21
เจ็บมานานไปไหม..จะต้องเจ็บไปอีกนานไหม...
จุดจบสุดท้ายต้องตายทั้งที่หายใจ
//////////////////////////////////////////
ด้านล่าง
หินเดินกระสับกระส่ายในใจร้อนรุ่มไปหมด...เขาคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรจะแจ้งตำรวจก็กลัวพวกมันรู้ตัวแล้วทำร้าย ยายของตน จะอยู่เฉยรอพวกมันกลับมาก็ทำไม่ได้ จะไปถามลูกสมุนของมันที่นอนอยู่บนห้องก็ยากเพราะถามอะไรก็ไม่ตอบไม่ยอมรับท่าเดียว นี้เขาให้อุไรขึ้นไปหา ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร...เขาบอกตรงๆเลยว่าเขาทั้งรักทั้งแค้นปนกันไป ไม่นึกว่าจะถูกทรยศหักหลังขนาดนี้อุส่าห์ยอมให้อภัยอีกทุกอย่างแล้ว ผลลตอบแทนมันช่างเจ็บปวดนัก
สักพักอุไรเดินลงมาจากบนบ้าน
“ มิวเป็นไงบ้าง ”
“ ยังไม่ตายเจ้าค่ะ..ทานข้าวได้แล้ว ..อุกำลังจะไปเอาลูกประคบค่ะ.. ”อุไรไตร่ตรองดีแล้ว จึงกำลังจะพูดความจริงทุกอย่างออกไป.......
“ คุณหินค่ะ..อุ มีอะไร จะพูดกับคุณหินเจ้าค่ะ ”อุไรรวบรวมสติสูดหายใจเข้าล฿กๆแล้วพูดออกไป....
“ ว่ามาสิ....”หินพูดขึ้นในใจคิดถึงแต่ยายไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรจึงไม่ทันสังเกต หรือไตร่ตรองอะไรแน่ชัด
“ คุณหินคร๊า!!! ” ป้าอ่อนเห็นท่าไม่ดีตะโกนร้องขึ้น
“ มีอะไรป้าอ่อน ”
“ โทรศัพท์ค่า...สงสัยเป็นพวกนั้นแน่ๆๆ ”หินได้ยินดังนั้นลืมเรื่องที่พูดไว้กะอุไรทั้งหมดกระโดเข้าไปรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว
“ เอ่อ..คุณหินเดี่ยวค่า .. ”อุไร ตกใจ เพราะกำลังจะพูดแต่หินกลับไม่อยู่ฟังเสยแล้ว
หมับ!!! ป้าอ่อนรีบพุ่งมาจิกหัวหลานสาวแล้วกระชากไปห้องคนใช้ทันที
ห้องพัก
“ มึง คิดจะทำไร..นังอุ.. ”
“ชั้นก็ทำตามความถูกต้องนะสิ้..พอเสียที..ป้าทำบาปไว้เยอะ ระวังจะตกนรก ”อุไรแยกเขี้ยวไส่ป้าอ่อนด้วยความหมั่นไส้
เพี้ย......
“ มึงกล้าหรือ..มึงอยากหาเรื่องตายหมู่กันรึไงอยู่เฉยๆ น่ะดีแล้ว ”
“ ตายหมู่หรอ ชั้นไม่เกี่ยวสักหน่อย ป้าแหละต้องตายอยู่คนเดียว......ใครจะเฉยก็ช่าง ชั้นไม่สน!! แต่ชั้นเฉยไม่ได้ได้ยินไหม!!...ชั้นจะไม่ยอมให้พี่มิวเจ็บตัวฟรีๆเพราะความชั่วของป้าอีกแล้ว”
“ อ๊ายย..นี่มึงขู่กูหรือ อิอุ ”ป้าอ่อนตะโกนเบาๆเพราะกลัวหินจะมาได้ยิน
“ใช่ ชั้นยอมป้ามานานแล้ว..พอเสียที..ชั้นจะไม่ ยอมให้ป้าสนตะพายได้อีก ”
“ มึงกูรู้ ว่า ถ้าคุณหินรู้เรื่อง อะไรมันจะเกิดขึ้น นังอุ..คิดสิ้... ”
“ นั้นมันเป็นเรื่องระหว่างป้ากับคุณหิน ชั้นไม่เกี่ยว..แต่ชั้นทนไม่ได้ที่เห็นพี่มิวต้องมีจุดจบที่น่าสงสารแบบนี้.. ”ป้าอ่อน ได้ยินหลานสาวพูดเช่นนั้นแล้ว จึงร้องไห้ฟูมฟายออกมา
“ ฮือๆ ๆ ฮึก ๆ ฮือ ๆ..... ”
“ ป้า...ป้าเป็นอะไร ”
“ ไปบอกคุณหินเสียสิ เค้าจะได้ลากตำรวจมาลากป้าเข้าคุกไปบอกเส่ ฮือๆๆ...ลูกผัวก็ไม่มี ดีเหมือนกัน ที่ข้าทำทุกอย่างก็เพื่อให้พวกแกสบายทั้งนั้น ลำพังข้านะจะตายวันตายพรุ่งเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อยากแต่ให้ลูกหลานสบาย...ข้าผิดด้วยหรือ ฮือๆๆ ”ภาพวัยเด็กของป้าอ่อนผุดขึ้นมาตอกย้ำความเจ็บปวด การถูกเอาเปรียบแต่เด็กๆ ความหิวโหยต่างๆนานา จนได้มาเจอกับคุณหญิงท่านที่ชุบเลี้ยงมาตั้งแต่วัยสาว จนแก่..ป้าอ่อนก็ได้แต่ปลง..ในเมื่อหล่อนเป็นคนทำก็ต้องยอมรับสิ้นะ..
“ โถ่ป้าอ่อน คือมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ...ทำไมต้องเลือกเดินเส้นทางนี้ มันมีทางอีกร้อยแปดทางทำไมป้าต้องทำแบบนี้เราไม่จำเป็นต้องรวย นี่ เราอยู่แบบนี้ก็สบายแล้ว ”
“ ก็กูมันโ.ง่ไง ...โ.ง่ที่หลงเชื่อคนชั่ว โง่ให้ความโลภบังตา..กูรู้ที่กูทำ มันทำให้ใครหลายคนในที่นี้ต้องเกลียดชัง แต่มึงอยากเป็นขี้ข้าเขาจนวันตายเรอะ นังอุหัดคิดบ้างสิ้.. ”
“ ป...ป้าอ่อน.. ”
“ แต่เอาเถอะ..ในเมื่อเรื่องมันขนาดนี้แล้ว..ข้าจะยอมรับมันเกิดขึ้นอย่างน้อยก็ติดคุก อย่างมากก็แค่โดนคุณหินฆ่าตาย ข้าไม่มีไรจะเสียแล้ว...เองดูแลตัวเองดีๆนะ เชื่อฟังคุณท่าน อย่าทำอะไรโง่ๆ เลวๆ แบบข้าอีก จำไว้ ”ป้าอ่อนลุกขึ้นจากเตียง เดินออกไปนอกห้องเพื่อบอกความจริงกับหิน
“ ป้าอ่อน.....ฮือๆ...อุขอโทษ .... ”อุไร วิ่งเข้ามากอดป้าอ่อนจากด้านหลังร้องไห้ฟูฟายเหมือนกัน แต่ใบหน้าป้าอ่อนนั้น เผยยิ้มน้อยที่มุมปากออก
หึ ตามแผน..ในเมื่อขู่ ไม่ได้ก็เองความสงสารเห็นใจเข้าสู้ละกัน หึหึ
“ ไปบอกคุณหินเสียสิ้..เห็นแก่ พี่มิวของเอ็ง..บางทีป้าก็เหนื่อย เหนื่อยที่ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อลูกเพื่อหลาน.. ”ป้าอ่อนมองไปเบื้องหน้าด้วยสายตาสิ้นหวัง
“ ฮือๆ...ไม่จ๊ะ อุไม่บอกแล้วก็ได้ฮือๆ...ป้าอ่อนอย่าทิ้งอุไปนะ..อุไม่เหลือใครแล้ว ”ป้าอ่อนลูบหัวหลานสาวอย่างรักใคร่พรอมกับยิ้มเบาๆที่มุมปาก
ในเวลาเดียวกัน หินมีสีหน้าเครียดมากเมื่อ พวกเสี่ยสรวงได้โทรมา ทำข้อตกลงอะไรบางอย่างที่สำคัญ ห้ามแจ้งตำรวจเพราะมันจะฆ่าคุณยายทันที หินกลุ้มใจอย่างนักจึงโทรเรียกแมนมาช่วยเคลียรปัญหานี้ ซึ่งแน่นอนหินไม่กล้าเอาเรื่องไปให้พ่อกับแม่ที่ กทม ทราบ เพราะกลัวท่านเป็นห่วง และจะโดนด่าได้ว่าเป็นคนดูแลยายไม่ดี แต่ถ้าเรื่องมันเลวร้ายมากไปกว่านี้ หินก็จะใช้อิทธิพลของ อดีตแฟนสาวอย่างมาลินี จัดการกับพวกมัน
หินแทบไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะคิดไม่ตกว่าจะจัดการอย่างไร เขานั่งดื่มเหล้าแก้เครียดไปพลางจนถึงเช้า พร้อมกับแวะเข้าไปดูร่างบางที่ตอนนี้เป็นไข้ ตัวรุ่ม จากพิษที่โดนไปหลายหมัด เมื่อตอนกลางวัน และละเมอเพ้อพก หาใครก็ไม่รู้ที่เขาไม่รู้จัก
“ เชี่ยหิน..มัยไม่รีบโทรบอกกูวะแม่ม..เรื่องคอขาดแบบนี้ แจ้งตำรวจยัง ”ทันทีที่แมน นั่งแท๊กซี่มาจอดที่หน้าบ้านรีบวิ่งเข้ามาถามไถ่
“ ก็กูไม่รู้นี้..มันบอกห้ามแจ้ง ไม่งั้นมันจะฆ่ายายกู..มันบอกให้กูเอาโฉนดไปแลกพร้อมกับ... ”หินไม่กล้าเอ่ยขึ้น เพราะเขาคิดเห็นใบหน้าหวาน ที่ทำร้ายจิตใจเขาจนไม่อยากแม้แต่จะเอ่ยให้เป็นเสนียปาก
“ ใครวะ ”
“ มิว ”
“ เห้ยได้ไง.. ”
“ สัส..มึงไม่รู้อะไร...เดี่ยวกูจะเล่าให้มึงฟัง...”แล้วหินก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่ได้ยินกับป้าอ่อน ให้แมนฟัง แมนได้แต่นั่งทำตาปริบๆๆฟังอย่างตั้งใจ
...............
......................
“ แล้วมึงก็เชื่อว่าน้องมิวเป็นคนทำ ”
“ แล้วมึงจะให้กูทำไง...พยานพร้อมทั้ง บุคคล วัตถุ มึงจะให้ปฏิเสธไงวะ แม่ง ”
“ แต่กูว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ...เท่าที่กูรู้จักน้องเขาเพียงไม่กี่วันกูว่าน้องเขาไม่คิดทำการใหญ่ได้อย่างนี้หรอก..เพราะตกอยู่ในสถานะนี้ดี คงไม่.. ”
“ แล้ว มึงรู้ได้ไง...ไม่เคยได้ยินหรอ..ว่าคนไว้ใจสุดท้ายร้ายที่สุด.. ”
“ แต่กูว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆซ่อนเงื่อนอยู่แน่ๆ...ทำไมเค้าต้องทำแบบนั้นด้วยละ แล้วถ้าทำจริงก็ต้องหนีไปกะพวกนั้นนะ ”
“ ก็เพื่อต้องการแก้แค้นกุไง..และที่มันหนีไปไม่ได้เพราะ โดนหักหลังน่ะสิ้ ”
“ นี่มึงก็จะปักใจเชื่อให้ได้เลยใช่มะ...ไม่คิดไม่ไตรตรองดีๆเสียก่อน..อย่าเชื่อเซ็นแรกของตัวเองมากนักเพราะมันอาจผิดพลาดได้ .... ”แมนตบบ่าเพื่อนเบาๆ ก่อนจะเอ่ยถามว่ามิวไปไหน
“ แล้วน้องมิวไปไหน..กุมายังไม่เจอเลย...”
“ นอนเป็นไข้ในห้อง ”
“ ทำไมเป็นไข้นี่มึงทำไรเขา ”
“ กู ถามมันว่าเอายายกูไปไว้ไหนบวกกับความโมโห เลยจัดมันไปหลายดอก.. ”
“เชี่ย มึงทำงี้ได้ยังไง..สัสแม่ง ”
“ มึงไม่เป็นกูมึงไม่รู้หรอกสัส..กุอุส่าห์โทรตามให้มาช่วยกันคิดเรื่องยายกุแต่เมิงกับห่ววงคนอื่น รู้งี้มึงไม่ต้องมาเสียก็ดี ”แมนอึ้งกับความป่าเถื่อนของอีกฝ่ายอย่างมากมาย
“อ้าวสัส ไง พูดแมวๆแบบนี้ วะ ถ้าคนที่มึงทำร้ายไม่ใช่น้องมิวกูก็ไม่ห่วงหรอก แม่ง”
“ แล้วมึงเป็นไรกะมัน ... มาช่วยกันคิดเรื่องยายกู ส่วนมันจะเป็นจะตายไง ก็ช่างกุไม่สน สนแต่ว่าไม่รู้ยายกูจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ”
ในเวลาเดียวกัน
ป้าอ่อนยกสำรับ มาให้มิวบนห้องที่ขังไว้
ภาพที่เห็นทำเอา ป้าอ่อน มือสั่นใจเต้นระรัว จนถ้วยข้าวต้มเกือบหล่นแตก
“ นี่ คุณ หิน ทำขนาดนี้เขียวหรือ ”ป้าอ่อนวางสำรับ ไว้แล้วเดินมาดูอาการมิว
“ อโหสิกรรม ให้ป้าด้วยนะมิว..ป้ารู้ว่าป้าผิด ป้าขอโทษ.. ” ป้าอ่อนพูดกับร่างที่สลบไสลของมิวอย่างรู้สึกผิดในใจอย่างมากมาย
“ ป้าจำเป็นจริงๆ นะลูก..ฮึกๆ...ป้าขอโทษทุกสิ่งทุกอย่างที่ป้าทำกะหนู ขอโทษ ”ป้าอ่อน ยกมือสัมผัสกลับร้างกายมิวอย่างเบาๆ ทำให้มิวสะดุ้ง รู้สึกตัวตื่นพลางนึกว่าหินจะมาค้าดคั้น อีก ก่อนจะลืมตาที่บวมเปล่งขึ้นอย่างช้าๆ
“ ป...ปา อ่อน ” มิวลืมตาขึ้นเห็นใบหน้า หญิงสุงวัยก็จำได้ขึ้นใจว่าเป็นคนที่ทำให้เขามีสภาพเป็นเช่นนี้
ป้าอ่อนกลัวว่ามิวจะเห็นความอ่อนแอของตน จึงรีบปาดน้ำตาแล้ว ตะเบงเสียงสิบแปดหลอดขึ้น
“ ตื่นแล้วหรอยะ...กินข้าว กินยา ซะ จะได้มีแรง ”
“ ผมยังไม่ตายง่ายๆหรอก..จะอยู่ดูคนชั่วๆ อย่างป้ารับกรรมอย่างสาสม ”มิวค่อยลุกขึ้นอย่างช้าๆ เพราะยาที่ได้รับจากอุไรทำให้เขาพอมีแรงต่อกรอยู่บ้าง
“ ตื่นมาก็ปากดีอีกตามเคยนะยะ...อะ ยัดๆ เข้าไป กะว่าจะป้อน แต่ปากเสียแบบนี้ก็เลียกินเหมือนหมาก็แล้วกัน.. ”ป้าอ่อนสงสารมิวจับใจ จึงหันหน้าหนีไปททางอื่นเพราะกลัวว่าจะใจอ่อนร้องไห้ออกมา
“ กูไม่กิน!!..คิจะวางยากุหรอ...อิสารเลว !! ”มิวยกถ้วยข้าวต้มขึ้นแล้วฟาดเข้าที่ใบหน้าป้าอ่อนอย่างจัง
ตุบ...เพล้งง!!
“ กรี้ดดดดดดดดดดดดด !! ” ความร้อนจากข้าวต้มที่เพิ่งยกลงจากเตาโดนผิวหยาบกร้านของป้าอ่อน อย่างปวดแสบปวดร้อน เหมือนโดน ไฟแผดเผาตามร่างกาย
“ หึ ..สม น้ำ หน้า ” มิวยิ้มมุมปากอย่างสมใจ
“ อร๊ายยย...แสบ... โอ้ยยย นี้แก แกล้งชั้นหรออ....โอ้ยยยย ”ป้าอ่อนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทุรยทุราย
ด้านหินกับแมน ที่คุยกันอยู่ข้างล่างพลางได้ยินเสียงเอะอะจากข้างบนเลย
“เกิดอะไร ขึ้นนะ!! ”หิน วิ่งเข้ามาเห็นภาพป้าอ่อนนอนชักดิ้นชักงอจึงถามขึ้น
“ ........ ”มิวไม่ตอบแต่หันหน้าหนีไปอีกทางเขาไม่อยากมองหน้า คนโง่เขลาเบาปัญญาเช่นหินนี้แม้แต่นิด
“ ไอ้ มิว มึงทำไรป้าอ่อน ห๊ะ ”
“ สาดเข้าต้มใส่มัน เผื่อ ความร้อนจากข้าวต้มจะล้างความชั่วของมันออกมาได้ ”มิวพูดออกไปด้วยความแค้น
“ สารเลว อย่าอยู่เลยมึง ” หินกำลังจะพุ่งตรงเข้าหามิวแต่ถูกป้าอ่อนห้ามไว้
“ อย่าค่ะ คุณหิน...ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ..พอดีป้าหกล้ม แล้ว ข้าวต้มมันเลยมาโดน ไม่มีไรทั้งนั้นค่ะ ”ป้าอ่อน พอตั้งสติได้จึง พยายามห้ามเพราะกลัวว่ามิวจะ โดนกระทำไปมากกว่านี้
แมนวิ่งตามขึ้นมา ภาพที่เห็นแมนเข่าแทบทรุดเมื่อมิวนองจมไข้ ร้องครางเบาๆอย่างเจ็บปวด
“ สัส หินแม่งทำเกินไปแล้ว... ”
“ …. ”มิวหันมา มองว่าคนตรงหน้าเป็นใครก็มองไม่ชัดสายตาพยายามปรับโฟกัสภาพ แต่ก็ยังมัวอยู่เขาเลย หลับตาลง กระพริบตาถี่ๆ
“ ไม่ใช่ฝีมือกูทั้งหมด แต่เป็นมันที่เอาหัวโคกตู้โคกเสาจนมีสภาพเป็นแบบนี้.. ”ป้าอ่อน อีกตามเคบมาร้องเรียกที่หน้าห้องเพื่อให้แมนลงไปทานข้าวเช้า
“ นี้มึงไม่คิดจะไตร่สวนอะไรบ้างหรอ เอะอะ ใช้กำลังตลอด...มิวเป็นคนนะไม่ใช้วัวใช่ควายที่จะมาใช้กำลังแบบนี้ ”หินสะอึกเมื่อโดนแมนตวาดจึงหน้าเจื่อนเล็กน้อย ใช่สิ้ เขามัวแต่โมโหจึงไม่คิดไม่ไตร่ตรองทำให้โดนคนอื่นชักจูงได้ง่ายๆ
“ ป้าอ่อนไปทายาก่อน แล้วกัน ..ส่วนมิวเดี่ยวผมดูแลเอง..และมึงไอ้หินจะไปไหนก็ไป กุไม่อยากเห็นหน้ามึง ”แมนตัดบท ไล่ทุกคนลงไปเพื่อจะสอบถามอะไรบางอย่างกับมิว
“ อ้าวแต่ นี้บ้านกุ ”
“ เออกูรู้ แต่มึงต้องออกไปตอนนี้ ” หินลังเลใจเพราะเริ่มเกิดอาการหึงหวงไม่อยากให้มิวอยู่ใกล้กับใคร ยกเว้นตนผู้เดียว
สักพักอุไรวิ่งตาตื่นเข้ามา บอกว่ามีโทรศัพท์เข้ามามีคนอยากคุยกับหิน เรื่อง .....
ติดตามตอนต่อไปครับ
น้อมรับทุกความเห็น ชอบจังวิจารณ์ตัวละคร วิจารณ์คนเขียน ขอบคุณมากมายครับ
ต่อหน้าอาจมีสูญเสียเลือดเนื้อกันบ้างอย่าว่ากันนะครับ
อ่านแล้วเม้นเยอะๆๆนะครับ แต่ละตอนเหมือนมีคน ติดตามอยู่ร่วมๆ สองพันแต่เม้นจี้ดเดียวเองอ่าส
บายๆฝันดีฮะ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 563280 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก