มาต่อแล้ว...ขอบคุณทุกรีคับ

แต่เจแตกแล้วละ

“ห่ะยายนั้นพูดงั้นหรอวะ” เจถามผมหน้างงๆ
“เอ่อดิ...ว่าแต่มึง” ผมมองหน้ามัน
“ไรห่ะ” มันพูดพร้อมทำหน้าสงสัย
“วันนี้มึงไม่มีเรียนหรอ”
“เรียนไรไอ้ตี๋”
“มหาลัยไงเจไม่มีเรียนหรอ” ...ตกลงใครเรียนกันแน่วะ

“ช่างมันไม่มีอารมณ์ไป...แล้วไมมึงไม่ไป” มันทำท่าไม่สนใจอะไรเท่าไร
“แสดดดกูไม่ได้เรียนต่อเยสเอ้ย”
“ไปเรียนดิเรียนด้วยกัน” เจฉีกยิ้มแบบเชิญชวนเต็มที่
“ให้กูเรียนไปเผาแบงค์พันเล่นง่ายกว่าไหม”
“ช่างมัน...ถ้าอีนั้นบอกแม่มึงมึงจะทำไง” สงสัยมันจะนอกประเด็นไปไกลเจเลยดึงกลับมาประเด็นเดิม
“...คำถามยากไปอะเจเปลี่ยนคำถามได้ไหม” ผมพยายามส่งสายตาแสดงความไม่อยากจะพูดถึงไง
“ไม่ต้องมาทำหน้าแบ๊วเลยแสดดด” มันพูดแถบตีหัวผมอีก
“กูเปล่าเว้ย” ...มึงมองตรงไหนมันดูแบ๊ววะ

“555555ว่าแต่มึงไม่ทำงานหรอวันนี้”
“ทำดิ...แล้วเจจะไปไหนต่อ”
“ไปดิเดี๋ยวกูไปนั่งเล่น”
ผมเดินเข้าข้างในคว้าเบส...เฮ่อออ!ทำงานๆ
“เต้ยหายไปไหนมาวะคนอื่นรอ”
“โตดคร้าบบบ”
“ที่รักครับ”ไอ้ต้องเรียกผมตอนกำลังเล่นอยู่ผมเลยหยุดเล่นก่อน
“ไรของมึง” ผมถามเสียงเรียบๆ
“มึงเปนมือเบสอย่าเล่นค่อมจังหวะสิคับ”
...กูเพิ่งดูโน็ตตะกี้ต้องการอารายจากกูวะ(เสียงสะท้อนในใจที่ไม่กล้าพูด

)
“โทษคร้าบบบ”...สมาธิไม่มีเลยแหะตู
พอเสร็จงานมันก็ดึกแล้วผมเลยนอนค้างที่สตูซะเลย...คติที่ซุกหัวนอนมีอยู่ทุกที่

“ป๋าคร้าบบบ” ผมเรียกพี่ต้องตอนเล่นหลังอาบน้ำเสร็จ
“เมื่อไรมึงจะเลิกเรียกกูว่าป๋าคนอื่นเรียกตามมึงหมดแล้ว” อีกฝ่ายพูดเสียงสบายๆเชิงตลก
“มันแสดงถึงความภูมิฐานนะตัว” ผมพูดพร้อมยิ้มหน่อย
“กูต้องขอบคุณมึงรึไง...มานี่สิครับอีหนู” มันยิ้มแล้วยันตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจับมานั่งตักแถมยังมาไซร้แถวคออีก
“นี่คุณ” ผมเรียกอีกฝ่ายแล้วดันตัวเองออกมาหน่อย ทำเอาอีกฝ่ายมองหน้างงๆ
“อะไรเต้ย”
“ถ้าแม่ผมรู้เรื่องละ”
“รู้ก็ดีไม่ใช่หรอจะได้ไม่ต้องปิดไง”
“...หรอ” ก็ไม่ใช่ไม่อยากให้รู้แหละแต่มัน...
“ไม่อยากให้แม่รู้รึไง”
“อืมก็ไม่เชิง...แล้วถ้าพ่อล่ะ?”
“...เหอะๆ”คุณต้องถึงกับมุมประกระตุก
“เด็กพูดไม่ดีมันต้องมีการอบรม” มันพูดยิ้มๆกอดตัวผมแน่นขึ้น แล้วเอาริมฝีปากมาประกบผม
ก่อนค่อยๆดันลิ้นเข้ามาข้างใน แถมยังหัวเราะเบาๆในลำคอดังมาเรื่อยๆ ...อยากอยู่แบบนี้นานๆแหะจะละลายแล้ว
Ps . ...
