เสือมุ่นคิ้วก่อนเอ่ยโต้ตอบแบบเด็กเอาแต่ใจ “ก็อยากทำ”
เดือดร้อนตุลาต้องเดินเข้ามาอุ้มเด็กดื้อออกจากห้องน้ำ แถมยังต้องพาเจ้าตัวไปโรงพยาบาลอีกต่างหาก เพราะอะไรน่ะหรือ..ก็เจ้าตัวแพ้น้ำยาล้างห้องน้ำน่ะสิ ใครเขาล้างห้องน้ำแบบไม่ใส่ถุงมือกันบ้าง แถมยังเดินเท้าเปล่าเข้าไปอีก นี่แหละหนอลูกชายคุณลุงศักดิ์สิทธิ์
นอกจากเสือจะทำไม่สำเร็จแล้ว เขาต้องมานั่งฟังตุลาบ่นในรถโดยไม่ได้ปริปาก เพราะที่อีกฝ่ายพูดมาเป็นความจริงเกือบทั้งหมด พอจะอ้าปากเถียง..สายตาคมดุก็หันมองจนต้องนั่งเงียบเหมือนเดิม
เอาล่ะ..เสือยอมรับนะว่าตัวเองทำผิด แต่ไม่เห็นต้องตำหนิกันขนาดนี้..
เขาก็แค่อยากทำตัวมีประโยชน์บ้างก็เท่านั้น..
“ถ้าอยากทำไว้พี่อยู่ด้วยแล้วจะสอนให้” เสือมองออกไปนอกหน้าต่างก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ช่วงนี้เขากับตุลาไม่มีเรื่องบาดหมางใจกันเท่าไหร่ ยกเว้นเสียแต่ว่าตุลาชอบแกล้งเสือจนเขางอนบ่อยๆ เวลาตามง้อเสือก็มักใจอ่อนทุกที เพียงแค่ริมฝีปากจูบซ้ำๆที่ต้นคอก็ทำเอาเสือใจอ่อนไม่ยาก
ปลายนิ้วผอมกดโทรศัพท์หาพ่อ นานแล้วไม่ได้คุยกัน..อีกอย่างวันนี้เสืออยากทำอาหารรอตุลาด้วย
‘ฮัลโหล’ พ่อตอบรับเสียงหวาน ดีใจที่เห็นลูกชายโทรมา นี่ก็หลายวันแล้ว..ที่ตุลาลักพาตัวลูกชายเขาไปอยู่ด้วย หากบอกกันสักนิดว่าความสัมพันธ์ของเสือและเจ้าตัวเป็นอย่างไรเขาก็ไม่ว่าหรอก ถึงจะมองออกก็เถอะ..แต่ช่วยไม่ได้ พ่ออย่างเขาอยากได้ยินจากปากมากกว่า
“เสืออยากลองทำอาหารอีก”
ศักดิ์สิทธิ์ได้ยินถึงกับสำลักน้ำ ครั้งก่อนได้ยินตุลาเล่าว่าเสือทำห้องครัวคอนโดนเละเทะไปหมด แถมยังทำอาหารไหม้เกรียมอีกต่างหาก เดือดร้อนตุลาต้องเข้าไปช่วยสอน ไม่อย่างนั้นลูกชายตัวน้อยของเขาคงอดตายแน่ๆ
‘จะดีเหรอ’
เสือเม้มปาก ทั้งพ่อทั้งตุลาเหมือนกันตรงที่ไม่ยอมให้เสือหยิบใจอะไรสักอย่างเลย ตอนเสือจะล้างห้องน้ำก็โดนตุลาสวดยับจนหูดับ อะไรๆก็ทำไม่ได้สักอย่างราวกับว่าเสือเป็นเด็กทารกอย่างนั้นแหละ
ศักดิ์สิทธิ์ขมวดคิ้ว เพราะอะไรอยู่ๆเสือถึงอยากจับตะหลิวทำอาหาร คงไม่ใช่เพราะอยากเอาใจตุลาหรอกนะ..มาเอาใจเขายังง่ายกว่า แค่นั่งรอและชิมอาหารก็เท่านั้น
“พ่อ..เสืออยากทำอาหาร” ร่างผอมดึงผ้าห่มมาคลุมไหล่เปลือย เขาไม่ได้ลุกไปไหนเลยนับตั้งแต่ตื่นนอน
‘อยากทำอะไรล่ะ’
“พ่อ เสือเห็นรายการทีวีเขาทำห่อหมกกุ้งกับต้มจืดเต้าหูสาหร่าย เสืออยากทำอันนั้น” เมื่อหลายวันก่อนเขานั่งดูทีวีกับตุลา อีกฝ่ายก็เปรยๆขึ้นมาว่าอยากกิน เขารู้หรอกว่าตุลาพูดไม่มีนัยสำคัญอะไร ทว่าเสืออยากทำให้ตุลาเห็นว่าเขาก็มีดีเหมือนกัน
ศักดิ์สิทธิ์ยิ้มขำ ลูกชายพูดนั่นพูดนี่ มันก็ไม่ได้ทำยากอะไรหรอก แต่สำหรับเสือแล้ว..เขายังนึกภาพไม่ออกเลยว่าห้องครัวราคาหลายล้านของตุลาจะเป็นอย่างไรเมื่อลูกชายตัวเล็กย่างกรายเข้าไป
‘งั้นจดสูตรกับวิธีทำไป’
“ครับ”
พ่อบอกให้เสือไปซื้อของที่ซูเปอร์ใกล้ๆ ถ้าไม่รู้จักก็ให้ถามพนักงานเอา แน่ล่ะ..เสือถามแทบทุกอย่างที่จดไว้เลย
การทำอาหารของเสือเป็นไปอย่างทุลักทุเล ทั้งมืดบาด น้ำมะนาวกระเด็นใส่หน้าอีกต่างหาก
“เสือ พี่กลับมาแล้ว” เสียงตุลาดังขึ้นหน้าประตูห้องทำเอาเสือทำอะไรไม่ถูก เขารีบกวาดเศษอาหารใส่ถังขยะ ก่อนวิ่งไปเตรียมข้าวเย็นรอคนรัก
ตุลาเห็นร่างผอมแวบๆในห้องครัวก่อนจะเดินเข้าไปหา กลิ่นอาหารลอยปะทะจมูก คาดว่าเสือคงหาอะไรเล่นอีกตามเคย แน่นอนว่ามันเป็นไปตามที่เขาคิด
จานข้าวหนึ่งจานกับอาหารสองอย่าง พร้อมกับร่างผอมยืนก้มหน้างุดๆ โหนกแก้มแดงจัดเพราะความเขินอาย แน่ล่ะ..เสือไม่เคยเอาใจเขาขนาดนี้ ตรงกันข้ามกลับเอาแต่ใจเสียมากกว่า
“วันนี้ทำอะไร”
“ลองชิมสิ”
ร่างสูงนั่งลงก่อนจัดการ ‘ชิม’ อาหารตรงหน้า ทว่า..เคี้ยวได้ไม่กี่คำอาหารก็พุ่งออกจากปากของตุลา กระจัดกะจานบนพื้นโต๊ะ นอกจากเค็มราวกับทำหน้าปลาหกใส่ทั้งขวด ยังเปรี้ยวจนน้ำตาเล็กอีกต่างหาก
ดูท่าเสือน้อยของเขาคงน่ารักอย่างเดียวจริงๆ..
เสือเม้มปากเมื่อเห็นสภาพของตุลา น้ำตาหยดหนึ่งร่วงเผาะก่อนไหลอาบแก้มขาว เอาเข้าจริงพ่อก็เตือนแล้วว่าอย่าทำ แต่เสือดันทุรังจะทำจนได้
“ขอโทษ”
ตุลาเช็ดปากก่อนรีบดึงมือเสือไว้ สงสัยเจ้าตัวจะงอนอีกแล้วแน่ๆ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไปทำกินเอง”
สุดท้ายเสือตัวน้อยก็จำใจนั่งอยู่เฉยๆ มองพ่อครัวจำเป็นทำอาหารแบบง่ายๆอย่างเช่นทอดไข่กับพริกน้ำปลาแค่นั้น
“เสือทำอะไรไม่เป็นยังไงพี่ก็รักนะ” ตุลาพูดปลอบน้อง เสือทำอะไรไม่เป็นไม่ได้หมายความว่าความรักของเขาจะน้อยลงเสียเมื่อไหร่ ตรงกันข้ามยิ่งมากขึ้นทุกวันด้วยซ้ำ “มาทานข้าวกับพี่ดีกว่า”
ร่างผอมถูกดึงมานั่งตัก ซ้ำยังโดนหอมแก้มซ้ำๆ ครั้นจะปฏิเสธก็อดคิดไม่ได้ว่านี่คงเป็นการลงโทษจากตุลาแน่ๆ ถึงอย่างนั้นเสือก็ยังนิ่งปล่อยให้คนขี้รังแกเอาเปรียบ
“ไม่จำเป็นหรอกว่าอาหารต้องเลิศแค่ไหน แค่ข้าวไข่เจียวนั่งกินกับเสือก็พอแล้ว” โหนกแก้มแดงๆทำเอาตุลาอดใจไม่ไหว เขารั้งใบหน้าขาวมาใกล้ กดจูบซ้ำๆไม่รู้เบื่อ ก่อนจะนั่งกินข้าวทั้งๆที่มีเด็กดื้อนั่งตักอยู่อย่างนั้น
อากาศภายในห้องเย็นสบายหรือเป็นเพราะมีคนกอดเสืออยู่กันแน่ หนุ่มร่างผอมขยับกายแนบชิดกับตุลา อีกฝ่ายลูบหัวเขาจนรู้สึกเคลิ้ม
“เสือ”
เสือร้องหืมในลำคอก่อนปรือตามองอย่างสงสัย “อะไร”
“เรียกพี่ว่าพี่ตุลย์ให้ชื่นใจหน่อย” ตุลาร้องขอ ถึงแม้น้องโดนบังคับให้เรียกตอนร่วมรัก แต่นั่นเพราะเจ้าตัวไร้สติมากกว่าถึงยอมเอ่ยปากเรียกง่ายๆ ลองเป็นปกติดูสิ..กว่าจะง้างปากพูดได้ก็เล่นทำตุลาถอนหายใจหลายรอบ
“ก็เคยเรียกแล้วนี่” ร่างผอมเถียง จริงๆนะ..เขาเรียกตุลาหลายครั้ง ทั้งโดนบังคับและสมยอม แต่อีกฝ่ายคงไม่มีทางได้ยินแน่ๆเพราะมันเป็นช่วงที่ตุลานอนหลับ
และเสือก็มักจะแอบทำอยู่เรื่อย..
“ตอนนั้นโดนบังคับไม่ใช่เหรอ”
เสือเม้มปาก ดึงดันจะออกจากอ้อมแขนแข็งแรงให้ได้ ทว่าคนที่โอบรัดเขาก็ดูเหมือนรู้ทัน “จะนอนแล้ว”
“งั้นไม่เอาแล้วก็ได้ ไหนบอกรักพี่แบบน่ารักๆหน่อยสิ” ตุลารั้งร่างผอมที่เริ่มดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขน พอแกะมือตรงนั้นได้ เขาก็ย้ายมาจับตรงนี้ ง่ายๆ..ก็เขาไม่อยากให้เสือหลุดออกไปน่ะสิ
“ไม่เอา ไม่บอก เกลียดคนขี้แกล้ง”
ตุลาเลิกคิ้วมอง เดี๋ยวนี้เสือหัดพูดอะไรแบบนี้ตั้งเมื่อไหร่ ท่าทางคนในออฟฟิศคงสอนเจ้าตัวให้พูดแน่ๆ โดยเฉพาะน้องส้มนิสิตฝึกงานนั่น เด็กแสบ..คอยดูเถอะ เขาเห็นน่ะว่าเจ้าตัวชอบเป่าหูเสือน้อยบ่อยๆโดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง ที่ค่อนข้างกระทบกระเทือนจิตใจเสือไม่น้อย
เรื่องพวกนั้นน่ะ..ตุลาไม่มีหรอก ..
“เดี๋ยวนี้พูดเกลียดบ่อยขึ้นนะ ใครสอน..นิสัยไม่ดีเลย”
ดวงตาคมตวัดมองอย่างไม่พอใจก่อนจะเริ่มดื้อแพ่งอีกครั้ง เมื่อตอนเย็นยังให้กอดไปด้วยนั่งกินข้าวไปด้วยอยู่เลยแท้ๆ “ปล่อย ง่วงแล้ว”
“ไม่เอา..เด็กดื้อต้องโดนลงโทษนะรู้ไหม”
ตุลาพลิกร่างน้องก่อนทาบทับ ตรึงร่างผอมบางใต้อาณัติอย่างแน่นหนา ก่อนก้มจูบปากอย่างเอ็นดู เมื่อคนข้างล่างเริ่มประท้วงด้วยเสียงครางอื้ออึงเขาก็จำใจปล่อยเจ้าตัวเป็นอิสระ..ทว่าเพียงครู่เดียวเท่านั้น
“ไหนลองเรียกเพราะๆหน่อย อย่างเช่น ‘เสือรักพี่ตุลย์’ น่ะ..ทำเป็นไหม”
แน่นอนว่าเสือส่ายหน้าแบบไม่ต้องคิด “จะนอนแล้ว..ง่วง”
หนุ่มร่างสูงสอดฝ่ามือเข้าเสื้อนอนตัวบาง ยังผลให้เสือเบิกตากว้าง วันก่อนก็ทำไปตั้งเยอะแยะจนเสือระบมไปหมด วันนี้ตุลายังจะทำอีกเหรอ
“เสือไม่เคยบอกรักพี่เลย”
ใครบอกไม่เคย..เสืออยากเถียงใจจะขาด ก็แค่ตุลาไม่ได้สติเท่านั้นแหละที่เขาพร่ำบอกกระซิบข้างหู อีกอย่างมันน่าอายเกินไป..เสือไม่เคยบอกรักใครมาก่อนนี่
เสือเริ่มขยับหยุกหยิกอย่างอึดอัดเมื่อฝ่ามือซุกซนไต่ขึ้นมาเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วเขาจำต้องกัดฟันบอกคนเจ้าเล่ห์จนได้
ก่อนปลายนิ้วอุ่นจะแตะถึงยอดอก เสือก็รีบบอกอย่างไร้เงื่อนไข “ผมรักคุณ!”
ตุลายิ้มกริ่มแต่ไม่ยอมละออกจากแผ่นอกเนียนง่ายๆ “ไม่น่ารักเลย แทนชื่อตัวเองแล้วเรียกพี่ตุลย์สิ”
“ได้คืบจะเอาศอก ไม่เอาด้วยหรอก” เสือเถียงก่อนรีบตะครุบมือนั้นไว้
ดูเหมือนคำพูดของเสือจะกลายเป็นอากาศทันใด นอกจากตุลาไม่ฟังแล้วยังรุกรานจนเขาตั้งตัวไม่ทัน ยอดอกนิ่มหยุ่นถูกสะกิดครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับเป็นของเล่น ทว่าก่อนอะไรจะเลยเถิด..เสือก็ทำได้เพียงข่มความอายแล้วพูดออกไปเท่านั้น
ร่างสูงก้มจนใบหูชิดกับริมฝีปากจิ้มลิ้ม “เสือ..เสือรักพี่ตุลย์”
ชายหนุ่มหยุดมือตัวเองไว้ เขายิ้มให้กับคำสารภาพรักของเสือ ถึงไม่เอาใจเหมือนใครๆ ทว่าตุลาก็อิ่มเอมที่สุด
“พี่ตุลย์ก็รักเสือเหมือนกัน”
แก้มเสือแดงก่ำ เนื้อตัวเห่อร้อนไปหมด ความจริง..เสือไม่อยากได้อะไรนอกจากอยู่กับตุลาหรอก “นอนได้หรือยัง”
“พี่เปลี่ยนใจแล้ว..ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้ เรามาทำกันสักยกดีกว่า” ตุลารั้งเสื้อน้องขึ้น ก่อนก้มกัดยอดอกสีอ่อนอย่างเอาใจ เสือทำได้แพงขยุ้มหัวไหล่อีกฝ่าย..เอาเข้าจริง ไม่ว่าตุลาจะจับตรงไหนเสือก็โอนอ่อนตามหมด
“คนโกหก” เสือต่อว่าเสียงสั่น ทั้งใจพยายามต่อต้านตุลา ทว่ากลับแอ่นกายรับสัมผัสฝ่ามือนั่นอย่างเต็มใจ
“รู้ว่าเจ็บ พี่ไม่ทำข้างหลังหรอก”
เสือเคยคิดว่าตุลาเป็นคนใจเย็นที่สุด แต่เอาเข้าใจตุลาไม่ต่างจากไฟสักนิด ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งร้อน..และเสือก็ชอบเสียด้วย ร่างผอมอ่อนแรงในขณะที่อีกฝ่ายเหมือนม้าคึก
“อ้ะ..ฮึก” เสือยกมือปิดปาก เมื่อเสียงหน้าอายเล็ดลอดออกมา เขากัดฟันทว่าความรุ่มร้อนนั่นก็ทำเอาเสือตัวสั่นริก เท้าของเขาตะเกียกตะกายหนีความหวือหวามที่ตุลามอบให้ ทว่าดิ้นรนไปเสือผ้าก็มีแต่หลุดลุ่ย
ตุลาเห็นคนรักแล้วอดเอ็นดูไม่ได้ เขาจูบแก้มน้องก่อนไล้ฝ่ามือไปยังส่วนร้อนผ่าวใต้กางเกงอีกฝ่าย ปลายนิ้วแตะสัมผัสขยับขึ้นลงอย่างเชี่ยวชาญ ร่างทั้งร่างของเสือสะดุ้งเฮือก เรียวขาขาวพยายามปิดกั้นเขาทุกวิถีทาง แต่ติดตรงที่ตุลาแทรกกลางหว่างขา
“วันนี้แค่นี้..พี่ไม่ทำอะไรมาหรอก” เขากระซิบข้างใบหูขาว ขบเม้มเบาๆ ก่อนขยับฝ่ามือรัวเร็ว กระทั่งอีกฝ่ายหลั่งหยาดน้ำสีขุ่นกระเซ็นโดนฝ่ามือ
เสือหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ดวงตาคมปรือปรอยจนแทบหลับ “พี่ตุลย์รังแกเสือ..เสือจะโทรไปฟ้องพ่อ” เขาขู่สำทับแต่ก็ยอมนอนหลับในอ้อมกอดของตุลา
“เอาสิ..โทรเลยถ้ายังมีแรงอยู่..”
ตุลาจูบหน้าผากน้อง..
เคียงแดนตื่นมาด้วยอากาศปวดร้าวทั้งร่าง เขานั่งนิ่ง มองคนที่นอนหลับทับตัวเขาทั้งคืนด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโกรธทั้งอายและที่สำคัญ..หมั่นไส้ด้วย
“ตื่น!!” คุณหมอหนุ่มส่งเสียงดังใส่คนข้างๆ ก่อนฟาดมือใส่ต้นแขนอีกคนไม่ออมแรง
“อือ..คุณหมอ ผมเพิ่งได้นอนเองนะ”
ชายหนุ่มเม้มปาก เพิ่งได้นอนหรือเพิ่งยอมให้เขานอนกันแน่ๆ ถึงจะเพลียมากแค่ไหนแต่ความโกรธของเขาในครั้งนี้ก็เอาชนะได้ทุกอย่าง “ลุกออกไปได้แล้ว อึดอัด”
เปรมช้อนตามองคุณหมอตัวขาว ผิวนวลเนียนเต็มไปด้วยรอยจูบรอยกัด..ฝีมือเขาล้วนๆ เอาจริงนะ..เปรมอดภูมิใจไม่ได้ที่อย่างน้อยเรื่องบนเตียงเขาก็อยู่เหนือคุณหมอ อย่างอื่นน่ะเขายกให้เจ้าตัวหมดทั้งตัวและหัวใจ
“พูดดีๆกับแฟนหน่อยสิ”
“อยากให้พูดดีๆไปหาเอาข้างหน้าไป!”
“ข้างหน้าไม่มี มีแต่เมียนั่งข้างๆ” หนุ่มร่างสูงยิ้มให้คนรัก ก่อนอะไรๆจะเลยเถิดตามใจของเปรม ฝ่ามือคู่หนึ่งก็ผลักเอาออกอย่างแรงจนกลิ้งตกเตียง แผ่นหลังของเปรมกระทบพื้นไม้อย่างจัง..ไม่นานก็ตามมาด้วยฝ่ามืออีกนับสิบของคุณหมอหนุ่ม
ใครบอกว่าทำแบบนี้แล้วไม่มีแรง..เขาขอเถียงขาดใจเลย..
“โอ๊ยๆ..คุณหมอไม่เพลียบ้างหรือไงครับ”
ร่างขาวผ่องดึงผ้านวมห่มกาย เพลียน่ะใช่..แต่เขาอยากแก้แค้นอีกฝ่ายก่อนต่างหาก ก็กว่าเขาจะได้นอน..แล้วเรื่องอย่างว่าที่ปฏิเสธเปรมไม่ได้อีกต่างหากๆ
“คุณหมอ..ถ้าไม่หยุดผมจะปล้ำคุณจริงๆนะ”
เคียงแดนหยุดฝ่ามือแล้วเค้นยิ้มใส่อีกคน ก่อนทั้งหมอทั้งผ้าห่มจะประเคนใส่เปรมไม่ยั้ง
บอกแล้ว..อย่าเล่นกับคุณหมอเคียงแดน..
“ฝันไปเถอะเปรม” นอกจากเปรมจะไม่ได้กินเนื้อนุ่มของคุณหมอแล้ว เขายังโดนทั้งตบทั้งตี..ทั้งที่ความจริงแค่ลุกขึ้นไปกดร่างอีกฝ่าย เจ้าตัวก็ทำอะไรเขาไม่ได้แล้ว อย่างว่า..คนนี้เขายอมให้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องบนเตียง
Facebook:
https://www.facebook.com/AUTHOR.ELLETTETwitter:
www.twitter.com/bluebubblebellsสวัสดีค่าคนอ่านนนนนน เก๊าขอโทษที่หายไปนานมาก กร๊ากๆ
และแล้วก็เกือบจะจบเนอะ
อ่านทุกคอมเมนท์นะคะ ขอบคุณมาก ใครรอพี่หมอกับคุณเปรมก็อ่านสมใจล่ะ
คู่นี้เขาไม่หวานเท่าไหร่ กร๊ากๆ เพราะพี่ตุลย์หวานเยอะมากล้ะ
ไหนๆก็ใกล้จบ ใครอยากวิจารณ์อะไรก็มาเต็มที่เลยนะคะ เป็นนิยายเรื่องแรกที่พยายามแต่งมากๆ
กร๊ากๆ ไม่เคยแต่งนิยายวายเรื่องไหนจบสักเรื่องเลย :3
เจอกันตอนหน้านะคะ บทส่งท้ายแล้ว จะมาลงตอนพิเศษให้อ่านด้วย แต่เป็นคู่ไหน ขอคิดดูก่อน กร๊ากๆ
หัวข้อ: Brothers {ตอนพิเศษ} : วันนี้เป็นวันสงกรานต์ [15.04.2557] (อ่าน 451256 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก