หัวข้อ: ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก ภาค 1 -END[P.38-26/6/57]-จบภาค 1 รบกวนย้ายห้องให้ด้วยครับ

[hembetaro]

 

คิดถึงมากมาย คุณหมีกับนู๋ผึ้ง

ไซม่อนดันเข้ามาขัดจังหวะซะได้

 

[oilzii]

ตามทันจนได้ ฮื้อออ ตอนแรกไม่ชอบพี่กร ตอนนี้

[Zelsy]

ไม่น่ามาขัดเลย

*กรรมใดใครก่อไว้ จักคืนท่านในกาลหน้า*

[Fujoshi]

รอพี่กรค่ะ

[วัวพันปี]

 :m22:แวะมาดูการดัน

[hembetaro]

 

ชั้นมันก็โรคจิต.....  TT ^ TT

 

[ppoi]

และแล้วก็ตามมาอ่านอีกเรื่อง... แล้วก็ค้าง... เหมือนกะอีกหลายเรื่องที่ตาม... 

เอิ่ม... เรื่องพี่กรนี่แลจะดราม่าฮาร์ดคอร์กว่า หมีผึ้งอีกนะ... คือดาร์กมากอ่ะ 
พอดีเนื้อเรื่องดำเนินไปแบบไม่ลงดีเทล แถมบรรยายในมุมมองของพวกแฝดแลน่ารัก (หรอ??) แต่ถ้าในมุมมองของพี่กรนี่ อนาถมากขอบอก รักน้องชาย อกหักปวดใจ แล้วยังมาซวย แพ้อาหารป่วย ทำให้ถูกลากไปรุม แบบรุนแรงด้วย ตื่นมาก็โดนอีก จะปาดตัวเองหนีชีวิตก็คงสมเหตุสมผล...ละมั้ง

รอ ร้อ รอ กันต่อไปปปปปป 

[yunjae123]

จะอ่านคุณหมี ผึ้ง จะอ่านคุณหมี ผึ้ง!!!! 
มาสักจิ๊ดให้หายคิดถึงก็ยังดี
จะลงแดง ลงเขียว ลงเหลืองแล้ววววว

[chisarachi]

พลาด!!!!
พลาดมากที่เข้ามาอ่าน 
ตอนแรกคิดว่ารจบแล้ว  แต่ก็พลาดดดดดอ่านมาได้สักพักก็เพิ่งรู้ว่ายังไม่จบ
และคิดไว้เลยว่าต้องค้างแน่ๆ  และก็จริง  อ๊ากกกกกกกกกกก><

อ่านามาชอบคุณหมีมากกก เป็นคนที่น่ารัก และโรแมนติคที่สุด
เพิ่งพา ก็เป็นคนที่น่าอยู่ด้วย
เขาเป็นคนที่รู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วสบายใจ
ให้ตายซิ!! เดาอะไรจากเรื่องนี้ม่ได้เลย
คงต้องรอให้มาต่อลูกเดียว ^^

[ไป๋ไป๋]

คุงหมี คุงหมี คุงหมี

เค้าคิดถึงคุงหมีที่สุดเลย

และแล้วก้อนอนรอต่อไป

[ammchun]

อร๊ายยยยยยยยย สนุกม๊ากมากค่ะ อ่านที เดียว 27 ตอนรวด
ความรู้สึกมันประดังประเดเข้ามาหมดเลย ทั้ง งง ทั้งหวานละมุน
ทั้งตลก ไหนจะฉากเสียเลือดอีก

เราเพิ่งรู้ว่าคุณนักเขียนเป็นคนเดียวกันกับที่เขียนเรื่อง ไก่กุ๊กๆ ที่เราว่ามันแปลกและชอบมากมาย
อ้อ!!!แล้วก้อเรื่องของ 2 เจ๊กะลูกหว้า(แต่เรื่องนี้เราอ่านได้ไม่กี่ตอน แบบว่าไม่ค่อยถูกจริตเท่าไหร่ ประหลาดเกิน55555)

น่าจะทำลิ้งค์นิยายแต่ละเรื่องไว้นะคะจะได้ตจามอ่านนิยายของคุณนักเขียนอีกได้ 

[Anch]

  คิดถึงนู๋หมีนะ

[yunjae123]

คิดถึงคุณหมี คิดถึงผึ้ง
มาต่อไวไวนะ
รออ่านอยู่ 

[Zitraphat]

"ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก" [28 – กลับไปก็เหมือนเดิม.. ]



...
‘โชคชะตา ..มันก็เหมือนระลอกคลื่นที่กระทบกัน ..เมื่อลูกหนึ่งมันไม่ได้เคลื่อนไปในทางที่มันควรจะเป็น..มันก็พาให้อีกลูกเคลื่อนไปในอีกทิศทาง..ที่..ไม่อาจจะเดาหนทาง.. ’

.
.
.
ก็ใครเลยมันจะไปคิดว่า เรื่อง 'กรรม' ที่พูดกันเล่นสนุกปาก...
จะวิ่งตามไล่หลังมาเร็วเกินไป ..เร็วจนพอรู้สึกตัวอีกที ไอ้กรรม นั่นมันก็โผล่มาแตะไหล่อย่างไม่ทันให้ได้ตั้งตัว..



.
.
.
.




..หัวใจของคุณหมี มันกระตุกเต้นแล้วเหมือนถูกหยุด..
ร่างของพี่ชาย นอนนิ่งบนเตียงคนไข้พร้อมถึงเลือดที่หมดไปเกือบสองถุง.. อาหมอ พูดอธิบายอะไรมากมาย ..แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ กำพลอยากฟังสักเรื่อง..
.
.
.
ไม่อยากรับรู้ไม่อยากได้ยิน ไม่อยาก..จะคิดว่านี่มันคือเรื่องจริง ..
.
.
.
กำพล ไล้มือลูบหน้าพี่ชาย ..แต่ที่สัมผัสมันกลับไม่ใช่ความอุ่น..ใบหน้าซีดเผือดมันเย็น..เย็นเฉียบจนเผลอคิดไปว่านี่เป็นเพียงร่าง แค่ร่างกาย ไม่ใช่พี่ชาย.. ไม่ใช่กำจร..ไม่ใช่..
.และไม่จริง..
.
.
.

..
“...อาหมอ..พี่ผม..?? ”

เสียงกำพลส่งคำถามได้แค่นั้น..จากนั้นมันก็เหมือนถูกปิดด้วยก้อนอะไรสักอย่างที่ดันมาจากหัวใจและปิดกั้นเส้นเสียงไว้ให้เหลือเพียงเสียงสะอื้น ..เขาทรุดลงนั่งแล้วเอื้อมมือจับข้อขาพี่ชายไว้แน่น..เหนื่อยจนแทบหมดแรงและเพียงแค่ก้มหน้าหยดน้ำตามันก็หยดลงพื้นอย่างห้ามไม่ได้




..
อยากย้อนเวลากลับไปอีกครั้ง ..
....หากแต่ครั้งนี้เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะยิ่งเลวร้ายลงไปกว่าเดิมอีกหรือเปล่า?
.
.
.



***
...
“..จะแจ้งตำรวจไหม? ”

เป็นผึ้งที่เข้ามาโอบกอดเขาไว้แล้วถามเบาๆ เหมือนความเข้มแข็งจากคนที่เคยทะนงตนว่าเก่งมันโดนกระชากแล้วเขวี้ยงลงพื้น ..คุณหมีกอดกอดเพิ่งพาแน่น กอดแล้วซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอของคุณเมีย..

“..ถ้าวันนั้นคนที่ทำแบบนั้นกับผึ้ง ไม่ใช่ผม..ผึ้งก็คงไม่ต่างจากพี่กรในตอนนี้...ใช่ไหม? ”

“..หมี..”

“..เวรกรรม มันตามเล่นงานผิดคน..ผิดคน..แต่มันก็ทำให้ผมเจ็บเจียนตายเลยผึ้ง..เจ็บเสียยิ่งกว่าโดนกับตัวเองเสียอีก..”

แล้วหลังจากนั้นคนเคยเข้มแข็งก็ร้องไห้โฮ..
เข้มแข็งต่อหน้าใครๆ แต่มาตอนนี้กลับอ่อนแอได้อย่างไม่คิดอาย ต่อหน้าคนที่คิดว่าจะใช้ชีวิตร่วมกัน ..เพิ่งพาฝืนยิ้มแล้วกอดร่างใหญ่นั้นไว้ แผ่นหลังกว้างที่สะอื้นไหว บางครั้งมันก็ต้องการแค่มือเล็กๆ ที่ลูบปลอบ..
.
.
.

“..ผึ้ง..ผมไม่มีสติแล้ว ..ไม่มีสมองจะคิดอะไรแล้ว..จัดการเรื่องนี้ให้ที ..เอาตามที่ผึ้งเห็นสมควร..เรื่องนี้ผมทำอะไรไม่ได้..เข้าใจทั้งไอ้เด็กพวกนั้นและเห็นใจพี่กรอยู่นะ แต่ถึงยังไง นั่นก็พี่ชายผมแต่ถ้าขืนให้ผมตัดสินใจจริงๆ ..ผมคงฆ่าไอ้เด็กพวกนั้นทิ้งคามือ..ผึ้งเข้าใจใช่ไหม?”
.
.
.
.



 


***

.
.
.

“ทุกอย่าง ...แล้วแต่พี่กร..”

กำพลสูดหายใจยาวในตอนที่พูดประโยคนั้น ..นั่นเป็นครั้งแรกที่กำพลยอมยกมือให้โชคชะตา ..
ไม่ใช่ว่ายอมแพ้ ..แต่เป็นเพราะเขาเชื่อมั่น ..เชื่อมั่นว่ามันต้องมีหนทาง ..ทุกอย่างมันต้องมีหนทางของมัน..
.
.
.

'..เชื่อเรื่องโชคชะตา...ถ้าทำด้วยความรัก..เชื่อว่าทุกอย่างมันจะเป็นไปตามทางของมันได้ด้วยดี..เชื่ออย่างนั้น...'

คุณหมีคนเก่งยังคงเชื่อและยังคงวางเดิมพัน...
แม้สิ่งสุดท้ายที่วางไว้ในคืนนี้จะเป็นการตัดสินใจทิ้งพี่ชายไว้กับไอ้พวกเด็กแฝด ...
ไม่ใช่ว่าไม่ห่วง แต่เพราะกำพลกำลังวัดดวงและลองเล่นตามโชคชะตา..ยังเชื่อและคงเชื่อ ..เชื่อเสมอว่าทุกอย่างมันจะเป็นไปในทางที่ดี ..เชื่อจนมั่นใจที่จะลองวัดดวง ..ใช่..คนอย่างเขาไม่มีทางยอมปล่อยอะไรไปง่ายๆ ไอ้พวกแฝดนั้นมันต้องชดใช้ แต่ถึงยังไงมันก็ว่าได้ไม่เต็มปาก เพราะครั้งหนึ่งเขาก็เคยทำแบบที่ไอ้แฝดพวกนั้นทำกับพี่กร ทำเหมือนเขาทำกับเพิ่งพา ...ทำเพราะกลัวจะเสียไป ทำเพราะโชคชะตาพาไป ทุกอย่างมันถึงได้จบอย่างนี้ และเมื่อทุกอย่างเป็นเขาเองที่สร้างเรื่องมันขึ้นมา เขาก็ไม่อยากจะรับรู้เหมือนกันว่าเรื่องมันจบที่ความสูญเสียที่ยากเกินจะทำใจ...
 

...
“...เหนื่อยหรือคุณหมี ?”

เสียงเพิ่งพาถามพร้อมๆ กับแรงบีบเบาๆ ที่ขมับ สองข้าง ...
กำพลเอารถมาจอดที่ลานข้างหอนานแล้ว แต่ยังไม่ยอมลงไปส่งเพิ่งพาเสียที ...นานแล้วที่คนเก่งฟุ๊บหน้าลงไปกับพวงมาลัย ...นานจนความกังวลใจมันบีบอัดให้อากาศเริ่มจะน้อยลง...
.
.
.
.

คนเคยเข้มแข็งโผกอดคุณแฟนที่หน้าเสีย...
กอดแน่นจนเหมือนเด็กน้อยตัวโข่งผวาหาที่พึ่ง...และเพิ่งพาก็ยังคงเป็นเพิ่งพา...แววตาที่มองมายังคงเป็นทุกอย่างที่คาดหวัง...
คุณหมีรู้ว่าเดิมพันมันสูงจนเกินไป...แต่ทั้งๆ ที่รู้...แม้จะย้อนเวลากลับไปได้อีกครั้ง คุณหมีก็ยังยืนยันที่จะทำกรรมเก่าแบบเดิม...จะหนักหนาสาหัสแค่ไหน..ถึงจะเห็นแก่ตัวยังไง
.
.
.

ถ้ามันจะทำให้นายกำพลได้ เพิ่งพามาอยู่ข้างๆ ตัว ...
เขาก็ยังจะทำ ...ปัญหามันจะหนักหนาแค่ไหนก็ช่างมัน ...ขอแค่มีคนๆ นี้อยู่ข้างๆ ทุกอย่างมันต้องคลี่คลายไปในทางที่ดี ...
.
.
.

'ทุกอย่างมันต้อง จบลงด้วยดี...จบลงด้วยดี '


คุณหมีได้แต่เฝ้าบอกกับตัวเองอย่างนี้....จนหลับไป...

[YaoTJi]

จิ้มก่อนอ่านนนนน

**********************

ฮิ้วววว มาต่อแล้ว 

นั่นไง คุณหมีทำกรรมไว้กับเพิ่งพา แต่พี่กรกลับโดนแทน

บอกตรงๆตอนแรกไม่ค่อยชอบพี่เค้า แต่ตอนนี้พี่กรน่าสงสารมาก ไอเด็กแฝดดด

แต่ก็นะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว คุณหมีอย่าคิดมาก เดี๋ยวพี่กรจะยิ่งแย่

เพิ่งพาช่วยปลอบคุณหมีที แต่จะปลอบยังไงนั้น แล้วแต่คุณ Zitraphat จะเมตตา(แก่คนอ่าน)

[yunjae123]

มาแล้วววววววววววววววววว
แต่มาแบบ....
สงสารคุณหมีจังเลย 
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆน้า คุณหมียังมีผึ้งอยู่ข้างๆๆ
มันต้องผ่านไปได้ด้วยดี

ปล..พี่กำจรหายไวไวเน้ออออออ

[ppoi]

...เอิ่ม... logic คุณหมีแปลกมากขอบอก...

กรณีชุนหมีกะเด็กแฝดไม่เหมือนกันนะ...  กล้าไว้ใจเด็กแฝดได้ไงอ่ะ สงสารคุลพี่กรมาก... ช้ำทั้งตัว ช้ำทั้งใจ 

รออ่านต่อออออออออ 

[iammoonoi]

เปิดป้ายไฟ เชียร์แข้งตัวเล็ก

คุณหมีน่า..โชคชะตาไม่แน่นอน..แต่แข้งตัวเล็กเชื่อถือได้ 

[Rafael]

คุณหมีคัมแบค
 

[hembetaro]

 

มาแว้ววววว....แบบหน่วงๆ   

[Chichi Yuki]

พี่กำจรรีบฟื้นขึ้นมาน้าาาา
มาจัดการเด็กแฝดนรกสามตัวนี้
คุณหมีกับสามแฝดนั่นไม่เหมือนกัน ไอ้เด็กพวกนั้นถ้าคิดจะหยุดมันก็หยุดได้ แถมไม่พอยังล่อลวงพี่กำจรอีก
งานนี้ต้องให้สามแฝดนั่นสำนึก!

[Anch]

ดีใจที่คุณหมีมีคุณผึ้งอยู่เคียงข้างนะ 
รอดูพี่กรจะทำยังไงต่อไป

[nunnan]

สงสารพี่กรรรรรรร 

[kongxinya]

สงสารพี่กร 

[Fujoshi]

น้อยอ่า อยากอ่านต่ออ่า มาต่ออีกเร็วๆนะคะ ฮือ สงสารพี่กร

[SenzaAmore]

  เครียด กรรมตามสนองไอ้คุณหมีจริงๆด้วยแหะ

สงสารพี่กร ถ้าฟื้นเมื่อไหร่ต้องให้ไอ้พวกเด็กแฝดรับผิดชอบทั้งชีวิตนะเออ55

มาต่ออีกเร็วๆน้าาา

[mahaki]

ให้ตัวเล็กจัดการพวกแฝดคงไม่ถึงใจเพราะยังไงๆก็น้อง มันต้องช่วยกัน ทั้งสองฝ่ายค่ะ ถึงจะสะใจ

[mapreaw]

ทุกอย่างต้องจบลงด้วยดี ช่ายม้าย

[Zelsy]

จะทำยังไง ต่อไปดี?

[tpaibull]

เอาใจช่วยคุณหมีและพี่กรให้ผ่านพ้นวิกฤตไวๆนะ