หัวข้อ: ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก ภาค 1 -END[P.38-26/6/57]-จบภาค 1 รบกวนย้ายห้องให้ด้วยครับ

[takara]

คุณหมีนี่หื่นไม่เลือกที่เลย ขนาดเจ็บตัวอยู่นะนี่

[moodyfairy]

 

[pudson]

เย้ๆๆ นี่แสดงว่านู๋หมีทำสำเร็จแล้วใช่มั้ย
ทั้งเรื่องของพี่กร แล้วก็เพิ่งพา
ไม่ว่าจะนู๋หมีหรือคุณหมี ก็ยังคงความหื่นไม่เปลี่ยน กลับมาปุ๊บ ฉีดยา(คุณเมีย)ปั๊บ
 คุณหมีหายป่วย ความจำกลับคืน จำคุณเมียได้แล้ว แฮปปี้เสียที (หน่วงมานาน)

[Chichi Yuki]

คุณหมีหื่นนนนนนนนนน!
ตื่นขึ้นมาก็ฉีดยาเพิ่งพาเลย
ว่าแต่นู๋หมีกับพี่กรนี่ยังไงกันนะ สงสัย

[ormn]

  ฟื้นขึ้นมาก็หื่นเลยนะหมี

[ka[ze]na]

ฟิลลิ่งกำัลังลอย......ตกมาบนเตียงแบบนี้ กระอักเลือดเลยนะเีนี่ย อิๆๆๆ

[$VAN$]

อ่านตอนแรกนึกว่าคุณหมีลืมผึ้งไปซะแล้ว
ตอนจบ มาเต็ม เออ ค่อยยังชั่ว ยังเอากันดี เอ๊ย ยังรักกันดีอยู่ เหอๆๆ อุ๊ปสสสส!

[iammoonoi]

เกือบพลาดแหละ อ่านข้ามไปหนึ่งตอน ง่า...

ป๋าหมี กับพี่กวาง ถึงขึ้นต้องพึ่งตำรวจเลยหรอ..เพราะเจ้าน้องหมาป่าใช่มายยยย แงๆๆๆ แม่ยกไม่ยอมๆๆๆ ยกป้ายไฟ ป๋าหมี น้องกวาง 

[yunjae123]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
ถ้ารอนานแล้วมาเด็ดๆแบบนี้ ยอมค่ะ!!! ><~~~

แต่แอบงงๆเล็กๆ ตรงที่วูบกลับมาเหมือนนู๋หมีแก้ไขอดีตได้
คืองงว่าคุณหมีหายป่วยแล้ว?? แล้วพี่กำจรเห็นนู๋หมีด้วย??
แล้วนู๋หมีเหมือนมีอะไรสักอย่างที่ผูกอยู่กับพี่กำจร
เผลอที่ไรนู๋หมีไปหากำจรตลอด เอ๋!! งงอ่ะ5555+

ปล.. อยากเป็นพยาบาลแล้วเปิดประตูเข้ามาเจอเพิ่งพากำลังควบคุณหมีอ่ะ!!>//<

[9nawKIHAE]

ก็บอกแล้วว่า.....อย่าหักโหม!!!!
ดูดิ่คุณหมี นี่ขนาดขาเดี๊ยงนะ 
ในโรงพยาบาลก็ไม่มียกเว้น
เพิ่งพา วันหลังชวนคุณหมีไปที่อื่นบ้างไรบ้างเน้อ 
รอตอนต่อไปนะคะ

[maemix]

กลับมาก็หื่นเลยคุณหมี ไม่เจียมสังขารเลย

[Arancia]

กรี๊ดดดดด คุณหมีกลับมาแล้วแบบเต็มสตรีมสะด้วย อิอิอิ

แอบงงๆนิดหน่อยหรือเราไม่ได้อ่านนาน ฮ่าๆๆๆ แต่ก็ดีแล้วที่เรื่องจบลงด้วยดี แล้วพี่กรหละ อยากรู้ๆ

รออ่านนะคะ

[sunshadow]

     กลับมาแล้ว ดีแล้ว หายแล้ว ไม่ตายแล้วใช่ไหม เห็นแข็งแรงดีนี่
     เรื่องของเรื่องเพราะคุณพี่ชายเห็นใจผีตัวน้อยๆมากกว่าน้องชายตัวใหญ่ๆ
     นู๋หมีนี่หน้าตาเหมือนคุณหมีตอนเด็กๆรึเปล่านะ

[narunarutoboyz]

 
 

นอนจมกองเลือดทั้งเรื่องเบยยยยยยยย แอร๊ยยยยยยย

จะบอกว่าอ่านรวดเดียวจบ !! ตอนเเรกก็งงๆ ไอ้เราก็เอออไปตามเนื้อเรื่องก่อน ค่อยมาเรียบเรียง
เอาเป็นว่าก็พอเข้าใจ แต่ไม่สามารถเขียนอธิบายได้หรอกนะ 

โดยรวมชอบมากกกกกกก ต่อให้ไม่มีฉาก..... ก็คิดว่าเนื้อเรื่องน่าสนใจค่ะ
อ่านมาถึงตอนนี้เเรกๆสงสารนู๋หมี คุณหมี และ คุณผึ้งนะคะ
แต่สุดท้ายคนที่น่าสงสารที่สุดกลับเป็นพี่กร  แม้ว่าจะคิดเกินเลยกับน้องไป จนบางทีเราก็กลัว
แต่มาได้ใจเราตอนท้ายนี่แหล่ะค่ะ ตอนที่เข้ามากอดนู๋หมีนั่นแหล่ะ
รู้เลยว่าความรักของพี่คนนี้มีให้น้องคนนี้เต็มเปี่ยมเลยค่ะ
เราเลยขอเป็น 1 โหวตให้พี่กรนะคะ พี่เค้าน่าสงสารจริงๆ(เครียดตั้งนานว่าจะโหวตให้ใคร > <)
อยากให้คนเขียนเมตตาพี่กร จัดหาคู่ให้พี่เค้าเถอะค่ะ ฮือๆๆๆๆๆๆ 

ส่วนเรื่องอาการป่วยของคุณหมี คิดว่าผลจากอุบัติเหตุในครั้งนี้
อารทำให้ต่อมใต้สมองของคุณหมีกลับมาเป็นปกติก็ได้ โอ้ววววว
มันอะเมซิ่งมากๆๆๆๆ แหมจะเอาอะไรกับต่อมพวกนีั้เนอะ คริคริคริ >>>มโนเก่งมากนะยะหล่อน 


รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ค่าาาาาาาา 


ปล.ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าลืมรวมเล่มนะคะ อิอิ  

[Zitraphat]

ฉันจะไปจากเธอเอง 


ที่เคยบอกรักกันเธอฝืนใช่ไหม
เธอไม่รักไม่เป็นไรแค่เธอนั้นพูดมา
เรื่องราวระหว่างเราจะไม่รื้อฟื้นขึ้นมาใหม่
และทั้งใจคือความรักของฉันเพียงฝ่ายเดียว

เพิ่งรู้ว่าที่ผ่านมาเธอฝืนใจแค่ไหน
ขอโทษที่ทำให้เธอต้องลำบากใจ
ทุกอย่างที่เธอให้ฉันมันคงไม่มีความหมาย
ไม่เป็นไรฉันจะไปจากเธอเอง

อยากขอบคุณสำหรับเวลาที่ผ่านมา
หากวันนี้ต้องเดินไปโดยไม่มีเธอ
เรื่องราวระหว่างเราจะไม่รื้อฟื้นขึ้นมาใหม่
และทั้งใจคือความรักของฉันพียงฝ่ายเดียว

เพิ่งรู้ว่าที่ผ่านมาเธอฝืนใจแค่ไหน
ขอโทษที่ทำให้เธอต้องลำบากใจ
ทุกอย่างที่เธอให้ฉันมันคงไม่มีความหมาย
ไม่เป็นไรฉันจะไปจากเธอเอง ..


ตอนพิเศษของ พี่กร พูดคุยกันได้ทั้งในเล้าฯ และใน เพจเน้อ

[titansyui]

เข้ามาตามเก็บจ้า




พร้อมทั้งปูเสื่อนอนรอตอนต่อไป   (ที่อีกนานกว่าเราจะเข้าเนตอีก)

[npsp2555]

อ่านเรื่องนี้แล้วถึงจะงงบ้าง แต่ก็ชอบค่ะ สนุกดี รอติดตามตอนต่อไปนะค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ

[arun]

อ่านแล้วมึนมาก

[yunjae123]

มารอคุณหมีกับเพิ่งพา
มาต่อไวไวนะนักเขียน
จะลงแดงแล้วววววววววว

[yunjae123]

นู๋หมีอยู่ไหน??????
ออกมาเล่นกับป้าหน่อยเร็ว
คิดถึงใจจะขาดแล้วววววววว T^T

[uknowvry]

อัยยะห์!!!! กลับมาแล้ว คุณหมี....ลุ้นแทบแย่

[kongxinya]

ในที่สุดเราก็อ่านจนจบ เย้
อ่านแรกๆ งงเล็กน้อย แต่สงสาร นู๋หมี คุณหมีและเพิ่งพามากอะ 
ส่วนตอนนี้สงสารพี่กรด้วยอีกคน ตอนพิเศษพี่กรนี่อย่าเศร้าเลยนะคะ หาคู่ให้พี่แกสักคนเถอะ นะๆ 

เป็นกำลังใจให้และรอตอนต่อไปค่ะ 

[มาโซซายตี้]

ตามมาอ่านเรื่องนี้ มีทั้ง
หลอนๆ(นู๋หมี โผล่ตรงนั้นตรงนี้)
หลอกๆ(คนแต่สับมาม่าหลอกคนอ่าน ซะมึนตึ้บ)
หลงๆ (คุณหมี 17 x sex กระจาย)
ไหลๆ(น้ำลายคนอ่าน และน้ำตาของเพิ่งพา )
ลืมๆ(เพราะโรคทางสมองของคุณหมี)
เรื่องราว ซับซ้อน แต่สนุก น่าติดตามมาก
พยายามคิดตาม อย่างมุ่งมั่น ยิ่งกว่าทำข้อสอบโอเน็ต 555
ไม่ว่าคนแต่งจะพาไปย้อนอดีต โดดไปปัจจุบัน ข้ามไปอนาคต
ก็ตามไปด้วย ทั้งมึนๆ งงๆ

ความรู้สึกตอนที่นู๋หมี ไปห้ามพี่กร ไม่ให้น้องพลรวมร่าง(ไม่ใช่สิงร่างนะ)
มันแสนจะร้าวรานใจ และคิดว่าอันนี้คือจุดเปลี่ยนที่นำพานู๋หมีกลับมาแก้ไขอดีตใช่มั้ย
ถ้านู๋หมีห้ามไม่สำเร็จ คงเป็นเรื่องที่เลวร้ายและทำให้เพิ่งพาต้องบอกลาและคืนแหวน
ใช่มั้ย
คนอ่าน ทำข้อสอบ มั่วปรนัย สุดๆๆๆ 

ขอบคุณสำหรับเรื่องแปลก แหวก ที่เขียนมาลงให้อ่านนะค๊า
จะติดตามอ่านต่อค่ะ
แล้วจะไปอ่านเรื่องอื่นๆด้วยคะ

[kny]

อ่านแล้วรู้สึกเอ็นดูนู๋หมีนะ

[hembetaro]

 

ถ้าจะมาแค่นี้......ใจร้ายที่สุด   

มันทำรายจิตใจอันบอบบางของเรานะ

 

[Zitraphat]

"ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก" [25 – พี่ 'ติด' น้อง S .. ]



...."พี่...ลองไอ้นี่ดีกว่า.."
.
.
.


"..."

รับมากินฆ่าเวลาไปอย่างนั้น ...กำจรไม่รู้หรอกว่า ไอ้เด็กเสิร์ฟหน้าลูกครึ่งมันส่งอะไรให้เขา แต่ในร้านเค้กอย่างนี้ อะไรๆ มันก็คงขมๆ หวานๆ เหมือนกันหมด ความหวานปนเศร้า ที่เริ่มจะเกาะและแทรกเข้าไปในจิตใจ ตอนนี้กำจรแทบไม่อยากจะทำอะไร เมื่อสายฝนข้างนอกยังคงตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา ร้านเค้กกึ่งผับที่เข้ามาหลบฝนอย่างเลี่ยงไม่ได้อยู่ในตอนนี้เลยเป็นที่กำบังอย่างดี

..กำจรไม่ได้ชอบเค้กนิ่มๆ หรือกลิ่นช็อคแล็ตที่หวานๆ ขมๆ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไร เพราะของแบบนี้เป็นของที่น้องชายคนสำคัญชอบ...

'อยากขอบคุณสำหรับเวลาที่ผ่านมา   หากวันนี้ต้องเดินไปโดยไม่มีเธอ เรื่องราวระหว่างเราจะไม่รื้อฟื้นขึ้นมาใหม่
และทั้งใจคือความรักของฉันพียงฝ่ายเดียว ...'

เสียงเพลงที่เปิดมากระชากหัวใจให้สั่นวาบ ..
เด็กเสิร์ฟยกถ้วยช็อกแล็ตรูปร่างแปลกมาเสิร์ฟอีกถ้วยแล้วเลี่ยงเดินออกไป กำจรไม่ได้สนใจอะไร ตอนนี้ในร้านแอร์หนาว นอกร้านฝนตก ส่วนข้างในหัวใจ น้ำตา มันตกในใจเกือบจะทันทีที่หูยังได้ยินเพลงนั้นเปิดวน ...ดวงตาคลอน้ำตาเหม่อมองไปที่กระจกฝ้าเปียกฝน ส่วนมือก็ค่อยๆ คนช็อคโกแลตในถ้วยป้อนเข้าปาก รสชาติขมๆ ฝาดๆ รสชาติที่กำจรแยกมันไม่ออกว่า มันเป็นรสชาติของน้ำตาหรือรสชาติของช็อคโกแล็ต ...
.
.
.

เกือบครึ่งชั่วโมงที่ละเลียดชิม จากรสชาติขมฝาดกลายเป็นหวามหวาน กำจรวางช้อนไว้ข้างๆถ้วยกระเบื้องใบเล็ก ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่าผิวของตัวเองออกจะระเรือแดง..
.
.
.
จมูกเหมือนจะคัดๆ จนหายใจลำบาก..กำจรฝืนสั่งสมองให้ตัวเองยังคงนิ่งไว้แล้วยกแก้วน้ำขึ้นจิบ ...
.
.
.
แค่จิบเดียว ความรู้สึกคันมันก็แล่นลิ่วไปตัวทั้งแขนลามไปถึงคอและไหล่...
.
.
.

"..น้อง...คิดเงินด้วย"

ฝนข้างนอกซาลงแล้ว แต่ความรู้สึกของกำจร ใช่ว่าจะดี รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวแถมยังรู้สึกคัน ไหนใบหน้ามันยังจะร้อนผ่าว เท่าที่คิดได้คือการรีบลุกออกจากโต๊ะ มือไม้ที่เริ่มสั่นล้วงควักกระเป๋าเงินออกมาแต่สายตามันกลับพร่าเลือน ..

"เฮ้ย!!! พี่!!!!!"
 .
.
.




"เฮียแล้วไงแดน...ลาวาพรีเมี่ยมของมึงพ่นพิษแล้ววะ"

"..สาดดดด...ไอ้ดอนมันยุนี่หว่า"

"อ้าว...โทษกูอีก ก็กูเห็นว่าพี่เขาก็กินได้กินดีนี้น่าพวกมึงก็เห็น..ดีวามึงเองก็ช่วยกูเทหัวเหล้า..อย่ามาโบ้ยกูคนเดียว"

เสียงดังหงุ้งหงิ้งๆ ดังเหมือนแมลงหวี่แมลงวันบินตอมข้างๆหู แต่ที่กำจรรู้สึกตอนนี้มีแค่อาการคัน มือเรียวเริ่มเกาไปทั่วตัว แถมยิ่งเกาผืนแดงๆก็ยิ่งเริ่มกระจาย..
.
.
.
"วันนี้ปิดร้านเถอะวะ ...ขืนมัมกับป๋ารู้ว่าพวกเราเอาลูกค้ามาเป็นหนูทดลองจนแพ้ขนาดนี้ มีหวังโดนป๋าตีศอก.."

"แล้วจะเอายังไงกับพี่ชายนี่อะ?"

"..ลากไปหาหมอก่อน ถ้าไม่ฟืนก็หิ้วไปไว้บ้าน...ไอ้พี่ไม่อยู่..ไม่มีใครรู้หรอก.."
.
.
.




...
"...มึงว่า..พี่เขาเหมือนไอ้พี่หรือเปล่าวะ?"

"คล้ายๆ แต่ไม่เหมือน ...ไอ้พี่ ตัวเล็กกว่า หน้าหวานกว่า.."

"ตีนหนักกว่า ฮา...."

.
.
.
เสียงหัวเราะนั้นมันปลุกสติ กำจรได้ยินประโยคกลั้วเสียงหัวเราะนั้นข้างๆหู ได้ยินแต่ไม่อาจลืมตา..เมื่อหัวมันทั้งมึนทั้งหนักจนไม่อยากจะขยับ นอกจากเสียงคุยเสียงหัวเราะยังมีเสียงอะไรดังกุกกักอยู่ข้างๆ แล้วมันก็เงียบไป..

"ในบัตรบอกชื่อกำจร...เรียกพี่กำจร...หง่ะ ไม่เอาอะ จะเรียกพี่จรชื่อแม่งก็แปลกๆว่ะ เรียกพี่เขาว่าพี่อะดีแล้ว.."

"..แล้วจะเอาไง? พี่เขายังไม่ตื่นจะเช็ดตัวยังไง แดงไปทั้งตัวแล้วด้วย"

"..ก็เช็ดๆไปดิวะกลัวอะไร? "
.
.
.

...สิ้นเสียงนั่นไปได้สักพัก กำจรถึงสัมผัสได้ถึงความชื้นเย็น ...ผิวที่ยังคันยุยยิบ ค่อยๆเริ่มรู้สึกดีขึ้น แทบจะครางอื้อตอนมืออุ่นๆไล่ลูบน้ำเย็นๆที่ผิวสัมผัส เผลอไผลปล่อยร่างกายให้เป็นไปตามที่เจ้าของมือต้องการ ไม่รู้ว่าฝันไปหรือเปล่าที่มือมันยุบยับเหมือนกับมือปลาหมึก...

.
.
.

"เชี่ยแดนทำอะไร??!!"

"...กูไม่ไหวแล้ววะ...เห็นหน้าพี่เขาแล้วเงี่ยนชิบ..."

" เชี่ยพี่เขายังไม่ตื่น.."

"..เฮ้ย! ดีวา ปิดไฟทำเชี่ยอะไร?"

"..เหมือนไอ้แดน...พี่เขาไม่ตื่นแต่กูตื่นจนปวดหนึบแล้ว.."

"...ดอน..มึงจะเอาไหม? พี่เขาเหมือนไอ้พี่เชี่ยๆเลยนะ..."

"เหมือนยังไง มันก็ไม่ใช่ แล้วอีกอย่าง ..ถ้าพี่เขาตื่น?"

"เราสามคนกับพี่เขาคนเดียว...ตื่นก็ตื่นดิ..ลองถ้ากูเริ่มยังไงกูก็ไม่หยุด"

"...แต่..."

"แต่เต่อเชี่ยอะไรของมึงอีก...คราวไอ้พี่ก็ทีนึงแล้ว เพราะช้าแบบมึงไง หมาเลยคาบไอ้พี่ไปแดก!"

"แบบนี้มันเข้าข่ายข่มขืนเลยนะมึง"

"เรียกว่าเชี่ยอะไรพวกกูไม่รู้ ... พวกกูเชื่อแค่พรหมลิขิต..ต่อให้พรหมไม่ลิขิต ถ้ากูได้กูก็ไม่ปล่อยไปโดยกูไม่รับผิดชอบแน่ มึงก็รู้"

"แล้วจะเอายังไง?"

"พวกมึงจะเอาอะไรยังไงก็ช่าง...แต่กูจะเอาพี่คนนี้.."

.
.
.
.

แล้วสติมันก็ติดๆดับๆ มือปลาหมึกไต่ยุบยับไปทั่วตัว ..
ไม่มีเรี่ยวแรงจะฝืนหรือแรงตะกายหนี กำจรในตอนนี้แทบอ่อนยวบกับมือไม้และผิวกายที่ต่างสัมผัส ต่างกอดรัด และต่างบีบคลึง ทำเอาเสียงครางหอบหลุดออกมาจากปาก เมื่อร่างกายไม่ได้เว้นว่างเลยสักที่ไม่รู้ว่ามือใครที่จับปลดซิบกางเกงแล้วถอดรูด ไม่รู้ว่าใครที่โอบกอด ไม่รู้ว่าใครที่รุกจูบ ไม่รู้เลยว่าใคร ที่ครอบครองเนื้อร้อนไว้ ในขณะที่ใครกันแน่กดตัวเองกระแทกสวบเข้ามา กลิ่นคาวแปลกแทรกเข้ามาในปากพร้อมนิ้วแข็งๆที่ค้างง้างฟันให้อ้าออก กำจรรู้สึกว่ากำลังนอนทับร่างใครบางคน พยายามฝืนลืมตา แต่ก็พบกับความมืดมิด และสัมผัสที่ยิ่งทำให้ควบคุมสติไว้ไม่อยู่ ..

...ยออดอกถูกขบกัดแล้วดูดดึง โดยร่างที่ถูกทับทาบ แผงอกใหญ่กระเพื่อมหายใจ พร้อมๆกับเบียดกายให้เสียดสี และฟาดฟัน ในขณะที่สะโพกนั้นถูกใครอีกคนยกขึ้นสูงแล้วขย่มโยก พร้อมสวนกระแทกรับกับ แท่งร้อนที่ยังแข็งคับคาอยู่ในปาก จนได้กลิ่นคาวเอียน..
.
.
.
ทุกอย่างเหมือนถูกเติมเต็มจนแทบล้นทะลัก ..
.
.
.

ทั้งเจ็บ ทั้งคับ และเสียวซ่าน ...
.
.
.

มันไม่ใช่เซ็กแบบหวาบวาบที่น้องชายเคยเกือบจะทำกับเขา ...แต่เซ็กครั้งนี้มันเร่าร้อนกว่า และรุนแรงกว่าจนแทบจะเหมือน พายุที่กำลังเทเข้ามาในเขื่อนที่แห้งผาก ...เติมเต็มและสาดเท ..ทุกส่วนของร่างกายถูกปลุกเร้าและรุกไล่อย่างไม่รู้สึกถึงคำว่าพอ ...
.
.
.

"อืมส์...พี่....พี่ครับ ...พี่เป็นของพวกผมนะครับ..."

"...อืมส์..."

"พี่กอดผมแน่นๆสิครับ...ส่งเสียงอีกนิดสิครับ...พี่ครับ .."

"อึก! อ้าส์.....อะ....อื้อออออออออออออออออ!"

"ผมรักพี่นะครับ...ซี้ด...ขยับมากกว่านี้สิครับ ...พี่ครับ ..."
.
.
.

กำจรแทบแยกแยะไม่ถูกแล้วว่าตัวเองกำลังทำอะไร  เมือกลื่นๆอุ่นๆมันรดไปทั่วแผ่นอก ริมฝีปากถูกฉกชิมจนระบมเจ่อ ตัวเขาถูกดึงขึ้นมาให้ทับอยู่บนร่างอุ่นๆ ก่อนดุ้นเนื้อของใครบางคนจะแทงสวบเข้ามา และเพิ่มเข้ามาอีกอันจนตัวทั้งสั่นทั้งสะดุ้งเฮือกหลุดหวีดร้อง....

"ชู้ววววววว....ไม่เจ็บนะครับ คนดี ไม่เจ็บนะครับ..พี่ครับ ..ไม่เจ็บนะครับ ..."

"...ค่อยๆขยับนะครับ ...อืมส์....พี่น่ารักนะครับ ...ดีครับ อ้า!! พี่ครับ ดีครับ ..."

"...อ้าปากอีกครั้งนะพี่ .อย่างนั้นล่ะ...ใช่ พี่ชายใจดี ...พี่ใจดี..."
.
.
.

ไม่รู้ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ความเจ็บปวดมันจางหายไป เพียงเพราะคำชมไม่กี่คำ
กำจร เหมือนจะแพ้พ่ายต่อความกระสันและความต้องการของ ร่างที่กำลังรุมทึ้ง และกัดกลืน..เนื้อร้อน ทั้งสองท่อนต่างชำแรกและสลับกันแทรกผ่านเข้ามา ทั้งๆที่ อีกแท่งยังคาแล้วเสือกเข้าออกในลำคอ ..
.
.
.
มือลื่นไปด้วยเมือกคาว ผลัดกันขยำรูดขึ้นลง เสียงครางไม่ได้ส่งออกมานับตั้งแต่ ริมฝีปากถูกยัดคาไว้ด้วยแกนคาว ...ร่องเนื้อท่อนล่างร้อนราวกับถูกแท่งสวนด้วยถ่านไฟ  หมดแรงจนร่างกายอ่อนปวกเปียก แต่พวกที่กำลังสนุกกับร่างกายกับยิ่งถือโอกาสทำตามใจ ..
.
.
.

กำจรรู้สึกเหมือนถูกยกให้ตัวลอยขึ้น ก่อนแท่งเนื้อร้อนๆจะสอดเข้ามาในที่เดิม จากนั้นก้เหมือนจะถูกผลักให้นอนหงายทับเจ้าของแท่งเนื้อนั้นไว้  ก่อนมือใครบางคนจะลูบไล้ บีบยอดอกให้ชูชัน แล้วใช้จังหวะไหนสักจังหวะที่กำจรเผลอแทรกเนื้ออีกอันรอดแน่นเข้ามา ...
เขาอ้าปากหวีดร้องแต่ต้องจิกมือกับผืนผ้าเมื่อปากที่อ้าออกถูกแท่งเนื้ออีกอันสอดคาแล้วขยับโยก..
เหมือนถูกทรมานด้วยความหวานหอม.. ร่างที่เหมือนจะหลอมรวมกัน ขยับกระแทกสวบ แล้วสวนรับกันอย่างปลุกอารมณ์ ...

ดึงให้สูงสุดความรู้สึกจนเหมือนจะขึ้นเหยียบพื้นสรวงค์สวรรค์ แล้วกระชากสติให้พลันตก !!!

.
.
.
.



"..พี่...พี่ครับ..พี่นี่น่ารักวะ...พวกผมรักพี่เหี้ยๆ เลย...รักเหี้ยๆเลยนะครับ..."

กำจรได้หลับไปจริงๆก็หลังจากประโยคนั้น ...ประโยคที่เหมือนจะมีหลายๆเสียง และหลายๆ คนพรมจูบลงบนร่างกาย ราวกับจะซึมซับเอาความเจ็บให้หายไปจากตัว...

[Zelsy]

กำจรโดน 4P !!!!!

[nunnan]

แหกกกก หมดแล้ววววว เลือดดดกระชูดดด พี่ำกำจรจะได้มีคนรักเป็นของตัวเองแล้วสิน่ะ

[fuku]

เฮ่ยยยยยยยย พี่ชาย
ตายๆๆๆๆๆ

[Rafael]

กีสส
เสร็จไอ้พวกสามแฝดนี่จนได้นะพี่