หัวข้อ: l l l . . สองร้ายในหนึ่งรัก * . . l l l

[greensoda]

น้องไนท์น่าสงสารร
คุณพ่ออย่าใจร้ายเลยน้า
น้องไนท์ผิดหวังมามากกแล้วว

[MK]

เลิกเป็นเกย์ ขุ่นพ่อเนี่ยก็พูดเหมือนมันทำง่ายนะ 

[ormn]

  สงสารไนท์ฮธ

[toou]

พ่อออออออออออออออ
 

[saotome]

ทำไมบ้านนี้ไม่มีพี่อีกคนอ่ะ
คุณพ่ออ่ะหล่ะ ที่ทำลูกน้อยไป

[quiicheh.]

ก็ต้องเข้าใจคุณพ่อเพราะเป็นเสาหลักของบ้าน
แถมมันละเอียดอ่อนอะที่มีลูกชายแล้วมีแฟนเป็นผู้ชายทั้งสองคน
แต่เรื่องสืบตระกูลไรนี่ก็เฉยๆนะ
มองอีกแง่รับเด็กมาเลี้ยงโอกว่าเยอะ เด็กที่เกิดมาจากความพลั่งของพ่อแม่ก็เหมือนเด็กที่เกิดจากความไม่รักของคนสองคนแระ
โอ้ยเม้นบ้าอะไรเนี่ย5555555555555
ดราม่าใช่มั้ยคะ? สงสารไนท์สุดไรสุด

[•♀NoM!_KunG♀•]

อ้าวเฮ้ยยยTT

[tuek]

แววดราม่ามาอีกแน่ๆเลยอะ

[nemesis]

มาม่า!!

[Monkey D lufy]

โอ๊ะโอ!!!  มีเรื่องแล้วน้องไนท์กับพี่ขุนจะทำไงดีล่ะ

แต่น้องไนท์ไม่มีทางที่จะให้เจ้านายกับมังกรเลิกกันแน่ๆ

[Baitaew]

ทำไมชีวิตไอ้สองพี่น้องนี่ถึงมีแต่อุปสรรคนะ

สงสารสองพี่น้องนี่จริงๆ (รวมทั้งคู่ของสองพี่น้องนี่ด้วย)

[boboaje]

รอลุ้นอยู่น้า

[TIKA_n]

แงงงงง พ่อใจร้ายอ่ะ สงสารพี่ขุนน้องไนท์  ที่สุดเลย เพิ่งจะได้หวานกันนิดเดียวเอง ทำไมชิวิตชีช้ำอย่างงี้เนี่ย
จะคู่ไหนเค้าก็รักกัน พ่อจะจู่ ๆ ให้เลิกกันได้ยังไง เค้าไม่ได้รักกันเพราะเป็นเกย์ แต่เค้ารักกันด้วยใจจริง จะมาบอกให้เลิกเป็นเกย์ยังไง เค้าก็ยังรักกันอยู่ดีนะคุณพ่ออ่ะ  ยิ่งคู่เจ้านายกับมังกร กว่าจะรักกันได้แทบกระอักเลือด จู่ ๆ จะมาให้เค้าเลิกกัน ใจร้ายไปแล้ว อย่างนี้มีหวัง ทั้งพี่ขุน และ น้องไนท์ ต้องยอมเสียสละความรักของตัวเองเพื่อให้มังกรกับเจ้านายมีความสุขแน่เลยอ่ะ ฮือ  ใครจะช่วยคู่นี้ได้บ้างไหมเนี่ย เจ้านายมาช่วยพูดกับคุณพ่อให้หน่อยเร็วเข้า  แงงงง พอซะทีมาม่า ขอหวาน ๆ ได้ม้าย 

[pulovely]

โหย คุณพ่อคะ ให้พี่ขุนเค้ารักกับน้องไนท์เถอะค่ะ พลีสสสส
อย่ากีดกันเล๊ย ความเป็นเกย์ไม่เข้าใครออกใคร 55555

[iammz]

โธ่ .. พี่ขุน น้องไนท์ T^T

[kitty08]

ไม่อยากกินมาม่าเลยน่ะ ชอบพี่ขุน+น้องไนท์มาก ๆ เลยน่ะ ไนท์เป็นตัวละครที่ชอบตั้งแต่เริ่มแรกแล้วล่ะ ดูเท่แบบน่ารัก ๆ น่ะ 

[Gutjang]

กำลังหวานเลยอ่ะ. เง้อคุณพ่อ

[MunashiiSora]

รอ ร๊อ รอ ~

 

[sweetbasil]

  พ่ออย่าใจร้ายเลยนะ

ความรักมันห้ามกันได้ที่ไหน

ชอบคู่พี่ขุนกับไนท์

[Vavaviz]

พี่ขุนสู้ๆ

อย่าเลิกน้าาาาา ~

[Snowermyhae]

เข้าใจทั้งพ่อทั้งพี่ขุนอ่ะ 

[Nienee]

ไนท์อย่าไปสนใจน้า   

ทำไมพ่อกลายเป็นแบบนี้ไปแล้วอะ 

[Ice_Iris]

เพิ่งเข้ามาอ่านขอรับ

แต่ตอนนี้อ่านทันแล้ว

ไม่รู้ยังไงกันแน่

ไนท์ได้ยินทุกคำของคุณกิต จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ไม่อยากจะคิดเลย

ส่วนเรื่องของเจ้านายกับมังกรก็ยังดูอึมครึมยังไงก็ไม่รู้

ไม่ใช่ว่าญาติๆจะพาตัวมังกรไปอเมริกาหรอกนะ

รอต่อขอรับ

[Chiffon_cake]

ร้ายที่ 41







   มังกรไปมาหาสู่ระหว่างคอนโดผมกับโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น

   มันยิ้ม ทั้งๆที่ผมรู้ว่ามันแสร้งยิ้ม มันพยายามใช้เวลากับผมด้วยการนั่งอยู่ในบ้าน เฝ้าดูผมทำสิ่งต่างๆที่ทั้งไร้สาระและก็เสียเวลา

   “ที่จริงมึงไปเฝ้าแด๊ดของมึงก็ได้นะ กูไม่ว่า” ผมกดเปลี่ยนช่องทีวีเป็นว่าเล่น เปิดไปไหนก็มีแต่เจอแมวน้ำตัวอ้วนส่ายพุงไปมา ช่วงนี้เค้าฮิตแมวน้ำกันเหรอ

   “ไม่เป็นไร แด๊ดอาการดีขึ้นเรื่อยๆ” มันยิ้มมุมปาก เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือพิมพ์แจกฟรีที่มันรับติดมือกลับมาระหว่างทางมาที่คอนโดผม

   “เหนื่อยใช่มั้ยมึง” ผมถามน้ำเสียงเป็นห่วง

   “ไม่เหนื่อยหรอก ไม่เหนื่อย”

   ถึงแม้จะตอบผมมาอย่างนั้นแต่ใบหน้าที่อ่อนล้าและความโทรมของมันกลับเป็นคำตอบที่ตรงกันข้าม ผมทั้งสงสาร ทั้งเห็นใจ และก็พยายามให้กำลังใจมันอย่างถึงที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้

   ด้วยสิ่งที่ผมสามารถทำได้ง่ายๆ . . คือการไม่สร้างปัญหาเพิ่มให้มังกร อยู่แต่ในบ้าน ทำตัวดีอ่านหนังสือเตรียมสอบ ไม่แสวงหาอันตรายเหมือนที่ผมคนก่อนเคยทำ

   ที่จริงผมเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่ผมเจอมัน . . ไม่ใช่ตั้งแต่ที่ผมรู้จักกับมัน . .

   ผมเปิดเจอช่องรายการเพลง . .

   “เห้ย” ผมอุทาน “วงนี้เองเหรอที่ร้องเพลงนี้”

   “อะไรเหรอ”

   “เพลงที่กูถามมึงไง ว่ามึงรู้จักรึเปล่า” ผมมองไปที่เอ็มวีที่นักร้องนำนั้นหน้าสวยเกินความเป็นชาย “วงไรอ่ะ . . โคบร้าสลีค?? เห้ยยยย เพราะว่ะ เท่ว่ะ!!!”

   “เห้ยนาย ใจเย็น”

   “ก็มันจริงนี่!” ผมตื่นเต้น มองดูเอ็มวีของวงนั้นต่อไปอย่างกระตือรือร้น โดนใจทุกอย่างทั้งแนวเพลง ซาวน์ดนตรี เสียงนักร้องนำ และก็สไตล์การแต่งตัว “นักร้องนำหน้าสวยก็จริงแต่แม่งโคตรเท่เลยว่ะ”

   “นี่ชอบเหรอเนี่ย” มังกรวางหนังสือพิมพ์ แล้วมาตั้งใจดูกับผม

   “ชอบสิ ชอบๆๆ” ราวกับว่าผมเจอรักแท้ . . ผมเจอต้นแบบ . . ผมมองไปที่ทีวีด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย จดจำทุกอย่างราวกับถูกมนตร์สะกดเอาไว้

   พอเพลงเล่นจบ ผมก็กดไอแพดเซิร์ชหาข้อมูลของนักดนตรีวงนี้ทันที

   “นักร้องนำชื่อธาม กฤติฤทธิไกร นิสิตปีสี่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ทายาทโรงแรมชื่อดัง . . และ . . เห้ย นี่แฟนเค้าเหรอ!” ผมกดหน้าจอขยายรูปคู่ที่นักร้องนำถ่ายกับคนที่ใครๆต่างก็พากันบอกว่านี่แหละแฟนของธาม

   หล่อชิบหาย . . ไอ้เด็กคนนี้ แม่งเด็กกว่าผมอีก - -

   “เค้าเป็นเกย์เหรอวะเนี่ย” ผมเกาหัวงงๆ ขณะที่มังกรมองแต่ก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับผมเลย “กูไปอยู่ในมุมไหนของโลกมาวะ นี่สองคนนี้ดังมากเลยนะ”

   “ไม่เห็นจะดังเลย กูไม่รู้จัก” มังกรตอบ

   “ต่อไปมึงจะได้รู้จักแล้ว . . กูปลื้มนะเนี่ย เท่จังเลยว่ะ” ยิ่งไล่กดดูรูปธามมากเท่าไหร่ ผมยิ่งออกอาการปลื้มอย่างหนักราวกับคนบ้าดาราก็ไม่ปาน “โอ้ย เท่ . . รูปนี้ก็เท่ เท่จังเลยวะฮะ”

   “ใจเย็นๆนะ . . มึงนี่ . . ติ่งชะมัด”

   “ว่าไงนะ”   

   “เปล่า”

   “ถ้ามีคอนเสิร์ตพากูไปดูหน่อยสิ นะๆๆๆ” ผมเขย่าแขนมัน

   “วุ่นวายจะตาย”

   “ไปนะๆๆ กูชอบเค้า กูอยากเจอเค้าอ่า”

   “… จะพยายามนะ”

   น้ำเสียงมันไม่หนักแน่นเอาเสียเลย . . ผมทุบอกแข็งๆของมันอย่างเซ็งๆ ขณะที่จมดิ่งอยู่กับรักแรกพบของผมที่ชื่อว่าธามต่อไป . . และกว่าผมจะรู้ตัว ผมก็กดดูรูปธามทั้งวี่ทั้งวันราวกับคนบ้า เออแฮะ ผมคงบ้าจริงๆ

   สงสัยไอ้มังกรอยากให้ผมออกไปจากวงโคจรของธาม มันจึงพาผมมาเปิดหูเปิดตาที่ห้างในบ่ายวันนั้น ตามสไตล์ของผมกับมันคือใส่ชุดบ้านๆมาเดินห้าง . . ทั้งๆที่อยู่ในชุดบ้านๆ แต่ไอ้หน้าฝรั่งข้างๆผมแม่งก็ยังไม่หายโดดเด่น ทั้งๆที่มันโทรมจะตายห่าแต่มันกลับยิ่งฮอตในสายตาของพวกผู้หญิง

   ผมลอบมองคนข้างๆอย่างเผลอไผล . . คนที่กำลังหาซีดีโคบร้าสลีคให้ผมอยู่ตอนนี้

   มันทั้งสูง ทั้งขาวใส ผมดกดำ ดวงตาสีฟ้าโดดเด่น . . ไม่รู้สวรรค์ส่งหรือนรกถีบมันให้มาเป็นแฟนผมรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่ผมรักมัน ไม่ใช่เพราะมันหล่อเกินหน้าเกินตาคนอื่นแบบนี้ แต่เพราะนิสัยของมันและความดีของมันต่างหาก

   “มันมีกี่อัลบั้ม” มังกรหันมาถาม . . ทั้งๆที่มันอยากจะพาผมให้ออกมาจากโลกของติ่ง(ไม่รู้คืออะไรแต่มังกรเรียกผมเลยเรียกตาม) แต่สุดท้ายก็ต้องมาช่วยผมไล่ซื้ออัลบั้มของโคบร้าสลีคย้อนหลังอยู่ดี โคตรน่าสงสาร . .

   “รู้สึกว่าจะมีอัลบั้มเต็มแค่สองอัลบั้มเอง นอกนั้นเป็นซิงเกิ้ล ค่อยกลับไปโหลดที่บ้าน”

   “มึงนี่แม่ง . . จริงจังว่ะ”

   “เปล่าสักหน่อย” แค่ชอบอะไรคือชอบจริง . . เหมือนที่ชอบรถไง

   “นี่ . . หาเจอแค่อัลบั้มล่าสุดเอง อัลบั้มแรกหาไม่เจออ่ะ”

   “ลองไปถามพนักงานดูสิ”

   ผมบอกกับมังกร เพราะผมเองก็ยุ่งๆเกี่ยวกับการหาอัลบั้มนักร้องคนอื่นที่ธามไปฟีเจอริ่งด้วย นี่ผมกำลังติ่งขั้นสุดสินะ . . ดีหน่อยที่อัลบั้มนักร้องคนอื่นหาง่าย ไม่เหมือนอัลบั้มของโคบร้าสลีคที่ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

   ผมที่ได้ของที่ต้องการมาแล้วเดินมาหาไอ้มังกรที่คุยอยู่กับพนักงาน . . แอบฟังจากทางด้านหลัง

   “อ๋อ อัลบั้มนี้ขาดตลาดนะคะ แต่ถ้า . . คุณลูกค้าสะดวกที่จะฝากเบอร์โทรไว้ . .”   “ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะครับ”

   “แต่พี่มีนะคะ มีอัลบั้มแรกไม่เคยแกะพลาสติกออกจากกล่องเลย น้องสนใจมั้ยคะ”

   “เอ่อ ไม่เป็นไรครับ”

   “พี่แถมโปสเตอร์ให้ด้วยเลยเอ้า . . ฝากเบอร์โทรไว้สิคะ”

   “พี่ครับ . . มันก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร” ผมดันไอ้มังกรออกไปให้พ้นทาง แล้วประจันหน้ากับพนักงานสาวที่ดูท่าจะสนใจไอ้มังกรจนออกหน้าออกตา

   พนักงานทำหน้าหงิกทันที . .

   “ค่ะ มีอะไรก็สอบถามได้อีกนะคะ”

   แล้วเธอก็เดินหนีไปเลย . .

   “มึงนี่แม่งถามเสร็จทำไมไม่เดินหนีไปเลยวะ” ผมหันไปหาเรื่องไอ้มังกร

   “ก็หาจังหวะไม่ได้สักทีนี่”

   “. . แม่ง” ผมต่อยมันที่ไหล่แรงๆไปหนึ่งที

   มันลูบคางผมอย่างง้องอน และเราสองคนก็หอบของทั้งหมดไปจ่ายตังค์ . .




   
   

หลังจากที่มังกรไปส่งผมที่คอนโดมันก็กลับไปที่โรงพยาบาลต่อ ทิ้งให้ผมนั่งเห่อของที่เพิ่งซื้อมาอยู่ในห้องคนเดียว
เสียงเพลงดังกระหึ่ม . . ตอนที่ผมเพิ่งรู้ตัวว่าพี่ชายผมจู่ๆมันก็ทิ้งตัวนอนลงบนตักของผมเฉยเลย ผมโคตรตกใจ ไม่รู้ว่ามันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ . . และที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือมันมานอนตักผม ซึ่งครั้งล่าสุดที่มันทำก็คือตอนมันอยู่มอหกและผมอยู่มอต้น
จำได้ว่าตอนนั้นพี่ขุนเครียดเรื่องสอบเข้าเรียนต่อมาก และแน่นอนวันนี้พี่ขุนต้องมีเรื่องให้เครียดอีกแน่นอน
ผมกดปุ่ม Mute ปล่อยให้ธามโลดแล่นในจอทีวีต่อไป เพื่อมาสำรวจอาการพี่ชายตัวเองว่าเป็นอะไรหรือเปล่า
“พี่ขุน . . เป็นอะไรไป”
พี่ชายผมไม่ตอบ เอามือก่ายหน้าผากปิดหน้าปิดตาตัวเอง แล้วถอนหายใจยาวๆ
“พี่ขุน . .”
“กูทะเลาะกับพ่อว่ะ”
ผมอึ้ง . . ร้อยวันพันปีพี่ขุนเข้าขากับพ่อดีจะตาย แต่ทำไมวันนี้ . . เรื่องนี้ถึงเกิดขึ้นได้
“เพราะอะไร”
“เพราะ . . กูเป็นเกย์”
คราวนี้นอกจากผมจะอึ้งแล้วผมยังชะงักค้างตัวแข็งเป็นที่เรียบร้อย “แต่. . นายก็เป็น นายมีแฟนเป็นผู้ชายแล้วทำไม นายถึงไม่โดนว่า”
พี่ขุนไม่ตอบ . . เอามือทั้งสองข้างลูบหน้า ผมก้มลงมองหน้าพี่ชายตัวเองที่ตอนนี้ดูเหมือนจะเครียดมากและไม่ได้นอนมาหลายคืน
“เราสองคน . . มีแฟนเป็นผู้ชายพร้อมกันไม่ได้หรอก”
“ทำไม . .”
“ต้องมีใครสักคนมีลูกชายไว้สืบสกุล มึงก็รู้นี่”
เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัวใจของผม . . ผมมือสั่นขณะที่พยายามสรรหาคำมาพูด
“แต่ทำไม . . พ่อก็รู้เรื่องของนาย แล้วนายก็ไม่ได้โดนว่า ทำไม. .”
   “มึงไม่ต้องห่วงนะ มึงคบกับไอ้มังกรไปได้เลย”
   “แต่ . .” แบบนั้นพี่ขุนก็จะไม่ได้คบกับคนที่พี่ขุนชอบน่ะสิ ว่าแต่ . . เขาคนนั้นเป็นใครวะ “แล้วพี่ขุนไปคบกับใครมา”
   “ยังไม่ได้เป็นทางการอะไรหรอก แต่กูว่าคนนี้ใช่ว่ะ” พี่ขุนยิ้มเนือยๆ “ไอ้ไนท์ไง”
   “หา” ผมร้องเสียงหลง “ไนท์ เพื่อนไอ้มังกรน่ะเหรอ” คู่นี้ไปไงมาไงหว่า?
   “อืม”
   “โหยพี่ . . อึ้งว่ะ”
   “มันน่ารักนะโว้ย มึงไม่รู้อะไร” พี่ขุนส่งเสียงตอบกลับมา ในขณะที่ผมกำลังหาความน่ารักของไอ้ไนท์ที่อยู่ในความทรงจำ ซึ่งสิ่งที่ผมมีก็คือไอ้ไนท์ที่มันคอยดูแลผมเป็นอย่างดีและซื่อสัตย์กับไอ้มังกรชิบหาย . . ผมรู้แค่นั้น
   “อื้อ น่ารักก็น่ารัก”
   “น้องชายกูให้ผ่านป่ะ” พี่ขุนถามลุ้นๆ
   ไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย “ผ่านอยู่แล้วล่ะ”
   พี่ขุนยิ้ม “เฮ้อ . . พ่อให้ผ่านด้วยก็คงดี”
   “ไนท์มันไม่ดีตรงไหน”
   “แต่ความจริงก็คือไม่ใช่ว่าไนท์ไม่ดี แต่พ่อเราอ่ะไม่ต้องการให้เราเป็นเกย์กันหมด” พี่ขุนระบาย “มึงว่ากูควรทำไงดีวะ”
   “ไม่มีทางออกอย่างอื่นจริงๆเหรอ”
   ผมกับพี่ขุนพากันนิ่งคิดแป๊บนึง และในที่สุดพวกเราก็ได้คำตอบ . .
   ว่ามันแทบจะไม่มีทางอะไรอื่นเลยจริงๆ นอกจากผมกับพี่ขุนต้องเลิกในสิ่งที่ตัวเองกำลังเป็น . .
   ท่าทางพี่ขุนจะเหนื่อยจนเผลอหลับคาตักของผม . . ผมถอนหายใจมองออกไปนออกระเบียงที่มีวิวของกรุงเทพเข้ามาในตาอย่างชัดเจน ตอนนี้ผมกับพี่ขุนกำลังเจออุปสรรคสินะ . . เราจะข้ามอุปสรรคนี้ไปยังไงดี ผมคิดไม่ออกเลย มีทางไหนที่จะทำให้พ่อเปลี่ยนใจได้บ้าง และก็มีทางไหนที่พวกเราจะสามารถสืบทอดวงศ์ตระกูลต่อไปได้โดยที่ไม่มีใครเสียใจ และต่างฝ่ายต่างก็มีความสุข
   “นาย . .”
   เสียงร้องเรียกดังขึ้น ผมหันไปมองเห็นไอ้มังกรกำลังจ้องมองมาที่ผมและคนที่นอนตักของผมด้วยใบหน้าถมึงทึง กลิ่นเหล้าเหม็นโฉ่โชยออกมาจากตัวมัน
มันชี้มือมาที่ผม . . และมันก็ส่งเสียงโวยวายตามประสาคนเมาว่า . .
“นี่เมิงนอกใจกู??”
ตลกละไอ้สัด . . เมาแล้วคิดไปมั่ว . . ผมสะกิดให้พี่ขุนตื่น ไม่นานนักพี่ขุนก็ตื่นและก็ขยับออกไปจากตัวของผม
“เชี่ย ใครแดกเหล้ามาวะ” พี่ขุนบ่น มองไปเห็นไอ้มังกรที่กำลังยืนโซเซ “ไอ้เหี้ยเอ๊ย เมาแต่หัววัน อ่อนนนนน”
“มึงว่ากูเหรอ” มังกรเดินเข้ามาจะต่อยพี่ขุน
“น้อยๆหน่อย” พี่ขุนหลบ ทำให้มังกรล้มลงไปดีที่ผมมารับไว้ได้ทัน “ถึงมึงจะลาออกจากบาร์กูไปแล้ว แต่กูก็เคยเป็นเจ้านายมึงนะ”
“ไอ้เหี้ยนี่ . . พูดจาไม่รู้เรื่อง”
มึงนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่องไอ้มังกร “พี่ขุนกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวผมขอเอาไอ้นี่ไปเก็บแป๊บนึง ไม่รู้ทำไมถึงไปแดกมา”
“เออๆ แม่ง น้องเขยห่าไร เมาแล้วตลก” พี่ขุนบ่น “กูไปละนะ มีอะไรโทรหา และห้ามไปไหนมาไหนคนเดียวนะมึง”
   “ครับๆ”
   พี่ขุนออกจากห้องไปแล้ว เหลือไอ้ขี้เมาที่ทิ้งน้ำหนักลงมาให้ผมค้ำเอาไว้อยู่หนึ่งคน ความจริงในวันนี้ที่ผมเพิ่งประสบพบเจอก็คือหนึ่งไอ้มังกรตัวหนักมากและสอง . . มันคออ่อน
   “เชี่ยยยยนายยย นอกใจกู ไอ้เหี้ยยยยย”
   “มึงสิเหี้ย อยู่เฉยๆได้มั้ย” ผมด่ามัน ลากมันเข้าไปในห้องนอนและก็ผลักมันล้มลงไปนอนบนเตียงของผมทันที จัดการถอดรองเท้าให้ และก็จับมันยัดลงไปในใต้ผ้าห่ม อธิบายเหมือนง่าย แต่จริงๆแล้วผมใช้เวลาทำสิ่งเหล่านี้นานมากเลยทีเดียว เหงื่อผมไหล่ท่วมตัว และเริ่มปวดแขนตะหงิดๆ
   ผมยืนกอดอกมองดูไอ้หน้าหล่อที่สิ้นฤทธิ์นอนบิดไปมาอยู่บนเตียง หายใจหอบด้วยความเหนื่อย และกำลังคิดว่าตอนมันสร่างผมจะบ่นเรื่องนี้กับมันยังไงดี
   “ขอน้ำหน่อย”
   ผมเดินไปหยิบน้ำออกมาให้มัน เทใส่แก้วให้เป็นอย่างดี ก่อนจะยื่นให้มันที่ยังคงนอนอยู่บนเตียง
   “ไม่มีน้ำเต้าหู้เหรอ”
   “ไม่มีโว้ย” ผมด่ามัน “กินน้ำเปล่าก่อน แล้วค่อยกินน้ำเต้าหู้ โอเคมั้ย”
   “โอ . .เค” มันลุกขึ้นมาดื่มน้ำ ดื่มได้หนึ่งจิบและมันก็ทิ้งตัวลงไปนอนต่อ น่ารักจริงๆเลย แฟนใครวะ . . “มานี่สิ”
   “หืม”
   “มานอนด้วยกัน”
   ไม่ฟังคำตอบ ไอ้มังกรลากผมเข้าไปนอนข้างๆมัน จับผมยัดลงใต้ผ้าห่มและสวมกอดผมเอาไว้อย่างรวดเร็ว นี่ถ้ามันไม่เมา มันคงไม่กล้าทำอะไรแบบนี้
   “มังกร . . อะไรของมึงเนี่ย”
   “กอด . .มึงไง”
   ผมดิ้นขลุกขลัก ไอ้กอดน่ะกอดได้ แต่มันรัดแน่นเกินไปมั้ย หายใจไม่ออก “ใจเย็นๆไอ้เชี่ย กูไม่ได้หายไปไหนสักหน่อย”
   มันคลายอ้อมกอด ดันหัวผมไปซบที่อกของมัน ท่าทางมันแปลกๆ แปลกจนผมไม่แน่ใจว่ามันเมาจริงหรือมันเมาแอ๊คติ้ง “มึง . . ได้ยินเสียงอะไรมั้ยวะ”
   “. . เสียงอะไร ได้ยินแต่เสียงแอร์กับเสียงมึง”
   “เสียงใจกูไง . . เต้นโคตรแรง”
   จริงอย่างที่มันพูด เสียงหัวใจของมันเต้นแรงจริงๆ “เออว่ะ” ซึ่งมันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากผมนักหรอก
   “เจ้านาย . .”
   “อะไรวะ”
   “. . มึงรักกูใช่มั้ย”
   “ถามเชี่ยไร” หรือเพราะมันเมาหว่า มันถึงได้เพ้อเจ้อขนาดนี้
   “มึงรักกูใช่มั้ย”
   “รักดิ กูบอกรักมึงกลางสายฝนมึงลืมไปแล้วเหรอ”
   “กูก็ . . รักมึงนะ รักมึง . . มากๆเลย” ผมได้ยินแล้วรู้สึกหน้าร้อนๆยังไงก็ไม่รู้ ไอ้มังกร มันกำลังเล่นอะไรของมันอยู่นะ . . แต่ในชีวิตจริงตอนที่มันมีสติครบมันคงไม่พูดอะไรแบบนี้ออกมาหรอก คงเป็นเพราะมันเมานั่นแหละ
   “อืม รู้แล้ว”
   “. . มึงเชื่อใจกูใช่มั้ย”
   “อะไรของมึงอีกฟะ”
   “มึงต้องเชื่อใจกูนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มึงต้องเชื่อใจกูนะ”
   “มังกร ถ้ามึงพูดจาอะไรแปลกๆอีกล่ะก็ . . กูจะถีบมึงตกเตียงจริงๆด้วย” มันพูดแบบนี้ผมรู้สึกว่าผมกำลังจะวิตกจริตไปเอง
   “. . ต้องเชื่อใจกูนะ”
   หลังจากนั้นมันก็ผล็อยหลับไป ให้ตายเถอะ คนบ้าอะไรเมาแล้วพูดจาไม่ค่อยจะรู้เรื่องๆ ผมถอนหายใจขณะที่ลูบไล้ใบหน้าของมันเวลามันนอน ใบหน้าที่โคตรเรียวและดีพร้อมดุจเทพสร้างของมันอย่างใจลอย จนกระทั่งผมก็เผลอหลับไปเช่นกัน
   


   ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่ว่า . . ผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังมาสัมผัสกับร่างกายของผมและมันกำลังทาบทับร่างของผมอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
   “อื้อ” ผมส่งเสียง เพราะเจ้าตัวประหลาดคนนั้นมันดูดดุนยอดอกของผมไปเมื่อตะกี้
   “มังกร . . ทำ เชี่ยไร” ผมกระซิบถามมันในความมืด มันไม่ตอบผม . . ไม่ตอบอะไรผมเลย ยังคงเดินเกมของมันต่อไปเรื่อยๆ ด้วยการที่ลูบไล้ไปทั่วร่างของผม ใช้ลิ้นฉกชิมทุกสิ่งอย่างไปทั่วตัวของผม
   มันหายใจหอบราวกับคนกำลังมีอารมณ์เต็มที่ . . ผมขยับร่างอย่างตื่นตระหนกปนเผลอไผลไปตามท่วงทำนองที่มันกำลังเล้าโลมผม
   “มังกร . .มึง . .เฮ้ หยุดก่อนสิ”
   มันไม่ฟังผมเลย . . มังกรก้มหน้าหล่อๆตาปรือๆของมันมาใกล้ใบหน้าของผมและประกบริมฝีปากของผมด้วยริมฝีปากของมันอย่างหื่นกระหาย ผมที่ตั้งตัวไม่ทันโอนอ่อนไปตามแรงที่มันดูดกลืนพลังงานจากผมไปทางริมฝีปาก
   ผมกับมันไม่ได้จูบกันจริงๆจังๆบ่อยนัก และครั้งนี้ดูเหมือนจะแตกต่างไปจากทุกครั้ง . .
   มันเริ่มไล่ถอดเสื้อผ้าของผมทีละชิ้น โดยเริ่มจากเสื้อเชิ้ตที่ก่อนหน้านั้นมันแอบปลดกระดุมออกไปจนเกือบหมด ร่างของผมถูกแขนแกร่งของมันรั้งขึ้นไปนั่งและมันก็จัดการจูบผมไปทั่วท่อนบนอันเปลือยเปล่าของผม . .
   มือของมังกรเริ่มเลื่อนมาที่กางเกงของผมในขณะที่มันใช้ริมฝีปากทำงานของมันไป . . ดูมันรีบๆ กล้าๆกลัวๆ และไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่
   ผมใช้สติที่ยังเหลืออยู่น้อยนิดของผมจับใบหน้าของมังกรที่เพิ่งจะขบยอดอกของผมไปเมื่อสักครู่ให้เงยหน้าขึ้นมามองผม . .
   “มึง . . แน่ใจแล้วใช่มั้ย . . กับเรื่องนี้”
   “กู . . แน่ใจ”
   “ทำแล้ว . . ต้องรับผิดชอบนะโว้ย”
   “ด้วยชีวิตและก็ด้วยหัวใจของกู”
ผมจึงปล่อยใบหน้าของมัน และปล่อยให้มันทำทุกอย่างตามที่อารมณ์ของมันและอารมณ์ของผมต้องการ . .
มังกรไม่ใช่คนเชี่ยวชาญ และมังกรก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้อะไรเลย . .
มันรู้ว่าผมชอบอะไร ผมมีความสุขตอนไหน อะไรที่ทำให้ผมแล้วผมจะเปล่งเสียงออกมาอย่างสุขสม มันรู้ . . ทั้งๆที่ผมไม่คิดว่ามันจะรู้มาก่อน
มังกรไม่ใช่คนรุนแรง แต่ก็ไม่ใช่คนที่อ่อนโยนอะไรนัก . .
“เจ็บมั้ย”
มันคอยถามผมแบบนี้ทุกครั้ง . .   
และมันก็ดันเจ้าสิ่งนั้นของมันเข้ามา . .
“โอ้ยยยยย” ผมร้อง “ไม่ใช้เจลเหรอ” ผมถามมันด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ ขึ้นรอบที่สองผมจึงถามเพื่อให้เกิดความแน่ใจ ครั้งแรกมังกรใช้เจล . .และผมก็เจ็บสุดจะบรรยาย
“งั้นแป๊บนึงนะ”
“ไม่ต้อง” ผมที่กางขากว้างอยู่จับแขนมันเอาไว้ได้ทัน . . ให้ตาย . . ตอนนี้มังกรเห็นทุกส่วนของผมจนหมด และกำลังกางขาอล่างฉ่างให้มันจัดการอย่างสะดวกเสียด้วย “. .ทำเลย”
“ฮะ” มันถามย้ำ
“ทำเลย เร็วๆเข้า . .”
“งั้นกูจะ . . เบาๆนะ”
มังกรกระซิบขณะที่ดันส่วนนั้นให้เข้ามาลึกกว่าเดิม ผมกัดฟันทน . . พร้อมๆไปกับซี๊ดปากอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ . . มันเจ็บจริงๆแต่มันก็ . . เสียวได้ที่
“อึ้ก” ผมเผลอจิกมือไปที่ไหล่ของมัน
“…”   
“อึ้ก”
“…”
“อึ้ก อื้อออ”
มังกรจับขาของผมให้กางออกเพื่อที่มันจะได้สะดวกในการ . . ทำอย่างนั้น ผมกัดฟันและก็ส่งเสียงครางโหยหวน
คืนนั้นของพวกเราจบลงหลายที่และหลายครั้ง . .บนเตียง ห้องน้ำ และพื้นห้องนอน มังกรแข็งแรงมากและผมเองก็อึดมากพอที่จะให้ความพอใจกับไอ้มังกรได้ . .
มันก็ผ่านไปด้วยดี ถึงแม้จะแลกมาด้วยการที่ผมต้องเจ็บชิบหายก็ตาม . .









เช้าวันต่อมา . .
ผมตื่นขึ้นมาในเวลาเที่ยงกว่าๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวปวดแปลบไปหมดเพราะเมื่อคืนผมกับมังกรค่อนข้างเร่าร้อนและก็ใช้เวลายาวนานกันมาก ผมแอบยิ้มเมื่อเห็นร่องรอยที่มังกรได้ฝากเอาไว้กับตัวของผม มีทั่วทั้งตัวและก็แดงเถือกไปหมด . .
แต่จะขยับทีมันต้องใช้เวลาชะมัด มังกรมันมีมังกรยักษ์ครับ . . เชื่อผมเถอะ TT
“มังกร . .” ผมร้องเรียกหา เพราะอยู่ข้างกายไม่เห็นมัน “มังกร อยู่ไหนวะ มาช่วยกูที”
   ถ้ามึงหนีหายไปล่ะก็ กูจะจ้างมือปืนไปยิงมึง! . . เห็นกูยอมแล้วก็รับผิดชอบกูหน่อยดิวะ
   “หืมมม ตื่นแล้วเหรอ”
   ผมดีใจชิบหายที่มันยังอยู่ . . มังกรที่ใส่แต่กางเกงขาสั้นและก็เสื้อยืดเดินเข้ามาในห้องนอนของผม
   “กูเจ็บ ไอ้เหี้ย” ผมบ่น “น้ำตาเล็ด”
   “ทำข้าวไว้ให้แล้ว ยาก็หามาไว้ให้แล้ว จะกินเลยมั้ย”
   “กินเลย กินหมด ให้มาให้กินอยู่นี่ได้มั้ย”
   “ได้ครับ เดี๋ยวเอามาให้นะ” มันจุมพิตที่หน้าผากของผมก่อนออกไปจากห้องด้วย
   จากนั้นมันก็ยกถาดข้าวต้มกับยาเข้ามาในห้องนอนให้ผม . .
   “ป้อนเลยนะมึง”
   มังกรหลุดยิ้ม “ได้สิ”
   ผมเอาหมอนมานั่งพิงตรงผนังเตียง . . หลังจากนั้นก็อ้าปากให้ไอ้มังกรยัดข้าวต้มใส่ปากของผมอย่างเดียว ถึงแม้จะดูสะดวกสบาย แต่ความเจ็บนั้นยังคงแล่นพล่านไปทั่วร่างต่อไป
   “มีเรื่องจะคุยด้วย” มังกรพูดขึ้นมา . .ขณะที่ผมกำลังอร่อยกับข้าวต้มในปาก ผมส่งสายตาเป็นคำถามไปให้มังกร “. . คือว่า . .”


   “. . .”


   “อาทิตย์หน้า . . กูจะไปอยู่อเมริกากับคุณย่า”


   ผมชะงักค้าง มังกรถือช้อนที่เต็มไปด้วยข้าวต้มค้างอยู่ตรงหน้าผมเพราะผมไม่อ้าปากกิน . .


   “กูสัญญากับคุณย่าไว้แล้ว”

   “…”

   “ย่าช่วยจ่ายค่ารักษาให้แด๊ด”

   “…”

   “แด๊ดหายแล้ว ย่ากับแด๊ดก็คืนดีกันแล้ว”

   “…”

   “ครอบครัวกูจะไปอยู่อเมริกากันหมด” มังกรพูดให้ฟังด้วยดวงตาที่สั่นระริก น้ำเสียงของมันทั้งรู้สึกผิดทั้งอยากขอโทษและก็เสียใจอย่างที่สุด

   ผมกำหมัดแน่น . .

   “เพราะมึงจะไป . . มึงถึงทำเรื่องเมื่อคืนสินะ”

   “. . .”

   “ทำไมวะ . . ต้องได้กูก่อนที่มึงจะไปใช่มั้ย”

   “ไม่ใช่อย่างนั้น”

   “แล้วทำไมเพิ่งมาบอกกู ทำไมวะ!” ผมดันตัวมันออกไปจนมันตกเตียง เสียงถ้วยชามแตกดังสนั่น เห็นมันล้มลงไปอย่างนั้นทำให้ผมรู้สึกผิด แต่ทว่าความโกรธของผมนั้นกลับมีมากกว่าและควบคุมมันไม่ค่อยจะอยู่ “มึงคิดจะแกล้งกูรึไงมังกร . . ไอ้เหี้ย”
   “ไม่ใช่อย่างนั้นนะ”
   “ออกไป!”
   “เจ้านาย”
   “กูบอกให้มึงออกไปไง!”

   มังกรมองมาที่ผมอย่างเสียใจ ในขณะที่ผมนั้นเสียใจยิ่งกว่ามันเป็นหลายร้อยเท่า



   นี่เรายังคบกันไม่ถึงเดือนเลยนะเว้ย . .
















“คุณย่า . .” ผมที่เพิ่งกลับจากคอนโดของเจ้านายเดินมาหาย่าทันทีที่โรงแรมแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพ “ผมไม่ไปได้มั้ยครับ ผมขอร้องล่ะ”

   “ตระกูลธวัชพลังกรไม่มีใครไม่รักษาสัญญา” ย่าพูดสวนขึ้นมาทันที “หลานสัญญาไว้แล้ว หลานก็ต้องทำในสิ่งที่หลานพูด”ฃ

   “…”

   “หลานบอกว่าให้หลานทำอะไรก็ได้ ถ้าหากย่าจะช่วยพ่อของหลาน นี่เรื่องจริงใช่มั้ย”

   เป็นความจริงอย่างที่ย่าของผมพูด . . “แต่ว่า . .”

   “ติดอยู่ที่เด็กคนนั้นน่ะเหรอ”

   “…”

   “จะไปยากอะไร ก็พาไปอยู่ด้วยกันซะสิ เด็กคนเดียวย่าเลี้ยงได้สบายๆอยู่แล้ว”

   “แต่เขาก็มีครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่นะครับย่า”

   “ก็ใช่ไง เห็นมั้ย . . ใครๆเขาก็ต้องอยู่กับครอบครัวทั้งนั้นแหละ” คุณย่าบีบมือของผม “ทำใจซะมังกร . . ไปอยู่ที่นู่น ย่าจะให้หลานเรียนมหาวิทยาลัยอาร์ตชื่อดังก้องโลก หลานจะเติบโตเป็นศิลปินนักวาดภาพอย่างที่หลานใฝ่ฝันเอาไว้”

   “. . ฝันนั้นจะมีมีความหมายอะไรครับ ถ้าผมต้องอยู่ห่างจากคนที่ผมรัก . .”


   “ย่าไงเป็นคนที่รักหลานที่สุด หลานอย่าลืมสิ”



   “…”





   ผมจะตอบอะไรคุณย่าได้ นอกจากกล้ำกลืนฝืนทนกับความเจ็บปวดของตัวเองลงไป ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถเทียบได้กับที่เจ้านายได้รับไปจากผม

[Chiffon_cake]

ร้ายที่ 42







   คบไม่ได้ คบไม่ได้ คบไม่ได้ . .
   เสียงนี้ดังก้องอยู่ในหัวของผม หลังจากที่ผมได้ยินพ่อของพี่ขุนพูดเกี่ยวกับเรื่องราวระหว่างเรา คำนี้ก็วนไปวนมาอยู่ในหัวของผมตลอดจนเอามันออกไม่ได้ ผมรู้ว่าอีกไม่นานผมต้องให้ใจไอ้พี่ขุนไปหมดแน่ๆ หรืออาจจะให้ไปหมดแล้วก็ได้
   หลังจากที่ฟังประโยคเหล่านั้นจากปากพ่อพี่ขุน ความรู้สึกของผมก็เหมือนกำลังดำดิ่งลงสู่หุบเหว . .
   “ไนท์” พี่ขุนยังคงมาหาผมที่คอนโดทุกวัน
   “มาทำไม . . ออกไป” ผมเอ่ยปากไล่
   “อย่าเป็นแบบนี้สิ ยิ่งทำแบบนี้พี่ก็ยิ่งไม่มีกำลังใจจะสู้นะ”
   “ไม่ต้องสู้อะไรแล้ว เราสองคนไม่ต้องเจอหน้ากันอีกจะดีที่สุด” ผมดันไหล่กว้างของพี่ขุนให้ออกไปตรงหน้าลิฟต์ “อย่ากลับมาที่นี่อีก อย่าเจอกันอีก พอแค่นี้เถอะ”
   “ไนท์” พี่ขุนคว้าร่างของผมเข้ามาสวมกอด ในขณะที่ผมพยายามขัดขืน “พี่บอกแล้วไงว่าอย่าทำแบบนี้กับพี่ อย่ายอมแพ้อะไรง่ายๆสิ”
   “แล้วมันมีทางอื่นเหรอ . . ทางออกที่ดีที่สุดน่ะ พี่ขุนก็บอกไนท์มาสิว่าต้องทำยังไง” ผมพูดน้ำเสียงสั่น นั่นทำให้พี่ขุนถึงกับพูดไม่ออก “ตอบไม่ได้แสดงว่าไม่มี . . ออกไปเดี๋ยวนี้”
   “ไนท์ . .”
   “เพื่อตัวเอง และก็เพื่อครอบครัว . . นะพี่ขุน”
   “พี่ไม่ยอมแพ้แค่นี้หรอก” ทำไมเป็นคนที่ดื้อด้านขนาดนี้นะ . . “ถ้าไนท์บอกว่าจะเป็นกำลังใจให้พี่ พี่ก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อที่เราจะได้คบกัน . .”
   “. . .”
   “อย่าผลักไสไล่ส่งพี่เลยนะไนท์ . . พี่รักเรานะรู้มั้ย”
   แค่คำนั้นคำเดียวทำให้กำแพงที่ผมสร้างขึ้นมาพังทลายลง . . ไม่คิดไม่ฝันว่าช่วงชีวิตนี้จะมีคนมาบอกรักผมอีกครั้ง . . คนที่เขารักผมจริงๆและพยายามที่จะทำเพื่อผม . .
   พี่ขุนกำลังจะบอกว่ามันมีอยู่จริงใช่มั้ย . .
   ผมทรุดตัวลงในขณะที่พี่ขุนมารับผมไว้สู่อ้อมกอดของพี่เขาทันที . . ผมซบหน้าลงกับไหล่แกร่งนั้นราวกับหาที่พึ่ง ความกดดันที่สั่งสมมาเป็นเวลานานหลายวันเริ่มคลายลงเมื่อผมได้อยู่ในอ้อมกอดของใครสักคน . .
   “ทำให้ได้นะ  . . ต้องทำให้ได้นะ”
   ผมพูดกับพี่ขุน ไม่ใช่คำอวยพร แต่เป็นคำสั่ง . .
   เพราะพี่ขุนคนนี้ . . คือความอบอุ่นที่ผมตามหามาโดยตลอด .  .




   สามวัดถัดมา . .


   “เจ้านาย . .”
   “ไอ้นาย ไอ้นายโว้ย”
   ผมถูกฝาแฝดเพื่อนรักร้องเรียกขณะที่ผมกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องเรียน
   “หืม”
   “เป็นอะไรไปวะ หน้าตาไม่สู้ดีนะมึง” ไอ้ธีเอ่ย
   “มีปัญหาอะไรกับไอ้มังกรรึเปล่า” ธัญถาม   
   เป็นคำถามที่ค่อนข้างตรงกับปัญหาของผมเลยทีเดียว ผมที่นิ่งไปทำให้ไอ้ธีถึงถองสีข้างไอ้ธัญโทษฐานที่ไปจี้ใจดำของผมเข้า , .
   “ไม่มีอะไรหรอก” ผมตอบ
   ผมไม่ได้ติดต่อกับไอ้มังกรอีกเลยนับตั้งแต่วันที่มันออกจากห้องของผมไป . .
   กว่าผมจะโผล่หน้ามาเรียนได้ก็ใช้เวลาสามวัน กว่าความเจ็บนั้นจะบรรเทาอาการลงมันก็ต้องใช้เวลาแต่ทว่าเวลาเจ็บใจเนี่ยสิต้องใช้เวลานานแค่ไหนกันนะกว่าผมจะหาย ผมยอมรับว่าผมโกรธมัน และก็โกรธมากด้วย แต่ทว่า . . ผมไม่มีทางที่จะเลิกรักและก็เลิกคิดถึงมันได้
   ผมเสียใจ . . ที่ผมกับมันต้องมาทะเลาะกันตอนที่มันใกล้จะไป . .
   “กูไปนะโว้ย” ผมบอกลาเพื่อน
“ไปไหนวะมึง”   
“ที่ไหนสักที่อ่ะ” ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปไหน . .
“ไอ้สัด ล่องลอยแปลกๆนะ”
เออใช่ กูมันคนล่องลอยคนหนึ่ง . . ผมเดินออกจากห้องเรียนไปเหมือนคนไร้ซึ่งจิตวิญญาณ คนที่เดินสวนผมไปมากลายเป็นคนที่ไม่มีตัวตนสำหรับผม ผมเสียใจ ผมผิดหวัง . . ความรู้สึกของผมจมลงไปกับความเศร้าหมองและออกมาไม่ได้ . .
ตอนนี้ที่ผมต้องการ . . ถึงแม้ว่าผมจะโกรธไอ้มังกรแค่ไหนก็ตาม ผมก็อยากที่จะให้มันอยู่กับผมที่ไทย ไม่ใช่หนีผมไปอยู่อเมริกา . . ถ้ามันเปลี่ยนใจผมจะยกโทษให้ผมจะไม่ติดใจเอาความอะไร
แต่ผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ . . มันเป็นเรื่องที่ไอ้มังกรเองไม่มีสิทธิ์เลือก . .
“เจ้านาย” ใครสักคนเดินเข้ามาทักผม . .
“แอร์ . .” ผมมองไปที่ข้างหลังของแอร์ทันทีด้วยความเคยชิน
“คือ . . มังกรไม่ได้มาด้วย”
“ไม่ได้มองหามัน มองหาไนท์ต่างหาก” ผมเถียงหน้าตาเฉย
“อ๋อ ไอ้ไนท์น่ะเหรอ กลับไปอ่านหนังสือสอบอยู่บ้านมันแล้วครับ” แอร์ยิ้มให้ผม
“แล้วนี่มึงมาหากูเหรอ”
“ใช่ครับ” มันพยักหน้าอย่างแข็งขัน
“มาทำไม . .”
“ก็เอ่อ . .”
“ถ้ามาตามคำสั่งของใครสักคน มึงก็กลับไปได้เลย”
“โธ่ . . เจ้านาย” แอร์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “ใครจะกล้ามาหาราชินีของราชาตัวเอง ทำแบบนั้นก็ดูเหมือนจะมาจีบราชินีน่ะสิ เดี๋ยวราชาจะเด็ดหัวเอา”
“พูดอะไรของมึงไม่เห็นจะรู้เรื่อง” ผมด่ามันและผมก็เดินหน้าหนีไปทันที . .
“เดี๋ยวสิครับ”
“มีอะไรกับกูอีก” ผมพูดแต่ผมก็ยังไม่หยุดเดิน . .
“อย่าเพิ่งกลับไปที่ห้องได้มั้ยครับ ไปหาอะไรกินกันก่อน”
“ไอ้เชี่ยแอร์ . . นี่มึงกำลังจีบกูใช่มั้ย”
“ไม่ใช่ ใครจะกล้า” มันเกือบจะยกมือไหว้ท่วมหัวใส่ผมอยู่แล้ว “ไปหาอะไรกินกัน นะๆๆ แพงแค่ไหนผมก็เลี้ยง นะครับๆๆๆ”
“อะไรของมึง มีเงินเยอะเลยอยากเหวี่ยงทิ้ง?”
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“กูอยากกินอาหารญี่ปุ่น”
“จัดให้ได้ครับ”
“เกาหลีด้วย”
“ร้านไหนเลือกมาได้เลย”
ผมมองหน้าไอ้แอร์อย่างสำรวจ  . . มันยิ้มให้ผมแบบซื่อๆ จนผมเองก็ขี้เกียจที่จะคุยกับมันเรื่องนี้อีกต่อไป
“งั้นไป”
“เยสสสสสสสสสสส”
ไอ้แอร์รับบทบาทเป็นสารถีพาผมไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นอย่างที่ผมอยากกิน หนำซ้ำยังให้สั่งได้ทุกเมนู แม้ว่าเมนูนั้นจะราคาเหยียบพันก็ตาม
“มังกรสั่งมึงมาใช่มั้ย” ผมถามขณะที่รออาหารมาเสิร์ฟ
“แหะๆ”
“. . มันแม่ง . . ชั่ว”
“หูยยย แรง มันไม่ได้ชั่วหรอกนะครับ มันแค่จำเป็นต้องไปน่ะ”
“มันไม่ให้เวลากูทำใจเลย . . มันจะไปอาทิตย์หน้านี้ไม่ใช่เหรอ” ผมพูดราวกับอยากระบายออกมา
“เอ่อ อันที่จริง . . มะรืนนี้ . . มันก็ต้องไปแล้วครับ”
“ว่าไงนะ”
“คุณย่าท่านย้ายตั๋วใกล้เข้ามาน่ะครับTT”
“เห้ย . .” พอจะไปก็จะไปปุบปับอย่างนี้เลยเหรอ . . “แม่ง . .” ผมเอามือปิดหน้าตัวเองอย่างผิดหวัง ในขณะที่แอร์ก็พยายามหาทางปลอบประโลมผม
“สมัยนี้แล้ว . . อินเตอร์เน็ตมันก้าวหน้ามากนะครับ ติดต่อกันทาง . .”
“หุบปากไปเลย”
“ได้ครับ”
“กูว่ากูกลับดีกว่า . .”
“เห้ย ไม่ได้ครับ” มันร้องทันที
“ทำไมจะไม่ได้ . . กูจะมานั่งตรงนี้ทำไม สู้ไปเด็ดหัวไอ้มังกรไม่ดีกว่าเหรอ” ผมหักนิ้วมือไปมาอย่างเคียดแค้น นั่นเป็นการกระทำที่ไอ้แอร์มองแล้วทำจะเอาตีนมาก่ายหน้าผากอย่างกลุ้มๆ ทำไมมันต้องทำท่าอย่างนั้นด้วยฟะ
“ผมอยากเลี้ยงอาหารคุณเจ้านายจริงๆนะครับ ให้ผมเลี้ยงเถอะ TT”
ผมมองใบหน้าจืดๆติดจะลุ้นของมันอย่างงงงันปนพยายามข่มอารมณ์โกรธ “ก็ได้ แต่ว่า . . กูแดกเสร็จกูจะไปทันที เข้าใจใช่มั้ย”
“ครับ!”
ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงไอ้เชี่ยแอร์ . . แต่ในเมื่อมันอยากจะเสียตังค์นักผมเองก็ไม่อยากจะขัดศรัทธา . .
เมื่อผมกินอิ่มจนพุงกาง ผมก็เลยบอกให้ไอ้แอร์ไปส่งผมที่มหาลัยก่อนเพื่อที่จะกลับไปเอารถ แอร์ก็ทำตามที่บอก ระหว่างทางมันเพ้อต่างๆนาๆว่ามันต้องคิดถึงมังกรมากแน่ๆ บลา บลา บลา . . ยิ่งฟังก็ยิ่งขัดในอารมณ์ มังกรแม่งไม่เคยสนใจความรู้สึกของคนรอบข้างมันเลยใช่มั้ย
แต่พอผมไปถึง . . ผมก็เห็นหนุ่มหล่อในชุดสูทยืนพิงรถผมรอผมอยู่ ดึงดูดสายตาของสาวๆนักศึกษาแถวๆนั้นได้เพียบ ไม่ใช่ใครที่ไหนไกลหรอก . .
พี่ชายของผมเอง . .
ไอ้แอร์ยกมือไหว้ทันที “พี่ขุนหวัดดีครับ”
“มาทำไรแถวนี้วะ” ผมถาม ไม่ได้ยกมือไหว้เหมือนที่ไอ้แอร์ทำ
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์” พี่ขุนมีใบหน้าที่เครียดเกินกว่าจะเดินมาโบกหัวผมโทษฐานที่ถามเสียงกวนโอ๊ยใส่พี่แก . .
“ลืมเอามาจากคอนโด” วันนี้ผมจึงไม่ได้พกโทรศัพท์มาเรียน
“มีเรื่องจะคุยด้วย”
“อะไรอีกอ่ะ” ผมเอามือนวดขมับ ชีวิตช่วงนี้ยังบรรลัยไม่พอใช่มั้ย ถึงจะต้องมีเรื่องเกิดขึ้นมาอีกให้ปวดหัวเล่น
“ตามกูมา . .”
พี่ขุนพูดจบก็เดินไปที่รถของตัวเองทันที ทิ้งให้ผมยืนเอ๋อกับไอ้แอร์สองคนที่เดิมตรงนั้น
“อะไรวะ” ผมเกาหัวอย่างงงๆแต่ก็เดินตามหลังพี่ชายของตัวเองไปอยู่ดี
“คุณเจ้านาย!”
“หืม” หันไปตามเสียงร้องเรียกของแอร์
“คือว่า . .” ท่าทางของมันตะกุกตะกักพูดไม่ออก
“อะไรวะ”
“คุณจะไปไหนเหรอครับ แล้วคุณจะรีบกลับบ้านรึเปล่า”
“ไม่รู้สิ” ผมยักไหล่งงๆ และก็เดินจากมันไป ทิ้งให้ไอ้แอร์ยืนเกาหัวอยู่ลำพังคนเดียว
“แม่ง . . แล้วทีนี้มังกรมันจะบอกลายังไงวะ . .”
ประโยคนั้นผมไม่มีโอกาสได้ยิน . .




“พี่ขุน เราจะไปไหนเหรอ” ผมถามเป็นครั้งที่ห้า เนื่องจากพอผมขึ้นรถ พี่ชายผมก็เอาแต่นั่งขับรถเงียบๆ ไม่พูดไม่จากับผมและไม่ยอมตอบอะไรผมเลย “มีเรื่องอะไร บอกนายให้นายรู้ได้มั้ย”
“กูหาทางออกเรื่องกูกับไนท์ได้แล้ว”
“จริงเหรอ” ผมตกใจ “แล้วมันทางไหน ไม่มีใครต้องเจ็บใช่มั้ย!”
“. . อันนี้กูก็ไม่รู้”
ผมเดาอารมณ์ของพี่ขุนไม่ออกเลย ตอนนี้นาฬิกาแถวๆเก๊ะหน้ารถบอกผมว่ากำลังย่างเข้าสู่เวลาหนึ่งทุ่มตรง ผมมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เจอแต่รถสวนไปมาอย่างเหม่อลอย นึกถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวผม
“มังกรจะย้ายไปอเมริกาใช่มั้ย” พี่ขุนถาม
ผมถอนหายใจก่อนจะตอบ “อืม”
“สมัยไหนแล้ว คิดถึงก็แค่สไกป์แป๊บเดียว”
ทำไมมีแต่คนพูดกับผมทำนองนี้ตลอดเลยวะ . . “เอางี้นะ ถ้าจู่ๆไนท์มันต้องไปอยู่อีกซีกโลก พี่ขุนจะรู้สึกยังไง”
“…”
“เข้าใจนายรึยัง”
“อย่างน้อยมึงก็ต้องไปส่งมันที่สนามบินนะ แล้วนี่มันจะไปเมื่อไหร่ล่ะ”
“มะรืนนี้”
“หา . . มะรืนนี้!!!” พี่ขุนตกอกตกใจมาก
“น่าตกใจใช่มั้ยล่ะ บทจะไปก็ไปเลย ทั้งๆที่นายเพิ่งคบกับมันได้แป๊บเดียวเอง”
“อืมมม นะ ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละ เวลามันจะสุขหรือจะทุกข์ แม่งก็มาเลยไม่ได้ถามสุขภาพของเราสักคำหรอก”
“จริงของพี่ขุนนั่นแหละ” ผมเห็นด้วย “แล้วนี่จะไปไหนวะ ออกมาจากกรุงเทพไกลโคตรๆแล้วนะ”
“อุบล”
“อุบลเนี่ยนะ!!!” ผมร้องเสียงหลง “บ้าป่าวพี่ ตั้งห้าร้อยกว่ากิโล!”
“ก็เรื่องมันด่วนนี่”
“…”
“แต่พี่สัญญาว่าพี่จะพาเรากลับให้ทันไปส่งมังกรได้”
“ยังไม่รู้เลย ว่าจะไปส่งดีรึเปล่า” ผมบอกตรงๆน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน
“ทำไมวะ กลัวทำใจไม่ได้รึไง”
“ไม่รู้แม่ง”
ผมหันหน้าหนีมองออกไปนอกหน้าต่าง . . คืนนี้ผมกำลังจะไปอุบล ซึ่งไปทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน และอีกสี่สิบแปดชั่วโมงกว่าๆมังกรก็จะไม่อยู่ที่ประเทศไทยนี้แล้ว ผมไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้ามันเลยสักนิด เพราะผมกลัวตัวเองจะแสดงความอ่อนแอให้มันเห็น กลัวร้องไห้ กลัวน้ำตาซึม กลัวแม่งทุกอย่าง . .
ผมไม่อยากให้มันไปจากผมเลย . . ไม่เลยจริงๆ . .








“มังกร . . เตรียมของมาครบแล้วใช่มั้ย”
ผมไม่ได้ฟังเสียงคุณย่าเลยด้วยซ้ำ ในมือผมเอาแต่กดโทรศัพท์โทรออกหาเจ้านาย และสายตาของผมก็คอยสอดส่องหาผู้ชายคนหนึ่งที่ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะมาส่งผม . .
“มองหาอิตาเมฆเหรอ เจ้าหมอนั่นมันบ้ามาก มันพยายามจะขนหม้อไปต้มน้ำเต้าหู้ที่อเมริกาด้วย”
“…”
“และทำให้ย่าต้องเสียเวลาเลื่อนตั๋วไปมา และที่เราต้องไปก่อนหลานรู้ใช่มั้ยว่ามันเกี่ยวกับการรายงานตัวเข้าเรียนมหาลัยที่โน่นน่ะ”
“…”
“ฟังย่าอยู่รึเปล่า”
“ขอโทษนะครับคุณย่า ผมขอโทรศัพท์แป๊บนึง” ผมกดโทรศัพท์หาเจ้านายเป็นครั้งที่สองร้อยกว่าแล้วมั้ง ตลอดเมื่อวานที่ผมรอเขา จุดเทียน โปรยกลีบกุหลาบในคอนโดของเขาเพื่อจะได้ใช้เวลาอยู่กับเขาอย่างสวยงามเป็นครั้งสุดท้าย . . เขาก็ไม่มา เจ้านายคงจะโกรธผมมาก ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบเมสเสจของผม ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบอะไรผมทั้งนั้น
ผมจะต้องจากไปแบบนี้จริงๆน่ะเหรอ . .
“มังกร เราต้องเข้าไปในเกทได้แล้วนะลูก”
คุณย่าตบไหล่ผมอย่างให้กำลังใจ . . ส่วนผมนั้นหมดแรงแทบจะล้มลงไปกอง ถ้าผมเข้าไปตอนนี้ แล้วเจ้านายเพิ่งโผล่มาล่ะ ผมกับมันจะคลาดกันนะ ผมไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นเลย . . ไม่อยากเลยจริงๆ . .
แต่มือของคุณย่า ที่จูงมือผมเพื่อให้เข้าไปในเกท . . ทำให้ผมรู้ว่า . . การรอคอยของผมนั้นเปล่าประโยชน์

ผมกำลังจะไปอเมริกา . .

ผมกำลังจะอยู่ห่างจากเจ้านายคนละซีกโลก . .

เขาไม่มาส่งผม เขาไม่อยากแม้แต่ที่จะคุยกับผม . .

ทั้งหมดนั่น . . มันเป็นความผิดของผมเอง . .








“เจ้านาย . . ตื่น ตื่นได้แล้วโว้ย!” พี่ขุนแทบจะใช้กำปั้นมาชกหัวผม “ถึงกรุงเทพแล้ว . . เร็วเข้า เดี๋ยวจะไปส่งมังกรไม่ทัน”
“หะ นี่ถึงแล้วเหรอ” ผมลืมตาปรือขึ้นมาอย่างเบลอๆ เมื่อวานผมยังอยู่ที่อุบลอยู่เลย ตอนนี้ผมอยู่ที่กรุงเทพซะแล้ว
และผม . . กำลังมีภารกิจ
แต่หัวสมองแม่งไม่อำนวยเอาเสียเลย ไม่น่าดื่มหนักไป ไม่น่าเลยจริงๆ ผมสะบัดหัวตัวเองแล้วพยายามเดินเข้าคอนโดอย่างปลอดภัยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะผมกำลังจะไปส่งไอ้คนที่เป็นตัวต้นเหตุให้ผมดื่มหนัก ดูไม่เข้ากันเลยว่ามั้ย . . แต่ถ้าผมกับมันต้องจากกันไปจริงๆ
ผมเดินโซซัดโซเซเข้าไปในห้องของตัวเอง . . พยายามจัดการกับตัวเองให้เร็วที่สุดแต่สายตาของผมดันไปเจอะเข้ากับกองกลีบกุหลาบและกองเทียนหอมที่วางกองสุมเป็นขยะอยู่ตรงมุมห้อง . .
หรือว่า . .
สาเหตุที่ไอ้แอร์มันเลี้ยงอาหารญี่ปุ่นผมเมื่อสองวันก่อนคือการถ่วงเวลาให้ไอ้มังกรได้ทำสิ่งนี้ . . ใช่มั้ย ผมคิดถูกใช่มั้ย มันเตรียมการรอผมทุกอย่าง แต่ผมกลับไปอยู่กับพี่ชายที่ต่างจังหวัด ผมไม่ได้มาหามัน ไม่ได้มาบอกลาอะไรมันเลยสักคำ
ผมมือสั่น . . พยายามเดินหาโทรศัพท์ของตัวเองที่จำไม่ได้ว่าเอาไปวางไว้ตรงไหน จนกระทั่งเห็นไฟLEDกระพริบอยู่ตรงใต้โซฟา . .
341 Missed Calls
23 Massages
ทุกเบอร์เป็นเบอร์ของมังกร และทุกข้อความมาจากไอ้มังกรทั้งหมด
ผมพยายามควบคุมมือที่สั่นให้กดอ่านข้อความที่มังกรส่งมาอย่างรวดเร็วที่สุด
อยู่ไหน ทำไมไม่รับโทรศัพท์
รออยู่นะ รออยู่ที่คอนโดอ่ะ
เจ้านาย . . ยังไม่หายโกรธอีกเหรอ
กูอยากขอโทษมึง กูอยากอยู่กับมึง กูมีเรื่องจะคุยกับมึง . .
นี่มึงอยู่ไหนเนี่ย ถ้ามึงยังไม่มากูจะออกไปตามหามึงเดี๋ยวนี้ . .
.
.
.
และข้อความที่เพิ่งเข้ามาเมื่อตะกี้ ตอนที่ผมถือโทรศัพท์อยู่ในมือ . . คือ
ขึ้นเครื่องแล้วนะ . . กูรักมึง กูรักมึงมากนะเว้ย



ผมไม่รู้ว่าผมเสียใจมากมายเท่าไหร่ ผมไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น ผมไม่รู้อะไรเลย . .
เรื่องของผมกับมัน จะจบลงตรงนี้ . . หรือจะดำเนินต่อ ผมก็ไม่อาจคาดเดาได้ . .

[Chiffon_cake]

ร้ายส่งท้าย






“ไอ้เชี่ยนาย”
“…”
“ไอ้เชี่ย”
“โว้ยยยย ตกใจสัด” ผมร้องด่าไอ้ธีกับไอ้ธัญที่เมื่อกี้พวกมันพร้อมใจกันหอมแก้มผมคนละข้าง ในวันที่ผมสอบเป็นวันสุดท้าย . . “เล่นบ้าเล่นบออะไร เดี๋ยวกูเตะเลย”
“ฉลองปิดเทอมไงครับ .. หลังจากนี้ไป พวกเราก็จะขึ้นปีสี่แล้ว”
“ไม่มีอารมณ์จะฉลอง” ผมด่าไอ้ธี “ไอ้เชี่ยธัญ ยิ้มได้แล้วเหรอมึง”
มันยักไหล่ ไม่ตอบอะไรผม
“เชี่ยแม่งอินดี้ ปล่อยมันไปเหอะ” ไอ้ธีเตะหน้าขาของแฝดมัน “ว่าแต่มึงเหอะ อินดี้พอกันกับมันใช่มั้ย ไม่ค่อยคุยกับพวกกูเลยนะช่วงนี้”
กูคงจะมีอารมณ์คุยอยู่หรอกนะเพื่อนนะ . . “ปล่อยกูไปเหอะ” ผมพูดเซ็งๆ
“เออ กูเข้าใจมึง แต่วันนี้กูขอละกันนะ”
“ขอไรวะเชี่ยธี”
“ไปกับพวกกูหน่อย ไปปลดปล่อยไง หลังจากที่เครียดมาแล้วหลายวัน”
“ปลดปล่อยเชี่ยไร ไม่มีอารมณ์สัด” ผมลุกขึ้นเดินหนี แต่วันนี้คู่แฝดเสือกจะหน้าด้านซะงั้น คนหนึ่งเดินมาขวางหน้า ส่วนอีกคนพอหันไปก็ขวางหลัง . . แม่งว่างกันนักรึไงฮะ
“ตามกูมาเลย . .” ธีพูดพลางยักคิ้วจึกๆให้ผมเดินตาม ผมไม่มีทางเลือกกลอกตาขึ้นบนฟ้าอย่างเซ็งๆและก็เดินตามมันไป
บนรถของแฝด . .
“ไปไหนวะ” ผมถาม
“หาที่ฝึกงาน” ธัญตอบ
“เห้ย . . ไหนบอกปลดปล่อยอารมณ์เครียดไง เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องที่เครียดมากกว่าเดิมรึไง”
“สนุก เชื่อกูดิ”
“พวกมึงจะรีบกันไปไหนวะ”
“อันที่จริงทั้งมึงและกูควรหาไว้ตั้งแต่ต้นเทอมปีสามละ”
อ้าว . . งั้นเหรอวะ . . ผมหมดแรงที่จะคุยกับมันเลยปล่อยให้พวกมันจัดการ อยากพาผมไปไหนก็ได้ผมคงไปหมดนั่นแหละ เพราะผมกลายเป็นคนไม่มีสติสตังค์ไปเสียแล้ว หลังจากที่ไอ้มังกรหายวับไปอยู่อเมริกา ผมก็รอการติดต่อของมันมาโดยตลอด ในทุกๆทางของโซเชียลเน็ตเวิร์คเลยก็ว่าได้ แต่มันเสือก . .
. . เงียบ
แม่งโคตรรกวนตีน ผมแค่ติดธุระนิดหน่อย เสือกจะหายไปเลย ไม่โทรกลับมาไม่ติดต่ออะไรเลย นี่ก็เกือบจะสองอาทิตย์นี่มันไปอยู่นู่นแล้วด้วย หรือผมกับมันจะเลิกกันไปเลยแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
นี่ผมเริ่มคิดมากแล้วนะเนี่ย . . อันที่จริง . . ผมคิดมากมาตั้งนานแล้วล่ะ
“มึงไม่ได้ติดต่อกับมังกรเลยเหรอวะ” ธัญถาม มันเพิ่งเงยหน้ามาจากหนังสือของคนรักรถ
ผมส่ายหน้า “เชี่ยแม่ง เลิกกับกูแล้วมั้ง” ถึงแม้คำพูดของผมจะฟังดูไม่ซีเรียสไม่จริงจังอะไรมาก แต่ใครจะรู้ว่าลึกๆในใจผมปวดแปลบปวดร้าวแค่ไหน
“เห้ย ไม่มั้ง” คราวนี้ธีเป็นคนพูดบ้าง “มันไม่เลิกกับมึงหรอก ดูมันก็ออกจะรักมึง ใช่ป่ะวะ”
“ใช่มั้ง”
“อ้าวเชี่ยธัญ ไม่ช่วยกันเลยนี่หว่า”
“มึงก็ไม่เคยช่วยกู ไอ้เวร”
“ไม่ช่วยเหี้ยไร เมื่อวานม๊าบอกให้มึงถูบ้าน แต่มึงยังไม่อ่านหนังสือสอบ ใครกันที่เป็นคนถู ถ้าไม่ใช่กู”
“ม๊าบอกแม่บ้านถู ไม่ใช่มึง อย่ามามั่ว”
“ไอ้ . .”
“มึงสองคนกัดกันอย่างกับผัวเมียกัน” ผมพูดสวนขึ้นมาเพื่อที่จะให้มันสงบศึก . .
“เชี่ยไร เจ้านาย”
“ใครผัวมัน บ้าป่ะเนี่ย”
ราวกับลูกหมาโดนน้ำร้อนลวกทั้งคู่ เพราะแม่งพากันตื่นตกใจกับคำพูดของผมมาก
“จริงจังเชี่ยไรวะ กูล้อเล่น”
   “คิดได้เนอะไอ้นาย กูกับมันเป็นพี่น้องกัน ถึงแม้ว่าจะโดนบังคับให้เป็นก็เหอะ”
   “เชี่ยธี . . ขับเลยแล้ว”
   “เออว่ะ เห้ยยยยยยยยย”
   ผมที่ยังงงๆกับคำพูดของไอ้สองคนนั่นก็ต้องงงเข้าไปใหญ่เมื่อจู่ๆพวกมันก็จอดเอี๊ยดที่หน้าสถานที่แห่งหนึ่ง ที่ค่อนข้างจะสบายหูสบายตาดีมีต้นไม้เยอะเลยทีเดียว
   “ที่ไหนวะ” ผมถามอย่างไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร
   “ที่ฝึกงานไง”
   “ของใคร”
   “ของมึง”
   “ฮะ” ผมร้อง “ของกูเหรอ กูยังไม่ได้ทำเรื่องอะไรเลย” จะฝึกงานต้องทำเรื่องโน่นนี่นั่นก่อนครับ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ
   “ของมึงจริงๆ”
   มันพาผมมายังร้าน . . จะเรียกอะไรดี ร้านหนังสือกึ่งร้านกาแฟที่แต่งได้แบบโคตรรักธรรมชาติมากมาย บรรยากาศภายในร้านจะเป็นเหมือนญี่ปุ่นผสมเกาหลีนิดๆ คือแบบ . . ถ้าผมขับรถผ่านแล้วดันมาเห็นร้านนี้ผมอาจจะแวะไปนั่งกินกาแฟเงียบๆก็ได้ . .
   ร้านชื่อว่าร้าน “THE BIG BOSS”
   “แปลกๆว่ะ” ผมรำพึง ขณะที่ไอ้แฝดเริ่มเข้ามาประกบผม
   “โอเคใช่มั้ย”
   “โอเคอะไรวะ” ผมหันไปถามงงๆ
   “ก็นี่มันร้านของมึง ฮ่าๆๆๆ”
   “ฮะ” ผมตกใจซะยิ่งกว่ามิแรนด้า เคอร์มาโพสต์ท่าให้ผมดูต่อหน้าต่อตาซะอีก “ร้านกูเนี่ยนะ”
   “เออดิ” ธีรีบพูด “ดูจากชื่อร้านก็น่าจะรู้แล้วว่าเป็นร้านมึง . . บิ๊กบอส เจ้านายป่ะล่ะ ฮ่าๆๆๆ”
   “เข้าไปดิ . . นี่เป็นร้านมึงจริงๆนะ ไม่เชื่อโทรไปถามพ่อมึงพี่มึงก็ได้”
   ผมอ้าปากค้าง จำได้ว่าพ่อจะให้ดูแลร้านหนังสือ แต่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นที่ๆดูดีมากขนาดนี้ ผมเดินเข้าไปในร้านช้าๆ กลิ่นกาแฟอ่อนๆลอยเข้ามาเตะจมูกผม . . พร้อมๆกับกลิ่นกระดาษและกลิ่นหมึกของหนังสือที่ลอยเข้ามาเช่นกัน . .
   ผมหลงรักร้านนี้เข้าให้แล้ว . .
   “สวัสดีค่ะบอส ยินดีต้อนรับค่ะ” พนักงานสาวที่ผมยังไม่รู้จักยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ เธอดูในชุดยูนิฟอร์มผ้ากันเปื้อนสีเหลือง เป็นทั้งคนเสิร์ฟกาแฟ ทั้งแคชเชียร์หนังสือเลยรึเปล่านะ
   “เอ่อ หวัดดี” เกิดมาก็เคยได้ยินแต่คนเรียกพี่ขุน วันนี้มีคนเรียกผมว่าบอสด้วยแฮะ โคตรตื่นเต้น . .
   “ออฟฟิศอยู่ชั้นสองตรงมุมในสุดเลยนะคะ บอสอยากสั่งอะไรบอกดิฉันได้เลย ตอนนี้ร้านยังไม่เปิด อีกครึ่งชั่วโมงถึงจะเปิดค่ะ”
   ผมเหลือบมองดูนาฬิกา . . ตอนนี้เวลากำลังจะสิบเอ็ดโมง เมื่อตะกี้ผมกับเพื่อนเริ่มสอบตอนแปดโมงครึ่งและก็ออกจากห้องสอบกันเร็วมาก ตอนนี้ก็เลยยังเป็นเวลาสายๆอยู่
   “งั้นเปลี่ยนใหม่ เปลี่ยนเป็นเวลาเปิดร้านเก้าโมง . .” ผมสั่งทันที หันไปมองข้างหลังเพื่อที่จะตามหาเพื่อนทั้งสอง แต่พวกมันก็หายไปไหนก็ไม่รู้ “ . . อ้าว หายไปไหนซะแล้วล่ะ”
   “คุณธีกับคุณธัญเพิ่งขับรถออกไปตะกี้นี่เองค่ะ”
   “แล้วที่นี่ . . มีพนักงานแค่คนเดียวเหรอ” อยากจะเอาตีนมาตีขมับตัวเองจริงๆ ร้านตัวเองแท้ๆแต่ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับร้านเลยแม้แต่น้อย นี่ถ้าเสร็จนี่ผมจะไปโวยวายกับพี่ขุน โทษฐานที่ว่าไม่บอกอะไรผมเลย (และที่สำคัญ . . มัวแต่ตัวติดกับไอ้ไนท์ตลอดเว . . ใช่เซ้ หาทางออกได้แล้วนี่!)
   “เปล่าค่ะ ยังมีอีกนะคะ ยังไม่เข้ามาทำงานกันเลย”
   “บ่นถึงใครอยู่อ่ะ” บุคคลที่สามเอ่ยขึ้นมาด้วยท่าทางทะเล้น ผมเห็นมันและก็หลุดยิ้มขึ้นมาทันที . .
   “ไอ้น้องรัก!” เดินเข้าไปกอดคอมันและก็ทุบมันเบาๆที่หัว
   “โอ้ย เจ็บนะโว้ย!”
   “มาทำไรแถวนี้ หนังสือหนังหาไม่มีเรียนรึไง กูฟ้องพ่อจริงๆด้วย”
   “ปิดเทอมแล้วไม่รู้เหรอ” มันทำหน้าบึ้งใส่ “งี้แหละมัวแต่นั่งเศร้า ไม่ใส่ใจน้องนุ่ง”
   “เสือกแต่เรื่องของมึงเถอะ” ผมด่ามัน มองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า . . ไอ้บ้านี่ มันใส่ชุดยูนิฟอร์มของร้านด้วย “นี่มึงเป็นพนักงานเหรอ!”
   “อืม ขอพ่อมาทำ”
   “นี่มึงเป็นลูกจ้างกูเหรอ”
   “ทำไมต้องทำเสียงแปลกๆด้วย”
   “หึ กูจะใช้มึงให้คุ้มกับเงินเดือนของมึง”
   “ไอ้พี่เหี้ย ร้านตัวเองเปิดตั้งนานแล้วเพิ่งจะมาเข้าร้าน ไม่ต้องมาพูดเลยนะ” มันผลักผมออกไปให้พ้นทางก่อนที่มันจะก้าวฉับๆเข้าหลังร้านไปเพื่อที่จะไปเก็บของ ผมมองตามแผ่นหลังมันไปอย่างยิ้มๆ
   “มันทำงานเป็นไงบ้าง”
   “ขยันมากเลยค่ะ และก็ทำงานเป๊ะทุกอย่าง” พนักงานสาวพูดยิ้มๆ นั่นยิ่งทำให้ผมยิ้มเข้าไปใหญ่ . .
   ไอ้เด็กคนนี้ . . มันเป็นเด็กบ้าที่ผมต้องยอมไปส่งไอ้มังกรไม่ทัน เพื่อที่จะรับมันให้มาอยู่ด้วยกันเลยทีเดียว . .
   “ว่าแต่ . . งานนี้ต้องทำอะไรบ้างล่ะ คุณช่วยสอนผมทีได้มั้ย . .”



   บอกได้เลยว่ายิ่งทำยิ่งใช่ . .
   ตลอดทั้งวันผมขลุกอยู่กับรายชื่อหนังสือที่เข้ามาใหม่ รายรับของร้าน รายจ่ายของร้าน ตรวจวัตถุดิบทำกาแฟ จัดหนังสือ เช็คสต๊อก และอื่นๆอีกมากมาย ยิ่งทำก็ยิ่งรู้สึกว่ามันสนุก และก็คิดว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่จู่ๆพ่อก็สร้างร้านนี้ขึ้นมาให้ดูแล ราวกับมันเป็นสวรรค์ของผมเลยทีเดียว อยากไปต่อว่าพ่อกับพี่ขุนนักว่าทำไมไม่รีบบอกให้เร็วกว่านี้ ปล่อยให้ผมจมกับความเศร้าความผิดหวังอยู่ได้ . .
   “พี่ . .หนังสือเล่มนี้ดีนะ อ่านยัง”
   น้องที่ปีนบันไดอยู่มันโยนหนังสืออะไรไม่รู้มาใส่ผมที่รับได้ทันพอดี “ไอ้สัด ของซื้อของขาย อย่ามาโยนเล่นๆดิวะ”
   “แหมะ ไม่กี่ร้อยเอง”
   “อย่าหมิ่นเงินน้อย จำไว้” ถือโอกาสสอนมันไปในตัว ก่อนที่จะดูชื่อหนังสือที่มันโยนมาให้
   อเมริกา . . น่าเที่ยวจุงเบย
   “นี่มึงแกล้งกูเหรอ!!!” ผมร้องด่ามันทันที “ไอ้เด็กเหี้ย แสบนักนะมึง!!!”
   “นี่ผมหวังดีกับพี่นะเนี่ย ก็เห็นว่ารักมากก็คงจะคิดถึงมาก ดูรูปไปก่อนนะ ทำงานเก็บเดินได้เมื่อไหร่ก็ค่อยบินไปหางี้!!”
   “กูไม่ได้บอกมึงรึไงว่าให้เสือกแต่เรื่องของตัวเองน่ะ หา!!!”
   ตอนนี้ผมกำลังวิ่งไล่จับไอ้เด็กที่เพิ่งเรียนจบมอสี่หยกๆแต่ตัวสูงชิบหาย แม่งสูงเท่าพี่ขุนอ่ะ จะสูงไปไหนและวิ่งเร็วไปไหน มันวิ่งไปทั่วร้าน นี่ถ้ามีลูกค้าผมคงสวดมันยับแน่ๆ
   กริ๊ง . .
   ลูกค้ามาพอดี ผมหยุดฝีเท้าของตัวเองไว้ทันที ขณะที่ไอ้ตัวต้นเหตุหายจ๋อมไปไหนก็ไม่รู้ . .
   บรรยากาศมันแปลกๆ ตอนที่ลูกค้าคนนั้นเดินเข้ามา . .
   “เจ้านาย . . อยู่มั้ยครับ”
   ผมสีดำเข้ม ดวงตาสีฟ้าอ่อน ผิวกายขาวละเอียด และส่วนสูงที่สูงเกินมาตรฐานชายไทย . .
   ผมยืนอึ้ง ในขณะที่มองไอ้มังกรเดินเข้ามาในร้านช้าๆหลังจากที่มันถามจ๋า พนักงานสาวที่ร้านผม . .มันฟังคำบอกเล่าของจ๋าว่าผมอยู่ชั้นบนมันจึงยิ้มและก็ทำท่าจะเดินขึ้นมา มายังที่ๆผมอยู่ . .
   ผมปากสั่น มือสั่น . . ทั้งๆที่ไม่ได้เจอมันแค่สองอาทิตย์ แต่ทว่า ไอ้ความรู้สึกตอนนี้ที่เกิดขึ้นเหมือนกับผมไม่ได้เจอมันมานานร่วมแรมเดือนแรมปี . .
   มันยังเหมือนเดิม หล่อเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย . .
   ผมยังทำตัวไม่ค่อยจะถูก เดินเข้าไปในห้องของตัวเองที่เป็นส่วนตัวที่สุด ยืนพิงประตูสูดลมหายใจเข้าลึกๆพยายามคิดว่าไอ้มังกรที่ผมเห็นมันเป็นแค่ความฝัน พยายามคิดแบบนั้นแต่ฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้ประตูเรื่อยๆกลับบอกว่าที่ผมทำไปนั้นเปล่าประโยชน์
   เพราะมันคือเรื่องจริง . .
   มังกรที่ยืนอยู่หลังประตูนี่ . . เป็นมังกรคนนั้นจริงๆ มังกรที่เป็นแฟนกับผมได้ไม่ถึงเดือน แต่กลับต้องด่วนจากผมไปในที่ๆไกลแสนไกล
   ผมเปิดประตูผ่างตอนที่มังกรกำลังจะยกกำปั้นขึ้นมาเคาะประตู มันตกใจจนผงะ ส่วนผมทำหน้านิ่ง
   “เจ้านาย . .” มันร้องเรียก พร้อมๆกับรอยยิ้มที่เริ่มแย้มขึ้นมาเรื่อยๆตามระดับความดีใจที่พุ่งทะยาน
   แต่ผิดกับผม . . “ไอ้เหี้ย!!!”
   พลั่ก!
   ผมต่อยมันเข้าที่ปากอย่างไม่มีประนีประนอม เจ้านายคนก่อนที่ชอบใช้ความรุนแรงเริ่มกลับเข้าสิงตัวผมอีกครั้ง
   “นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มา!!” ผมแทงเข่าใส่ท้องไอ้มังกรอย่างไม่มียั้ง “คิดว่ากูเป็นอะไร ของเล่นเหรอ ตลกเหรอ มึงบ้ารึเปล่า ไอ้เหี้ยๆๆๆ”
   “เจ้านาย แป๊บนึงดิ จุก” มันยกมือขึ้นขอหยุดศึก “กลับมาแล้ว นี่กลับมาแล้วจริงๆนะ”
   “แล้วไง ใครอยากรู้วะ!”
   การได้ระบายอารมณ์ใส่ไอ้มังกรเป็นการระบายอารมณ์ชั้นดีเยี่ยม . .
   “และแทนที่จะติดต่อกลับมาหากู เสือกไม่ติดต่อเลย!”
   “ขอโทษ”
   “ไม่หาย!” ผมโวยวาย
   “พี่เจ้านาย เป็นอะไร!!!” น้องชายของผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาผมอย่างตกอกตกใจ “มีเรื่องอะไรเหรอ เสียงดังไปถึงข้างล่างเลย”
   มังกรมองไปที่ผู้มาใหม่อยากประหลาดใจ ผมเดินเข้าไปหาน้องก่อนที่จะเกาะแขนมันอย่างคุ้นเคย “ไม่มีอะไร ไปเถอะ”
   “ไอ้หล่อนี่มันจะลวนลามพี่เหรอ”
   มังกรเลิกคิ้วทันทีที่ได้ยิน
   “เออดิ” ผมไม่ช่วยมันหรอกนะ
   “อ้าวไอ้เหี้ย นี่มึงจะแดกพี่กูเหรอ” คนอายุน้อยที่สุดพันแขนเสื้อขึ้น เตรียมพร้อมต่อสู้ เอ่อ มึงกล้ามากนะ ไอ้มังกรมันเป็นราชาแห่งมหาลัยXXเลยนะเว้ย แล้วมึงเป็นไร ลูกกระจ๊อกโรงเรียนมัธยม ?
   ดูเหมือนมังกรเองก็พร้อมจะสู้ทุกเมื่อเหมือนกัน . . “หายไปแค่ไม่กี่วัน มีกิ๊กเหรอ?”
   “ฮะ?”
   “แถมยังทั้งเด็กทั้งไม่มีประสบการณ์”
   มังกรมันมโนเพ้อเจ้อบ้าบออะไรอยู่ . . “ใช่มั้ง” ผมก็เสือกเล่นไปกับมัน “มึงกลับไปเลย”
   “นี่เรายังไม่ได้คุยกันดีๆสักคำเลยนะ”
   “ไม่ต้องพูดแล้ว ออกไปเลย หล่อซะเปล่า เสือกจะแดกพี่กู มึงคิดผิดคิดใหม่ได้นะโว้ย พี่กูอ่ะ . . ต่อยเจ็บ ไม่ดีหรอก”
   น้องผมมันชมผมหรืออะไรของมันกันแน่ . .
   “กูอุตส่าห์มาง้อมึงนะ นี่กูเพิ่งลงจากเครื่องเลยนะ” มังกรมองมาที่ผมอย่างมีความหมาย
   ผมถอนหายใจ . . ขณะที่คนข้างกายของผมเริ่มที่จะถึงบางอ้อ
   “เห้ย นี่อย่าบอกนะ ว่าคนนี้คือ . .”
   “เออ แฟนที่ทิ้งกูไปอยู่อเมริกาไง คนนี้แหละ” ผมอธิบายให้มันฟัง
   “อ้าวเหรออออออออออออออ” มันลากเสียงยาวอย่างอึ้งๆ มองไปที่มังกรอย่างพินิจพิจารณาก่อนที่จะยกมือไหว้มังกรท่วมหัว “พี่เขย หวัดดีพี่”
   มังกรดูงงๆกับคำพูดนั้น . . “ฮะ?”
   ผมถอนหายใจอีกรอบ ก่อนที่จะอธิบายให้มังกรฟัง “ไอ้นี่มันชื่อเจ้าสัว ลูกของกิ๊กพ่อกู คนที่ทำให้พี่ขุนได้คบกับไนท์ และเป็นน้องชายของกูเอง”
“น้องชาย?” มังกรถามย้ำ
“อืม”
   “ทำไม . .”
   “รายละเอียดต้องถามพ่อกูนะ แต่ไอ้เด็กนี่มันกลายเป็นน้องรักของกูไปแล้ว”
   “ช่างเหอะ กูไม่ได้อยากมาคุยเรื่องน้องชายมึงกับมึงสักหน่อย” มังกรตัดบท “กูอยากมาคุยเรื่องของเรา . .”
   “จังหวะนี้ผมต้องไปใช่มั้ยฮะ” ไอ้สัวถามขึ้นถามอย่างกวนโอ๊ย “ผมไม่ควรจะอยู่เป็นก้างใช่มั้ยฮะ”
   “อยากเป็นน้องรักของกูอีกคนมั้ยล่ะ” มังกรหันไปถาม
   “. . .” ผมกับไอ้สัวอ้าปากค้าง
   “ถ้าอยากเป็นก็เดินหนีไปซะ”
   “โหพี่ พี่แม่งเจ๋งว่ะ” มันเดินหนีไป โดยไม่ลืมที่จะเอาศอกมากระทุ้งไหล่ผม เออ ไอ้สูง และก็ไม่ลืมที่จะหันมาหามังกรอีกรอบ “แต่พี่แม่งโคตรหล่อเลย มิน่าล่ะ พี่นายมันถึงได้เพ้อถึงพี่ทุกคืนทุกวันแบบเนี้ย ฮ่าๆๆ”
   มังกรยิ้มที่มุมปากในขณะที่ผมมองไปที่มันอย่างหมั่นไส้ . .
   “หายโกรธแล้วใช่มั้ย” มันถาม
   “ไอ้สัด ง่ายไปมั้ง” ขอผมบ่นหน่อยเหอะ “บทจะไปก็ไป บทจะมาก็มา มึงนี่เห็นกูเป็นอะไร ของตายเหรอ เป็นสิ่งที่ต้องรอคอยมึงกลับมาเสมอเหรอ มึงบ้ารึเปล่า”
   “ไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ” มังกรพยายามอธิบาย “มึงรู้มั้ยว่ากูต้องอ้อนวอนคุณย่าท่านแค่ไหน ให้ท่านย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยอ่ะ มึงดูดิ ใช้เวลาตั้งสองอาทิตย์กว่าๆเลยนะ”
   “. . มึงควรจะโทรมาหากูบ้าง”
   “กูโทรไปต่างประเทศไม่เป็น และกูก็หาวิธีขอคุณย่าอยู่ช่วงนั้นเลยไม่ค่อยว่าง ขอโทษนะ” มันจับมือทั้งสองข้างของผมอย่างง้องอน “กูไม่อยากผิดสัญญากับใครทั้งนั้น ทั้งพี่ขุนและก็ไอ้แมทด้วย”
   “…”
   “กูจะต้องดูแลมึง จะต้องอยู่เคียงข้างมึง กูจะไม่มีวันผิดสัญญา”
   “ก็เกือบผิดไปแล้วนี่หว่า” ผมแอบบ่น
   “นั่นแหละ” มังกรยอมรับ “มาทำให้เราสองคนคบกันไปนานๆเถอะ สักสิบปียี่สิบปีสามสิบปีดีมั้ย และเราจะต้องไม่แยกจากกันอีก”
   “ถามจริง มึงเอาไอ้มังกรคนเย็นชาไปทิ้งที่เมกา และก็เอาใครไม่รู้สิงร่างมึงกลับมาป่ะวะ” ผมพยายามสะบัดมือที่มันกุมมือของผมออก แต่มันก็ไม่ยอมหลุด . .
   “ทำไมเหรอ เลี่ยนเหรอ”
   “เออดิ”
   “ก็มาง้อแฟนอ่ะ จะให้กูเย็นชาแบบนั้นได้ไง มึงไม่หายงอนพอดี”
   “อันที่จริง . .” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆมัน “กูหายงอนมึง ตั้งแต่เห็นมึงยืนอยู่หน้าประตูละ”
   มังกรหลุดยิ้ม . . ในขณะที่ผมเองก็หลุดยิ้มเช่นกัน . .
   “เห้ยยยยยยยยยยย กลางวันแสกๆป่ะวะพี่ . .” ไอ้เจ้าสัวขึ้นมาขัดจังหวะ “ลงมาข้างล่างเร็ว พี่ขุนซื้อพิซซ่ามา พี่ไนท์ซื้อโดนัทมาฝากผมด้วย คู่นี้ไม่รู้จะดูแลผมดีไปไหน มากินด้วยกันเร็วๆเข้า”
   “ไอ้ไนท์มาเหรอ” มังกรดูจะดีใจที่ได้ยินชื่อเพื่อน
   “ครับผม . . พี่เขยผมอีกคน เอ๊ะ . . หรือพี่สะใภ้ฟะ พี่นาย มันต้องเรียกว่าไงอะ ผมไม่รู้อะ”
   “แล้วแต่มึงจะเรียกเถอะ” ผมร้องบอก
   “งั้นรีบๆลงมาเร็วๆเลยนะ หิวจะแย่”
   “เออ เดี๋ยวลงไป”
   ท้ายประโยคผมไม่ได้ตอบ แต่เป็นมังกรที่เป็นคนตอบแทน . .
   “ทำไมวะมึง” ผมถามอย่างงงๆ
   “กูยังไม่ได้จูบแฟนกูเลย . .”
   พูดจบมันก็ก้มหน้าก้มตามาจูบผมทันที . . สิ่งที่มันทำ มันเหมือนกับว่าสองสามอาทิตย์ที่เราปั้นปึ่งใส่กันมา ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย . . มันยังเหมือนเดิม พยายามที่จะให้ชีวิตรักของผมและมันดำเนินไปตามปกติเหมือนเดิม ด้วยการที่พยายามให้ตัวเองกลับมาอยู่ไทยให้ได้ และมันก็ทำสำเร็จซะด้วย . .






   ผมหวังว่า . . ชีวิตรักของผมต่อจากนี้ไปจะราบรื่น มีความสุข ไม่มีอุปสรรค . .




“แม่ง จะเอากันตรงนั้นเลยรึไงวะ ลงมาเดี๋ยวนี้!!!” เสียงพี่ขุนตะโกนขึ้นมาจากด้านล่าง ทำให้ผมกับมังกรต้องถอนปากออกจากกัน และก็วิ่งลงไปข้างล่างทันที . .





ขอให้ชีวิตรักของคนอ่านทุกท่าน มีความสุขเช่นกันนะครับ . .









จบบริบูรณ์











ขอบคุณคนอ่านทุกท่านค่ะที่ตามอ่านเรื่องนี้กันมาจนถึงตอนสุดท้าย
เป็นดราม่าเรื่องแรกที่คนเขียนพยายามที่จะถ่ายทอดออกมาอย่างดีที่สุดแล้วนะคะ
โดนวิพากษ์วิจารณ์มาหลายอย่างพอสมควรเลยค่ะ ขอขอบพระคุณคนอ่านทุกท่านมากเลยนะคะ
ที่ให้ความสนอกสนใจมาจนถึงตอนนี้ ขอขอบพระคุณจริงๆค่ะ

สองร้ายในหนึ่งรัก . . มีการเปิดให้จองรวมเล่มด้วยนะคะ
ให้มีท่านผู้อ่านสนใจ สามารถคลิกเข้าไปสั่งจองกันได้ที่แฟนเพจของชิฟฟ่อนเค้ก
ที่ปรากฏอยู่ลายเซ็นด้านล่าง หรือรายละเอียดที่จะขึ้นผ่านทางหน้าแรกของนิยายเรื่องนี้

ขอขอบพระคุณทุกท่านจริงๆนะคะ ขอสัญญาว่าจะแต่งนิยายออกมาให้ทุกท่านได้อ่าน
และจะพัฒนาฝีมือขึ้นไปเรื่อยๆอย่างสุดความสามารถค่ะ ขอขอบพระคุณนะค้าาา ><

[rainiefonnie]

   

[nightsza]

นึกว่าจะจบแบบดรามาซะแล้ววว ดีใจนะที่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกกกก ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมออออ อยากบอกว่ารักทุกคนในเรื่องเลย จะคอยติดตามตลอดไป อยากมีภาค2จังเลย อิอิ

[maru]

ย่ามังกรเอาแต่ใจจริงจังนะนั่น พ่อมังกรคิดยังไงเนี่ย

[MK]

จบแล้ววววววววววววว

สนุกๆๆๆ 

ตอนท้ายๆ กระชับดี 


คนเขียนสุดยอดดดดดดดดดด