หัวข้อ: ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก ภาค 1 -END[P.38-26/6/57]-จบภาค 1 รบกวนย้ายห้องให้ด้วยครับ

[Lemon_Tea]

ที่แท้ชื่อ เพิ่งพา
ก็ได้มาเพราะเหตุชะนี้
เพิ่งจพามาโรงพยาบาลเรอะ เด็กดิ้นจนจะหลุดออกมาเองแล้ว
ขำๆเนอะ

[takara]

รู้แล้วเรื่องชื่อของผึ้ง อิอิ

[ratnalin]

ปลื้มคุณแม่ ตั้งชื่อลูกได้ 
เอาเถอะค่ะคุณแม่ ถึงจะไม่ได้ลูกสาว ไม่ได้จับแต่งตัวสวยๆ แต่คุณแม่ก็ได้ลูกเขยรวยๆ เอ๊าะๆ ทำงานเก่งเลยนะคะ (เสียอย่างเดียวหื่นเกิ๊น 555)

 

[คนโง่]

แม่พุกจ๋า ถึงจะไม่ได้ ลูกสาว

แต่ก็ได้ ลุกเขย นะจ้ะ

[Zitraphat]

"ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก" [14 –สปอย-Brother ] .



.
.
...สองหนุ่มออกจากบ้านแม่พุกตอนสายๆ แม่พุกให้กินข้าวกินปลาก่อนแล้วค่อยว่ากัน...

อาบน้ำแต่งตัว.. จากนั้นก็แวะไปส่งแม่พุกที่วัดหน้าปากคลอง เพิ่งพาเลยชวนคุณหมีแวะให้อาหารปลาหน้าวัดด้วยเลย เพิ่งพาลั้นลาในขณะที่คุณหมีตีหน้าชื่นฝืนยิ้มแล้วเดินตามต้อยๆ...

ตอนตื่นขึ้นมายังมึนๆอยู่บ้างพอโดนแดดจ้าตอนเช้าอาการไข้เลยรุกคืบมาอีกแล้ว แต่เห็นเพิ่งพายิ้มได้คุณหมีเลยตามใจทุกอย่าง ... ไม่ได้เอ่ยปากว่าตอนนี้แทบจะไม่ไหว... ฝืนขับรถไปส่งเพิ่งพาจนถึงห้อง แล้วค่อยขอตัวกลับออกมา เพราะเจอรูมเมทตัวแสบทั้งสองเข้าโหมตวิกฤติกำลังแย่งโซ้ยมาม่ากันอยู่กลางห้อง ของที่แม่พุกให้ติดไม้ติดมือไปเลยทรงคุณค่าขึ้นมาทันที ...

ปลาทับทิมต้มส้ม น้ำพริกปลาทูทอด กับหลนกะปิ และสายบัวต้มกะทิ  ที่แม่พุกลุกขึ้นมาทำและตักใส่ปิ่นโตให้แต่เช้า มองสถานการณ์แล้ว...เลยคาดว่าน่าจะหมดไม่เกินเย็นนี้ ...คุณหมีเอาของทั้งหมดให้เพิ่งพาเพราะหลังรถยังมีน้ำตาลสดที่แบ่งเอาไว้ให้แม่ของคุณหมี และมีวุ้นมะพร้าวอ่อนอีกห้าลูกที่คุณหมีบอกว่าซื้อให้พี่กร เพิ่งพาไม่ได้ลงไปส่งคุณหมีข้างล่างเพราะมัวแต่สนใจของในปิ่นโตที่สองเขมือบเตรียมถือช้อนถือส้อมพร้อมลุย...

คุณหมีเลยเดินลงบันไดมาแค่คนเดียว ลงมายังไม่ถึงชั้นสองเลย คุณหมีก็ทรุดนั่ง....ปวดหัวจนก้าวต่อไม่ไหว แต่ยังฝืนจะลุกเดินต่อ ลากสังขารลงมาได้ก็นั่งหมดสภาพอยู่ในรถแล้ว ฟุบหน้าลงไปกับพวงมาลัย เหงื่อที่ชุ่มหน้าหยดลงมาพร้อมเลือดใสๆ... มือใหญ่ปาดเช็ดแล้วล้วงหยิบโทรศัพท์กดหาเบอร์ที่จำง่ายที่สุด ...

'พี่กร'

[Noo_Patchy]

 

คุณหมี อย่าเข้าทางพี่กร นะ

 

[Phing]

คุณหมีอย่าเป็นไรนะ

[Rafael]

คุณหมี
อ๊ายยยย ทำไมผึ้งน้อยมามาดูแลคุณหมี
ป่วยขนาดนี้ ไห้อีตาพี่กรมาทำม้ายยย

[armmyrine]

 

พี่กร คัมแบ็คคคคค

[yunjae123]

อร๊ายยยยยยยยย
สปอยซะอยากอ่านตอนเต็มแล้วอ่ะ ><~~~
ผึ้งลงมาดูคุณหมีเร็ว ไม่อยากให้คุณหมีโทรหาพี่กรเลยอ่ะ
ไม่ไว้ใจเลย!!!

[nunnan]

มาต่อเร็วววว

[witchhound]

หมีแค่เป็นไข้ไม่ใช่หรือทำไมมีเลือดออกด้วยอะ

[moredee]

ไข้เลือดออก

[andear]

โทรหาเมียซิคุณหมี อย่าโทรหาพี่

[sunshadow]

    อย่าบอกนะว่าคุณหมีก็เป็นพวก. . . ติดพี่
    แต่ประวัติชื่อเพิ่งพานี่เอิ่ม. . . ทำไปได้นะคุณแม่พุก

[Zitraphat]

"ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก" [14]





อีกวันที่ยังไม่ถึงที่ทำงาน... คุณหมีโทรไปหาพี่ยศแต่เช้าโทรไปบอกว่าขอตัวเพิ่งพามาดูงานต่างจังหวัด โทรไปจามไป แต่ต้องแอบๆจามเพราะลูกชายแม่พุกยังไม่ตื่นดี ... สมองเย็นวาบ หัวปวดจี้๊ดในตอนที่เดินออกไปดูแม่พุกทำกับข้าวในครัว แม่พุกมองหน้าคุณหมีจับหน้าผากร้อนๆแล้วทำน้ำซุปอุ่นๆให้ซด พอถามว่าซุปอะไร แม่พุกตอบว่า 'ต้มฟักมะนาวดอง' คุณหมีแทบสำลัก แต่ก็ซดจนหมด แม่พุกเลยตักใส่ถ้วยเล็กๆให้ซดอีกหลายถ้วย...และบอกว่ามันแก้ไข้แก้เจ็บคอ ....

...ตบท้ายด้วยน้ำข้าวใส่เกลือใส่น้ำตาล แม่พุกทำไว้สองถ้วยเผื่อเพิ่งพาด้วยถ้วยหนึ่ง...
.
.
...สองหนุ่มออกจากบ้านแม่พุกตอนสายๆ แม่พุกให้กินข้าวกินปลาก่อนแล้วค่อยว่ากัน...

อาบน้ำแต่งตัว.. จากนั้นก็แวะไปส่งแม่พุกที่วัดหน้าปากคลอง เพิ่งพาเลยชวนคุณหมีแวะให้อาหารปลาหน้าวัดด้วยเลย เพิ่งพาลั้นลาในขณะที่คุณหมีตีหน้าชื่นฝืนยิ้มแล้วเดินตามต้อยๆ...

ตอนตื่นขึ้นมายังมึนๆอยู่บ้างพอโดนแดดจ้าตอนเช้าอาการไข้เลยรุกคืบมาอีกแล้ว แต่เห็นเพิ่งพายิ้มได้คุณหมีเลยตามใจทุกอย่าง ... ไม่ได้เอ่ยปากว่าตอนนี้แทบจะไม่ไหว... ฝืนขับรถไปส่งเพิ่งพาจนถึงห้อง แล้วค่อยขอตัวกลับออกมา เพราะเจอรูมเมทตัวแสบทั้งสองเข้าโหมดวิกฤติกำลังแย่งโซ้ยมาม่ากันอยู่กลางห้อง ของที่แม่พุกให้ติดไม้ติดมือไปเลยทรงคุณค่าขึ้นมาทันที ...

ปลาทับทิมต้มส้ม น้ำพริกปลาทูทอด กับหลนกะปิ และสายบัวต้มกะทิ  ที่แม่พุกลุกขึ้นมาทำและตักใส่ปิ่นโตให้แต่เช้า มองสถานการณ์แล้ว...เลยคาดว่าน่าจะหมดไม่เกินเย็นนี้ ...คุณหมีเอาของทั้งหมดให้เพิ่งพาเพราะหลังรถยังมีน้ำตาลสดที่แบ่งเอาไว้ให้แม่ของคุณหมี และมีวุ้นมะพร้าวอ่อนอีกห้าลูกที่คุณหมีบอกว่าซื้อให้พี่กร เพิ่งพาไม่ได้ลงไปส่งคุณหมีข้างล่างเพราะมัวแต่สนใจของในปิ่นโตที่สองเขมือบเตรียมถือช้อนถือส้อมพร้อมลุย...

คุณหมีเลยเดินลงบันไดมาแค่คนเดียว ลงมายังไม่ถึงชั้นสองเลย คุณหมีก็ทรุดนั่ง....ปวดหัวจนก้าวต่อไม่ไหว แต่ยังฝืนจะลุกเดินต่อ ลากสังขารลงมาได้ก็นั่งหมดสภาพอยู่ในรถแล้ว ฟุบหน้าลงไปกับพวงมาลัย เหงื่อที่ชุ่มหน้าหยดลงมาพร้อมเลือดใสๆ... มือใหญ่ปาดเช็ดแล้วล้วงหยิบโทรศัพท์กดหาเบอร์ที่จำง่ายที่สุด ...

'พี่กร'

...

...ดวงตาจากร่างเล็กที่มองผ่านช่องลม จดจ้องรถเก๋งคันหรูที่จอดอยู่หน้าหอ ....ใครบางคนที่คุ้นตา วิ่งกระหืดกระหอบลงมาจากรถแท็กซี่ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในรถด้วยกุญแจสำรอง ... มือเล็กๆของ นู๋หมีกำราวบันไดหนีไฟแน่น ริมฝีปากเม้มเข้าหากันเหมือนข่มอารมณ์ แววตาที่จ้องมองพี่ชาย ...มันเต็มไปด้วยอารมณ์มากมายที่อธิบายไม่ถูก...
.
.
.
แล้วร่างเล็กๆก็สลายไปกับสายลม .....
.
.


***


ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คนที่โทรหาก็เปิดประตูรถเข้ามา ตอนแรกพี่กรจะพาน้องชายไปโรงพยาบาล แต่คนป่วยขอร้องไว้ก่อน เพราะกลัวว่าถ้ารู้ถึงหูคุณนายแม่แล้วจะยิ่งเป็นเรื่องใหญ่ พอถามว่าแล้วจะให้ไปที่ไหน คนป่วยเลยขอให้พี่ชาย ขับรถกลับไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่โรงพยาบาล ที่ทำงาน หรือบ้านคุณนายแม่ ....คุณกำจรเลยขับรถน้องชายกลับไปที่คอนโดตัวเอง ...
.
.
.
เข้าคอนโดฯ มาได้แบบทุลักทุเล เพราะกำพล จะล้มได้ตลอดเวลา คุณกำจรเลยต้องคอยประคองน้องชายไว้ กว่าจะเข้ามาในลิฟต์ได้กำพลก็หมดแรงหันหน้าเข้าซบพิงคนเป็นพี่แล้วกอดยึดไว้ ... คุณกำจรกระชับแขนโอบไหล่กว้างไว้แน่น จนปลายจมูกน้องชาย ซุกเข้ากับซอกคอ รอยยิ้มของพี่ชายที่อยู่ๆก็ผุดขึ้น มันกว้างจนปิดไม่มิด ... 

... ถึงจะบอกว่าเป็นคอนโดคุณกำจร แต่ภาพที่ติดเป็นวอลล์เปเปอร์บนผนังหรือแม้แต่รูปในกรอบรูปกลับเป็น ภาพของ น้องชายมากกว่าตัวเองเสียอีก  ...
.
.
.
ร่างใหญ่นอน หายใจหอบ ผ้าชุบน้ำเย็นที่วางปิดบนเปลือกตา พอทำให้สบายขึ้นมาบ้าง คอทั้งแสบทั้งแห้งจนเจ็บ... คนตัวโตเลยเริ่มคิดถึงน้ำแกงอุ่นๆรสละมุนติดเปรี้ยวนิดๆที่ปลายลิ้น ของแม่พุกขึ้นมาทันที ถ้ารู้ว่าจะแย่ขนาดนี้ จะขอให้แม่พุกทำใส่ถุงให้ดีกว่า ...
นอนคิดไปเรื่อยเพราะหมดแรง ลืมเรื่องเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกแล้วเพราะคิดว่าคงจะร้อนในจนเส้นเลือดฝอยแตกก็แค่นั้น ...ความคิดกระตุกวาบตอนพี่กรค่อยๆปลดกระดุมเสื้อแล้วเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้...สบายจนเกือบเคลิ้มหลับ ถ้าไม่ติดว่าเกิดจำได้ขึ้นมาเรื่อง วุ้นมะพร้าวและน้ำตาลสดที่ซื้อติดมือมาฝากพี่ชาย ...คนป่วยเลยคว้ามือที่กำลังเช็ดแผงอกเอาไว้ แล้วบอกให้คนเป็นพี่ลงไปเอาของฝากที่อยู่หลังรถ ได้ยินเสียงตอบรับเบาๆ และเสียงปิดประตู...คนป่วยเลยได้แต่นอนรอ...และเผลอหลับลึกไปในที่สุด ...
.
.
.
...เจ้าของห้องฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ขณะจัดข้าวของใส่ตู้เย็น เมื่อวานโกรธอยู่บ้างเหมือนกันที่ติดต่อน้องชายไม่ได้ ไม่ใช่กำพลไม่รับสายตน แต่ตนเองต่างหากที่ไม่อยากโทรหาเพราะกลัวว่าจะรบกวนเลยได้แต่รอให้กำพลโทรเข้ามาเอง แต่เมื่อวานทั้งวันกำพลก็ไม่ได้โทรมา เมื่อกี้ตอนเอาของฝากขึ้นมาเลยอดติดใจไม่ได้ แต่ก็ใจชื้นขึ้นมาทันทีที่น้องชายยื่นมือถือให้ตนชาร์จแบตฯให้ เลยคิดเอาเองว่าเมื่อวานมือถือกำพลน่าจะแบตฯหมด....
.
.
.
เพราะไม่รู้ว่าน้องชายทานข้าวเช้ามาแล้ว พี่กรเลยลงมือเข้าครัว ครั้งนี้จะลองทำเมนูง่ายๆให้คนป่วย หยิบนั่นหยิบนี่ไปฮัมเพลงไป กำพลชอบอะไรบ้างทำไมพี่กรจะไม่รู้ ที่คอนโดพี่กรมีทุกอย่างที่กำพลชอบ...มีกระทั่งกระปุกเต้าหู้แดง ที่เอาไว้กินกับข้าวต้ม ... รวมไปถึงสาหร่ายกรอบแบบกระป๋องหิ้วรสต้มยำที่ซื้อมาทีเป็นโหล ที่คอนโดฯ ไม่มีกาแฟ เพราะกำพลไม่ชอบกลิ่นกาแฟ มีแต่โอวัลตินและโกโก้ที่น้องชายมักจะดื่มตอนเช้า ...มีกระทั่งนมข้นตราหมีที่กำพลมักจะเอามาโรยใส่ผงโอวัลตินกินเล่น รวมไปถึงไอศกรีมรสช็อกโกแลต และโยเกิร์ตรสสตรอว์เบอร์รี  ...กำพลเกลียดวาซาบิ เรื่องนี้คนเป็นพี่ชายรู้ดี แต่ก็นั่นละ เรื่องนี้แอนนี่ไม่รู้และไม่มีวันจะได้รู้  ยายผู้หญิงเอาแต่ใจไร้มารยาทยายผู้หญิงที่ได้แต่ส่งเสียงเล็กเสียงน้อยน่ารำคาญ มีดีก็แค่รอยยิ้มแค่นั้น รอยยิ้มจากริมฝีปากได้รูป... ยิ้มที่ทำให้กำจรอยากจะใช้มีดค่อยๆเลาะริมฝีปากหล่อนออกมาใส่ชักโครก รอยยิ้มนางมารร้ายที่ล่อลวงให้น้องชายคนดีให้ค่อยๆถอยห่างจากตนเอง ...
.
.
.




เตรียมทุกอย่างไว้เสร็จ พ่อครัวถึงได้แอบชะโงกมองคนป่วยที่นอนนิ่งบนโซฟา รอยยิ้มของความสุขฉาบอยู่บนใบหน้า ...ข้าวต้มหมูส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ข้าวต้มที่ใส่ทุกอย่างที่กำพลชอบ คนทำยิ้มให้ตัวเองก่อนปลดผ้ากันเปื้อนออกพาดไว้กับเก้าอี้ เอื้อมไปหยิบชามใบเล็กมาตักข้าวต้มใส่ กำพลไม่ชอบทานของร้อนๆ ถ้ายังอุ่นๆหรือเป่าให้อุ่นก็ยังโอเคบ้าง แต่ถ้าตั้งไว้ให้เย็น นั่นแหละชอบที่สุด ...

ล้างไม้ล้างมือแล้ว เดินไปนั่งข้างคนป่วย เสียงลมหายใจยาวเป็นจังหวะ พอทำให้เดาได้ว่าคนป่วยหลับลึกไปแล้วนั่งมองจมูกโด่งกับริมฝีปากที่โผล่พ้นผ้าขนหนูออกมา คนเป็นพี่ชายก็เหมือนต้องมนต์ ทุกอย่างมันเป็นไปของมันเอง ..ปลายนิ้วไล้ลากไปตามสันจมูกโด่ง แล้วค่อยๆลูบเบาๆที่ริมฝีปากกว้าง ... หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกได้..ตอนโน้มตัวลงไปใกล้ใบหน้าคม ... ริมฝีปากพี่ชายแตะเบาๆซ้ำๆเข้ากับริมฝีปากคนหลับ ... ก่อนจะตัดใจก้มลงไปจูบบนผ้าขนหนูที่ใช้ปิดดวงตาคม...
.
.
.




***



"....เปล่าค้างบ้านสาวไหน ค้างคอนโดฯพี่กร ....หลับครับไม่สบายเลยปิดเครื่องชาร์จแบตนอน ...ไม่ได้ปิดเครื่องหนีคุณเมียครับ....คุณหมีไม่สบายนิดหน่อยเลยนอนพักครับ....จริงๆครับ... แล้วจะเสียงสูงทำไมแหละครับ....คิดถึงครับ....ครับมากๆครับ ..."

ตอนนี้คุณหมีดีขึ้นมากแล้ว ... เลยมีเวลามาโทรหาสุดเลิฟ ... ไม่กล้าเสียงดังมากกลัวพี่กรที่อยู่อีกห้องจะบ่นเอาเพราะรำคาญ นอนกลิ้งๆคุยกับคุณเมียเบาๆก็ทำให้ยิ้มได้ไม่หยุด เมื่อยแก้มหมดแล้วเนี่ย ... ว่าจะวางจะวาง แต่สุดท้ายก็ขุดเรื่องมาคุยอีกจนได้ ...
.
.
.
คุยไปคุยมาจนมาจบที่....
.
.
.







"นอนอยู่บนเตียงเปล่า....? คลุมโปงสิ...มีเรื่องจะคุยด้วย ..."

"...คลุมแล้ว..."

"...ล้วงมือเข้าไปจับหน้าอกได้ไหม? ผมจับหน้าอกคุณเมียอยู่...คุณเมียทำอะไรอยู่?"

"...จับหน้าอก ??..."

"บีบได้ไหม? ตอนนี้คุณหมีกำลังดูดหน้าอกคุณเมียอยู่..."

"...พล...ไม่เล่น...พวกไอ้ขวดนอนดูทีวีอยู่ข้างล่าง... "

"ก็คลุมโปงแล้วไง แล้วนี่มันตีสองอย่าอำเลยครับ พวกนั้นหลับหมดแล้ว ...ถึงไม่หลับ คุณเมียนอนบนชั้นสามพวกพี่ขวดเขาไม่เห็นหรอก นะๆๆๆ ผมดูดหน้าอกคุณเมียอยู่นะ ...ครางให้ฟังหน่อยสิแต่อย่าเสียงดังนะเดี๋ยวพวกพี่เขาตื่น..."

"...."

"ผมจูบคุณเมียอยู่....คุณเมียสอดนิ้วคุณเมียเข้าปากแล้วดูดทีสิ...ใช่...อย่างนั้นครับ....ครับ...เด็กดีครับ...สุดยอดเลย....จากนั้นผมก็..ดูดหน้าอกคุณเมีย คุณเมียบีบหน้าอกแรงๆทีสิ บีบยอดอก...อืมส์...ลิ้นผมเลียยอดอกคุณเมีย...น้ำลายเปื้อนไปหมดเลย ....รักผมไหมครับ..."

"..ระ..รัก.."

"รักมากเหมือนกันครับ ....ตอนนี้ผมกำลังล้วงมือจับน้องคุณเมียอยู่นะ ...แล้วก็ดูดหน้าอกอยู่ด้วย...แรงกว่านี้อีก...ครับ ...รูดลงให้ทีสิครับ...คุณเมียน่ารัก...ผมจะพูดช้าๆนะ ....ผมค่อยๆจับน้องคุณเมียแล้วรูดลงแล้วนะ ...กำหลวมๆแล้วค่อยๆรูดเบาๆ ....เอาอีกมือมาจับบอลหน่อยสิ ...ผมกำลังอมมันเล่นอยู่ ..ครับ ..กำลังเลียให้คุณเมียอยู่ ...กำลังจะอมน้องคุณเมียแล้วนะ ....คุณเมียเอานิ้วแตะน้ำลายแล้วมาจับทีสิ...ทำตามผมบอกนะครับ....รูดลงมาเบาๆนะ แอ่นสะโพกขึ้นนิดนึง ...ครับเด็กดี ...สอดนิ้วเข้าไปได้ไหม? ลองทีสิครับ...ค่อยๆ ..ครางหน่อยสิ เบาๆนะเดี๋ยวเตียงข้างล่างได้ยิน...โอเคๆๆไม่แกล้ง...ต่อนะ....คิดภาพตามนะ...ไม่ต้องเอานิ้วออกสิ... ตอนนี้ผมขึ้นมาคร่อมทับคุณเมีย ...คิดท่าหกเก้าไว้นะ อีกมือที่ว่าง..สอดนิ้วเข้าปากทีสิ ผมกำลังเอาของผมใส่ปากคุณเมียอยู่...ใช้นิ้วได้ไหม คิดว่าเป็นของผมนะ อมรูดเข้าไปหน่อยสิ...ครับ..คุณเมียทำได้ครับ...นะครับเด็กดี ..ครับ ..เอาโทรศัพท์จ่อแล้วรูดนิ้วให้ผมได้ยินนะ...ครับ... เก่งครับ...คุณเมียสุดยอด...ค่อยๆรูดนะ ...ข้างล่างผมกำลังเลียให้คุณเมียอยู่ ...นิ้วยังอยู่รึเปล่าเอาเข้าไปลึกอีกหน่อยสิ....ครับ ค่อยๆเพิ่มอีกนิ้วนะ....ผมลุกออกมาแล้ว ถอนของผมออกมาจากปากคุณเมียแล้ว .... คุณเมียใช้สองมือเลยได้ไหม?....ผมกำลังจะใส่ของผมเข้าไปนะ....ครับ ...ค่อยๆครับ...ถ้าไม่ถึงแอ่นสะโพกขึ้นมาอีกสิ...เอาหมอนรองไว้ก็ได้ ...ครับ...เก่งครับ...คุณเมียเก่งที่สุดเลยครับ....  "

"...."

"คุณเมียทำอะไรอยู่ครับ ? ...."

"จับอยู่...อย่าถามดิอาย..."

"ทำเหมือนผมไหม?...พร้อมๆกันนะ....ค่อยๆรูด ... อืมส์...สุดยอดเลยครับ ....แรงอีกนิดสิครับ...แบบนั้น..อื้ออออออ....คุณเมีย แรงๆ เร็วครับ เร็ว...เร็วกว่านี้...อะ..อะ..อะ..คุณเมีย ...ผมจะไปแล้วนะ...อย่าปล่อยมือนะ........เพิ่งพา เร็วๆ แรงกว่านี้อีก แรงๆๆ .....ซี้ดดดดดดดด...เร็วอีกครับคุณเมีย อย่าส่งเสียงนะ ผมจูบคุณเมียอยู่...อืมส์....สุดยอดครับ เร็วๆครับ ซี้ดดดดดดด ....อ้า...คุณเมีย..คุณเมีย..พร้อมกันนะ เร็วๆ เร็วๆครับ เร่งอีกสิ...อึ๊ก...อื้ออออออออ.....อื้ออออออออออออออ!!!...ซี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...ออกมาแล้ว...ออกมาแล้วครับ ....อ้าส์....อืมส์.. คุณเมียสุดยอด..."

"...."

"คุณเมีย....? คุณเมียฟังอยู่หรือเปล่าครับ?....คุณเมีย???"

"....อย่า...ถามมาก....หมดแรง...."   

".....หึ...หึ..."

"จะหัวเราะทำไมเล่า? ไอ้หมีบ้า....แง่งๆๆๆๆ"

"โอเค..งั้นหลับนะ"

"ได้แล้วทิ้ง...ไม่แมนเลยวะ..."

"งั้นพรุ่งนี้จะให้แม่ไปขอ"

"ตลก!"

"หมดแรงยังจะเถียงอีก ฝันดีนะ...รักคุณเมียนะ..."

"...รู้แล้ว..."

"รักปะ?"

"รัก"

"หลงผมปะ ...หลงผมเหมือนที่ผมหลงคุณเมียจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว..."

"นอนไปเลยไป..."

"รักนะ"

"รัก"

"จุ๊พก่อน.."

"จุ๊พ"

"หอมก่อน.."

"หอม"

"ฟัดกันอีกรอบนะ...."

"ฟั...???!!!   บ้า! นอนได้แล้ว วางแล้ว...รักนะวางๆเลย "

"ครับ...ฝันดี แล้วพรุ่งนี้เจอกันครับ..."

"มานะ...จะรอ.."


***


.
.
.

...ถึงจะบอกอย่างนั้น แต่รุ่งขึ้น คุณหมีก็ไม่ได้ไปทำงาน ...และไม่ได้เข้าไปที่บริษัทหรือติดต่อกับเพิ่งพาอีกเกือบสามอาทิตย์...
.
.
.
นั่นเป็นครั้งแรกที่ เพิ่งพา ต้อง 'รอ' อย่างไม่รู้จุดหมายและเหตุผล ......





.....เหตุการณ์ในวันนั้นที่เพิ่งพาไม่รู้ ....

.
.
.
.คุณกำจรตื่นขึ้นมาตอนเช้า เดินเข้าห้องน้ำเพื่อจะพบว่าน้องชายตัวเอง กอดโถชักโครกแล้วอ้วกอย่างเอาเป็นเอาตาย...กำพลบ่นว่าปวดหัว...ปวดมากจนอ้วก ... คนเป็นพี่เลยได้แต่เอาเก้าอี้มานั่งข้างๆแล้วคอยลูบหลังให้....และมันก็เหมือนไม่มีอะไรดีขึ้น เมื่อน้องชายยิ่งบ่นว่าปวด ...

...และก็เหมือนจะอ้วกจนหมดไส้หมดพุง...เพราะหลังจากไม่มีอะไรจะอ้วกออกมา คนป่วยก็เหมือนจะดีขึ้น คุณกำจรพยุงน้องชายมานอนบนโซฟาตัวเดิมอีกครั้งแล้วเตรียมเข้าครัว วันนี้สงสัยคงต้องขอลาคุณยศอีกวัน ....

เสียงตึงดังขึ้นข้างนอก คุณกำจรวิ่งออกไปดูก็พบร่างน้องชายนอนนิ่งหน้าประตู....ถึงจะเรียกแค่ไหน กำพลก็ไม่ได้สติ แล้วคุณกำจรก็แทบบ้า เมื่อเลือดสีสดค่อยๆไหลออกมาจากจมูกโด่ง ..
...
.
.
.
 

เรื่องพวกนั้น.....เพิ่งพา ไม่เคยรู้ ....
 

[nunnan]

คุณหมีอย่าเป็ํนไรน่ะะ

[nn~~NN]

ฮือออออ คุณหมี 

ปล.พี่กรอย่างหลอนเลย  ฮืออออออออ   

[armmyrine]

  คุณหมีเป็นอะไร  โรคเกาหลีป่ะ มะเร็ง ลูคีเมีย  อะไรเทือกนั้น...

                              อย่าเป็นอะไรไปนะ  กลัวเพิ่งพา เป็นหม้าย ยังสาวอยู่

     เซ็กส์โฟน คุณหมี  พระเจ้า   ย้ำอีกที ว่ามัน "17"

[Zinub]

คุณหมีเป็นไรอ่ะ คงไม่ใช่เนื้องอกในสมองน้าา
ไม่เอา ไม่เอามาม่า พลีสสส..... 

[Rafael]

ฮืออออ
คุณหมีอย่าเป็นอะไรนะ
เดี๋ยวเพิ่งพาก็เป็นหม้ายหรอก ไม่อาววววว

[yunjae123]

คุณหมีเป็นอะไรอ่ะ!!!!!!!!
ทำไมเลือดกำเดาไหลบ่อยจัง
แต่....ชอบที่คุณหมีเซ็กส์โฟนกับผึ้งอ่ะ ><~~~~~~
รอตอนต่อไป อยากรู้มากเลยว่าคุณหมีป่วยเป็นอะไร

[ErosAmor]

แว๊กก คุณหมีเป็นอะไร หนูหมีบอกเพิ่งพาเร็ว สงสารคุณหมีจัง
ป.ล. sex phone เอิ่มมมมม 

[Aoya]

คุณหมีอย่าเป็นอะไรนะ   
แล้วนู๋หมีหายไปไหน ทำไมไม่มาช่วยกันบ้างงงงง

[malula]

หลากหลายอารมณ์อัดแน่น
บรรยากาศคู่รักหวานปนหื่นก็สุดแสนจะได้อารมณ์
อาการจิตหลงน้องของพี่กร ก็หลอนดีชะมัด
อาการป่วยของคุณหมีหนักไม่ใช่เล่น
สงสารก็แต่เพิ่งพาไม่รู้อะไรเลย คงได้แต่รอ...

[Lemon_Tea]

คุณหมีเป็นอะไรอ่ะ
เอ พี่กร น้องมีเมียแล้ว อย่ายคิดเกินกว่าพี่น้องนะ

[ชะรอยน้อย]

คุณหมีเป็นอะไรอ่ะ หนูหมีลงโทษรึเปล่าเนี่ย พี่ชายคุณหมีนี่หลอนจริงอ่ะ อะไรจะหลงน้องขนาดนี้

[patchylove]

  คุณหมีอย่าเป็นไรไปนะ

[savada]

เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  หื่นๆๆ   ฮ่าๆๆๆ

เกรียนอ่า ฮ่าๆๆ  ว่าแต่คุณหมีเป็นอารายอะ  แง่มๆๆๆ

[JingJing]

กรี๊ดดดดคุณหมีเป็นอะไร เป็นโรคร้ายแรงแน่ๆ หายไปตั้ง 3 อาทิตย์
แล้วจะหายขาดเปล่าอ่ะ หนูหมีมาช่วยตัวเอง(?)เร๊วลูก

อ่านเรื่องนี้เหนื่อยแหะ ลุ้นตลอด แถมกลัวใจคนแต่งสุดๆ แต่ก็หยุดอ่านไม่ได้ 
มาต่อเร็วๆด้วยนะตัวเอง อยากรู้เรื่องต่อมากๆๆๆ