ขอบคุณทุก ๆ คอมเม้นต์ คุณคือแหล่งกำลังใจอันยิ่งใหญ่มหาศาล ที่เราไม่อาจจะตอบแทนได้หมด เราจะพยายามทำให้ออกมาดีที่สุดในแต่ละตอน เพื่อให้คุ้มกับการรอคอยของทุก ๆท่าน หวังว่าคนอ่านคงจะชอบฟิคเรื่องนี้กันนะคะ ถ้ามีส่วนไหนของเนื้อหาที่ทำให้ทุกคนไม่พอใจหรือเบื่อหน่าย คนแต่งขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย จุ๊บ ๆ
หวังว่าคงไม่ทิ้งกันนะ...นะ...นะ
บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะวันนี้เป็นอีกวัน....ที่หัวเห็ดตื่นสาย
แฝดผู้น้องถึงกับหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เมื่อลืมตาขึ้นมาพบกับเท้าคู่หนึ่ง ซึ่งมีขนาดไม่ใช่เล่น พาดอยู่บนหมอนแทนที่จะเป็นศีรษะ ฝ่าเท้าของพี่ชาย เกือบจะชนเข้ากับหน้าหล่อ ๆ ของเขาอยู่รอมร่อ แล้วพอเบนซินลุกขึ้นนั่ง เพื่อที่จะบิดขี้เกียจ เขาก็พบว่าส่วนหัวของไอ้มนุษย์เห็ดโคนนั้น เกยอยู่ที่ขอบตรงปลายเตียง.....เสียงกรนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง และสม่ำเสมอ
หัวเห็ดชอบนอนดิ้นเป็นปกติ เบนซินเคยโดนพี่ชายละเมอฟาดด้วยท่อนแขนเข้าเต็ม ๆ หน้ามาแล้ว เล่นเอาเลือดกำเดาไหลทะลัก ไม่ได้นอนไปจนเช้า เพราะอย่างนี้ เด็กหนุ่มจึงต้องนอนกอดพี่ชายฝาแฝดเอาไว้ทั้งคืน แล้วก็ต้องมั่นใจว่าเขากอดแน่นพอ แน่นเท่าที่จะแน่นได้ ไม่เช่นนั้นแล้ว หัวเห็ดก็จะมีสภาพอย่างที่เห็น....คราวนี้เจ้าตัวเปลี่ยนมานอนหงาย เท้าตวัดไปมาในอากาศ ก่อนจะเหยียดออกไปจนสุด ตามด้วยเสียงครางดัง “อ่าห์” อย่างสบายตัว
“เห็ดตื่น”
“แง่มมมม”
“ไปอาบน้ำไปเห็ด วันนี้มีเรียนนะ กลายเป็นเด็กสันหลังยาวไปแล้วนะมึงน่ะ”
“อย่า...เจือก...น่า....แจ่บ ๆ”
หัวเห็ดยังคงนอนหลับอยู่ หากแต่ตอนนี้เปลี่ยนท่ามาเป็นนอนหงายในแนวทแยงกับเตียงนอน หน้าตาดูไม่ค่อยมีความสุขนัก ทั้งแสงสว่าง และเสียงฝีเท้าหนัก ๆ รบกวนการนอนของเขาเป็นอย่างมาก แต่ถึงกระนั้น ความขี้เกียจก็ทำให้เจ้าเห็ดสดไม่อยากจะตื่น ยิ่งกำลังฝันดี ยิ่งอยากจะนอนไปเรื่อย ๆ ฝันอะไรน่ะหรือ.....อย่ารู้กันเลยจะดีกว่า.....มันค่อนข้างติดเรท
ไอ้ตัวโตส่ายหน้าอย่างหนักใจ เขาอุตส่าห์รีดเสื้อให้พี่ชายก็แล้ว แถมยังอาบน้ำก่อนอีกต่างหาก เพื่อที่จะให้ไอ้ตัวดีนั้นได้นอนต่ออีกนิด ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้เบ็ดเสร็จเตรียมพร้อม รอแค่ให้คนขี้เกียจลุกขึ้นมาอาบน้ำแปรงฟันก็เท่านั้นเอง
“จะไม่ตื่นใช่มั้ยเห็ด”
“แอ่กกกกก”
ตื่นแล้ว!!!! หัวเห็ดตื่นโดยไม่มีข้อแม้ เมื่อตัวหนัก ๆ และเปียกชื้นไปด้วยหยดน้ำ โถมทับเข้าให้เต็มรัก หมอนี่สูงเกินร้อยแปดสิบ....อาจจะร้อยเก้าสิบกว่า ๆ ด้วยซ้ำไป แถมน้ำหนักตัวนั้นไม่ต้องพูดถึง ถ้ามันจะกล้ามใหญ่ขนาดนี้ล่ะก็นะ....
“เบนซิน.....นายมันอำมหิตที่สุด”.
.
.
.
.
.
.
“โย่เป๋า.....”
“แหม่....วันนี้เห็ดของนายบานจัง”
“ก็เราใส่มูสไง เด้งดึ๋ง ๆ”
“แล้วทำไมนายต้องเด้งตัวตามด้วยอ่ะโอโม่”
“มันเป็นจังหวะหัวใจของเราไงเป๋า พออยู่ใกล้เป๋าแล้วทุกอย่างมันก็ตื่นตัวไปหมด ไม่เชื่อไปห้องน้ำม๊ะ ไปดูอย่างอื่นเด้งดึ๋ง ๆ กัน ฮี่ฮี่ฮี่”
“เห็ดบ้า!!!!”
“ว๊ายยยยย.....เป๋าเขินเค้า....อุอุอุ”
โอโม่ทำหน้าทะเล้น....ใส่นายเป๋าที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วกับนายฮ่องเต้ ตามประสาเด็กไฮเปอร์แอคทีฟ ก่อนจะหย่อนตูดนั่งลงข้าง ๆ พร้อมกับส่งสายตาหวานเชื่อมแบบไม่ปกปิด ลำดับที่นั่งวันนี้ดูแปลกไปจากทุกครั้ง เมื่อเบนซินนั้นเป็นฝ่ายบอกให้นายฮ่องเต้ ลุกเขยิบออกไปนั่งที่นั่งถัดไป แล้วแทรกร่างกายอันใหญ่โตของตัวเขาเอง ลงไประหว่างที่ว่างตรงกลางนั้น กลายเป็นว่าตอนนี้ นายเป๋าถูกขนาบด้วยสองแฝด แทนที่จะเป็นหัวเห็ด ถูกขนาบด้วยเป๋าและเบนซินอย่างที่เคย
“อยากนั่งใกล้ฮ่องเต้เหรอเบนนนน” หัวเห็ดแซวน้อง แม้จะรู้สึกโหวงเหวงแปลก ๆ ก็ตามที เป็นครั้งแรกที่น้องชายไม่นั่งเรียนข้าง ๆเขา วันนี้เจ้าเบนซินมันเป็นบ้าอะไร ถึงได้หนีไปนั่งตรงนั้น ถึงแม้จะดีใจที่ได้อยู่ใกล้เป๋า แต่หัวเห็ดก็อยากให้เบนซินนั่งข้าง ๆเขาด้วยเหมือนกัน จะบอกว่าเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่การที่มีทั้งน้องชาย และคนที่แอบรักคอยขนาบทั้งสองข้าง มันทำให้อุ่นใจและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก “ว่าไงเบนนนน หนีพี่ไปนั่งตรงนั้นทำไม กลับมา ๆ มุ๊ ๆ ๆ”
“เสือก” เบนซินตวัดเสียงตอบ ก่อนที่เขาจะโดนลวนลามโดยกะเทยควายรูปหล่อ แต่ใจสาว ชายหนุ่มจั๊กกะเดียม แล้วก็รู้สึกแขยงแปลก ๆ ไม่เหมือนตอนจูบกับเป๋า ที่ให้ความรู้สึกไม่ต่างจากการจูบผู้หญิง แต่ก็รู้แหละ ว่านายฮ่องเต้ก็ทำเป็นลวนลามเล่น ๆ ไปอย่างนั้นเอง.....อีกฝ่ายไม่เคยทำมากไปกว่าเกาะแขน จับกล้ามหน้าอก....แต่ไม่เคยเลี้ยวลงไปยังจุดนั้น จุดยุทธศาสตร์ นับว่ายังเป็นกะเทยที่แรดอยู่ในกรอบ....ลองจับสิ เขาจะต่อยให้ตาแตกเลยคอยดู!!!!
“แล้วนี่นังหู้มันไปไหน ไม่เข้าเรียนมาสามวันแล้วนะ” ฮ่องเต้เอ่ยถาม หลังจากไปส่งเป๋าด้วยกันหลายวันก่อน เจ้าเต้าหู้ยี้ก็หายจ้อย ตุ๊ดหล่อรู้สึกเป็นห่วงปนสังหรณ์ใจแบบแปลก ๆ เป็นไปได้ไหม ว่าการที่พวกเขาเทียวไปรับส่งเหยื่อของมัน อาจจะทำให้มันโกรธ....จนถึงขั้น
ถ้าไอ้แก้มยุ่นนั่นถูกไอ้โรคจิตจับตัวไปล่ะ แล้วตอนนี้ก็อาจจะถูกหั่นหรือเฉือนอวัยวะบางส่วน ออกไปทำเป็นอาหารแล้วก็เป็นไปได้
ถ้าเรื่องนี้เป๋าเป็นนางเอก เบนซินเป็นพระเอก สองคนนี้ก็น่าจะอยู่รอดเป็นสองคนสุดท้าย แล้วพวกเขาล่ะ ตัวโจ๊กอย่างนายเต้าหู้ดับไปแล้วหนึ่ง ทีนี้ก็ถึงคิวของนางรองอย่างเขา....และพระรองอย่างเจ้าเห็ด แล้วหากมีพลิกโผ หัวเห็ดเป็นฆาตกรล่ะ....ฮ่องเต้เริ่มจินตนาการไปไกลแบบกู่ไม่กลับ
โธ่....ถ้าชั้นเป็นอะไรไป....เท่ากับว่าโลกนี้สูญเสียบุคลากรตุ๊ดอันทรงคุณค่าไปอีกหนึ่งชีวิตเชียวนะยะ ไอ้หน้าสวย ๆ กับหุ่นแซ่บ ๆ ไว้ล่อเกย์คิงนี่มันใช่ว่าจะได้มาง่ายๆซะเมื่อไหร่ แล้วจะต้องมาถูกฆ่าตายทั้งที่ยังซิงทั้งหน้าและหลังแบบนี้....อุ๊กรี๊ด....อุ๊กรี๊ด
“เต้าหู้เป็นไข้หวัดใหญ่ เราโทรหาแล้ว นอนซมเป็นหมูป่วยอยู่ที่บ้านแน่ะ” เป๋ายิ้มแฉ่งให้ฮ่องเต้ รู้หรอกว่าอีกฝ่ายน่ะเป็นห่วง ถึงแม้ว่าจะกัดกันทุกวัน เพราะต่างเปรี้ยวเยี่ยวราดด้วยกันทั้งคู่ แต่ลึก ๆ แล้วสองคนนี้ก็ยังมีความเป็นเพื่อนกันอยู่ดี สีหน้าของนายฮ่องเต้มันฟ้องน่ะ
“เหรอยะ ชั้นก็นึกว่ามันโดนเป่าขมองไปแล้ว....กลัวผีมันมาหลอกชั้น ชั้นกลัว....บรื๋อ”
.
.
.
.
.
.
.
นั่นใคร....ผู้ชายคนที่กำลังเดินตัวเด้งดึ๋งดั๋งมาทางนี้ ท่าเดินดูหน่อมแน้มคิกขุ เดินไปกระโดดไปแบบเด็กน้อย ช่างไม่เข้ากับหนังหน้าที่ดู......
“~หล่อจัง~” ฮ่องเต้เพ้อ เมื่อชายปริศนาเคลื่อนกายเข้ามาใกล้พวกเขา ซึ่งกำลังหย่อนใจระหว่างรอเรียนคาบวิชาถัดไปอย่างเบื่อหน่าย บางครั้งการได้พักเบรกระหว่างคาบนานหลายชั่วโมงมันก็น่าเบื่อ โดยเฉพาะตอนที่เงินใกล้จะหมด จะออกไปเดินห้างให้เย็นใจ ก็แลดูจะเป็นการทำร้ายกระเป๋าสตางค์กันเกินไป
“พี่หนึ่ง” เป๋าอ้าปากหวอ ทอดมันหลุดร่วงลงจากมือ ส่วนเจ้าหัวเห็ดฮึดฮัด ขณะที่คนอื่นได้แต่ตะลึงในความ....
หล่อเหลา...
“พี่หล่อใช่ม๊า....ทีนี้คงจะมองพี่กันใหม่แล้วสินะ”
จมูกโด่งเป็นสัน แต่ก็ดูเป็นธรรมชาติ...ดวงตากลมโตใสแจ๋ว ผิวหน้าขาวเนียนปราศจากร่องรอยหลุมอุกกาบาต หุ่นที่แสนจะเพอร์เฟค อย่างกับคุณวีกิจในเรื่องแรงเงา เวอร์ชั่น 2012....แต่ทั้งหมดทั้งมวลมัน ก็ช่างเข้ากับทรงผมแบบพระเอกซีรีย์เกาหลี ซอยสั้น หยิกธรรมชาติ แถมยังเป็นสีน้ำตาลอ่อน ๆ
ทำได้ไงน่ะ!!!! ทุกคนล้วนเกิดคำถามในใจ ยกเว้นคนที่ไม่เคยคิดอะไร นอกจากเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ อย่างเจ้าเห็ดสด แขนผอม ๆ ยาวเก้งก้าง ตวัดรัดรอบคอของเจ้าปั๊กกะเป๋าอย่างหวงแหน
“ไปไกล ๆ เลยไอ้โรคจิต”
“เย็นนี้น้องเป๋าว่างรึเปล่าครับ”
“ไม่ว่างเฟ้ย...บอกให้ไปไกล ๆ ไง”
“พี่หนึ่งได้ส่วนลดร้านอาหารญี่ปุ่น พวกเราไปหม่ำ ๆ กันสองต่อสองมั้ยครับ พี่ออกเอง....พี่รวย!!!!”
“รวยก็พาพวกเราไปกินด้วยเด้”
"ทานเสร็จแล้วก็ไปเดินดูดาวกันก็ดีนะ"
"ไม่ดี.....หน้าฝนมีดาวที่ไหนกันไอ้ฟราย!!!!"
ทุกคนส่ายหัวอย่างเอือมระอา อีกฝ่ายก็จอมตื๊อตัวพ่อ ตี๊อแบบไม่ฟังใครทั้งนั้น ขอแค่ได้ตื๊อ...ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก ส่วนอีกคนหนึ่งก็หลับหูหลับตาหวง ไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม หนึ่งยังคงตื๊อชวนไม่หยุด จนกว่าอีกฝ่ายจะตอบตกลง ขณะที่หัวเห็ดเดือดจนควันออกหู เมื่อรุ่นพี่หน้าหล่อไม่ฟังเสียงคัดค้านของเขาเลย ทำเหมือนกับเขาไม่มีตัวตนอย่างนั้นแหละ
ก็เป๋าให้โอกาสเขาแล้วนี่ เขาก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุดสิ เขาจะปกป้องอีกฝ่ายจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ส่วนไอ้ผู้ชายหน้าขาวตัวโตนี่ เป๋าไม่ได้ให้โอกาสมันเสียหน่อย ออกจะกลัวมันด้วยซ้ำ...มันนี่แหละ ที่สมควรจะโดนเตะโด่ง!!!!
มือของหัวเห็ดกระชากคอเสื้อขอรุ่นพี่ ก่อนจะกระโดดงับใบหูของอีกฝ่ายอย่ามันเขี้ยว....
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“เห้ยยยยย......เห็ดหยุด!!!! พวกเราจับแยกเร็ว”
“นังเป๋า....ผู้ชายตีกันแย่งแกอีกแล้ว แกไม่เอาพี่หนึ่งใช่มั้ย ชั้นเอาเอ๊งงงงงง”
จารจลย่อม ๆ เกิดขึ้นในบ่ายวันนี้ ทุกสายตาในแถบนั้น ต่างก็หันมามองพวกเขาเป็นตาเดียว ไม่เว้นแม้กระทั่งคน ๆหนึ่ง ที่ยืนแสยะยิ้มอย่างสะใจในฝูงชน....
“ชักสนุกล่ะสิ....เป๋า....แกต้องเป็นของชั้นเท่านั้น.....หึหึหึหึหึ”.
.
.
.
.
.
.
เย็นวันนั้น....ณ ร้านอาหารญี่ปุ่นสุดไฮโซ
“ทานเยอะ ๆ นะครับ....ปลาดิบดีต่อสุขภาพนะ”
คนขี้ตื๊อยังไม่มีสลด แม้ว่าจะมีพลาสเตอร์แปะที่ใบหู หนึ่งคีบชิ้นปลาดิบส่งให้อีกฝ่าย ยังไม่ทันที่เป๋าจะรับ ก็ดันถูกคนขี้หวงตัดหน้า โดยการโฉบงับจากมือของหนึ่ง ไปต่อหน้าต่อตาทุกคนบนโต๊ะ
หัวเห็ดเคี้ยวหยับ ๆ ก่อนจะตาลุกโชน ด้วยฤทธิ์ของวาซาบิ ทุกคนแอบสะใจเล็ก ๆ ไม่เว้นแม้แต่....
“สม” เบนซินกระซิบข้างหูพี่
“อย่าไปสนใจเด็กก้าวร้าวเลยครับน้องเป๋า ทานปลาหมึกดีกว่านะ พี่ป้อน”
“นายว่าไงนะ....เราไม่ได้ก้าวร้าว...เราอ่ะ...ว่าที่แฟนของเป๋าเว้ย นายนั่นแหละส่วนเกิน ไอ้ติ่ง!!!!”
หัวเห็ดเต้นเร่า ๆ ขณะที่อีกฝ่ายทำเพียงแค่ยักคิ้วให้อย่างท้าทาย ไม่ใช่อะไรหรอก ตอนนี้หนึ่งไม่อยากแสดงอารมณ์ทางสีหน้ามากนัก กลัวเมคอัพที่ฉาบเอาไว้มันจะแตกน่ะ...
พุธโธ่เอ๋ย!!!....เวลาไม่ถึงเดือน มันจะทำให้เขาหล่อขึ้นได้อย่างไรกันเล่า ยาของพี่สาวน่ะมันก็ดีหรอก แต่เห็นผลช้าไม่ทันใจ เห็นไหมล่ะ หายหน้าไปไม่นาน ก็มีไอ้เด็กหัวเห็ด หน้าตากวนโอ๊ยเข้ามาเป็นก้าง ไหนจะเจ้าตัวโตผิวดำ หน้าตาดิบเถื่อนที่นั่งจ้องหน้าเขาตาไม่กระพริบ แล้วยังจะ....ยัยเจ๊กะเทยควาย ที่ทำเหมือนว่าเขาเป็นอาหารตาของเจ้าหล่อนอย่างนั้นแหละ
“ยังไงผมว่า...พวกเราช่วยกันหารก็ดีนะ ถึงมีส่วนลด แต่ร้านนี้มัน...แพงง่ะ” เป๋าเอ่ยอย่างเกรงใจ หนึ่งเอานิ้วชี้แตะปากอีกฝ่ายเอาไว้ ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆ ไม่ให้อีกฝ่ายพูดต่อ
“พี่หนึ่งบอกว่าจะเลี้ยงก็คือเลี้ยงสิครับ ทุกคนทานให้อร่อยกันดีกว่า เรื่องค่าอาหารไม่ต้องเป็นห่วง...บอกแล้วไงว่าพี่....รวย!!!!”
“เบน....พี่อยากกินกุ้ง....สั่งมาอีกเยอะ ๆเลยนะ...ปลาหิมะด้วย....แซลม่อนซาซิมิด้วย.....ราเมนด้วย....ไหนเอาเมนูมาดูเลยดิ๊ จะสั่งให้หมดตัวเลยแม่ม”
“พี่เลี้ยงทุกคนยกเว้นน้องนะครับ....ส่วนของน้อง.....น้องออกเอง....ยูโน๋วววว”
“ชิส์....ไม่เลี้ยงก็อย่าเลี้ยงเด่....เบน.....ตังค์เราก็มีเนอะเบนเนอะ.....เราสองคนจะออกเอง ไม่ง้อนายอยู่แล้ว เพราะพวกเราก็รวยเฟ้ย!!!!”
"เหรอครับ"
แล้วสงครามย่อย ๆ ก็เกิดขึ้นอีกครั้งในร้านอาหาร หัวเห็ดปาตะเกียบใส่รุ่นพี่ แต่อีกฝ่ายก็เอี้ยวตัวหลบได้ ปาส้อม แต่อีกฝ่ายก็รับไว้ได้ทัน หัวเห็ดคำรามลั่น ก่อนจะใช้มือขยุ้มลงไปในจานอาหาร สุดท้ายแล้วต้องมีใครสักคนจบเกมส์นี้ ทุกคนปิดปากสนิท แล้วก้มหน้าก้มตากินกันเงียบ ๆ เมื่อเบนซินแผลงฤทธิ์กับเขาบ้าง แค่กำปั้นหนัก ๆ ทุบลงไปบนโต๊ะ พร้อมกับเสียงสั่งเฉียบขาดเท่านั้นแหละ....
“เงียบ!!!!!!”
ทุกคนทำตามโดยไม่มีข้อกังขา ยังดีว่าร้านที่เขามานั้น เป็นห้องที่จัดเอาไว้เป็นส่วนตัว แต่ทุกคนก็ไม่ควรทำตัวกร่าง ส่งเสียงดังเอะอะ อย่างที่พี่ชายตัวดีของเขากำลังทำอยู่
รู้ว่าห่วง....รู้ว่าหวง แต่ยังไม่ทันได้เป็นอะไรกัน ก็ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของแบบนี้ กลับไปคงต้องอบรมสั่งสอนกันยกใหญ่
.
.
.
.
.
.
“ทุกคน....ถ้ายังไงวันนี้พี่หนึ่งขอตัวกลับก่อนนะครับ”
ทุกคน(ยกเว้นหัวเห็ด)อดแปลกใจไม่ได้ เมื่ออยู่ ๆ อีกฝ่ายก็ผลุบกลับเข้าไปในห้าง ทั้งที่เพิ่งจะเอ่ยปากขอตัวกลับ
“กลัวฝนรึไงนั่น” เบนซินเอ่ยเสียงเรียบอย่างไม่ใส่ใจ เขายังโมโหเจ้าหัวเห็ดอยู่ ที่ทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย ตอนนี้ข้างนอกฝนตกพรำ ๆ แต่ไม่มีใครพกร่มกันมาสักคน เบนซินถอดเสื้อคลุมออก ก่อนจะมองพี่ชาย สลับกับเป๋าอย่างลังเล
“อ่ะ” สุดท้ายเขาก็ส่งมันให้กับพี่ชายฝาแฝด ก่อนจะเพยิดหน้าไปทางเป๋า หัวเห็ดเข้าใจความหมาย จึงนำเสื้อคลุมของน้องชายไปคลุมหัวของเป๋าอย่างห่วงใย เป๋ามองมายังเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม แต่ที่เขาพอจะทำได้ คือยิ้มให้อย่างฝืดฝืน
“วันนี้ไม่ต้องไปส่งเราหรอก พ่อกับแม่เรากลับมาแล้ว เดี๋ยวเรานั่งแท็กซี่กลับเอง” น้ำเสียงของเป๋าดูหมองหม่นอย่างบอกไม่ถูก เขาเห็นทุกอย่าง แต่ไม่ได้รู้สึกดีใจเลย เขารู้ดี....ที่เบนซินยอมทำทุกอย่าง ก็เพื่อพี่ชายเท่านั้น
“งั้นชั้นไปนะเป๋า เบน...กลับแล้วนะคะที่รัก นังเห็ด...ชั้นกลับแล้วนะยะ”
“เออ....”
ฮ่องเต้กับเป๋ากลับไปแล้ว เหลือแต่สองคนพี่น้องที่ยืนรอรถกันอย่างเงียบเชียบ พี่ชายเหมือนกับจะรู้ตัวนิด ๆ ว่าทำให้น้องไม่พอใจ หัวเห็ดบีบมืออีกฝ่ายเบา ๆ พอเบนซินหันมาทางเขา เขาก็ส่งยิ้มแหย ๆ ให้อย่างสำนึกผิด....
“ขอบใจนะเบน.....นายช่วยพี่อีกแล้ว”
“ก็ตัวพี่เค้า....ไม่ช่วยตัวแล้วเค้าจะช่วยใคร”
ก่อนที่ทั้งคู่จะทำซึ้ง พลันสายตาอันแหลมคมของเบนซินก็หันไปพบกับ....
“เห็ด”
“อะไรแว๊”
“นั่นมันเต้าหู้นี่ ไหนว่าป่วยไง”
หัวเห็ดมองตามไปยังนิ้วชี้ของน้องชาย.....ใช่จริง ๆ ด้วย เจ้าตัวกลมแต่งตัวเสียหล่อเหลา กำลังเดินอาด ๆ ตรงดิ่งไปยังห้างที่พวกเขาเพิ่งจะออกกันมาเมื่อสักครู่....แต่ที่แปลกไปกว่านั้น...
“เต้าหู้มากับใครน่ะเบน”
.
.
.
.
.
.
“แม่ครับ.....ไหนว่าเครื่องสำอางมันกันน้ำไง แล้วไมหน้าผมเป็นงี้อ่ะ”
หนึ่งเสียงอ่อย กว่าเขาจะกลับมาถึงบ้าน ฝนก็สาดใส่เขาจนเปียกปอนไปทั้งตัว ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในบ้าน ทั้งแม่ของเขา....ทั้งคุณป้ายังสาว....อีกทั้งพี่หมอคนสวย ต่างก็กรีดร้องเหมือนกับเห็นผี.....เมื่อเห็นสภาพหน้าที่ย่ำแย่ของเขา
“ชั้นบอกแล้วไงยะ....ไอ้หนึ่ง....ว่าให้แกใจเย็น ๆ แต่งหน้าปิดสิวซะหนาเตอะแบบนี้ เกิดแพ้ขึ้นมาจะทำยังไงยะ” คุณหมอจบใหม่ เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง เอามือตบอกด้วยความตกใจ ก่อนจะโวยลั่น ใส่คนไข้กิตติมศักดิ์
“น้าเห็นน้องมันไม่ค่อยอยากไปเรียน...อ่า....เห็นว่าอายหน้า....น้าก็เลย” แม่ของหนึ่งเองก็สารภาพเสียงอ่อยไม่แพ้ลูกชาย ก็ด้วยความที่เป็นเมคอัพอาร์ทิส เลยอดไม่ได้ ที่จะให้ลูกชายออกไปเรียนในสภาพนั้น ใครต่างก็รู้กันดี....ว่าช่วงแรกของการรักษาสิวน่ะ สิวที่อุดตันอยู่มานานเป็นปี มักจะผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด
“แล้วนี่ผมจะต้องกลับไปเป็นไอ้หน้าเน่าเหมือนเดิมเหรอครับ วันนี้มีแต่คนชมว่าหล่อด้วยสิ”
“เอาน่า....รักษาสิวต้องอดทน เอางี้....แกแต่งได้ แต่ต้องล้างให้สะอาดเอี่ยมโอเค๊ พี่ช่วยนะล้าง....ไปไปไป...ไปล้างหน้าซะ!!!!”
หนทางของความหล่อยังอีกยาวไกลหนึ่งเอ๊ย.....ถึงชีวิตจะเหมือนนิยาย แต่ใช่ว่าสิวของนายจะหายทันตาเห็นนะ ชายหนุ่มลากสังขารตามญาติผู้พี่ขึ้นไปชั้นบนอย่างหมดอาลัยตายอยาก
กว่าเขาจะหล่อ....น้องเป๋าไม่ตกเป็นของไอ้เด็กหัวเห็ดไปแล้วเรอะ!!!!
To be con
.............................................................................................
ใครกันคือไอ้โรคจิต....คนใกล้ตัวรึเปล่านะ...อิอิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
