุ่ใต้ต้นไม้ หลังจากไปซื้อของกลับมา มันก็เจอนักศึกษา หนุ่มคนหนึ่ง

นั่งวาดภาพอยู่ใต้ต้นไม้
ผู้ชายอายุไล่เลี่ยกัน
สูงมาก ๆ ถ้าเทียบกับมันแล้ว

นั่งถือกระดานวาดภาพเหม่อมอง

มันจึงเข้าไปนั่งพักที่เก้าอี้ฝั่งที่เหลืออยู่

ดีจังเลยนะคนแบบนี้ ไม่ต้องคิดอะไร
ออกนอกกรอบ
ได้วาดภาพ มีโลกส่วนตัว ของตัวเอง
ไม่มีใครกล้าล่วงล้ำเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

ความอิจฉาของไอ้หยงยังไม่หมดเพียงแค่นั้น
มันอยากจะให้ชีวิตของมันหลุดออกไปจากคำว่าธรรมดา

มันเอ่ยเรียกคน ๆ นั้น และทักทายด้วยการบอกว่า

"ไปนอนด้วยกันมั้ย"

ไอ้หยงหยุดเขียนอะไรยุกยิกในสมุด
และนอนกลิ้งไปกลิ้งมา

ครุ่นคิด

ไอ้บ้าหยงเอ้ย ทำไปได้ไงว้า

ดวงตากลมโตหรี่ลง
นอนยิ้ม

เมื่อนึกถึงคน ๆ นั้น
คนที่ไม่ใช่คนธรรมดา เหมือนกับไอ้หยงเลย

***********************
แด่นายคนนั้นผู้ทำให้ชีวิตผมมีมิติขึ้น

ไอ้หยงจรดปลายปากกาและนึกถึงใบหน้าของคน ๆ นั้น ไม่มีวันลืม

มันเขียนบรรยายว่า
หนุ่มคนนั้นมีผิวคล้ำแดด
ตัวสุงมาก ๆ ใบหน้าคม

รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่แตกต่างจากชีวิตของมัน

คนที่ให้ความอบอุ่นกับมันในคืนนั้น
มันจะไม่มีวันลืม

รู้ตัวอีกที มันก็หลงรักคน ๆ นั้นเสียแล้ว

ไอ้หยงจำได้
มันจดจำทุกเรื่องที่คนที่ไม่รุ้จักแม้กระทั่งชื่อเล่าให้มันฟังได้

และมันไม่เคยลืม

การได้กอดกับร่างอบอุ่น
ไอ้สัมผัสแผ่วเบาที่มันไม่เคยได้รับ

ทำให้มันรุ้สึกเป็นสุขอย่างประหลาด

คืนนั้นมันหลับใหลไปด้วยบรรยากาสอบอุ่นอ่อนโยน

และตื่นขึ้นมาในตอนเช้า
มันรีบอาบน้ำแต่งตัวและจ่ายค่าโรงแรม

มันเร่งรีบ
จนไม่ได้ทักทายคน ๆ นั้นในตอนเช้า
เพราะต้องไปช่วยแม่ต้มน้ำก๋วยเตี๋ยว
ไอ้หยงเดินขึ้นรถเมล์

ที่สภาพแออัดยัดเยียดเพราะคนต้องเร่งรีบ

มันนึกถึงความอบอุ่นที่ได้รับจากคนแปลกหน้า

และก็เผลอยิ้ม

"....ขอบคุณนะ...คนที่ทำให้ชีวิตไอ้หยงคนนี้ไม่ธรรมดาอีกต่อไป" ไอ้หยงบ่นงึมงำเสียงเบา

เหม่อมองไปไกลแสนไกล

TBC.

*********************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 22-02-2008 10:30:03

น่ารักดีจังแต่มันเหงาเศร้าๆไงก็ไม่รู้อ่ะครับ :L2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 22-02-2008 11:05:08

 :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

เป็นกำลังใจให้นะครับ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: palpouverny ที่ 22-02-2008 12:18:23

มาต่อเร้วๆๆเน้อออออ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: kuwa[R]i... ที่ 22-02-2008 16:20:55

รู้สึก เหงา เศร้า และโหยหา ยังไงก็ไม่รู้ ชอบมากๆเลยค่ะ

ชื่อเรื่องเป็นเพลงที่เราชอบมากๆเหมือนกัน ฟังกี่ครั้งก็รู้สึกว่าถ้าจะให้เพลงรักแก่คนที่เรารักซักเพลง เราจะมอบเพลงนี้ให้ล่ะ เป็นเพลงรักที่ไม่หวาน แต่เข้าถึงหัวใจได้หมดจด

มาลงต่อเร็วๆนะคะ  :m13:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 22-02-2008 20:01:23

แล้วสองคนนี่จะได้เจอกันเมื่อไหร่นะ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: Simply Blue ที่ 22-02-2008 20:18:48

น้องเท็นนนนนนน ดีใจได้เห็นเรื่องของเท็นที่เล้าเป็ดอีก  :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 22-02-2008 21:36:28

มารออ่านตอนต่อปายยย  :oni1:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 26-02-2008 13:08:56

3

"พี่สักวาแกหลุดไปอยู่ในมิติของแกแล้วว่ะ"

รุ่นน้องของสักวา
คุยกันและมองไปที่
ไอ้สักวาหนุ่มใต้หัวใจศิลป์

ที่ลงมือวาดภาพเหมือนของคน ๆ หนึ่ง

มันวาดไปยิ้มไป
ไม่สนใจผู้คน

คิดถึงคน ๆ นั้น
คิดถึงค่ำคืนแห่งความทรงจำ
คิดถึงความอบอุ่น
ที่ไม่เคยจางหาย

วันนี้มันวาดรูปของคน ๆ นั้นของมัน
ด้วยความดีใจ

มันวาดภาพคน ๆ นั้นยิ้ม
ได้แต่จินตนาการว่าเวลายิ้มเป็นแบบไหน
เวลาหัวเราะเป็นแบบไหน

แล้วใบหน้าคมก็หมองลง

ละมือจากการวาด

เหม่อมองออกไปไกลแสนไกล

มันจะทำยังไงดี

ยิ่งนานวันความคิดถึงก็ยิ่งมากล้น

ยิ่งมากล้นจนมันจะท้วมท้นออกมาจากหัวใจ
ที่มีขนาดเท่ากำปั้นของมันอยู่แล้ว

ทำไมถึงได้รักมากขนาดนี้

คิดถึงมากขนาดนี้

มันได้แต่นั่งรอคน ๆ นั้นที่เดิมทุกวัน

รอด้วยความหวัง

รอด้วยความหวังว่าจะได้พบกันอีกสักครั้ง

แต่ความหวังความฝันของมันก็เริ่มเลือนลางลงทุกที

ไอ้สักวา อยากจะหลงลืมความรู้สึกในวันนั้นไปให้หมด

มันไม่น่าไปนั่งที่เก้าอี้ใต้ต้นไม้ต้นนั้นเลย

ทำไมมันต้องโดนคนไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ
ช่วงชิงหัวใจไปด้วย

ทำไมมันต้องโดนคนที่ไม่มีความหวังว่าจะได้พบกันอีกในชาตินี้
มาช่วงชิงหัวใจไป

ทำไมไม่ใช่คนใกล้ตัว
ที่มันจะได้พูดคุย
หัวเราะร้องไห้
ด้วยกัน
ไม่ต้องรอ
รออย่างที่ไม่รู้ว่าจะได้พบกันเมื่อไหร่
ไม่มีข่าวคราว
ไม่รู้ถึงความเป็นไป
อีกนานไหมที่หัวใจมันจะยอมรับได้
ว่ามันไม่มีความหวัง
และคำว่าบังเอิญพบอีกครั้งก็คงไม่มีแน่ ๆ

ทำไมต้องเป็นคน ๆ นั้น

ทำไม

************************
"แม่...โต๊ะสามหมี่น้ำ...เล็กโฟ...แล้วก็ราดหน้าเส้นใหญ่"

ไอ้หยงบอกแม่ของมันถึงรายการอาหารที่ลูกค้าสั่ง

วันนี้ชีวิตของมันก็เป็นเหมือนทุก ๆ วัน
ก่อนไปเรียนในตอนเช้า

มันช่วยแม่ต้มน้ำก๋วยเตี๋ยว
และไปเรียน
ตอนเย็นกลับมาก็มาช่วยแม่มันขายก๋วยเตี๋ยว

ชีวิตของมันเป็นแบบนี้ทุกวัน

ไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนแปลง
เป็นแบบนี้ตั้งแต่เกิด
เป็นแบบนี้ตั้งแต่ไปโรงเรียน

ไม่เคยสอบได้ที่ 1
ไม่เคยเป็นที่สนใจ

ไม่เคยมีใครจดจำ
เป็นแค่ไอ้เด็กขายก๋วยเตี๋ยวธรรมดา

มีชีวิตอยู่กับการช่วยแม่ขายก๋วยเตี๋ยว
ไม่เคยเกะกะระรานใคร

ไม่เคยก่อเรื่อง
ไม่เคยทำตัวมีปัญหา
แม่สั่งให้ทำอะไร มันก็ทำ

ไอ้หยงยิ้มกับชามก๋วยเตี๋ยวที่กำลังจะเอาไปเสริฟ

ถ้าเป็นทุกวัน
มันก็คงได้แต่เดินไปส่งก๋วยเตี๋ยว
ด้วยหน้าจืด ๆ ของมัน

แต่วันนี้

อย่างน้อย

ไอ้หยงก็อยากบอกกับใคร ๆ

ว่ามันไม่ได้มีชีวิตธรรมดาอีกต่อไปแล้ว

อย่างน้อยมันก็รู้จักว่า

...........รัก......

รู้จักคำว่า

............คิดถึง.......

รู้จักคำว่าความหวัง

หวังว่าสักวัน

มันอาจจะได้เจอคน ๆ นั้นอีกครั้ง

คนที่มันไม่รู้ว่า

โชคชะตา
จะนำพาให้ได้มาพบกันอีกเมื่อใด


"คิดถึงว่ะ....คิดถึงจังเลย..." ไอ้หยงบ่นงึมงำอีกครั้ง
พร้อมกับยิ้มให้ชามก๋วยเตี๋ยวในมือ

มันยังคงตั้งหน้าตั้งตาเสริฟก๋วยเตี๋ยวต่อไป

และมันก็ยังอยู่กับชีวิตธรรมดา

ชีวิตเดิม ๆ ของมันเหมือนเช่นทุกวัน

TBC.

********************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: myLoveIsYOu ที่ 26-02-2008 13:20:30

ทำไมบรรยากาศมันเหงา ๆ เช่นนี้   :m29: :m15:

แต่ชอบสำนวนการเขียนและเนื้อเรื่องจัง  :oni2:

 :m1:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 26-02-2008 14:55:47

คิดถึงจังเลย :oni2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 26-02-2008 18:54:48

ขอบคุณครับ

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: bamtham ที่ 26-02-2008 21:53:03

ชอบอ่านเรื่องของคุณ aoikyosuke  ทุกเรื่องเลย

มารอตอนต่อไปน้า   :m23:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 27-02-2008 21:25:01

ยังน่าติดตามเหมือนเคย

แต่มาต่อไว ๆ นะครับ ><

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 02-03-2008 22:14:33

ดัน ๆ มาต่อได้แระงับ  :oni3:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 FEB 2008
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 03-03-2008 08:23:01

น่าสนุกจริงๆ
เส้นทางที่ไม่ได้ตั้งใจจะกำหนด
แต่พลิกคนสองคนให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
 :oni2: :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 4 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 04-03-2008 14:06:07

4
"หยง.....ไปสั่งน้ำแข็งหน่อยสิ...น้ำแข็งหมดแล้ว"

แม่ของไอ้หยงตะโกนบอกให้มันไปสั่งน้ำแข็งมาให้
เนื่องจากน้ำแข็งในลังหมดแล้ว

ไอ้หยงยกชามก๋วยเตี๋ยวมาล้าง

และคว้ากุญแจ
ขับมอเตอร์ไซค์ออกไปทันที

"แม่นะแม่....ให้ไปสั่งน้ำแข็งได้...ถ้าเกิดเขาคนนั้นของผมมากินก๋วยเตี๋ยวก็สวนกันน่ะสิ..."

ไอ้หยงคิดเล่น ๆ
และหัวเราะออกมาเบาๆ
นี่มันคิดถึงคน ๆ นั้นตลอดเวลาเลยเหรอเนี่ย

แม้แต่ไอ้หยงเองก็ไม่เข้าใจตัวเอง
อย่างน้อยเป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วล่ะ

ถึงไม่ได้เจอกันอีกตลอดชาติ
แต่แค่ได้รู้จักรัก
รู้จักคิดถึงก็ดีแล้วหละ

ไอ้หยงหัวเราะออกมาอีกครั้ง
ขับมอเตอร์ไซค์ไปที่ร้านน้ำแข็งเจ้าประจำเหมือนเดิม

ชีวิตของมันก็ยังเหมือนเดิม
ไม่มีอะไรแตกต่าง

เพียงแต่หัวใจที่แห้งผากของมัน ชุ่มชื้นขึ้น
ก็แค่นั้นเอง

*******************
"ราดหน้าเส้นใหญ่ครับ..." สักวา หนุ่มร่างสูงบอกกับเจ้าของร้านที่ยืนลวกก๋วยเตี๋ยวอยู่

"น้ำอะไรดีคะ...พอดีน้ำแข็งหมด...มีน้ำในตู้อ่ะค่ะ"

แม่ของไอ้หยงบอกกับลูกค้า

ที่เข้ามานั่งกินก๋วยเตี๋ยว

วันนี้สักวา เอางานของตัวเองเข้าไปแสดง

รู้สึกหิวแทบขาดใจ
จึงมานั่งพักหาของกิน
ในร้านใกล้ ๆ กับสถานที่แสดงภาพวาดของมัน

"ขอน้ำเปล่าขวดหนึ่งครับ..." สักวาบอกกับเจ้าของร้าน

และวางกระดานวาดภาพลง

"ไอ้หยงมันไปสั่งน้ำแข็งถึงไหนเนี่ย..ป่านนี้ไม่มาซะที"

แม่ของยงยุทธบ่นไปเรื่อย

ทำราดหน้าเสร็จก็เอามาเสิร์ฟให้กับลูกค้า

พร้อมกับน้ำดื่มหนึ่งขวด



สักวา

ก้มหน้าก้มตากินราดหน้าในจาน

และนิ่งคิด

ถ้าคน ๆ นั้น มาเป็นพนักงานร้านนี้ก็ดีน่ะสินะ

จะได้เจอกัน

ถ้าเป็นลูกเจ้าของร้านก็ดี

เขาก็จะได้จีบ
และจะได้กินก๋วยเตี๋ยวฟรีทุกวัน

ไอ้สักวาคิดอะไรไปไกล

และหัวเราะออกมา

มันไปที่ไหนมันก็คิดว่าคน ๆ นั้นของมันอาจจะอยู่ที่นั่นด้วย

มันเห็นตำรวจ
มันก็คิดอยากให้คน ๆ นั้นเป็นตำรวจ

เห็นหมอ
มันก็คิดอยากให้คน ๆ นั้นเป็นหมอ

มันอยากให้คน ๆ นั้น อยู่ในทุกที่ที่มันอยู่

ไอ้สักวา หนุ่มใต้หัวใจศิลป์

ก้มหน้าก้มตากินราดหน้าจนหมดจาน

และลุกขึ้นไปจ่ายเงิน

งานแสดงภาพที่มันมาจัดแสดง

อยู่ไม่ห่างจากร้านของแม่ไอ้หยงมากนัก

แต่มันไม่เคยรู้เลย

ว่าหัวใจของมันที่ถูกขโมยไป

จะมาเอากลับคืนได้ที่ร้าน ๆ นี้

*******************
"ไปนานเลยไอ้หยง...ไปสั่งน้ำแข็งหรือไปทำน้ำแข็งกันวะ..."

แม่ของยงยุทธบ่นลูกชายเมื่อไอ้หยงเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับถังน้ำแข็ง

"ลูกค้าคนเมื่อกี้เขามากินราดหน้า...ต้องเอาน้ำในตู้ให้เขากินเลยรู้มั้ยห๊า...ขืนรอเอ็ง..ลูกค้าหิวน้ำตายกันพอดี........."

แม่ไอ้หยงยังคงบ่น
ลากยาวไปหลายเรื่อง

แต่ไอ้หยงมันก็ชินเสียแล้ว

มันเก็บจานราดหน้า
และขวดน้ำที่วางทิ้งไว้


"แม่....คนเมื่อกี้เขาไปไหนอ่ะ...เขาลืมกระดานไว้เนี่ยแม่..."

ไอ้หยงตะโกนเรียกแม่ของมัน
เมื่อเห็นว่าคน ๆ นั้นลืมของเอาไว้

"ออกไปเมื่อกี้น่ะ...เอ็งเอาไปคืนเขาสิ...ทันมั้ย"

แม่ของไอ้หยงยืนลวกเส้นก๋วยเตี๋ยว

และตะโกนบอกลูกชาย

"งั้นเดี๋ยวผมมานะแม่...." ไอ้หยงคว้ากระดานวาดภาพและวิ่งออกจากร้านไป

"มาเร็วนะเอ็ง...ไม่ใช่ไปแล้วหายเหมือนไปสั่งน้ำแข็งล่ะ..."

หญิงวัยกลางคนตะโกนไล่หลังลูกชาย
ที่วิ่งออกไปจากร้านไป

*****************
 TBC.

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 4 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: yukisaki ที่ 04-03-2008 14:58:14

คลาดกันนิดเดียวเองอ่ะ :serius2: :serius2: :serius2:
เรื่องนี้สนุกดีนะ  มีกลิ่นอายเหงาๆบอกไม่ถูกเลย
เอาใจช่วยให้เจอกันเร็วๆนะ :a2: :a2: :a2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 4 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 04-03-2008 15:20:16

หวิดกันไปนิดเดียวเองเลยสู้ๆนะครับผม :L2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 4 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: myLoveIsYOu ที่ 04-03-2008 15:45:53

ใกล้แล้วครับ อีกนิดเดียวเอง เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว  :oni3:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 4 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 04-03-2008 21:37:10

แต่เราก็หากันเจอ...

จะเจอกันเลยไหมน้า อยากรู้จังเลย มาต่อไวๆ นะคร้าบ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 4 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 05-03-2008 13:58:06

ขอให้เจอกันนะครับ


ลุ้นๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 4 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: pantanakan ที่ 07-03-2008 19:01:12

เดี๋ยวก็ได้เจอแล้วๆๆๆๆ ๆ   อีกนิดเดียว

เห็นชื่อคนแต่งก็รู้แล้วว่าสนุกแน่นอน    :oni2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 4 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: @#Jackie#@ ที่ 07-03-2008 21:52:55

ยังไม่มาต่ออีกเหรอคร๊าบบบ  :oni3:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 08-03-2008 12:55:32

5
"อ้าวไอ้หยง....กลับมาทำไมวะ..ไหนว่าจะเอากระดานไปคืนเขาไง.."

แม่ของยงยุทธเอ่ยถามลูกชาย
ที่เดินกลับเข้ามาพร้อมกระดานวาดรูป

"แม่...ผมจะคืนถูกได้ไงล่ะ..คนไหนก็ไม่รู้...แม่นี่ก็"

ไอ้หยงบอกกับแม่ของตัวเอง

มันก็บ้าดีแท้
วิ่งออกไป
แล้วก็วิ่งกลับมา

แล้วจะรู้มั้ยว่าจะเอากระดานวาดภาพไปให้ใครในเมื่อตอนที่ไอ้หมอนั่นมากินราดหน้า

มันไปสั่งน้ำแข็ง แล้วพอมันกลับมา
ไอ้หมอนั่นก็ออกไปแล้ว

"เออว่ะ...แม่ก็ลืมไป...เออ..เอาผัดกระเพราไปส่งที่ร้านซ่อมรถด้วยเขาโทรมาสั่ง แม่ห่อใส่ถุงให้แล้ว"

แม่ของไอ้หยงยื่นห่อใส่ผัดกระเพราให้ลูกชาย

และไอ้หยงก็เดินออกไปส่งของในทันที

**********************
"ผมลืมของไว้ครับ...."

ไอ้สักวาหนุ่มใต้หัวใจศิลป์
รีบย้อนกลับมาเอาของที่ลืมเอาไว้

เขานี่เป็นคนยังไง
พอมีความรักแล้วเหม่อ ๆ ลอย ๆ พิกล

"อ๋อ...เมื่อกี้ลูกชายก็จะเอาไปให้..แต่มันไม่รู้จะเอาไปให้ใครน่ะค่ะ..."

แม่ของไอ้หยง
ยื่นกระดานวาดภาพให้กับลูกค้า

ไอ้สักวา

ยิ้ม

และรับกระดานวาดภาพมาถือไว้
เดินออกจากร้านขายก๋วยเตี๋ยวไปเงียบ ๆ

ก็จะรู้ได้ไงล่ะ
คนไม่เคยเจอกัน

ถ้าเป็นเขาคนนั้น ก็ว่าไปอย่าง
เจออีกครั้ง
จะกอดให้หนำใจ
ไม่ปล่อยให้หายไปอีกแล้ว

สักวา หนุ่มใต้ร่างสูง
เดินยิ้มกริ่มออกไปจากร้านขายก๋วยเตี๋ยว

โดยที่มันไม่เคยรู้เลยว่า
เพียงแค่มันก้าวเดินให้ช้ากว่านี้
มันก็ได้เจอคนที่มันอยากจะกอดไว้ไม่ปล่อย

และมันจะได้เจอคน ๆ นั้นที่มันแสนคิดถึง
เพียงแค่มันรอ

รอแค่เสี้ยววินาที

แค่นั้นเอง

************

คุ้นตาเหลือเกิน
คน ที่เดินออกไปจากร้านเมื่อกี้

ไอ้หยงเดินถือแบงค์ 20 หลายใบ
เดินเข้ามาในร้าน
และก็นำมาวางให้แม่มันนับ

เมื่อกี้มันได้ทันเห็นลูกค้าที่เดินออกไปจากร้าน

"แม่...เขามาเอากระดานแล้วเหรอ..คนเมื่อกี้อ่ะ"

ไอ้หยงเอ่ยถามแม่ของมัน

และมันคงเดาไม่ผิดนักหรอก
เพราะมันเห็นคนตัวสูง ผิวดำแดงคนนั้น
เดินออกไปจากร้าน
พร้อมกับกระดานวาดภาพ

"เออ..." แม่ของไอ้หยงตามรับ

ตัวสูง
วาดภาพ

มีกระดานวาดภาพ

ผิวดำแดงงั้นเหรอ

ไอ้หยงบ่นงึมงำเมื่อฉุกคิดขึ้นได้

เขาคนนั้น
คนที่โอบกอดมันไว้ทั้งคืน
คนที่มันไม่มีวันลืม

ก่อนที่มันจะทันคิดจบ

ขาของมันก็ก้าวออกจากร้าน
วิ่งไปด้วยความเร็ว

"ไปไหนไอ้หยง...ไปไหนอีกเนี่ย..ไอ้ลูกเวร"

แม่ของไอ้หยงตะโกนไล่หลัง

แต่ไอ้หยงไม่สนใจอะไรอีกแล้ว

มันตั้งหน้าตั้งตาวิ่ง

วิ่ง
วิ่ง
และวิ่งไป

เร็วเท่าที่มันจะเร็วได้

ไอ้หยงวิ่งออกไปจนเหนื่อย
มันไม่รู้ว่ามันวิ่งมาไกลเท่าไหร่

มันวิ่งจนมันเหนื่อย
เหนี่อยจน
มันยืนหอบ

อยู่ข้างถนน

ดวงตาสอดส่ายหาคน ๆ นั้น

แต่ไม่เจอ

ไม่มีคน ๆ นั้นอีกแล้ว

มันกัดปากแน่น

โมโหตัวเอง
ทำไมไม่คิดให้มันเร็วกว่านี้

ไอ้หยงยืนปล่อยให้น้ำตารินไหลออกมา

ทำไมต้องคลาดกันด้วย
แค่เสี้ยวนาที
แค่เสี้ยวนาทีแค่นั้น

ขอเจออีกครั้งไม่ได้หรือไง

แค่แว่บเดียวก็ยังดี

ไม่ได้หรือยังไง


TBC.

**********************
 

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: @#Jackie#@ ที่ 08-03-2008 20:31:12

ง่า คลาดกันอีกแล้ว  :o :angry2:  :m29:  อะไรเนี่ย เมื่อไหร่จะได้เจอกันซะที  :oni3: :oni2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 08-03-2008 20:54:14

เกือบได้เจอกันแล้วเชี๊ยวววววว

รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: yukisaki ที่ 08-03-2008 22:50:59

คลาดกันแป๊บเดียว 
แต่ช่วงเวลาแค่แป๊บเดียว กลับทำให้สองคนไม่ได้เจอกัน
ทั้งๆที่ถ้ารออีกแป๊บเดียวก็จะได้เจอกับคนที่เฝ้ารอแล้วแท้ๆ
 :sad2: :sad2: :sad2: :sad2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: My name M ที่ 10-03-2008 12:49:35

 :a5:....นิยายอีกเรื่องที่น่าติดตาม

อ่านไป ลุ้นไปว่าจะมาแนวไหน โอ้ยยย

จะบ้าตาย ตามอ่านอยู่ครับ มาลงน่ะ  :a1:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: pantanakan ที่ 10-03-2008 19:41:43

ลุ้นตัวโก่งเลยค่ะ   อ่านไปตื่นเต้นไป

เมื่อไหร่จะได้เจอกันเนี่ย   

อยากอ่านมากมาย  มาต่อเร็วๆนะคะ   :m13:

ขอบคุณคนแต่งและคนที่เอามาลงด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 10-03-2008 21:50:56

มารอลุ้นง่า  เจอกันไวๆ นะ  :a11:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: ภาณุเมศพลัง ที่ 10-03-2008 23:05:01

อ่านเเล้วลุ้นน่าดูเลยค่ะ ชอบๆ :m4:

รออ่านต่ออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 11-03-2008 13:59:06

วนซ้ายวนขวาซะจริงๆลุ้นจะแย่แล้วนะครับผม :o12:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 11 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 11-03-2008 19:00:47

6
"เฮ้ย...หยง...มีรูปมึงด้วยว่ะในงานอ่ะ"

เพื่อนของยงยุทธเอ่ยบอกกับหนุ่มหน้าจืดที่นั่งรอเวลาจะขึ้นเรียนอยู่

"รูปใคร...กูไม่เคยไปเป็นแบบให้ใคร..แล้วหน้าอย่างกูคงไม่มีใครเอาไปเป็นแบบหรอก"

ไอ้หยงส่ายหัวดิ๊ก

เพื่อนมันก็ท่าจะบ้า
หน้าจืด ๆ อย่างไอ้หยง
มีชีวิตธรรมดาอย่างมันนะเหรอ

จะมีใครเอาไปเขียนรูป

"ส่งเข้าประกวดเลยนะมึง...ทำเล่นไปไอ้หยง"

เพื่อนของไอ้หยงยังยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่าใช่แน่ ๆ

"เชื่อมึงกูก็บ้าดิ..." ไอ้หยงทำหน้าไม่เชื่อ

และก็ทำท่าจะเดินหนี่
เพื่อนมันนี่ท่าจะบ้าแต่เช้า

"ไอ้หยง...ไม่เชื่อกู..มึงไปดูเลย..ใกล้ ๆ บ้านมึงอ่ะ
ที่เขาจัดเทศกาลอ่ะ"

ไอ้บ้านั่นยังยืนยันไม่เลิก

แต่ยงยุทธหัวเราะอย่างเซ็ง ๆ

ใครเชื่อก็บ้าแล้ว
เรื่องแบบนั้น

หน้าอย่างไอ้หยงน่ะหรือจะมีใครเขาเอาไปเป็นแบบ

"เฮ้ย...กูลืมบอก...รูปมึงอ่ะ..ชนะการประกวดด้วยนะ...เขาวาดดีมากเลย...กูยังไม่เชื่อเลยว่าเขาจะวาดรูปมึงได้ดีขนาดนั้น..."

ไอ้หมอนั่นยังคงพล่ามไม่เลิก

แต่ไอ้หยงได้แต่ส่ายหน้า
ยิ้มขำกับคำพูดของมัน

ใคร ๆ ก็รู้ไอ้หมอนี่มันขาอำ
อำแหลก

ใครเชื่อก็เซ็งทุกที

ไอ้หยงรีบขึ้นเรียน
เมื่อได้เวลา

มันคงจะไปดูรูปหรอกนะ
ในเมื่อแม่มันกำชับเป็นมั่นเหมาะว่าให้รีบกลับร้านเร็ว ๆ

เพราะจะพาพ่อไปหาหมอ
ลูกที่ดีอย่างมัน
ก็ต้องพาตัวเองกลับบ้านไปเฝ้าร้านโดยด่วนนั่นแหละ

จะไปดูรูปได้ไงกัน

แล้วมันเอง
ก็ไม่หัวศิลป์ขนาดดูรูปพวกนั้นออก
แล้วเก็บเอามาซาบซึ้งหรอก

******************
รักที่เป็นไปไม่ได้งั้นเหรอ

ไอ้หยงยืนมองรูปวาด
ที่ต่อกันยาว
ทั้งภาพขาวดำ
และภาพสี

รูปของมันล้วน ๆ ใครวาดกัน
ใครเป็นคนวาด

ทั้งที่เวลานี้มันต้องกลับบ้านตามคำสั่งแม่ของมัน

แต่วันนี้ขาของมันกลับพามันมาที่นิทรรศการที่จัดแสดง

เพราะเห็นว่าอยู่ใกล้บ้านมันจึงได้ลองเข้ามาดู

ไม่เสียหายหรอกมั้ง

ถ้าจะมาดู
ถ้าไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไรนี่

แต่มันก็ได้มาเห็นกับตาของมัน

ภาพของมันทุกอิริยาบท

ในชุดนอนสีฟ้าลายทาง

ทั้งยิ้ม
ทั้งหัวเราะ

ทั้งเฉยนิ่ง

และอีกหลายรูปที่ต่อกัน

มันบ่งบอกได้ว่าคนที่วาดรูปนี้

สังเกตท่าทางมันทุกอิริยาบท

ไอ้หยงวิ่งไปหาเจ้าของงาน

"พี่ครับ....คนที่ได้ที่ 1 อ่ะพี่..รูปนั้นน่ะ...คนวาดรูปนั้นเขาอยู่ไหนเหรอพี่..."

ไอ้หยงรีบถามเจ้าของงาน

"อ๋อ...พี่สักวา...เห็นเดินอยู่เมื่อกี้...เอ่ะ...นี่มันแบบวาดรูปของพี่เขานี่หว่า....เดินไปทางโน้นล่ะมั้งไปหาดูสิ..."

ไอ้หนุ่มหน้าจืด
นามว่ายงยุทธ
รีบวิ่งลิ่วไปตามที่คน ที่มันคุยด้วยชี้ทางให้

มันทั้งวิ่งทั้งสอดส่ายสายตาหา

อยู่ไหน

คน ๆ นั้นอยู่ไหน

คนที่มันคิดถึงอยู่ไหนกัน

ขอแค่ได้เจอ

อยู่ไหน

เขาอยู่ไหนกัน

ต้องหาให้เจอให้ได้

ต้องหาให้เจอให้ได้

คิดถึงเหลือเกิน

คิดถึงจนทนไม่ไหวแล้ว

********************
สักวาหนุ่มร่างสูง
เดินกลับมาที่รูปที่ตัวเองวาดอีกครั้ง

เขายิ้มกับรูปภาพตรงหน้า

และเอื้อมแตะปลายนิ้วที่ใบหน้าของคนในภาพ

"มาหาสักทีสิ...อยากเจอจะแย่แล้วนะ..เมื่อไหร่เราจะเจอกันอีกสักที"

ไอ้สักวายิ้มอย่างหมองเศร้าให้กับภาพที่มันวาด

หัวใจของมันยกให้คนที่พบหน้ากันแค่ครั้งเดียวไปหมดแล้ว

รอแค่คน ๆ นั้นจะเอากลับมาคืนให้กับมันเมื่อไหร่แค่นั้นเอง

ไอ้สักวาหนุ่มใต้หัวใจศิลป์ยิ้มกับภาพตรงหน้าอีกครั้ง

ก่อนจะค่อยเดินออกไปจากงาน

อย่างเงียบ ๆ
พร้อมกับความรู้สึกคิดถึง
อย่างท่วมท้น
เต็มเปี่ยมหัวใจมัน

********************
TBC.

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 11 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: CMYK ที่ 11-03-2008 20:19:50

ก็ยังไม่เจออยู่ดี :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 11 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: myLoveIsYOu ที่ 11-03-2008 21:52:54

ง่ะ เมื่อไหร่ จะเจอกันสักทีหนึ่ง  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 11 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 12-03-2008 15:02:03

ไม่เจออีกแระ

ใกล้เข้ามาทุกที

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 17 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 17-03-2008 17:32:46

7
เหนื่อยแล้ว....หาจนเหนื่อย
หาจนทั่วแล้วแต่ก็ไม่เจอ

ไอ้หยงเดินวนไปวนมาซ้ำอยู่หลายรอบ
แต่มันก็ไม่เจอคนที่มันต้องการจะเจอ

มันเดินออกจากงานด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย
แม่ของมันโทรมาตาม
และจิกหัวด่าไปหลายรอบแล้ว

แต่มันก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรได้ต่อ

ไอ้หยงเดินออกมาอย่างเศร้าสร้อย

ในเวลาเกือบค่ำ

มันได้แต่บอกแม่ว่า
มีธุระจำเป็น ยังกลับไม่ได้จริง ๆ
แต่แม่ของมันคงไม่สนใจนักหรอก
ว่ามันจะอยู่ในอารมณ์ไหน

ไอ้หยงเดินขึ้นสะพานลอย

และเดินไปยังฝั่งตรงข้าม

เตรียมจะกลับบ้านของมัน

มันเดินเหม่อลอย

ฟ้าคงไม่ให้มันได้พบ กับเขาคนนั้นจริง ๆ สินะ

เพราะเขาคนนั้น เป็นคนไม่ธรรมดา
ส่วนมันก็เป็นแค่คนธรรมดา

ฟ้าคงไม่ให้เจอกันอีกแล้ว

ได้หยงเดินกลับบ้านอย่างท้อใจ

แต่มันก็คงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้

นอกจากเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจ

และก็ไปใช้ชีวิตอันปกติธรรมดา
เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง
ด้วยการช่วยแม่ขายก๋วยเตี๋ยวต่อไป

********************
สักวา หนุ่มใต้หัวใจศิลป์
เดินถือกระเป๋า
และกระดานวาดภาพมายืนรอรถเมล์
ที่ป้ายรถเมล์
แต่รอตั้งนานก็ไม่ปรากฎวี่แววของรถที่จะมาสักที

ได้แต่ยืนรออยู่อย่างนั้น
เวลาก็ยิ่งผ่านไปเรื่อย ๆ
ไอ้สักวา หนุ่มร่างสูง
เหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมืออีกครั้ง
เป็นเวลาเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว

เวลาของมันเดินช้าลงทุกที
ตั้งแต่รู้จักเขาคนนั้น คนที่มาแย่งชิงหัวใจไป

ทุกเวลานาที ผ่านไปอย่างทรมาน
เชื่องช้า

เพราะความคิดถึง
มันกำลังท่วมท้น
กำลังจะทะลักออกมา

สักวายิ้มอีกครั้ง
ก่อนจะหันหน้าไปสนใจกับการรอรถเมล์
ที่ต้องใช้โดยสารกลับบ้านต่อไป

******************
"อ๊ะ.....ขอโทษครับ"

ไอ้สักวาวิ่งตามรถเมล์ที่วิ่งเลยป้าย
และชนกับใครคนหนึ่ง

มันรีบขอโทษขอโพยคน ๆ นั้น
โดยไม่ทันได้มองหน้า

ไอ้สักวาไม่มีเวลามากนัก
รถเมล์กำลังจะออกจากท่า
เขารีบวิ่งขึ้นรถด้วยความเร็ว

ไม่ทันได้มองหน้าของคนที่ล้มลง

ไอ้หยง
ยืนตัวตรงได้

หลังจากเมื่อไม่กี่วินาทีมันถูก
ใครคนหนึ่งชนเข้าให้

มันยังงง ๆ อยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น

มันค่อย ๆ ก้าวเดินอย่างเชื่องช้าต่อไป
เพื่อกลับบ้านของมัน

ป่านนี้แม่คงจะยืนรอด่าอยู่เป็นแน่แท้
ไอ้หยงไม่มีเวลาจะคิดเศร้าเสียใจ
เรื่องของเขาคนนนั้น ที่มันพลาดโอกาสจะได้เจอ
ตอนนี้หน้าของแม่ ตอนโกรธ
ดึงความสนใจของไอ้หยงไปหมดแล้ว

TBC.

**********************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 17 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: myLoveIsYOu ที่ 17-03-2008 22:13:04

ก็ยังหากันต่อปายยยย  o13

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 17 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Shumi ที่ 18-03-2008 00:09:29

ค่อย ๆ เข้าใกล้กัน ทุกที ๆ แล้วสินะ  :a4:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 17 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 18-03-2008 12:25:03

อยากร้องให้จังเลย :sad2:เจอกันแล้วแต่ไม่สังเกตุ :sad2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 22-03-2008 13:47:39

8
ไอ้สักวาหลังจากที่ขึ้นไปโหนบนรถเมล์ได้

ก็รีบหันหลังมาดู
คนที่มันวิ่งชน

และสิ่งที่มันเห็น

เขาคนนั้นของมัน
กำลังเดินอย่างเชื่องช้า
ท่ามกลางผู้คน

สักวากำลังช็อค

ไอ้สักวา
รีบกดกริ่ง ย้ำ ๆ
มันกลัว
กลัวคนขับไม่จอดรถ และก็เป็นจริง
กว่าจะจอดก็เลยป้ายนั้นมาไกลโข

ไอ้สักวารีบวิ่งกลับไปที่ป้ายรถเมล์เดิม

มันวิ่งด้วยความเร็วที่สุด ในชีวิต
เร็วเท่าที่มันจะเร็วได้

มันเหนื่อยหอบ
แต่มันไม่หยุดวิ่ง
ไอ้สักวายิ้มอย่างดีใจ

เจอแล้ว
ในที่สุดก็เจอแล้ว

คน ๆ นั้น คน ๆ นั้นของไอ้สักวา

ได้เจอแล้วคนที่แสนคิดถึง

สิ่งที่ไอ้สักวาต้องการตอนนี้คือเวลา
ขอเวลาสักนิด
ขอเวลาให้คน ๆ นั้นเดินช้าลง

เพื่อมันจะได้เจออีกครั้ง
ขอแค่ห้านาที
ห้านาทีเท่านั้น
ขอให้คน ๆ นั้นเดินช้าลง
ขอร้องล่ะ
แค่ห้านาที

แล้วจะไม่ขออะไรอีกเลย

********************
"โดนแม่ด่าแน่เล้ย....เบื่อว่ะ"
ไอ้หยงเดินหน้าเศร้า

มันอยากให้เวลาเดินช้าลง
มันก็เลยเดินช้าลง
เพื่อที่จะให้เจอแม่ตอนโมโหช้าลง

ไอ้หยงคิดอย่างเบื่อหน่าย
ไม่อยากกลับบ้านเลย
ป่านนี้แล้ว
แม่รอเฉ่งอยู่แน่ ๆ

ไอ้หยงยืนนิ่งอยู่กับที่
พร้อมกับถอนหายใจ

"เฮ่อ....รีบ ๆ มาปลอบใจผมหน่อยเถอะ..คน ๆนั้นของผม...ผมไม่อยากโดนแม่ด่าเลยจริง ๆ"

ไอ้หยงยืนเหม่อ
ไม่อยากจะรีบเดินเข้าบ้าน

มาหาหน่อยเถอะ
อยากได้กำลังใจจะแย่แล้ว

มันคิดอย่างขำ ๆ ตัวเอง

ป่านนี้อยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้
คงจะมาหรอกนะ

"เฮ่อ...." ไอ้หยงถอนใจอีกครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเดิน

ยังไงก็ต้องเจอแม่ด่าอยู่ดี

เอาวะ
กลับก็กลับ

เอาวะไอ้หยง
แม่ด่าอยู่ทุกวัน
ไม่มีอะไรหรอก
มันจะอะไรกันนักกันหนาเชียว
เรื่องแค่นี้

ไอ้หยงหัวเราะกับตัวเอง
และเดินออกไปจากป้ายรถเมล์

TBC.

*********************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 23-03-2008 19:49:38

เจอ  ไม่เจอ  เจอ  ไม่เจอ    เจอ  ไม่เจอ  เจอ  ไม่เจอ

 o2 o2 o2 o2 o2 o2

รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: My name M ที่ 23-03-2008 19:56:10

 :m12:...อ่นเรื่องนี้แล้วระทึกอ่ะ ลุ้นกันซะง่านนนนนนนนนนน 555+


เป็นกำลังใจให้คนลงครับบบ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 24-03-2008 13:57:55

cแล้วก็ไม่เจอกันอีกแล้ว :sad2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 25-03-2008 16:37:06

คนอ่านจะขาดใจ ลุ้นมากไปมั๊ยเนี่ยยยย  o7 o7 o7

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 22 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Shumi ที่ 25-03-2008 19:39:40

ลุ้นนะนี่  :serius2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 26-03-2008 13:24:26

"โอ้ยยยย...."

ไอ้หยงร้องลั่นเมื่อรับรู้ถึงการกอดรัดอย่างรุนแรงจากด้านหลัง

พร้อมกับที่คน ๆ นั้น
รีบดึงให้มันหันหน้ามาเจอ

"อะไรวะ....มันเจ็บนะเว้ย..." ไอ้หยงกำลังจะด่า
คนที่กอดมัน

นี่มันป้ายรถเมล์นะเว้ย
โรคจิตหรือไงวะ

แต่แล้ว

"คิดถึงจังเล้ย.......คิดถึง....คิดถึงจะตายอยู่แล้ว"
คน ๆ นั้นเหนื่อยหอบ
และพูดถ้อยคำเดิม ๆ ซ้ำไปซ้ำมา

ไอ้หยงตาค้าง
เมื่อรู้ว่าใครคือคนตรงหน้า

คน ๆ นั้นยืนยิ้มให้มัน
ใบหน้าแดงก่ำ

เพราะการวิ่งอย่างเร็ว
อาการหอบ
ยังไม่ทันจางหาย

"หาเจอแล้วนะ.....ในที่สุดก็หาเจอแล้ว..อย่าไปไหนอีกนะ...ขอร้องล่ะ"

ไอ้สักวารีบพูดถ้อยคำที่มันอยากพูดมากที่สุด
กับคนตรงหน้า

ไม่มีวันแล้ว
จะไม่ปล่อยให้หายไปอีก

จะไม่ปล่อยให้หายไปไหนอีกแล้ว
เชื่อสิ
จะไม่ให้หายไปอีกเลยตลอดชีวิตนี้
ไม่มีวันนั้นแน่ ๆ

TBC.

********************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: ภาณุเมศพลัง ที่ 26-03-2008 13:38:34

เจอเเล้ว โอ้วววววววววววววววววววววววววววววววเยี่ยมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม  ดีใจกับไอ้หนุ่มสักวาเเละหยงนะจ๊ะ :a1: :a1:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: nithiwz ที่ 26-03-2008 14:24:20

นึกถึงเพลงหากันจนเจอเลยอ่ะ  กว่าจะหากันจนเจอ  มันช่างยาวนานเสียจริงๆ

เหงาๆ เศร้าๆ ยังไงไม่รู้   อ่านแล้วแอบ Hurt อ่ะนะ เหอะๆ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: anna1234 ที่ 26-03-2008 14:26:09

เจอแล้ว แล้วจบด้วยหรือเปล่า (TBC.)

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 26 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 26-03-2008 15:51:04

ในที่สุดก้อเจออซะที


ลุ้นต่อไปว่าจาเป็นยังไง

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 29 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 29-03-2008 09:32:45

แด่เธอ.....ผู้ทำให้รักมีมิติ 9

สักวาหัวเราะเสียงเบา และส่ายหัวช้า ๆ
นี่ใจคอจะคิดว่าคนที่เดินชนเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาจะเป็นเขาคนนั้นงั้นเหรอ
ร่างสูงหันกลับไปดูที่ป้ายรถเมล์ที่เขากระโดดขึ้นรถมาอีกครั้ง
เวลาทุ่มกว่า ๆ แล้ว
มืดขนาดนี้ จะไปมองเห็นใครได้ยังไงกันล่ะ
ก็ได้แต่จินตนาการ
ว่าถ้าใช่ก็จะกระโดดลงจากรถ
จะวิ่งไปหา
จะกอด
จะบอกว่าคิดถึงมากมาย

ไอ้สักวา สร้างจินตนาการของตัวเองไปไกลโข
คิดว่าหันกลับไปแล้วจะเจอคนที่มันคิดถึง
คิดว่าจะจะวิ่งกลับไปหา
และอะไรอีกล่ะ คิดว่าจะไปบอกเขาคนนั้นว่าคิดถึงมากแค่ไหนอย่างนั้นเหรอ

สักวาคิดถึงคน ๆ นั้นจนไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว
แล้วคน ๆ นั้นเขาจะคิดถึงเหมือนกันหรือยังไง

เรื่องที่ชอบสร้างโลกส่วนตัว
สร้างความคิดความฝันเงียบ ๆ คนเดียว
คิดนั่นคิดนี่ว่าเวลาเจอเขาคนนั้นจะทำแบบไหน

ไอ้สักวา จินตนาการทุกวัน
ในร้านก๋วยเตี๋ยว
ในที่แสดงภาพ
บนเก้าอี้ใต้ต้นไม้ต้นนั้น
แล้วอะไรอีกล่ะ

ที่พอจะคิดได้

ไอ้สักวา ส่ายหัวอีกครั้ง อมยิ้มอยู่คนเดียว

คน ๆ นั้นของเขา ถ้าอยู่ใกล้แค่เอื้อมก็คงดี

จะได้ไม่ต้องมาสร้างฝัน
สร้างจินตนาการอย่างนี้

************************
จากเดินช้า ๆ ไอ้หยงหนุ่มหน้าจืดก็ต้องรีบวิ่ง
ตายแน่แล้วหยงเอ๋ย

เรื่อยเปื่อยจนได้เรื่อง
ป่านนี้แม่ยืนรอด่าแล้ว
และก็เป็นจริงเมื่อมันวิ่งกลับมาถึงร้านขายก๋วยเตี๋ยวที่บ้านของมัน

“ไอ้หยงงงงงงงงงงง ไปไหนมาห๊า แม่บอกว่ายังไง”
แม่ของไอ้หยงยืนยิ้มร่าเริงต้อนรับลูกชาย

และไอ้หยงก็รู้แล้ว ว่าวันนี้เป็นวันโลกแตกแน่ ๆ
แม่ที่แสนใจดีขี้บ่นปั้นหน้ายิ้มอยู่

ไอ้หยงรีบวิ่งไปเก็บร้าน
ล้างหม้อต้มก๋วยเตี๋ยวอย่างร้อนรน
เก็บโต๊ะเก็บจานไปล้าง

เช็ดโต๊ะกวาดพื้น
เร่งรีบการทำงาน ให้เร็วที่สุด เรียบร้อยที่สุด
ทั้งที่ใส่ชุดนักศึกษาอยู่แบบนั้น

แม่ของมันไม่ได้โกรธเกรี้ยวอะไรนัก
บางทีหล่อนก็คิดว่า ลูกชายควรจะออกนอกกรอบบ้าง
ไม่ใช่เอาแต่อยู่อย่างนี้

วัน ๆ เอาแต่ขายก๋วยเตี๋ยวอยู่กับบ้าน
ไม่เคยได้รู้เลยว่าโลกภายนอกร้านก๋วยเตี๋ยวมันเป็นยังไง

ไม่ได้ไปเที่ยวเล่นตะลอน ตะลอนเหมือนคนอื่นเขา
หล่อนก็เห็นใจ
แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ ในเมื่อ ยงยุทธเป็นลูกชายคนเดียว
ที่ต้องสานต่อกิจการครอบครัวต่อไป

“ใครคนนั้นของผม....แม่ดุผมอีกแล้วเนี่ย....มาโอ๋ผมหน่อยสิ”
ไอ้หยงบ่นงึมงำรีบทำความสะอาดพื้นอย่างรวดเร็ว

“บ่นอะไรวะ....บ่นให้ดัง ๆ สิ..ให้แม่ได้ยินสิไอ้หยงลูกรัก”

แม่ของไอ้หยงแกล้งทำเสียงดังให้ลูกชายกลัว
และก็หัวเราะเสียงเบา
หยงเอ้ย
หยงลูกแม่
เมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่กับเขาสักทีล่ะลูกเอ้ย
ถ้าไอ้หยงได้ยินที่แม่ของมันพูด

มันคงจะเถียงตอบเป็นแน่แท้
แม่.........หยงไม่ใช่เด็กแล้วนะแม่
หยงรู้จักรัก
รู้จักคิดถึงใครคนหนึ่งของหยงแล้วด้วย
แม้ว่าไม่รู้จะเจอเขาคนนั้นอีกเมื่อไหร่ก็ตามที

*************************

ใครคนนั้นของผม
วันนี้ไอ้หยงโดนคนบ้าชนที่ป้ายรถเมล์อ่ะ

ยังเจ็บไหล่อยู่เล้ยเนี่ย

ไอ้หยงวางปากกาแล้วนวดไหล่ตัวเองเบา ๆ หน้ามุ่ย

“ชนมาได้เจ็บชิบหายเลยเว้ย....”

ร่างเล็ก ๆ นั้นจรดปลายปากกาลงไปเขียนในสมุดที่เป็นกระดาษฉีกสำหรับจดรายการ
ที่ลูกค้าสั่งก๋วยเตี๋ยวต่อ

ตัวหนังสือบิด ๆ เบี้ยว ๆ
เขียนก็ไม่สวย
เขียน ขึ้น ๆ ลง ๆ
เป็นคลื่น เพราะว่าสมุดไม่มีเส้น

ไอ้หยงหัวเราะเบา ๆ

ห่าหยงเอ้ย ........ นี่ขนาดเอามาเขียนเป็นบันทึกเลยเหรอเนี่ย

แม่รู้ว่าเอาสมุดจดรายการก๋วยเตี๋ยวมาเขียนเล่นแบบนี้โดนด่าตายเลย

ไอ้หยงพลิกกายลงนอน
และยิ้มกับตัวเอง

ช่างมันเถอะว้า
ถึงไม่ได้เจอวันนี้ อย่างน้อยก็รู้แล้ว ว่าใครเป็นคนวาดภาพในงานนิทรรศการนั้น
พรุ่งนี้แหละ พรุ่งนี้จะต้องไปหาให้เจอให้ได้
ต้องเจอกันอีกครั้งให้ได้อย่างแน่นอน
ไอ้หยงหลับตาลงอย่างมีความหวัง
ช่างเถอะ
ถึงเขาคนนั้นจะลืมเลือน เรื่องเมื่อวันนั้นไปแล้ว
แต่แค่ได้เห็นหน้า
ได้เห็นอยู่ห่าง ๆ ได้พบได้เจอเขาอีกสักครั้ง
ก็ดีแล้วล่ะ
ไอ้หยงยิ้มอย่างดีใจ
รอแค่ไม่กี่ชั่วโมง
พรุ่งนี้หลังจากตื่นนอน
ช่วยแม่ต้มน้ำก๋วยเตี๋ยว
ไปเรียนตามปกติ
แล้วมันจะไปหาเขาคนนั้น ไปหาเขาคนนั้นที่ทำให้มันนอนไม่หลับทุกคืน
ทำให้มันยิ้มได้ทุกวัน
ทำให้ชีวิตธรรมดาจืดชืด
ได้มีสีสันขึ้นมา

TBC.

****************************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 29 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 29-03-2008 09:42:28

เอ่อ........ แบบว่า งงอ่ะคับ

เจอหรือไม่เจอหว่า

 o2 o2 o2 o2

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 29 มีนาคม
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 31-03-2008 11:38:26

สุดท้ายก็ไม่เจออีกตามเคย :o12:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 3 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 04-04-2008 16:53:38

10

"พี่สักวา...พรุ่งนี้ไม่มาเหรอพี่...วันรับรางวัลนะ" รุ่นน้องในงานโทรกลับไปหาสักวา
ที่ตอนนี้กำลังง่วนกับการวาดภาพ

และกำลังลงสีอยู่

"ไม่ดีกว่า...เราก็รับแทนพี่หน่อยแล้วกัน..บอกว่าคนวาดป่วยหนักนะ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
สักวาหนุ่มใต้หัวใจศิลป์ สูง 180 เซนติเมตร หัวเราะกับรุ่นน้องและวางสายไปแล้ว

พรุ่งนี้เป็นงานแจกรางวัลและงานก็มีถึงพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้าย
เขากะว่าจะหายตัวไป
กลับบ้านเกิดที่ภูเก็ตสักพัก
อยากไปพาเขาคนนั้นไปทะเล ไปสัมผัสบรรยากาศ
สักวาอยากจะไปวาดรูปคน ๆ นั้นในบรรยากาศแห่งท้องทะเล
เขากะว่า จะไม่ไปงาน
ไปก็ไม่มีประโยชน์นี่นา
ก็แค่รับรางวัล แล้วไงล่ะ ก็รับจนรางวัลมันจะท่วมลงมาทับตัวตายอยู่แล้ว

และที่สำคัญ

"จะให้ทิ้งไปได้ไงล่ะหือ...ก็มายิ้มให้แบบนี้เนี่ย...แล้วใครจะทิ้งได้ลงล่ะ"
สักวายิ้มกับภาพที่วาดขึ้นตรงหน้า

ภาพที่เท่าไหร่ไม่รู้
แต่ที่แน่ ๆ ภาพของเขาคนนั้น
ติดเต็มไปทั้งห้อง
จนแทบไม่มีที่จะนอนแล้ว

"ความรักนี่แปลกดีนะ...เหมือนสายลมที่พัดมาให้ชื่นใจ...ถึงสัมผัสไม่ได้แต่ก็รู้สึกได้"

ร่างสูงนั้นยิ้มและเอ่ยกับภาพเหมือนตรงหน้า
เริ่มลงสีสัน
ให้กับภาพวาด
คนรักในจินตนาการ
เขาคนนั้นที่แสนคิดถึง

มากที่สุดของความคิดถึง
รักยิ่งกว่ารัก
คิดถึงที่สุดมากกว่าความคิดถึง

ไอ้สักวายิ้มอย่างสดใสอีกครั้ง

ผมหวังว่าเราจะได้เจอกันในเร็ววัน
คนที่โขมยหัวใจของไอ้สักวาคนนี้ไป

รับผิดชอบด้วยล่ะ
คนรักของผม

*****************************
ต้องได้เจอแน่ ๆ
ต้องเจอให้ได้
ไอ้หยงพาตัวเองเข้ามาในงานแจกรางวัล
นิทรรศการภาพเขียนที่ดูภาพไหนแล้วก็ไม่เข้าใจ

ว่ามันสวยตรงไหน
ทำไมถึงได้รางวัล
หัวคงไม่สูงพอแน่ ๆ เลยดูไม่ออกว่าไอ้ภาพเลอะ ๆ เละ ๆ นี่มันสวยตรงไหน

"พี่ครับ...วันนี้เขาจะมารับรางวัลใช่มั้ยครับ...คนที่ได้รางวัลที่หนึ่งอ่ะ"
ไอ้หยงถามกับคนที่อยู่หน้างาน
ด้วยความหวังเต็มเปี่ยม

"พี่สักวาแกไม่มาหรอก...แกป่วยนะไม่สบาย" ไอ้หมอนั่นที่ไอ้หยงเอ่ยถามบอกกับร่างบาง
หน้าจืดสนิท

เหมือนหัวใจของไอ้หยงหลุดลอยไปแสนไกล
ความหวังเต็มเปี่ยมทั้งคืน
เลือนหายไปเหมือนสายลม
มันอยากจะทรุดนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่อยากจะไปไหน

ไอ้หยงแทบจะยืนไม่อยู่
อยากจะร้องไห้เสียให้ได้
แล้วเมื่อคืนนี้มันหวังอะไร มุ่งหวังอะไรมากมาย

"พี่ติดต่อเขาได้มั้ยครับ...คนที่วาดภาพคนนั้นอ่ะ" ไอ้หยงเอ่ยถามน้ำเสียงแหบแห้ง
ไม่มีกะจิตกะใจอยากจะอยู่ในงานนี้ต่อ

"อ๋อ...พี่สักวา...แกไม่ชอบให้ใครรบกวนน่ะ...เห็นทีจะติดต่อไม่ได้นะ" ฟางเส้นสุดท้ายของไอ้หยง
หลุดลอยไปกับคำพูดของคน ๆ นั้นเสียแล้ว
ไปไกลแสนไกล

ไอ้หยงไม่น่าหวังเลย
หวังแล้วก็ต้องผิดหวัง
หวังสูง
ก็ผิดหวังมาก

ใบหน้าของมันหมองเศร้าลง
ค่อย ๆ เดินอย่างเชื่องช้า เพื่อออกไปจากงาน
ให้เร็วที่สุด
พร้อมกับความหวังของมันทั้งหมด ที่ต้องหอบเอากลับไปบ้าน
เอาไปเก็บให้หมด
พร้อมกับการที่ต้องใช้ชีวิต
อย่างธรรมดาของมันต่อไป

TBC.

*******************************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 3 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 04-04-2008 21:02:16

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: สุดท้ายก็ไม่ได้พบกัน น่าสงสารหยงจัง หวังมากก็ผิดหวังมาก


เป็นกำลังใจให้คนโพสต์ครับ  :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 3 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 06-04-2008 09:30:32

ลุ้นต่อปาย คงใกล้จะเจอกันแล้วใช่ไหมเนี่ยย

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 3 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: Shumi ที่ 07-04-2008 02:58:09

ทำให้ลุ้นบ่อยจริง ๆ  :a6:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 3 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 07-04-2008 09:55:43

คลาดกันอีกแระ

ออกแนวทรมานคนอ่านนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 3 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: ภาณุเมศพลัง ที่ 07-04-2008 14:02:05

อ๊ะเจ้ยยยย~...ยังไม่เจอ 

ลุ้นๆ สักวาตามตัวยากจริง คนอ่านลุ้นตัวโก่งเเล้วนะ :serius2:

เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 21 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 21-04-2008 16:58:03

แด่เธอ.....ผู้ทำให้รักมีมิติ 11

"อ้าวพี่...มาไงพี่สักวา...เดี๋ยวขึ้นรับรางวัลเลยดิพี่" ไอ้รุ่นน้องของสักวาอดจะแปลกใจไม่ได้
ที่จู่ ๆ สักวาก็เข้ามาในงาน

"ก็...ไม่รู้สิ..พี่มาตามเสียงเรียกร้องของหัวใจน่ะ" ไอ้สักวาหนุ่มใต้ร่างสูงแกล้งพูดอะไรตลก ๆ ไปเรื่อย
เล่นเอารุ่นน้องหัวเราะตามไปด้วย

อันที่จริงเขาก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงต้องมา
ก็แค่อยากมา
ก็เลยมา
ก็แค่นั้นเอง
ไม่มีเหตุผลในการอธิบายความรู้สึกนี้หรอก

"รางวัลที่ 1 ครับ..........พี่สักวาของเราเอง..ยินดีด้วยครับ" เสียงประกาศบนเวที
ทำให้สักวาต้องละจากรุ่นน้องคนนั้นขึ้นไปรับรางวัลบนเวที

ร่างสูงก้าวยาว ๆ เพื่อขึ้นไปรับรางวัล

ไอ้หยงหันกลับไปมองบนเวทีอีกครั้ง
มันไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่ามีใครประกาศชื่อใครได้รางวัล
รางวัลอะไรมันก็ไม่สนใจหรอก
ในเมื่อยังไงซะ เขาคนนั้นก็ไม่ได้มา
ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก
ถึงอยากติดต่อก็ติดต่อไม่ได้
ไอ้หยงคิดอย่างสิ้นหวัง
มันหันหลังกลับอีกครั้ง ทำท่าจะเดินออกไปในงาน
ใจมันแห้งเหี่ยวเป็นใบไม้แห้งกรอบที่ร่วงลงมาจากต้น
ไม่มีใครเข้าใจหรอกว่ามันรู้สึกยังไง
**********************

สักวารับรางวัลมาไว้ในมือ
และยิ้มกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกคนภายในงาน
มีการถ่ายภาพกันบ้างเล็กน้อยตามมารยาท
และเสียงปรบมือก็กึกก้องไปทั้งงาน

"ทุกคนคงอยากจะเห็นแบบของพี่สักวานะครับ....คนที่เป็นแบบให้พี่สักวาวาด..เขามาในงานนี้ด้วยครับ..
ยินดีต้อนรับครับแบบของพี่สักวา ...... ปรบมือให้หน่อยครับ..สปอร์ตไลน์ส่องไปที่น้องนักศึกษาเสื้อขาวด้วยครับ"

เสียงคนประกาศรางวัลในงานเอ่ยบอกกับทีมงาน
และทุก คนก็หันไปมอง
ต่างก็อยากรู้ว่าคนที่เป็นต้นแบบให้สักวา วาดภาพได้สวยงาม
ถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่างลึกซึ้งละเมียดละไมนั้นคือใคร

แม้กระทั่งตัวของไอ้สักวาเอง ก็อยากจะเห็น...นี่พวกรุ่นน้องมันเล่นอะไรกันน่ะ
ไอ้สักวา ทำหน้ายิ้ม
ถ้าได้เจอคงจะตลกน่าดู
หาตั้งนานไม่เจอ
มาเจอในงานประกาศรางวัลของตัวเองเนี่ยอะนะ
มันจะบังเอิญเกินไปแล้ว

*******************************
แสงสปอร์ตไลน์ที่ส่องมาที่ไอ้หยง
ทำให้มันต้องยกมือขึ้นบังด้วยความแสบตา
และก็หันหน้ากลับมาในงานอีกครั้ง

ไอ้สักวายิ้มค้าง
เหม่อมองไปที่ร่างที่อยู่ท่ามกลางแสงไฟที่ส่องสว่าง
และละวินาทีผ่านไปอย่างเชื่องช้า
เหมือนนานชั่วกัปชัวกัลป์

และเมื่อมือเล็ก ๆ นั้นค่อยลดลง
เมื่อปรับสายตาเข้ากับแสงไฟได้แล้ว

ไอ้สักวาก็อยู่ในอาการเหมือนหลุดไปอีกมิติหนึ่ง

เขามองไม่เห็นใครในงานอีกเลย
เห็นแต่หน้าของ คน ๆ นั้นของ คนที่คิดถึง
คนที่ทำให้ต้องวาดภาพเป็นบ้าเป็นหลั่งเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกไปให้ถึง
คนที่กลายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขา

ผู้ชายธรรมดาเรียบ ๆ คนนั้น
กำลังยืนอยู่ตรงหน้า
แค่เอื้อมมือไปก็จะสัมผัสได้
กอดได้
ถ่ายทอดความอบอุ่นให้ได้เหมือนคืนนั้น

ไอ้หยงเงยหน้าขึ้นมองคนที่ได้รับรางวัลบนเวที
ร่างเล็กบางยืนนิ่ง
มันไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย

ฝันหรือเปล่า
นี่ฝันไปหรือเปล่า มันฝันอีกแล้วใช่มั้ย
หัวใจที่แห้งเหี่ยวเท่าเม็ดถั่วเขียว
ค่อยฟูฟ่องขึ้นอย่างรวดเร็ว
ในเวลาไม่ถึงเสี้ยววินาที
ฟางเส้นสุดท้ายที่หลุดลอย
กลับกลายเป็นเกลียวเชือกเส้นใหญ่
ให้มือของมันได้เกาะเกี่ยวเอาไว้

ใครคนนั้น คนที่ตามหา คนที่เป็นครึ่งหนึ่งที่หายไป
ได้พบแล้วจริงหรือ
ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย
เขายืนอยู่ตรงหน้าเพียงแค่นี้
เพียงแค่ก้าวเท้าไปหา
เพียงแค่เท่านั้นเอง

***********************************
สักวาก้าวเท้าลงจากเวที

ดวงตาไม่ได้ละจากคนตรงหน้าสักนิด
เขากลัว
กลัวว่ามันจะกลายเป็นภาพฝัน
กลัวมันจะกลายเป็นแค่จินตนาการซ้ำซากของตัวเอง

ไอ้สักวาไม่แม้แต่จะกระพริบตา
เขากลัวอย่างถึงที่สุด
กลัวภาพตรงหน้าจะค่อยจางหายไปเป็นหมอกควันเหมือนเช่นทุกครั้ง
ที่เขาตื่นจากความฝัน

คน ๆ นั้นอยู่ตรงนี้แล้ว
มาให้เขาสัมผัสมาให้เขากอด
มาให้เขาได้ชื่นใจแล้ว

ไอ้หยงแทบจะถลาวิ่งเข้าไปหาร่างสูงที่ก้าวยาว ๆ เข้ามาหา

ความดีใจ
ปลื้มปรีติอย่างถึงที่สุด
ชนิดที่ชีวิตนี้มันไม่เคยได้รู้สึก

คน ๆ นั้นของมัน คน ๆ นั้นจริง ๆ หรือนี่
เขามาแล้ว
มายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว

******************************
"ฉันคิดถึงนาย....ฉันคิดถึงนายรู้มั้ย...รู้มั้ยว่าฉันคิดถึงนายมากแค่ไหน...ฉันจะต้องตายแน่ ๆ ถ้าไม่ได้เจอนายสักวันหนึ่ง"

สักวากอดรัดร่างเล็กบางไว้ในอ้อมแขน
กอดแน่นเท่าที่จะแน่นได้

หยาดน้ำตาแห่งความดีใจหลั่งริน

ไม่ต่างจากไอ้หยงเลย
มันกอดรัดร่างอบอุ่นตรงหน้า
กอดตอบ
เท่าที่ใครคนหนึ่งจะมอบสัมผัสให้ใครอีกคนได้เช่นเดียวกัน

ความจริง มันเป็นความจริงแล้ว
คน ๆ นี้ มาอยู่ตรงหน้าแล้ว

"ฉันก็คิดถึงนายเหลือเกิน....คิดถึงนายจนแทบจะทนไม่ไหว...ฉันคิดถึงนายมากเหลือเกิน"
ไอ้หยงเอ่ยถ้อยคำแห่งความรู้สึกของตัวเองออกมา

สองร่างกอดรัดแนบแน่น
ถ่ายทอดสัมผัสอบอุ่นให้กันและกันอีกครั้ง

ความอบอุ่นที่เป็นจริง
ความอบอุ่นที่จะไม่จางหาย
เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

และตลอดไป

แม้จะไม่เข้าใจนัก
แต่คนทั้งงานก็ปรบมือสนั่นหวั่นไหว
ภาพการพบกันอีกครั้งของคนสองคน
มันอบอุ่นอ่อนโยน
จนใครหลายคนต้องหลังน้ำตาออกมา

สักวาและไอ้หยงยังคงกอดกันแนบแน่น
ให้สมกับที่รอคอย
ให้สมกับที่ต้องตามหากันมา
ตลอดเวลาที่เดินอย่างเชื่องช้า
อ้อยอิ่ง
ที่จริงแล้ว
เวลาของหยงและสักวา อาจจะเดินช้าเดินเร็วไปบ้าง
แต่ก็เพื่อให้คน สองคนได้เจอกัน ก็เท่านั้นเอง

TBC.

*************************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 21 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 21-04-2008 17:34:50

พี่สักวาสุดเท่ห์ จะหนีหยงไปหนายยยยยยยยยยยย มามะ :o8:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 21 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: @#Jackie#@ ที่ 21-04-2008 22:01:29

ว้าว เจอกันซะที นึกว่าจะต้องข้ามภูเขาอีกหลายลูก  :laugh:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 21 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 22-04-2008 01:18:42

พูห์อะ

เอาเรื่องดีๆ มาลงก็ไม่บอก

เจ้งอนส์

ชิส์

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 21 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: Shumi ที่ 22-04-2008 05:14:44

ในที่สุด ก็ได้พบกันเสียที  o7

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 21 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 22-04-2008 13:08:00

แต่เราก้อหากันจานเจอ..............ซักที

เจอกันแล้วจะมีรเองไรต่อไปนี่

รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 21 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 22-04-2008 18:44:38

อ้างจาก: oaw_eang ที่ 22-04-2008 01:18:42  

พูห์อะ

เอาเรื่องดีๆ มาลงก็ไม่บอก

เจ้งอนส์

ชิส์

เหอเหอ

ก็นึกว่าเจ้จะหูไวตาไว

มาแล้วก็ตามมาอ่านซะดีๆ

เอิ๊กๆ

 :m14:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 21 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 25-04-2008 01:21:27

แล้วเมื่อไหร่จะเอามาลงต่อยะพ่อคุณทูนหัว


รอจนหอยแห้งแล้วเนี้ย อิอิ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 25 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 25-04-2008 12:57:39

12

“กินน้ำมั้ยอ่ะ...” สักวายื่นขวดน้ำให้กับไอ้หยงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แบบไม่รู้จะทำหน้ายังไง
ก็มันเขินนี่หว่า
เล่นกอดกันกลางงานแบบนั้น
แรก ๆ คนก็ปรบมือ
แต่ตอนหลังต้องให้รุ่นน้องมาแยก
เพราะสองคนยืนกอดกันแน่นกลางงาน
แบบว่าชาตินี้เราจะไม่พรากจากกันอีก

ก็มันคิดถึง แล้วก็ไงดีล่ะ
ก็มันรักนี่ คิดถึงแทบตาย
เวลาเจอก็อยากจะกอดอยู่อย่างนั้นทั้งวันทั้งคืนนี่นา

ไอ้หยงส่ายหน้าไม่ได้รับขวดน้ำมาดื่ม
ก็....ไม่รู้ทำไมถึงไม่รับน้ำมาดื่มมาทั้งที่คอแห้งจะแย่แล้ว
มันทั้งอายทั้งเขิน จนหน้าแดงเถือกไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
ก็เลยได้แต่นั่งบิดกันไป ม้วนกันมาอยู่แบบนี้

สักวาก็พยายามชวนคุย ทั้งที่ไม่รู้จะคุยอะไร
ไอ้ที่ไม่เคยพล่าม ก็เริ่มพล่ามไปเรื่อยเปื่อย แบบไม่มีที่มาที่ไป
เช่น...น้ำอร่อยนะ.
หรือ..ทำไมแอร์มันเย็น ๆ ไม่ร้อนเลยเนอะ
เป็นอะไรที่ไม่รู้จะถามจะพูดไปทำไม

น้ำเปล่าบ้านใครมันจะอร่อยกัน
แล้วแอร์ถ้าเปิดให้ร้อนมันจะเปิดทำซากอะไร
และอีกนา ๆ คำพูดที่ไอ้สักวาเองก็ไม่รู้ว่ามันจะพูดทำไม
เหมือนคนประสาท ไม่เต็มบาตรรพูดกัน

นี่น้องหยงจะหาว่าไอ้บ้าที่นั่งข้าง ๆ นี่เป็นบ้ามั้ยเนี่ย
น้องหยง ชื่อน่ารักจัง
ถามแล้ว ร่างบาง น่ารักสำหรับเขาคนนี้ชื่อน้องหยง
โหยยยยยยยยยยย ขนาดชื่อก็ยังน่ารักเลยนะเนี่ย

อายก็อายเขินก็เขิน
อยากรู้เรื่องของน้องหยง แต่ก็กลัวหาว่าสอบถามประวัติอย่างกับผู้ต้องสงสัยคดีอะไรสักอย่าง

สักวาหนุ่มใต้ก็เลยนั่งเงอะ ๆ งะ ๆ อยู่แบบนั้น

“ง่า...สักวา..เอ่อ..พี่สักวา..ผมกลับบ้านก่อนนะ” ไอ้หยงรีบลุกพรวดพราดขึ้นยืน

ไม่รู้จะนั่งต่อไปได้ยังไง
ในเมื่อหัวใจของมันเอาแต่เต้นระรัวไม่หยุด
มือก็เย็นจนจะเป็นน้ำแข็งแล้ว
แต่หน้าดันแดงเถือก ร้อนไปหมดทั้งหน้า
ยิ้มไปยิ้มมา อายม้วนไปม้วนมา เหมือนคนบ้าเต็มที
แล้วพี่สักวาที่คิดถึง
เขาจะว่าอะไรมั้ยเนี่ย
มีทางเดียวต้องอยู่ห่าง ๆ พี่สักวา ไม่งั้นตายแน่ไอ้หยง
ได้อายม้วนจนเป็นบ้าตายแน่
ทั้งที่คิดถึงจะเป็นจะตาย แต่เวลาเจอ
ดันอายจนไม่กล้าจะมองหน้าไปซะได้
บ้าดีจริง ๆ เลยไอ้หยงเอ้ย

“กะ...กะ..กลับเลยเหรอ...ทำไมอ่ะ..พี่พูดอะไรไม่ดีไปเหรอ..พี่ขอโทษ...หยงโกรธพี่เหรอเนี่ย”
ไอ้สักวาหน้าเสีย เมื่อเห็นร่างบางนั้นทำท่าจะกลับ
แล้วดันไปคว้ามือน้องหยงของเขา (ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ) ไว้อีก

เล่นเอาไอ้หยงตัวสั่นพั่บ ๆ
แค่นั่งใกล้ ก็จะเป็นลมแล้ว
นี่ดันคว้ามือมาจับอีก
โอยยยยยยยยยยย ไอ้หยงอยากจะเป็นลมให้ได้

“มือทำไมมันเย็นอย่างเนี้ยอ่ะ...” ไอ้สักวายิ่งจับมืออีกข้างของไอ้หยงมากุมไว้
อยากถ่ายทอดความอบอุ่นให้
น้องหยงคงจะหนาว ก็แอร์มันเย็นขนาดนี้น้องหยงต้องหนาว ๆ เลย

“ง่า...ม่ายช่าย..คือโอ้ยยยยยยย” ไอ้หยงยิ่งหน้าแดงตัวสั่นเข้าไปใหญ่

และสักวาก็เห็นชัดและสัมผัสได้
รีบปล่อยมือของร่างเล็กทันที
พร้อมกับที่ไอ้สักวาเองก็อายพอกัน

ไงดีอ่ะ ถึงจะเคยไปนอนกอดกันขนาดนั้น
แต่แบบนี้มัน มันเขินนะเนี่ย โอ้ยยยยยยย เขิน ทำไงดีวะ
จะชวนหยงคุยอะไรดีเนี่ย

“กะ..กะ..กิน...ข้าวกันก่อนเถอะนะ..” ไอ้สักวาไม่รอให้ไอ้หยงตอบอะไร
รีบลากแขนไอ้หยงให้เดินลิ่ว ๆ ไปตามมัน
และไอ้หยงก็ผวาเดินตามไปทันที

ลืมคำสั่งของแม่ที่ว่า

“ไอ้หยง.........รีบกลับมานะ...ไม่งั้นแม่หักค่าขนมเอ็งแน่”
คำสั่งที่แสนจะน่ากลัวและหวาดผวา
แต่ไอ้หยงลืมไปเสียสนิทใจ

********************
"พี่คิดถึงหยงนะ...." ไอ้สักวาเดินมาส่งไอ้หยงที่หน้าทางเข้าบ้านหลังจากกินข้าวด้วยกันเรียบร้อยแล้ว

เดินมาด้วยกันก็แทบจะไม่มองหน้ากัน
เพราะเวลาเหลือบมอง
โอยยยยยย ใจมันก็เต้นไม่เป็นส่ำขึ้นมาดื้อ ๆ
แบบว่า เห็นหน้าเธอแล้วใจจะวาย แทบละลาย
แค่ได้สบตา
แม้ไอ้สักวาจะพูดอะไรเสี่ยว ๆ ออกมา

และไอ้หยงก็ตอบรับ
แล้วก็เดินเฉไปมา แทบไม่ตรงทาง

"หยงก็คิดถึงพี่..." ไอ้หยงตอบกลับ

แล้วต่างคนก็เลยต่างอายกันเอง
โอววววววว มันจะอะไรนักหนาวะเนี่ย

ก่อนจะลาจากกันวันนั้น
ไอ้สักวายืนมองไอ้หยงที่เดินเข้าซอยบ้านไปอย่างตาละห้อย

และไอ้หยงก็อาการเดียวกัน
จากที่เคยเดินเรื่อย ๆ ก็เลยยิ่งช้าเข้าไปใหญ่
ประดุจดังว่า
คืนนี้ทั้งคืน กว่าจะเดินถึงบ้านก็คงเช้า

ร่างสูงของสักวามองตามน้องหยง
แล้วก็ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม

น้องหยงจะประทับใจไอ้สักวาคนนี้ไหมหนอ
แค่จากกันไม่ถึง 5 นาทีก็คิดถึงจะตายแล้ว

แล้วน้องหยงจะคิดถึงพี่สักวา หนุ่มใต้หัวใจศิลป์คนนี้บ้างเหมือนที่พี่สักวา คิดถึงน้องหยงบ้างหรือเปล่า
พี่สักวาคนนี้อยากรู้จริง ๆ


TBC.
******************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 25 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: @#Jackie#@ ที่ 26-04-2008 20:59:42

หุหุ มันแต่เิขินอายกันอยู่นั่นแหละ  :laugh: :o8:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 25 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 26-04-2008 22:54:54

อายกันซะน่ารักเชียว


แล้ว ถ้าต้องทำไรมากกว่านี้  จะตายคาอกกันเลยป่าวเนี่ย


รอตอนต่อไปครับ...........

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 25 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: Shumi ที่ 27-04-2008 03:07:49

โอ๊ย น่ารักจริง เขินกันไป เขินกันมา  :o8:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 25 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: kuwa[R]i... ที่ 29-04-2008 09:17:53

ฉากตอนที่เจอกันประทับใจมากๆเลย อ่านแล้วขนลุก ชอบๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำŭ
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 30-04-2008 08:52:00

13

“แด่เธอ......ผู้ทำให้รักมีมิติ13

หยงจ๋าป่านนี้หยงจะนอนหรือยัง หยงบอกว่าหยงนอนดึก
แล้วป่านนี้หยงจะนอนหรือยังนะ
จะกินข้าวอิ่มหรือยัง แล้วเวลานอนห่มผ้ามั้ย
พี่สักวาเป็นห่วงหยงเหลือเกิน

พี่สักวาอยากไปกอดไปให้ไออุ่นกับหยง
อยากถามหยงว่า
หยงรักพี่สักวาคนนี้มั้ย
เหมือนที่พี่สักวารักหยงหรือเปล่า
แล้วก็อยากจะกอดหยงไว้แนบอก
วันหยุดอยากจะทำความสะอาดห้องเขียนรูปด้วยกัน
หยงใส่ผ้ากันเปื้อนสีขาว พี่สักวาใส่ผ้ากันเปื้อนสีขาว
ช่วยกันทำความสะอาดห้อง
ถ้าพี่สักวาเหงื่อออกก็อยากให้หยงหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อให้
แล้วเราก็จะส่งยิ้มให้กัน

เวลากินกาแฟ พี่สักวา ก็อยากให้แก้วยกาแฟของเรามีลวดลายเหมือนกัน
อยากให้ในห้องน้ำ มีแปรงสีฟันของหยงหนึ่งอัน แล้วก็ของพี่สักวาหนึ่งอัน

หยงขายก๋วยเตี๋ยว พี่สักวาก็ช่วยหยงยกชามก๋วยเตี๋ยวไปเสิร์ฟ
ยามว่างเราก็ไปนั่งเขียนรูปด้วยกัน ให้หยงเป็นแบบของพี่สักวา

โดยที่พี่สักวาไม่ต้องจินตนาการอีกต่อไป
ดีมั้ยหยง
หยงว่าดีมั้ย แบบนี้

ร่างสูงจรดปลายพู่กันกับภาพตรงหน้า หยงที่กำลังยิ้มข้าง ๆ เขา
เมื่อช่วงบ่าย
ยังติดตาตรึงใจไม่หาย
สักวารักหยงเหลือเกิน อยากจะเห็นหน้าเร็ว ๆ อยากจะได้คุย

อยากจะบอกว่ารัก ว่าคิดถึงหยง เป็นพัน ๆ ครั้ง
เวลาที่เหงาที่สุด จะกอดหยงไว้
ให้หยงหนุนไหล่ และหลับใหลไปพร้อมกัน
รักหยงนะ
รักหยงเหลือเกิน

"พี่รักหยงนะ.....รักที่ไม่เคยเป็นไปได้ของพี่...ต่อไปนี้พี่ไม่ต้องฝันสร้างมิติของตัวเองอีกแล้วใช่มั้ย" ร่างสูงยิ้มกับภาพตรงหน้า

หยงน่ารักจังเลย ขออย่าให้ใครมาเห็นบางอย่างที่น่ารักของหยงอย่างที่เขาเห็นเลย
เขากลัว
กลัวว่าใครจะมาเห็นความธรรมดา
ความสดใสของหยง แล้วแย่งหยงไปจากเขา
สักวาอยากจะเก็บหยงไว้ในใจคนเดียว
ไม่อยากให้ใครต้องพบเห็นเลย

*********************
"พี่สักวา......" ไอ้หยงนอนตาลอย กอดหมอนข้างแล้วก็ยิ้มหวาน

ความรู้สึกที่ปลายนิ้วยังไม่เจือจางไป
ใบหน้าของพี่สักวาที่คิดถึงยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำไม่จืดจาง

พี่สักวายิ้ม พี่สักวาทำหน้าตกใจ
พี่สักวา ตอนเหม่อ

ไอ้หยงจำได้หมดทุกอย่างที่รวมกันเป็นสักวา
เขารัก
เขาชอบพี่สักวา

แล้วพี่สักวาล่ะ
จะคิดเหมือนกันมั้ยนะ
แต่พี่สักวาบอกว่ารักหยง คิดถึงหยง
คำพูดและแววตาที่สื่อออกมาชัดเจน

แต่ว่า
พี่สักวาต้องไปภูเก็ตอีกสองวันนี้
หยงจะไม่ได้เจอพี่สักวา

ตอนนี้คิดถึงพี่สักวาจังเลย
พี่สักวาจะทำอะไรอยู่นะ
พี่สักวา

นัยย์ตากลมโตหมองเศร้าลง แค่คิดว่าพี่สักวามาให้ชื่นใจไม่นานแล้วพี่สักวาก็จะหายไป
หยงก็แทบทนไม่ได้แล้ว

"พี่สักวา...กลับมาเร็ว ๆ นะพี่สักวา"
เพราะความรักความคิดถึง
ทำให้ไอ้หยงน้ำตาซึม

ก็มันรักอ่ะ
รักพี่สักวา
รักแบบไม่เคยรักใครแบบอยากเห็นหน้า อยากพูดคุย อยากเล่าทุกอย่างให้ฟังทุกวัน
ว่าวันนี้พี่สักวาทำอะไร และวันนี้หยงทำอะไร

ถ้าเกิดวันหนึ่งพี่สักวาหายไปจากชีวิตอีกครั้ง
แล้วหยงจะทำยังไงดี
พี่สักวา
หยงกลัว
กลัวว่าพี่สักวา จะหายไปอีกครั้งจังเลย ทำไมมันกลัวอย่างนี้
ความกลัวนี้มันอะไรกันนะ ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ


TBC.

******************

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 25 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: salapaw ที่ 30-04-2008 09:24:06

ซ้ำอ่า

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 25 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 30-04-2008 11:27:01

อ้างจาก: salapaw ที่ 30-04-2008 09:24:06  

ซ้ำอ่า

แก้ให้แล้วนะครับ แบบว่าตื่นเช้ามาก เลยเบลอ

เอิ๊กๆ

 :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 30 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 30-04-2008 12:41:44

รักกันปานจะกลืนกิน


รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: Fic "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 30 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: salapaw ที่ 30-04-2008 20:06:32

 :m13: :m13: รับทราบค่า

มาต่ออีกนิดจิ อิอิ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 30 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 05-05-2008 14:53:47

มาต่อได้แล้ว ท่านพูห์

หายไปเลยนะ หลายวันแล้วววววว :sad2:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 30 เมษายน
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 07-05-2008 11:47:28

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 05-05-2008 14:53:47  

มาต่อได้แล้ว ท่านพูห์

หายไปเลยนะ หลายวันแล้วววววว :sad2:

ใจเย็นๆ เพิ่งกลับมา รอนิดส์นึงนะ

อิอิ

:)

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 08-05-2008 15:47:55

แด่เธอ......ผู้ทำให้รักมีมิติ 14

20 มกราคม 2549 (บ่ายแก่ ๆ แล้ว แต่ก็ยังไม่หายคิดถึงสักที)
ถึงหยง.....คนที่พี่รักมาก
วันนี้พี่อยู่ที่ภูเก็ต....งานของพี่มันเป็นงานแล้วแต่อารมณ์
อยากจะทำพี่ก็ทำ...ไม่อยากจะทำพี่ก็ไม่ทำ
พี่เป็นคนที่แย่มากเลยล่ะหยง ทำไมพี่สักวาเป็นคนอย่างนี้กันนะ

แต่ตอนนี้พี่สักวาคิดถึงหยงมากเลย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้กลับไปหาหยงสักที
หยงยังสบายดีหรือเปล่า ตั้งแต่วันที่เราจากกัน มันผ่านมา 4 วัน 12 ชั่วโมง 3 นาทีแล้วนะ
หยงบอกพี่สักวาว่า ที่บ้านขายก๋วยเตี๋ยว พี่สักวาไม่สนใจหรอกว่าอร่อยหรือไม่อร่อย
เพราะถ้าคนที่เสริฟให้พี่ชื่อว่าน้องหยง....อะไรอะไรก็ดูเหมือนจะอร่อยไปหมดเลย
อยู่ที่นี่ .... พี่มีหยงเป็นกำลังใจให้วาดภาพให้ผลิตงานให้เสร็จได้

หยงของพี่ยังน่ารักเหมือนเดิมหรือเปล่านะ......พี่ภาวนาทุกวันเลยล่ะ
อย่าให้ใครมาเห็นความน่ารักของหยงเหมือนที่พี่เห็นเลย
เพราะพี่คงจะต้องออกมาจากมิติที่พี่อยู่ เพื่อมากันท่าคน ๆ นั้นแน่
หยงคงหาว่าไอ้พี่สักวาคนนี้มันเพ้อเจ้อแน่เลยใช่มั้ย
แต่พี่สักวาก็คิดอย่างนี้จริง ๆ นั่นแหละ ก็หยงของพี่สักวาน่ารักที่สุดนี่นะ
เนี่ย พี่สักวา วาดภาพของหยง สลับกับการวาดภาพที่ต้องส่งทุกวันเลย

จริงสิ...พี่สักวาซื้ออะไรเยอะแยะเลย หอบนั่นหอบนี่เหมือนคนบ้าทุกวัน
ทั้งที่ไม่ชอบเรื่องการซื้อของเลย แต่พี่ก็เป็นไอ้บ้าหอบฟางซื้อนั่นซื้อนี่เต็มไปหมด
ไม่รู้จะขนมาไหวหรือเปล่า เห็นอะไรก็อยากให้หยงเห็นด้วย ชายหาดสวยมากเลยนะหยง
อยากให้เราสองคนมาเดินเล่นด้วยกันจังเลย
แต่ว่าหยงต้องอยู่ช่วยแม่นี่นา ..... เฮ้ออออออออออ
พี่เอาแต่พร่ำเพ้อเขียนหาหยงทุกวันเลย
เราสองคนนี่มันเชยเหลือเกินนะหยง ไม่มีโทรศัพท์ใช้เหมือนชาวบ้านชาวเมืองเขา
แค่โทรกันกริ๊งเดียวก็ได้คุยแล้ว
แต่นี่พี่ก็มานั่งเขียนอะไรเพ้อเจ้อให้หยงอ่านทุกวันเลย
ถ้าหยงเบื่อ หรือว่าแม่ใช้มาก ๆ งานยุ่งก็ไม่เป็นไรนะ
ยังไงพี่สักวา ก็คิดถึงหยงมากที่สุดอยู่ดี

รักหยงนะ

พี่สักวา.....

คนที่ยืนถือจดหมายยิ้มหวาน ปิดกระดาษจดหมายซองที่ 7 ของวันนี้ลงแล้ว
จดหมายอีเอ็มเอสส่งด่วนทุกวันจากภูเก็ต หลายฉบับในเวลาไม่กี่วัน
ที่ไอ้หยงและพี่สักวา ไม่ได้เจอกัน

อยากจะโทรหาพี่สักวา แต่พี่สักวาเลิกใช้โทรศัพท์แล้ว
และที่บ้านแม่ก็ไม่ให้ใช้โทรศัพท์ด้วย
ใช้เมื่อไหร่โดนโวยทุกที

เลยใช้วิธีการเขียนจดหมายส่งถึงกันแทน แม่ทำท่าจะอ่านหลายครั้ง
แต่พอเห็นหน้างอหงิกของได้หยง
แม่ก็เลยบ่น ๆ ว่า ไม่อ่านก็ได้ ....
ไม่อยากให้แม่เห็นหรอกว่า ข้อความหวานซึ้งหยาดเยิ้มนี้ส่งมาจากใคร

จะว่าไปแล้วก็น่าแปลกประหลาดดีเหลือเกิน
ทั้งไอ้หยงและสักวา หนุ่มใต้หัวใจศิลป์ก็รักกันจะเป็นจะตาย

แต่เจอหน้ากัน 3 ครั้ง ครั้งแรกก็คือการเจอกันที่ม้านั่งใต้ต้นไม้
ครั้งที่สองคือการเจอกันในงานนิทรรศการแสดงภาพวาด
และครั้งที่สามคือตอนที่แอบแม่ไปส่งสักวาที่สนามบิน
ผ่านมาไม่กี่วัน
แต่ดูเหมือนความรักของทั้งสองฝ่ายต่างก็ทวีคูณเข้มข้นมากมายเหลือเกิน
มันจะกลายเป็นแค่รักที่ถูกครอบคลุมด้วยความหลงใหลด้วยหรือเปล่า
จะกลายเป็นความรักที่ไม่มั่นคงหรือเปล่านะ

“ไอ้หยงงงงงงงงงงงง ยืนยิ้มอีกแล้ว....ลูกค้ารออยู่นะเอ็ง....”
เสียงของแม่ที่ตะโกนมาจากหน้าร้าน
ทำให้ไอ้หยงหนุ่มหน้าจืด ได้สติทันที
หลุดออกจากภวังค์เคลิบเคลิ้มแบบไม่ทันตั้งตัว

“แม่นี่น่ากลัวจริง ๆ เล้ย...มาขัดอารมณ์ซึ้งของลูกชายซะได้”
ไอ้หยงบ่นงึมงำเสียงเบา
ก่อนจะหยิบกล่องพลาสติก ที่ในระยะเวลาแค่สี่วัน
มันกับอัดแน่นไปด้วยซองจดหมายแบบอีเอ็มเอสเต็มไปหมด
สักวาเขียนจดหมายหาไอ้หยง วันละหลาย ๆ ฉบับ
นึกอะไรได้ก็เขียน
แต่ได้หยงมีเวลาตอบได้แค่วันละหนึ่งฉบับเท่านั้น

เพราะไม่มีเวลาเลย
พี่สักวาจะว่าหยงหรือเปล่านะ กังวลใจเหลือเกินว่าพี่สักวาจะว่าหยงมั้ย
พี่สักวา
อย่าโกรธหยงเลยนะที่แทบไม่ได้ตอบจดหมายของพี่สักวาเลย
แต่หยงก็คิดถึงพี่สักวานะ
คิดถึงพี่สักวามากที่สุดเหมือนกัน

ร่างโปร่งบางใบหน้าจืดชืด เหม่อมองกล่องพลาสติกที่อัดแน่นด้วยซองจดหมายนั้นอีกครั้ง
ก่อนจะก้าวเดินไปช่วยแม่เสริฟก๋วยเตี๋ยวต่อไป

TBC.

***********************

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Shumi ที่ 09-05-2008 01:54:33

 o7

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 8 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 09-05-2008 11:48:28

ดีนะที่เขียนแค่จดหมาย


ไม่เขียนเพลงยาว

 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 15 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 15-05-2008 16:44:29

แด่เธอ.....ผู้ทำให้รักมีมิติ15

คนเราไม่ได้มีแต่ความสุขเสมอไปหรอก
หลังจากผ่านไป 3 สัปดาห์จดหมายของพี่สักวาก็หายไป
แม้ไอ้หยงจะพยายามเขียนไปหาไม่รู้กี่ฉบับแต่จดหมายไม่ได้รับการตอบกลับมาแม้แต่ฉบับเดียว

ไอ้หยงนั่งเหงา หัวใจที่เคยกระชุ่มกระชวย กลับแห้งเฉาไปในเวลาไม่นาน
พี่สักวา.....เบื่อแล้วสินะ
รักที่ไม่มีทางเป็นไปได้แบบนี้
พ่อแม่ไม่ยอมรับ สังคมไม่ยอมรับ
แต่หยงก็รักพี่สักวาไปแล้ว

หัวใจที่เคยฟูฟ่องหลังได้รับจดหมายอีเอ็มเอสหลายฉบับต่อวัน
แต่จู่ ๆ จดหมายที่อัดแน่นเต็มกล่องพลาสติหลายใบ ก็ไม่มีมาสักฉบับ
ผ่านไปอีก 2 สัปดาห์ หัวใจของไอ้หยงที่ฝากไว้กับสักวา ก็เหมือนหลุดลอยไปจริง ๆ
อยากจะร้องไห้คร่ำครวญ แต่ก็ไม่มีเวลา
ต้องช่วยแม่เสริฟก๋วยเตี๋ยวทุกวัน
เศร้าจนสุดจะเศร้า
บางครั้งเอาจดหมายในกล่องมาแกะอ่านซ้ำไปซ้ำมา แล้วก็นั่งร้องไห้เหมือนคนบ้า

พี่สักวา
พี่สักวาหายไปแล้วจริง ๆ
มาทำให้ชีวิตธรรมดาของไอ้หยงมีความสุข
แค่ชั่วครู่ชั่วยาม
แล้วพี่สักวาก็จากไป
หายไปจากชีวิตไอ้หยง
หายไปเหมือนตายจากกัน
แล้วก็ทิ้งให้ไอ้หยงอยู่ในโลกธรรมดา ธรรมดา
ที่หมุนไปอย่างเชื่องช้า
กับการทำอะไรซ้ำซากทุกวัน

ตื่นมาต้มน้ำก๋วยเตี๋ยว
ไปเรียนที่มหาวิทยาลัย
แล้วก็กลับบ้านมาเสริฟก๋วยเตี๋ยวที่ร้าน
ชีวิตที่น่าเบื่อวนเวียนซ้ำซากไม่เคยเปลี่ยน

อยากจะลืมพี่สักวา
แต่ความรู้สึกที่ท่วมท้นไม่เคยจางหายไปเลยสักที
ไม่เคยจางหายไปแม้เสี้ยวนาทีเดียว

จากความรัก
กลายเป็นความเจ็บช้ำ
จากความเจ็บช้ำ
อยากจะเปลี่ยนให้เป็นนิ่งเฉยเย็นชา

หยงอยากจะลืมพี่สักวา
และหยงก็พยายามแล้ว
แต่หยงทำไม่ได้.....ทำไมหัวใจมันเจ็บร้าวแบบนี้
ทำไม
ทำไมต้องรักพี่สักวา
ทำไมลืมพี่สักวาไม่ได้สักที
ทำไม....

ร่างบางหน้าจืดชืดนั่งอ่านจดหมายหลายฉบับที่เก็บไว้ในกล่องพลาสติก
แต่ไม่มีน้ำตาจะไหลอีกแล้ว
พี่สักวาหายไปจากชีวิตของไอ้หยงแล้ว

และหัวใจของไอ้หยงก็แตกสลายไม่มีชิ้นดี
แค่บอกกันสักคำ
ว่าไม่รักกันแล้ว
แล้วไอ้หยงจะได้ตัดใจ ไม่มารอคอยพี่สักวาแบบนี้
แต่พี่สักวาเลือกที่จะเงียบหาย
ไม่ส่งข่าวมาเลย
ว่าพี่สักวาเป็นตายร้ายดียังไง
แค่ไอ้หยงได้รู้ว่าพี่สักวายังสบายดี
วาดภาพได้อย่างมีความสุข
แค่นี้ไอ้หยงก็ดีใจแล้ว

และจะไม่รบกวนพี่สักวาให้รำคาญใจอีกต่อไป

*****************************
"วา...วาได้ยินที่แม่พูดมั้ยวา...."
หญิงวัยกลางคนเขย่าตัวของร่างสูงที่นั่งนิ่งเหมือนตุ๊กตา
ไม่หัวเราะ ไม่ร้องไห้ ไม่รับรู้สิ่งใด
เดินได้
กินข้าวได้
แต่ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ไม่พูด
กลไกการทำงานของร่างกายทำงานได้อย่างปกติ
แต่ร่างสูงนิ่งเฉย เหมือนมีแต่ร่างกาย
หัวใจหลุดลอยหายไปแล้ว

เหมือนกับว่าร่างสูงหลุดไปอยู่อีกมิติหนึ่ง
ร่างกายตอบสนองแต่จิตใจไม่ตอบสนองรับสิ่งรอบตัว

หญิงที่เป็นแม่ของร่างสูงนั้น
ดึงตัวของคนเป็นลูกชายที่นั่งกระพริบตาเหม่อลอย

ปลายนิ้วอวบอ้วนแตะที่ใบหน้าบวมช้ำ
แล้วก็หยาดน้ำตาที่รินไหล ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ก็หลั่งรินอีกครั้ง กอดลูกชายไว้แนบอก
ร้องไห้จนแทบขาดใจ
แต่สักวาไม่ตอบรับปฏิกิริยาใด ๆ เลย

"วา............วา....ได้ยินแม่มั้ยวา...." หล่อนยังคงร้องไห้ซ้ำซาก
แต่ร่างสูงกลับนิ่งเฉย
ไม่รับรู้ถึงหยาดน้ำตาของคนเป็นแม่
ไม่รับรู้เรื่องราวรอบตัวว่าเกิดอะไรขึ้น
ไม่ยอมรับรู้สิ่งใด ๆ รอบตัวเลย

TBC.

************************

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 15 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 18-05-2008 13:45:17

สักว่าเป็นไรอ่ะ


 :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 15 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 20-05-2008 16:54:35

สนุกค้าบ
ลุ้นโคด o13

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 15 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: ChiiCaLorz ที่ 20-05-2008 22:46:28

มานเกิดอาไยขึ้นอ่ะ ฮือๆ ไม่น๊า  :m15:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 23 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 23-05-2008 10:40:40

แด่เธอ.....ผู้ทำให้รักมีมิติ 16

ร่างสูงนอนเหม่อลอย ให้คนเลว 11 คนทำอะไรได้สมใจที่ริมหาด
สักวาไม่รับรู้อะไร
ทั้ง ความเจ็บปวดร้าวรานแม้แต่ความทรมานอย่างแสนสาหัส
เขาก็ไม่รับรู้อีก
เลือดยังคงรินไหลออกจากร่างกาย
ศรีษะมีรอยช้ำจากการถูกกระแทกจากของแข็ง
และใบหน้าคม มีแต่รอยเลือด และร่องรอยฟกช้ำ
ร่างกายไม่รับรู้ถึงแรงกระแทกกระทั้น ของชายวัยรุ่นหลายคนที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกัน
สอดแทรกร่างกายเข้าหาร่างสูงนั้น
สักวาไม่รับรู้ว่าแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของตัวเอง
เขาไม่ได้ดิ้นรนขัดขืนอีก ผู้ชายหน้าตาเหี้ยมเกรียมสองคน
ช่วยกันยึดข้อมือของร่างสูงเอาไว้

ก็แค่อยากมาวาดภาพของหยง ที่เขารักแค่นั้นเอง
แต่ก็มาเจอกับวัยรุ่นหลายคนที่ตั้งวงดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน
เขาไม่อยากจะมีปัญหากับใครจึงได้เดินเลี่ยงออกห่าง
แต่ก็เหมือนมันเป็นคราวเคราะห์ที่สักวาต้องเจอ

แค่คิดว่าจะเลี่ยงออกห่างไปไกล ๆ
คนกลุ่มนี้ที่มองเขาอย่างแปลก ๆ
ก็ไม่ได้ปล่อยให้เขาจากไปอย่างที่ต้องการ
และเพียงแค่เขาจะก้าวออกห่าง
หนึ่งในกลุ่มนั้นก็กระโจนเข้าหาล็อคตัวเขาเอาไว้
พร้อมกับช่วยกันลากเขาเข้าไปที่ต้นหญ้ารกทึบ
ถึงจะเก่งแค่ไหน มีแรงมากแค่ไหน
แต่ 11 คนเขาคงไม่สามารถสู้ใครได้
ออกหมัดชกไปไม่กี่ครั้ง ก็ถูกไม้ตีเข้าที่ศรีษะอย่างแรง
และสลบเหมือดในทันที

ตื่นมาอีกครั้ง
ก็พบว่าร่างกายของตัวเองกำลังถูกล่วงเกินอย่างเมามันส์ จากชายหลายคน
ที่อยู่ในสภาวะขาดซึ่งสติยับยั้งชั่งใจ

เขาไม่รู้ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ร่างกายต้องแบกรับความเจ็บปวดนี้เอาไว้
รู้แต่วันมันเจ็บ รวดร้าว ทรมาน
แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องขอให้วัยรุ่นกลุ่มนั้นปล่อยเขาไป
แต่ไม่มีใครสนใจที่จะรับฟังสักนิด
ร้องจนไม่มีเสียงจะร้อง
ดิ้นจนไม่มีแรงจะดิ้น

จนสุดท้ายร่างกายและจิตใจที่แหลกร้าว
ก็ดูเหมือนจะปิดกั้นไม่ตอบสนองทุกการกระทำของใคร
เหมือนน็อตในหัวหล่นหายไป
การทำงานระหว่างสมองและจิตใจ แยกออกจากกัน
ไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวด ไม่มีน้ำตาอีกแม้แต่หยดเดียว

ร่างสูงเหม่อมองความมืดของท้องฟ้า ไม่เห็นและไม่รับรู้อะไรอีก
ได้ยินแต่เสียงหัวเราะ และเสียงครวญครางด้วยความสะใจ
ของคนกลุ่มนั้น

สติดับวูบไปหลายครั้ง
และก็ตื่นขึ้นมาพบเจอกับสภาพนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่มีใครช่วย แม้จะขัดขืนดิ้นรนแทบตาย แต่ไม่มีใครมองเห็น
และไม่มีเคยสนใจถึงความเจ็บปวดทรมานของเขาแม้แต่คนเดียว

************************************
"ไอ้หยง....มีคนมาหาเว้ยไอ้หยง..."

แม่ตะโกนเรียกไอ้หยงที่ล้างชามอยู่หลังร้าน
และร่างโปร่งบางใบหน้าจืดชืดก็แทบจะถลาออกมาด้วยหวังว่าจะเป็นพี่สักวา
พี่สักวาของมันที่ไม่ติดต่อมาเลย
หยงหวังทุกวันว่าพี่สักวาจะกลับมา
เขียนจดหมายหลายฉบับ
แต่ส่งไปจดหมายก็ถูกตีกลับจนหมด และก็ต้องมานั่งอ่านเองด้วยความหมองเศร้า
พี่สักวา พี่สักวาคงเบื่อและไม่รักไอ้หยงคนนี้แล้วจริง ๆ

ไอ้หยงร้องไห้หลายวัน
แต่ก็ไม่มีเวลาให้ร้องไห้มากนัก งานต่าง ๆ รอให้ไอ้หยงต้องไปทำ
และแม่ก็เตรียมจะด่าเสมอในเวลาที่ไอ้หยงจะอู้งาน
แล้วพอมันได้มาเจอกับผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง มันก็มองด้วยความสงสัย
เธอคนนี้เป็นใครกัน ไม่เคยรู้จักแม้แต่ครั้งเดียว แม้แต่หน้าก็ไม่เคยเห็น

หญิงคนนั้นแค่เห็นหน้าไอ้หยงก็ร้องไห้ออกมา และโผเข้ากอดร่างโปร่งบางที่ยืนงงเหมือนไม่เข้าใจ
และแม่ของไอ้หยงยิ่งไม่เข้าใจมากกว่า อะไรกัน ไอ้หยงมันไปทำอะไรไว้เนี่ย
หญิงวัยกลางคน คนนี้ถึงมายืนร้องห่มร้องไห้ได้

"หยงงงง หยงงงงงงง ช่วยวาด้วย ช่วยวาด้วยยยยยยย" หล่อนร้องไห้สะอึกสะอื้นโดยไม่คิดจะปิดบัง
ความเจ็บปวดรวดร้าวของหัวใจถูกถ่ายทอดมาจนไอ้หยงสัมผัสได้
และมันก็ทำได้แค่ปลอบใจด้วยการลูบที่ไหล่ของหล่อนเบา ๆ อย่างอ่อนโยน

---วางั้นเหรอ...วา...พี่สักวาใช่มั้ย...พี่สักวาเป็นอะไร..พี่สักวาเป็นอะไรกัน..พี่สักวาเป็นอะไร----

"พี่สักวาเป็นอะไรครับ...บอกผมได้มั้ยครับ" ไอ้หยงเอ่ยถามหญิงคนนั้นเสียงเบา
และเธอก็เอาแต่ร้องไห้ ปิ่มว่าจะขาดใจ เอ่ยบอกด้วยเสียงสั่นสะท้าน

"หยงช่วยไปดูวาหน่อยได้มั้ย...ป้าขอร้อง...หยงช่วยไปดูลูกชายของป้าหน่อย.."
คำอ้อนวอนขอร้อง
พร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลทะลักล้น ทำให้ร่างบางหวั่นใจ

"ไอ้หยง...เอ็งไปทำอะไรลูกเขาวะ..."

แม่เดินมาถามพร้อมกับที่ลวกก๋วยเตี๋ยวในมือ เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้
ไอ้ลูกเวรมันทำอะไรอของมันกันน่ะ ยิ่งเห็นคนอายุไล่เลี่ยกัน แต่งตัวดูดีมีฐานะแบบนี้
ต้องมานั่งร้องห่อมร้องไห้วิงวอนไอ้หยงแบบนี้ก็ยิ่งเห็นใจ

"แม่....หยงขอไปดูพี่สักวาได้มั้ย..." ไอ้หยงเอ่ยถามกับแม่ และหล่อนก็พยักหน้ารับแต่โดยดี ไม่มีอิดออด

"กลับมาเร็ว ๆ นะอย่าเถลไถลล่ะไอ้หยง..." แม่บอกกับไอ้หยง และเดินเลี่ยงไปที่หม้อต้มก๋วยเตี๋ยวที่ยังถูกปรุงน้ำค้างไว้

ร่างโปร่งบางรีบวิ่งขึ้นไปแต่งตัวอย่างลวก ๆ ด้วยความร้อนใจ
ก่อนจะเดินตามหญิงคนนั้นออกไป
จิตใจมันว้าวุ่นสับสน
หยงไม่รู้ว่าพี่สักวาเป็นอะไร
หยงไม่รู้เลยว่าพี่สักวาเป็นอะไรเลย ทำไมพี่สักวาถึงได้เงียบหายอย่างนี้
แต่ตอนนี้ขอแค่พี่สักวาไม่เป็นอะไร ขอแค่พี่สักวาไม่เป็นอะไร หยงขอแค่เท่านี้ก็พอ
พี่สักวาอย่าเป็นอะไรนะ
หยงกำลังจะไปหาแล้ว อย่าเป็นอะไรนะพี่สักวา
อย่าเป็นอะไรนะ
ไอ้หยงได้แต่วิงวอนร่ำร้องอยู่ในใจซ้ำไปซ้ำมา

TBC.

**********************************

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 23 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 23-05-2008 15:01:10

สงสารสักวาอ่ะ ................. :sad2:

11 คนเลยหรอ จิตใจคงรู้สึกแย่มากๆ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 23 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Ryuse ที่ 23-05-2008 15:03:01

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:

อยากตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 23 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: เมฆาสีน้ำเงิน ที่ 26-05-2008 22:13:14

คิดได้น่ะคับ ผมล่ะเจ็บแทน

แล้วคราวนี้ หยงจาคิดยังไง

นี่เป็นบทพิสูจน์รักแท้ที่คิดขึ้นมาหรอคับ

ลื่นไหลได้อารมณ์ แต่หักมุมได้อย่างสุดยอดเรย

แต่ใครจาเจ็บมากกว่ากันอ่ะ

สักวา หรือ ว่า หยง

จารอติดตามน่ะคับ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 23 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 27-05-2008 13:05:57

เวรกำ


แต่อย่างน้อยก็คงได้เจอกันครับ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 28 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 28-05-2008 11:43:14

แด่เธอ.....ผู้ทำให้รักมีมิติ 17

ไอ้หยงยืนมองภาพที่พี่สักวาวาดซ้ำ ๆ ซาก ๆ ภาพสีดำ
สีดำ สีดำ วาดกี่ครั้งก็สีดำ มีแต่สีดำ
โลกของพี่สักวากลายเป็นสีดำไปแล้ว

ทุกวันนี้ไอ้หยงลากสังขารตัวเองมาอยู่กับสักวา ด้วยความสมัครใจอย่างเที่ยงแท้
แม่ของพี่สักวา ให้คนไปทำงานที่ร้านก๋วยเตี๋ยว
โดยการไปวิงวอนขอแม่ไอ้หยงให้ไอ้หยงมาอยู่เป็นเพื่อนกับสักวา
และจะขอแลกด้วยการหาลูกจ้างให้ใช้งานได้ 3 คน
แต่แม่ปฎิเสธไปในตอนแรกด้วยความเกรงใจ

แม่ของพี่สักวาจึงพาแม่มาดูสภาพของพี่สักวา
แค่แม่ของไอ้หยงเห็นสภาพของร่างสูง ก็ตกปากรับคำง่าย ๆ
ไม่อิดออดเลย

ร่างสูงนัยย์ตาเหม่อลอย สนใจอยู่แต่กับภาพวาดสีดำ
ไม่รับรู้ว่าใครจะเป็นจะตายยังไง
เห็นแล้วจิตใจหดหู่ สงสารจนยิ่งกว่าสงสาร
และวันนั้นแม่ก็ได้รู้อะไรบางอย่าง

“หยง....เอ็งชอบเขาใช่มั้ย....” แม่ตั้งสติและค่อย ๆ พูดกับไอ้หยงอย่างเชื่องช้า
ทำใจมารับคำตอบอย่างถึงที่สุด

และก็ได้คำตอบที่เตรียมใจไว้แล้วล่วงหน้า เมื่อลูกชายหน้าจืดของเธอ
พยักหน้าช้า ๆ อย่างกลัว ๆ กล้า ๆ ที่จะยอมรับ

และหล่อนก็ถอนใจ ลูบหัวลูกชายเบา ๆ และปลอบโยน

“แม่รับได้หยง...แม่รับได้.....” แม้ใจของหล่อนไม่อยากยอมรับนัก แต่ท้ายที่สุดก็ต้องพยายามข่มความเสียใจเอาไว้ ไม่เคยคาดคิดว่าลูกชายจะมาชอบเพศเดียวกัน แต่มันก็เป็นไปแล้ว และแม่ของไอ้หนุ่มที่ชื่อสักวาก็คงมีหัวอกเดียวกัน ไม่ต่างกันสักเท่าไหร่
*******
หญิงวัยกลางคน มีฐานะคนนั้น
ถึงกับมาอ้อนวอนร้องขอให้ไอ้หยงได้ไปอยู่กับลูกชายของเธอ
ทั้งที่แม่ไอ้หยงก็เป็นแค่แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวธรรมดา
คิดดูเถิดว่า หัวใจของหล่อนจะแตกสลายสักเพียงไหน
และที่สำคัญไอ้หยงก็รักไอ้หนุ่มนั่น
มันรักของมันมากมายขนาดนั้น แล้วหล่อนจะไปขัดขวางได้อย่างไร

ลูกจ้างที่มาทำงานที่ร้านให้
ก็ไม่เคยอิดออดกับการทำงาน แถมค่าแรงหญิงคนนั้นก็เป็นคนจ่าย
ทั้งที่แม่ของไอ้หยงไม่ต้องการ
แต่หล่อนบอกว่าขอแค่ได้ตอบแทนอะไรบ้างก็ยังดี
แม่ของไอ้หยงเลยยอมรับไว้

เพราะความมีน้ำใจ ไม่ดูถูกดูแคลนไอ้หยงนั่นเอง
และแถมซ้ำยังมาขอไอ้หยงเป็นลูกชายอีกคนซะได้
หยงเอ้ย เอ็งไม่มีสะใภ้ให้แม่ แต่มีลูกเขยให้แม่ได้ น่าพิสดารดีจริง ๆ

แม่ถอนใจเบา ๆ และขอตัวลากลับ หลังจากได้มาดูว่าไอ้หยงลูกรักกินดีอยู่ดีหรือไม่
สบายใจแค่ไหน
แรก ๆ ไอ้หยงมันก็ไม่ทำอะไร
ร้องไห้ อย่างเดียว
แต่ร้องเท่าไหร่
สักวาหนุ่มใต้หัวใจศิลป์ ที่หลุดไปอยู่ในโลกของตัวเองก็ไม่เคยรับรู้ถึงความเจ็บปวดนี้เลย

สักวามองแต่ภาพวาด กินข้าว อาบน้ำได้อย่างคนปกติ แต่สักวาไม่พูด
นัยย์ตาเหม่อลอย เหมือนกับว่าในโลกนี้มีเพียงเขาที่ใช้ชีวิตในโลกเพียงคนเดียว

*********************************
ไอ้หยงยังคงใช้ชีวิตอย่างปกติ เช้าตื่นขึ้นมาทำอาหารให้พี่สักวา
และไปเรียน
กลับมาก็มาอยู่กับพี่สักวา
นั่งมองพี่สักวาวาดภาพสีดำเหล่านั้น จนติดเต็มห้อง
แม้พี่สักวาจะไม่รับรู้ แต่ไอ้หยงก็ขอแค่ได้อยู่ใกล้ ๆ ก็พอ

ไอ้หยงผ่านการร้องไห้หลายครั้ง
ผ่านความท้อแท้
ผ่านความสิ้นหวัง
จนทุกอย่างกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
แม้พี่สักวาไม่รับรู้
แต่ไอ้หยงยังคงหัวเราะร่าเริง เล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้พี่สักวาฟังทุกวัน
เรื่องที่เกิดขึ้นภายนอก
แม้สักวาไม่สนใจจะฟัง
แต่ไอ้หยงก็พยายามเล่า
เล่า
เล่า
หวังว่าสักวันหนึ่งเสียง ของไอ้หยง จะได้ส่งผ่านเข้าไปสู่ใจของพี่สักวาบ้าง

เป็นอย่างนั้นอยู่หลายเดือน
แม้จะพยายามพูดคุย แต่พี่สักวาก็ไม่เคยรับรู้อะไรเลย

จนในวันหนึ่งหลังจากไอ้หยงกลับบ้านไปเยี่ยมแม่
และหยิบกล่องพลาสติกที่มีจดหมายหลายใบอัดแน่นอยู่ในนั้นมาด้วย

และเริ่มแกะอ่านทีละฉบับ....อ่านไปพร้อมกับที่สักวาวาดภาพในโลกของตัวเอง
****
ถึงหยงของพี่สักวา

วันนี้พี่สักวาวาดภาพไปหลายใบ คิดถึงหยงจนจะขาดใจแล้ว
พี่สักวาจะทำยังไงดีนะ......
หยงจ๋า
หยงช่วยบอกพี่สักวาที
ว่าหยงเองก็คิดถึงพี่สักวาไม่ต่างกัน
พี่สักวาจดจำได้ทุกอย่าง ทุกรอยยิ้มที่หยงมีให้
พี่สักวาไม่เคยลืมเลือนวันที่เราเจอกัน
หยงเองก็คงไม่ลืมใช่มั้ย
พี่ดีใจ ..... ที่เกิดมาชาตินี้......ได้รู้จักรัก
รู้จักว่าความรักทำให้จิตใจคนเราอ่อนโยนขึ้น
และที่พี่ดีใจที่สุดคือ
การที่พี่ได้รู้จักหยง แม้เราแทบไม่ได้เรียนรู้นิสัยใจคอกัน
แต่พี่ก็หลงใหลในความธรรมดา
และชีวิตที่เรียบง่ายของหยงไปแล้ว

นี่เป็นจดหมายบ้า ๆ ฉบับที่เท่าไหร่ของพี่สักวากันแล้วนะสำหรับวันนี้
พี่ไม่รบกวนหยงดีกว่า เดี๋ยวแม่หยงจะเอ็ดเอาได้

และสุดท้ายนี้ พี่หวังว่าเราจะได้เจอกันในเร็ววัน

รักและคิดถึงหยงที่สุดนะ

พี่สักวาครับ



มือเล็ก ๆ สั่นเทา เมื่ออ่านจดหมายฉบับที่ 8 จบ
กำลังจะเอื้อมมาหยิบฉบับที่เก้า
ไอ้หยงอ่านจดหมายฉบับนั้นทั้งที่เสียงสั่นไหว เพราะความร้าวรานใจ
หยาดน้ำตาหยดลงบนกระดาษเขียนจดหมาย ที่เคยถูกส่งมาจากสักวาคนเดิม
*******
แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว
ไม่มีพี่สักวาคนนั้นอีกแล้ว
ทำไมพี่สักวาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย
ทำไม

หยงมันผิดเอง โง่เอง ที่คิดว่าพี่สักวาห่างหายไปเพราะความเบื่อหน่าย
โดยที่ไม่เคยรู้เลยว่า พี่สักวา ต้องพบเจอกับเรื่องเลวร้ายอะไรบ้าง
ไม่เคยรับรู้เลย ว่าพี่สักวาเจ็บปวดแค่ไหน

หยงมันบ้า
หยงมันโง่
หยงมันเป็นคนเลวเอง

มือเล็ก ๆ เกลี่ยน้ำตาที่รินอาบแก้มและหยิบจดหมายอีกฉบับขึ้นมาอ่านให้สักวา
ผู้อยู่อีกโลกหนึ่งให้ได้ยินได้ฟัง
แต่ก็มีความหวังแค่น้อยนิดเท่านั้น
ร่างบางสะอื้นไห้เสียงเบา จนร่างกายไหวสะท้านตามแรงสะอื้น

เงยหน้าขึ้นมองพี่สักวาอีกครั้ง

ปลายพู่กันหยุดนิ่ง ไม่ได้สะบัดมือวาดแต่ภาพสีดำอีกแล้ว

พี่สักวานั่งเฉย นัยย์ตาเหม่อลอยออกไปไกลแสนไกล

แต่เหนือกว่านั้น
สิ่งที่ไอ้หยงได้เห็น

หยาดน้ำตาที่รินไหลเป็นสาย หยดลงช้า ๆ จากดวงตาคมเหม่อลอย

TBC.

*********************************

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 28 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 28-05-2008 14:03:17

เมื่อมีความรักย่อมมีหวังอยู่เสมอนะครับแม้จะเพียงน้อยนิดก็ตามนะครับผมสู้ๆนะครับ :L2:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 28 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 28-05-2008 15:02:57

สู้ๆ ครับ ทั้งคู่

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke update 28 พฤษภาคม
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 03-06-2008 11:31:45

ยังอยู่ในโหมดเศร้า ..............

พูห์ เปลี่ยนเดือนล่ะ มาต่อได้ล่ะน๊า

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว 04 มิถุนายน
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 04-06-2008 13:43:45

แด่เธอ…..ผู้ทำให้รักมีมิติ 18


ถึงหยง ที่น่ารัก...ของพี่คนเดียว

วันนี้มันก็ยังเป็นวันเดิม ๆ ของพี่สักวา
วาดแต่รูปของหยง
วาดแต่รูปของหยง
และก็ยังวาดแต่รูปของหยงตลอดเลย
พี่คงเป็นคนที่บ้าที่สุด ที่เอาแต่วาดรูปของหยงแบบนี้ใช่มั้ย
แล้วหยงคนดี เวลาเสริฟก๋วยเตี๋ยว จะเห็นหน้าของพี่สักวา อยู่ในชามบ้างหรือเปล่านะ
เป็นลูกชิ้น เป็นเส้นก๋วยเตี๋ยวก็ได้ ขอแค่ให้หยงคิดถึงพี่ก็พอ

อีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย ที่พี่สักวาพล่ามอะไรเรื่อยเปื่อยอีกแล้ว หยงคงนึกรำคาญนะ
ที่พี่สักวาเป็นแบบนี้ จะบอกว่าพี่สักวาบ้า หรือเปล่านะ
วันนี้หยงกินข้าวหรือยัง เอาอีกแล้ว พี่สักวาถามอะไรเพ้อเจ้ออีกแล้วล่ะสิ

แต่วันนี้พี่สักวาก็ยังคิดถึงหยงเหมือนเดิม
และกำลังจะกลับไปหาหยงแล้วล่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะ หยงคนดีของพี่
เพื่อเราจะได้เจอกันอีกครั้ง

พี่รักหยงทุก ๆ วันเหมือนเดิมนะครับ

พี่สักวาครับ


ไอ้หยงอ่านจดหมาย เป็นสิบ ๆ ฉบับจนถึงฉบับสุดท้ายที่สักวาส่งให้ ระบุวันที่เมื่อหกเดือนก่อนหน้านี้
ก่อนหน้าที่พี่สักวาจะเป็นแบบนี้

และจ้องมองปฏิกิริยา ของร่างสูง ที่ยังปล่อยให้หยาดน้ำตาหลั่งรินไม่ขาดสาย
กระพริบตาถี่ ๆ หลายครั้งเพื่อไล่หยาดน้ำตา

ปลายพู่กันลดลงแล้ว
และเหมือนกับตั้งอกตั้งใจ ฟังทุกข้อความที่ไอ้หยงอ่าน

นี่เป็นสัญญาณที่ดีใช่มั้ย
สัญญาณของการเชื่อมต่อ ระหว่างโลกที่ห่างไกลของไอ้หยงกับพี่สักวา

ร่างบางใบหน้าจืด ค่อยปาดน้ำตาออกให้หมด
พับจดหมายฉบับสุดท้ายเก็บใส่ซอง
ลุกขึ้นยืน และเดินไปหาร่างสูง ที่นั่งนิ่งอยู่

“พี่สักวา........” ฝ่ามือเย็นชืดซีดขาว แตะต้องไปที่ใบหน้าคม เปื้อนหยดน้ำตา
ประคองไว้ ให้สบตากันนิ่ง

“พี่สักวา.....หยงอยู่ตรงนี้....หยงคนที่พี่สักวาบอกว่ารัก.....ยืนอยู่ตรงหน้าพี่สักวาแล้ว”
ร่างบางสบสายตากับร่างสูง
อยากจะค้นลึกลงไป
อยากจะตามหาให้กลับคืนมาอีกครั้ง
พี่สักวา คนเดิมอยู่ที่ไหน
อยู่ส่วนไหนของร่างกาย
อยู่ส่วนไหนของสมอง
อยู่ส่วนไหนของความรู้สึก
พี่สักวาอยู่ที่ไหนกัน
ไม่ว่ายังไงหยงจะตามหาพี่สักวาให้เจอ
จะให้ต้องวิ่งไล่ตามหากันข้ามโลกและคลาดกันอีกหลายครั้ง
หยงก็จะไม่ย่อท้อ

พี่สักวา......
กลับมาหาหยงนะ
กลับมาจากโลกที่แสนมืดมิดนั้น
กลับมาหาหยงได้มั้ยพี่สักวา

เรียวปากเล็กบางเย็นชืดแตะสัมผัสที่ริมฝีปากแห้งผากของร่างสูง

นิ่ง
สงบ
เยือกเย็น

อยากจะถ่ายทอดความรู้สึกของคนอีกคนไปให้ถึงส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ
ปลุกให้คนที่หลับใหลได้ลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้ง

***************
แสงสว่างนี้มันอะไรกันนะ
ร่างสูงที่หลับใหล ปรือตาขึ้นมอง
หยัดกายลุกขึ้น
ก้าวเดินตามแสงสว่างนั้นออกมา
ก้าวเดินอย่างเชื่องช้า จากความมืดมิดที่พักพิงหลับใหลอยู่

ก้าวเดินออกมาด้วยความรู้สึกเข้มแข็งดังเดิม

และก็ก้าวออกมายืนที่ประตูที่มีแสงสว่างกระจ่างชัด
พัดพาความมืดมิดที่มีให้หายไปในทันใด
ก้าวล่วงหลุดพ้นออกมาได้ไม่ยากนัก


ฝ่ามือเย็นชืด ปล่อยให้พู่กันหล่นลงอย่างช้า ๆ
เรียวแขนแข็งแกร่งโอบรัดที่แผ่นหลังเล็กบาง
นัยย์ตาเหม่อลอยค่อยรับรู้ถึงความรู้สึกที่ส่งผ่านจากเรียวปากงาม

ดวงตากลมโตที่เคยหลับนิ่ง หรี่ปรือขึ้นอย่างเชื่องช้า

ค่อยถอนริมฝีปากออก เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสของอ้อมอกอุ่นของร่างสูงเบื้องหน้า

“หยง......” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเรียกคนตรงหน้าเมื่อได้เห็นอย่างเต็มตา

“พี่สักวา....” ไอ้หยงเสียงสั่นเครือ

สิ่งที่รอคอยมาตลอดเวลาทั้งกลางวันกลางคืน
ทั้งในยามหลับและยามตื่น
ในที่สุดก็กลับมาแล้ว
พี่สักวาคนเดิม

พี่สักวากลับมาแล้วใช่มั้ย เป็นพี่สักวาจริง ๆ แล้วใช่มั้ย

“พี่คิดถึงหยงนะ...” เรียวปากบางค่อยคลี่ยิ้มออกอย่างเชื่องช้า นัยย์ตาที่เคยเหม่อลอย
กลับมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง

“หยงก็คิดถึงพี่สักวา....หยงคิดถึงพี่สักวาเหลือเกิน .... หยงคิดถึงพี่สักวาจริง ๆ รู้มั้ย...รู้บ้างมั้ยว่าหยงคิดถึงพี่สักวา
มากมายแค่ไหน .... มากยิ่งกว่าใคร ๆ ....พี่สักวารู้มั้ย....”

น้ำเสียงสั่นสะท้าน และหยาดน้ำตาแห่งความยินดีเต็มตื้นไปหมดทั้งหัวใจของหนุ่มหน้าจืดผู้มีชีวิตแสนธรรมดา
แต่เมื่อวันหนึ่งได้มาพบกับคน ๆ นี้
ชีวิตที่เคยจืดชืดก็เปลี่ยนเป็นมีสีสันขึ้น

ทุกคืนทุกวัน ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

และมีแต่ความสุข

มีแต่ความรัก

มีแต่ความคิดถึง

“หยง.....” ร่างสูงกอดรัดร่างบางไว้แนบแน่น
อยากจะบอกความรู้สึกที่มีมากล้นออกมาให้หมดสิ้น
แต่ก็ไม่รู้จะเอ่ยอะไรดี ความคิดถึงที่แสนทรมาน
ความรักแสนหวานรออยู่ตรงหน้าแล้ว

มิติที่แท้จริง ที่ใจจะสื่อไปถึงทุกความรู้สึก
หยงผู้อยู่ในโลกอีกใบที่เป็นแรงบันดาลใจของเขา

ต่อจากนี้ไป
จะไม่พลัดพรากจากกันอีกแล้ว
จะอยู่เคียงข้าง
จะอยู่ด้วยกันในโลกที่แท้จริงใบนี้

จะอยู่ด้วยกันตลอดไป

ส่งร่างกอดรัดกันแนบแน่นให้สมกับที่คิดถึง
ให้สมกับที่ต้องจาก
ให้สมกับที่รอคอยกันมานานแสนนาน
ต่อไปนี้
จะไม่พรากจากกันอีกต่อไปแล้ว
ความอบอุ่นที่ถ่ายทอดถึงกัน
เหมือนเป็นสัญญาแทนความรัก
แทนความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้

จากนี้และตลอดไป
จะไม่จากกันไปไหนอีกแล้ว



จบ......................................

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว 04 มิถุนายน
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 04-06-2008 14:52:16

เง้อ บทจะจบก็จบเร็วจัง  o2
แต่ยังไงก็ขอบคุณเท็น - คนเขียน
และตาพูห์ - คนโพส ด้วยนะครับ

  :m4:

อย่างน้อยก็ Happy เนอะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว 04 มิถุนายน
เริ่มหัวข้อโดย: kana ที่ 04-06-2008 15:42:18

อ่านรวดเดียวจบ
แอบเศร้าเล็กๆๆ :sad2:

เหอะๆๆๆๆ 

จบแล้ว ก็ต้องฉลองด้วยตอนพิเศษค้า o13
ขอพิเศษ ซัก 2-3 ตอนน๊า :o8:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว 04 มิถุนายน
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 05-06-2008 10:01:44

แล้วผมก็ร้องให้อีกเหมือนเดิม :o12:(แต่ไมจบเร็วจังอ่ะครับแต่ก็ดีครับจะได้ไม่ร้องไห้นานอ่ะ o7)
ขอบคุณพี่คนโพสและก็พี่คนเขียนเรื่องนี้ขึ้นด้วยนะครับ :L2:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว 04 มิถุนายน
เริ่มหัวข้อโดย: เมฆาสีน้ำเงิน ที่ 09-06-2008 17:56:09

มิติแห่งรักนั้น ขอรับมันไว้ด้วยหัวใจ

ขอบคุณมาก ๆ คับ

จะเฝ้าคอยเป็นกำลังใจ และติดตามผลงานเรื่อย ๆ ไป

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 10-06-2008 16:24:45

บทส่งท้าย

“โอ้ยยยยยยยยย ดีใจจริงเว้ย...มีลูกเขยเป็นถึงลูกเจ้าของเหมือง”

แม่ของไอ้หยงประชดกับร่างบางใบหน้าจืดชืดของลูกชายเหลือบตาไปมอง
ร่างสูงที่ง่วนกับการยกชามก๋วยเตี๋ยวไปเสริฟ
เล่นเอาไอ้หยงที่ยืนอยู่ด้วยหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอาย
ยืนบิดไปบิดมาอายแม่ของตัวเองไปซะอย่างนั้น

แหม ไอ้หนุ่มสักวานี่มันใช้ได้ เวลามันพูดได้คุยได้แบบนี้ยิ่งน่ารัก
ดูมันสิ...ขนาดเพิ่งหาย มันยังมาช่วยเสริฟก๋วยเตี๋ยวอีก

และยิ่งแม่ของไอ้หนุ่มสักวายิ่งไม่ต้องพูดถึง
หล่อนช่างขยันซื้อนั่นซื้อนี่มาให้แม่ของไอ้หยงอยู่บ่อย ๆ
แม้ว่าตอนนี้ไอ้หยงมันจะยังต้องไป ๆ มา ๆ ระหว่างบ้านตัวเองกับบ้านไอ้หนุ่มนี่อยู่

แต่คนเป็นแม่ก็ดีใจ
ไม่นึกไม่ฝันเลย ว่าไอ้ลูกบ้า มันจะมีวันนี้ได้

“แม่......” ไอ้หยงเรียกแม่ตัวเองเสียงเบา ยังอายไม่เลิก

“ลูกสักวา......มาดูหยงมันเร้ว...มันบิดเป็นกุ้งแล้ว” หล่อนตะโกนเรียกคนที่ยืนเสริฟก๋วยเตี๋ยวอยู่ให้หันมามอง

และร่างสูงก็ได้เห็น ใครคนหนึ่งยืนบิดกายไปมา หน้าแดง

ร่างสูงหัวเราะออกมาเบา ๆ

นานแล้วที่เขาและหยงใช้ชีวิตด้วยกันอย่างนี้

และผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้และเข้าใจ

สักวาอยากให้ทุกวันเป็นวันที่มีความสุขอย่างนี้ตลอดไป

ร่างสูงสบตากับร่างบางที่ยืนเขินอายนั้นอีกครั้ง

ส่งยิ้มให้กัน อย่างอบอุ่น

ดีจังเลยนะที่ทุกวันเป็นอย่างนี้ ขอแค่นี้ก็พอแล้ว

ขอแค่ให้ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขทุกวัน
 
เพียงแค่เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว

เพียงเท่านี้มันก็เพียงพอแล้ว สำหรับไอ้หยง และสักวา

***********************************

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: reu_aha ที่ 10-06-2008 19:30:50

ความรักเกิดขึ้นไม่เลือกเวลา
ไม่เลือกอะไรเลย ?

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: chaiiyawit ที่ 25-06-2008 16:58:14

เข้ามา เสียน้ำตา บนรอยยิ้ม อีกครับ กับสิ่งๆ ดี ที่คุณเท็นมอบให้เพื่อน ร่วมโลกคนหนึ่ง ชอบคุณเท็นจัง อ่า จะตามจิ้มให้ได้ เหอๆ  :a11: :a3: :a11:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: ๐DoNuT๐ ที่ 26-06-2008 00:04:14

โอ๊ยยยยซึ้งมากมายครับ
หลายอารมณ์เหลือเกิน สนุกมากๆ
แต่จบได้แบบนี้ก็ดีมากๆเลย กิ๊บกิ๊ว

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Shumi ที่ 19-07-2008 15:28:24

เอ๊ะ โพสท์ตอบไปรึยังหว่า แหะ ๆ

ตอนส่งท้ายนี่น่ารักจริง ๆ คุณแม่ น่ารัก  :o8:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 19-07-2008 17:21:15

อาจจะช้า ไปหน่อย

เพิ่ง ด้ายมาอ่านเรื่องนี้ อะ

อยาก บอกว่า  สนุกมาก เรย

ขอบคุณนะค่ะ ที่แต่ง เรื่อง ราวดีๆๆ มาให้ได้อ่าน


ขอบคุณอีกที

 :bye2:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: ltahset ที่ 19-07-2008 22:27:06

+1 ให้คนโพส

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวค่ะ

 :bye2:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: conan2550 ที่ 13-10-2008 11:03:00

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: akaipee ที่ 13-10-2008 14:17:46

 :m13: อ่านจบล่ะ  :m23: แอบอ่านในงานอีกต่างหาก :m29:

ซึ้งค่ะ กว่าจะหากันจนเจอ แต่แอบเศร้าเล็กๆๆ  สุดท้ายก้อแฮปปี้ :m1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: piggapong ที่ 13-10-2008 15:21:15

ชอบมากๆเลย  น่ารักอ่ะ  อ่านไปยิ้มไป ชอบคุณมากๆเลยนะคร๊าบบบบบ

:m1: :m4: :m4: :m4: :m1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: toeyz12 ที่ 15-10-2008 19:30:23

 :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 16-10-2008 14:48:39

ซึ้ง o7

อยากมีแบบนี้กับเขาสักคน

พี่วาาาาาา :o12:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: LIZZ ที่ 03-11-2008 18:19:23

อ่านแล้วซึ้ง

อ่านไปอยากจะร้องไห้ไป

ความรักที่ไม่มีอะไรมากั้นไม่ให้คิดถึงกันได้

ประทับใจ

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆเรื่องนี้ค่ะ   :o8:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: unnoname ที่ 04-12-2008 19:13:00

                   ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ  ขอบคุณพี่เรย์กับพี่พูห์ค่ะ T___T
 
                              อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ ทั้งสุขทั้งซึ้งทั้งเศร้า 
               
                         ขอแค่รักกันอุปสรรคมากแค่ไหนยังไงก็ต้องผ่านไปได้  o13
 
                         

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: K2KARN ที่ 18-04-2009 23:51:05

อ่านแล้วซึ้งมากๆ
แบบว่าตอนที่พี่สักวาจมสู่โลกมืดแบบ สงสารพูดไม่ถูกเลยทีเดียว



ขอบคุณพี่พูห์ค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: koihime ที่ 28-04-2009 15:48:25

อาฮะ...

เพิ่งรู้ว่าการอ่านนิยายในชั่วโมงเรียนนี่มันน่าตื่นเต้นดีแท้

ฮ่าๆ  ๆ ๆ

น้องหยงของพี่สักวา อิ อิ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: manami1155 ที่ 28-04-2009 17:17:14

อ๋า..เป็นเรื่องของคุณเท็นที่ประทับใจอีกเรื่องเลย

พี่สักวากับน้องหยงน่ารัก หวานแหววกันดีจิงๆ
นี้ละน้าเค้าถึงบอกรักแท้มักมีอุปสรรค
แต่พอก้าวผ่านมันไปได้เราก็จะพบเจอกับสิ่งที่สวยงาม

อ่านตอนแรกๆก็สงสารน้องหยง
แต่พอเจอเรื่องของพี่สักวาไปทีถึงกับอึ้ง
แม่เจ้าเว้ย..ทำกันได้นะคนเรา T^T

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 03-06-2009 07:19:06

น่ารักสุดสุด

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 04-06-2009 06:48:04

อ่านไปลุ้นไป
เศร้ากับโชคร้ายของสักวามากมาย
ที่สุดก็ฝ่าฝันผ่านมาได้นะ หยง สักวา

เรื่องของคุณเท็นสุดยอด และน่ารักอีกแล้ว
เรื่องนี้ประทับใจมากๆๆๆๆๆ
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสมากๆนะคะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: TOPnaKrab ที่ 11-06-2009 19:24:41

ซึ้งมากๆเลยครับ
อ่านไปร้องไห้ไปเลยอ่ะครับ
เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่เยี่ยมจริงๆ
ขอบคุณนะครับ
^___^

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: alterlyx ที่ 12-06-2009 09:34:46

อ๊ายยย น่ารักมั่กมากกกกก  :-[
แค่ชื่อเรื่อง ... ก็รู้สึกดึงดูดและอบอุ่มมากเลยคะ

แต่ละ "เสี้ยววินาที" ในเรื่องนี้ มันมีความหมายมากเลย
ไม่คิดว่า เวลา เพียงไ ม่กี่วินาที ในชีวิตคน ...
... ทำให้เราพลาดอะไรได้หลายอย่างขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย

ปล. พี่สักวา น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 16-06-2009 22:59:21

อ่านแล้วลุ้นทั้งเรื่อง

แล้วก็ ชอคคคคค

11 คน!!! ตั้ง 11 คน น่ากลัวมาก

แต่น้องหยงน่ารักมากค่ะ ช่วยพี่สักวาได้ในที่สุด คุณแม่ทั้งสองคนก็น่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: nishi ที่ 25-06-2009 10:05:51

พึ่งได้มาอ่านอ่ะ

ขอบอกว่าหนุกหนานมากมายเลยค๊าบบบบ :impress3:

 :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: yotsaput ที่ 25-06-2009 15:12:02

อ่านไปเช็ดน้ำตาไป นี่แหละคู่แท้ปาฏิหารย์ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: pimparapim ที่ 21-07-2009 00:12:47

อ่านไปแล้วรู้สึกเศร้าตามไปด้วยเลย แต่นี่แหละ เค้าว่ารักรักษาได้ทุกอย่างจริงๆ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: SongjiGun ที่ 14-08-2009 12:46:52

 :impress3: อีกหนึ่งเรื่องที่ติดตาม
                                 ไม่ผิดหวังเลยสักเรื่อง
 o13เศร้าจังครับผม :o12:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: ปี้ปี้ปี้~PalmY ที่ 19-08-2009 00:14:30

เศร้า แต่สุดท้ายก็แฮปปี้  :sad4:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 17-09-2009 21:25:24

ซึ้งมากกกกกกก

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Chatcha ที่ 06-10-2009 11:50:18

โอ้

เสียน้ำตาอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: harusame ที่ 07-11-2009 13:28:06

เศร้าจังอ่ะ :sad4:
 :pig4:คุณ เท็น กะ คุณพูห์ ฮะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: orionstar ที่ 19-12-2009 23:38:36

เริ่มจะติดตาม มาหลาย เรื่องแล้วค่ะ มาตามเรื่องนี้ อ่านไป ลุ้นไป

บ่อน้ำตาแตกเลยง่ะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 25-12-2009 13:00:05

อ่านรวดเดียวจบเลย
ชอบจัง

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: nong** ที่ 25-12-2009 19:46:52

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ซึ้งมากเลยอ่ะ

ไม่ว่าจะยังไงก็รักอ่ะ
ไม่ได้แล้วซึ้งมากเลย อ่านไปก็ตัวโก่งไป (ลุ้นๆๆ) ฮ่าๆๆๆๆ

รักแท้อ่ะ ตามหาได้ที่ไหน????????????????????
มีบ้างไหมนิ ?? ฮ้วย!

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Nanzari ที่ 12-01-2010 08:54:28

อ่านแล้วซึ้งจังเลย

บ่อน้ำตาเริ่มซึมแล้วแต่ยังไม่แตก

ขอบคุณมาก ๆ  นะคะ ^^

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 25-01-2010 03:41:41

อ่านจบแล้ว
ขอบคุณครับสำหรับเรื่องดีดี
ชอบภาษามักครับ อ่านแล้วรู้สึกว่าเข้าใจอะไรมากขึ้น
เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 26-01-2010 00:51:07

เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ   :man1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 27-01-2010 02:38:25

ราตรีสวัสดิ์ :man1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 28-01-2010 02:04:23

 ราตรีสวัสดิ์  :man1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 29-01-2010 00:38:50

 :man1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 29-01-2010 20:38:16

น่ารักมากๆ เลย อ่านรวดเดียวเลย อิอิ ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องดีๆ แบบนี้

เมื่อไรจะมีแบบนี้สักคน อิจฉาหยงอ่ะ หุหุ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 30-01-2010 03:30:26

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: maew189870 ที่ 31-01-2010 12:51:10

 o13 o13 o13 o13 o13 o13


สุ
ด
ย
อ
ด

 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 02-02-2010 01:55:47

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 03-02-2010 01:42:16

เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: moony ที่ 06-02-2010 13:05:47

 :fire: ไอ้  :angry2: lds/;.l ;;k;asc;spk ,lfs.;hub 

บรรยายไม่ได้  ไอ้พวกเลว 11คนนั้น


เรื่องแบบนี้สอนให้รู้ว่าไม่ว่าผู้หญิงหรือชายถ้าโดน ... ก็ถูกทำร้ายจิตใจเหมือนกัน
 :monkeysad: :sad11:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Overdose ที่ 07-02-2010 11:05:30

ร้องไห้เลยอะ ซึ้งมากก ความรัก เยียวยาหัวใจ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-02-2010 11:48:39

เรื่องนี้มีทั้งหวานจนเคลิ้มและทั้งขมจนร้องไห้ o18
คนเราอยู่ได้ด้วยความรักจริงๆเนอะ
แค่มีรักก็มีหวังแล้ว ดีจังที่หยงกับสักวาผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายไปได้
ขอบคุณไรเตอร์และคนโพสต์มากเลยคร้า
ทราบซึ้งจนบรรยายมิถูก :o8:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 07-02-2010 23:21:17

 :man1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: anterosz ที่ 15-02-2010 11:54:13

เศร้า แต่ อบอุ่น ในเวลาเดียวกัน

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: leknalak ที่ 02-03-2010 19:51:31

 :n1:อบอุ่นจิงๆค่ะ
ขอบคุนคุนเท็น-คนเขียน
และคนโพสด้วยน่าค่ะ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: fayala ที่ 18-03-2010 21:52:09

Short but moving na nia..

Thank you na ka..  :pig4:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Rong ที่ 18-03-2010 23:50:08

อ่านแล้วซึ้งมาก ๆ เลย

ใช้ภาษาง่าย ๆ แต่โดน

ทำให้เข้าใจความรู้สึกของ หยง และสักวา ได้ดีเลย
นั่งร้องไห้เลยแหละ 

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Ken Ken ที่ 05-04-2010 18:48:46

เรื่องนี้อ่านแล้วเหมือนลอยหลุดไปไกลเลย
ดูอบอุ่นดีครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: JanuaR ที่ 08-04-2010 23:13:51

น้ำตาแทบร่วงเลยค่ะ

เรื่องนี้สั้นมาก แต่โดนใจ


ชอบช่องว่างในการใช้ภาษามากเลยค่ะ เรียบๆ ง่ายๆ


ตอนบรรยายฝั่งสักวา นั่งน้ำตาซึมอย่างแรง TT-TT


ตามอ่านเรื่องต่อปายย...

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 09-04-2010 14:27:40

อ่านแล้วเสียน้ำตาเป็นปีปเลยค่ะ สนุกมากๆ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 04-05-2010 14:06:37

เรื่องโครตเศร้า :sad4:
แต่แสดงถึงควารักที่คนสองคนมีให้กัน :-[
เราได้อ่านตอนพิเศษอีกตอนนึง
ที่แม่ของทั้งสองฝ่ายปรึกษาหมอเรื่องลูกไม่ยอมมีอะไรกัน :laugh:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: FunnYtooN ที่ 05-05-2010 20:56:39

โอ๊ย อ่านแล้วก็ลุ้นตามทุกตอนเลยอ่า

ขอบคุณมากๆ นะค่ะ สำหรับความรักที่วิเศษแบบนี้

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Mushroom*TBL ที่ 13-05-2010 02:21:44

ง่า..บทจะจบก็จบอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดก็แฮปปี้ ลุ้นแทบแย่ 55
เรื่องนี้อ่านแล้วให้อารมแปลกๆ ออกแนวติสๆ

ขอบคุณคุณเท็นและคนโพสสำหรับนิยายดีๆค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 20-05-2010 15:28:42

ความจริงอ่านเรื่องนี้จบมาหลายวันแล้วแต่เพิ่งได้มาเม้นเองค่ะ
เป็นอะไรที่อ่านแล้วน้ำตาหยดแหมะเลยอ่าาา  :monkeysad:

ชอบมากๆ ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Saint De Jupiter ที่ 26-05-2010 01:25:46

จบและ???

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: fayala ที่ 26-05-2010 01:50:46

เรื่องนี้แอบรันทด แต่ก็ซึ้งดีนะคะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 30-05-2010 15:30:26

ขอบคุณที่เอามาลงนะคะ
ซึ้งมากๆเลย

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: tray ที่ 04-06-2010 23:09:43

ซึ้งค่ะ
เรื่งนี้ซึ้งมากๆ
ทำให้ได้เห็นคุณค่าของคำว่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: MrTeddy ที่ 06-06-2010 19:55:44

อ่านแล้วชอบมาก
ความรักเป็นได้ทุกสิ่ง
ทั้งความสุข
ความทุกข์
ความหวัง
 o13

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 10-07-2010 16:16:25

อ่านแล้วร้องไห้อ่ะ :o12:

ร้องกับความรันทดของสักวา

จิตใจถูกทำร้ายยยยยยยยยยยย

ตอนแรกอ่านนี่ลุ้นสุดๆเลย
เมื่อไรจะเจอกันซักทีน้า

ในชีวิตจริงก็อาจจะเป็นอย่างงี้ก็ได้เนอะ
เรากับคนนั้นของเรา

เดินสวนกันไป สวนกันมาทั้งๆที่อยู่ใกล้กันแค่นิดเดียว
เมื่อถึงเวลากำแพงที่กั้นไ้ว้ก็จะหายไปและทำให้เราได้เจอกัน
อะฮิ้ววววววววว เสี่ยวจิงเรา

แต่การที่มาเจอเรื่องร้ายกาจไม่คาดฝันแบบนี้
มันเกินจะรับไหวจริงๆ

ถึงอย่างนั้นการที่มีคนที่เรารักและรักเราอยู่เคียงข้างกัน
ไม่ว่าเรื่องนั้นจะหนักหนาสาหัสแค่ไหน เราก็จะผ่านไปได้อยู่ดี
แค่ต้องใช้เวลาอ่ะ จริงๆเนอะ

ขอบคุณมากนะค้าสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่อง

 :กอด1:คนแต่ง  :กอด1: คนโพส

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 10-07-2010 19:27:34

เรื่องนี้จะจำไว้ตลอดไปค่ะ

เป็นเรื่องที่กินใจมาก ๆ

ขอบคุณสำหรับฟิคดี ๆค่ะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 11-07-2010 02:42:37

 :o8: อิอิ น่ารักจัง อ่านรวดเดียวจบเลย
สงสารพี่สักวาจังเลย 11 คน แม่เจ้า ฝันร้ายได้อีก

อาหยงน่ารักน่าหยิกจริงๆ :-[

เป็นฟิคที่สั้นๆ แต่กินใจจริงๆ

ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านกันนะคะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Rockstar ที่ 11-07-2010 04:46:15

ทำม๊าย ทำไม เพิ่งจะเข้ามาจิ้มอ่านเรื่องนี้
โอยยย บรรยายสุดยอดชอบมากเลย
แล้วก็..........กว่าจะเจอกันได้ ลุ้นสุดๆ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: aimaim ที่ 13-07-2010 11:14:07

 :monkeysad: :monkeysad: เศร้า ซึ้ง นิยายคุณเท็นครบจริงๆ ซิกๆ


 :pig4: :pig4: For Good & Sweet Story ( เขียนถูกรึเปล่าหว่า?? )

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: Wr@iTh ที่ 23-08-2010 11:59:15

ตรูอยากฆ่าไอ้พวกเวรตะไลพวกนั้นจริงๆเลยโว๊ย!!!

 :m31: :fire: :beat: :z6: :o211: :fcuk: :13223: :pigangry2: :ซูโม่:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke จบแว้วววว เพิ่มบทส่งท้าย กรุบกริบ 10 มิถ
เริ่มหัวข้อโดย: butajang ที่ 31-08-2010 20:27:03

ขอบคุณนะคะทังคนโพสต์เเละ คนเเต่งอ่านเรื่องนี้ จบเเล้วเเบบว่า ช่วงเเรกก็ลุ้นจะเจอกันไม๊ นั่งตัวโก่งพอเจอกันเเล้วก็ต้องห่างช่วงห่างก็ปวดใจสุดๆเเล้วพอรู้เรื่องที่เกิดขึ้นร้องไห้ ตามกันไปเลยดีว่าจบเเฮปปี้

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 27-10-2010 20:12:50

ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: reborn23 ที่ 02-11-2010 20:45:57

ขอบคุณจ้า
น้ำตาคลอเลย :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 03-11-2010 08:09:22

แอร่ยยยยยยยยยยสนุก ถึงพระเอกจะพรุนไปหน่อย

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: jobi ที่ 16-11-2010 16:54:52

แม่น้องหยงเปรี้ยวได้ใจจริงๆ

ขอบคุณนะคะทั้งคนแต่ง คนโพสต์เลยจ้า

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: nakky ที่ 19-12-2010 15:01:27

 :z1: อ่านไปลุ้นไป ... เข้าใจหยงตอนรอการติดต่อจากสักวาเลย
ตอนนี้ก็รอการติดต่อจากใครบางคนอยู่... ไม่รู้เป็นไงมั่ง คิดถึงเว้ย!  :angry2:

ps.ขอบคุณทั้งผู้แต่งผู้โพสต์ครับ  :mc4:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: rainy_naja ที่ 25-12-2010 06:59:43

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 29-12-2010 02:29:00

 o13 ร้องไห้กับนิยายคุณเท็นอีกจนได้  :sad4:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: loveis ที่ 11-02-2011 19:08:43

 :impress2:

 เรื่องนี้สำนวนดีดี๊ แอบเศร้า แอบเหงาเล็กๆ  o13

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 07-05-2011 22:10:11

ขอบคุณคุณพูห์ที่นำเรื่องนี้มาโพส
ขอบคุณคุณเท็นที่แต่งเรื่องนี้ได้อ่านค่ะ

ช่วงแรกที่อ่านก็ลุ้นว่าเมื่อไรจะเจอ
พอตอนท้ายดันมานั่งรร้องไห้เพราะเรื่องเลวร้ายเลย
โอ้ยๆๆ แต่ดีใจนะค่ะที่ความรักที่หยงมีให้พี่สักวานั้นมีมากจนทำให้หายได้
ดีใจมากๆเลย

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 08-05-2011 09:30:17

 :pig4: ขอบคุณนะฮ๊าฟฟฟ
อ่านแล้วอินมากเลย
มีทั้งน้ำตาและรอยยิ้มครบเลย
 :L2: มอบให้ผู้แต่งและคนโพสผู้น่ารักฮ๊าฟฟฟฟ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Maprang_W ที่ 11-05-2011 17:55:04

ไม่ว่าพี่สักวากับน้องหยงจะไปอยู่มิติไหน ก็ขอให้ได้อยู่มิติเดียวกันนะคะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Number1_90 ที่ 05-07-2011 20:09:09

หยงน่ารักมากเลย

เเต่เนื้อเรื่องเเอบเหงาๆ เเต่สนุกมาก

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 15-08-2011 22:10:24

จับคนเลวมาลงโทษได้ไหมค่ะเนี่ยะ แหม สุดเลวจริงๆ
ดีน่ะที่ไม่ใช่เป็นหยงโดน ไม่อย่างนั้นจะเศร้ามากกว่านี้
แม่ของหยงน่ารักอ่ะ เป็นแม่ที่ดูเหมือนจะธรรมดา แต่ก็รักลูก เข้าใจลูก
ยิ่งแม่ของสักวาด้วยแล้ว ยิ่งน่ารัก

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: kolapapaya ที่ 16-08-2011 22:10:52

สงสารสักวามากๆอะ  :z3: 2คนนี้รักกันมากๆเลย

ลุ้นทุกตอนเลย  :sad4:

สนุกจ้า

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 20-08-2011 22:03:19

 :o8:

แม้จะเศร้าไปนิด  แต่จบโอเค !

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 26-08-2011 18:25:44

ความรักที่มีเวลาเป็นบทพิสูจน์
แต่กับคุ้มค่ากับการรอคอย

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 25-10-2011 13:22:12

โอ้ย~
หวานปนขมเลยนะเนี่ย
กว่าจะเจอกัน  กว่าจะได้รักกัน
แถมยังมีอุปสรรคจากพวกมารเลวๆนั่นอีก
สงสารพี่สักวา  TT^TT
แต่สุดท้ายแล้วคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันเด็ดขาด
ได้รักกันซะที  เห้อ...

ขอบคุณนะคะ  :)

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: i-meud ที่ 25-10-2011 17:13:52

อ๊ากกกกก
บีบหัวใจมากตอนที่พี่สักวาโดนทำร้าย
สงสารทุกคน ฮึกกก

แต่ก่อนที่จะรักกันก็นะ
คลาดกันไปคลาดกันมา
คนอ่านก็ลุ้นกันจนไส้บิด 5555+

สุดท้ายก็ครองรักกันอย่างมีความสุข ฮี่ๆ

ขอบคุณจ้า

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 27-10-2011 00:24:27

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ^^
 o13 :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Mickii ที่ 08-11-2011 20:00:31

เข้ามาอ่านตอนแรกนั่งลุ้นแทบแย่ ว่าจะได้เจอกันไหม

คาดกันไปคาดกันมาแค่เพียงพริบตา แต่พอได้พบเจอกันแล้ว

มันเปงความรู้สึกที่ดูอบอุ่น เหมือนกับความรักที่ดูบริสุทธิ์ น่ารักดีชอบๆๆ

แม้ตอนหลังๆ จะสะเทือนใจมากมาย สงสารพี่สักวาจับจิต

อยาให้ตรูเจอนะได้พวกเวงงงงง จะเจี๋ยนให้เหลือแต่.... เลยชิ

แต่ก้อเปงบทพิสูจน์ให้ได้รู้ว่าทั้งสองรักกันจิงๆๆ ความรักที่หยงมีให้ทำให้สักวากับมาเปงแบบเดิม

Happy Happy แค่นี้ก้อพอใจแล้วอย่างมากมาย

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 21-12-2011 22:32:25

เรื่องนี้บีบอารมณ์จริง แม้ว่าจะจบแฮปปี้ก็เถอะ :z3:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 11-02-2012 00:07:12

เพิ่งได้เข้ามาในเล้า...เพิ่งค้นพบ....ถึงจะช้ากว่าใคร...แต่ก็ดีใจที่ยังได้อ่าน....เฮ้อ!!!!!!!!!อะไรมันจะซาบซึ้งถึงขนาดอ่านไปร้องไห้ไป...หมดกระดาษทิชชู่ไม่รู้เท่าไหร่...........บอกได้คำเดียวว่า...เยี่ยม...........

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Dee15 ที่ 11-02-2012 10:14:27

อาจมีสักครั้งที่เราสองคน
ผ่านทางที่วกวน อยู่ใกล้ๆกัน
ใบไม้เพียงใบหนึ่ง หล่นตอนที่เดินผ่าน
ฉันคงจะมองมัน เมื่อเธอเดินผ่านมา

อาจบางทีในเมืองกว้างใหญ่
หมอกและควันช่วยกันพรางตา
มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา
ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่

แต่เราก็หากันจนเจอ
มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า
เมื่อมีใครสักคนข้างกาย
เกิดมาเพื่อหาใครคนหนึ่ง
เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงใจ
เราต่างรู้โลกมันแสนกว้างใหญ่
แต่มันคงไม่ยากเกินไป
ที่ฉันจะพบเธอ
 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: July_Moon ที่ 11-02-2012 19:23:51

ชอบเรื่องนี้จังเลย... อ่านเหมือนเรื่องเล่าที่เห็นความรู้สึกของคนสองคน

ชอบความละมุนละไมของตัวเรื่องโดยไม่ต้องอาศัยตัวหนังสือมากมายมาพรรณนา
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ อีกเรื่องที่นำาให้ได้อ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 18-03-2013 12:53:45

อ่านแล้วหน่วง อย่างน้อยการรอคอยก็สิ้นสุด

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 22-04-2013 12:48:39

ถ้าเปรียบเรื่องนี้เป็นอาหาร ก็ปรุงได้ครบทุกรส
จะตามอ่านเรื่องอื่นของคนแต่งอีก ชอบภาษาที่ใช้จัง

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: toeies1610 ที่ 26-04-2013 19:07:24

ตอนแรกที่เริ่มอ่านยังงงๆอยู่ว่าเรื่องจะเป็นแบบไหนน่ะ
พอสักพักเริ่มลุ้นว่าเมื่อไหร่ทั้งคู่จะได้พบกันสักที
ลุ้นตนแบบ..โอ๊ยจะพบกันไหม ถ้าเป็นเราคงจะท้อไปแล้ว
พอเจอกับปุ๊บ โอ๊ยยยยดีใจแทนเลยอ่ะ ดีใตที่ได้พบกันสักที
แล้วอยู่ๆมาเจอเรื่องเศร้า ทำเอาเราเศร้าไปเลย T_T
คนแต่งสุดยอดมากๆๆ o13 o13

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: kinly ที่ 15-06-2013 11:53:17

ขอบคุณครับ อ่านไปลุ้นไปด้วยสนุกดีแต่เศร้าไปนิดนะครับ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 09-08-2013 11:43:53

เป็นเรื่องที่ดีมากอีกเรื่องสำหรับเราเลยนะคะ.ดีจังเลยเนอะเรารักเขาเขาก็รักเรา แถมยังอยู่ด้วยในตอนที่จิตใจย่ำแย่อีก

ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 04-03-2014 15:56:10

อรั๊ยยยยย  สั้นจังงงง  อยากให้สวีตกันกว่านี้อ่าาาา // ตอนนั้นอ่านภาคช่างกลฯรวมมิตร สักวามีเรื่องไรกะคีอ่ะ?

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-03-2014 21:51:49

เริ่มต้นด้วยรักใส ๆ ให้ได้ลุ้น แล้วก็ถูกคลื่นแห่งความโหดร้ายซัดกระหน่ำ
แต่คนเขียนยังใจดีให้จบแบบมีความสุข
ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 06-03-2014 00:40:24

กว่าจะได้มีความสุขกัน  :เฮ้อ:
สงสารสักวาจริงๆ ให้ตายเถอะ
แต่ก็ดีแล้วที่ก้าวผ่านเรื่องนั้นมาได้  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-03-2014 12:57:31

สุดๆไปเลย :katai1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: ^^KENTA^^ ที่ 19-03-2014 18:02:12

สนุกครับ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: newyniniw ที่ 08-04-2014 10:53:01

เรื่องน่ารักอีกแล้วววว ขอบคุณมากค่ะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 05-01-2016 23:18:26

โอ๊ย อ่านตอนแรกบีบหัวใจ กว่าจะได้เจอกัน. จากนั้นก็มีความสุขที่เค้ารักกัน และมาเสียใจที่สักวาโดนทำร้าย เลวมาก จนในที่สุดหยงก็พาสักวากลับมา มามีความสุขด้วยกัน มีทุกอารมณ์เลยค่ะ สนุกมากๆ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: yisren. ที่ 06-01-2016 02:30:24

สงสารพี่สักวาจับใจ

ปลื้มใจที่จบลงด้วยดี

เสียน้ำตาจนได้...

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: beerby-witch ที่ 24-03-2017 02:33:05

ชอบชื่อเรื่อง
ชอบคนเขียน
รักคนลง

เป็นเรื่องราวที่สวยงามมากค่ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Wharnnn ที่ 25-09-2018 22:13:34

ดีใจจังเลยค่ะ ที่เค้าได้กลับมามีความสุขด้วยกัน  :sad11:

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 12-02-2019 20:52:35

 :hao5:  อ่านเรีี่่่องนี้แล้ว รู้สึกเหมือน ซักเสื้อสีขาวที่มันเปื้อนสีอื่นเป็นจุดเล็กๆ  ทีซักยังไงก็ไม่ออก ฮีี่อๆๆ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: HunHan9407 ที่ 07-03-2019 01:40:06

เศร้ามากไหมอะ

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 08-03-2019 19:10:29

บางทีเราก็อยากรู้ต่อนะว่าเค้าจะมีชีวิตคู่เป็นแบบไหน
เหตุการณ์ที่สักวาผ่านมามันหนักมากจริงๆสำหรับชีวิตคนคนหนึ่ง แม้จะฟื้นตัวได้แล้ว แต่ถ้าตามชีวิตคู่มันก็ต้องมีช่วงที่เป็นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งที่อาจทำให้นึกถึงกับเหตุการณ์นั้น แล้วทั้งสองคนจะผ่านมันไปยังไง สักวาจะสามารถผ่านมันไปได้มั้ย บางทีเราก็อยากรู้

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 10-11-2019 10:14:36

 :pig4: :pig4:

ซาบซึ้งในความรักของทั้งคู่
ขอบคุณผู้แต่ง และผู้โพสจ้า

หัวข้อ: Re: "แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ" โดย aoikyosuke
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าอ้วงงง ที่ 06-05-2020 17:42:35

พี่สักวาน่ารักชอบจ.ม.รักของพี่แกมาก 55555 อะไรจะหวานเบอร์นั้น นี่เขินแทนน้องหยงเลย  :-[ :-[