^
^
จิ้มพี่ฟะ
---------------------------------------------------------------------------------------
ดองนานไปหน่อย
...ไม่ได้หายไปไหนนะคับผมแค่...(จงเติมคำในช่องว่าง)...เท่านั้นเอง
...กูกับมึงชะตาสงสัยไม่ตรงกันวะบัฟ...จะได้คุยกันไหมเนี่ย
ต่อเลยละกัน...
------
“เต้ยพี่ไปทำงานก่อนนะ”
“อืมมม” ความจริงผมตื่นพร้อมกันนั้นแหละแค่ยังไม่อยากลืมตาเลยนอนนิ่ง...อารมณ์ไม่อยากลุกจากที่นอน
“วันนี้มีงานรึเปล่า” มาถามผมแล้วจูบหน้าผากผม
“ไม่มี...ผมอยู่บ้านนะวันนี้” ผมลุกขึ้นมานั่งข้างแล้วจูบปากกลับเบาๆ
“งั้นวันนี้จะรีบกลับ” มันยิ้มเอามือลูบแก้มผม
“ไม่เป็นไรทำไปเถอะคับผมนอนเน่าอยู่ที่เดิมแหละ”
“รอนะเดี๋ยวกลับมาพาไปทานข้าวเย็น” มันจูบปากผมอีกทีก่อนลุกไป(กว่าจะไปได้
)
“คร้าบบบป๋าาาาาา” ผมทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิมมองดูอีกฝ่ายค่อยหยิบของก่อนเดินออก
“ป๋า!” ผมเรียกอีกฝ่ายก่อนจะออกจากห้อง
“อะไรคับ”
“ทำงานดีๆนะผมรอ”
“อืม” มันยิ้มหวานให้อีกทีก่อนไปจริง(แอบเห็นนะว่ามึงหน้าแดง555)
เนื่องจากผมว่างจัดเลยลงมานอนด้านล่างของบ้านเพราะลมมันเย็นดี
แต่เสียงโทรศัพท์เป็นที่ๆแน่ใครโทรมาผมไม่รับแน่นแนนอกจาก...
มันจะโทรกระหน่ำแบบไม่รับกูก็จะหน้าด้านโทรเรื่อยๆจนผมรำคาญต้องไปรับเอง
“คับผม” ผมรับสายเสียงเบื่อ(บังอาจขัดการนอนกู
)
“สังสรรค์ไหม” เสียงอีกฝ่ายพูดด้วยเสียงร่าเริงสุดตีน
เห็นกูเป็นเหี้ยไรชวนแดกแต่ยอดข้าวหมัก...ออกจะชีวจิตขนาดนี้
“คืนนี้กูไม่ว่าง” ...กลับมากูไม่อยู่โดนด่าดิ
“จังไรป๋ามึงไม่ด่าหรอก”
“เวนรู้ทุกเรื่องกูไปไม่ได้เว้ยวันอื่นดิวะ”
“เพื่อนกันปะวะหายไปนานแล้วเหี้ย”
“เฮ้ยกู...”
“รอห้านาทีกูไปรับ”
คนโทรมาเป็นเพื่อนผมนั้นแหละเจอกันที่สตู
ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ไปเที่ยวเท่าไร(ฟังดูเป็นคนดี
)
เนื่องจากทำงานที่เดี๋ยวกะพ่อทูนหัว
พอเลิกก็โดนลากกลับบ้านเลยนอกจากจะไปด้วยกัน
แต่ผมไม่ไปแน่ๆกลับมาอาจจะโดนแดกหัวได้
เลยไม่ได้ไปแต่งตัวนั่งรอมันมาแล้วค่อยบอกให้มันกลับ
พอมันมารับผมก็ทักทายด้วยคำแรกที่แสนจะสุภาพชน
“เหี้ย!!!กูบอกแล้วว่าไม่ไปพ่อมึงหูหนวกหรอวะ” ...สุภาพแล้วนะทำได้แค่นี้
“ไปใส่เสื้ออย่ามาอ้าง” ไล่ผมไปใส่แต่งตัวเพราะตอนนี้สภาพผมใส่กางเกงขาดๆกับแตะเน่าๆอยู่
“ส้นตีนกู...” กำลังจะใช้เหตุผมแต่มันพูดเร็วกว่า
“มึงจะใส่เสื้อหรือไปทั้งแบบนี้”
“กูพูดภาษาคนอยู่กับควายหรอวะ” กูเดาในใจว่าควาย
“อ้าวควาย...หรือมึงอยากโชก้างขึ้นเลยสัด”
“ไปไม่นานนะเว้ยเด๋วกูเอามอไซกูไป” ...รู้หมดว่าหุ่นแมนขนาดไหน
“แล้วให้กูเอามอไซมาไม” เพื่อนคนทำเสียงหร่อย
“เออที่ไหน” ...กูบอกตอนไหนให้มึงมารับจ๊าดเง่า!
“หลังบาร์รับนะเว้ย”
“เออเออ...บอกก่อนนะเว้ยกูไปแปปแล้วกลับ”
สุดท้ายก็ต้องไป...ค่อยปลีกตัวกลับทีหลังก็ได้วะเฮ่อออ!!!
ผมแต่งตัวอย่างช้าๆอารมณ์ไม่ค่อยอยากไปแล้วก็ขับมอไซด์ออกไป...น้ำมันจะหมด
ตอนผมไม่มีเป็นของตัวเองน้ำมันถูกมากพอมีแล้วราคาพุ่ง...โลกนี้ไม่ยุติธรรม
ระหว่างขับมอไซก็...เสือกติด วันไหนตูอยู่บ้านรถไม่ติดวิ่งฉลุย
ผมพยายามปาดเลาะๆไปเรื่อย(เด็กแว้นเก่า555)...อยู่ก็เห็นคนที่คาดไม่ถึง
“พี่ฝนปะวะ” ผมบ่นกับตัวเองแล้วมองดีๆใช่จริงด้วย
เค้านั่งอยู่ร้านอาหารโต๊ะริมๆผมเลยพอมองเห็นแต่คนนั่งตรงข้ามนี่ดิ
พี่ต้องนี่หว่า...ผมเห็นก็รู้แล้วครับแต่เค้าหันไปคุยโทรศัพท์อยู่อีกทางเลยไม่เห็นผม
ท่าทางพี่ฝนจะเห็นผมแล้วเลยหันมายิ้มๆแล้วพูดพออ่านปากได้อย่างชัดเจน‘เด็กขายน้ำ’
มาด่าคำนี้ทำไมนึกหรอว่าจะเจ็บ ไอ้ที่เจ็บนะไอ้ห่าที่บอกทำงานมาทำห่าไรแถวนี้
ผมหันไปยิ้มให้พี่ฝนทีนึง แล้วขับต่อออกไปพร้อมคำถามในหัว...แล้วมาทำไรกัน?
...เคยบอกผมเองไม่ใช่หรอว่าถ้ามาเจอกันจะบอกผมก่อนแล้วนี่มันงานรึไง
ผมเดินเข้าร้านด้วยอารมณ์ปนๆกัน
มันจะโมโหก็ไม่โมโห...เสียใจหรอก็ไม่
“เป็นเหี้ยไรวะเต้ยเจอห่าไรมา” ไอ้คนที่ชวนผมทักพอเห็นหน้า
“เปล่า...แค่ไม่เข้าใจชีวิต”
“ก่อนเข้าใจมาซ่อมกับกูเลยแสดดดหายไปไหนนานวะ” มันยกแก้วมาให้ผม
“นานเหี้ยไรมึงบ่อยไปรึเป่า” ผมมันแก้วมากระดกนิดแล้ววางลงเหมือนเดิม
“กูนำไปเป็นขวดแล้ว” มันเอานิ้วเคาะขวดเบียร์ตรงหน้าให้ดูประมาณอย่ามาฉิบ
“เด็กกรุงเทพกากวะแม่ง” เพื่อนในกลุ่มอีกคนพูดขึ้นล้อผม
“พูดแบบนี้ดวลกลับกูเลยเหี้ย” ผมยกขึ้นหมดแล้วว่าไรได้อย่ามาว่ากูกาก
“ไม่รีบกลับหรอแสดดด” ไอ้คนชวนถามผมขำๆ
“เอาไงจะกู...ต่อยไหม” ...
“ไม่หรอกคุณเดี๋ยวป๋าคุณมาเก็บผม”...ได้ยินคำนี้เจ็บจี๊ดเลยแสดดด
นั่งกินฟังเพลงไปเรื่อนก่อนผมจะหันไปคุยกับคนที่ชวนมา
“ถ้ามึงเจอคนที่มึงชอบไปกินข้าวกับแฟนเค้ามึงจะทำไงวะ” ผมถามมันเบาๆ
“ป๋ามึงไปแดกข้าวกับเด็กใหม่หรอวะ”
“เป่าเว้ยเพื่อนกูถามมาอีกที” ผมหัวเราะแห้งๆกลบเกลื่อน
“แล้วเพื่อนมึงเป็นไรกับไอ้คนที่มันไปชอบ” มันถามผมกลับแบบไม่สนใจไรมาก
“ไม่รู้วะแต่กูก็เห็นมันไปนอนกัน” ...พูดเองแล้วมันแทงจึกเข้าตัวเอง
“เป็นกูคงเดินไปเคลียถึงโต๊ะเลยวะของของกูไม่ชอบใช้ร่วมกับคนอื่นมึงตอบห่าไรไป”
“เออตอบไปประมาณนั้น” ...ประมาณเหี้ยไรก็ไม่กล้าเดินไปมาแดกเหล้ากับมึงอยู่เนี่ย
“อย่างมึงนะหรอวะประมาณนั้นเอาจริงก็มาเมากับกูมากกว่ากลับเดินไปเลยหรอครับคุณเต้ย555”
“ขอบคุณเพื่อนจังไร” ...แล้วจะให้กูเดินไปในฐานะห่าไรแฟนตัวจริงเค้านั้นอยู่นั้น...กูเป็นเหี้ยไรวะ
...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
