“ตื่นเว้ย ตื่น”
พิทงัวเงียลืมตาขึ้นมาและพบว่าเผลอหลับไปใต้ต้นกระถินณรงค์
“พี่บรรณ”
มือปริศนาที่ดึงเขาขึ้นมาเมื่อครู่คือบรรณนั่นเอง
“ใครบรรณ”
“หา เอ่อ” พิทได้สติ เขาลืมไปว่าภพที่เขาอยู่ไม่ใช่ภพปัจจุบัน
“ครู”
ครูฝึกที่หน้าเหมือนบรรณมองเขาด้วยความไม่พอใจก่อนจะเอาเท้าเตะไปที่โสภณซึ่งหลับไม่รู้เรื่องอยู่อย่างแรง
“เฮ้ย ใครเตะวะ” เมื่อโดนเตะ โสภณลุกพรวดขึ้นมาทำท่าจะเอาเรื่อง เขายืนประจันหน้ากับครู ก่อนจะเงื้อหมัด
“คะ คะ ครู”
ครูฝึกยืนหน้าขมึงทึง นั่นทำให้โสภณถึงกับทรุด
“แหะๆ ขอโทษครับ”
“ตามมานี่ ทั้งคู่”
พิทกับโสภณเดินคอตกตามครูฝึกไป
“ไหนบอกว่าแค่งีบไงวะ” พิทหันไปขู่ฟ่อ
“นี่ไอ้ภาค มึงก็หลับเหมือนกูนะเว้ยอย่าลืมสิ”
“ก็มึงนั่นแหละ ชวนกู”
พิทเริ่มขึ้นมึงขึ้นกู
“หุบปากแล้วเดินตามมา” ครูฝึกหันมาตวาด
“ดุจริงวุ้ย” โสภณบ่น
ครูฝึกพาทั้งคู่เดินลัดเลาะป่ากล้วยรกทึบมาด้านหลังโรงอาหาร เรื่อยไปจนถึงเรือนนอน และสุดท้าย
“ครูพาเรามาทำอะไรที่นี่ครับ” พิทถามเมื่อเห็นว่าพวกเขามายืนอยู่หลังส้วมสังกะสีที่เรียงรายเป็นตับ
“ตักขี้”
“ตักขี้” ทั้งคู่อุทานขึ้นพร้อมกัน
“ใช่ตักขี้ ไปหยิบถังน้ำตรงนั้นมาแล้วตักขี้พวกนี้ไปรดผัดให้หมดบ่อ”
เขาพูดจบก็หันหลังกลับ
“แต่ ครู............”
“ไม่มีแต่อะไร ทั้งนั้น” ครูฝึกหันมามองตาพิทก่อนจะเลี่ยงหลบสายตามองไปที่โสภณแทน
“เพราะมึงนั่นแหละ”โสภณยื่นถังให้พิท
“อ้าวเฮ้ยจะมาโทษกูแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย”
“ก็มึงไม่ยอมปลุกกู”
“เหี้ย ปลุกมึงได้ไงกูก็หลับ”
โสภณทำหน้าเบ้
“เหม็นชิบหาย” เขายืนบิดไปบิดมา
“เหม็นสิวะขี้นะเว้ย ไม่ใช่กล้วยหอม”
“แล้วจะทำยังไงล่ะ ไม่อยากตักเลย จะอ๊วก”
“หนีมั๊ยหล่ะ หนีทหารน่ะ” พิทประชด
“นี่ ไอ้ภาคมึงก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้”
“ใช่ เป็นไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นก็ทำอะไรไม่ได้ก็ต้องตัก”
และก็เป็นพิทที่ก้มตัวลงไปใช้ถุงจ้วงตักของเสียในบ่อนั้น กลิ่นฟุ้งกระจายทันทีที่ถังแหวกน้ำนั้น
“ไอ้ภาค กูอยากตาย” โสภณร้อง แต่ก็ต้องจำใจตักของเสียเหล่านั้นขึ้นมา มือหนึ่งบีบจมูก อีกมือหิ้วถังโยนลงไปในบ่อเกรอะนั้น
“รีบทำเหอะ จะได้ไปจากที่นี่เสียที กูเบื่อที่นี่ เบื่อชาตินี้............เต็มทน” พิทพูดออกมาจากใจ
หัวข้อ: ๐๐Timeless รักข้ามภพ๐๐ Update เปิดจองรวมเล่ม P.33 (อ่าน 267976 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก