32
/////////////////////////////////////////////////////
มิวกำมือแน่น คิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรต่อไป ที่แน่ๆ ตอนนี้เขาอาจเข้าหน้าไม่ติดกับคุณมาลินี ก็เป็นได้เพราะเรื่องวันนั้น ที่ไร่ไพศาลมิวยังจำได้ดีว่า มันเกิดอะไรขึ้น ระหว่างเรา สามคน
“ มิว....เป็นไรวะ เม่อลอยอยู่ได้ ”
“ เอ่อ..ป่าว คือ ชั้นคิดว่า ไม่อยากได้ทุนนนี้แล้ววะ ”
“ อ้าวทำไม อะ... ให้ฟรี แต่ต้องไปทำงานที่บริษัทเพื่อใช้ทุนแต่บริษัทนี้ก็ ติดทอปฟอร์มเมืองไทยอยู่นะ..”
“ ไม่รู้สิ ”
“ ก็ ดีเหมือนกันแกจะได้ ไม่มีข้อผูกมัด เรียนจบมาจะได้มาทำงานที่บริษัทพ่อชั้น เน่อๆๆ อิอิ ”เบนหัวเราะ แต่พลันสายตาก็เหลือบไปเห็น ผู้ชายรูปงามคนนึง
“ อ้าว...นั้น พี่หินนี่ ... ”
“ อ.......อะไรนะ ” ชื่อนี้ทำเอามิวหลอนมากไม่อยากจะได้ยินเลย
“ ก็ว่าที่คู่หมั้นที่ปาป๊า ชั้นหาให้น่ะ ”มิวหันไป ปะทะกับร่างสูงใหญ่ที่คุ้นเคย แม้ไม่เจอหน้ากันเพียงไม่กี่วันก็ทำเอาหัวใจ มิวสั่นระรัวทุกครั้งที่มองไม่หน้านั้น
“ ค....คุณหิน ” กำลังเดินใกล้เข้าทุกที อยู่ไม่ได้เสียแล้ววววววว
“ รู้จักหรอ เดี่ยวชั้นจะแนะนำให้รู้จัก”
“เอ่อ....ไม่ เดี่ยววันนี้ชั้นไม่พร้อม ....ขอตัวก่อนนะ ” ในใจบอกว่าให้ออกจากที่นั้นให้เร็วที่สุด กลัว กลัว เหลือเกินภาพแห่งควมมทรงจำอันแสนโหดร้ายผุดขึ้นมาราวกับดอกเห็ดมิวกลัวว่เขาจะมาลักพากตัวไปแบบวันนั้นอีก
ขาสั้น รีบก้าวฉับๆ ออกจากที่นั้น ให้เร็วที่สุด สายตาที่พร่ามัวพยายาม มองด้านหน้าเท่าที่สายตาจะมองเห็น
“ เฮ้ออออออออ...เฮ่อ... แฮ่กก ๆ ” มิวหอบหายใจเหนื่อนานแล้วนะที่ไม่ได้ออกกำลังแรงขนาดนี้
“ มิว ...วิ่งหนีอะไรมาหรอ ”
“ดิน.. ”
“เลิกเรียนแล้วให้เราไปส่งนะ ”
“ ม...ไม่ต้อง ”
“ นา ..นะ ”
“เรากลับรถเมล์เองได้ ต่อไปนี้นายไม่ต้องมาทำอะไรให้เราอีก ... ” มิวพูดเสร็จรีบเดินขึ้นรถเมล ปล่อยให้อีกฝ่ายหน้าหร่า อึ้งกับการกระทำของคนตัวเล็กมากมาย
...........................................................................
“ พี่หิน ...”
“ อ้าวเบน เรียนที่นี่ หรอ ”
“ ใช่ค่ะ ”
“เอ่อ เมื่อกี้พี่เห็นหลังแวบๆ ใครหรอ ”
“ อ่อเพื่อนสนิทเบนค่ะ..แล้วพี่หิน มาที่มหาลัยทำไมหรือคะ ”
“ เอ่อ..พี่ตามหาคนเขาบอกเป็น เพื่อของเบน น่ะ ”
“ แล้วชื่ออะไร หรือคะ เบนจะช่วยหา ”
“ ชื่อ มิว ชื่อจริงว่าศรันย์ ”
...............................................
บ้าชะมัด !!! รถจะมาติดอะไรเอาตอนนี้ กว่าจะถึงบ้านก็ปาไป หกโมงเย็น เขาอยากกลับบ้านใจแทบขาด กัวว่านายคนนั้นจะตามหาเขาพบ กลัวไปหมด ทำไมมันไม่จบไม่สิ้นเสียที
“ กลับมาแล้วครับ ”มิวก้าวเดินเข้าไปในบ้าน ช้าๆ หูได้ยินเสียงหัวเราะ ออกมาจากด้านใน
“ ฮ่าๆๆ...พ่อหนุ่มนี้ ตลกจริง...ไอ้พวกฝรั่งนี่มันนึกว่า พ่อหนุ่มกำลังจะฆ่ามันอยู่ไช่ไหม ฮ่าๆ ”เสียงของยาย หัวเราะร่วน ดังกว่าเพื่อน มิววชักใจไม่ดีแล้วสิ้
“ ถ้า มันกิน คงจะติดใจรถชาตินะ ฮ่าๆๆ ”
“ ฮ่าๆ..คงต้องทำไม่เผ็ดอะครับ คุณแม่ คุณยาย ”เสียงนี้ มัน...
“ เอ้า ตามิว มาแล้วหรอลูกมาๆ ” แวบแรกที่มิวเห็นแทบเข่าอ่อน ทำไมถึงได้มาถูกนะ
“ เอ่อ....หวัดดีครับ ยาย ครับแม่ ” หินหันหน้ามาดูมิวด้วยความคิดถึงและ น้อยใจ ปนกันไป
“ เนี่ย พี่เขามารอตั้งนานแล้วนะลูก เล่าเรื่องตลกให้คนแก่ฟัง น่ารักดี ”
“ เอ่อ..รถเมลล์ มันติดน่ะครับพอดี มีพวกช่างกล ตีกัน ” หินได้ยินแทบช๊อค เขากลัววว่ามิวจะเป็นอันตราย ต่อไปนี้ เขาต้องไปรับส่งมิวที่มหาลัยทุกวัน
“ ว้ายยย ตายแล้ว แล้วเป็นอะไรไหม ”
“ ไม่เป็นไรครับ พอดีไม่ไช่คันผมแต่รถมันติดเพราะตำรวจเคลียรอยู่ คุณ นี่ก็เย็นมากแล้วน่าจะกลับได้แล้วนะ ”
“เอะ ตามิว ทำไม ไปว่า พี่เขาแบบนั้นล่ะ เขาเป็นเจ้านายมีบุญคุณกับเรานะ ” มิวเบ้ ปาก ถ้ายายรู้เรื่องทั้งหมดแล้วจะ พูดไม่ออกเชอะ
“ อื้มม ไม่เป็นไรหรอกครับ ช่วงนี้ผมเข้ามาบริหารงานในกรุงเทพ อันที่จริงก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอกครับกรุงเทพ แต่พอดี..... ”หินมองใบหน้าสวยหวานของมิวอย่างหลงไหล
“นี่ !!! หยุดเดี่ยวนี่นะ คุณจะพูดอะไร ”
“ตามิว..ไม่เอานะลูก ”แม่อุ้มเปรยขึ้น
“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ ผม ว่าต่อไปเดี่ยว ผมไปรับส่งน้องเขาก็ได้ครับ จะได้ปลอดภัย ”
“ จะดีหรอ แม่รบกวนป่าวๆ ”
“ ไม่เป็นไรครับ คนกันเอง ถือซะว่า ผมเป็นคนในครอบครัวคุณแม่นะครับ นะครับคุณยาย ”
“เย็นแล้วงั้นอยู่ทานข้าวกับ ยาย นะพ่อหนุ่ม”มิวหมั่นไส้ ที่ยายชวน นายหิน
“ เอ่อ...ไม่เป็นไร ขอบคุณ คับ แม่ฮะ วันนี้ มิวไม่ทานข้าวนะ ”มิว เดิน ตึงขึ้นบนบ้านไป หินมองอาการ นั้น ด้วยความเอ็นดู
ห้อง
เห้ยยย ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้วะ
ตี้ด ตี้ด ติด ตี้ ตี้ด
“ ฮัลโหลลลลลลล ”
“ว่าไง ยะ แม้....เกือบเกิด ศึกเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดแล้วนะเนี่ย ”
“ ทำไม ”
“แกเป็นแฟนกับว่าที่คู่หมั้นชั้นหรอไปได้มายังไง ชั้นงง อย่าบอกนะว่าตอนแกไปทำงานหากิน อยู่โคราช นั้นมันลูกชายเจ้าของ ไร่องุ่น ที่โคราชเลยนะ ”
“บ้า ไม่มีไรหรอกเขาไม่ได้เป็นแฟนชั้น ”
“ หื้มม ไม่ต้องโกหก พี่หินบอกชั้นหมดแล้ว ชิ..เกือบเกิดศึกเพื่อนรักหักเลี่ยมแล้วนะเนี่ย ”
“ บ้า ชั้นกับเขา เราไม่ได้เป็นไรกัน ”
“ หรา.... ”
“แกต้องเชื่อชั้นนะ...เอะ...นี่อย่าบอกนะ ”
“ ชั้นพาเขาไป หาแม่ยาย เอง แหละ กิ้วๆๆ...ท่าทางยายแกคงชอบมากนะหล่อราวกับเทพบุตร ”
“ปีศาจละสิไม่ว่ากไม่รู้ไร อย่ามาพูด ยังไงก็ขอด่าหน่อยเหอะ แกจะพาเขามาทำไม เหอะ..โอ้ยอยากจะบ้า อุส่าห์หนีออกมาได้แล้ว ”
“ รู้อะไร ชั้นต้องรู้อะไร อีก ”
“ก็ชั้นจะบอกให้น่ะ สิ้ ว่าพี่หินของแกนะ เป็นพี่ชายของ ดิน คนที่แกไล่เขาไปตาย จนทำให้เขาเกิดอุบัติเหตุแล้วพี่ชายเขา ก็มาจับ ...อุบ... ” เผลอพูดอะไรออกไปเนี่ยยยย ไอ้มิวเอ้ยยยยยยย
“ ห๊ะ ว่าไงนะ เอ่อ...เรื่องมันเป็นอย่างไงอะ งงค่า ”
“ไม่มีไรหรอก... บางที การไม่รู้อะไรมันอาจจะดีสำหรับแกก็ได้ ”
“นี่ มาทำให้อยากแล้วจากไป พูดออกมาสิ้ ”
“ไว้ให้ชั้นพร้อมแล้วจะเล่าให้ฟังเอง ” มิวกดวางสายไปอย่างรวดเร็ว เกือบเผลอพูดเรื่องนี้เสียแล้ว เขาอยากให้มันตายไปกับวันเวลา เสียที
หน้าบ้าน
ดึกแล้ว มิวออกมาเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
“ จะหนี ยังไง ก็ไม่พ้นหรอก ”
“ คุณหิน...นี่ทำไมไม่กลับอีกหรอ ”
“ คิดถึงใจจะขาด น่าน้อยใจนักหนีกันมาได้ ”
“ ก็ผมต้องเรียนนี่ แล้วคุณก็ไม่รับปากว่าจะมาส่งผมตอนไหนนี่ ”
“ ขอโทษ.... ชั้นผิดเองแต่นายก็น่าจะบอกชั้นหน่อยสิ้ รู้ไหมว่าจะแทบบ้าเมื่อรู้ว่านายหายไป กลัวไปหมด ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาย ”
“ แล้วเกิดไหมละ ”
“ อย่าประชดสิ้.. ”หินเกินเข้าหามิวแล้วสัมผัสกับมือบางเบา
“ รู้ไหมไม่เจอวันเดียวคิดถึงใจแทบขาด ”
“ ไม่รู้ ..แล้วกลับไปได้แล้ว ผมจะขึ้นนอน ”
“ บ้านนายน่าอยู่ดีนะ แม่นาย ยายนายก็น่ารัก อยากมาเป็นลูกเขยบ้านนี้จัง ”
“ หยุดพูดได้แล้วเดี่ยวแม่ผมได้ยิน ”
“ อ้าว ทำไมอะ ชั้นทำอะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบสิ้...ไม่ดีหรอ ”
“ ไม่ดี เพราะผมไม่ใช่ผู้หญิง คุณไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรผมทั้งนั้นที่เสียถือซะว่าทำทาน ”
“ ไม่ใช่ผู้หญิงแล้วไง ก็ไม่ได้หมายความว่าชั้นกับนายจะแต่งงานกันไม่ได้นี่ ”
“ นี่พูดอะไรบ้า ๆ....หุบปากไปเลยนะ ”
หมับ....
“ไม่หุบ ...ทำไมกลัวหรอ ห๊ะ.ห๊ะ ”หิน จับไหล่ มิวแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“ ปล่อยผม นะ..เดี่ยวมีคนมาเห็น ”
“ใจร้าย นายนี่ใจร้ายจัง ทำให้ชั้นคิดถึงแทบบ้า รู้ไหมว่า ชั้นดีใจแค่ไหนที่การมากรุงเทพครั้งนี้ได้เจอหน้านาย ได้รู้จักครอบครัวนาย มันช่างวิเศษสุดๆ ”
“ใครกันแน่ที่ใจร้าย คุณจะมาไม้ไหน อีก จะแก้แค้นอะไร อีกปล่อยผมนะ ” มิวสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนแข็งแกร่งของหิน
หินคลายมือออกจากไหล่บางนั้น
“อื้ม...แล้วเป็นไงแผลหายดียัง แล้วตายังโอเคอยู่ไหมรู้ไหมหนีมาแบบนี้มันขาดการรักษาอย่างต่อเนื่องนายน่าจะไปรักษาตัวก่อนนะ ”
“ ผมโอเคร ปกติดีทุกอย่าง... ”
“ จริงหรอ..แต่ชั้นว่าตานายมันแปลกๆไปนะ ”
“ ไม่แปลก...คุณกลับไปได้แล้วไป.. ”
“เอะอะ ก้อไล่กันจัง....ไม่เห็นใจคนดั้นด้นมาหาเลย ”
“ คุณก็รู้ว่าผมผ่านเรื่องเลวร้ายอะไรมาเยอะ ก็น่าจะรู้ดีว่าผมจะรู้สึกยังไงกับคุณตอนนี้ ”
“ อืม ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อย นายก็คุยกับชั้น แค่นี้ชั้นก็ดีใจมากแล้ว ”
“ อ้าวพ่อ หนุ่ม มิว ดึกแล้วไปทำการบ้านอ่านหนังสือ นะลูก ”
“ คราบบแม่ ”
“ ขอบคุณมากนะคะ ”
“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ งั้นผมขอตัวกลับนะครับ ”หินไหว้แม่อุ้มแล้วเดินออกมา อย่างน้อยวันนี้มิวก็ยังยอมคุยกับเขาแค่นี้ก็ดีแล้ว
ติดตามตอนต่อไปครับ
อ่านแล้วเม้น เยอะๆหน่อยนะครับ ใกล้จบแล้ว
สปอย ตอนหน้าครับ
มิวนั่งกุมมือ ในห้องที่เครื่องปรับอากาศเย็นจัด หญิงสาวแต่งตัวตามสมัยนิยมเดินเข้ามา ด้วยท่าทางปราดเปรียว
“ นี่นะหรอ นศ.เรียนดี ประจำคณะ ”หญิงสาวมองเหยียดมิวตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับเป็นไส้เดือนกิ้งกือ
“ ครับ คุณมา ”
“ ยังจำชั้นได้หรอ แล้วจำได้ไหมว่านายทำอะไรกับชั้น ”
“ คุณมา เรื่องวันนั้น มันเอ่อ...”
“ หุบปาก...หน้าด้าน ... ” มิวสะอึกกับคำๆนี้
“ คุณมา ”มิวชักใจคอไม่ดี พยายามเก็บอาการให้มากที่สุด
“ แย่งแฟนชั้นไป ยังหน้าด้านมาขอทุน จากพ่อชั้นอีก แกมันหน้าด้านจริงๆ ”
“ คุณมา ผมป่าวนะครับ ”
“ อยากจะได้นักหรอ ห๊ะ...แต่ก็เอาเหอะนะ ชั้น จะถือซะว่าทำทาน ”
“ผมไม่นึกเลยนะว่าคุณจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ”
“ ความเจ็บปวดที่พวแกสองคนทรยศหักหลังชั้น มันทำให้ชั้นเข้มแข็งต่าง
หาก ”
“ ถ้าทำให้คุณลำบากใจขอ สละสิทธิ์ ” ในที่สุดมิวก็ทนไม่ได้ยอมถอยดีกว่าจะให้โดนดูถูกมากขนาดนี้
“ แน่ใจหรอ ชั้นจะบอกให้ว่าชั้นจะไม่มีวันปล่อยให้แกมีความสุขด้วยกันอีกเป็นอันขาด จำไว้ ชั้นเกลียดแก ชั้นเกลียดแก ได้ยินไหม !!!!!!!!! ” มาลินี ตะโกนใส่หน้ามิวอย่างโกรธแค้น 
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 513064 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก