23
กับความมจริงที่เป็นอยู่เธอจะรู้บ้างหรือป่าว ว่าชั้นมีความลับที่เก็บไว้
หากว่าเธอรู้ความจริง เธอจะรับมันได้ไหม
ชั้นขอให้เธออย่าเพิ่งตัดสินใจ อย่าเพิ่งรักชั้นเลยยย/////////////////////////////////////////////////////////////
คุณท่านในสภาพอิดโรย โดนลูกน้องเสี่ยสรวง พาตัวลงมา
“ ยาย!!!........ ”
“ คุณท่าน...... ”
“ ตาหิน หนูมิว อย่าไปขายที่มรดกให้พวกมันนะ ”
“ ไม่อาวน่า คุณหญิง เราตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ”
“ ว่าไงนะ........ อย่านะหิน ”
“ อะ ยืนหมูยื่นแมว ซิ......... ”หินพูดขึ้นพลักมิวออกไปด้านหน้า แลกตัวกันตามที่เสี่ยสรวงต้องการ
“ มิว.....ไม่นะลูก....... ” คุณท่านเอ่ยด้วยน้ำเสียงวิตก
“ ไม่เป็นไรคับ ชีวิตผมมันไม่สำคัญ ไปมากกว่า ชีวิตคุณยายท่าน ”
วี้ดดดดดด หวออออออออ !!!!
แล้วเสียงรถตำรวจก็ดังขึ้นทำให้เสี่ยสรวง รู้ตัวว่าโดนหลอกจึงควบคุมสติไม่อยุ่เผลอยิงปืนออกไป
“ นี่ พวกมึงหลอกกูหรอ......... ตายซะเถอะ...!!!... ” หนุ่มใหญ่โกรธที่โดนหลอก จึงเล็งปืนไปที่หลังคุณท่าน ซึ่ง เห็นเหตุการณ์ดังนั้นเข้า จึง........
“ คุณท่าน!!!............. ระวัง!!! ” มิวผลักคุนท่านล้มลง แล้วเอาตัวขวางเอาไว้ ด้วยสันชาตญาณ
ปัง!!!!.............เสียงลูกกระสุน ทะลุเข้าอกข้างขวา มิว
“ กรี้ดดดด.........หนูมิววว!!!! ” คุณท่านกรีดร้องอย่างสุดเสียง ส่วนหินได้แต่อึ้งกับการกระทำของมิวเมื่อครู่นี้
นายสรวงตั้งสติทันจึงดึงมิวขึ้นมาเพื่อเป็นตัวประกัน
“ พวกมึงอย่าเข้ามานะ.!!!........ไม่งั้นไอ้เด็กนี้ หัวกระจายแน่ ” มิว อยู่ในสภาพที่บอบช้ำ ทั้งร่างกายและจิตใจ จึงไม่สามารถ จะขัดขืนได้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในเวลานี้ ตำรวจกระจายกำลังล้อม บ้านไร่สรระวงค์เอาไว้ ถั่วพูอ้อมไปทางด้านหลังบ้ายเพื่อช่วยมิว ส่วนแมนก็เข้ามาหาคุณท่านเพื่อสอบถามอาการ
“ คุณยายคับ ยายเป็นอะไรหรือป่าว เจ็บตรงไหนคับ ” หินเอ่ยถามด้วยความห่วงใย
“ ยายไม่เป็นไรหรอก........ตาหินรีบไปช่วยนู๋มิว เสียสิ ”
“ ยายจะให้ผมไปช่วยมันทำไม.....เพราะมันไม่ใช่หรอที่ทำให้ยายเป็นแบบนี้ คนอย่างมันก็สมควรแล้วละที่โดนแบบนั้น ” หินมีทิฐิต่อมิว เห็นผิดเป็นชอบจึงพูดออกไปแบบนั้น
เพี้ยยย!!!! คุณท่านตบน่าหินเพื่อเรียกสติ
“ตาหิน..........ทำไมพูดอย่างนั้น!!!......ยายไม่เคยสอนให้หิน ทำร้ายคนที่บุญคุณช่วยเหลือยายและครอบครัว เรานะ ”
“ ยายพูดอะไรฮะ ผมไม่เข้าใจ..ช่วยอะไร..ก็ป้าอ่อนบอกว่ามิวเป็นพวกเดี่ยวกับไอ้เสี่ยบ้านี้ทำให้ยายโดนจับตัวมา . ” หินงุนงง กับคำพูดของคุนท่านอย่างมากมาย
“ นี้หินคงเข้าใจอะไรผิดไปแน่ๆๆ.........นี้ ป้าอ่อนนั้นคง บอกอะไรหินผิดๆอีก ใช่มั้ย ” แล้วคุนท่านก็เล่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้หินฟังอย่างละเอียด หินรู้สึกเจ็บปวดเป็นร้อยเท่าพันทวีมากกว่าที่มิวโดนกระทำยิ่งนัก ในใจพลางนึกสมเพชในความโง่เขลาของตนเองอีแล้ว และรูสึกผิดที่ร่างบอบบาง โดนตนกระทำการอันเลวร้าย ยากยิ่งกว่ามนุษย์คนไหนจะทานทนได้
.............................................
.....................................................
.................................
“ นี้..........นี้มันอะไรกัน ผมงงไปหมดแล้ว .......... ทำไมเรื่องที่ผมได้ยินมาถึงไม่ใช้แบบนี้ ……..ผมงง ไปหมดแล้ว.....ทำไมเรื่องมันเป็นแบบนี้ว่ะ ” หินรู้สึกเสียใจและเจ็บปวดกับความจริง ที่ตนเพิ่งรับรู้ ว่าทุกอย่างที่มิวพูดเป็นความจิง แต่ตนก็เลือกที่จักเชื่อคนอื่น....มากกว่าคนที่ตนรักเสียนี่ เพราะความว่าทิฐิ ความแค้นบ้าๆบอๆที่ทำให้เขาสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง สินะ
“ เป็นไงละมึง ไอ้หิน....อึ้ง อะเดะ...กูบอกให้ไตร่ตร่องดีๆๆ มึงอะชอบคิดเองเออเองตลอด เกือบแล้วไม่ละ แต่ เอะ นี่ไม่เกือบแล้วนี้ ” แมนนึกขึ้นได้ ว่ามิวโดนจับตัวไปเสียแล้ว
“ ใช่สิ นู๋มิวถูกยิง!!! ...........หิน หินรีบไปช่วยน้องนะ........น้องคงเจ็บปวดทรมานมากน่าดู เร็วเข้า ตาแมนด้วย เร็ว!!! ” คุณท่านเพิ่งนึกได้ว่ามิว ถูกยิงจึงได้บอกให้หินและแมนไปช่วยมิว ให้เร็วที่สุด
หินรีบตามเสี่ยสรวงไป โดยในใจก็เป็นห่วงมิว อยากจะขอโทษอีกฝ่ายอย่างมากมาย
++++++++++++++++++++++++++++++++
เสี่ยสรวง ลากตัวมิวออกไปเป็นตัวประกัน มุ่งตรงไปยังบริเวณป่า ที่ตนนัดแนะกับลูกน้องในการหนีครั้งนี้
“ เสี่ยสรวง มอบตัวเหอะ.......... โทษจะได้ไม่หนัก ไปมากกว่านี้ ” มิวในสภาพโรยแรงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“ หุบปาก!!!...... กูไม่ยอมติดคุกตอนนี้แน่ๆ แล้วถ้ากูตาย มึงก็ต้องตายด้วย ” นายสรวงพูดขึ้นอย่างโกรธแค้นที่กำลังจะสูญเสียทุกอย่าง
“ แต่ผม........ปะ......ไป....ไม่ไหวแล้ว ” มิวกำลังหมดแรงเนื่องจากเสียเลือดไปมากจากการถูกยิงเมื่อครูนี้ บวกกับอาการไข้ที่ยังไม่หายดีนัห จากการโดนซ้อมเมื่อวาน
“ แล้ว ใครบอกให้มึงเสือกไป รับลูกกระสุนแทนอีแก่นั้น สมน้ำน่า เสือกโง่เอง ” เสี่ยสรวง พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหยาบคาย
“ โอ้ยยยย.......ผะ.......ผมไม่ไหวแล้วววววว ” มิวกำลังจะหมดสติเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
“ อย่ามาสำออย ข้ามเขาอีกลูก กูก็ปลอดภัยแล้ว มึงใจแข็งไว้หน่อยสิ หรือว่ามึงอยากตายอยู่กลางป่านี้ ห๊ะ ” เสี่ยสรวงพูดขณะที่ขาก้าวเท้าไม่หยุดผิดกับมิวที่ กึ่ง เดิน กึ่งคลาน
“ ใครกันแน่ที่โง่............ เสี่ยไม่รู้หรือว่าผมโดนยิง.........แล้วยังจะลากตัวผมมาให้ตำรวจตามจับทำไมอีก หึๆๆ..........รอยเลือดนี้ มาตามทางตั้งแต่ ที่บ้านเสี่ยโน้น หึหึ......แกไม่รอดแน่ ” สรวงอึ้งกับคำพูดของมิวก่อนจะเห็นลอยเลือดที่เป็นหยดเล็กๆไหลมาตามทาง
“ นี้มึง.!!.......ดี งั้นมึงตายซะเถอะ ” เมื่อรุ้อย่างนั้นแล้ว เสี่ยสรวงจึงคิดจะปลิดชีพมิว เพื่อกำจัดและไม่ให้ตำรวจตามมาทัน
ถั่วพูวิ่งตามมาทันเนื่องจากชำนาญในเส้นทางการเดินป่าอยู่ก่อนแล้ว
จากนั้นก็....................
ตุบ !!!!!!!
ปัง!!!!!
พูโยนก้อนหินขนาดใหญ่ ฟาดเข้าที่มือของเสี่ยสรวงอย่างแรง ก่อนเสี่ยสรวงจะยิงปืนออกไป ความตกใจทำให้เสี่ยสรวงเผลอลั่นไกปืนออกไป และยังทำให้ปืนกระเด็นตกไปอีกทาง ทั้งคู่ แลกหมัดกันอย่างดุเดือด
และดูเหมือนว่าถั่วพูจะเป็นฝ่ายเพลี้ยงพล่ำ ทำให้เสี่ยสรวง อัดเข้าไปเต็มแรงก่อนจะควานหาปืนเพื่อจัดการกับทั้งสอง
ในเวลาเดียวกันมิว รวบรวมสติที่มีอยู่น้อยนิดคลานไปหยิบปืน แต่..
O. O
“ เอามานี้ ..!!!.......กูบอกให้เอามา !!!” เสี่ยสรวง กำลังแย่งปืนกับมิวอย่างบ้าคลั่ง
“ ผะ............ผมไม่ให้ คุนหยุดเสียที่เหอะ ผมขอร้อง..... ” O. O ||O .O มิวพยายามแย่งปืนออกมาอย่างมากเพื่อให้ตนแย่งปืนได้สำเร็จ
และแล้วหนุ่มใหญ่ใช้ไม้เด็ด เตะก้านคอมิว อย่างแรง ล้มลง ทำให้นอนไปกับพื้น .........ทำให้หัวกระแทก กับก้อนหินแถวนั้นอย่างแรง จนทำให้มิวแทบสิ้นสติ
“ หึ........กูนึกว่าจะแน่ ตายซะเถอะ..... ” เสี่ยสรวงเล็งปืนมาทีมิวก่อนจะเหนี่ยวไก..............
เวลานั้น ถั่วพูตั้งสติได้ หยิบ ก้อนหินใหญ่อันเดิมฟาดเข้าที่ท้ายทอย เสี่ยสรวงอย่างแรง ให้สาสมกับที่ทำกับมิวเจ็บตัว จึงทำให้เสี่ยสรวงสลบไปในที่สุด
ในเวลาเดียวกันตำรวจก็ตามมาทัน ลากตัวหนุ่มใหญ่ออกไป
ถั่วพูจัดการกับเสี่ยสรวงเสร็จ จึงพุ่งตรงมาหามิว ในสภาพยับเยิน และตอนนี้มีแผลที่หิวแตกเพิ่มมาอีก
“ หนาวๆๆ ไม่มันหนาวจัง มองอะไรไม่เห็นเลย ฮือๆ” มิวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“ มิวๆๆ...........นายอย่าเป็นอะไรนะ ....ตอนนี้นายปลอดภัยแล้ว...... ตื่น อย่านอนนะ พู อยู่ทั้งคนไม่มีใครมาทำอะไร มิวได้ง่ายๆหรอก ” พูตบหน้ามิวเบาๆๆเพื่อเรียกสติ......มิวลืมตามองคนตรงหน้าสักพัก......ก่อนสติสุดท้าย จะดับไป
“ มิวๆๆ........ นายอย่าทิ้งเราไปน่ะ มิว เรารักนายยย ....ใครก็ได้ มาช่วยคนเจ็บ ที คุณตำรวจ มิวอาการแย่แล้ววว ” ถั่วพูตะโกน ร้องอย่างสุดเสียง
“ มิว !!!! ” หินซึ่ง วิ่งตามมาทันเห็นภาพนั้นทัน ตา
“ คุณ หิน ”
“ หลบไป..มึงไม่เกี่ยวไอ้พู ของๆกู อย่าเสือก ”หิน วิ่งเข้าไปดูอาการมิว ก่อนจะโผลเข้าร่างมิว แล้วพลัก ถั่วพูออกอย่างหน้าตาเฉยก่อนจะอุ้มร่างบางออกไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ร่างไร้สติของมิวถูกนำตัวส่งที่โรงพยาบาลในตัวจังหวัดในคืนนั้น ทุกคนเป็นห่วงคนตัวเล็กอย่างมากมาย และหนึ่งในนั้นคือหิน ที่เป็นห่วง มากที่สุด
ห้อง ฉุก เฉิน
มิว........นายอย่าเป็นอะไรน่ะ ชั้นขอสั่งให้นายอยู่กับชั้น ให้ชั้นได้ชดใช้ในสิ่งที่ชั้นได้ทำกับนาย ด้วยเถอะ หินพูดในใจด้วยความรู้สึกผิดและบาปกรรมที่ตนได้ก่อขึ้น
ภาพแห่งความทรงจำต่างๆตั้งแต่ที่หินรู้จักกับมิว จนถึงช่วงเวลาที่หินทำร้ายมิวต่างๆนานา พุดขึ้นในหัวสมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพียงเพื่อจะบอกถึงความผิดและบาปที่ตนได้ก่อเอาไว้
“ ตาหิน ถ้าหนูมิวเป็นอะไรไป ยาย จะไม่ให้อภัยหินไปชั่วชีวิต ”
“ ผะ........ผมขอโทดคับ.........ผม ผิดไปแล้ว ” ถั่วพุได้ยินดังนั้นพุ่งตรงเข้าที่หินแล้วชกอย่าบ้าคลั่ง
ตุบ ตุบ!!!!!
“ เฮ้ยยย.......นายพูอย่าโว้ยยย ใจเย็นๆๆๆ.........ตอนนี้ถึงมือหมอแล้วมิวไม่เป็นไรหรอก ”
“ มึงมันไม่ใช่คน........มึงทำร้ายมิวได้ไง ไอ้สัส ......มิวอุส่าห์ดูแลมึงเป็นอย่างดี แต่มึงก็ยังยื่นบาปให้เค้า มึงมันมีความเป็นคนอยู่รึป่าว ห๊ะ!!! ” พู ตวาด ใส่น่าหินอย่างรุนแรงโดยไม่สน ว่าจะคนตรงหน้าจะเป็นเจ้านายหรือไม่ก็ตาม
“ อ่าวววว........พอก่อน.......” คุนท่านเอ่ยขึ้นเพราะไม่อยากให้สถานการเคียดไปมากกว่านี้
เวลาผ่านไปนานเท่าใดมิรู้ แต่ในความรู้สึกหินมันเนิ่นนานราวกับ 10 ปี ก็มิปาน
แล้วหมอก็เดินออกมาจากห้องผ่าตัด
“ คุนหมอค่ะ.........คนไข้เป็นอย่างไงบ้าง ” คึนท่านเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงวิตก
“ คนไข้เสียเลือดมาก ต้องการเลือดด่วน ทางโรงพยาบาลเราก็มีเลือดสำรองไม่พอ ยิ่งกรุ๊ปโอนี้ ไม่มีเลยคับ ใครมีเลือดกรุ๊บเดียวกัน กะคนไข้บางคับ ”
“ ผมคับ ผมมีเลือดกรุ๊ปนั้นคับ ” ถัวพูพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ กรุ๊ปโอเนคก่ะทิฟน่ะคับ ” ถั่วพูพอรู้ว่าตนไม่มีเลือดกรุ๊ปนั้น จึงรู้สึกหน้าเจื่อนเล็กน้อย
ทางด้านหิน เมื่อรู้ว่ามิวต้องการเลือด และตนก็มีเลือดกรุ๊ปเดียวกันกับคนไข้ จึง ขอบริจาคเลือดเพื่อช่วยชีวิตมิว และไถ่บาปในสิ่งที่ตนทำไว้ แม้ว่า มันจะช่วยแค่น้อยนิดก็ตาม
“ งั้นเอาเลือดที่ผมเลยคับ คุณหมอ ผมมีเลือดกรุ๊ปนั้น ”
“ หิน......แน่ใจหรือลูก ” คุนท่านเอ่ยถามขึ้นเพราะรู้ว่าหิน นั้น กลัวเข็มฉีดยามากกว่าใครๆในโลกใบเนี้ยเสียอีก
“ คับ........ผมแค่อยากไถ่บาปในสิ่งที่ทำไว้กะเค้าคับ ”
“ ไถ่บาปแค่นี้หรอ มันไม่สาสมกะที่ มึงทำร้ายมิวหรอก ” พู พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจิงจัง
“ ชั้นไม่รู้ แต่ชั้นทนไม่ได้หรอกที่เห็น มิวตายไปตรงน่า โดยที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยไม่ได้ อย่างน้อยก็ต่อชีวิตเขาเพื่อให้ชั้นได้ขอโทษสักครั้งก้ดี ”
“ ดีแล้ละลูก.........การบริจาคเลือดนี้ เป็นกุศลอันประเสริฐ แล้วละ ........ ตอนที่หินใกล้จะตาย มิวมก็ยังช่วยชีวิตหิน โดยไม่นึกห่วงตัวเอง แม้แต่น้อย ” คุนท่านพูดขึ้นเพื่อเตือนสติหิน
“ มันถึงเวลาแล้วละที่หินตอนตอบแทนมิว ”
“ แต่ความดีที่มันทำ ก็ยังไม่สาสมกับที่มันทำไว้กะมิวหรอก!!! ”ถั่วพู พูดขึ้นอีก
“ อ่าวน่า..........ชั้นรู้ว่านายเจ็บแทนมิว แต่เรื่องมันผ่านมาแล้ว ก็ให้มันผ่านไป ใครทำอะไรไว้เดี่ยวเค้าก็ได้รับผลแห่งกรรมนั้นเอง ” แมนพูดขึ้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมขออัพ ไว้ตอนนี้นะคร๊าบบ เดี่ยวจะไปอ่านหนังสือสอบแล้ว
เหลือความจริง อีกประเด็นนึงเอาเป็นว่าอัพ ครั้งหน้า ละกัน ครับ ซึ่งอาจจะเป็นพรุ่งนี้
บายๆโชคดีกับการสอบทุกคนฮะ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 512286 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก