.....เพิ่งเห็นไอคอนใหม่.....รู้สึก....
....
หลังจากตันมานาน....พองานน้อย สมองเลยแล่น นั่งหน้าคอมพ์แล้ว
จนได้ตอนล่าสุด ไปอ่านกันเลยจ้ะ
ตอนพิเศษ พ่อของเรา....กับแม่ของนายไอ้หมอนี่ใคร.....มาทำลับ ๆ ล่อ ๆหน้าห้องแฝด....
.
.
.
.
.
.
หนึ่งคิดถึงไอ้หัวเห็ดตัวขาวแทบขาดใจ ตั้งแต่มันกับไอ้น้องชายตัวดำขี้เก๊กนั่นคืนดีกัน ดูเหมือนว่าเจ้าเห็ดเข็มทอง(เข้าใจเปรียบ)จะค่อย ๆ หายไปจากชีวิตเขา...ไม่สิ....ไอ้ดำถึกนั่นจงใจที่จะกรีดกันไอ้เห็ดดอกน้อยแสนน่าหม่ำนั่นออกจากเขาต่างหาก...
น้องหวงพี่สินะ....หึ....มันคงเป็นเรื่องปกติสามัญนั่นแหละ ก็มีพี่ชายที่น่ารักน่าหม่ำกับเขาทั้งคนนี่นะ ไม่หวงสิแปลก แล้วอีกอย่างหนึ่งน่ะ สายตาของเขาที่มองมัน ไม่มีปิดบังความรู้สึกใดใดทั้งสิ้น เสียแต่ว่าไอ้ลูกเห็ดหน้าอ่อนมันอาร์ตตัวพ่อ...มันแนวจับจิต....มันก็เลยไม่ยอมสนใจและไม่เคยที่จะเข้าใจอะไรง่าย ๆ เหมือนคนอื่นเขา.....กรรมแท้ ๆ
นึกย้อนไปแล้ว...ช่างต่างจากเคสของเจ้าปั๊กกะเป๋า!!! ที่รายนั้นกลับมองเขาออกทะลุปรุโปร่งตั้งแต่ปราดแรก...แล้วก็คอยหาทางชิ่งหนีเขาเนียน ๆ ทุกครั้งไป....ข้าม...ข้าม....อย่าไปพูดถึงมันเลยจะดีกว่า เรื่องของเรามันเป็นอดีตอันแสนหวานปนขื่นไปเสียแล้ว...
ว่าแต่ไอ้แว่นหัวฟูที่ดูคุ้น ๆ นั่นมันเป็นใครน่ะ....คุ้นมาก....คุ้นชิบ....
นึกอยู่นานว่าทำไมคุ้นจัง....จะไม่ให้คุ้นได้อย่างไรกันเล่า...ชายหนุ่มกระตุกยิ้มประชดชีวิต
ก็นั่นน่ะมันตัวเขาเมื่อสมัยก่อนชัด ๆ เลยนี่นา!!!.
.
.
.
.
.
“บ๊ะไอ้เสือ.....กลับเร็วนี่หว่า....นึกว่าจะมาถึงตอนดึก ๆ เสียอีก ดีแล้ว...จะได้ไม่ต้องขับรถไปรับ เข้ามาลูกพ่อ...เข้ามา....แหม่....กลับมาคราวนี้มันดูแม้นแมนสมชายชาตรีแฮะ....ฟิตเหรอลูกพ่อ”
ชายหนุ่มวัยกลางคน ต้นฉบับหน้าตาคมเข้ม เอ่ยกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน(ตัวตายตัวแทน)อย่างภาคภูมิใจสุด ๆ แม้ว่าคุณพ่อจะมีใบหน้าที่แลดูอ่อนกว่าวัย แต่ทว่าผมก็เปลี่ยนไปเป็นสีเทาแกมขาวจนเกือบหมด ผมหนา ๆถูกซอยไถสั้นดูสะอาดสะอ้าน เหมาะเจาะลงตัวยิ่งนักกับผิวแทนเข้ม...หุ่นกำยำล่ำสันฟิตเปรี๊ยะ....นี่แหละ!!! ตัวท้อปประจำหมู่บ้าน ติดอับดับคุณสามีที่เซ็กส์ซี่ที่สุด น่ากินที่สุด น่าเล่นชู้ด้วยเป็นที่สุด มตินี้เป็นเอกฉันท์จากบรรดาแม่บ้านวัยดึกกลัดมันเชียวนะ อ้อ...รวมถึงพ่อบ้านแอบจิตบางคนก็แอบเทคะแนนให้ด้วย อารมณ์ว่าอยากรับบทเมียบ้างน่ะสิ!!!....
“อ้าว....แล้วนั่นแกจะไม่ทักทายพ่อแกหน่อยเรอะ....ไอ้โม่...ไอ้โม่.....ไอ้โมมมมมมมมมมม่!!!!”
“แม่ต๋าาาาาาาาาาาาาาา”
หัวเห็ดเดินเชิ่ดอย่างน่าถีบ ผ่านเจ้าพ่อลูกคู่เหมือน ตรงดิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของคุณแม่ยังสาว สวยพริ้ง ประหนึ่งหมิว ลลิตามาเอง...
“กลับมาเหนื่อย ๆ ไปอาบน้ำให้สดชื่นนะคนเก่งของแม่....เย็นนี้แม่เตรียมของโปรดน้องโม่เอาไว้หลายอย่าง....กินให้หายคิดถึงฝีมือแม่นะลูกนะ....เอ๊ะ....ดูสูบไปแยะนะเราน่ะ....เบนซิน...นี่แกดูแลพี่แกยังไงฮะเนี๊ยะ!!!....น้องโม่ถึงได้ซูบแบบนี้ เงินส่งไปให้แบ่งกันใช้นะยะ ไม่ใช่เอาไปซื้อโปรตีนผงกินหมด แบบใครบางคนแถวนี้....ชิส์” คุณแม่ไม่วายแขวะใส่คุณพ่อ ราวกับว่าก่อนหน้านั้นได้มีเรื่องผิดใจกันนิดหน่อย ดูเหมือนอีกฝ่ายเองก็ไม่น้อยหน้ากัน ยักคิ้วล้อเลียนพร้อมกับทำท่ายักคอแบบสาวผิวสี....ดัดจริต....แต่ก็ยังดูดี
มัวแต่เขม่นกัน....เผลอแป๊บเดียว ลูก ๆ ทั้งสองก็เผ่นแน่บขึ้นห้องกันไปเสียแล้ว....
.
.
.
.
.
.
.
.
“เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยเนอะ” หัวเห็ดเอ่ยเสียงเรียบ ยากที่จะเดาอารมณ์ได้ แต่เบนซินกลับเข้าใจเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
“ห้องของเราน่ะเหรอ....ใช่.....เหมือนเดิม....ไม่เคยเปลี่ยน ตลกเนอะ พ่อกับแม่อุตส่าห์ทำห้องนอนเพิ่มให้อีกห้องหนึ่ง....แต่สุดท้ายก็กลับไปเป็นห้องเก็บของเหมือนเดิม...”
“พี่หมายถึงคู่สามีภรรยาข้างล่างต่างหาก....ลำเอียงไม่เคยเปลี่ยนเลย”
เบนซินกดล็อคประตูห้อง พร้อมลงกลอนสองชั้นจนแน่ใจ ก่อนที่จะพุ่งเข้ากอดรัดหัวเห็ด สูดดมกลิ่นเหงื่อไคลของพี่ชาย ที่กระตุ้นอารมณ์ไปอีกแบบหนึ่ง...
“อย่าดิวะ....”
“เค้าล็อคห้องแล้ว.....อยากอาบน้ำกับตัวจัง....”
“พวกเราไม่มีใครยอมแยกห้องนอน....เพราะห้องนอนห้องนั้นมันไม่มีห้องน้ำ”
“เห็ดกลัวผีไง....ไม่กล้ามาฉี่ข้างนอก”
“เหรอวะเบนนนน”
“ส่วนเค้าก็อยากนอนกอดเห็ดมากกว่า....ให้รู้ไม่ได้เลยนะ ผู้ชายข้างล่างน่ะ ยิ่งคาดหวังเค้าสูงอยู่ด้วย ขืนรู้ว่าเค้าติดเห็ดหนึบล่ะ คงหดหู่ไปหลายวัน...”
“อย่างน้อยก็ทำให้แม่ชนะในเกมส์นี้นะ เผลอ ๆ แม่อาจจะเอ็นดูนายบ้าง....อื้ออออ....”
เวลามีน้อย....เลยไม่อยากจะเสีย เบนซินบดขยี้จูบไอ้เห็ด ไม่นานนักเครื่องก็ติด แข็งปั๋งกันทั้งแฝดพี่แฝดน้อง
“ไม่ใส่เข้าไปนะเบน”
“รู้น่า....แค่ภายนอก...ซอร์ฟ ๆ”
“ห้ามทำรอยที่คอ....เดี๋ยวพ่อกับแม่สงสัย”
“ครับผม....กินได้ยังอ่ะ....อยากเต็มแก่แล้ว”
“ในอ่างดิวะ....พี่อยากแช่น้ำล๊ะ”
สุดท้ายทั้งคู่ก็ใช้เวลาที่มีอยู่อันจำกัดนั้นอย่างคุ้มค่า....เจริญอาหารแน่....ไอ้เห็ด!!!!
.
.
.
.
.
.
“เบนซิน......ลูกจ๊ะ......ตื่นแต่เช้าเชียว”
“แม่จะไปไหนเหรอครับ”
“ไปจ่ายตลาดน่ะสิ แล้วนี่น้องโม่ยังไม่ตื่นเหรอ....ขี้เซาจริง”
ปากก็บ่นไปอย่างนั้น แต่กลับอมยิ้มอย่างเอ็นดูรักใคร่ แม่กับไอ้เห็ดสนิทกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ก็เหมือนเขากับพ่อนั่นแหละ ทุกเย็น...ไอ้เห็ดจะอ้อนแม่ในครัว ช่วยเตรียมอาหาร ขณะที่เขามักจะออกไปเตะฟุตบอลกับพ่อ....และเพื่อน ๆ ของพ่อ กลับมาเหนื่อย ๆ ก็เห็นพี่ชายนั่งยิ้มแฉ่ง หม่ำข้าวเย็นก่อนใคร แน่นอน....เลือกกินที่ของที่มันชอบ....ซึ่งหลายอย่างก็เป็นของที่เขาชอบ....เช่นยอดหน่อไม้ฝรั่ง...มันเลือกยอดกินจนหมด!!!!
เขาไม่เคยโกรธ....แค่เคืองนิด ๆ เขาเองก็เอ็นดูพี่ชายไม่ต่างจากแม่นักหรอก ไม่อย่างนั้นคงไม่แอบพ่อไปเปิดเน็ต และหัดทำอาหารให้พี่ชายกิน ในวันที่สองสามีภรรยานั้นกลับบ้านดึก(และต้องทำเลี้ยงมันจนถึงทุกวันนี้)
“ผมไปเป็นเพื่อนนะครับ”
“ไม่ต้องหรอกจ้า...อู้ยยย....เรื่องจ่ายตลาดน่ะ....เอาไว้เป็นหน้าที่ของแม่บ้านเถอะ” น้ำเสียงของผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้หมายความตามที่พูดเลยแม้แต่น้อย เธอกำลังบอกเขาอ้อม ๆ......ว่า
‘น้ำหน้าอย่างแกน่ะมันจะไปรู้อาร๊ายยย....วันๆก็เห็นเอาแต่ยกดัมเบลตามพ่อแกนั่นแหละ!!!!’.....
“ให้ผมไปช่วยเถอะนะครับ ช่วยแม่ถือของก็ยังดี”
“ตามใจจ้ะ....ดีเหมือนกัน จะได้ขับรถให้แม่ด้วย แม่แก่แล้ว....หูตามันก็พร่าเลือนไปหมด”
อย่างน้อยก็ยังมีประโยชน์บ้างล่ะน่า....เบนซิน
.
.
.
.
.
.
.
ไอ้ตัวขาวนอนแต่หัวค่ำ วันนี้ก็เลยตื่นเช้ากว่าปกติ แต่ถึงจะนอนเต็มอิ่ม เด็กขี้เกียจอย่างไอ้เห็ดก็ยังอุตส่าห์เดินเมาขี้ตาลงมาอย่างเพลียจัด ใจจริงอยากนอนต่อ แต่ไอ้น้องเวรดันรูดม่านจนตะวันแยงตา กลิ้งไปกลิ้งมา ท้องก็ร้องจ๊อก ๆ แม่ก็ไม่ยอมเรียกกินข้าวเช้าเสียที
บ๊ะ....เจ็ดโมงเช้ากับอีกสิบนาทีเศษ ๆ เช้าไปไหม?
ทรุดตัวแหมะลงบนโซฟา มือกำรีโมต กดไล่หารายการอะไรก็ได้เพื่อดูแก้เซ็ง....การ์ตูน.....ว๊า.....เบื่อ.....ข่าว....ละครจักร ๆวงศ์ ๆ....เดี๋ยวนี้กลายเป็นพื้นบ้านลูกครึ่งเกาหลีไปแล้ว ขำมาก....แต่ดู ๆไปแล้วก็ชักติด....พระเอกโง่ได้อีก....พระเอกไทยนี่โง่ทุกยุคทุกสมัยเลยให้ตายสิวะ...
เอ๊ะ....ใครกันมานั่งข้าง ๆ ทิ้งตัวแรงมาก...มากจนโซฟาที่นั่งยุบตัวจมลงไป หัวเห็ดแทบจะเอนตัวล้มอยู่แล้วเชียว ดีนะที่หลักมั่นคงพอสมควร
“แกนี่มันขี้เกียจไม่เปลี่ยน”ชิส์....ตาแก่ขี้บ่น....ตัวเองก็ไม่เปลี่ยนเหมือนกัน เมื่อก่อนไม่น่ารักยังไง...เดี๋ยวนี้ก็ยังแสบสันต์เหมือนเดิม หัวเห็ดไม่ตอบโต้ หาวไล่ความขี้เกียจ ก่อนจะกระพริบตาปริบ ๆ จดจ่อกับรายการทีวีต่อไป
“ทำไมต้องเมินพ่อวะ...ไอ้โอโม่”
“เปล่าเมิน....พ่อก็หาเรื่องใหม่ ๆ มาด่ามั่งดิ๊....ด่าแต่เรื่องเดิม ๆจนชินแล้วนิ....ไม่ครีเอทเลย”
“หน็อย....ไอ้ลูกบ้านี่”
โป๊กกกกก.....มะเหงกรับอรุณของไอ้หัวเห็ด หันไปขมวดคิ้วจ้องอย่างเอาเรื่อง สักครู่เริ่มรู้ตัวว่านั่นพ่อ...จึงหันกลับไปจ้องหน้าจอสี่เหลี่ยมต่อ แถมผิวปากเป็นเพลงอีกต่างหาก
“เออ....เอ็งเก่ง...ว่าอะไรไปก็ทำเฉย เอาเถอะ ต่อไปไม่มีพ่อแล้วจะรู้....หัดเอาให้ได้อย่างเจ้าเบนมันบ้าง...ครึ่งนึงก็ยังดี”
“ไม่อ่ะ....เกาะน้องกินง่ายกว่าเย๊อะะะะะ......”
โป๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!ชักจะหนักมือไปแล้วนะคุณพ่อ...
.
.
.
.
.
.
“ตายเธอ....นี่ลูกชายเธอเหรอเนี่ย....โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อเชียว เดินคู่กันแต่ไกล นึกว่าเธอเปลี่ยนมาควงหนุ่มเอ๊าะแทนสุดหล่อที่บ้านซะแล้ว....ไหว้พระเถอะจ้ะหนุ่ม”ยัยมิสซิสเอ....สมาชิกคนหนึ่งของสมาคมแม่บ้านอารมณ์เปลี่ยว(แน่นอนว่าเป็นสมาคมลับ ๆ และแม่ของเบนซินก็ไม่เคยเข้าไปข้องเกี่ยวกับศาสตร์มืดแขนงนี้...รู้แต่ว่าเธอไม่ชอบขี้หน้ายัยปากมากคนนี้เอาซะเลยให้ตายสิ!!!!) เอ่ยทักด้วยโทนเสียงสูงกังวานก้องตลาด เธอมาแรงในชุดแอโรบิครัดรูปโชว์หุ่นเป๊ะ มือไม้ไม่สุข ลูบแขนล่ำ ๆ ในชุดกีฬาของเด็กหนุ่มอย่างโหยกระหายใคร่อยาก ดูยังไงก็ไม่ใช่ผู้ใหญ่กำลังรับไหว้เด็ก เหมือนจะเขมือบเด็กลงกระเพาะต่างหาก
“พี่น้องกันหรอกครับ” เจ้าตัวโตเอ่ยเสียงนุ่ม ก่อนจะถูกยัยจิ้งจอกในชุดแอโรบิคตีดังเพี้ยะ!!!
“ต๊าย....ปากหวาน....จะบอกว่าแม่หน้าเด็กเหรอจ๊ะ”
คุณแม่อดยิ้มปลาบปลื้มไม่ได้ แต่มาสะดุดเอาอีตรงประโยคถัดมาของยัยมิสซิสเอนี่แหละ....ทำไมยะ....หน้าชั้นมันไม่เด็กตรงไหน....เธอเถียงในใจ ทั้งที่หน้าเปื้อนยิ้ม....ไม่ถนัดตีฝีปาก...ถนัดชกต่อยมากกว่า ไม่อย่างนั้นคงคุมสุดหล่อผมสีดอกเลาที่บ้านไม่อยู่มาจนป่านนี้หรอก
“ขอตัวนะจ๊ะ....พอดีมีรายการของต้องซื้อเยอะเชียว...ไปลูกเบน....ไปดูแตงโมอ่อนไปแกงส้มให้น้องโม่กันดีกว่า” คุณแม่รีบตัดบททันควัน สะใจไม่น้อย ที่ได้เห็นสีหน้าละห้อยอย่างเสียดายของนังจิ้งจอกแก่
“ครับแม่”
ชักรู้สึกรักเจ้าลูกตัวโตนี่ขึ้นมานิด ๆ แล้วสิ....
.
.
.
.
.
.
.
“กินข้าวเสร็จแล้วก็มานอนตีพุง....ปล่อยให้น้องกับแม่เก็บล้าง....แกนี่มันขยะสังคมจริง ๆ ไอ้โม่” ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าไอ้ตัวขี้เกียจ รู้ว่าคำนี้แรงเอาเรื่อง...ขยะสังคม.....แต่เจ้าลูกคนนี้ก็ใช่ว่าจะรู้สึกรู้สา จ้องหน้าเขาพร้อมกับเรอดังเอิ๊กกกกก
“น้องโม่ไม่น่ารักเลยนะลูก”
เสียงคุณแม่เอ่ยอย่างตำหนิจากในครัว ทว่าสุ้มเสียงนั้นฟังดูสะอกสะใจมากกว่า คุณพ่อกำหมัด ตัวสั่นสะท้าน ก่อนจะฉุดกระฉากลูกชังขึ้นจากโซฟา
“จะลากไปไหนเนี่ย”
“ทำไม....ป๊อดขึ้นมาแล้วสินะ”
“หึหึ....ลูกผู้ชายน่ะ....เขาไม่ได้วัดกันที่กีฬากล้างแจ้งหรอกนะป๋า....เขาวัดกันที่ไอ้จ้อนกับลีลามากกว่า”
“ปากดี”
ลูกบาสถูกโยนใส่ไอ้เห็ด ซึ่งสามารถรับได้อย่างเหมาะเหม็งด้วยสองแขนผอม ๆ กับมือใหญ่ ๆ
“สักตั้งมั้ยแก”
“ก็เอาดิ๊....ไม่กลัวกระดูกกระเดี้ยวผุกร่อนก็ตามสบาย....ยอมเล่นด้วยก็ได้”
หัวเห็ดตอบรับการเปิดศึกในครั้งนี้....โดยมีเบนซินกับคุณแม่เป็นกองเชียร์อยู่ห่าง ๆ
“เบนจ๊ะ....แม่ว่าเราสองคนน่ะ...ไปเตรียมน้ำกับขนมมาให้พวกทโมนสองคนนี้กินหลังจากแข่งกันเสร็จแล้วดีกว่า
“ครับแม่”
เอ๊ะ....ตอนเด็กดื๊อดื้อ....ตีก็ไม่ร้อง....โตขึ้นทำไมว่าง่ายขี้อ้อนแบบนี้....เธอคิด....รอยยิ้มระบายออกมาอย่างไม่รู้ตัว
คงเพราะไม่เคยสนใจกระมัง....คงต้องมองกันใหม่เสียแล้ว คนบางคนแถวนี้จะได้เลิกใส่ร้าย หาว่าเป็นพวกรักลูกลำเอียงสักที!!!!
.
.
.
.
.
.
.
ปึกกกก!!!!
“โอ๊ยยยยย!!!!”
เล่นแรงไปหน่อย ร่างผอม ๆ ของไอ้เห็ดจึงถูกผู้ชายตัวโตใหญ่ กระแทกจนล้มกลิ้งไม่เป็นท่า แน่นอน คุณพ่อเอาจริงเอาจังมาก เนื่องจากกลัวเสียหน้า อุตส่าห์ปิดหูหปิดตาชู๊ตลงห่วงจนสำเร็จเสร็จสิ้น เป็นอันปิดเกมส์ตอนใกล้เที่ยง แล้วก็เริ่มหน้าเสีย เมื่อเห็นลูกชายคนโตกำลังร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด....
“เจ็บมั้ยลูก”
“เจ็บดิ...เห็นเลือดมั้ยเนี่ย”
“พ่อขอโทษ”
“พ่อเล่นไม่มีออมแรงเลย....ถ้าเป็นไอ้เบนนะ...มันต้องยอมอ่อนข้อให้โม่แล้ว....เพราะมันตัวโตกว่า....ได้เปรียบกว่า...หัดเอาอย่างไอ้เบนมั่งเด่”
“หน็อยแก....เจ็บตัวแล้วยังปากดีอีกนะ”
“โอ้ยยยยยย”
“อ๊ะ....เจ็บตรงไหนน่ะ....บอกพ่อสิลูก....แขนหักรึเปล่าเนี่ย”
“อุ้มหน่อยจิ”
“ว่าไงนะ”
“อุ้มหนูหน่อยดิพ่อต๋าาาาาาาาาาาาาา”
เป็นอันว่ารู้กันว่าสำออย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตกดึกคืนนั้น สองสามีภรรยาต่างก็นอนไม่หลับ ดวงตาเบิกโพลงจ้องมองเพดานห้องสลัว ๆ
“เธอ”
“อะไร”
“เธอว่าเจ้าโม่มันจะเกลียดฉันมั้ย”
“ก็น่าอยู่....หาเรื่องมันตลอด ชอบเปรียบเทียบมันกับเจ้าเบนอยู่เรื่อย”
“เธอเองก็เอาแต่โอ๋มันเหมือนกันนั่นแหละ”
“ขืนชั้นเป็นไปกับคุณอีกคน....แล้วน้องโม่จะเหลือใครเป็นพวกล่ะ....ใช่ว่าชั้นจะเกลียดอะไรเจ้าเบนมันเสียหน่อยนี่....มันก็น่ารักดี...เรียบร้อย...เรียนเก่ง.....เหมือนชั้นสมัยก่อนเหมือนกันนะ....ไม่ต้องพูดมาก....ทนไม่ไหวก็ต่อยแหลก....คุณเองก็รู้รสชาติหมัดชั้นดีนี่ ตอนเริ่มจีบชั้นใหม่ ๆ น่ะโดนไปกี่ดอกล่ะ”
“เรียบร้อย?...เหอะ....เจ้าเบนน่ะมันแมนนะเธอ....เขาเรียกว่าสุขุมนุ่มลึกมากกว่า....ไอ้โม่ต่างหากที่เหมือนเธอ อย่างกับหมาบ้า!!!....จำได้ไหม ตอนเด็ก ๆ ที่มันไล่ชกเขาไปทั่วน่ะ”
“หมาบ้า???? หึ...ไม่ใช่ล่ะม้าง....ชั้นว่าเหมือนคุณมากกว่า สมัยหนุ่ม ๆ คุณน่ะซ่าส์ใช่ย่อย มีเรื่องกับเค้าไปทั่ว ทะลึ่งตึงตังได้โล่ห์ กระล่อนก็ที่หนึ่ง แต่จะว่าไปลูกโม่ของชั้นก็ได้เชื้อขี้อ้อนจากคุณนั่นแหละ”
ทั้งคู่ต่างก็เงียบไป เข้าสู่โลกส่วนตัวของตัวเอง ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ ต่างก็กำลังอมยิ้ม....อมยิ้มเมื่อนึกถึงอดีต....อมยิ้ม...เมื่อลองมองลูกชายของตนเองในมุมใหม่ ที่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่เคยมองมาก่อน
เรียกได้ว่า....กลับบ้านช่วงปิดเทอมเล็กคราวนี้ คุ้มค่าเสียยิ่งกว่าตอนปิดเทอมใหญ่เสียอีกนะแฝด....
.
.
.
.
.
.
.
“ปล่อยผมพี่.....ปล่อยผม”
“ไม่ปล่อยเว้ย มาด้อม ๆ มองห้องคนอื่นเขาแบบนี้มีจุดประสงค์อะไรกันแน่....แถมเมื่อกี้ยังสอดกระดาษอะไรเข้าไปอีก”
“เปล่าซักหน่อย....ผมแค่ตรวจดูว่ามีคนอยู่หรือเปล่านั้นเอง....พี่เป็นยามตึกนี้หรือไงวะ”
หนึ่งปล่อยเด็กหนุ่มตาตี่หัวฟูฟ่องลง เจ้าตัวรีบปัดเสื้อแสง ก่อนจะเสยผมไปด้านหลัง แล้วขยำไปมาเป็นการเซ็ททรงให้เข้าที่ เด็กหนุ่มลอบมองอย่างเคืองขุ่น ขณะที่หนึ่งเองกลับจ้องอย่างไม่ไว้วางใจ ประสบการณ์ที่ได้รับเมื่อครั้งปะทะกับไอ้โรคจิต ทำให้เขาหวาดระแวงเป็นพิเศษ
“รู้จักไอ้แฝดด้วย?”
“รู้ดิ.....จะเอาเค้กมาเซ่นคุณโม่....แล้วก็จะมาคุยกับคุณบิ๊กเรื่องโอนหน่วยกิจ....ว่าแต่พี่เหอะ....รู้จักสองคนนั่นเหมือนกันเรอะ”
“เออสิ....เป็นรุ่นพี่พวกมันเองแหละ”
“ผมไม่มีเบอร์มือถือ....โทรศัพท์ห้องพวกเขาก็คงถอดออก....พี่รู้จักเขาคงมีเบอร์.....โทรถามดูเอาแล้วกันว่าอยู่ไหม ผมไปล่ะ”
“อ้าวเดี๋ยวสิ”
ไปเสียแล้ว....อะไรของมัน?
ใช่เบอร์น่ะมี แต่อย่างที่บอก....ว่าถูกกรีดกัน ถ้าไม่บุกมาหาก็คงจะไม่ได้เจอหน้า ไอ้ดำนั่นคงใช้เล่ห์กลบางอย่าง ที่ทำให้ไอ้หัวเห็ดรับสายเขายากขึ้น...น้อยครั้งที่โอโม่จะได้รับสายเขา....ถูกแย่งมือถือไปตัดบทก็หลายครั้ง...รับสายแทนกันก็หลายหนจนน่าหงุดหงิด แล้วใครมันจะไปอยากโทร บุกมานี่เสี่ยงดวงล้วน ๆ...
“อุตส่าห์ได้บัตรที่พักรีสอร์ตจากพี่มิ้นท์แท้ ๆ แผนการก็วางไว้เสร็จสรรพแล้วด้วยสิเนี่ย....เหลือแค่พาตัวมันมาให้ได้ก็เท่านั้น....”
ชายหนุ่มเคาะจนหนำใจ ทั้งโทรทั้งเคาะจนแน่ใจว่าฝาแฝดไม่อยู่ห้อง....จึงยอมจากไปอย่างผิดหวัง....
แค่วันนี้เท่านั้นแหละ โอกาสหน้ายังมีอยู่ เจ้าเห็ดดอกนั้น ที่ขึ้นบนเขาสูง หนึ่งจะคว้ามาเชยชมให้จงได้
..........................
ที่บอกอีกไม่กี่ตอนก็จะจบน่ะ พูดจริงนะ จริง ๆ มันจบลงไปตั้งแต่ตอนที่พี่น้องเขาคืนดีกันแล้ว แต่แบบว่าหัวแล่น เลยปั่นตอนพิเศษออกมาบ่อยมาก ถือว่าไม่ออกทะเลนะ เพราะเป็นตอนพิเศษล้วน ๆ
..................
ิอิดิทเล็กน้อยเพื่อความสมูธ
โพลล์
หัวข้อ: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13) (อ่าน 147075 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก