เมื่อคืนกลับมาถึงบ้านนอกผมสลบเลยคับ :a12:เลยไม่ได้มาอัพ
พอตื่นมาไอ้ต้องมันบอกเอาหนังผีมาให้ดูเลยรีบเปิดเลย
กลายเป็นภาพอุลตร้าซาวลูกพี่เจี๊ยบเออเหมือนในหนังผี555
มองไม่ออกเหะไหนเด็กมันเป็น...โอวบรรยายไม่ถูก
ตอนที่ 21
ผมตื่นมาด้วยอาการงัวเงียสุดๆคับเจ็บตูดฉิบให้ตายเถอะไอ้คนทำนี่นอนหลับพริ้มเลย
"มรึง...ตื่นตื่น"ผมเขย่าๆมัน
"...อืม..."มันไม่ตื่นคับแต่เอาแขนมาฝาดผมไว้ข้างนึง
"อ้าว!พี่ฝนหวัดดีคับ"
"ห๊ะ"มันตื่นมาจ้องหน้าผมเลยมองไปที่ประตูพอไม่เจอใครแมร่งงอลเลย
"ล้อเล่นๆอย่างอลดิ"
"อย่ามาล้อเรื่องนี้ได้ไหม"มันหันมาค้อนผม
"ไม่ล้อแล้วหิวอะ"
"เดี๋ยวกินบ้านเจี๊ยบไงจะได้ไปดูศพที่บ้านมันด้วย"
"คร้าบผมมม"
"เต้ย!"มันรวบเอวมาไว้
"หืม!?"
"อาบพร้อมกันเลยไหมไม่ได้ด้วยกันนานแล้ว^^"
ไม่ต้องรอคำตอบอีกเช่นเคยวันๆมีแต่เพิ่มใช่ไหมความหื่นมรึงเนี่ยว่าแต่นานตรงไหนเนี่ยมรึง
พอถึงบ้านพี่เจี๊ยบก็ค้นพบศพสงครามโลกที่3เต็มบ้าน
"ไหนๆศพเจ้าบ่าวอยู่ไหนวะ"ไอ้ต้องเดินข้ามๆเพื่อนมันไป
"อยู่นี่ไอ้บ้ารมดีเชียวนะมรึง"พี่เจี๊ยบเดินออกมาจากในครัวปากยังคาบไก่กินอยู่(ชอบกินไก่นะเนี่ยพี่กรูหึๆ)
"ไอ้ต้นอะพี่เจี๊ยบ"ผมขี้เกียจเดินหาบอกพิกัดมาเลยดีกว่าพี่เจี๊ยบก็ชี้ๆให้ดู
"เหรี่ยต้นมรึงตายยัง"ผมเอาตีนสะกิดเบาๆด้วยความรักแล้วนั่งข้างๆมัน
"ตื่นแล้วปวดหัววะมียาปะ"ไอ้ต้นลุกขึ้นเอามือกุมหัว
"เวนตื่นมาก็ใช้กรู"ผมกำลังจะลุกไปไอ้ต้นมันคว้าผมไปจูบๆเบา
"กรูหมายถึงยาอย่างอื่นวะ"มันยิ้มกรุมกริ่มให้ผม
"ไอ้เหรี่ยมรึงนอนตายไปเลย"มรึงเล่นไปดูที่เลยไอ้สาด
ผมรีบหันไปทางไอ้ต้องมันมองผมหน้านิ่งเลยหันไปกลับไปทางไอ้ต้นนอนไปแล้วอีกไอ้เพื่อนเวน
เหงื่อตกเลยผมเอาไงดีกรูระหว่างคิดไอ้ต้องเดินมาลากผมไปมุมห้อง
"ทำไมเผลอทีไรมรึงเป็นแบบนี้ทุกทีเลยวะ"
"มรึงจะบ้าหรอวะนั้นเพื่อนกรู"...มันแค่จูบปากกรูเบาๆไม่ได้ข่มขืน
...
"เพื่อนหรือผัวมรึงที่กรุงเทพ" มันบีบแขนผมแรงๆ
"เพื่อนโว้ยมรึงเจ็บปล่อยสิวะ"
...แถบอยากจะตะโกนด่ามรึงนั้นแหละผัวกรูแต่ไม่ละเดี๋ยวมันหาว่ายอมรับ
...
"ท่าทางจะเป็นเพื่อนสนิทด้วยนิ"
"เออโคดสนิทเลยด้วย"...ปากหมาอีกกรู...
มันจ้องผมหน้ายังเรียบๆอยู่แต่มันมีรังศีอำมหิตแผ่ออกมาอยู่มันหัวเราะหึๆในลำคอแล้วเอาปากมาประกบผม
น่านะเรียกเอาปากมากระเเทกมากกว่าเจ็บฉิบมันพยายามจะแทรกลิ้นเข้ามาแต่ผมไม่ยอม
หลังจากมีความพยายามอยู่สักพักนึงมันก็ยอมถอดแต่เม้มปากผมแรงๆทีนึงแล้วเลียเบาๆ
"ไอ้เหรี่ย"ผมด่ามันด้วยความรักแทบอยากจะฆ่าทิ้ง
"ฝากไว้ก่อนคราวนี้พี่ช่วยไว้นะมรึง"มันพูดข้างหูผมแล้วเดินไปทางหลังบ้าน
...ใครช่วยกรู...ผมหันไปเจอพี่เจี๊ยบจ้องผมแล้วจ้องไอ้ต้องท่าทางเซงๆ..รักมรึงโคดพี่ชาย
"มรึงก็ระวังตัวบ้างดิก็รู้ว่าต้องแมร่งหึงโหดจะตาย"พี่เจี๊ยบเดินมาขยี้หัวผม...เข้าโหมดลูกหมาซะเลย
"ไม่เข้าข้างลูกหมาตัวเองเลยอะ"ผมดึงเสื้อพี่แกแล้วทำหน้าลูกหมาถูกทิ้ง
"ก็เข้าข้างแล้วซุกซนไปทั่วนี่หว่าสงสัยวันหลังต้องหาปลอคคอใส่ให้แล้ววะ"
"เอาสีดำนะ"
"555เอาแบบหนามด้วยมะดูโหดดี"พี่แกยิ้มขำๆ
"ข้าวเมียมรึงทำนะจะแดกไหมหรือมรึงจะแดกเมียกรู"ไอ้ต้องตะโกนมาจากหลังบ้าน
"เออ!กรูจะแดกเมียมรึงทั้งตัวละไอ้ขี้หึง"พี่เจี๊ยบตะโกนกลับ
"มรึงไล่พวกไอ้ยุทกลับสตูดิกรูจะขึ้นไปตามฝน"
ผนหันไปมองหน้าพี่เจี๊ยบประมาณว่าอย่าตามเจ๊แกลงมาเลยนะไม่อยากเจอ
"ไม่ต้องมองแบบนี้เลยไปไล่ไอ้ยุทเร็วให้มันกลับไปทำงานบ่ายแล้ว"พี่กลัวรายได้ขาดอะดิ555
...ไม่อยากเจอหน้าเจ๊แกอะถ้าต่อมสำนึกผิดมันทำงานแล้วกินข้าวไม่ลงใครรับผิดชอบห๊ะๆๆ...
หลังจากไล่พี่ยุทแอนเดอะร์แก๊งกลับไปสตูด้วยสภาพที่พร้อมทำงาน(ตรงไหน!?)
ผมก็มานั่งกินข้าวข้างๆไอ้ต้องเหมือนมันยังเดือดๆอยู่ กรูหยิ่งไม่ง้อมรึงหรอกหึๆ
พี่แนนยกอาหารมาหอมชุยเลยคับหรือเพราะผมหิวก็ไม่รู้เหะมีผัดไม้กวาดแกงส้มไรอีกจำไม่ได้แล้ว
ไอ้ต้องมันเห็นผมไม้ง้อเลยมาง้อแทนตักนู้นตักนี่ให้ผมก็หวังดีคับตักตับคืนให้มันเพราะมันไม่ชอบ
พี่เจี๊ยบกับพี่แนนก็หัวเราะใหญ่ มันทำหน้าเซงๆเลยสมน้ำหน้ากินไปใกล้จะหมดพี่ฝนก็ลงมา
ทำเอาผมจากแกล้งไอ้ต้องอยู่รีบกินสุดชีวิต พอพี่ฝนลงมานั่งก็ตักนั้นตักโน่นให้ไอ้ต้องแถมป้อนกันอีก
ผมนี่ตอนแรกว่าพี่ฝนเป็นผู้หญิงน่ารัก หลุดออกไปจากหัวผมเรียบร้อย
ผมเลยกระแทกข้าวเข้าปากคำสุดท้ายแล้วเดินหนีเลย
ไม่ใช่อยากเป็นทำตัวดูน่าสงสารนะแต่กลัวจะเผลอตบผู้หญิงมันดูไม่ดี
ผมเดินไปลากไอ้ต้นในสภาพงัวเงียแล้วขโมยมอไซไอ้ต้องหนีไปเลย
เป็นความซวยของมันไปที่ฝากกุญแจสำรองไว้ที่ผม
"ไปไหนวะเต้ย"ไอ้ต้นมันผมแบบงัวเงีย
"นั้นนะดิแล้วนี่มรึงกลับกรุงเทพเมื่อไร"
"ก่อนพรุ่งนี้เป็นโอเค"
"ไปทะเลมะ"ไอ้ต้นมันชอบเที่ยวทะเลคับ
"ไปไปรักมรีงวะ"มันมาหอมข้างๆแก้มผมเอากันรถเซเลย
...เดี๋ยวกรูลากมรึงเข้าโรงแรมแถวนี้แทนเลยหึๆ
...
ผมกันไอ้ต้นไม่ได้เอาเสื้อมาเปลี่ยนคับก็เลยซื้อกางเกงขาสั้นแถวนั้นเปลี่ยนแล้วลุยโลด
"เหรี่ยเต้ยมรึงช่วยมาตรงลึกๆหน่อยได้ไหม"พูดไปมันก็ลากผมไปด้วย
"กรูลงมากับมรึงก็บุญละไอ้เวน"...กรูไม่ชอบเล่นน้ำเว้ยจริงๆคือกรูว่ายน้ำไม่เป็นอายเว้ย...
"มานี่กรูไม่ปล่อยมรึงจมน้ำตายหรอก"
มันลากผมจนไปถึงน้ำลึกๆตรงไม่ค่อยมีคนผมก็เหวอดิกอดคอมันแน่นเลย
"นี่มรึงอย่าบอกนะ"มันมองผมขำๆ
"..."ผมได้แค่มองมันเคืองๆ
"มรึงอยู่ติดทะเลตั้งแต่เกิดแต่มรึงว่ายน้ำไม่เป็นเนี่ยนะ5555"
...หมดกันกรูอุตส่าห์ปิดมรึงได้มาเป็นปี
...
"ไม่น่าละพวกกรูเล่นน้ำทีไรมรึงนอนรอย่างเดียว5555"ถาถมกรุเข้าไปเพื่อนเลว
"ถับถมกรูพอยังไอ้หร่าพากรูเข้าฝั่งได้แล้ว"งานนี้มีเคืองคับ
"คงไม่ได้วะ"มันตอบผมหน้าแดงหน่อยๆ
"ไรวะให้กรูกอดมรึงอยู่อย่างนี้รึไง"
"ก็เมื่อกี้มรึงเอาขามาสีกรูมันก็เลย"มันคว้ามือผมไปจับน้องชายมันสู้มือเลยนะมรึง
ผมรีบเอามือออกไปกอดคอมันไว้เหมือนเดิมไม่ใช่ไรหรอกกลัวหล่นเหอะๆ
"ให้กรูช่วยไหม"ผมมองหน้ามันอายๆ
ถึงจะสนิทกันถึงขึ้นแข่งกันชักก็เถอะแต่นั้นมันเพื่อนอยู่เยอะเว้ยอยู่กันมรึงสองคนแล้วกรูอาย
จริงๆมันควรจะกลับกันไม่ใช่เรอะกลุ้มใจตัวเอง
"ไม่เป็นไรมรึงกอดคอกรูไว้ก่อนนะ"เข้าไปกลางทะเลมรึงยังกล้ากรูขอเชิยชมไอ้หร่า
มันก็จัดการกับน้องมันไปแต่ไอ้เสียงครางมรึงนี่ทำเอากรูชักเชียวแล้วดิสงบใจไว้ๆ
ถ้าเป็นแบบนี้ผมตายแน่เลยงับคอไอ้ต้นมันไปแรงๆ
"โอ๊ยยย!เต้ยมรึงกัดกรูทำไมเนี่ย"
"ดีขึ้นไหมละไอ้หร่า"...ผมถามมันหรือถามตัวเองเนี่ยให้ตายเถอะ...
มันก็มองหน้าผมงง"เอ่อ...อืม"
เล่นได้อีกสักพักก็เลิกคับยืนตากลมให้ตัวแห้งหน่อยแล้วใส่เสื้อที่ใส่มาตอนแรกแล้วกลับ
ตอนแรกจะไปบ้านไอ้ต้องแน่นึกๆดูแล้วอาจจะไม่ปลอดภัยเลยไปอาบบ้านแม่(แม่พี่เจี๊ยบ)แทน
"แม่คร้าบอยู่ไหม"ไงละผมกลมกลืนสุดๆ
"อ้าวเต้ยสงสัยพรุ่งนี้ฝนตกเหะปกติเรียกแถบตายกว่าจะมาอิๆ"แม่พี่เจี๊ยบแกมาหอมผมฟอดนึง
"มาหาแม่ไงคับเพื่อนผมต้นคับ"
"สวัสดีคับ"มารยาทยามเพื่อนผมหึๆ
"สวัสดีจ๊ะไปอาบน้ำอาบท่าก่อนไปเล่นน้ำมาละหรอลูกเนี่ยหัวเปียกเชียว"แม่ยิ้มๆให้พวกผม
ผมตีบไอ้ต้นไปอาบน้ำก่อนแล้วไปคุ้ยเสื้อเก่าพี่เจี๊ยบมาไว้ใส่เคยมีของตัวเองไหมเนี่ยผม
อาบน้ำเรียบร้อยแม่ก็เตรียมขนมไว้ให้พวกผมกินคับบอกเล่นน้ำมาคงเหนื่อย
"เพื่อนที่โรงเรียนหรอเต้ย"แม่หันมาถามผม
"คับเพื่อนที่กรุงเทพ"
"ต้นก็ดูเต้ยดีๆนะขยันหาเรื่องเหลือเกิน"
"อ้าวผมยังไม่ได้ทำไรเลยนะแม่"ว่ากันได้ไงออกจะเป็นเด็กเรียบร้อยตรงไหน!?
"นั้นสิแม่เต้ยมันชอบหาเรื่องกับครูประจำเลย"ไอ้ต้นมันหันมายักคิ้วให้ผม
"เหมือนเจี๊ยบไม่มีผิดเลยนี่ขนาดไม่ใช่พี่น้องแท้ๆนะเนี่ยบลาๆๆๆ"
แม่บ่นใหญ่เลยไอ้ต้นนี่นั่งขำลูกเดียวไอ้เพื่อนทรยศ
ผมนั่งเล่นอยู่ถึงเย็นรอเจอหน้าน้องเปิ้ลแปปนึงแวะไปส่งไอ้ต้นขึ้นรถบัสแล้วก็กลับบ้านไอ้ต้อง
มาถึงบ้านก็เจอมันนั่งอยู่ทำหน้าน่ากลัวอย่านึกว่าผมจะกลัว
"ไปไหนมาละมรึง"มันถามผมเสียงดุๆ
"เรื่องของกรู"
"เรื่องของมรึงก็คือเรื่องของกรูละคับน้องเต้ย"
...รู้งี้กลับกรุงเทพกะไอ้ต้นเลยดีกว่าเซงเว้ย
...
Ps. สงสารพี่ฝนแกเถอะคับทุกวันนี้ผมยังมีแอบสำนึกผิดอยู่เลยแต่มันแอบลึกมากนานทีเลยรู้สึกไม่ใช่ละ
2;P'แป๋ม - อย่ามาพูดว่าน้องเต้ยของพี่ดิเขิลนะเนี่ย5553...เอาจริงหรอพี่3คืนติด
2;cokeclub - อันนี้ยกให้ไม่ได้คับถึกๆหื่นๆขี้บ่นคอแข็งติดบอลหายากคับหวง
เคลียกับไอ้ต้นเรียบร้อยแล้วคับขอบคุณที่เป็นห่วงคับว่าแต่ห่วงรึเปล่าหว่า555
สำหรับผมมันคือเพื่อนที่ดีที่สุด...เพื่อนกรูรักมรึงวะ ว่าแต่อย่าหักโหมมากนะตั้ง24หน้ารวดเดียวนับถือๆ
2;NewYSud - จะดีหรอแฟนใหม่แต่ถ้ามีหล่อๆpunkๆมานี่ก็ไม่แน่นะอย่าว่ากันนะไอ้หัวแดง(ล้อเล่นนะ
)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
