แหม้ หนีเที่ยวไม่กี่วันมาอ่านอีกทีสองตอนรวดเลยเหรอเนี่ย
หนิงก็เลยเม้นท์รวบยอดสองตอนรวดเลยแล้วกันนะคะพี่มาศ

สองตอนนี้ทำให้เห็นว่าเราสามารถทำอะไรก็ได้เพื่อคนที่เรารัก
เฮียธัชที่ยังทำหน้าที่เดิมก็เพราะรักและซาบซึ้งในตัวตี้หลง
ตี้หลงยอมให้เฮียธัชก็เพราะเป็นคนที่เค้ารักไม่ว่าอะไรก็ยอมได้
อย่างนี้แล้วถึงตี้หลงทำอาหารไม่เป็นเฮียเค้าก็ไม่ทิ้งไปไหนหรอก
ตรงกันข้ามยิ่งตี้หลงพยายามเท่าไรเฮียเค้าก็ยิ่งเอ็นดูเท่านั้นล่ะ
หวานนิด หื่นหน่อย พอให้ชีวิตกระชุ่มกระชวยเนอะหมาน้อย

ดูๆไปแล้วเหมือนเฮียธัชไม่ได้แยกออกมาอยู่คนเดียวเลยเนาะ
มีหมาน้อยคอยพันแข้งพันขาเหมือนเดิม

ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ

ป.ล.1 +1และเป็ดค่ะ
ป.ล.2 สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่มาศ ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ ร่ำรวยเงินทองค่ะ
