ตอนพิเศษคับเหอๆตามรีเควส....หน้า100
ผมว่าจะลงตอนกินเจ...แต่ลงไม่ทันลงตอนนี้คงไม่สายไปนะเหอๆ(ดีเลตลอดชีวิต)
.
.
.
“เต้ยไม่กินข้าวหรอ” เสียงคนที่นั่งตรงข้ามทักผม
ปกติผมไม่ค่อยกินข้าวเช้าอยู่แล้ว แต่บางทีก็กินให้พี่ต้องดูคำสองคำ
ส่วนวันนี้ผมนั่งดูดนมกล่องเฉยๆแน่นอนนมถั่วเหลือง
“ผมกินเจ” ผมตอบเสียงเรียบๆปากยังคาหลอดอยู่
“ห่ะมึงกินอีกแล้วหรองั้นตอน...” เสียงเป็นดังตามคาด
“ใช่คับผมงดกิจกรรมตอนกลางคืนนะคับที่รัก” ผมตอบแล้วยิ้มกวนตีนแถม
“ห๋าาา...เดี๋ยวสิวะเต้ย”
“ยังไงมันก็ต้องงดอยู่แล้วเพราะพี่ทำตัวเองตอนเพิ่งคืนดี”
ก่อนกินเจผมกับพี่ต้องทะเลาะกันถึงขนาดเลิกกันเพิ่งกลับมาคืนดี
เลยฉลองหนักไปหน่อยเอากันระบมช่วงนี้พักยาวหน่อยนะตะเอง555+
“พ่อมึงกินเจมันเป็นอาทิตย์เลยไม่ใช่หรอวะ” ตาแก่ยังบ่นไม่เลิก
“อาทิตย์เดียวเองไม่เป็นไรมั้ง...พี่กามขนาดนั้นเลยหรอ” ...งดมันก็งดทั้งคู่จะอะไรนักหนา
“เหอะๆ...เปล่า” ปากบอกเปล่าแค่หน้าที่ไม่เต็มใจอย่างแรง
“ถ้าไม่ไหวผมไปนอนที่ทำงานก็ได้นะ” ผมพูดกลับเสียงล่อเลียน...สนุกในอารมณ์ได้แกล้งคน
“เฮ้ยยย!!!แล้วงดมันเกี่ยวอะไรกับกินเจวะ” หัวเริ่มเสียอย่างชัดเจน
“ผมถือทำมาตั้งนานแล้วก็อยากทำให้ได้ตลอดแค่นั้นแหละ” ...ก็ถ้าทำได้ตลอดมันก็ดีมั้งนะเหอๆ
เป็นอีกวันที่ผมไม่มีงานทำที่สตูเลยโดนเป็นเด็กส่งของแล้วก็โดนเรียกไปส่งจริงพอส่งเร็จจะเดินเล่นฆ่าเวลา
แล้วก็เจอรุ่นพี่ที่ทำงานกลุ่มพี่ต้องละคับที่เดิมเวลาเดิม...ทำไมมีแต่คนทำงานที่ว่างงานหรือจริงๆพวกเราไม่มีงานทำเอิ๊กๆ
“เต้ย...เต้ยเว้ย” เสียงสักคนตะโกนมาผมเลยทำเป็นไม่สนเดินเลี่ยงอารมณ์ยังไม่อยากคุยกับใคร
“ไอเต้ยหูหนวกรึไงไอเด็กใส่ฮูดดำเมียไอเหี้ยต้องนะ” เสียงตะโกนที่น่าตบหัวของจริงพูดแบบนี้ผมก็ต้องเดินไปอยู่แล้ว
“ของเหลือไหมไปเอามาที” เดินมาถึงปุ๊ปสั่งปั๊ป ผมเป็นรุ่นน้องต้องทำตามอยู่แล้วว่าแล้วก็บึ่งกลับบบ้านทำหน้าที่คนส่งของที่ดี
“เต้ยเอามารึเปล่า” เดินมาถามปั๊ปถามตูสักคำได้ไหมว่าเหนื่อยไหมผมซึ่งเซ็งแล้วเลยยื่นของที่พี่เค้าบอกให้เอามาจะได้รีบๆไป
“มานั่งก่อนเลยมรึงจะไปไหนแฟนไม่มาคุมไม่ใช่หรอวะวันนี้” ไม่ต้องรอผมพวกคนพวกนี้โดนลากมานั่งพร้อมยื่นแก้วให้เรียบร้อย
“โหหหผมต้องไปที่อื่นต่อ” อ้างไปนั้นแหละไม่ได้จะไปไหนหรอกเห็นคนนั่งอยู่เยอะขี้เกียจยุ่ง
“เอาเลยครั้งที่แล้วมึงไม่ได้ซ่อมกับกู” พี่อีกคนมานั่งปะกบข้างผมเลยดีจริง
“เฮ้ยๆผมกินเจ” ผมกำลังอยู่ได้ร่มเงาพระโพธิสัตย์มาทำกันแบบนี้ได้เยี่ยงไร
“เหี้ยเบียร์มันมาจากยอดข้าวเว้ย555” พี่ที่ลากผมมานั่งตอนแรกพูดแล้วชนแก้วที่ผมถือเรียบร้อย
“ยอดข้าวก็ยอดข้าวคับชนผมหมดแล้วนะพี่” ผมยิ้มแล้วกระดกเลยจะได้จบๆ
“เออต้องให้ได้อย่างนี้” พี่ที่มานั่งประกบผมพูดพร้อมหัวเราะกนเฮฮาปาร์ตี้โคด
เป็นวันนี้ผมไม่นับเจแตกเพราะมันเป็นยอดข้าวเชื่อคำพูดผู้มีอายุมากกว่า
แต่วันนี้คุณต้องนึกครึ้มไรไม่รู้อยากกินไอติมกินก็กิน จริงมันก็มีไอติมเจแต่ผมไม่ชอบเคยกินแล้วมันแปลกๆเลยนั่งดูคนกินแทน
“เต้ย” เสียงเรียกพร้อมช้อนยื่นถึงปากผมก็นะด้วยความเคยชินงับเข้าไปเต็ม
“...” ผมเงียบเลยดิที่กินเข้าไปคราวนี้ไม่ใช่ยอดข้าวแล้วนมเต็มๆปากเลย
“กินเข้าไปแล้ววะ” ไอคนที่ป้อนมันยิ้มแบบน่าเตะมากแบบนี้จงใจชัดๆ
“...พี่ต้องงง!!!!!” ผมโวยวายดิงานนี้แกล้งกันชัดๆ
ก็ได้แค่โวยวายเพราะมันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วไอคนทำสำเร็จนี่ก็หัวเราะอารมณ์ดีชอบใจใหญ่ตาลุงบ้าเอ้ยT^T;
....แค้นนี้ต้องชำระแน่ไอแก่ชำระตอนไหนอีกเรื่อง
หลังจากเจแตกเสร็จคุณต้องโดนที่ทำงานตามเลยต้องกลับไปทำแถมลากผมไปด้วยอีก...อยากกลับไปนอนบ้านอะเฮ่อออ
ทำงานไปได้สักพักคนเริ่มทยอยออกจากห้องเพราะเหมือนคุณต้องจะยึดห้องนี้เป็นที่ทำงานส่วนตัวไปแล้ว
เลยกลายเป็นหนึ่งในที่แอบงีบที่ใหม่ของผมไปด้วย...จริงมันเป็นมานานตั้งแต่คนอยู่เยอะแล้วแต่ผมแอบนอนอยู่มุมห้อง555
“ที่รัก” เสียงสัญญาณอันตรายมาแล้วพร้อมควักมือเรียกอีกผมเลยต้องเดินไปตามคำสั่ง
“อะไรทำงานเลยไป๊เดี๋ยวไม่เสร็จ” ผมตอบไปแบบรำคาญหน่อยๆเผื่อรอด แต่ผมโดนลากมานั่งตักเรียบร้อย
“เจแตกแล้วไม่ใช่หรอ” เสียงเบาๆจนเหมือนกระซิบพูดข้างหูผมแถมมือยังรวบเอวผมไว้อีก
“แล้วไงที่ทำไปครั้งที่แล้วยังไม่หายเลย” ข้ออ้าง108อยู่แล้วสายตามองมาคนช่วยแต่ในห้องมีแต่ผมกับไอคุณต้องสองคน
“หลายวันแล้วนะครับ” ยังมาทำตาเศร้าอีกไอแก่เจ้าเล่
“พี่ต้องที่ทำงานนะ” ถ้ามีใครมาเห็นจะเอาหน้าไปไว้ไหนนน!!!
“ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยทำเป็นตื่นเต้น”ว่าแล้วก็จับผมไปวางที่โต๊ะทำงานเดินไปลงกลอนเรียบร้อย
จริงประตูที่ทำงานไม่มีกลอนล็อคหรอกคับแต่ไอคนที่จะกินผมมันใช้อำนาจมืดให้ห้องนี้กับห้องข้างบนเท่านั้นที่มีกลอนล็อคได้นิสัยดีเจงๆ
“ไม่มีแรงทำงานเลยที่รักขอชาร์ตแบตหน่อยนะคับ” พูดไม่พอแถมเลียปากด้วยไม่รอดแน่ๆผมจะหนีก็โดยรวบเอวไว้
ปากจะขอความช่วยเหลือเออ...มันเป็นห้องอัดเก็บเสียงเสียงรอดออกไปนิดเดียวแต่ไม่ทันแหกปากโดนปิดปากก่อน
ผมพยายามจะผละปากออกแต่ก็โดนต้อนจนอีกฝ่ายดันลิ้นเข้ามาจนได้อีก อีกมือก็ถอดกระดุมผมออกทีละเม็ด
“เต้ยกินเจแต่พี่ไม่ได้กินหนิขอกินก่อนแล้วกันนะ” เสียงที่แสดงความเหนือกว่าอย่างชัดเจน...แพ้แน่ตู
เพราะกระดุมเสื้อผมหลุดหมดแล้วคับมือเริ่มอยู่แถวท้องน้อยผมทำท่าจะปลดหัวเข็มขัด แถมยังไซร้ผมจนอารมณ์ไปแล้ว
“พี่ต้องกลับบ้านก่อน...อะ...ไม่ได้หรอคับ” เสียงผมเริ่มขาดพร้อมกางเกงกับบ็อคผมที่ไปกองอยู่ปลายเท้าแล้ว
“พี่มัดจำก่อนยกนึงที่เหลือเราต่อที่บ้านกันนะคับ” อีกฝ่ายเค้ามาจูบผมใหม่มือก็รูดให้ผมไปด้วย
มาทำกันแบบนี้ผมก็ไม่ไหวเหมือนกันจากมือผมที่ปัดออกไหงตอนนี้กลายเป็นโอบคอไว้เรียบร้อย
“โอ๊ย!” ผมร้องทันทีนิ้วแล้วนำร้องเข้ามาร่างกายผมก่อน
“ขอโทษจะทำเบาๆนะ” พี่เค้าถอนนิ้วออกแล้วไปหยิบเจลออกมาจากใต้โต๊ะแวปนึงผมนึกไหงมีเจลอยู่ที่แบบนี้วะ
ยังไม่ทันได้คำตอบนิ้วก็เข้ามาใหม่อีกรอบเข้าออกช้าๆก่อนจะตามมาอีกนิ้ว เหมือนพี่เค้าจะเพิ่มนิ้วอีกแต่ผมไม่ไหวแล้ว
“อืม...อะ....พี่ต้อง....พอแล้ว....ซี๊ด” ผมดึงเค้าเข้ามาจูบก่อนส่งสายตาให้ประมาณว่าผมพร้อมแล้ว
ไม่ได้ทำนานแล้วนี่แถมบิ้วกันขนาดนี้ทนไม่ไหวของจริงยังกะจะฆ่ากันให้ตายเลย
“ความอดทนต่ำจังคนดี” คนตรงหน้าผมพูดอย่างอารมณ์ดีจับท่าให้ผมนอนคว่ำพาดครึ่งตัวไว้ทีโต๊ะมือเข้ามาล็อคเอวผมไว้ตามมาด้วยของจริงที่เข้ามาในร่างกายผมยังไม่หายดีแค่หัวเข้าก็เจ็บแล้ว
“พี่ต้อง...อะ...ค่อยๆ...” ผมตอบอีกฝ่านเสียงสั่น
“อืม...อย่าเกร็งสิคับ...เต้ยรัดพี่จนแทบแตกแล้ว...อาาา” เสียงอีกฝ่ายบอกผมก่อนกัดลงที่หลังผมแล้วเลียเบาๆพร้อมกับสิ่งที่เข้ามาช้า
ทำเอาผมทั้งเจ็บทั้งเสียวเลยได้อารมณ์ดีแถมนานๆทีทำนอกบ้านด้วยเลยบวกความตื่นเต้นเข้าไปขึ้นอีก ผมเริ่มเสียวขึ้นไปอีกตอนที่คนที่ล็อคเอวผมไว้เริ่มขยับเข้าออกอย่างช้า แค่นั้นก็ทำผมครางเสียงสั้นแทบทนไม่ไหวแล้ว
“ไม่ดีเลยแหะไม่เห็นหน้าคนดีเลย” จบประโยคจับผมหันหน้าเข้ามาแล้วอุ้มผมทั้งที่ยังคาอยู่อย่างนั้นทำเอาผมตกใจรีบกอดคนที่อุ้มผมแน่นขาเกี่ยวเอวชนิดรัดเลย...กลัวตกขั้นรุนแรง
“ไม่เอาพี่ต้องเดี๋ยวตก...อะ...ไม่...เอา”พออยู่อย่างนี้รู้สึกลึกกว่าเดิมอีกแถมจังหวะตอนเดินไปยังขยับจนผมเผลอจิ๊กเล็บลงหลังเต็มๆ
“ไม่เอาแล้ว...อะ...ฮึก...วางลงนะ” มันเสียวจริงแต่กลัวจนน้ำตาผมเริ่มไหลออกมาแล้ว
“ไปโซฟาดีกว่าเนอะ...ซี๊ด...ไม่ร้องนะคับ” ลิ้นเลียน้ำตาผมที่แก้มแล้วไปปล่อยผมลงโซฟามุมห้องจับขาผมพาดบ่าไว้แล้วเริ่มซอยทันที มือผมโอบอีกคนเอาไว้ปากครางออกมาด้วยอารมณ์ที่เริ่มคุมไม่อยู่ ผมโดนจูบอีกครั้งมืออีกข้างเค้าก็รูดผมไปด้วย
“ไม่ไหวแล้ว...อะ...พี่ต้อง....อะ....อาาา” ผมกระตุกก่อนปล่อยออกมาจนเลอะอีกฝ่าย
“ไม่มีความอดทนเลยเด็กน้อย” คนที่คล่อมผมพูดขึ้นแล้วยกมือผมขึ้นกัดก่อนเลียที่ปลายนิ้วทำเอาผมหน้าร้อนวูป
“ไม่ใช่เด็ก....อะ...แล้ว” เสียงผมขาดช่วงเพราะคนที่คล่อมผมไว้เริ่มขยับอีกครั้งกลายเป็นเสียงครางผมที่ดังขึ้นกับจังหวะเข้าออกที่เร็วขึ้นด้วย สักพักคนตรงหน้ากอดผมแน่นขึ้นเอาเข้าออกช้าๆอีกสองสามครั้งก่อนปล่อยน้ำอุ่นๆเข้ามาในตัวผมทำเอาผมสะดุ้งหน่อย
ผมนอนหอบสักพักก่อนจะมองอีกคนแบบเคือง แต่ไอคนที่ผมมองเคืองๆกลับยิ้มแล้วเอาที่คาอยู่ในตัวผมออกผมเลยเผลอครางออกมาเพราะเจ็บหน่อยก่อนหันไปมองแบบเคืองเหมือนเดิมแล้วพูดกับไอคนที่ยิ้มน่าถีบ
“บอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้อุ้มตอนทำ” ผมพยายามดันคนที่แกล้งล้มนอนทับผมอยู่ออกแต่ไม่สำเร็จแถมโดนกอดเอาไว้อีก
“เสียวดีออก” ปากพูดแล้วยังจะมาเลียติ่งหูผมอีก
“พอเลยไม่เอาแล้วมาทำงานไม่ใช่หรอ” ไม่ได้โกรธไรหรอกคับแต่ต่อมน้ำตามันทำงานอัตโนมัติ
“ร้องไมเนี่ยทำเพราะรักหรอกนะคนดี” อีกคนดึงผมไปนอนข้างๆแล้วกอดหน้าผมอยู่ตรงอกอีกฝ่ายพอดี
“ฮืออออจำไว้เลยนะ” ยิ่งปลอบยิ่งร้องเลยผมเหอๆ
“เต้ย” เสียงเรียกผมทำเอาผมเองหน้าขึ้นไปสบตาพอดี
“อะไรเล่า” ...จะเอาอะไรกับกูอีก
“เจแตกไม่เหลือแล้ววะ” คำพูดตอกย้ำมาพร้อมรอยยิ้มกวนตีนทันที
“ไอบ้า...ฮึก...กูไม่ให้ทำแล้วเวนไอสัด” ปากด่าไปร้องไห้ไปได้ผมเทพจัด
“โอ๋ๆๆๆไม่ร้องแล้วไม่ล้อแล้วนะ” เสียงปลอบดีหรอกแต่ไอร้องยิ้มนี่ไม่จริงใจเลย
.
.
.
Ps. ...เรื่องที่ค้างรอต่อไปนะคับพิมบ่ไหวแล้วZzzzZzzZzzZzz
หัวข้อ: เฮ้ย!เท่าไรว่ะ>>06/01/2012 (อ่าน 989271 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก