สุดท้ายปลายสายแล้วนะครับคุณผู้แต่งทั้งหลาย ตอนสุดท้ายแล้ว^^ ผ่านมาแล้วก้ผ่านไปมันเป็นธรรมดานะครับ มีความสุขกับการอ่านนิยายของผมมากๆนะครับ อาจจะไม่ดีเท่าที่ควรแต่ตั้งใจที่จะแต่งนะครับ รักคนอ่านทุกคนตอนที่ 30
ฮันนีมูนข้ามประเทศ( อวสาน )
ผ่านไป 3 ปี ผมเองก็เรียนจบแล้วด้วย ทำงานที่โรงพยาบาลใกล้ๆบริษัทลุงเวทพ่อพี่บิลัน อีกอย่างนั้นนี่เป็นคำสั่งของพี่วินด้วย ไม่อยากให้คราดสายตาหน่ะ
แต่ปัจจุบันสำคัญที่สุดตอนนี้ผม พี่วิน พี่เจมส์ น้ำผึ้ง คู่แฝด โอกับอา เรามาเที่ยวที่นอร์เวย์ด้วยกัน ทริปนี้เรามีเวลาเที่ยวกันถึง 1 สัปดาห์เชียว เพราะเป็นประเทศที่อยู่ใกล้ๆกันกับสวีเดนและฟินแลนด์ นาวาเองก็ไม่คิดจะกลับไปเมืองไทยเลย อยู่อาศัยกับพี่โจที่นี่ว่างั้นไป อืมๆลืมบอก พี่เจมส์ของผม กับ น้ำผึ้ง สองคนนี้เค้าไปทำอีท่าไหนก้ไม่รู้ ตอนนี้ก็กลายเป็นสามีภรรยากันแล้วได้ลูกชายหนึ่งคน ผมนี่หวงซะด้วยสิ น้องเค้าชื่อ เอ่อ ไซเรน น่าตาน่ารักอายุเพียง 2 ขวบเอง แต่ไม่ได้เอามาเที่ยวด้วยเพราะกลัวว่าน้องเค้าจะไม่ไหวกับการขึ้นเครื่องไหนจะบรรยากาศที่เย็นๆอีก
ตอนนี้เรากำลังลงจากเครื่องบิน ที่ประเทศนอร์เวย์นี่ดีมากๆเลยมีการบริการรถไฟฟ้าที่ทันสมัยจากสนามบินมาที่เมืองหลวงออสโล
“เน! ดูสิ สวยไหม”
“สวยมากพี่วิน โห เห็นแล้วแทบไม่อยากกลับไทยเลยอ่ะ”
“ไม่ได้เที่ยวเสร็จก็ต้องกลับ ไปทำหน้าที่เภสัชกรที่โรงพยาบาลที่ดี แล้วก็เมียที่ดีด้วย”
“รู้แล้วๆ แล้วนี่เราจะไปไหนกันก่อนดีครับ”
“อืม เห็นโอกับอา บอกว่าเราจะไปที่ Nordmarka ก่อนนะ”
“มันน่าสนใจตรงไหนพี่วิน อธิบายเร็วๆ”
“ก็เป็นสถานที่ท่องเที่ยวประเภทชมธรรมชาติ ชีวิตสัตว์ป่า สถานที่เล่นครอสคันทรี่สกี เส้นทางเดินทางไกล ในป่า”
“อ้อๆ น่าสนุกเนาะ ”
“แน่นอน”
“พี่วินแล้วไปไหนต่อ”
“อืมคงไม่ได้ไปไหนต่อหรอก วันแรกเราจะนอนกันที่นั่นก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”
“อ้อครับ แต่ตอนนี้เนหิวแล้วอ่ะ”
“ฮ่าๆอืมๆพี่กำลังจะพาไป ร้านอาหารที่เป็นอันดับ 1 ของเมืองออสโลคือ Statholdergaarden เพราะมันเป็นอาหารนานาชาติ”
“ไม่เอาอ่ะ มานอเวย์ทั้งที อยากไปกินของนอร์เวย์บ้าง”
“ถ้าอย่างนั้นก็ที่Maaemo เลยดีไหม ”
“ดีครับพี่วิน โอกับอาชอบกินของต่างประเทศ นานๆได้มาทีนึง แ ล้วพี่เจมส์กับพี่น้ำผึ้งว่าไงครับ”
“เอาเลยจ้ะ พี่กับพี่เจมส์ไม่เรื่องมาก ฮ่าๆ”
“แหมๆน้ำผึ้ง ไม่เรื่องมากหรอ ก็มัวแต่ถ่ายภาพอยู่นั่นแหละ ”
“แน่นอน วิวด้านนอกรถไฟฟ้ากำลังดี บ้านเมืองเล็กๆเป็นระเบียบดี ไม่วุ่นวายเท่ากรุงเทพมหานครด้วย พี่เจมส์หันหน้ามาหน่อยถ่าย
อีกซักสี่รูปแล้วกัน”
และแล้วไม่นานก็ถึงกลางเมืองหลวงออสโล พวกเราก็มุ่งหน้าไปร้านอาหารที่ว่านั้นอย่างรวดเร็ว พอไปถึงสถานที่ไม่อยากจะเชื่อว่ามัน
สวยงามมาก ทั้งโต๊ะ เก้าอี้ แม้แต่เมนูให้เลือกอาหารก็สุดแสนจะสวยงาม เด็กเสิร์ฟเค้าก็หล่อ ดีเนาะ อิอิ พี่วินไม่รู้หรอก เราคิดในใจ
“ทานอะไรดีทุกคน”
“เอามาเลยพี่มีเท่าไหร่เอามาเลย ”คู่แฝดโออาสั่งขึ้น
ไม่นานอาหารก็ถูกเนรมิตขึ้นมาบนโต๊ะอาหารอย่างไม่น่าเชื่อ พอกินเสร็จเท่านั้นแหละ หมดตังค์ไปเยอะอยู่นะ แต่ดีที่พ่อให้มา
เยอะอิอิ ไม่หวั่นๆ พวกเราก็เดินทางสู่สถานที่ท่องเที่ยแห่งแรกเลย ที่คุยกันเมื่อครั้งแรกที่อยู่บนรถไฟฟ้า
“เน ง่วงก็นอนก่อน ถึงแล้วพี่จะปลุก”
พี่วินโอบกอดผมไว้ ผมได้ทีก็เอาหัวพิงไหล่พี่วินแล้วก็หลับไปบนรถประจำทาง
ที่ Nordmarka สวรรค์แห่งนอร์เวย์ พวกผมมาถูกช่วงพอดี ช่วงนี้มันกำลังจะเข้าหน้าหนาวที่นี่เลยกลายเป็นว่าปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง ต้นสน ต้นโอ๊ค ก็จากมีใบกลายมาเป็นหิมะปกคลุมไว้แทนที่ มันสวยมากๆ พอไปถึงเจ้าหน้าที่ก็พาเดินไป สิ่งแรกที่เห็นคือ อุโมงค์ต้นสน มีทางให้เดินไปได้ ต้นสนเองก็ปลายยอดของมันโค้งเข้ามากลายเป็นอุโมงค์ไปโดยปริยาย
“เน! อยากเล่นสกีไหม”
“ไม่เอาอ่ะ เนกลัว ยิ่งเล่นไม่เป็นอยู่ด้วย”
“อืมๆไม่เล่นก้ไม่เป็นไร พี่ขอไปเล่นนะ”
“อ้าว แล้วเนจะอยู่กับใคร”
“กับฉันไงเน”น้ำผึ้งเอามือมาแตะที่ไหล่ผม
“ไปแล้วนะ โออา พี่เจมสืไปเถอะ รีบเล่นรีบกลับมาหา”
ผมมองตามตาละห้อยเลย อยากเล่นอยู่หรอกนะแต่คนมันไม่เคยเล่นหนิ อีกอย่างถ้าเป็นอะไรมาจะลำบากด้วยเพราะที่นี่ไม่ใช่
ประเทศไทยนะ
“ปล่อยๆเค้าไปเถอะ เดี๋ยวก็คงกลับมา”
“อืมๆ น้ำผึ้ง กลับไปคราวนี้ อยากได้น้องอีกไหมเนี่ย”
“แหม เนก้ถามอะไรอย่างนี้ ก็อยากได้เพิ่มอยู่หรอก แต่ต้องดูที่พี่เจมส์เค้าก่อน”
“อ้อๆ ดีเนาะ มีลูกมีเต้าได้เรานี่สิ”
“อะไรกันเน อย่าคิดมาก ลูกก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่งเท่านั้นเอง บางคนไม่มีลูกเค้ายังอยู่กันได้ อย่าลืมสิว่าเราเป็นครอบครัวใหญ่นะ ลูก
ฉันก็เหมือนลูกเนแหละ”
“อ้อจ้าๆ ให้มันได้งี้สิ”
“ฮ่าๆ ปะๆเราไปถ่ายที่อุโมงค์ตรงนั้นดีกว่าไหม”
“อืมเอาสิ จะได้เก็บเอาไปฝากพ่อกับแม่ด้วย”
เราถ่ายรูปกันอยู่นานพอสมควร พี่วินกับพรรคพวกก็มา
“ไงรอนานไหม”
“ไม่นาน 2 ชั่วโมง”
“แหมๆประชดพี่แบบนี้ แสดงว่านานสินะฮ่าๆ”
“เปล่าประชดนะ เนว่าเราเดินทางกลับไปนอนที่ออสโลดีกว่าไหมครับ ตื่นเช้าพรุ่งนี้จะได้ ไปเที่ยวในตัวเมืองต่อเลย ที่ท่องเที่ยวมีอีก
เยอะ”
“อืมเอาอย่างนั้นก็ได้ ป่ะงั้นเราเดินทางกันเลยดีกว่า สนุกเป็นบ้าเลยวันนี้”
และแล้วเราก็ได้พักผ่อนที่โรงแรมกลางกรุงออสโล กัน ผมก็เดินออกไปชมเมืองในตอนกลางคืนด้วย ผู้คนเค้าก็โอเคนะ ไม่วุ่นวายเยอะแยะเท่าประเทศอื่นๆ
“คุณ คุณพูดอังกฤษได้ใช่ไหม” จู่ๆก็มีชายชาวนอร์เวย์เดินเข้ามาทักด้วยภาษาอังกฤษ
“ใช่ ผมพอฟังออกและพอจะพูดได้บ้าง”
“คุณมาจากประเทศไทยใช่ไหม”
“ใช่ครับ มีอะไรรึเปล่า”
“อ้อ ขอโทษทีที่ลืมแนะนำตัว ผม วิลเลียม สเกอเรล ”
“อ้อ ผมเนวิน ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ได้ข่าวว่าที่ประเทศไทยสวยงามมาก ผมอยากจะไปมากๆ แต่ไม่มีโอกาส คุณคิดว่าประเทศผมเป็นยังไงบ้าง”
“อืม ก็ โอเคนะ ผมชอบ ที่นี่อากาศเย็นสบายตลอดปี และที่นี่ก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองพระอาทิตย์ยามราตรีอีกด้วย”
“ฮ่าๆ ใช่ครับ ถ้าคุณอยากเห็นให้เดินทางไปอีกเมืองหนึ่งที่อยู่ทางตอนเหนือของประเทศเรานะครับ ที่นั่นจะมีแสงออโรร่าในยามค่ำคืน
ด้วย มันเป็นอะไรที่วิเศษมากเลย”
“ขอบคุณมากครับ ผมจะพยายามไปให้ได้นะครับ ผมก็ยังไม่เคยเห็นแสงออโรร่าเลย”
“อืม ดูเหมือนชายคนนั้นเค้ามองมาที่คุณกับผมบ่อยเหลือเกิน”
“อ้อไม่มีอะไรหรอก นั่นแฟนผมเอง”
“โอ้พระเจ้าช่วย คุณมีแฟนแล้วหรอ ต้องขอโทษที่ล่วงเกินนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ดีซะอีกแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน สนุกจะตายคุณวิลเลียม”
“อ้อครับ คุณเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะ ยิ้มของคุณช่างเป็นยิ้มสยามที่คนทั่วโลกร่ำลือ กันจริงๆ”
“ครับ ขอบคุณที่ชอบ เอ่อคุณวิลเลียมครับนี่นามบัตรผมนะ ถ้าคุณได้ไปที่ประเทศไทย ติดต่อที่ผมได้ ผมจะพาทัวร์เอง”
“โอ้ขอบคุณมากๆ บ้ายบาย เพื่อนใหม่ของฉัน”
“บ้ายบาย เราคงได้พบกันอีกครั้ง”
“เน! ไอ้ฝรั่งหล่อๆนั่นมันเป็นใคร”
“อ้อ เพื่อนผมเองครับ”
ผมยิ้มตลกให้กับท่าทางพี่วิน แล้วก็เดินออกมา
“เดี๋ยวก่อน ยังคุยไม่รู้เรื่อง เพื่อนอะไรกัน เนเคยมาที่นอร์เวย์ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เมื่อกี้ไง”
“อะไรนะ เพิ่งเป็นเพื่อนกับมันเมื่อกี้ เน! รู้ตัวไหมว่าสายตามันๆมองเนแบบไหน”
“รู้”
“รู้แล้วก็คุยกับมันเนี่ยนะ ให้ตายสิเน พี่หวงรู้ไหม”
“รู้ครับพี่วิน ร้ดีด้วยว่าพี่วินรัก หวงม ห่วงผมแค่ไหน แต่นั่นเพื่อนจริงๆ”
“อืมๆก็ได้ เนกลับห้องเถอะพี่วินไม่อยากเดินเล่นแล้วหนาว”
“ครับก้ได้”
“คืนนี้พี่ขอได้ไหม”
“บ้าจังจะทำต่างประเทศเลยรึไง”
“ความอยากมันไม่มีขีดจำกัดหรอกนะเน ฮ่าๆ”
“ตามใจ นะครับ แต่พี่วินต้องอาบน้ำก่อน”
“ไม่เอาพี่หนาว”
“หนาวก็ต้องอาบ เค้ามีน้ำอุ่นให้อยู่นี่”
“ก็ได้ๆ เนอาบเป็นเพื่อนหน่อยนะ ”
“ครับ ตามนั้น”
เช้าวันใหม่กับบรรยากาศตอนเช้าๆ หมอกลงที่ออสโลภาพมันสวยมาก เทือกเขาที่เห็นเมื่อวานวันนี้คล้ายๆเหมือนกับว่ามันหายไปเอง
เลย
“พี่วินครับ ตื่นเร็วครับ มาดูหมอกนี่สวยมากๆ”
“อืมแค่หมอกพี่เห็นบ่อยแล้ว ขอนอนพักก่อนนะ พี่เพลีย”
“นั่นไง บอกแล้วว่าอย่าหักโหม ก็เล่นซะ 4 รอบนะเมื่อคืน เดี๋ยวก็เป็นอย่างอื่น”
“โห แล้วนี่เนไม่เหนื่อยบ้างหรอ”
“ไม่หนิ สนุกดีออก มีความสุขด้วย”
“ใช้สิไม่ได้ทำไรหนิ มีแต่พี่ที่ออกแรง”
“ออกแรงอะไรหรอพี่วิน!”
คู่แฝดโอกับอา เข้ามาในห้องพอดี พลางทำหน้าตาที่เอ๋อๆ
“อ้อ เปล่าๆ ไม่มีอะไร แล้วนี่จะเข้าห้องคนอื่นช่วยเคาะก่อนจะได้ไหมโออา”
“ขอโทษครับพี่วิน แต่พวกเรารีบหนิ”
“รีบ! รีบอะไร”
“ก็จะชวนไปดูหมอกไง”
“โอ้ยไม่เอาหรอกพี่อยากพักผ่อน”
“พี่เน ไหงพี่วินเป็นงั้น เกิดอะไรขึ้น”
“จะเกิดอะไรหล่ะ เมื่อคืนเล่นงานที่ประตูหลังพี่แล้วเพลียเอง”
“อ้อหรอ ฮะ! อะไรนะ!”
“โหเน พี่อุตส่าห์ปิดเป็นความลับนะ ไหงไปประกาศอย่างนั้นหล่ะครับ”
“ไม่รู้ ซักวันน้องมันก็ต้องรู้จริงไหมโออา”
“อะ อะครับๆ ก็ได้ครับ สรุปพี่สองคนเมื่อคืน สวิงกิ้งกันใช่ไหม”
“อืมใช่ เออๆโออาพี่เนฝากไปปลุกพี่เจมส์กับพี่น้ำผึ้งด้วยนะว่าให้ออกมาดูหมอกกัน”
“โห ไม่ทันแล้วพี่เน รายนั้นพวกเราไปถึงห้องก็ตื่นก่อนแล้ว บอกว่ากำลงัดูอยู่ที่ระเบียงห้อง”
“อ้าวหรอ ไม่เป็นไรๆ มาๆมาดูกับพี่ก้ได้พี่ดูคนเดียวอยู่เนี่ย”
“จะดีหรอครับพี่เน”
“ดีสิ พี่วินเค้าไม่ว่าหรอก นั่นไง หลับไปอีกแล้ว คงจะเพลียจริงๆแหละ”
“ครับพี่เน!”
ไม่นานเราก็เตรียมตัวไปเที่ยวที่ใหม่กัน คราวนี้เราจะไปถึงเมือง Tromso เมืองที่อยู่ทางตอนเหนือของประเทศนอร์เวย์เลยทีเดียวนะ
ตามที่วิลเลียมได้แนะนำมา ผมก็เลยจัดการไปเที่ยวเลยดีกว่า ไปดูแสงออโรร่าด้วย ไปเครื่องบินเอานะทุกคนเพราะมันไกลมาก ไม่
นานก็ถึงจะได้เร็วๆด้วย ที่นั่นเป็นเกาะครับ แต่มันสวยงามทีเดียว ที่ๆเราจะไปเที่ยวชื่อว่า Tromso Fjords เป็นการท่องเที่ยวแบบแหล่งธรณีวิทยานะครับ ที่นี่เค้ามีกิจกรรมคล้ายๆการสไลด์ไปตามหิมะ แต่ใช้สุนัขลากพาไป ตกเย็นก็มีภัตราคารอาหายามค่ำคืนชมออโรร่าห์ไปด้วย ฟินเหลือเกิน แต่เสียดายอย่างเดียวพวกเรามาตอนหน้าหนาว ฉะนั้นจึงไม่เห็นปรากฎการณ์พระอาทิตย์ตอนยามราตรี
“เน คิดยังไงมาเที่ยวไกลถึงตอนเหนือ”
“อ้อพอดี เห็นวิลเลียมทักมา ผมก็เลยอยากจะมาดู”
“ให้ได้อย่างนี้ซิเน เฮ้อ ”
“พี่วินเนขอโทษอย่าหึงเนเลยนะ เค้าเป็นเพื่อนคนใหม่ก็จริง แต่เราไม่ควรตัดสัมพันธไมตรีจากประเทศเพื่อนบ้านนะ”
“เออๆก็ได้”
“ไปชมทะเลดีกว่า สวยนะ”
“ทะเลที่ไหนนั่นมันทะเลสาบ”
“ไม่ใช่ทะเลจริงๆ ที่พี่วินเห็นมันเป็นการเว้าเข้ามาของทะเล เลยดูเหมือนมันถูกปิดรายล้อมไปด้วยภูเขา”
“อ้าวหรอ พี่ไม่รู้นะเนี่ย ไปก็ได้ เค้ามีบริการให้นั่งเรือยอร์ชใช่ไหม ”
“ใช่ครับนั่นไง คนกำลังขึ้นกันพอดี ไปกันเถอะพวกเรา”
และแล้วผมก้ได้ล่องลอยไปกลางแอ่งทะเลในเมืองทรอมโซ ว้าวมันยอดมากๆ ตอนเย็นๆก็จะมีแสงออโรร่าหือีกด้วย ทริปนี้คุ้มจริงๆไหนจะได้มาเที่ยวกันในหมู่ครอบครัวแล้ว ยังมีคนรู้ใจของผมมาด้วยอีก
“พี่วินยิ้มหน่อยสิ ถ่ายรูปคู่กันเร็ว มาๆ”
“ยิ้มหน่อย 1 2 3 แชะ”
“อํย เนกับพี่วิน น่ารักมากๆเลยพี่เจมส์ดูสิเนาะ” น้ำผึ้งถ่ายรูปแล้วยื่นเอาไปไหนพี่เจมส์ดู
“เออหว่ะ สมแล้วที่คู่กัน เน ได้ข่าวเมื่อคืนโดนหรอ”
“อืมใช่ แต่ฟินดี ห้ามมาว่าพี่วินของเนนะ”
“เออๆ พี่เจมส์รู้แค่ถามเฉยๆ แหมรักกันจริง รึว่าติดใจไอ้นั่น”
“ไอ้นั่นไหนพี่เจมส์”
“ก้ไอ้มังกรน้อยไง”
“อืมใช่เนติดใจมั้ง”
“ฮ่าๆ นี่น้องพี่เป็นขนาดนี้เลยหรอวะ”พี่เจมส์หัวเราะพลางเอามือไปโอบกอดน้ำผึ้งไว้อย่างอารมณ์ดี
วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับประเทสไทยแล้ว
“โห เร็วเหมือนกันเนาะนอร็เวย์ของผม ฮือๆ โอกาสหน้าถ้ามาได้จะมานะ”
“นี่เน แค่นี้ก็ร้องไห้ กลับบ้านเราได้แล้ว”
“ใช่สิพี่วิน ไม่เข้าใจความรู้สึกที่มันเข้าถึงธรรมชาติอย่างนี้ มีหิมะให้เล่น มีออโรร่าให้ได้ดู ไม่อีกแล้วสถานที่ฟินๆแบบนี้ ลาก่อนทรอม
โซ ออสโล ที่รัก คราวหน้าฉันสัญญาจะมาอีกนะ แล้วก้…….”
“เฮ้อ ปล่อยให้เนเค้าเพ้อไปก่อนพี่เจมส์ เรามาเตรียมของกันเถอะ ”
“ทำใจนะวิน ดูเหมือนว่าจะเสียใจที่ต้องจากไป”
“นั่นหน่ะสิพี่ นี่ถ้าให้ผมเลือกนะว่าระหว่างนอร์เวย์กับตัวผมเนี่ย เนเค้าอยากจะลือกใคร”
10 นาทีผ่านไป
“เน! โห พอเหอะ จะร้องไห้ล่ำลาคร่ำครวญนอร์เวย์อีกนานไหม”
“พี่วินใจร้าย คนกำลังจะล่ำลาอยู่ ให้เวลาหน่อยสิ ฮือๆ”
“โอ้ยตายๆ เมียผมหรอกเนี่ย เน! พอแล้ว กลับบ้าน”
“แวก ไม่เอาพี่วินปล่อยเนนะ เนยังไม่อยากกลับ”
“อย่าดิ้นสิอยู่นิ่งๆ กลับบ้านเรา พ่อแม่คุณย่ารออยู่”
“ฮือๆ ไม่เอาๆ เนอยากอยู่ดูออโรร่าก่อนพี่วิน ”
“เน! หยุด!”
“อุ๊บ”
ผมเงียบทันทีที่พี่วินขึ้นเสียง โห พี่วินเอาจริงแฮะ น่ากลัวไม่เปลี่ยนเลยนะ
“อืม เงียบได้แล้ว ระหว่างพี่วินกับนอร์เสย์เนี่ยจะเลือกใคร”
“เอ่อ….”
“ตอบ!”
“เอ่อ! อุ๊บ อะ อืม”พี่วินจูบผมโชว์พนักงานที่เคาว์เตอร์เลย
“โทษฐาน ตอบช้า ตอบมา”
“เลือกพี่วินครับ”
“อืมดี”
“ขอโทษค่ะ มีอะไรให้ฉันช่วยได้ไหม”
“อ้อไม่เป็นไรครับพอดี แฟนผมเค้าไม่อยากกลับ เต้าติดใจที่นี่มาก”
“โอ้ ดีใจอย่างยิ่งที่คุณเค้าชอบ”
“ครับ แต่ชอบแบบนี้ผมว่ามันเกินไปนะครับ สงสัยต้องเอาไปบำบัด”
“ฮ่าๆ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ เดินทางกลับประเทศไทยโดยสวัสดิภาพค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“พี่วิน”
“อะไรอีก”
“ปล่อยเนเหอะ”
“ไม่ปล่อยพี่จะอุ้มอย่างนี้แหละ”
“โห ไม่เอาเนอาย”
“อายเป็นด้วย ทีร้องไห้ร่ำลานอร์เวย์เมื่อกี้ไม่เห็นอายเลย”
“โหนั่นมันคนละอย่างกันนะ”
“อย่าเรื่องมากไปได้แล้ว เราจะไปสนามบินออสโลทันที”
อีก 3 ชั่วโมงผ่านไป อีก 15 นาที เที่ยวบินนอว์เวร์ถึงไทยกำลังจะออกแล้วค่ะ
“พี่วินๆ ทำไมคลอเซ็นเตอร์เค้าประกาศแปลกๆเนาะ”
“อ้าวยังไม่ชินอีกหรอ ขามาเราก็ได้ยินแบบนี้หนิ ว่าแต่เนฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่องด้วยหรอ”
“นี่พี่วิน อย่ากล่าวหากับสิ ก็พอได้ เมื่อสองวันก่อนเนยังคุยกับวิลเลียมรู้เรื่องเลย”
“เน! เลิกพูดชื่อนี้ได้ปะพี่รำคาญ”
“ครับๆ ไม่พูดแล้วครับ พอใจยัง หายงอลนะตัว”
“ไม่อ่ะ ไม่หาย”
“โห ใจร้ายอ่ะ ไม่รักเนแล้วหรอ”
“รักดิ”
“หายงอลนะ”
“อืมก้ได้ อย่าพูดอีกนะ”
“อืมๆ จะรูดปากให้สนิทเลย ฮ่าๆๆ”
“เน พี่วินไปกับเถอะ เวลาใกล้เข้ามาแล้ว”
“อืมขอบใจมากน้ำผึ้ง ไปกับเถอะ อ้าวแล้วนี่ โอกับอาไปไหนหล่ะ”
“อ้าว ไม่ได้อยู่กับพี่วินหรอกรอ”
“อะไรพี่เปล่านะ หายไปไหนอีกเนี่ย”
“โน่นไง น้ำผึ้ง พี่วิน โอกับอาร์อยู่โน่น”
“นั่นพวกนั้นมันทำอะไร ถือของซะเถอะเชียวจะบ้าตาย”
“เฮ้ พี่วิน ทำไมทำหน้างั้นหล่ะครับ ที่ของฝากให้คุณย่าคุณลุงคุณอา นิดหน่อยเอง”
“ไม่หน่อยแล้วมั้ง สงสัยเอาไปแจกคนทั้งซอย”
“พี่วินเว่อร์ไปนะ โอกับอามีเงินก็ซื้อสิ อีกอย่างเนี่ยเค้าเรียกว่าคนรู้จักเผื่อแผ่เข้าใจเปล่า”
“ไม่เข้าใจ ไปไกลๆเลยนะพวกแกก่อนพี่จะกระโดดไล่เตะ”
“พี่เน ดูสิพี่วินจะทำร้ายโอกับอาอ่ะ”
“พี่วินไม่กล้าหรอกเชื่อพี่สิ”
“ไหงเนไปปกป้องมันอย่างงั้นเล่า”
“ก็นี่น้องเนนะ ”
“ปกป้องกันเค้าไป ทั้งพี่ทั้งน้อง”
“อ้าวพี่เน พี่วินเดินตูดบึ้ง เอ้ยเดินหน้าบึ้งไปโน่นแล้วทำไงดี”
“ไว้เดี๋ยวให้พี่เค้าใจเย็นๆก่อนค่อยไปคุยไปขอโทษนะครับ”
“ครับพี่เน อะนี่โอกับอาร์ซื้อให้พี่เนนะ”
“มินิสโนว์โดมหรอ ทำไมรู้ว่าพี่อยากได้หล่ะ”
“แหมก็เห็นเพ้ออยากได้ ตั้งแต่อยู่ทรอมโซแล้ว พวกเราเลยซื้อมาให้พอดีเห็นอยู่ที่ร้ายshopเมื่อกี้นี้”
“ขอบใจมากน้องชาย”
“ไม่เป็นไรครับ ”
“ป่ะไปได้แล้วพี่ๆเค้าเดินนำหน้าไปโน่นแล้ว”
“ครับผม”
ไม่นานก็ได้ขึ้นเครื่อง บรรยากาศตอนนี้พี่วินไม่พูดไม่จาเลยสงสัยโกรธจริงๆนะเนี่ยทำไงดี
“พี่วินครับ เป็นอะไรรึเปล่า”
“เปล่า!”
“นี่ โกรธน้องๆหรอครับ”
“ไม่ได้โกรธ”
“แล้วทำไมทำหน้าบึ้ง ไม่พูดไม่จาเลยหล่ะครับ”
“พี่…….ไม่มีอะไร แค่อยากบอกว่า”
“ว่า………….”
“พี่รักเนนะ รักที่สุดทุกลมหายใจเลย”
“ครับ เนรู้ รู้นานแล้ว”
“แต่พี่จะพูดอีก ให้เนร้ว่าพี่รักเนแค่ไหน”
“แล้วรักแค่ไหนหล่ะ”
“รักเนเท่าฟ้า เท่ามหาสมุทธเลย”
“พี่วิน เนก็รักพี่เท่านั้นเหมือนกันครับ”
พิ่วินยิ้มออกแล้วหันมากอดผม เราสองคนถือว่าดีที่สุดแล้วที่ได้มาฮันนีมูนกันรอบนี้ ถึงแม้จะไม่ใช่ ก็เหมือนใช่ เรามาเที่ยวกันกับ
ครอบครัว เรามีความสุข ทุกสื่งทุกอย่างบนโลกล้วนแล้วแต่ธรรมชาติสร้างขึ้น ทุกคนก็ต้องเดินตามทางเดินที่ตัวเองเลือก เมเบิ้ลเองเค้าก็กำลังเรียนต่อโทแพทยศาสตร์ที่สหรัฐอเมริกา พี่เครสกับลิกนินแฟนใหม่ก็กำลังสวีดหวานอยู่พัทยาโน่น พี่เซนพี่เอโต้ก็อยู่ที่ฟินแลนด์ และอีกคู่พี่โจกับนาวาก็อยู่ที่นั่น ส่วนพีท พี่เอส พี่เซฟ สามหนุ่มนั้นก็ขมักเขม่นกับงานที่บริษัทลุงวุฒิ พี่เดลก็ออกเดินสายรับงานเดินแบบอยู่ตลอดเวลาประเทศนั้นบ้าง โน่น นี่บ้าง ทุกคนมีความสุขกันดี โดยเฉพาะคุณย่าท่านรักเหลนชายมาก น้องไซเรนไง ลูกชายพี่เจมส์กับน้ำผึ้ง ทุกคนดำเนินชีวิตไปด้วยความสุขอย่างนี้ ความสงบร่มเย็นได้กลับมาอีกครั้ง
บนเส้นทางของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป จะดีหรือไม่ดีสุดท้ายการให้อภัยกันนั้นถือว่าเป็นบุญกุศลมหาศาลอีกอย่างหนึ่งที่เราในฐานะมนุษย์ต้องจดจำ และปฏิบัติ บทเรียนหลายๆอย่างได้สอนในผมนั้นเข้มแข็งและมีวันนี้ได้เพราะคนรอบข้างที่คอยให้ความช่วยเหลือกันและกัน และที่ขาดไปไม่ได้คือ ความเข้าใจกัน นั้นต่างหากที่ทำให้ความรักของเราแข็งแกร่งขึ้น คนเราต่างความคิดต่างมุมมองจะให้ถูกใจไปซะทุกอย่างก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่คู่ชีวิตก็เหมือนลิ้นกับฟัน มีกระทบกระทั่งกับบ้าง ก็ให้อภัยกันได้ ไม่จู่จี้ขี้บ่นก็ดีเอง สรุปสุดท้ายปลายสายของชีวิตผมกับพี่วิน เราจะมีความรักความห่วงใยให้กันและกัรอย่างนี้ตราบชีวิตของเราใครคนใด่คนหนึ่งต้องจากไป แต่รักของเราจะไม่มีวันแตกสลาย ขอสัญญาด้วยหัวใจของทายาทมังกรคนนี้ตราบนิจนิรันดร์
เตรียมพบกัน ความวุ่นวายในมหาวิทยาลัย ไปกับ รุ่นน้อง กับรุ่นพี่ 3 คู่ 3 สไตล์ เรื่องนี้เค้ามีแต่ความน่ารัก กิ๊กก๊อก กับเรื่องใหม่ที่ผมกำลังแต่งคือ 
น้องปี 1 สุดซ่ากับพี่นักศึกษาสุดเท่ห์
เรื่องวุ่นวาย แสบๆเคมีไม่ตรงกันอย่างนี้ กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้ แล้วคุณจะรู้ว่าความรักมันดีอย่างไร
COMING SOON !!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
