ตอน ไปเที่ยวกันเถอะ
“คุณป๋าคร้าบบบบบบ” เสียงเล็กๆของเด็กผู้ชายอายุ 7 ขวบ เอ่ยอย่างร่าเริง ก่อนที่จะวิ่งเข้ามาในบ้าน
“มีอะไรหืม ตัวแสบตะโกนซะลั่นบ้านเลย” ร่างสูงที่นั่งอยู่บนโซฟา เอ่ยกับลูกชายตัวแสบพลางอมยิ้มเอ็นดู
“คุณป๋าๆ พีพี อยากไปเที่ยวอ่ะ” ร่างเล็กเอ่ยบอก ก่อนจะเข้าไปอ้อนคุณพ่อตัวโต
“ไปไหนครับคนเก่ง”
“น้ำตก!!” เจ้าของเสียงเล็กเอ่ยอย่างร่าเริง
“หืม คราวนี้ไปเจออะไรที่โรงเรียนมาอีกล่ะเจ้าเด็กแสบ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม
“ก็ คุณครูเขาเปิดรูปน้ำตกให้ พีพีดูอ่า พีพีอยากไป คุณป๋าพาพีพีไปนะๆๆ นะคร้าบ” เจ้าเด็กแสบอ้อน
“อ้อนอะไรคุณป๋าอยู่ ครับตัวแสบ” เสียงที่เอ่ยขึ้นทำให้เจ้าตัวแสบยิ้มกว้างก่อนจะโผเข้าไปกอดคนมาใหม่
“พ่อ กลับมาแล้ว!! พีพีคิดถึงพ่อจังเลย”
“หือ ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะ อยากได้อะไรอีกครับเนี่ย” เล็กเอ่ยถามเจ้าตัวแสบก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มใสอย่างหมั่นเขี้ยว
“ลูกอยากไปเที่ยวน้ำตกน่ะ มึงว่าไง” คุณป๋าของพีพีตอบก่อนจะเนียนมากอดอีกคนแน่น
“ไม่ต้องมาเนียนเลยนะมึง แหม ไอ้นี่ ร้อนจะตายกอดอยู่ได้” อีกคนบ่น
“ก็กูคิดถึง กอดไม่ได้ไง ไม่ได้เจอกันตั้งวันนึงแน่ะ รู้งี้กูไม่ให้มึงกลับไปนอนบ้านก็ดีหรอก” คนตัวโตบ่น พลางทำหน้ามุ่ย ทำเอา
เล็กได้แต่ส่ายหน้าระอา
“เยอะแล้วมึงอ่ะ ปล่อยๆจะไปอาบน้ำแล้ว ”
“เหรอ งั้นกูอาบด้วยดิ ” ร่างสูงบอกก่อนจะลากอีกคนขึ้นไปบนห้องด้วย ทำเอาเด็กน้อยได้แต่เกาหัวด้วยความงง ตกลงว่า จะได้ไปไหม น้ำตกเนี่ย
“อื้อ อะไรของมึงเนี่ย” เล็กบอกก่อนจะผลักคนที่ยังนัวเนียไม่เลิกออกห่าง
“ก็กูคิดถึงมึงนิ ไม่ได้กอดตั้งวันนึง”
“อย่ามาเยอะ ไปดูลูกไป กูจะอาบน้ำ” อีกคนบอกติดจะรำคาญนิดๆ
“กูก็บอกแล้วไง ว่ากูจะอาบด้วยน่ะ” ร่างสูงบอกก่อนจะมองอีกคนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“พอเลยมึง ออกไปไกลๆกูเลย” ว่าพลางดันอีกคนออกจากห้องก่อนจะวิ่งหลบเข้าไปในห้องน้ำได้หวุดหวิด
“ถึงจะรอดตอนนี้ แต่คืนนี้ไม่รอดแน่ที่ร๊ากกกก” เสียงตะโกนของคนที่อยู่ข้างนอกทำเอา เล็ก อดที่จะเขินไม่ได้ ก็นะถึงจะอยู่ได้
กันมาเกือบปีแล้วแต่มันก็ยังเขินทุกทีสิน่า
“คุณพ่อคร๊าบบบ” ร่างเล็กๆของเด็กชาย พีพี วิ่งเข้าไปกอดเล็กแน่น
“คุณพ่ออนุญาตให้พีพี ไปเที่ยวน้ำตกนะคร้าบ” เด็กชายอ้อน
“แล้วทำไมพีพี ถึงอยากไปน้ำตกล่ะครับ”
“ก็พีพี ไม่เคยไปไหนนี่นา พ่อกับคุณป๋า งานยุ่งตลอดเลย ไม่มีเวลาให้พีพีเลยด้วยระวังนะ ถ้าไม่พาไปเที่ยวพีพี อาจจะเป็นเด็ก
ขาดความอบอุ่น ติดยา กลายเป็นปัญหาสังคม”
“เดี๋ยวๆๆ ใครสอนให้พูดแบบนี้ หืม ตัวแสบ” เล็กได้แต่กุมขมับ เฮ้อ เขาว่าลูกเขามันแก่แดด ขึ้นทุกวันนะ แน่ใจนะว่า 7 ขวบ
“พีพี คิดเองต่างห่าง นะ น๊า นะครับ พีพีอยากไปจริงๆนะ”
“แล้วคุณป๋า ว่าไงล่ะครับ”
“คุณป๋าบอกว่าแล้วแต่พ่อครับ ถ้าพ่ออนุญาตคุณป๋าก็จะพาไป”
“นี่แปลว่าแอบตกลงกันไว้เรียบร้อยแล้วสิใช่ไหม” คุณพ่อถามเสียงต่ำ พลางมองคุณลูกกับคุณป๋าอย่างคาดโทษ
“อะไรกัน ไอ้เล็ก กูไม่ได้ทำไรเลยนะ เนาะพีพีเนาะ” คนตัวโตหันไปถามเสียงสนับสนุนตัวเล็ก
“ช่ายๆๆ พีพี กับคุณป๋าไม่ได้ตกลงกันเลยว่า ให้พีพีมาอ้อน คุณพ่อจะได้ใจอ่อน เนาะคุณป๋าเนาะ” เจ้าเด็กตัวแสบบอก
“เฮ้อ ยังไงก็จะไปให้ได้ใช่ไหมเนี่ย”
“ใช่/ช่าย” สองเสียงตอบพร้อมกัน แปลว่าคะแนนเป็นเอกฉันท์สินะ เล็กได้แต่ถอนหายใจก่อนจะมองลูกชายกะคุณป๋าที่มองเขาตาแป๋วอย่างรอคำตอบ
“อืมๆ ไปก็ได้ แต่อย่าไปไกล เอาจังหวัดใกล้ๆก็พอ”
“เย้!!!” เจ้าตัวเล็กร้องลั่น ก่อนจะวิ่งไปรอบๆบ้านด้วยความดีใจ
“เล็ก เสร็จยังเนี่ยเร็วๆเด้ รอนานแล้วนะ” เสียงของคนตัวโตกระโกนถาม
“เออ เสร็จแล้วเร่งจังว่ะ น้ำตกมันไม่หายหรอกน่า” คนที่ออกมาจากบ้านคนสุดท้ายบ่น
“ก็มึงช้า กูกับพีพี รอนานแล้วเนาะลูกเนาะ”
“ใช่ๆ พ่ออ่ะช้า”
“คร้าบ กระผมขอโทษนะครับ คุณวรวัต คุณชนาภัทร”
“ไปเถอะๆๆ สายมากแล้ว”
คนตัวสูงบอกก่อนจะขับรถเพื่อพาลูกชายสุดที่รักไปเที่ยวน้ำตก จุดหมายปลายทางสำหรับ ทริปนี้คือ กาญจนบุรี นั่นเอง
“พ่อคร้าบ พีพี หิวอ่ะ มีอะไรให้กินเปล่า”เด็กน้อยที่นั่งเบาะหลังประท้วง เพราะตอนนี้เจ้าพยาธิในท้องมันร้องจ๊อกๆ แล้วอ่า
“อ่ะ พ่อนึกแล้วว่าใครบางคนจะต้องหิวระหว่างทาง ก็เลยทำแซนวิช มาด้วย” คนเป็นพ่อเอ่ยล้อก่อนจะยกกล่องแซนวิชให้ลูกชาย
ตัวแสบ
“พ่อเล็ก เก่งจังทำกับข้าวก็อร่อย” เด็กน้อยบอกอย่างร่าเริง
“ใช่ๆ เมียผมน่ะเก่งที่สุดไปเลยเนาะ” คนเจ้าเล่ห์กระซิบเบาๆ ทำเอาคนเก่งหน้าขึ้นสีอย่างช่วยไม่ได้ เชื่อเขาเลยทั้งป๋าทั้งลูก เชอะ
“เอาล่ะ วันนี้เราเริ่มที่เล่นน้ำก่อนแล้วกันเนาะ แล้วเราค่อยไปล่องแพกันต่อ โอเคไหมครับ” คนตัวสูงเอ่ยถามลูกชาย เมื่อเริ่มเข้าสู่จังหวัดกาญจนบุรี
“โอเคครับป๋ม” เด็กชายยิ้มรับตาหยี เรียกร้อยยิ้มจากคุณพ่อกับคุณป๋าได้มากโข
“ว้าวววววววววววววว น้ำตกๆ คุณป๋า น้ำตกจริงๆด้วย เย่ๆๆ” เด็กแสบร้องอย่างดีใจเมื่อรถเข้ามาถึง บริเวณน้ำตก เอราวัณ
“งั้นตัวแสบไปเล่นน้ำ กันเลยไหม”
“ไปครับไป”
คุณป๋าตัวโตจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับเล่นน้ำให้เจ้าเด็กแสบก่อนจะพา เด็กชายลงเล่นน้ำทันที ส่วนคุณพ่อก็คอยนั่งดูอยู่ใกล้ๆ ดีกว่า สาเหตุนะเหรอ ก็ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มันทำรอยไว้ซะเต็มตัวขนาดนี้ ใครมันจะไปกล้าเล่นน้ำกัน เล็กได้แต่กร่นด่าไอ้คนตัวสูงในใจ อุส่าได้มาเที่ยวทั้งที น้ำสักนิดก็ไม่ได้แตะ แล้วจะมาทำไมว๊า ทีตัวเองน่ะถอดเสื้อโชว์ชาวบ้านเขาไปทั่ว รู้ไหมว่าสาวๆน่ะ มองกันคอแทบหัก
“ทำไมนั่งหน้ามุ่ยงั้นว่ะ” คนตัวโตที่พาลูกชายขึ้นจากน้ำแล้วเอ่ยถาม
“ไม่มี ”
“หึ โกรธเหรอ ที่กูไม่ให้มึงเล่น”
“เปล่า”
เล็กกำลังคิด คิดว่านับวันตัวเองยิ่งจะเหมือนผู้หญิงเข้าไปทุกที แล้วไอ้บ้านี่มันจะรู้ หรือเปล่า ว่าคำว่าเปล่า มันหมายถึงอะไร
“ก็ดี งั้นกูกับลูกไปเล่นต่อนะ ไปกันครับพีพี”
เย่ๆๆ เสียงหัวเราะอย่างร่าเริงของลูกชาย ทำให้คนเป็นพ่อยิ้มตามไปด้วย ถึงพีพีจะเป็นร่าเริง ยิ้มเก่ง แต่ว่าเพราะหลังๆเขากับไอ้วัตก็งานยุ่ง เลยไม่ค่อยมีเวลาพาตัวแสบออกไปเที่ยวที่ไหน พอได้ออกมาเที่ยวแบบนี้ก็เลยดีใจใหญ่ ส่วนไอ้คนตัวโตที่อยู่กับลูก ตอนนี้ของดที่จะพูดถึงมันชั่วคราวแล้วกัน หมั่นไส้
“นอนนะครับ คนเก่ง” เล็กบอกเจ้าตัวแสบที่วันนี้เล่นซนมาทั้งวันพลางห่มผ้าให้ ก่อนที่เจ้าตัวแสบจะหลับอย่างรวดเร็ว คงเพราะวันนี้เหนื่อยสินะ
“ลูกนอนแล้วเหรอ” คนตัวโตเอ่ยถาม
“อืม” ตอบได้เท่านั้นเพราะยังงอนมันอยู่ ก่อนจะเดินกระแทกไหล่หนาออกจากห้องไป
ลมเย็นๆที่พัดเข้ามาทำให้ร่างเพรียวสูดอากาศอย่างสดชื่น ก็นะที่กรุงเทพมันไม่มีอากาศแบบนี้นินา เขาต้องเก็บออกซิเจนไปเยอะๆสิ
“เฮ้อ อากาศดีเนาะ รู้งี้มาล่องแพ ตั้งนานแล้ว” คนตัวโตเอ่ยเบาๆ ก่อนจะสวมกอดอีกคนจากด้านหลัง
“ไอ้วัต ทำไรเดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นหรอก”
“ก็เรื่องของเขาสิ กูไม่อายซะหน่อย ก็กูกอดเมียกูอ่ะ”
“หน้าด้านนะมึง”
“กูก็ด้านเฉพาะกับมึงเท่านั้นแหล่ะ แล้วนี่บอกกูได้หรือยังว่าเป็นอะไร วันนี้มึงงอนกูมา ทั้งวันแล้วนะ”
“มึงรู้ด้วยเหรอว่ากูงอน” ร่างเพรียวถาม
“แหม รู้สิ ทำไมจะไม่รู้ก็มึงนั่งหน้าบึ้งทั้งวัน ต่อให้กูเป็นคนโง่ที่สุดในโลกกูก็ดูออกครับ”
“แล้วโกรธเรื่องอะไรไหนบอกมาดิ”
“เหอะ” อีกคนแค่นเสียงไม่ยอมตอบ ทำเอาคนตัวโตกว่า อดยิ้มไม่ได้ แหมๆ นับวัน มันจะทำตวน่ารักขึ้นเรื่อยๆนะเนี่ย ครึๆ
ฟอด
“มึงหอมแก้มกูทำไมเนี่ย ไอ้วัต”
“ก็มึงน่ารัก”
เงอะ เขินสิ เขินกันให้ตายไปข้างนึงเลย เขินจนลืมไปเลย ว่างอนมันอยู่
“น่า กูรู้นะว่ามึงโกรธที่กูไม่ยอมให้มึงเล่นน้ำใช่ไหม ก็กูหวง นิ มึงเป็นเมียกูนะ กูไม่อยากให้ใครเห็นมึงเปียกนี่นา มึงไม่รู้เหรอ
เวลามึงเปียกนะเซ็กซี่จะตาย”
“ไอ้ๆๆๆ” ร่างเพรียวได้แต่พูดไม่ออก เพราะเหตุผลบ้าๆของอีกคน จะบ้าตาย ใครๆก็มองว่าเขาหล่อทั้งนั้น โอ้ย รูปร่างอย่างเขาถึงจะบางไปนิดแต่ก็ไม่ใช่ น่ารัก น่ากอดเหมือนเคะ ในอุดมคตินะเว้ย
“ก็กูรักมึงอ่ะ กูก็เลยหวงมึงมาก หายโกรธกูเถอะน๊า” คนตัวโตอ้อน
“แล้วมึงคิดว่ากูไม่หวงมึงหรือไง วันนี้มึงถอดเสื้อโชว์ตั้งนานสองนานน่ะห่ะ”
“หึ ดีใจจัง” คนตัวโตบอกก่อนจะรัดวงแขนแน่นขึ้น
“ดีใจอะไร”
“ก็ดีใจที่มึงหึงกู หวงกู ดีใจมาก ที่มึงรักกูด้วย กูรังมึงนะเล็ก รักมากๆๆๆ”
บทมันจะซึ้ง ก็เล่นซึ้งจนตั้งตัวไม่ถูก เฮ้อ แล้วอย่างนี้จะโกรธมันลงได้ยังไง
“อืม หายโกรธแล้ว กูก็รักมึงนะ”
คนตัวโตยิ้มรับก่อนที่ริมฝีปากได้รูปจะทาบทับลงมา อย่างอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความรัก เรียวลิ้นช่ำชองตวัดไปทั่งโพลง พลางช่วงชิงลมหายใจของอีกคนไปด้วย จากจูบที่อ่อนโยน เริ่มร้อนแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ของคนทั้งคู่ มือใหญ่ลากไล้ไปทั่วแผ่นหลังอย่างช้าๆ
“พ่อคร้าบบบบบบบบบบบ พีพี ปวดฉี่!!” เสียงร้องเรียกของลูกชายทำเอาอารมณ์กระเจิดกระเจิง ก่อนที่ร่างเพรียวจะพลักอีกคนออกห่างพลางวิ่งไปอุ้มเจ้าตัวแสบเข้าห้องน้ำ
ร่างสูงได้แต่สะกดกลั้นอารมณ์อย่างเสียดาย เอาเถอะ คราวหน้ายังมี แต่ต้องไม่เอาพีพีมาด้วยนะ ไม่งั้น อดทำน้องให้พีพี นะจะบอกให้…
........................END..........................
นามมากกว่าจะมีตอนพิเศษ หวังว่าทุกคนคงยังจำไอ้วัต กับนายเล็ก
แล้วก็น้องพีพี ได้ยุน๊าาาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: ซีรีย์ เล่ห์/ร้อย/รัก By Pita : เล่ห์ร้ายกลายรัก (จบ) + แจ้งข่าว P1 17/4/14 (อ่าน 289154 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก