หัวข้อ: แม่สื่อแม่ชัก มักได้ "ชัก" เอง : 02 06 2020 Rewrite : ตอนพิเศษ หน้า 76

[golove2]

อยากเก็บเธอไว้ทั้ง 3 คน

รักพี่เสียดายน้องทุกคนเลย


 

[gintoify]

ชอบพี่จิ้นสุดและ 

[p_pink]

พี่จิ้น?! พี่จิ้นเหรอ
หึยยย~ เราชอบพี่โอมขาโหดอ่ะ

[JingJing]

น้องมะนาวหายไปหนายยยย แฟนคลับคิดถึงแล้วนะ

[ryoushena]

The Call Chapter 15: มงกุฎช็อกโกแลต
__________________________________________________________________________________________________

When you feel like there’s no way out
Love is the only way
…….
I LOVE YOU
I LOVE YOU
I LOVE YOU
I LOVE YOU
하루종일그대모습자꾸떠올라
……
I love you everyday
Don’t get away
Take me away
I love you everyday
In everyway
널사랑해

http://youtu.be/ZZEiDiDhlpI

“แม่หมูเลิกเปิดเพลงนี้สักทีเถอะ!” ผมหันไปบอกเพื่อนตัวกลมที่กำลังนั่งทำปากขมุบขมิบตามเพลงเกาหลีที่ดังออกมาจากลำโพงพร้อมกับโบกผ้าเช็ดหน้าไปมาอย่างเมามันส์เพลงนี้เปิดวนซ้ำไปมาหลายรอบจนผมนับไม่ไหว พี่เมทผมนั่งเอาหลังพิงผนังห้องอ่านหนังสือเกี่ยวกับรถอยู่บนเตียงเงียบ ๆ หันมามองพวกผมบ้างเป็นระยะพร้อมกับส่ายหน้าขำ ๆ เรายังออกจากห้องไปไหนไม่ได้เพราะตอนนี้ฝนกำลังตกหนัก

หลังจากที่ผมวิ่งหลบฝนมาถึงห้องก็รีบอาบน้ำสระผมนั่งรอเวลาฝนหยุด นอนรออยู่บนเตียงจนผมแห้ง แต่ฝนก็ยังไม่หยุด ระหว่างรอผมก็เรียกเพื่อนตัวกลมมาสัมภาษณ์เรื่องเมื่อคืน ผมบอกแม่หมูเรื่องเกียร์ปริศนาและเรื่องหนุ่มรังสีออร่าว่าเป็นพี่จิ้น ตอนแรก ๆ ที่เล่าให้ฟังแม่หมูก็ทำตาโต แล้วส่ายหัวหน่าย ๆ บอกกับผมว่าคงมีปัญหาเกี่ยวกับคนใส่แว่น

“ปิดทำไม เพลงนี้เหมาะกับสถานการณ์ตอนนี้ดีออก เนื้อเพลงตรงม้ากกก อย่าทำให้ฉันหลงเธอไปกว่านี้เลยช่วยมองมาที่ใจฉันที ฉันคิดถึงแค่เธอจนหลับไม่ลงทั้งคืน I love u ฮู้ ฮู ฮู่ ฮู....” แม่หมูยังไม่ทันได้พูดจบประโยคดี พอถึงท่อนเพลงถูกใจ เธอเปล่งเสียงร้องเพลงคลอตามจังหวะเพลงแถมยังส่ายตัวเลื้อยไปมา ดวงตาเป็นประกายวิบวับ ตามประสาคนกำลังอารมณ์ดี

“ไอ เลิฟ ยง เลิฟ ยู อะไรเล่า”

“อ้าว ไหนตอนแรกบอกว่ารู้สึกแปลก ๆ ”

ผมพยายามอธิบายความรู้สึกตอนที่เจอพี่จิ้นใส่แว่นเป็นครั้งแรกให้แม่หมูฟัง มันอธิบายยากนะ ที่อยู่ดี ๆ เราจะมองเห็นคนธรรมดามีแสงสีฟ้าแผ่อยู่รอบตัว

“อารมณ์เหมือนไฟล่อแมลงป่ะ” พี่มีนพูดแทรกขึ้นมา สงสัยคงได้ยินที่พวกผมคุยกันแล้วนึกภาพตามในหัว ผมลองนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น ผิวขาวจัดของพี่จิ้นเหมือนกลืนหลอดไฟเข้าไปในตัวหรือไม่ตัวของพี่แกก็ผลิตแสงได้ด้วยตัวเอง

“พี่มีนเขาหมายถึงไฟล่อแมงดาเปล่ามะนาว” ผมหันกลับไปจ้องเพื่อนตัวกลมที่กำลังหัวเราะคิกคักอย่างน่าหมั่นไส้ แต่มะนาวไม่ได้สนใจ เธอยังคงพูดเจื้อยแจ้วต่ออย่างอารมณ์ดี

“แล้วเกียร์นี่ล่ะจะเอายังไง”

หลังจากเล่าเรื่องเกียร์ให้พี่มีนและแม่หมูฟังทั้งสองคนก็ช่วยกันวิเคราะห์แต่ก็ไม่ได้เบาะแสเพิ่ม ทั้งสองคนมืดแปดด้านพอ ๆ กับผม ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ว่าเกียร์มันมาห้อยอยู่บนคอผมได้ยังไง ตอนแรกผมกะว่าจะถอดออกเก็บไว้แต่คิดไปคิดมาใส่เอาไว้เหมือนเดิมดีกว่า ผมชอบ

“แสดงว่าคืนนั้นบุคคลปริศนาที่ให้สร้อยเราเขาคงเมาเหี้ย ๆ เลยเอาสร้อยมาทำเป็นสัญลักษณ์ว่าตัวนี้จองแล้วมั้ง” พี่เมทหน้าโหดพูดเสร็จก็หัวเราะร่วน

RRRRRRRRR

“สวัสดีคะ ห้อง 7712 คะ” แม่หมูลุกออกจากเตียงผม ใช้มือข้างถนัดยกหูโทรศัพท์ขึ้น บีบเสียงผู้หญิงเป็นหวัดเข้าไปในสาย

“ขอสายพี่มีนหรอคะ” แม่หมูหันไปมองพี่มีนที่นั่งอยู่บนเตียงทำสัญญาณมือว่าจะรับโทรศัพท์หรือเปล่า เห็นพี่เมทผมหน้าโหด ๆแบบนี้ ฮ็อตนะครับ สาว ๆ มาโทรมาจีบกันไม่เว้นแต่ละวัน พี่มีนโบกมือบอกว่าไม่รับสาย เพราะถ้าเป็นสายที่โทรเข้ามาที่ห้องส่วนใหญ่เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เป็นสายที่โทรเข้ามาจีบแน่นอน ถ้าเป็นคนรู้จักจะโทรเข้ามือถือไม่ได้โทรเข้ามาเบอร์ห้อง

“พี่มีน.....ไม่อยู่คะ ออกไปกินข้าวยังไม่กลับเข้ามาเลยคะ สงสัยคงติดฝน”  ตอนนี้ฝนก็ยังตกหนักอยู่นะครับ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตก

หลังจากแม่หมูวางสายไม่ถึงนาที เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีก

RRRRRRRRRR

“ห้อง.....คะ” อ้าว เสียงแม่หมูหาย กดเสียงเล็กให้เหมือนเสียงผู้หญิงมากเกินไป ไม่มีเสียงไม่ออกมาซะอย่างนั้น เคยบอกแล้วให้พูดปกติก็ไม่เชื่อ

“มะนาวหรอคะ อยู่คะ มะนาวโทรศัพท์”

“ครับ?”

"ถุงขนมบนโต๊ะยามของมึง" พี่โอมพูดเสียงเข้มเข้ามาในสาย น้ำเสียงหงุดหงิดนิด ๆ

ตู๊ดดดด.....ตู๊ดดดด.....

“?” แค่นี้ วางสายไปแล้ว?

ผมเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ไหว เดินไปหยิบร่มที่เก็บเอาไว้ในตู้ ผลักมุ้งลวดประตูห้องออก ยกร่มขึ้นบังฝน สวมรองเท้าแตะพลาสติกแบบหูสวมหน้าห้อง แล้วค่อย ๆ เดินเลียบเงาหลังคาไปหน้าหอ ฝนยังคงตกลงมาอย่างหนัก พอเดินออกไปถึงหน้าหอ ผมเห็นไอ้พี่เข้มยืนตัวเปียกอยู่สงสัยออกไปไหนมาแล้วโดนฝนระหว่างทาง พอไอ้พี่เข้มเห็นผมก็เดินหน้านิ่งยื่นถุงพลาสติกให้ผมเสร็จก็เดินผ่านผมเข้าหอไปเลย

“?” อะไรว่ะ????

ในถุงพลาสติกมีกล่องเล็ก ๆ สีฟ้าอมเขียวลักษณะคล้ายซองบุหรี่อยู่หลายกล่อง

Morinaga
♕
ด้านหน้ากล่องมีรูปมงกุฎสีดำอยู่ตรงกลาง
ถัดจากรูปมงกุฎพระราชาสีดำเขียนว่า
Hi CROWN
Chocolate

ผมพลิกด้านหลังมีฉลากเขียนกำกับเอาไว้ว่า โมรินากะ ไฮ คราวน์ ดาร์ก (ดาร์กช็อกโกแลต) ผมรู้สึกคุ้นหูชื่อช็อกโกแลตยี่ห้อนี้เหมือนเคยได้ยินไอ้โก๋มันมาเล่าอะไรซักอย่างให้ฟัง แต่จำไม่ได้

“น้องห้อง 7712 ใช่ไหม?”

“ครับ?”

“มีคนเอาขนมมาฝากไว้ให้” พี่รปภ.ยื่นกล่องกูลิโกะป๊อกกี้รสสตอเบอร์รี่ที่มีกระดาษแปะเอาไว้ว่าห้อง 7712 ส่งมาให้ผม

“ขอบคุณครับ”

…….

………………

……………………….

…………………………………………..


“มีขนมมาวางหน้าหออีกแล้ว” ผมชูกล่องกูลิโกะป๊อกกี้รสสตอเบอร์รี่ขึ้น หลังจากที่เปิดประตูเข้าไปในห้อง

“ไม่ชอบกินรสนี้คะ ชอบรสช็อกโกเลตมากกว่า”

“ไม่ดีกว่ากลัวอ้วน” พี่มีนพูดยิ้ม ๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านหนังสือเกี่ยวกับรถที่กำลังอ่านค้างอยู่ต่อ

“ว้า...แสดงว่าไม่มีใครกินสินะ” การที่ไม่มีใครชอบรสชาติขนมเหมือนเราชอบช่างเป็นลาภอันประเสิรฐ ว่าแล้วผมก็รีบแกะขนมกินทันที

“น้องเมทฝนมันซาลงบ้างยัง?” ผมชะโงกหน้าออกดูฝนด้านนอก ยังตกหนักอยู่เลย แถมไม่มีทีท่าว่าจะหยุดซะด้วย

“คงอีกนานพี่มีนยังตกหนักอยู่เลย”

“เบื่อว่ะ หิวด้วย” พี่มีนลุกขึ้นจากเตียงบิดตัวไปมา เดินมาหยิบขนมไปกินหน้าตาเฉย วันนี้ฝนตกหนักมาก และตกนานด้วย เริ่มตกตั้งแต่ช่วง 5 เย็น ตอนนี้เกือบทุ่มฝนยังไม่มีวี่แววว่าจะหยุด ผมเองก็ชักเริ่มเซ็งเหมือนกัน

“กินช็อกโกแลตกันไหม? เพิ่งได้มาเมื่อกี้”

“เล่นไพ่ไหมคะ”

“ยังไม่เข็ดหรือไง” ผมหันไปดุเพื่อนตัวกลมที่กำลังใช้มือค้นเอาไพ่ในลิ้นชัก

“ฝนตกหนักขนาดนี้ พ่อคงไม่มาเดินตรวจหรอกมั้ง” พูดเสร็จพี่มีนก็เปิดประตูเดินไปเรียกห้องข้าง ๆ สรุปห้องผมคืนนี้เปิดบ่อนอีกแล้วครับ _ _” ผมที่อยู่ในฐานะชนกลุ่มน้อยก็ต้องคล้อยตามเขาไป เล่นไปได้สักพักพี่เมทผมก็เริ่มนั่งไม่ติด นั่งชันเข่าก็แล้ว ขัดสมาธิก็แล้วแต่ก็ได้แต้มไม่เกินหก พี่มีนบ่นขึ้นมากลางวงอย่างคนอารมณ์เสียสุด ๆ “ทำไมวันนี้มือไม่ขึ้นเลยว่ะ เสียหลายร้อยแล้วเนี่ย” ผมเหล่ถามพี่มีนที่นั่งหน้าบูดลุ้นไพ่ในมือจนเส้นเลือดขึ้นหน้า

“เป็นไงพี่มีนป๊อกไหม?”

“บอดสนิทครับ แต้มเต็ม” พี่มีนวางไพ่ลงด้วยสีหน้าเซ็งระดับสิบ

“หรือจะนั่งผิดที่ มะนาวมาเปลี่ยนที่นั่งกัน”

พี่มีนขยับตูดปลี่ยนที่นั่งกับผม แต่อาการก็ไม่ดีขึ้น ยังถูกเจ้ากินเรียบทุกตา

“พี่มีนลองแต่งหน้าดูไหม? ดูอย่างแม่หมูดิ แค่ทาปากอย่างเดียวทั้งป๊อกทั้งเด้ง” ผมบุ้ยปากไปหาเพื่อนตัวกลมที่นั่งปากแดงสับไพ่ แม่หมูกำลังมือขึ้น เงินเต็มหน้าตัก ป๊อกบ่อยเสียจนขาไพ่ต้องหาวิธีแก้เคล็ด อย่างพี่เมทผมก็เปลี่ยนที่นั่งบ้างล่ะ เพิ่มขาบ้างล่ะ หรือไม่ก็ให้คนอื่นลุ้นไพ่แทนบ้างล่ะ

พอผมเสนอพี่เมทก็พยักหน้าตอบสนองทันที ผมรีบเดินไปหยิบกระเป๋าแต่งหน้าของแม่หมูที่วางอยู่บนโต๊ะ กางฝาออก หยิบอุปกรณ์แต่งหน้าออกมาบรรจงแต้มสีลงบนหน้าพี่เมทอย่างเมามันส์ เห็นอย่างนี้ผมมีฝีมือเรื่องศิลปะนะครับสมัยประถม-มัธยมเคยไปประกวดวาดรูปมาด้วยนา ผมขุดฝีมือออกมาใช้แต่งหน้าพี่เมทด้วยความสุขใจ แต้มสีเขียวนิดๆ ลงชมพูหนัก ๆ ปาดสีฟ้าเข้ม ๆ ศิลปะทำให้จิตใจคนร่าเริงได้นะผมว่า คนในวงไม่ได้สนใจผมเท่าไหร่ เพราะมัวแต่จดจ้องอยู่กับแผ่นพลาสติกสองสามใบที่ลุ้นอยู่ในมือ ผมกำลังแต่งเพลิน ๆ พี่เมทผมก็หัวเราะออกมาเสียงดังอย่างคนอารมณ์ดี

“ดวงมาแล้วว่ะ ป๊อกเก้าสองเด้งครับ 555”

พี่มีนหันไพ่มาอวดผม ในจังหวะนั้นผมก็ทาบกระจกยื่นเข้าไปใกล้ ๆ หน้าพี่มีนทันที

"เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!" พี่มีนตกใจหน้าตื่นร้องเสียงหลงเหมือนคนเห็นผี ไพ่ร่วงหลุดออกจากมือปลิวไปคนละทิศละทาง เสี้ยววินาทีพอทุกคนได้ยินเสียงร้องของพี่มีนก็หันหน้าขึ้นมามองเป็นจุดเดียว ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาจนน้ำตาไหล

“เลิก ๆ ฝนหยุดแล้ว วันนี้ฤกษ์ไม่ดี พอแค่นี้” พี่มีนพูดขึ้นมาหลังจากตั้งสติได้เรียบร้อยก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาเตรียมตัวออกไปกินข้าว

จากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันออกไปกินข้าว ฝนตกลงมาอย่างหนักทำให้พื้นค่อนข้างแฉะเดินไม่ค่อยสะดวก แต่พวกเราก็ไม่ได้สนใจเพราะความหิวในตัวกำลังประทุ

......

..........

...............

.......................................

กลับจากกินข้าวเสร็จ ผมก็นอนแผ่อยู่บนเตียงคนเดียว แม่หมูไปทำงานกลุ่มกับเพื่อน พี่มีนไปทำงานกลุ่มบ้านพี่กุ้ง ผมกำลังคิดอะไรเล่นเพลิน ๆ เสียงโทรศัพท์ห้องก็ดังขึ้นอย่างน่ารำคาญ

RRRRRRRRRRRRRRRRR

“ห้อง 7712 ครับ”

“รอหน้าหอ”

“ครับ?”

“มึงนี่มันความจำปลาทองหรือไงว่ะ ทีกูยังจำเสียงมึงได้  รีบ ๆ ออกมากูมีเรื่องต้องเคลียร์”

ตูดดดดด ตูดดดดด

“?” ยังคุยไม่รู้เรื่อง ไอ้พี่เข้มวางสายใส่ผมอีกแล้ว อะไรกับผมนักหนาว่ะครับ วางสายเสร็จ ผมก็เปิดประตูห้อง เดินออกไปหน้าหออีกรอบด้วยอารมณ์เซ็ง ๆ พอเดินไปถึงหน้าหอ ผมก็เห็นไอ้พี่เข้มยืนหน้าเครียดคุยอยู่กับผู้หญิงหน้าตาดีมาก ๆ คนหนึ่ง

"พี่เลิกทำตัวแบบนี้เถอะ ผมรำคาญ"

"โอม...ทำไมโอมพูดกับพี่แบบนี้ โอมให้โอกาสพี่แก้ตัวนะ พี่ขอโอกาสแค่ครั้งเดียว"

"พี่จะให้ผมพูดอีกกี่รอบว่ะ ทำไมไม่หัดเข้าใจง่าย ๆ "

"จะให้พี่เข้าใจว่าอะไรล่ะ พี่รับไม่ได้หรอกนะ ที่แฟนเก่าจะวิปริตไปชอบผู้ชายด้วยกัน"

"นั่นมันเรื่องของพี่ เสือกอะไรชีวิตผม"

“โอม...” ผู้หญิงคนนั้นยืนตัวแข็งทื่อ อ้าปากค้าง เหมือนจะพูดอะไรซักอย่างแต่พูดไม่ออก อาการเดียวกับผมเปี๊ยบ

“แต่...แต่มันผิดธรรมชาติ” ผู้หญิงคนนั้นพูดเสียงตะกุกตะกักท่าทางตกใจน่าดู ผมคิดว่าผมเข้าใจอารมณ์ของผู้หญิงนี้เพราะผมเองก็ตกใจ

“ช่างแม่งดิ”

“....”

ผู้หญิงคนนั้นมองไอ้พี่เข้มนิ่ง ทำท่าราวกับว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ เป็นคนแปลกหน้าที่เธอไม่เคยรู้จัก สักครู่เธอก็ยิ้มออกมา แล้วชูนิ้วโป้งไปให้ไอ้พี่เข้ม พร้อมกับพูดออกมาเสียงเบา ๆ ว่า "เอ็งตีบทแตกมากน้องรัก"

ต่อด้านล่าง

[ryoushena]

“.....” ผมพูดอะไรไม่ออก เมื่อตะกี้ไอ้พี่เข้มแค่เป็นคู่ซ้อมละครเวทีกับพี่รหัส พอพี่ผู้หญิงคนนั้นกลับไป ไอ้พี่เข้มก็เดินมาพูดกับผมที่ยืนรออยู่ “มึงมีคดีติดตัว”

“....”อะไรครับพี่ ผมไปก่อคดีอะไรเอาไว้อีก

“ไม่ต้องมาทำหน้างง มึงไปพูดอะไรกับน้องสาขากูมา”

“....” หรือเรื่องเสื้อคลุม? ตายละหวา ผมลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย

“ตามกูมา”

ผมเดินตามหลังไอ้พี่เข้มเข้าไปในโรงอาหาร พี่เข้มนั่งลงหยิบรีโมทกดปุ่มเปิดทีวี ใช้มือซ้ายตบแปะ ๆ ลงที่ว่างข้าง ๆ เรียกให้ผมเดินไปนั่ง หลังจากหน้าจอทีวีขึ้นรูปภาพไอ้พี่เข้มก็ปรับเลือกช่องไปเรื่อย ๆ ผมจะอ้าปากถาม ไอ้พี่เข้มก็จิ๊ปากรำคาญ หันมาทำตาดุใส่ผม

“ช่วงนี้เราก็ถึงช่วงล่าท้าผีกันแล้วนะครับ...”

รายการนี้ผมชอบ ตื่นเต้นดี แต่จริง ๆ ผมเป็นคนกลัวผีนะครับ บรรยากาศในโรงอาหารตอนกลางคืนช่างวังเวงเหมาะกับการดูรายการผีเอามาก ๆ ถึงตอนน่ากลัวก็ผลัดกันสะดุ้งคนละทีสองที พอรายการตัดเข้าช่วงโฆษณา พี่เข้มก็ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรกับผม แต่เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นซะก่อน

“ฮัลโหลโก๋”

“มะนาวสนใจไปเข้าค่าย Open House รับเด็กโควต้าป่าว”

“ไปวันไหน”

“ไปพรุ่งนี้ รุ่นพี่บอกสนุกนะไปเถอะ”

“เออ ๆ ไปก็ไป”

“เจอกันหน้าหอพรุ่งนี้ เดี่ยวมีรถบัสมหา’ลัยมารับ”

“อะเชร”

หลังวางสายเสร็จผมเดินกลับเข้าไปในโรงอาหาร แต่พี่เข้มไม่อยู่แล้วล่ะ สงสัยคงกลับห้องไปแล้ว

6.30 น. มะนาวงัวเงียตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุก พอรู้ว่าอีกเวลาอีกแค่ครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลานัดหมาย เขารีบตาลีตาเหลือกอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสะพายกระเป๋าที่จัดเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วรีบวิ่งออกไปหน้าหอทันที รถบัสสีแสดทองแล่นเข้าจอดเรียบร้อย มะนาวก้าวขาขึ้นไปนั่งรอเพื่อนบนรถ เขาพลิกนาฬิกาข้อมือเพื่อดูเวลา เกือบเจ็ดโมงแล้ว แต่โก๋ก็ยังไม่มา

“อีก 5 นาทีรถจะออกแล้วนะครับ”เสียงประกาศก้องจากโทรโข่งแจ้งเวลารถเคลื่อนตัวให้นักศึกษาที่กำลังยืนรวมตัวกันอยู่ทราบเวลาเดินทาง

“โก๋อยู่ไหนแล้วว่ะ รถจะออกแล้ว”

“นอ..น...”

“นอน? นอนเหี้ยรัยว่ะ ตื่นเร็ว รถจะออกแล้ว”

“เที่ยวเผื่อด้วย”

“อ้าว ยังไงไม่ได้ไปด้วยกันหรอว่ะ”

“อืมม...”

ตูดดดด ตูดดดด

ผมกดรีบโทรออกใหม่อีกรอบ แต่ไม่ติด ผมกดโทรออกย้ำ ๆ ไอ้โก๋แม่งปิดโทรศัพท์ เชรดดดด ไอ้สลัดโก๋!!!!!ไม่ปงไม่ไปมันแล้วแม่งผมหงุดหงิดหัวเสีย รีบลุกออกจากที่นั่ง อ้าว เฮ้ยๆๆ!!! รถบัสสตาร์ทออกตัวเต็มแรง ทำให้รถกระตุก ผมที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เสียหลักหัวทิ่มไปด้านหน้า จมูกผมกำลังจะฟาดเข้าไปกับเบาะ ตัวผมเข้าก็ถูกรวบเข้าไปกอดเอาไว้ทัน

“ระวังหน่อยสิ” กราฟดึงตัวผมให้นั่งลงบนเบาะ แล้วนั่งแมะลงข้าง ๆ

“...” ผมหันไปมองหน้ามันอึ้ง ๆ

“มองอะไร?”

“...” ไอ้กราฟแม่งหล่อว่ะวันนี้ มันเซ็ตเอาผมด้านหน้าตั้งขึ้น ไม่ได้ใส่แว่น แต่งตัวดูดีจัดเหมือนพวกนายแบบ มาดนิ่ง ๆ ของมันตอนนี้เท่สลัด ๆ เลยว่ะครับ

“นอนไม่พอหรือไง? ทำหน้าประหลาด”

“เปล๊า แค่ตกใจน่ะ” ผมพูดมุบมิบเสียงเบาอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง ไม่ได้หันไปสนใจไอ้กราฟอีก

สรุปผมต้องไปเข้าค่ายกับกราฟแล้วเพื่อนผู้หญิงในคณะอีกสองคน รถบัสแยกนั่งชายหญิง จุดหมายปลายทางของพวกเราอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่เป็นรีสอร์ทขนาดกลาง คาดว่าใช้เวลาชั่วโมงเศษก็น่าจะถึง

รถเคลื่อนตัวออกห่างม.ผมเรื่อย ๆ ลมเย็น ๆ พัดลอดกระจกเข้ามาตีแสกหน้าผมเป็นระยะ อากาศยามเช้ามันสดชื่นจริง ๆ ผมรู้สึกง่วง พยายามถ่างตาไม่ให้ปิด แต่สุดท้ายผมก็ยอมแพ้ต่อความง่วง

เห็นมะนาวนั่งสัปหงกหัวสั่นหัวคลอนไปมาจังหวะการเคลื่อนตัวของรถ เขาจึงเอื้อมมือจับหัวคนที่กำลังนั่งหลับริมหน้าต่างมาพิงไหล่ของตัวเองในท่าที่สบายขึ้น

รถบัสเดินทางมาถึงที่หมายผมก็เอากระเป๋าเข้าไปเก็บ คืนนี้ผมต้องนอนกับกราฟเพราะเขาแยกห้องนอนชายหญิงแบ่งตามคณะห้องละสองคน

กิจกรรมตอนเช้าเน้นสันทนาการร้องเพลงเล่นเกมกันไปตามปกติ บรรยากาศคึกคักสนุกสนานดี ผมก็เต้นแร้งเต้นกาเต็มที่

“เกมนี้เป็นเกมสุดท้ายแล้วนะครับก่อนจะปล่อยตัวให้ไปพักผ่อนแล้วถึงจะกลับมาเจอกันอีกทีตอนเย็น”  เสียงประธานแคมป์ป่าวประกาศผ่านโทรโข่ง “เชิญน้องผู้ชายของแต่ละคณะออกมาด้านหน้าเลยครับ

ผู้ชายของแต่ละคณะก็ทยอยเดินออกไปรวมตัวกันด้านหน้า เพื่อรอเล่นเกม

“ออกมาครบแล้วใช่ไหมครับ น้องผู้ชายคนไหนตัวสูงกว่าเพื่อนให้นอนลงครับเกมนี้ไม่มีอะไรมาก คณะไหนเสร็จก่อนก็ได้ไปพักก่อน”

ไอ้แว่นกราฟนอนทอดตัวยาวไปกับพื้นโดยมีผมนั่งอยู่ด้านหน้า พี่เขายังไม่ได้แจ้งกติกา ผมเริ่มอยากรู้ว่าจะให้เล่นเกมอะไรกันแน่

“ก่อนเริ่มเกมเดี่ยวพี่ ๆ จะแจกอุปกรณ์ให้นะครับ” พี่สต๊าฟถือตะกร้าทยอยเดินแจกไข่ใบขนาดย่อมส่งให้ทีละคู่ ๆ “เกมนี้ให้ลอดไข่เข้าไปในกางเกงเพื่อนจากอีกด้านซ้ายมาด้านขวานะครับ กติกาคือห้ามทำไข่แตกถ้าทำแตกต้องเริ่มใหม่ คณะไหนทำเร็วสุดก็ชนะไป และได้ไปพักก่อน”

ผมมองหน้าไอ้แว่นกราฟพร้อมกับสำรวจกางเกงที่มันใส่ ผมมีสิทธิ์รั้งตำแหน่งบ๊วยชัวร์ ๆ กราฟดันใส่กางเกงยีนส์ขายาวมาน่ะสิ

ปรี้ดดดดด!!! “เริ่มได้ครับ” เสียงเป่านกหวีดดังส่งสัญญาณเริ่มต้นการแข้งขัน ตัวแทนของแต่ละคณะก็เร่งมือลอดไข่ใส่เข้าไปในกางเกงเพื่อนคณะตัวเอง ทั้งเสียงเชียร์เสียงฮาปนขำดังลั่น

ผมรีบลอดไข่เข้าไปในกางเกงยีนส์ของกราฟจากขาด้านซ้ายไต่กระดึ๊บ กระดึ๊บขึ้นไปเรื่อย ๆ จนวนมาถึงบริเวณเป้ากางเกง เสียงเชียร์ส่งเสียงเร่งให้ผมรีบเลื่อนไข่เร็วขึ้นด้วยความตื่นเต้นผมทำไข่หลุดมือหายเข้าไปในเป้ากางเกง

“สลัด!”

อารามตกใจ ผมรีบคลำหาไข่ จนในที่สุดก็เจอ 'ไข่ยังไม่แตก' ผมใช้นิ้วเขี่ยไข่ออกจากบริเวณเป้าเกางเกงมายังต้นขาขวาแต่มันก็ไม่ไป ใช้มือขวากลิ้งมือเดียวไม่ไดผล ผมเลยใช้มือซ้ายประคองด้านล่างของไข่ด้วย ลองกลิ้งอีกรอบแต่มันก็ยังกลิ้งไม่ไปอีก

“ผิดใบ” กราฟพูดขึ้นมาเสียงเบา ผมไม่กล้ามองสบตาไอ้กราฟ รู้สึกร้อนไปทั้งหน้าลามไปจนถึงใบหูใจเต้นตึกตัก อ๊าก! ไอ้แว่นกราฟทำไมมันไม่ชอบใส่กางเกงชั้นในว่ะ

“เอ่อ...โทษ ๆ ”

ผมวางมือจากไข่ใบนั้น เริ่มคลำหาไข่ไก่ที่ใช้แข่งอีกรอบจนเจอ ก่อนที่ผมจะกลิ้งไข่ผมหันไปมองหน้าไอ้แว่นกราฟ มันก็พยักหน้าตอบ ผมจึงค่อย ๆ ลงมือกลิ้งไข่ใหม่อีกรอบจนในที่สุดก็สำเร็จ

สรุปผลการแข่ง ทีมผมรองบ๊วยตามคาด แต่ทีมผมก็ได้รางวัลรักษาไข่ยอดเยี่ยมมาครองเพราะทำไข่ไม่แตกแม้แต่ใบเดียว จากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันเข้าห้องพัก

“กราฟนอนดิ้นป่ะ” ผมหันไปถามกราฟที่กำลังเดินตามหลังมาติด ๆ ห้องพักที่ผมนอนคืนนี้เป็นเตียงเดี่ยวขนาดใหญ่

“ไม่นะ” ไอ้แว่นกราฟยังตอบผมแบบนิ่ง ๆ ตามสไตล์เหมือนเดิม แสดงว่าคงไม่ได้ติดใจเรื่อง ผิดใบ ผมค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย

“กราฟนอนฝั่งไหน แต่เรานอนฝั่งขวานะ” ถามเป็นมารยาทไปอย่างนั้นเพราะผมเล็งตำแหน่งในการนอนเอาไว้แล้ว ตกลงที่นอนกันเสร็จสรรพผมก็ขอนอนพักก่อนเลย ไม่ไหวแล้วตอนนี้ผมง่วงมาก กว่าจะถึงเวลาเรียกอีกที มีเวลาให้ผมนอนตั้งเกือบสองชั่วโมง

ผมตื่นหลังจากได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก นั่งมึน ๆ อยู่บนเตียงสักพัก จากนั้นก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำกิจกรรมตอนเย็น กวาดตามองรอบ ๆ ห้องก็ไม่พบสิ่งมีชีวิตอื่นนอกจากตัวผมเอง

กิจกรรมตอนเย็น รุ่นพี่สอนเรื่องการพูดโค้ชน้อง รวมถึงอธิบายรายละเอียดกิจกรรม Open House ให้ทุกคนเข้าใจว่าควรทำอย่างไรบ้าง จากนั้นก็ปล่อยให้ตัวแทนของแต่ละคณะกินข้าวร่วมกัน ระหว่างทานอาหารก็มีการแสดงบนเวทีที่จัดขึ้นมาเฉพาะกิจ โดยให้แต่ละคณะผลัดเปลี่ยนกันขึ้นไปแสดง ผมนั่งรวมอยู่กับเพื่อนผู้หญิงอีกสองคน นั่งกินกันไปเรื่อย ๆ ดูการแสดงบนเวทีไปด้วยก็สนุกดี สักพักพิธีกรบนเวทีก็ขึ้นมาพูดอะไรสักอย่างแต่ผมไม่ค่อยได้ยินเพราะมัวแต่ฟังเพื่อนผู้หญิงอีกคนที่กำลังเล่าเรื่องตลกให้ฟัง

“ผมขอร้องเพลงนี้ให้กับทุกคนที่อยากเป็นคนสำคัญนะครับ” เสียงดีดกีตาร์โปร่งเป็นจังหวะดังขึ้นตามด้วยเสียงทุ้มน่าฟังเปล่งออกมา
มอง มองเธอมาแสนนาน
ฉันไม่กล้าต้องคอยหลบตาเธอเสมอ
กลัวว่าวันหนึ่งถ้าเธอรู้ว่าฉัน
ปิดบังความจริงอะไรเอาไว้

ความลับที่ฉันซ่อนไว้
ไม่เคยบอกใคร จะอดใจไม่ไหว

ยิ่งฉันใกล้เธอเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะเผยใจ
เมื่อสบสายตาก็ยิ่งหวั่นไหว มันยากเหลือเกิน
จะเก็บซ่อนความรักเอาไว้
และความลับในใจของเธอ มีฉันอยู่บ้างไหม

http://youtu.be/PXKwdR6oETE

“ไอ้แว่นกราฟเท่ว่ะ”

_______________________________________________________________________________________________TBC

[namngern]

ขอเม้นย้อนหลังจ้า
ตอนนี้น้องมะนาวเสีบจูบไปกับผู้ชานในเงา(?)กั๊ก
เราไม่อยากคาดเดาว่าเป็นใครเลย
แต่พอตื่นมาดันกลายเป็นพี่จิ้นซะงั้น แถมยังเป็นคนเดียวกับที่มะนาวปิ๊ง
โอ้ว  อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนั้น

ส่วนตัวมะนาวก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาเล้ยย
นี่มีหนุ่มตั้งสามคนมาจีบ ยังไม่รู้ตัวอีก ฮ่าๆ
ส่วนตัวเราเชียร์พี่เข้มอะ  ไม่รู้ดิ
ชอบแบบเถื่อนๆมั้ง  ไม่ได้กะหลิ้มกะเหลี่ยดีอะ
พาไปกินยาดองนี้  มาแบบมึนๆงี้  แถมยังใหญ่พอจะปกป้องมะนาวอีก
ก๊ากกกกก ชอบว่ะ

รออ่านตอนต่อไปจ้าาาาา
อยากให้พี่เข้มเป็นพระเอกก >w<
------
โอ้ววว ได้จิ้มคนแรกเย้ ดีใจมาก 

[love2y]

จบตอนแล้วชิมิ?

ตอนนี้พี่โอมรุกมากอ่ะ

ลุ้นอ่ะ ใครพระเอก?

[nightsza]

เชียร์กราฟสุดใจขาดดิ้นเลยจ้าาา 

[Whatever it is]

เชียร์พี่โอมอะ รองลงมาก็พี่จิ้น น่ารักดี แต่ดูสามหนุ่มทุ่มเทหมดนะ เลือกยากจริงๆ หุๆ

อ่านรวดเดียวเลย ฮามากชอบตอนมะหมี่มากอะ ขำกลิ้งเลย 555 

[warnana001]

กราฟ~ น่ารักที่สุดอ่ะ!!!
มะนาวลูก จับผิดใบบ่อยๆก็ได้นะลูก
เขินกับตอนนี้ ยังยืนยันเหมือนเดิม4pเถอะนะ

[moredee]

:z3:มะนาวมันน่า"รัก" อย่างนี้นี่เอง

[vista054]

จับไข่ผิดใบ อีกนะ เราชอบบบบบบ

[Rafael]

ฮ่าๆ ฮามาก
ตรง ผิดใบเนี่ย กร๊ากกกกกกก
รุกกันเข้าไป รุกกันเข้าไป
สรุปงานนี้ใครพระเอกไม่รู้แล้ว
ขอทำตัวเป็นกลาง เพราะเค้าชอบทุกคน กร๊ากกกก

[ลู่เคอOlive♥]

พี่เข้มแกอินดี้จัง
กราฟก็"รุก"แบบเงียบๆ แล้วจะได้ไหนเนี่ยกราฟ

[gupalz]

ลุ้นพระเอกตลอดเวลา

[why yyy]

อ่ะผิดใบ!!

[Teatime]

มาแล้วๆ

คิดถึงหมาเน่่า เอ้ย!!! มะนาวจังเลย

สงสัยมะนาวจะหวานมากเลยน้า มีแต่คนอยากชิม อิอิ

ตกลงใครเป็นใครไม่รู้

เชียร์มันหมดสามคนเลยละกัน ฮิฮิ แต่คนที่ไม่สมหวังก็อย่าลืมหาเคะมาดามอกด้วยน้า

[malula]

พี่เข้มโอมออกตั้งสองรอบ
กราฟได้ซบไหล่ ได้เล่นเกมไข่ผิดใบด้วย
แล้วพี่จิ้นไปไหน...

พี่มีนหน้าโหดแต่งหน้าเล่นไพ่ ก๊าก...ทำไปได้เนาะคนเรา

[yeyong]

เลือกไม่ถูกจริงๆ  ตอนนี้กราฟก็น่ารัก
อิจฉามะนาวเว้ยยย

[soluna]

กราฟน่ารักกกกก 4P ไปเลยยยย
ปล.อยากให้พี่มีนมีคู่ด้วยยยย

[jimmyFG]

 :jul3:จับผิดใบ อ๊ากก

[aiaea83]

พี่โอมก็เริ่มรุกแล้วน้าา พี่จิ้นหาย มีมาแค่แอบฝากกูลิโกะอ่ะ (แอบเชียร์) ฮ่าๆ

แต่ไอ้เรื่อง ผิดใบ นี่ เขินแทนแต้ๆ 

กราฟพูดได้เฉยอะเหมือนไม่รู้สึก (?) อะไรเลย 

ก็นะ ก่อนปิดท้ายร้องเพลงซะหวานให้ แหมๆ คนนี้แอบรุกเงียบเหมือนกันนะเนี่ยยยย

รอตอนต่อไปอยู่นะคะะะ 

[t2007]

มะนาวจับไข่ แว่นกราฟเผลอใจรักใครจ้า พี่โอมอ่านการ์ตูนวาย จริงเด๊ะ
จิ้นไม่มีบทล่ะ
ขอบคุณคร้าบบบบบบ

[t2007]

ลืม กดเป็ดสองครั้ง ลดเลย พี่ขอโทษเด้อ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ไพ่นี่ทำให้คนเรายอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ตังค์เนอะ กระทั่งผู้ชายหน้าโหดๆก็ยอมแต่งหน้าเพื่อให้มือขึ้นด้วยอ่ะ!!! กร๊ากกกกกก+ 

ทุกคนนี่รุกมะนาวแบบเนียนๆมากเลยเนอะ มะนาวก็แสนซื่อ..ไม่เอะใจอะไรเล้ยยยยยย 


แต่ไอสงสัยอยู่อย่าง... ทำไมไม่มีคนทักเรื่องสร้อยเกียร์เลยล่ะ? แม้แต่กราฟอ่ะ?! อย่างพี่โอมก็ดูเป็นคนพูดตรงๆ พี่จิ้นก็ท่าทางหวงมะนาวน่าดู ไหนบอกว่ามันอยู่ติดคอมากเลยไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมไม่เห็นมีท่าทีอะไรกันเลย??   

[pim_onelove]

ปักใจมั่นคงที่ 4P เพราะน่ารักมากทั้งสามหนุ่ม เหมาหมดห้องเท่านั้นน้องมะนาว

[Starry[Blue]]

จับไข่ผิดใบ555555555555555
มะแนวยังมึนเหมือนเดิม555อ่านไปเรื่อยๆยิ่งน่ารัก 
ตอนนี้หลงกราฟเลย จาก14ตอนผ่านมาเฉยกับกราฟสุดแล้ว แต่ตอนนี้ขอนอกใจพี่จิ้นไปหากราฟหน่อย แอร๊ยย ไม่ไหวแล้วจริงๆ ชอบตอนร้องเพลงความลับมาก บิดเลย มะนาวรู้ตัวซักทีสิ
พี่จิ้นออกมาให้ป้อกกี้กล่องนึง เอาใจเราไป #ยกตัวยกใจถวายใส่พาน
พี่เข้ม จีบแบบเนียนๆโหดๆ555555 ชอบตอนที่ชวนไปดูคนอวดผีกับตอนซ้อมบทกับเพื่อนมาก เริ่มชอบผู้ชายตั้งแต่อ่านการ์ตูนวาย555555555555555555555

[Oilsaoo]

โอ๊ย เลือกเชียร์ไม่ถูกเลย
เเต่ตอนนี้เชียร์พี่โอมสุดใจ

[krit24]

ฮาตรงจับไข่ผิดใบเนี่ยแหละ. 
มะนาวน่ารัก ถึงตอนนี้ยังเดาไม่ถูกเลยว่าใครเป็นพระเอกอ่ะ