ดีใจค่ะที่คุณเรนโบว์แต่งตอนนี้ขึ้นมา ทำให้เราได้รู้ตัวตนของเฮียแพทเพิ่มมากขึ้นพร้อมความรู้สึกที่ดีมากขึ้นด้วย
อ่านแล้วก็ทำให้คิดถึงพี่เล่ย์จังเลย ฮือ ๆ ตอนช่วงที่พี่เล่ย์เสียชีวิตตอนนั้นเรื่องราวเป็นช่วงเศร้าโศกของพุ กับพี่เกียร์
แต่เราก็คิดนะว่าแล้วคุณพ่อพี่เล่ย์กับเฮียแพททำไมไม่มีพูดถึงเลยตอนนั้นอยากรู้ความรู้สึกเฮียแพทว่าคนที่ตัวเองเกลียด
นักหนาแต่ก็คือน้องชายนั้นเมื่อจากไปอย่างนี้เฮียแพทรู้สึกยังไงบ้าง แต่ในเมื่อคุณเรนโบว์ไม่กล่าวถึงเราก็คิดว่าไม่เป็นไร
เพราะยังไงเราก็สนใจความรู้สึกของพุกับพี่เกียร์มากกว่าอยู่แล้ว ตอนนั้นสงสารทั้งคู่มาก ๆ หลังจากนั้นเฮียแพทมาโผล่อีกที
ตอนมาหาพุที่บ้าน เราก็คิดว่าทำไมเฮียแพทดูไม่รู้สึกอะไรเลยนะ แต่ก็คิดในแง่คนปกติ คนที่ไม่ได้มีความผูกพันธ์อะไรกันมา
ก่อนแค่เคยเจอกันแทบจะเรียกคนรู้จักกันไม่ได้ด้วยซ้ำ อยู่ ๆ กลายมาเป็นน้องชาย แล้วหลังจากนั้นก็ต่างคนต่างอยู่เหมือนเดิม
จะให้มารู้สึกเศร้าโศกอะไรมากมายล่ะ เราก็เข้าใจเฮียแพทนะตอนนั้น แต่พอมาอ่านตอนนี้เฮียแพทดีกว่าที่เราคิดไว้เยอะเลย
รู้สึกเลยว่าเฮียแพทก็รักพี่เล่ย์อยู่เหมือนกันยังไงก็คิดว่าพี่เล่ย์ก็คือน้องชายแล้วตัวเองเป็นพี่ชาย คิดได้แค่นี้ก็ดีมากแล้วสำหรับ
เรานะ แล้วเหมือนน้อยใจนิด ๆ ด้วยที่พี่เล่ย์มีพี่เกียร์เป็นน้องชายแล้วคงไม่ต้องการพี่ชายอย่างตัวเอง อ่านแล้วรู้สึกเศร้ายังไง
ไม่รู้ค่ะ โอย เขียนมากอีกแล้วความรู้สึกส่วนตัวล้วน ๆ ขอโทษด้วยนะคะ มาลงเรื่อย ๆ เราก็ตามอ่านเรื่อย ๆ นะจ้ะ
รักพี่เกียร์ พี่เล่ย์ น้องพุ คุณเรนโบว์
โพลล์
หัวข้อ: Unbelievable Love [END] (อ่าน 938292 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก