31
////////////////////////////////////////
“ มิว ตามีปัญหาอะไรหรือป่าว เห็นพี่หินบอกแล้วนี่หนีออกมาทำไม ”
“ เราปกติทุกอย่าง เราอยากกลับบ้านคิดถึงแม่ยาย”
“ แต่นายยังไม่หายนะน่าจะรักษาตัวอีกหน่อย ”
“ อืม..เราไม่มีปัญญาจ่ายค่าห้องหรอก แล้วนี้ พี่ชายนายให้มาดูอาการเราหรอ ถึงได้ถ่อมาถึงที่นี่ ”มิวพูดด้วยเสียงเรียบทำเอาดิน หน้าเจื่อนลง
“ ป่าวหรอก...พี่หินไม่ได้บอกให้ดินมา แต่หัวใจดินมันเรียกร้องต่างหากละ ”
“ เลี่ยน.. ”
“ ก็จริงนี่..พี่หินน่ะ เขาไม่มีเวลาว่างมาหรอก ป่านนี้เขาคงอยู่กับว่าที่คู่หมั้นเขาอยู่น่ะ พอดีพ่อกับแม่หาคู่ให้พี่หินน่ะ...อุ้ย...ขอโทษที่พูดออกไป ”มิวสะอึกเล็กน้อย ที่ได้รู้ว่าหิน แม้จะไม่รู้สึกร้อนหนาวที่เขาหายไป ซ้ำยังไปหาคู่หมั้นที่พ่อกับแม่เลือกให้อีก
“ เห็นเขาบอกว่า ดีเหมือนกันที่มิวกลับบ้าน หน้าที่ที่ต้องดูแลจะได้หมดซักที นี่ดินชวนมาเยี่ยมมิวก็ไม่มา ดินก็เลยมาเยี่ยมมิวแทนพี่ชายด้วยน่ะ” มิวกำหมัดแน่นโกรธจนพูดไม่ออก หน้าที่หรอ ถ้าทำอย่างนี้สู้อย่า ทำเลยจะดีกว่า
“ เอ่อ..มิวไหวปะ...โอเคอยู่ไหม ”ดินเห็นมิว นั่งนิ่งราวกับถูกสะกด ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ
“โอเค มีอะไรอีกไหมเราจะไปขายของช่วยแม่.. ” มิวลุกขึ้น
“ มีสิ้...คือเรากลับบมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม... ”
“ เรายังไม่พร้อมที่จะรักใคร แล้วนายไม่ไปตามจีบเบนต่อหรอ”
“ ดินขอโทษเรื่องเบน ดินเพิ่งรู้ว่ามีเพชรอยู่ในมือ แท้ ๆ ดินขอโทษนะมิว ดินเพิ่งถามหัวใจตัวเองว่ารักมิวมากแค่ไหน ”ดินขลุกเข่าขอร้องมิว
“ ปล่อย หน้าอายจิง มาพูดอะไรเอาป่านนี้ สิ่งที่มันเสียไปมันกลับคืนมาไม่ได้หรอกนะ ” ใช่เรื่องที่เขาเสียไป ย่อมไม่มีอะไรกลับมาเหมือนเดิม โดยเฉพาะร่างกาย นี่จะให้เขาเป็นทั้งเมียพี่เมียน้องเลยหรือนี่ น่าอายจริง
“ ทำไม...พี่หินทำอะไรมิว...ดินไม่สนเรื่องที่ผ่านมา ขอแค่เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมดินสัญญาจะรักมิวให้มากกว่าที่พี่หินรัก ”
“ ก....กลับไปได้แล้ววว ”มิวซะอึกเล็กน้อยเมื่อคิดถึงเรื่องของเขากับหิน
“ อืม...เราให้เวลามิวนะ มิวอาจทำใจเรื่องที่ผ่านมาไม่ได้ พรุ่งนี้เปิดเทอม เดี่ยวดินมารับมิวนะ นะครับ ”
“ แล้วแต่นาย..แต่เบนอาสามารับเราแล้ว .....เชิญกลับ ”มิวพูดสั้นๆ ทำเอาคนฟังหน้าเสียไป
หึ เล่นตัวยังงี้สิ้ถึงสนุกหน่อย อยากรู้นักจะเล่นตัวไปได้นานเท่าไหร่ เพราะแววตานั้นบอกว่ามิวยังรักเขาอยู่มาก พี่หิน มันทำร้ายมิวยังไง เขานี้แหละจะทำดีกับมิวเพื่อลบล้างเรื่องร้ายๆที่พี่ชายได้ทำเอาไว้ ....ดินนึกในใจ ระหว่างเดินมาที่รถ
ไร่ไพศาล
หินไม่ได้นอนทั้งคืนรู้สึกกระวนกระวายใจมาที่สุด เขาพยายามโทรไปถามที่โรงพักโรงพยาบาลหลายแห่งเพื่อจะพบเบาะแสมิวว่าหายไปได้อย่างไร รวมทั้งพยายามสืบเสาะหา บ้านมิวที่อยู่กรุงเทพ ก็ไร้วี่แวว เพราะน้องชายเขาจำอะไรไม่ได้เลย
“ ไอ้ดินไปไหน อุไร ”
“ คุณดินขับรถไป กทม ตั้งแต่เช้าแล้วนี่คะ”
“ ว่าไงนะไปได้ไงยังไม่หายดี ”
“ ก็เห็นว่าพรุ่งนี้จะเปิดเทอมเลยไปสะสางเตรียมอะไรนี่แหละคะ”หิน ไม่เอะใจเลยว่าน้องชายนั้นกลับกรุงเทพเพื่อไปเคลียรเรื่องเขากับมิวต่างหากละ ชริ
“ อ่อ..หรอ ”
“ แล้ว หาพี่มิวเจอยังคะ”
“ ยัง ”
“ น่าสงสารพี่มิวจังเลยนะคะ...คุณหินไม่ลองไปหาพี่มิวที่ กทมดู ”
“ ชั้นว่าจะลองไปตอนเย็นนี้ แต่ชั้นไม่รู้ว่าเขาอยู่เขตไหน นี่สิ้ กรุงเทพออกจะกว้าง ”
“อื้ม.. คุณดินกับพี่มิวเรียนที่เดียวกัน ไม่ใช่หรือคะพรุ่งนี้คุณหินลองไปดักที่หน้ามหาลัยดูสิ้คะ เผื่อจะเจอได้ข่าวว่าเปิดเทอมพรุ่งนี้ ”เออใช่ทำไมถึงนึกไม่ออกนะ
“ อื้มม ..หรอ..”หินพยายามเก๊กหน้าไว้เพื่อไม่ให้สาวใช้รู้ว่าข้างในนั้นดีใจมากแค่ไหน
เปิดเรียนวันแรก
มิวกับเบนมาที่มหาวิทยาลัยแต่เช้าด้วยอาการดีใจ ที่ได้กลับมา เจอ อะไรๆใหม่ที่น่าค้นหา โดยเฉพาะมิว ที่เหมือนกับคนละคน มองผู้คนเดินกันขวักไขว่ แล้วลืมนึกถึงช่วงเวลาอันโหดร้ายไปชั่วขณะ
ตุบ..... โอ้ยย มิวเดินไชนกับร่างคนๆนึงอีกแล้ว
“ อ้าวพี่มิว ” เสียงนุ่มคุ้นเคยเอ่ย ขึ้น หมู่นี่เขารู้ตัวเองดีว่า สายตาไม่ค่อยดี ชนนู่นี้ บ่อยมาก
“ อ้าว ...สามใช่ไหม ”
“ ใช่ครับพี่ ”
“ แม๊ ไม่เจอตั้งนาน โตขึ้นเป็นกอง ”
“ ครับพี่มิวก็น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ แล้ว พี่มิวมากับใครหรอ แฟนหรอ ว้าว เป็นดาวคณะซะด้วย ”หนุ่มน้อยยิ้มแป้น ให้กับมิว
“ บ้า หรอ...นี้เพื่อนพี่ ชื่อเบน ”
“ หวัดดีครับพี่ เบน ”
“ นี่ สาม รุ่นน้อง สมัย โรงเรียนมัธยมน่ะ ”
“ หวัดดีจ๊ะ ”
“ แล้วเป็นไง สบายดีไหม อื้ม ได้ข่าวว่ามีท่านชายมาเรียนที่คณะเราหรอ ”
“ ก็เรื่อยๆ อ่าครับ ปิดเทอมไปอยู่สวนมา อิอิ เขาไม่ได้เป็นท่านชายหรอก แค่ หม่อมราชวงศ์ เฉยๆ เพิ่งกลับมาจากนอก หยิ่งชะมัด ”
“ หรอ แล้ว หล่อ ปะคะ มีแฟนยัง ” เบนหูผึ่งยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
หมับบ..
“ ยัย เบนนน ”มิวหยิกแขนเพื่อน
“ โอ้ย ย แม๊ ...นิดนึง เพื่อได้เป็นสะใภ้จ้าวนี่ ”
“ จ๊า แม่สะใภ้จ้าว ”
“ อื้ม งั้นผมไปเรียนก่อนนะครับ พี่มิว ”
“ครับ ... ”
สักพักมี อาจารย์ท่านนึงเดินเข้ามาหามิวด้วยสีหน้า ดีใจ
“ นายศรันย์ ใช่ไหม ”
“ ใช่ครับ อาจารย์ มีอะไรหรือป่าวฮะ ”
“ อ๋อ พอดี ทุนที่เธอยื่นไว้ เทอมที่แล้ว ได้รับการอนุมัติ จากเจ้าของทุนแล้วนะ เจ้าของทุนให้เธอไปสัมภาษณ์เพื่อรับทุนการศึกษานี้แล้วอาจมีสิทธิ์ได้เข้าทำงานในบริษัทนี้ด้วย พักเที่ยงนี้ไปพบครูนะ”
“ ว้าว...ดีใจด้วยนะมิว ”
“ ขอบคุณครับอาจารย์ ”
.................................................................................
หญิงสาวหัวแดงเพลิงที่ยืนอยู่ละแวกนั้น ฟังด้วยความอิจฉาที่มิวจะประสบความสำเร็จในทุกๆเรื่อง
“ หึ...รู้ตัวว่าจน แล้วยังไม่เจียมกะลาหัวยังสะเออะมาเรียนให้เป็นภาระคนอื่น ”มิวสะอึกเบาๆกับคำพูดนี้ ทำไมคนจนไม่มีสิทธิ์ที่จะต้องเรียนสูงๆเลยรึไง
“ นี่ ยัยพริกเน่า ต่อมอิจฉาหล่อนกำเริบหรือไงยะ...เห็นคนอื่นได้ดีแล้ว อิจฉา ” เบนทนไม่ไหว จึงตอกกลับ
“ พอ เบน ไม่ต้องไปคุยกับพวกบัวใต้ตมหรอกพูดไปก็เท่านั้น ”
“ นี่แกว่าไคร ห๊ะไอ้มิว”
“ ก็ น่าจะรู้ ตัวนี่ย่ะ ” เบนลอยหน้าลอยตาพูดขึ้น
“ นี่แก ...” พริกแกงพุ่งเข้าหาเบนกะจะตบเต็มที่
“ เอา สิ้.. มา... ”
“ หยุดดดดดดดดดด....นี่มหาลัยนะ ไม่ใช่ตลาดสด ปะเบนเราไปเรียน กัน ”มิวทนไม่ไหวลากแขนเพื่อนสาวให้เดินไปกับตัวให้เร็วที่สุด
“ อยู่ไหนน่ะ ”หินหัวเสียแต่เช้าเมื่อพบว่าวันแรกของการเปิดเทอมในเมืองหลวงนี้ รถจะติดมหากาฬ แบบนี้สู้มานอนค้างที่นี้เสียตั้งแต่วันแรกจะดีกว่า
หินขับรถเข้ามามหาวิทยาลัยได้ก็ช่วงสายแล้วตะเวนหามิวทั่วทุกคณะก้ไม่เจอ เพราะไม่รู้ว่ามิวเรียนคณะไหน ทำให้ยิ่งหามิวยากเข้าไปใหญ่ จำได้ว่าเคยมาดักฉุดมิวครั้งก่อน หน้าคณะบัญชีก็ไม่เห็นมีวี่แววของมิว นึกโกรธตัวเองที่แต่ก่อนไม่เคยสนใจ ไถ่ถามเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายทำให้ หินรู้เรื่องมิวน้อยมากเมื่อเทียบกับเรื่องที่รับรู้มาแบบผิดๆ
“ อ้าว พี่หิน ลมอะไรหอบมาถึงนี่ครับ ”หินจำได้ดี นี่คือเพื่อนกินเหล้าของดิน ที่เจอที่ไรชวนกันดื่มตลอด
“ อ้าวก้อง ..เป็นไงสบายดีไหม ”
“ ดีครับแล้วพี่หินมาหาใครหรอ ไอ้ดินหรอ ..มันมีเรียนช่วงบ่ายแหน่ะ ”
“ ป้าว หรอก มาหาคน ”
“ ใคร ”
“ นายไม่รู้จักหรอกเดี่ยวพี่จะลองไปถาม คณะบัญชีดู ” ยิ่งเพิ่มความสงสัยให้ก้องภพมากขึ้น
“ ใคร หรอพี่ ผมรู้จักคนเยอะ บอกมาเหอะ ”
“เอ่อ...แฟนเก่าไอ้ดินน่ะ ”
“ มิว ....น่ะหรอ”
“ อื้มมม ”
“ อ่อ อยู่คณะบัญชีโน่น ไปถามดูว่านายศรัณย์ เขารู้จักหมดแหละเป็นเพื่อนกับดาวคณะ ”ก้องภพพูดออกไปทำให้ แววตาหินมีความหวังมากขึ้น
“ ขอบใจมากๆๆนะก้อง ”หินได้ยินดังนั้น รีบวิ่งไป ที่คณะบัญชี อย่างรวดเร็ว
มิวกำมือแน่น มองเอกสารตรงหน้า ด้วยหัวใจสั่นระรัว เขาไม่นึกว่าโลกจะกลมเช่นนี้ ไม่นึกเลยว่า การขอทุนมั่วๆไปโดยบอกว่ามีปัญหาทางบ้าน ทำให้ได้ทุนนี้ มิวตัดสินใจไม่ถูก เหงื่อแตกพลั่กมอง ชื่อเจ้าของทุนแล้วรู้สึกว่าเขาคนนั้นอยู่ใกล้กันแค่เอื้อม เท่านั้นเอง
เจ้าของทูนการศึกษานี่คือ
คุณศรัณยู พ่อ ของคุณมาลินี นี่เองทำให้เขาหนักใจเป็นอย่างมาก
ติดตามตอนต่อไปคร๊าบบ
ชักอีรุงตุงนงใหญ่ไปแร๊ะ
ปล. มีการสปอยล์ นิยายเรื่องหน้าแวบๆด้วยเอิ้กกกก
ปล.สอง อ่านแล้วเม้นเยอะๆๆหน่อยนะคร๊าบบบบบบบ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 563582 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก