อ่านแล้วร้องไห้อ่ะ
ร้องกับความรันทดของสักวา
จิตใจถูกทำร้ายยยยยยยยยยยย
ตอนแรกอ่านนี่ลุ้นสุดๆเลย
เมื่อไรจะเจอกันซักทีน้า
ในชีวิตจริงก็อาจจะเป็นอย่างงี้ก็ได้เนอะ
เรากับคนนั้นของเรา
เดินสวนกันไป สวนกันมาทั้งๆที่อยู่ใกล้กันแค่นิดเดียว
เมื่อถึงเวลากำแพงที่กั้นไ้ว้ก็จะหายไปและทำให้เราได้เจอกัน
อะฮิ้ววววววววว เสี่ยวจิงเรา
แต่การที่มาเจอเรื่องร้ายกาจไม่คาดฝันแบบนี้
มันเกินจะรับไหวจริงๆ
ถึงอย่างนั้นการที่มีคนที่เรารักและรักเราอยู่เคียงข้างกัน
ไม่ว่าเรื่องนั้นจะหนักหนาสาหัสแค่ไหน เราก็จะผ่านไปได้อยู่ดี
แค่ต้องใช้เวลาอ่ะ จริงๆเนอะ
ขอบคุณมากนะค้าสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่อง
:กอด1:คนแต่ง
คนโพส
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
