29
///////////////////////////////
“ นายมันก็ร้ายกาจไม่ต่างจากพี่...เราไม่น่าหลงรักคนอย่างนายเลย นายหลอกลวงเราทุกอย่าง...ทุกเรื่อง เห็นเราเป็นตัวอะไร..เป็นคนจนไม่มีสิทธิ์ไม่มีเสียงไม่มีอำนาจพอที่ ใครจะย่ำยี อย่างไงก็ได้ใช่ไหม...พอสักที นาย กลับไปเถอะเราจะนอน ” มิวล้มตัวนอน พร้อมกับความจริงทุกอย่าง ที่ดินเล่าให้ฟังอย่างเจ็บปวด
“ มิวอย่างเพิ่งสิ้ ..ไหนว่า ... ”ในที่สุดหินเดินเขามาลากตัวน้องชายตัวดีออกไป
“ ดินกลับบ้านก่อนเหอะ...มิว ยังเจ็บ อย่าไปทำอะไรกวนใจเขาเลย นะนะพี่ขอ ”หินซุ่มอยู่เดินเข้ามา ห้ามน้องทันที
“ แต่...ผม ”
“ เหอะ..นา เชื่อพี่ เอาเป็นว่าคุยตอนนี้ก้ไม่รู้เรื่องหรอก..มิวเขาใจแข็งชะมัด ให้เวลาเขาหน่อยสิ้ ค่อยกลับมาง้อเขา.. ”หินกลั้นใจ พูดคำนั้นออกไปอย่างน้อย เขาก็ควรหลีกทางให้น้องชายผู้มาก่อนมันก็ถูกแล้วนี่
กลางดึก..
“ ปล่อย...ช่วยด้วย...อย่า อย่าทำผม ผมกลัวแล้ว ”หินสะดุ้งตื่นเพราะจู่ๆ มิวก็ละเมอออกมา
“ แม่ แม่ฮะ ช่วยมิวด้วย มิวเจ็บเหลือเกิน เขาใจร้ายมาก ” หินน้ำตาซึม นี้มิวคงเจ็บปวดกับการกระทำของเขามากสิ้ ทำให้ เก็บเอาไปฝันร้ายแบบนี้
“ นอนนะครับ คนดี...ไม่ต้องกลัวพี่อยู่นี้จะไม่ให้ใครทำอะไรเราได้อีกแล้ว ”หินนั่งลง กุมมือ มิวมาไว้แนบอกอยากจะให้ความรู้สึกที่มีแล่นผ่านไปสู่ร่างเล็กจัง
เช้า...
“ มิว...ตื่นยัง ”หินแต่งตัวหล่อออกมา เพราะวันนี้ต้อเข้ากรุงเทพไปดูเอกสาร ธุรกิจของครอบครัว
“เจ็บ ...ปวดหัว.. ” มิวเม่อมองไปที่นอกหน้าต่างอย่างคนสิ้นหวัง
“ เดี่ยวพยาบาลก็มาตรวจแล้ว...วันนี้ชั้นจะไปกรุงเทพจะเอาอะไรไหม เดี่ยวจะซื้อมาให้ ”
“ อยากกลับบ้าน ... ”
“ อื้ม พอดีเลยชั้นให้คนงานปรับปรุงบ้านต้นไม้ของเราแล้วนะ หรือนายอยากอยู่บ้านใหญ่ก็ใครคนใช้ย้ายข้าวของนายขึ้นไปไว้ห้องชั้น ถ้านายหายเดี่ยวจะพากลับบ้านเรา ..ดีไหม ” คนตัวโตยิ้มหน้าระรื่นมองมาที่มิวอย่างเอาใจที่สุด
“ บ้านผมไม่ใช่บ้านคุณ!! ” มิวพูดห้วนๆออกไป
“ เอ่อ....มิวเดี่ยวพยาบาลก็จะมาตรวจแล้ว อะนี่ตังค์ ”หินหยิบแบงค์สีเทาขึ้นมา ห้าหกใบไว้กับมิวเผื่อ มิวอยากซื้อขนมหรืออะไรอร่อยๆทานในช่วงที่เขาไปกรุงเทพสองสามวันนี้
“ ผมไม่ต้องการ ผมจะกลับ.. ”
“ อย่าดื้อ สิ้.. ”
“ ชั้นสัญญา กลับจากรุงเทพ ชั้นจะไปส่งนายที่บ้านด้วยตัวของชั้นเอง ”หินกลั้นใจพูดคำนั้นออกไป ด้วยใจที่ปวดร้าว นี้ถึงเวลาที่จะต้องปล่อยมิวไปตามทางของมิวแล้วหรือนี่
“ ...... ” มิวหันหน้าหนีไป อีกทางแต่มือกำมัดธนบัตรที่หินมอบไว้อย่างแน่นราวกับว่ากำลังโกรธหรือโมโห ใครคนบางคน พร้อมกับคิดอะไรบางอย่างออก
“ เป็นเด็กดีนะ มิว...ชั้นสัญญา รอชั้นหน่อยนะ เดี่ยวชั้นจะให้ตาดินมาเฝ้านาย ”
“ ผมไม่ใช่นักโทษ ผมไม่ต้อการให้ใครมาคุม ”
“ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ คือ... ”
“อะไร ”
“ อยากจะขอโทษ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ชั้นทำลงไป ตั้งแต่ต้นเรื่องจน ทำให้นายเป็นอย่างนี้ ” มิวสะอึกกับคำนั้นอย่างมากมายเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอเขา เขาหมดสิ้นหน้าที่นักโทษจอมปลอมสักที
“ นึกว่าจะไม่ได้ยินคำนี้จากปากคุณเสียแล้ว ในที่สุด คุณหินผู้เย่อหยิ่งในศักดิ์ศรี เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ไม่สนใจใครหน้าไหน ตัวเองต้องถูกต้องเสมอ ก็เอ่ยขอโทษเป็น..หึหึ นี่ผมก็ล้างมลทินได้แล้วสิ้นะ ต้องขอบคุณน้องชายคุณ ถ้าไม่ได้เขา คุณก็คงปฏิบัติกับผมไม่ต่างจากเดิม ”
“ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ...อย่างน้อย อยากจะขอให้นายให้อภัยคนๆนี้จะได้ไหม ”
“ ถึงแม้นายจะเกลียดชั้นมาก แต่ขออย่างให้นายเกลียดชั้นมากไปกว่านี้เลย ”
“ ………….. ”มิวนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการอะไรมันยิ่งทำให้หัวใจหินจะขาดรอนๆ
“ อยากจะขอแก้ ตัว สักครั้ง ” หินขลุกเข่าลงข้างเตียงคนป่วย
“ ………….. ”
“ มิว ...อย่าเงียบอย่างนี้สิ้ ”
“ ……………… ”
“ ถ้านายจะเงียบยังนี้นายด่าชั้น ว่าชั้นสักคำก็ยังดี นะนะ ให้อภัยสักครั้งคนๆนี้ จะแก้ตัวใหม่จะรักนายยิ่งกว่าชีวิต ”
“ ……………. ”
“ มิว... ”
“ มัน สาย ไป แล้ว....ตั้งแต่วันที่ผมขอร้องให้คุณเชื่อใจผมสักครั้งวันนั้น ความอดทนทั้งหมดได้ถูกทำลายลง มันสายเกินจะเยียวยาจริงๆ ”หัวใจหินแทบหยุดเต้นเมื่อได้ยินคำๆนั้นออกจากปากมิว
“ มิว..ถ้าเรื่องวันนั้นชั้นเสียใจ ชั้นขอโทษแต่ชั้นไม่มีทางเลือกจริงๆ ชั้นก็เจ็บปวดที่ต้องทำแบบนั้นกับนาย ชั้นเสียใจ ”ในที่สุดน้ำตาแห่งลูกผู้ชายก็ไหลลงมา หินไม่อายที่ต้องร้องไห้ต่อ หน้าคนที่ตนเองรักอย่างมิว รู้ดีว่าอะไรๆ ตอนนี้ย่อมไม่เหมือนเดิมโดยเฉพาะท่าทีของมิวที่มีต่อเขาเวลานี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน คนตรงหน้าไม่มีสิทธิ์มาพูดยอกย้อนให้รำคาญใจอย่างนี้นนานนัก มักจะโดน มือเท้า ไปก่อน แต่ตอนนี้เขาไม่มีสิทธิ์จะทำกับคนๆนี้อีกแล้วเพราะเขาไม่อยากทำให้คนที่ตัวเองรักต้องเจ็บปวดเพราะท้ายที่สุดเขาเองนั้นแหละที่ต้องเจ็บเอง
“ คุณจะไปไหนก็ไป ผมจะนอน ” มิวพูดเสร็จล้มตัวนอนอย่างหมดแรงแม้แต่ เวลาสักนาทีที่ต้องอยู่ที่นี้ มิวก็แทบจะตายเสียให้ได้แต่เมื่อหินยื่นข้อเสนอให้รอ รอเขากลับมา จะยื้อไว้ทำไมจะทรมานหัวใจเขาให้ปหลกกันไปข้างหรืออย่างไรกัน
“ อืม ครับ ” หินก้มหน้าเบาๆ น้อยใจนิดนึงที่ร่างบางทำกับเขาเช่นนี้ แต่ ยังไงเวลานี้ก็ไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องแบบนี้ เพราะอาจทำให้มิวยิ่งงอนเขามากขึ้น
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ดินได้ยินทั้งหมดไม่นึกว่าพี่ชายกับตนจะมาตกหลุมรักคนๆเดียวกันอย่างมิวไปได้ แน่นอน เขาจะต้องทำทุกอย่างให้มิวมาเป็นของเขาให้ได้เพราะว่าอย่างน้อยก็เคยเป็นคนรักเก่าเชื้อไฟย่อมต่อให้ติดได้ไม่ยาก
กลางดึก
มิวลุกขึ้นอย่างช้าๆ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำทันที ด้วยชุดที่ฝากพยาบาลซื้อมาให้เมื่อตอนเย็น เขาตัดสินใจได้แล้วว่าวันนี้เป็นไงก็เป็นกัน จะต้องออกไปจากที่นี้ให้ได้ ทำไมต้องรอคนใจร้ายนั้นไปส่งแขนขามีมือมีเท้าไปเองได้อย่างน้อยเงินที่หินให้ไว้ก็มากพอที่ มิวจะกลับกรุงเทพได้อย่างสบาย
มือเล็ก บรรจงเปิดกลอนประตูอย่างช้าๆ เพราะกลัวพยาบาลข้างนอกจะได้ยิน เมื่อพ้นจากห้องพิเศษ มิวรีบซอยเท้าลงบันไดฉุกเฉินอย่างรวดเร็วด้วยหัวใจที่กำลังเป็นอิสระ อย่างน้อย ก็ล้างมลทินตราบาปให้เบนให้ตัวเองแล้วจะทนอยู่เพื่ออะไรล่ะ
“ แท็กซี่ .. ” สายตาพร่ามัวมองเห็น ตัวหนังสือสีแดงซึ่งก็อ่านไม่ออกว่ามันอ่านว่าอะไร แต่อนุมานว่ามันคงพาเขาไปยัง บขส. ได้แน่ๆ
เวลาเพียงค่อนคืน รถทัวร์ที่แล่นจาก นครราชสีมาก็วิ่งเข้าเทียบสถานีหมอชิตใหม่ ก้าวแรกที่มิวเหยียบแผ่นดินที่เกิดก็รู้สึกดีอย่างมากมาย
เขารีบนั่งแท็กซี่กลับบ้านด้วยหัวใจลิงโลดอีกไม่กี่ ชั่วโฒงจะได้เจอหน้าคนที่อยากเจอมาร่วมสี่เดือนแล้ว
“ แม่.... ยาย ... ”ทันที แท็กซี่จอด ที่ข้างบ้าน หัวใจมิวแทบหยุเต้นเมื่อหิน แม่กับยายกำลังนั่งพนมมือใส่บาตรยามเช้าอย่างตั้งใจ นานแล้วที่เขาไม่ได้ ทำบุญเช่นนี้
“ แม่ คร๊าบบ ยาย คร๊าบบบ ”ทันที่ที่ แม่ กับยายรับพรจากพระเสร็จ มิวตะโกนออกไปสุดเสียงแม้สายตาจะพร่ามัวแต่เขาก็จำได้ขึ้นใจว่า บุคคลตรงหน้าเป็นใครมิผิดเพี้ยน
“ มิว ”
“ตามิว หายไปไหนมาลูก ฮึกๆ..ยาย คิดถึงเรามากรู้ไหมมม ”
“ โอ้ย...เบาๆคับมิวเจ็บ ก็กลับมาแล้วนี่ไง จะอยู่ไม่ไปไหนแล้วอย่างร้องนะครับคุณยายสุดสวย ”
“ แม๊ น่าตีนะเราปะเข้าบ้าน แม่มีเรื่องจะต้องพูด กับเราหลายร้อยเรื่อง”
“ โอเคร คร๊าบบจะตอบทุกคำถามเล๊ยยย ” ในที่สุดครอบครัวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมการกลับมาของมิวเหมือนน้ำทิพย์ชโลมจิตใจของหญิงชรามากมาย
........................................
ติดตามตอนต่อไปจร๊าาาาาา
เหมือนเรื่องจะไม่จบง่ายๆ เนอะ
แต่จะจบให้ได้ในสองตอนนี้แร๊ะเดี่ยวโดนคนอ่านด่า ขอหายืดเกิ้น เอิ้กก
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 564320 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก