หัวข้อ: รักที่จากไป By Paris

[BEta-K]

หลังจากอ่านเรื่องราวมาหลายเรื่องในบอร์ด  จำได้ว่า มีเรื่องเล่าอีกเรื่อง ที่เคยอ่านและประทับใจมากๆ เลยอยากเอามาให้อ่านกันครับ  

เรื่องนี้ไม่ใช่เป็นเรื่องของผม เป็นเรื่องของคุณ Paris ที่เคยPost ในบอร์ดๆ นึงนานแล้ว

ถ้าใครเคยอ่านแล้วก็ไม่ว่ากันนะครับ

=================================================
คำนำ:  ผู้เขียนขออุทิศเรื่องนี้ให้แด่ทุกคนที่กำลังมีความรัก หรือกำลังไขว่คว้าหารัก เรื่องที่เขียนนี้เป็นเรื่องจริงที่ได้เกิดขึ้นกับตัวผู้เขียน ชื่อ-สถานที่และตัวละคอนในเรื่องนี้เป็นนามสมมติ.....

บทที่ 1 "ขึ้นครู"

..พี่ชัยนอนพลิกตัวอยู่ในความมืด  ร่างที่ค่อนข้างสูงใหญ่และบึกบึนของพี่เค้าเวลาพลิกตัวก็เกิดเสียงขึ้นทำให้ผมรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมามองเห็นอาการกระสับกระส่ายนอนไม่หลับของพี่ชัย....  แต่ผมก็ค่อยๆหลับตาลงเมื่อเห็นพี่เขาเอี้ยวตัวและเบือนหน้ามาทางตัวผมพร้อมกับเอามือรวบผ้าห่มที่หลุดออกจากตัวของผมขึ้นมาคลุมร่างผมอีกครั้งหนึ่งพร้อมก้มลงจูบที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบา  ทำให้ผมต้องแอบยิ้มในความมืดและหลับต่อไปอย่างมีความสุข......


....ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งก็พบว่าตนเองนอนอยู่เพียงลำพังอยู่บนที่นอน   พี่ชัยคงออกไปเข้าเวรแต่เช้า  อาชีพตำรวจทำให้พี่ชัยต้องเตรียมพร้อมทุกเมื่อเพื่อการปฏิบัติงาน พี่ชัยรักอาชีพตำรวจมาก รับราชการด้วยความซื่อสัตย์สุจริตและไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยในหน้าที่การงาน และที่สำคัญพี่ชัยไม่เคยปฏิเสธหน้าที่และความรับผิดชอบต่อประชาชน   จนบางครั้งผมรู้สึกว้าเหว่ที่ต้องนอนอยู่อย่างเดียวดายบนเตียงนอนที่ปราศจากร่างของพี่ชัย  ผมพยายามทำความเข้าใจในอาชีพตำรวจของพี่ชัย แต่ผมก็อดเป็นห่วงพี่เค้าไม่ได้ทุกครั้งที่พี่ชัยต้องออกจากบ้านไปทำงาน....


ผมสะบัดร่างบิดขี้เกียจ ลุกขึ้นจัดเก็บที่นอนให้เป็นระเบียบเรียบร้อยก่อนเข้าห้องน้ำชำระร่างกายเพื่อเรียกความสดชื่นของร่างกายกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง  และแต่งตัวออกไปเรียนหนังสือตามกิจวัตรประจำวัน...


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เอามาให้อ่านยั่วก่อน ค่อยมาต่อ  

[M@nfaNG]

หง่ะมายั่วกันทำไม๊ 

ไม่ต้องเลยยยมาลงต่อ เพิ่งมีเรื่องนี้อ่ะเป็นตำรวจ

[nOn†ღ]

  มาเป็นกำลังใจให้

[dawa_11]

มีเรื่องใหม่ให้ติดตามอีกแล้ว   

[BEta-K]

มาต่อให้ แบบค้างๆคาๆ  ก่อนกลับ
================================================
(ความเดิม)

....ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งก็พบว่าตนเองนอนอยู่เพียงลำพังอยู่บนที่นอน   พี่ชัยคงออกไปเข้าเวรแต่เช้า  อาชีพตำรวจทำให้พี่ชัยต้องเตรียมพร้อมทุกเมื่อเพื่อการปฏิบัติงาน พี่ชัยรักอาชีพตำรวจมาก รับราชการด้วยความซื่อสัตย์สุจริตและไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยในหน้าที่การงาน และที่สำคัญพี่ชัยไม่เคยปฏิเสธหน้าที่และความรับผิดชอบต่อประชาชน   จนบางครั้งผมรู้สึกว้าเหว่ที่ต้องนอนอยู่อย่างเดียวดายบนเตียงนอนที่ปราศจากร่างของพี่ชัย  ผมพยายามทำความเข้าใจในอาชีพตำรวจของพี่ชัย แต่ผมก็อดเป็นห่วงพี่เค้าไม่ได้ทุกครั้งที่พี่ชัยต้องออกจากบ้านไปทำงาน....

ผมสะบัดร่างบิดขี้เกียจ ลุกขึ้นจัดเก็บที่นอนให้เป็นระเบียบเรียบร้อยก่อนเข้าห้องน้ำชำระร่างกายเพื่อเรียกความสดชื่นของร่างกายกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง  และแต่งตัวออกไปเรียนหนังสือตามกิจวัตรประจำวัน...

บทที่ 1 ขึ้นครู (ต่อ)

......ผมเป็นคนกรุงเทพฯที่บังเอิญ เอ็นฯ ติดที่มหา'ลัยของรัฐแห่งหนึ่งในภาคอีสานแห่งนี้  ที่จริงผมก็มีความรู้สึกไม่ค่อยดีนักที่ต้องจากบ้านที่เพียบพร้อมไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆพร้อมสรรพที่กรุงเทพฯ  มาอยู่ต่างจังหวัดซึ่งถึงแม้ว่าจะเป็นจังหวัดใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในภาคอีสานก็ตาม แต่ภาควิชาคณะที่ผมสอบได้นั้นเป็นวิชาที่ผมชื่นชอบและไม่อาจที่จะปฏิเสธได้  ผมเช่าหอพักในละแวดมหา'ลัย ซึ่งถึงแม้ว่าจะอยู่อย่างแออัดแต่ก็สะดวกสบายเพราะใกล้ที่เรียน.......

.....แน่นอนว่าสิ่งที่นิสิตนักศึกษาปีแรกทุกสถาบันและทุกคนต้องเจอคือ "มหกรรมรับน้องใหม่" ที่พวกเราปฏิเสธไม่ได้  สำหรับผมแล้วนั้นขอบอกว่าเป็นประสบการณ์ที่ผสมผสานทั้งความทุกข์และความสุขคละเคล้ากันไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเดือนแรกๆ นั้นทั้ง โหด มันส์ ฮา ใน "มหกรรมเอาคืน" ของบรรดารุ่นพี่ปี 2   พวกเราเจอกันทุกรูปแบบจนสะบักสะบอมกันไปตามๆ กัน  และหนึ่งในโปรแกรมรับน้องก็คือ  "วันขึ้นครู"   ซึ่งทำให้ผมมีประสบการณ์ "ขึ้นครู" มาจนถึงวันนี้....

.......วันนั้นผมจำได้ว่าเป็นเย็นวันศุกร์กลางเดือนมิ.ย. XX  ก่อนเลิกทำกิจกรรมประจำวัน รุ่นพี่คนหนึ่งได้เรียกพวกเรามารวมกันและแจ้งให้ทราบว่าคืนนี้จะมีพิธี "ยกเสาลงหลุม" ที่บ้านเจ๊แมวในตัวเมือง  ตกเย็นพวกเรารวมตัวกันไปนั่งกินและดื่มจนได้ที่แล้วพี่ๆ ก็พากันยกโขยงไปเที่ยว "บ้านเจ๊แมว"  ผมและเพื่อนๆ หลายคนรู้สึกตื่นกลัวและประหม่าจนทำอะไรไม่ค่อยถูกแต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ ผมขึ้นห้องกับสาวนางหนึ่งและเสร็จอย่างรวดเร็ว เมื่อออกมาจากห้องผมก็บอกกับรุ่นพี่คนหนึ่งว่าผมขอกลับหอก่อนเพราะรู้สึกไม่สบาย ร่ำลากันแล้วผมก็เดินลัดเลาะออกจากซอยที่บ้านหลังนั้นตั้งอยู่    เดินไปเรื่อยๆ จนถึงถนนใหญ่ที่มีไฟตามทางสลัวๆ      ขณะที่ผมหยุดยืนเพื่อหารถกลับหออยู่นั้นก็มีแสงไฟจากรถตรวจการณ์คันหนึ่งซึ่งแล่นมาอย่างช้าๆ และเปิดไฟส่องมาที่ตัวผม... เมื่อมาหยุดอยู่ตรงหน้าก็มีเสียงถามจากในรถว่า 

"ค่ำมืด ดึกดื่นแล้ว มาทำอะไรแถวนี้หือม์น้อง"?   



=================================================
พอแค่นี้ก่อนเนอะ จิ้นเองไปก่อน เหอๆ    ดึกๆค่อยมาต่อ แบบยาวๆ

[~PaHn~]

เข้ามาอ่าน

รอต่อๆๆๆ 

[~prince™~]

คนในเครื่องแบบซะด้วยแฮะ...........

[THIP]

มารออ่านค่ะ 


ปล. ขออนุญาตจากเจ้าของเรื่องเรียบร้อยแล้วใช่มะ

[Poes]

  สั้นจังมาต่ออีกหน่อยดิ 

[BEta-K]

(ความเดิม)

.......วันนั้นผมจำได้ว่าเป็นเย็นวันศุกร์กลางเดือนมิ.ย. XX  ก่อนเลิกทำกิจกรรมประจำวัน รุ่นพี่คนหนึ่งได้เรียกพวกเรามารวมกันและแจ้งให้ทราบว่าคืนนี้จะมีพิธี "ยกเสาลงหลุม" ที่บ้านเจ๊แมวในตัวเมือง  ตกเย็นพวกเรารวมตัวกันไปนั่งกินและดื่มจนได้ที่แล้วพี่ๆ ก็พากันยกโขยงไปเที่ยว "บ้านเจ๊แมว"  ผมและเพื่อนๆ หลายคนรู้สึกตื่นกลัวและประหม่าจนทำอะไรไม่ค่อยถูกแต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ ผมขึ้นห้องกับสาวนางหนึ่งและเสร็จอย่างรวดเร็ว เมื่อออกมาจากห้องผมก็บอกกับรุ่นพี่คนหนึ่งว่าผมขอกลับหอก่อนเพราะรู้สึกไม่สบาย ร่ำลากันแล้วผมก็เดินลัดเลาะออกจากซอยที่บ้านหลังนั้นตั้งอยู่    เดินไปเรื่อยๆ จนถึงถนนใหญ่ที่มีไฟตามทางสลัวๆ      ขณะที่ผมหยุดยืนเพื่อหารถกลับหออยู่นั้นก็มีแสงไฟจากรถตรวจการณ์คันหนึ่งซึ่งแล่นมาอย่างช้าๆ และเปิดไฟส่องมาที่ตัวผม... เมื่อมาหยุดอยู่ตรงหน้าก็มีเสียงถามจากในรถว่า 

"ค่ำมืด ดึกดื่นแล้ว มาทำอะไรแถวนี้หือม์น้อง"? 

บทที่1 (ต่อ)

ผมกำลังหารถกลับหอครับ   ผมตอบคำถามพร้อมกับมองไปยังร่างของเจ้าของเสียงนั้น  ซึ่งเป็นนายตำรวจหนุ่มใหญ่ในชุดเครื่องแบบดูน่าเกรงขาม

   "เฮ้ย..ดึกป่านนี้แล้วมายืนหารถอะไรแถวนี้  โน่นต้องเดินไปที่ตลาดโน่นอีกไกลเป็นกิโลฯ ถึงจะมีรถ  เอ้ามาขึ้นมานั่งด้วยกันประเดี๋ยวพี่ไปส่งให้แล้วกัน"   

ผมก้าวขึ้นนั่งเคียงคู่เบียดกับร่างนายตำรวจหนุ่ม  ความแคบของพื้นที่ทำให้เขาต้องเอามือพาดพนักพิงในลักษณะโอบคอผม  ไออุ่นจากเรือนร่างของเขาทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นและซาบซ่านไปทั่วร่างอย่างประหลาด  ผมเริ่มสังเกตุและสำรวจดูรูปร่างหน้าตาของเขาได้อย่างเด่นชัดขึ้น  หน้าตาของชายวัย30กว่าๆ ใกล้40 ดูดุๆ เพราะความเข้มของขนคิ้วและหนวดที่ดกหนาบริเวณริมฝีปาก รูปร่างที่บึกบึนแข็งแกร่งดูรวมๆ แล้วจัดว่าเป็นคนหล่อและ บุคคลิกดีคนหนึ่ง   

"น้องคงไม่ใช่คนที่นี่แน่ ท่าทางคงมาเรียนที่มอ...ใช่ไหม? " 

ครับท่าน... 
ท่านเทิ่นอะไรกัน  เรียกพี่แล้วกัน เออ...จ่าขับรถไปจอดที่โรงพักแล้วกัน เดี๋ยวออกเวรแล้วผมจะไปส่งน้องคนนี้เค้าเอง เขาหันหน้าไปสั่งลูกน้องซึ่งทำหน้าที่พลขับ  สักครู่รถตรวจการณ์คันนั้นก็มาจอดอยู่หน้าสถานีตำรวจภูธรฯ   

น้องนั่งรอพี่ในรถนี่สักเดี๋ยวนะพี่ไปลงบันทึกก่อน   เขาหายเข้าไปในสถานีฯ  สักพักแล้วกลับออกมาในชุดแบบครึ่งท่อน ก้าวขึ้นรถและขับออกจากสถานีฯ   หิวหรือปล่าวน่ะเรา หือม์?     แต่พี่หิวนะ เดี๋ยวเราแวะหาข้าวต้มกินกลางทางแล้วกัน   พูดเองเออเองเสร็จ ผมยังไม่ได้ตอบอะไรเลย  ....

ชื่ออะไรน่ะเรา? เรียนคณะไหน?  เออ...เรียกพี่ว่า "พี่ชัย" ก็แล้วกันนะ

ผมตอบคำถาม และแอบชำเลืองดูท่างทางของเขา  เขาดูผ่อนคลายและมีอารมณ์ขัน พูดคุยสนุกดูต่างออกไปจากตอนที่กำลังปฎิบัติหน้าที่  นี่แหละน๊า เสน่ห์ของคนในเครื่องแบบ...

เราจอดรถแวะกินข้าวต้มที่ร้านริมทางเสร็จ พอขึ้นรถ  พี่ชัยก็หันมาบอกผมว่า  "นัทคืนนี้นอนค้างที่บ้านพักพี่แล้วกันนะดึกแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพี่ไปส่ง"

ผมนั่งงง ไม่ทันรู้ว่าจะตอบยังไงดี  เขาไม่รอคำตอบขับรถตรงไปยังบ้านพักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากสถานีฯ ทันที   เรือนพักของเขาเป็นอาคารชั้นเดียวตกแต่งอย่างเรียบง่าย มีชุดรับแขกไม้พร้อมเบาะรองนั่งตั้งอยู่กลางห้อง มีห้องครัวเล็กๆ และห้องน้ำติดกับห้องนอนขนาดไม่ใหญ่แต่ก็ดูสบายๆ น่าอยู่   

"เมียพี่ไม่อยู่หรือครับ?"  ผมโพล่งคำถามออกไปดุ่ยๆ งั้นเอง   

เฮ่ย...พี่ยังไม่มีเมีย มีแต่แฟนอยู่ที่กรุงเทพฯ ยังไม่ได้แต่งงานกัน ปีๆ เจอกันไม่กี่หนหรอก  เค้าไม่ชอบต่างจังหวัดว่ะ  เสียงพี่ชัยเริ่มมีความสนิทสนมมากขึ้น   เอ้าไปอาบน้ำไป๊  เขาพูดพร้อมกับโยนผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ให้ผม   

ผมถือผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำไป คิดไปด้วยความรู้สึกสับสนพอสมควร  ออกมาเห็นพี่ชัยนั่งสูบบุหรี่อยู่ในชุดผ้าขาวม้าตาหมากรุกสีแดงเปลือยแผงอกที่เต็มไปด้วยขนขึ้นเป็นทางเลื้อยลงไปจนถึงด้านล่างแล้วรู้สึกอารมณ์วาบหวิว อย่างบอกไม่ถูก   

พี่วางกางเกงแพรอยู่ที่ปลายเตียงไว้ให้นัทแล้ว  นัทนอนก่อนนะเดี๋ยวพี่อาบน้ำแล้วจะตามไปนอนด้วย  นอนสองคนบนเตียงเดียวกันคงไม่รังเกียจนะ พี่ไม่นอนกรนหร๊อก.....

ผมนอนลืมตาโพลงอยู่ในความมืด สักครู่ใหญ่ขณะที่เริ่มจะเคลิ้มหลับ ก็รู้สึกว่ามีคนมานอนอยู่ข้างๆ  ร่างนั้นนอนตะแคงข้างหันหน้ามาที่ผม จนลมหายใจเคล้ากลิ่นเหล้าและกลิ่นสาบบุหรี่อ่อนๆ โชยมากระทบหน้า

เออ...พี่ลืมบอกนัทไปว่า ถึงพี่ไม่นอนกรน แต่พี่ชอบนอนก่ายนะครับ  ว่าพลาง พี่ชัยก็ยกขาก่ายมาที่ร่างของผม   ผมนอนเกร็งตัวแข็งทื่อ รู้สึกตัวอีกทีนึงกางเกงแพรที่นุ่งอยู่ลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้าแล้ว  พี่ชัยประทับปากประกบปากผม จูบอย่างดูดดื่มและพรมจูบโลมไล้ไปทั่วเรือนร่างที่สั่นสะท้านไปทั้งตัว  ผมยอมรับว่าผมเป็นคนชอบเพศเดียวกัน แต่ทั้งชีวิตผมยังไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายด้วยกันเลย ได้แต่เพ้อฝันและเก็บกดทั้งอารมณ์และความรู้สึกไปวันๆ เท่านั้น

คืนนั้นผมและพี่ชัยร่วมรักก้นอย่างมีความสุข พี่ชัยสอนการทำรักให้ผมทุกอย่าง เราต่างผลัดกันปรนเปรอความสุขให้กันและกันอย่างเต็มที่ สิ่งที่ผมไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิต ผมได้ "ขึ้นครู" แล้วในคืนนั้น.....

ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชัยกับผมเริ่มสนิทแนบแน่นและกลายเป็นความรักที่ดูดดื่มจนในที่สุดผมตัดสินใจย้ายเข้ามาอยู่ร่วมบ้านเดียวกับพี่ชัยในฐานะ "น้องชาย" จากกรุงเทพฯที่มาเรียนหนังสือที่จังหวัดนี้....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบบทที่ 1 แล้วครับ ชอบกันมั่งเปล่า

ปล. แอบไซโค นิดๆดีก่า ให้เดาดูว่าเหตุการณ์น่าจะเป็นไงต่อ เหอๆ

อ้าวนัท  มานี่ซิ มารู้จักพี่กุ้งหน่อยเร็ว  กุ้งนี่ไงนัทน้องชายที่พี่เล่าให้กุ้งฟังไงล่ะ เอ่อ...ทำความรู้จักกันซะ.... 
.
.
.
.
....ผมยกมือไหว้พี่กุ้ง  พี่กุ้ง...ผู้หญิงที่พี่ชัยเคยเล่าให้ผมฟังว่าคบหาอยู่ที่กรุงเทพฯ
.
.
.
นัท... นัทก็รู้ดีนี่นาว่าพี่มีอาชีพอะไร? และเราอยู่ในสังคมของใคร? 



 

วิ่งหนีดีก่าตู

[THIP]

กระโดดจับคนโพสต์ไม่ทัน   
เล่นสปอยซะอยากอ่านตอนต่อไปเลย 

[RN]

รีบมาต่อด่วนนนนนนนนนนนนน

[artday]

รอครับ

[BEta-K]

ต่อบทที่ 2 กันนะครับ เมื่อวานไซโคไปนิดหน่อย เหอๆ  ใครเดาเหตุการณ์ว่าจะเป็นไงมั่งอ่ะ
=================================================
(ความเดิม)

คืนนั้นผมและพี่ชัยร่วมรักก้นอย่างมีความสุข พี่ชัยสอนการทำรักให้ผมทุกอย่าง เราต่างผลัดกันปรนเปรอความสุขให้กันและกันอย่างเต็มที่ สิ่งที่ผมไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิต ผมได้ "ขึ้นครู" แล้วในคืนนั้น.....

ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชัยกับผมเริ่มสนิทแนบแน่นและกลายเป็นความรักที่ดูดดื่มจนในที่สุดผมตัดสินใจย้ายเข้ามาอยู่ร่วมบ้านเดียวกับพี่ชัยในฐานะ "น้องชาย" จากกรุงเทพฯที่มาเรียนหนังสือที่จังหวัดนี้....

บทที่ 2  รักหนอรัก

.....อ้าวนัท  มานี่ซิ มารู้จักพี่กุ้งหน่อยเร็ว  กุ้งนี่ไงนัทน้องชายที่พี่เล่าให้กุ้งฟังไงล่ะ เอ่อ...ทำความรู้จักกันซะ.... พี่ไปทำงานก่อนนะ พี่ชัยแนะนำเสร็จก็เดินตัวปลิวลงจากเรือนพักไป....
ผมมองตามหลังพี่ชัยที่รีบจ้ำอ้าวออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว  ทำให้ผมอดนึกขำไม่ได้ว่าบางครั้งคนที่เป็นตำรวจนี่ก็ดูแปลก


ให้ออกไปทำงานวิ่งไล่ล่ายิงต่อสู้กับผู้ร้ายเท่าไหร่เท่ากันไม่เคยหนีหน้า  แต่พอมาเจอสถานะการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้  กลับวิ่งหนีจากไปหน้าตาเฉยเลย.....


....ผมยกมือไหว้พี่กุ้ง  พี่กุ้ง...ผู้หญิงที่พี่ชัยเคยเล่าให้ผมฟังว่าคบหาอยู่ที่กรุงเทพฯ และเธอไม่ชอบใช้ชีวิตในต่างจังหวัด   


พี่กุ้งเป็นผู้หญิงสวย แต่ค่อนข้างจะเจ้าระเบียบและไว้ตัวนิดๆ  ทำงานรับราชการเป็นครูโรงเรียนสตรีแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ   
 

ปกติประมาณสัก2 เดือนครั้งที่พี่ชัยจะลงไปเยี่ยมบ้านที่กรุงเทพฯ และถือโอกาสพบปะกับพี่กุ้ง   แต่ระยะหลังจากที่ผมย้ายเข้ามาอยู่บ้านเดียวกับพี่ชัยแล้ว 


พี่ชัยมักจะอ้างว่างานยุ่งและไม่ยอมลงไปกรุงเทพฯ  จนหลายเดือนผ่านไปพี่กุ้งสงสัยจึงตามขึ้นมาเยี่ยมพี่ชัยจนถึงที่นี่....   


.....ตลอดช่วงเช้าของวันนั้นผมพยายามทำความคุ้นเคยกับพี่กุ้งซึ่งไม่ใช่ของง่ายเพราะเราต่างก็ไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน  ตกบ่ายพี่ชัยกลับมารับผมกับพี่กุ้งออกตระเวนซื้อของฝากของที่ตลาดในเมือง

 
ทั้งสองคนเดินควงคู่หยอกล้อซื้อของกันอย่างมีความสุขโดยมีผมเดินหอบของตามหลังอยู่ห่างๆ...อย่างเดียวดาย   

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แค่นี้ก่อนนะครับ พอดี มีเรื่องต้องทำด่วนอ่ะ ไว้ดึกๆ มาอัพเพิ่ม

ลองทายหนุกๆมะคับ ว่าจะเกิดไรขึ้นต่อไป 

ว่าแล้ว เราไซโค อีกนิดดีก่า เหอๆ

....คืนนั้นพี่กุ้งนอนค้างที่บ้าน 1 คืน..................
.
.
.พี่กุ้งกลับไปแล้ว....บ่อยครั้งผมอดคิดไม่ได้ว่าผมเป็น "ส่วนเกิน"ที่เข้ามาสอดแทรกระหว่างพี่ชัยกับพี่กุ้งหรือเปล่า?     

[THIP]

สั้นมากมาย 

[artday]

ขอยาวๆนะครับตอนต่อไป

[BEta-K]

(ความเดิม)

.....ตลอดช่วงเช้าของวันนั้นผมพยายามทำความคุ้นเคยกับพี่กุ้งซึ่งไม่ใช่ของง่ายเพราะเราต่างก็ไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน  ตกบ่ายพี่ชัยกลับมารับผมกับพี่กุ้งออกตระเวนซื้อของฝากของที่ตลาดในเมือง

 
ทั้งสองคนเดินควงคู่หยอกล้อซื้อของกันอย่างมีความสุขโดยมีผมเดินหอบของตามหลังอยู่ห่างๆ...อย่างเดียวดาย   

=================================================

บทที่ 2 (ต่อ) 

....คืนนั้นพี่กุ้งนอนค้างที่บ้าน 1 คืน ส่วนพี่ชัยนั้นหาเรื่องออกไปเข้าเวรดึกและนอนอยู่ที่ทำงาน ท่าทางพี่กุ้งไม่ค่อยสบอารมณ์นักแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร   พี่กุ้งกลับกรุงเทพฯในตอนบ่ายของวันรุ่งขึ้น

 
พี่กุ้งกลับไปแล้ว....บ่อยครั้งผมอดคิดไม่ได้ว่าผมเป็น "ส่วนเกิน"ที่เข้ามาสอดแทรกระหว่างพี่ชัยกับพี่กุ้งหรือเปล่า?   แต่พี่ชัยมักจะปลอบใจผมอยู่เสมอ เมื่อผมเกิดรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ 


พี่ชัยบอกผมว่า  "พี่คบกับกุ้งเค้าเพื่อสังคมเท่านั้นนะนัทและเรายังไม่มีอะไรที่เกินเลยไปกว่าความเป็นเพื่อน!


นัท... นัทก็รู้ดีนี่นาว่าพี่มีอาชีพอะไร? และเราอยู่ในสังคมของใคร?  พี่เองก็ไม่เคยให้ความหวังว่าจะแต่งงานกับกุ้งเค้าเลยนะ และก็คงจะต้องบอกกับเค้า เร็วๆ นี้แหละ ดูจังหวะและเวลาที่เหมาะสมก่อน


พี่ชัยพูดขรึมๆ แล้วก็หันมาทำสีหน้าทะเล้นและพูดกับผมทีเล่นทีจริงว่า " อืมม์..ถ้าพี่จะแต่งงานพี่คงจะขอแต่งงานกับนัทมากกว่านะ" 


เป็นเงี๊ยะทุกทีนะพี่...เฮ้อ...ตูละเบื่อ  ผมชอบพูดคำฮิตติดปากคำนี้กับพี่ชัยเสมอๆ......


** อีกคนหนึ่งที่มักจะมาเยี่ยมเยียนพี่ชัยเสมอคือ "คุณแม่วงเดือน"  คุณแม่ของพี่ชัย   


ตลอดระยะเวลา 4ปีกว่าๆ ที่ผมอยู่กับพี่ชัย  แม่เดือนขึ้นมาเยี่ยมเราหลายครั้ง และพักกับเราครั้งละหลายๆ วัน


ผมปรนนิบัติแม่เดือนเหมือนดังกับว่าผมเป็นลูกชายคนเล็กของคุณแม่ จนบางครั้งแม่เดือนถึงกับออกปากว่า สิ่งที่ผมปฏิบัติต่อท่านนั้นพี่ชัยไม่เคยทำเลย    เพราะคุณพ่อพี่ชัยก็มีอาชีพรับราชการตำรวจต้องโยกย้ายสถานที่ทำงานอยู่เรื่อยๆ ตัวท่านเองก็ต้องติดตามคุณพ่อไปทุกหนทุกแห่ง 


ส่วนพี่ชัยนั้นก็ต้องอยู่โรงเรียนประจำแทบจะตลอดเวลา ทำให้ท่านและพี่ชัยไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกัน  แต่ท่านก็ทราบดีว่าพี่ชัยรักเคารพและห่วงใยท่าน   


พี่ชัยเป็นลูกชายโทน(คนเดียว) ของท่าน  นี่ถ้าผมเป็นลูกชายคนเล็กของท่านอีกสักคนก็คงจะดีไม่น้อยทีเดียว   


บางครั้งท่านก็จะบ่นออกมาลอยๆว่าเมื่อไหร่พี่ชัยจะแต่งงานซะทีนะ...  นี่ท่านจะมีโอกาสได้อุ้มหลานไหมหนอ?  คุณพ่อก็สิ้นไปหลายปีแล้ว  ผมได้ฟังแล้วก็ทำสีหน้าไม่ถูกเหมือนกัน 


....ผมคิดว่าการที่ผู้ชาย2 คน อาศัยและใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกันท่ามกลางสิ่งแวดล้อมของสังคมที่มีจารีตและประเพณีที่มีความยึดมั่นถือมั่นแตกต่างออกไปจากการใช้ชีวิตของเรานั้นมิใช่ของง่ายเลย

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฮ่ะๆ  พอยิ้มกันออกยังครับ ที่ไซโคไว้ ทำให้ใครใจแป้วไปกี่คนเนี่ย แสดงตัวหน่อยจิ

[artday]

ใจไม่แป่วครับกับที่สปอยชอบครับมีสปอยลุ้นดี

[THIP]

หุหุ ใจไม่แป้วเท่าไหร่ แหมเพิ่งเริ่มเรื่องยังไม่รีบเศร้าหรอก 

[BEta-K]

(ความเดิม)

บางครั้งท่านก็จะบ่นออกมาลอยๆว่าเมื่อไหร่พี่ชัยจะแต่งงานซะทีนะ...  นี่ท่านจะมีโอกาสได้อุ้มหลานไหมหนอ?  คุณพ่อก็สิ้นไปหลายปีแล้ว  ผมได้ฟังแล้วก็ทำสีหน้าไม่ถูกเหมือนกัน 


....ผมคิดว่าการที่ผู้ชาย2 คน อาศัยและใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกันท่ามกลางสิ่งแวดล้อมของสังคมที่มีจารีตและประเพณีที่มีความยึดมั่นถือมั่นแตกต่างออกไปจากการใช้ชีวิตของเรานั้นมิใช่ของง่ายเลย

=================================================

บทที่2 (ต่อ)

ทั้งพี่ชัยและผมต่างก็มีชีวิตที่เก็บกดกันมากพอสมควร ชีวิตรักของเราต้องอยู่ในกรอบของ "การกินในที่ลับและคายในที่ลับ" เท่านั้น 

บางครั้งเราอยากจะแสดงความรักกันเฉกเช่นคู่ผัวตัวเมียหรือ คู่รักที่หวานแหววต่อกันก็ต้องทำกันอย่างระมัดระวัง  แม้กระทั่งในบ้านของตนเอง เพราะ "กำแพงมีหู ประตูมีตา" ที่คอยสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นแล้วเก็บเอาไปนินทาเป็นที่สนุกปากโดยไม่สนใจว่าคนที่โดนนินทาว่าร้ายนั้นจะรู้สึกอย่างไร?

สังคมครอบครัวของข้าราชการตำรวจก็เป็นเฉกเช่นเดียวกันกับสังคมไทยทั่วๆ ไป  โดยเฉพาะสังคมต่างจังหวัดที่  "ไอแค๊กเดียว" ได้ยินกันไปทั่วทั้งเมือง!


นายตำรวจชั้นสัญญาบัตรหนุ่มใหญ่วัยฉกรรจ์ โสด และรูปหล่ออย่างพี่ชัยย่อมเป็นที่หมายปองของหญิงสาวทั่วไป ลูกสาวคหบดี  ลูกสาวผู้พิพากษา ลูกสาวอัยการ ลูกสาวผู้กำกับ แม้กระทั่งลูกแม่ค้า ฯลฯ  ต่างก็แย่งกันเสนอหน้ามาเป็น "คุณนายนับแบ๊งค์" ให้พี่ชัยเลือกกันจนไม่หวัดไม่ไหว 


บ้านเราแทบจะไม่ต้องซื้อของกินของใช้ประจำบ้านเลย  แต่พี่ชัยก็คือพี่ชัยถ้าเป็นของขวัญราคาแพง  พี่ชัยจะไม่ยอมรับเลย  ซึ่งก็แปลกอีกเหมือนกันว่า แทนที่ผู้ให้จะโกรธกลับดีใจว่า  "(ตำแหน่งยศ) คนนี้เป็นมือปราบตงฉินจริงๆ ไม่โกงไม่กิน"  เฮ้อ...เป็นงั้นไป

           
ทั้งๆ ที่โดนทั้งหัวหน้าและเพื่อนรวมงานแซวเรื่องแต่งงานหรือเรื่องผู้หญิงเป็นประจำในงานเลี้ยงต่างๆ พี่ชัยมักจะไม่โต้ตอบ แต่บางครั้งเมื่อโดนแซวหนักข้อขึ้น พี่ชัยก็ตอกกลับด้วยคำคมที่ใครได้ฟังแล้วก็ต้องหงายหลังเช่นกัน         


พี่ชัยปรับตัวเข้ากับสถานะการณ์รอบด้านได้ดีมากกว่าผม   ซึ่งผมคิดว่าคงจะมาจากการหล่อหลอมของสถาบันการศึกษาที่พี่ชัยร่ำเรียนมา และที่สำคัญก็คือสถาบันครอบครัวที่ดีของพี่ชัย ที่ถึงแม้ว่าจะห่างเหินแต่ก็อบอุ่นด้วยความรักและความเอื้ออาทรระหว่างคนในครอบครัว.... 


พี่ชัยเคยสอนผมว่า   "นัท... คนเรานั้นเลือกเกิดไม่ได้ก็จริงอยู่  แต่เราสามารถที่จะเลือกใช้ชีวิตของเราได้ ตราบใดที่การใช้ชีวิตของเรานั้นไม่ไปกระทบกระเทือนต่อชีวิตของคนอื่น "


   "เราอาจจะต้องแคร์สังคมรอบด้าน แต่เราก็ไม่จำเป็นจะต้องไปทำทุกอย่างตามที่สังคมกำหนด ถ้าข้อกำหนดนั้นกระทบถึงสิทธิส่วนบุคคลของเรา  เพราะสังคมคือความเชื่อแต่ไม่ใช่กฎหมาย"
ผมคงต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตอีกหลายสิ่งหลายอย่างจากพี่ชัยต่อไป....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[BEta-K]

(ความเดิม)

พี่ชัยเคยสอนผมว่า   "นัท... คนเรานั้นเลือกเกิดไม่ได้ก็จริงอยู่  แต่เราสามารถที่จะเลือกใช้ชีวิตของเราได้ ตราบใดที่การใช้ชีวิตของเรานั้นไม่ไปกระทบกระเทือนต่อชีวิตของคนอื่น "


   "เราอาจจะต้องแคร์สังคมรอบด้าน แต่เราก็ไม่จำเป็นจะต้องไปทำทุกอย่างตามที่สังคมกำหนด ถ้าข้อกำหนดนั้นกระทบถึงสิทธิส่วนบุคคลของเรา  เพราะสังคมคือความเชื่อแต่ไม่ใช่กฎหมาย"
ผมคงต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตอีกหลายสิ่งหลายอย่างจากพี่ชัยต่อไป....

================================================

บทที่ 3   ลางรักรา

.....ผมเป็นเด็กหนุ่มรุ่นใหม่ที่ค่อนข้างจะไกลวัด....แต่ถ้ามีเวลาทุกวันพระพี่ชัยมักจะปลุกผมตื่นแต่เช้าให้ไปทำบุญตักบาตรร่วมกัน  พี่ชัยมักจะอบรมสั่งสอนผมอยู่เสมอๆ ว่า การทำบุญเป็นการชำระล้างจิตใจของเราให้สะอาด คนเราเมื่อจิตใจสะอาด ก็จะเป็นคนรักดีใฝ่ดี ทำความดี  และความดีก็จะเป็นเกราะปกป้องมิให้ความชั่วร้ายมากร้ำกรายชีวิตเราได้ 


บางครั้งผมก็มักจะหาเรื่องเถียงพี่ชัยข้างๆ คูๆ เพราะง่วงและขี้เกียจตื่นนอนแต่เช้าตรู่ เพื่อไปทำบุญ  แต่เมื่อได้ทำบุญตักบาตรแล้วผมก็กลับมีความสุขและอิ่มเอมใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก....


วันนั้นเป็นวันพระอีกวันหนึ่ง ...แต่เป็นวันพระที่แปลกเพราะพี่ชัยนอนหลับอุตตุอย่างเหนื่อยอ่อน  เมื่อคืนพี่ชัยคงออกทำงานดักจับผู้ร้ายและไม่ได้นอนทั้งคืน


ผมกลับเป็นฝ่ายที่ตื่นแต่เช้าออกไปซื้อของตักบาตรเองคนเดียว......

ขบวนพระภิกษุที่เคลื่อนมาอย่างช้าๆ เพื่อรอรับบิณฑบาตจากพุทธศาสนิกชน   ริ้วผ้าห่มสีเหลืองเรืองรองที่ชายจีวรสะบัดไปตามสายลมยามเช้าตรู่บวกกับอากัปกิริยาที่สำรวมของเหล่าภิกษุ มีมนต์ขลังที่ทำให้จิตใจของเราสงบและอิ่มในผลบุญที่เกิดขึ้นในตัวเราได้ทันทีเช่นกัน


ขากลับผมแวะซื้อโจ๊กมา 2  ถุง  พอผมเดินขึ้นบ้าน พี่ชัยแต่งตัวเรียบร้อยแล้วกำลังจะออกไปทำงาน ผมรีบแกะถุงโจ๊กเอาใส่ถ้วยให้พี่ชัยรับประทานอย่างรีบร้อน..... 


นัทเย็นนี้ไม่ต้องรอกินข้าวพร้อมพี่หรอกนะ  พี่ยังไม่รู้เลยว่าคืนนี้จะได้กลับบ้านหรือปล่าว ระยะนี้งานพี่ยุ่งมากโจรผู้ร้ายชุกชุม อีกทั้งยาเสพติดก็เกลื่อนเมือง  กำลังพลเราก็ไม่ค่อยจะพอด้วย  เฮ้อ..เหนื่อย !....

เป็นเงี๊ยะทุกที....  ผมบ่นกระปอดกระแปด     ขณะที่พี่ชัยรีบดึงร่างผมเข้าไปกอด เอาน่าแล้วพี่จะชดเชยให้ เดือนหน้าพี่จะลาพักร้อนสัก 4-5วันพานัทไปเที่ยว ชอบทะเล หรือภูเขาล่ะ ? หรือจะข้ามโขงไปเที่ยวฝั่งโน้นดีหือ?  พูดจบแล้วพี่เค้าก็เดินลงจากเรือนไป....


ผมทอดสายตามองตามร่างนั้นจนขึ้นรถขับหายไป  ผมรักผู้ชายคนนี้อย่างจับจิตจับใจ นับตั้งแต่วันแรกที่ผมรู้จักกับพี่ชัยจนถึงวันนี้ พี่ชัยทำตัวเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเสียใจ หรือประพฤติตัวนอกลู่นอกรอยเลย 


พี่ชัยรักในอาชีพที่ทำ เป็นทั้งหัวหน้าและลูกน้องที่ดี  รักเกียรติประวัติของวงศ์ตระกูลเสียสละและช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ   ผมเคยมีความรู้สึกที่ไม่ค่อยดีกับตำรวจมาก  แต่พี่ชัยก็ทำให้ผมเปลี่ยนแปลงความรู้สึกนั้น พี่ชัยสอนผมว่าทุกสังคมนั้นมีทั้งคนดีและคนชั่ว น้ำดีต้องมีมากกว่าน้ำเสีย น้ำดีต้องไล่น้ำเสีย สังคมถึงจะอยู่ได้


พี่ชัยอยากให้ผมสมัครเป็นตำรวจเมื่อเรียนจบ เพราะสาขาที่ผมเรียนอยู่นั้นเป็นที่ต้องการของทางราชการมาก ผมไม่ตอบรับหรือปฏิเสธเพราะผมอายุยังน้อยและอยากเรียนต่อเฉพาะทางมากกว่า....


....คืนนั้นผมต้องนอนอย่างเดียวดายเพราะพี่ชัยไม่ได้กลับบ้าน  รุ่งขึ้นผมก็ไปเรียนตามปกติ  ภาคเรียนสุดท้ายแล้วแต่จิตใจผมว้าวุ่นไม่เป็นปกติเลย  ตอนบ่ายเลิกเรียนผมรีบกลับบ้าน แต่ไม่มีวี่แววของพี่ชัยนอกจากกระดาษโน๊ตสั้นๆ เขียนบอกว่า

"งานยุ่งต้องติดตามเจ้านายไปทำงาน  ไม่ต้องรอพี่    รัก...พี่เอง"     

 
เฮ้อ..ค่อยกลายกังวลไปนิดนึง ....แต่ผมก็เหงานะพี่ ต้องนั่งกินข้าวและนอนคนเดียวมาหลายวันแล้วนะเนี่ยะ..ผมมักจะบ่นพึมพำกับตัวเองเสมอเมื่อต้องอยู่บ้านคนเดียว....

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบบทที่ 3

[artday]

รอตอนต่อไปครับ

[BEta-K]

มาต่อบทที่ 4 ให้ ใกล้จบแล้วล่ะ มีเรื่องกุ๊กกิ๊กนิดหน่อย แฮ่ๆ
===============================================
(ความเดิม)

....คืนนั้นผมต้องนอนอย่างเดียวดายเพราะพี่ชัยไม่ได้กลับบ้าน  รุ่งขึ้นผมก็ไปเรียนตามปกติ  ภาคเรียนสุดท้ายแล้วแต่จิตใจผมว้าวุ่นไม่เป็นปกติเลย  ตอนบ่ายเลิกเรียนผมรีบกลับบ้าน แต่ไม่มีวี่แววของพี่ชัยนอกจากกระดาษโน๊ตสั้นๆ เขียนบอกว่า

"งานยุ่งต้องติดตามเจ้านายไปทำงาน  ไม่ต้องรอพี่    รัก...พี่เอง"     

 
เฮ้อ..ค่อยกลายกังวลไปนิดนึง ....แต่ผมก็เหงานะพี่ ต้องนั่งกินข้าวและนอนคนเดียวมาหลายวันแล้วนะเนี่ยะ..ผมมักจะบ่นพึมพำกับตัวเองเสมอเมื่อต้องอยู่บ้านคนเดียว....

================================================

บทที่ 4   ** รักก่อนจาก...**


นัทครับ..  พี่ชัยเรียกหาผมในตอนเช้าวันนึง   ผมเพิ่งจะสอบจบเทอมสุดท้ายได้อาทิตย์กว่าและกำลังรอเรียกฝึกงานอยู่.....

นี่ตกลงเราจะเรียนต่ออีกหรือเนี่ยะ? ไม่สมัครตำรวจหรือไง? เราจะย้ายไปทำงานใช้ทุนที่นั่นก็ได้นะเดี๋ยวพี่จัดการให้...

ยังหรอกครับพี่ ผมอยากเรียนต่อเฉพาะทางก่อน  จบแล้วค่อยมาว่ากันอีกที
แหม...เส้นใหญ่จังนะเพ่....ผมกระเซ้าเย้าแหย่พี่ชัยตามเคย 
 
เออซิวะ...มีอย่างอื่นใหญ่กว่าอีก มาสิ...พี่ชัยพูดพลางดึงผมเข้าห้องนอนทันที ..... 

โห...นี่จะให้ผมกินไอติมแต่เช้าเลยเหรอเนี่ยะ !


...ยามรัก พี่ชัยทำรักได้อย่างนุ่มนวลจนผมเคลิบเคลิ้มทุกที รสจูบที่ดูดดื่มและดื่มด่ำที่พี่ชัยประทับลงบนริมฝีปากและทั่วเรือนร่างของผม   ผมทั้งหลงไหลและไม่เคยลืมรสสัมผัสจากพี่ชัยเลย 


" ผมคงจะเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกถ้าได้อยู่ครองรักร่วมกันกับพี่ชัยจนวาระสุดท้ายแห่งชีวิต...."

นอนคิดอะไรอยู่อ่ะนัท?  พี่ชัยยื่นหน้าเข้ามาจูบหน้าผากที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อของผม หลังจากที่เราบรรเลงเพลงรักกันจนเสร็จสิ้นแล้ว

ไม่มีอะไรหรอกครับ  ผมกำลังคิดเล่นๆ เพลิน ๆ ว่าถ้าผมสามารถขออะไรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้สักอย่างหนึ่งในชีวิต 

"ผมจะขอให้พี่และผมรักกันเช่นนี้ตลอดไปจนวันตาย"

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[THIP]

  เริ่มมีลางซะแล้ว 

[myLoveIsYOu]

จะจบกันซะแล้วเหรอ 

[BEta-K]

(ความเดิม)

นอนคิดอะไรอยู่อ่ะนัท?  พี่ชัยยื่นหน้าเข้ามาจูบหน้าผากที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อของผม หลังจากที่เราบรรเลงเพลงรักกันจนเสร็จสิ้นแล้ว

ไม่มีอะไรหรอกครับ  ผมกำลังคิดเล่นๆ เพลิน ๆ ว่าถ้าผมสามารถขออะไรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้สักอย่างหนึ่งในชีวิต 

"ผมจะขอให้พี่และผมรักกันเช่นนี้ตลอดไปจนวันตาย"
=================================================

บทที่ 4 (ต่อ)

นอนคิดอะไรอยู่อ่ะนัท?  พี่ชัยยื่นหน้าเข้ามาจูบหน้าผากที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อของผม หลังจากที่เราบรรเลงเพลงรักกันจนเสร็จสิ้นแล้ว


ไม่มีอะไรหรอกครับ  ผมกำลังคิดเล่นๆ เพลิน ๆ ว่าถ้าผมสามารถขออะไรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้สักอย่างหนึ่งในชีวิต 


"ผมจะขอให้พี่และผมรักกันเช่นนี้ตลอดไปจนวันตาย"


ขอแค่นี้เหรอ พี่ชัยพูดพลางหยิบบุหรี่ที่หัวเตียงขึ้นมาทำท่าจุดสูบ    เอ่อ...ขออีกอย่างก็ได้ครับ  ขอให้พี่เลิกดูดบุหรี่ แล้วหันมาดูดของผมแทนแล้วกัน  เอิ๊กๆ....ผมหัวเราะอย่างได้ใจ


ก็ด้ายย....พี่ชัยลากเสียง วางบุหรี่  หันกายมาทับร่างผมแล้วจับแขนทั้งสองข้างของผมกดกับที่นอนแและก้มลงดูดจริงๆ  มันรู้สึกจักจี้มากกว่ามีอารมณ์ทางเพศ เพราะเราเพิ่งจะเสร็จกันไปหยกๆ    ผมกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับพี่ชัยสักครู่แล้วเราก็นอนกอดกันเฉยๆ  พี่ชัยเอามือเชยคางผมให้เชิดหน้าขึ้นสบตากัน 


นัทครับ.... นี่ซีเรียสนะ  นัทจำคำพูดพี่ไว้อย่างหนึ่งนะว่าหากวันใดถ้าพี่มีอันต้องตายจากนัทไป 
"ความตายอาจจะพลัดพรากเพียงร่างและวิญญานของพี่ไปจากนัทเท่านั้น แต่ความรักของพี่จะอยู่เคียงข้างกับนัทตลอดไป"   


นี่พี่พูดอะไรเนี่ยะ?  ผมรู้สึกไม่ดีเลยครับ ผมไม่สบายใจเลยที่พี่ชัยพูดแบบนี้...


คิดมากไปน่านัท...  พี่แค่พูดตามสัจจะธรรมแห่งชีวิตเท่านั้น คนเราทุกคนต้อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย กันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ?


พี่ชัยเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงและหยิบเอาแหวนทองหัวพลอยสีแดงสลักชื่อสถาบันและรุ่น วงนั้นแล้วยื่นมาให้ผม 

พี่รักแหวนวงนี้มาก พี่ให้นัทแทนใจของพี่ ไม่ว่าพี่จะอยู่แห่งหนใด แหวนวงนี้คือตัวแทนของพี่  เก็บรักษาไว้ให้ดีนะนัท....


พี่ใส่แหวนวงนี้อยู่เป็นประจำไม่ใช่เหรอ? เอามาให้ผมแล้วพี่จะใส่อะไรล่ะ? 


เออน่า...พี่ให้นัท...  นัทใส่ก็แล้วกัน  เห็นบ่นอยู่เรื่อยๆว่าเหงาต้องอยู่บ้านคนเดียวเป็นประจำ.. ทีนี้แหละมีแหวนพี่อยู่เป็นเพื่อนแล้วไง....พี่ชัยพูดจบและมองผมด้วยสายตากรุ้มกริ่ม


ตาเจ้าชู้ฉิบเป๋ง...ผมพึมพำเบาๆ พอได้ยิน

"ไม่เจ้าชู้ก็เหมือนงูไม่มีพิษซิวะ"...เหอ ๆ   

พี่ชัยตอกกลับทันทีและหัวเราะเสียงดัง พร้อมกับดึงมือผมเข้าไปหา บรรจงสรวมแหวนวงนั้นที่นิ้วกลางของผม เพราะมันใหญ่เกินกว่าจะสรวมที่นิ้วนางของผมได้....

*** ผมมาทราบอีกทีหลังว่าพวกตำรวจนี่รักสถาบันมาก โดยเฉพาะ
"แหวนรุ่น"  นี่พวกเค้าจะให้แด่คนรัก แฟนหรือคู่หมั้นคู่หมายกันเท่านั้น.....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[oaw_eang]

เข้ามาทักทายเรื่องใหม่เคอะ

แต่ดูๆ แล้ว เข้าข่ายปั่นกระทู้ปะเนี้ย?  อิอิ ระวังนะ  อุอุ

ปล. ขบวนพระสงฆ์?  อิอิ    เขียนมาได้ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อย่ามาพูดเรื่องตายๆด้ายยยยยยยยหมายยยยยยยยยยยยยย
 
ทำไมคนรักกัน ถึงไม่ให้เขาัรักกันได้นานๆนะ

คนเลวๆไม่เอาไปลงนรกกันให้หมด
 

[krappom]

แค่ชื่อเรื่องก็ท่าทางจะเศร้าแล้วเนี่ย

แถมยังมาพูดเรื่องตายๆ อีก 

ลป. ตกลงขออนุญาตเจ้าของเรื่องยังหว่า

ลป.2 แบบว่าอยากให้ลงให้จบเป็นตอนๆ ไปเลยอ่ะ ไม่อยากให้ปั่นกระทู้ง่ะ 

[BEta-K]

ขอบคุณ เจ๊สอง คุณkrappom มากนะครับที่ให้คำแนะนำ

ตามที่แจ้งไว้ตอนต้นแล้วว่าเป็นเรื่องเล่า เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ ดังนั้นในการนำเรื่องมาลง ผมจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงคำพูด หรือแก้ไขคำมากนัก เพื่อเป็นการให้เกียรติ ท่านเจ้าของเรื่องครับ แต่อาจมีบางส่วนที่ผมอาจจำเป็นต้องแก้ไข (โดยการลบ หรือเปลี่ยน แต่น้อยมากๆ) เพื่อป้องกันการเข้าถึงตัวเจ้าของเรื่อง (ซึ่งจะเกิดขึ้นในบทท้ายๆครับ) เนื่องจากเท่าที่ผมอ่านแล้ว ถ้าเช็คข้อมูลย้อนกลับ อาจทำให้ทราบถึงชื่อ และสถานที่จริงของเจ้าของเหตุการณ์ได้

สำหรับการปั่นกระทู้ ผมไม่มีเจตนาจริงๆ แต่เนื่องจากเรื่องนี้ค่อนข้างสั้น ผมเลยอยากให้ ผู้อ่านได้ลุ้น กับความรักของเจ้าของเรื่องครับ แต่เพื่อเป็นการเข้าให้เหมาะสมกับกติกา ของเล้าเป็ด บทถัดๆไป จะลงให้เต็มบทครับ

ปล. ขออนุญาตแล้วครับ