หัวข้อ: i'm not & you don't - END รีปริ้นท์ถึง15/02/60

[janamanza]

จะเลือกใครดีเลือกไม่ถูก  อ๊ายยยยเขิล
สามพีไปเลยมั้ยเพ่น้องครับบบบ
ไม่ไหวแล้วละลายยยย

[milkshake✰]

คนแต่งทำเราไขว้เขวอ่ะะะะะะะะ
พี่วอร์มนี่น่ารัก กรี๊ดดดดเ
พอสรีบทำคะแนนเร็ว!!

[indy❣zaka]

เหอๆ  อ่านได้แค่สองสามตอน  แต่ไม่ไหว ขอมาเม้นท์ก่อน

การกระทำของพระ-นายคู่นี้  ค่อนข้างสกปรกเกินจะรับได้อ่ะ 
เอาผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักในผับ  มา...ทำอย่างสดๆ  ถุงเถิงไม่มีใส่   (ดึงออกมาจากกางเกงปุ๊บ สอดปั๊บ=เข้าใจได้แค่ว่าทำสดๆ)
คือ  กว่าคู่นี้จะได้กัน  เอดส์แดกก่อนพอดีนะคะ


อยากให้คนเขียนช่วยสนใจ และเอาใจใส่ในจุดนี้หน่อยค่ะ 

เราอาจจะดูเรื่องมาก  แต่ที่มาติติงนี่  ก็เพราะหวังดี และมันเป็นเรื่องใกล้ตัวทุกคนมาก  เป็นเรื่องสำคัญมากๆที่ไม่ควรละเลยอ่ะค่ะ  แม้จะเป็นแค่นิยาย  แต่ก็ควรนำเสนอในเรื่องที่พึงกระทำสักเล็กน้อยก็ยังดีค่ะ

 

[Ju]

อะเหอๆๆ 

ทำไมแกรนด์ไม่ช่วยพี่แกไปเลยล่ะ

จะได้เสร็จๆกันไป 55555 

[phakajira]

ชอบพี่พอสมากกว่าาาา~,,,,อยากให้พี่วอร์มคู่กับคนอื่น แบบแมนเจอแมนอ่ะคนเขียน >.<
ดูท่าจะเร้าใจดี 555

[ACOLINE]

แล้วพอสเราตกถังน้ำหรอ หายไปไหน =[]= สรุปพี่วอมชอบแกรนหรือป่าว ??? ยังไงอ่ะ อยากรู้ ต่อไวๆน้ะค่ะ ... พอสน่าจะเป็นพระเอกน้ะ หวังว่า...

[tay028643904]

มาต่อน้ะครับ ((:
เป็นกำลังใจน่ะ 
+1 เน้อออออ~

[✿PIERRE]

8 - GEAR Day & GEAR Night (1)


เมื่อคืนผมหลับคาโซฟา เพราะไอ้พี่วอร์มแม่งว่าวนานสัดๆ ตื่นมาอีกทีผมก็อยู่บนเตียง เสื้อผ้าเรียบร้อย ส่วนไอ้พี่วอร์มมันตื่นนานแล้ว (หรือยังไม่ได้นอนอันนี้ก็ไม่ทราบ) มองดูนาฬิกา...อีก15นาทีเข้าเรียน ชิบหายยยยยยย  ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวโดยใส่เสื้อนักศึกษาของพี่วอร์มแต่กางเกงของผม ไม่ถึง20นาทีผมก็ได้มายืนอยู่ที่หน้าตึกเรียนโดยมีสารถีเป็นพี่รหัสตัวเอง  รถแรงก็เงี้ยยยย ฮ่าๆ

หากคุณคิดว่าผมกับพี่รหัสตัวเองจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงแล้วละก็..คุณคิดผิดครับ ผมยังทำตัวเหมือนเดิม ไอ้พี่วอร์มก็เหมือนกัน ผู้ชายทั้งคู่นะครับ ว่าวให้กันแค่นี้ .. เคลิ้มไปบ้างก็จริง แต่มันก็เหมือนสำเร็จความใคร่นั่นด้วยตัวเองนั่นแหละครับ ไม่มีใครเสีย มีแต่ได้กับได้ วินวินทั้งคู่

ผมไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับไอ้พี่วอร์มมากนัก ไม่รู้ว่ามันมีแฟนมั้ย นิสัยเรื่องผู้หญิงเป็นยังไง รู้แต่ว่าบ้านมันรวยมาก สังเกตได้จากรถและคอนโดเริ่ดหรูอลังการ เป็นที่รู้จักไปทั่วด้วยมาดหล่อรวยและเสียงโหดที่เป็นเอกลักษณ์

เอ..เมื่อคืนนี้ตอนพี่วอร์มทำให้ผม รู้สึกเหมือนพี่เค้าจะไม่พูดอะไรเลย...สงสัยกลัวพูดออกมาแล้วผมหมดอารมณ์มั้ง 55555+
   

“อ่าวไอ้แกน กูนึกว่ามึงจะไม่มาซะแล้ว” ไอ้ทัชส่งเสียงทักทายผมทักทีที่เข้ามาในห้อง
“กูว่ากูควรถามมึงมากกว่านะ เมื่อคืนเมาเป็นหมาเลยสัด” ผมด่ามันกลับ
“อะไร ใครเมา?” แม่งทำหน้าเหลอหลาได้กวนตีนมากครับ
“มานั่งได้ละ ยืนเตี้ยอยู่ได้” ผมหันขวับไปทางไอ้คนที่พูดทันที
“กูสูงกว่าพ่อมึงละกันเหี้ยแทน”
“ลามปามนะมึง ปากหมาเหมือนเดิม” ถึงผมจะด่าพ่อมันแต่มันก็ไม่ติดใจอะไรครับ
แค่สูงกว่าผมนิดหน่อย (12เซนต์) เสือกเบ่งอยู่ได้
“เลิกกัดกัน แล้วนั่งลงได้ละแกรนด์” กิ๊งบอกผมหน่ายๆเพราะอาจารย์เริ่มทำการเปิดพาวเวอร์พ้อยและเล่านิทานให้ฟังจนหมดชั่วโมง กล่อมเด็กให้หลับกันไปเป็นแถวรวมถึงผมด้วย


“ตื่นๆๆ ไปหาไรแดกกัน” ไอ้แทนปลุกผม เดินนำออกไปนอกห้อง
“เอ่อ..แกรนด์..” ไอ้เมฆเรียกผมอย่างกล้าๆกลัว
“มีไร”
“เมื่อกี้อาจารย์สั่งงานด้วยนะครับ”
“เออ ไว้ก่อน” ผมรู้แหละว่ามันต้องทำแน่ๆ แล้วเมื่อถึงเวลาส่ง ผมจะลอกมัน ฮ่าๆ
โรงอาหารที่พวกผมเลือกมากินก็คือโรงอาหารคณะตัวเองเนี้ยแหละครับ สาเหตุเพราะคุณนายกิ๊งบอกว่าขี้เกียจเดินไกล โห่ยย เซ็งเลย ผม ไอ้แทน ไอ้ทัชกะว่าจะไปส่องสาวๆคณะมนุษย์สักหน่อย
เมื่อหาอาหารรับประทานกันเสร็จก็มาอยู่ที่ซุ้มเจอร์ครับเพื่อรอเรียนช่วงบ่าย เพื่อนๆหลายคนที่อยู่ก่อนแล้วก็เหมือนกำลังประชุมอะไรกันอยู่

“เห้ยคุยไรกันวะ หน้าเครียดเชียว” ไอ้แทนตะโกนถามทั่ว หวังให้ใครสักคนตอบ
“เรื่องการแสดงงานเกียร์ไนท์ไงมึง” ถ้าผมจำไม่ผิด ไอ้นี่น่าจะชื่อ โย ที่ไอ้ทัชเคยแนะนำให้ผมรู้จักวันแรกๆ “พี่เค้าบอกว่าแต่ละเจอร์ต้องมีการแสดงให้รุ่นพี่ไม่เกิน 20 นาที”

ผมว่าผมควรหลีกเลี่ยงออกจากการสนทนานี้ให้ไวที่สุด.. .

“จะไปไหนค่ะแกรนด์” เสียงหวาน..แต่ทำไมผมรู้สึกเสียวสันหลังยังไงก็ไม่รู้
“เอ่อ..เข้าห้องน้ำจ้า”
“เมื่อกี้เพิ่งเข้าไม่ใช่เหรอ ก่อนออกมาจากโรงอาหารน่ะ” ไอ้ทัชขัด

ไอ้เพื่อนเชี่ยยยยยยยยยยยย

“เอ่อ..”
“ไม่ต้องเลย มาช่วยกันคิดเร็วๆ”

จ้ะแม่ T^T .. ผมรู้ซึ้งในสัจธรรมที่ว่าอย่าหาผู้หญิงหวานในคณะวิศวกรรมศาสตร์แล้วละครับ หน้าตาน่ารักใช่ว่านิสัยและคำพูดจะเหมือนหน้าตานะเออ
.
.

.


.
เช้าวันเสาร์ ณ คณะวิศวกรรมศาสตร์

เวทีใหญ่ถูกสร้างขึ้นเพียงค่ำคืนเดียว ตั้งอยู่ที่ลานกว้าง ด้านหลังมีตัวอักษรแปะว่า

‘GEAR day & GEAR night’

บริเวณโดยรอบถูกกั้น มีการตกแต่งคัทเอ้า ฉาก ป้ายผ้าต่างๆนานา ดูแปลกตาแต่ก็น่ารักดี น้องๆปี1ถูกนัดมาตั้งแต่ 6 โมงเช้าเพื่อมาทำบุญตักบาตรร่วมกัน จากนั้นก็เป็นกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ กวาดลาน ถางหญ้า เช็ดโต๊ะ จนถึงสายๆ ก็ให้พักกินข้าวกินน้ำ  งานนี้นอกจากจะมีน้องปี1กับพี่สโมแล้ว พวกพี่ว๊ากทุกคนก็มาช่วยด้วย ซึ่งปีอื่นไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ทุกคนดูเป็นกันเอง ใจดี ไม่เหลือมาดตอนประชุมเชียร์เลย

ผมมองไปทั่วงาน

ก็เป็นที่รู้ๆกันนะครับว่าผู้หญิงแท้ๆในคณะวิศวะป่าเถื่อนเนี้ยมันหายากขนาดไหน แต่ตอนนี้ผมอยากจะค้านประโยคนั่นจัง เพราะรอบตัวไอ้เหี้ยพอสมีแต่สาวๆ แถมน่ารักๆทั้งนั้น กิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ตอนเช้าล้วนแต่ใช้แรงงานทั้งสิ้น คุณผู้หญิงทั้งหลายแหล่จึงสบายแฮ คอยส่งน้ำ เช็ดเหงื่อให้เหล่าชายชาติทหาร แต่รู้สึกผู้หญิงคณะผมจะไม่มีความพอดี พวกเธอเล่นป้วนเปี้ยนอยู่แต่รอบตัวไอ้เหี้ยพอส

แม่งน่าหมั่นไส้วุ้ย!

ผมนั่งกินข้าวกะเพราไก่ไข่ดาวบรรจุกล่องโฟมที่ถูกส่งต่อๆกันมา ด้วยความซุ่มซ่ามหรืออะไรไม่รู้ ข้าวผมดันหกทั้งกล่อง..

เวรเอ๊ยยยย แดกก็ไม่ได้แดก ยังต้องมานั่งเก็บซากอีก


“เอ่อ...ผมอิ่มแล้วครับ แต่เหลือเยอะ แกรนด์กินมั้ย?” เมฆยื่นข้าวกล่องที่พร่องไปนิดเดียว
“ไม่เป็นไร นายกินเหอะ”

พอเอาข้าวไปทิ้งเสร็จ กลับมานั่งที่ ผมหงุดหงิด นั่งเงียบ ไม่พูดกับใคร

ไอ้แทนที่พยายามหาเรื่องด่าผม แต่ก็ไม่เป็นผล ส่วนไอ้ทัชเลือกที่จะสังเกตอาการมากกว่า


“น้องๆอิ่มกันแล้วใช่มั้ยค้า?...งั้นกลับมานั่งที่ด้วยนะจ้ะ เดี๋ยวพี่จะแจ้งกิจกรรมตอนบ่ายจ้า”

ทุกคนอิ่ม แต่กูไม่อิ่มโว้ยยยยยยยยยยยยย
 ผมพาลครับพาลลลลลลลลลลลลลลล


“ตอนบ่ายนี้จะมีกิจกรรมชื่อว่า ‘วิ่งประเพณี’ นะจ้ะ ก็ไม่มีอะไรมากแค่วิ่ง วิ่งให้รุ่นพี่แต่ละรุ่น เพื่อเป็นการพิสูจน์ตัวเอง ความสามัคคี ความอดทน ความเคารพที่น้องๆมีให้พวกพี่ .. น้องคนไหนคิดว่าไม่ไหวลุกออกมาเลยค่ะ”

วิ่งเหี้ยไรอีกเนี่ย?

ผมได้แต่คิดในใจ เพราะตอนนี้ผมลุกไปเตรียมตัวเพื่อที่จะวิ่งแล้ว แดดยามบ่ายเป็นอะไรที่ทำร้ายมาก ไม่มีเมฆบดบัง ไม่มีเค้าฝน ลมที่พัดผ่านเป็นลมร้อน ข้าวไม่ได้กิน แล้วนี่ผมต้องมาวิ่งรอบตึกคณะ มีอะไรแย่กว่านี้อีกไหม?

อันที่จริงจะแกล้งว่าไม่ไหวก็ได้
แต่ไอ้คำว่าสปิริตที่พวกผมยกมือทุกครั้ง .. .
นึกถึงตอนที่เพื่อนยอมมาลุกนั่ง โดนทำโทษเหมือนผม ทั้งๆที่ไม่ผิด .. .
สิ่งเหล่านี้มันค้ำคอผมอยู่

ผมหันไปมองพวกผู้หญิงที่สบายอีกแล้ว ครับ พวกเธอไม่ต้องวิ่ง คอยนั่งให้กำลังใจก็พอ

รู้สึกอยากเกิดมาเป็นผู้หญิงตะหงิดๆ

.
.

.


.

เมื่อเวียนรอบตึกครบ1รอบ...

“รอบนี้วิ่งให้พี่E01!!”

อีก1รอบ

“รอบนี้วิ่งให้พี่E02!!”
อีก1รอบ
“รอบนี้วิ่งให้พี่E02!!”
อีก1รอบ ไปเรื่อยๆ .. .
“รอบนี้วิ่งให้พี่E03!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E03!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E03!!”

เข้าใจใช่มั้ยครับ ผมต้องวิ่งรอบตึกคณะเป็นรุ่นที่พวกผมวิ่งให้
.
.

.


.
“รอบนี้วิ่งให้พี่E13!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E13!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E13!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E14!!”

มีคนบางส่วนเริ่มเดิน
...
ผมยังไหว . . E14 แล้ว

.
.

.


.
“รอบนี้วิ่งให้พี่E21!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E21!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E21!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E21!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E21!!”

ตุบ!

ผมหันกลับไปมอง เพื่อนข้างหลังเป็นลมไปแล้ว

“รอบนี้วิ่งให้พี่E21!!”

แต่พวกผมก็ยังคงต้องวิ่งต่อไป

ต้องเหลือรอดไปจนถึง E84 ให้ได้
คนเดียวก็ยังดี...

.
.

.


.
“รอบนี้วิ่งให้พี่E29!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E29!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E29!!”
“รอบนี้วิ่งให้พี่E29!!”

พอวิ่งผ่านหน้าเวที ซึ่งมีพี่ๆคอยปฐมพยาบาลกับพวกผู้หญิงนั่งอยู่ สายตาผมเหลือบไปเห็นไอ้เหี้ยพอส

มันมองผมอยู่

คงจะคิดละซิว่ากูจะเป็นลมล้มพับไปเมื่อไหร่? หึหึ
ฝันไปเถอะไอน้องงงงงง พี่ถึกโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย

“รอบนี้วิ่งให้พี่E29!!”


“สู้เค้านะค่ะแกรนด์!”

หืม? ผมฟังผิดไปรึเปล่า มีผู้หญิงส่งเสียงให้กำลังใจผมด้วยอะ!!
เพื่อความมั่นใจ เดี๋ยวพอวิ่งวนมาอีกรอบ ลองมองหาดูดีกว่า

“รอบนี้วิ่งให้พี่E29!!”

อ่า...ใช่จริงๆด้วย หน้าตาน่ารักใช้ได้เลยวุ้ย
ได้ยินงี้แล้วมีกำลังใจ
ฮึดๆ สู้ตายไว้ลายสู้ๆ


“ระ รอบนี้ แฮ่ก วิ่งให้พี่E31”
“รอบนี้วิ่งให้ แฮ่ก แฮ่กๆพี่E31”

เพิ่งจะE31เหรอวะ ทำไมหนทางมันช่างยาวไกลแบบนี้ .. .

ใครก็ได้เอาพระอาทิตย์ไปเก็บที ร้อนเกินไป ผมใกล้สุกแล้วนะ
ตาผมเริ่มลาย เหงื่อไหลท่วมตัว ยิ่งกว่าอาบน้ำอีก

ขาหมดแรงแล้ว...ปวดไปหมด...ผมเริ่มวิ่งช้าลง จนกลายเป็นเดิน ..

ไอ้พอสยังมองผมเหมือนเดิม ทุกรอบที่วิ่งผ่านหน้าเวที จะมีสายตาของมันจับจ้องมาที่ผมตลอด

แม่งจะมองกูทำเหี้ยไรเนี่ย? อึดอัดชิบหาย



สุดท้ายก็ไม่ไหว สิ้นสุดที่E31สำหรับผม ตัดสินใจเดินมานั่งกับไอ้ทัชที่มันเลิกวิ่งไปตั้งแต่E24แล้ว เมฆวิ่ง แต่วิ่งถึงแค่E17 ไอ้แทนยังวิ่งอยู่ แต่มันแอบมาพักแล้ว2รอบ แล้วกลับไปวิ่งใหม่
 
ทัชยื่นน้ำมาให้ผม น้ำเย็นจัด ผมกินอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ค่อยๆ เดี๋ยวก็สำลักตายหรอก”

ผมเทน้ำล้างหน้า
ฮ้า..สดชื่น...

“มึงไปล้างหน้าดีกว่าปะ ? แม่งกระเด็นใส่กู” ไอ้ทัชเขยิบตัวหนี ผมเลยแกล้งมันโดยสะบัดน้ำใส่ซะเลย ฮ่าๆ “เชี่ยยยย เล่นไรเนี่ย กูเปียกหมดละห่า”
“ฮ่าๆ เปียกเป็นเพื่อนกูไง”

โยนขวดน้ำลงถังแล้วนั่งลงข้างมัน มองดูเพื่อนที่เหลือรอดไม่ถึง100นายยังคงวิ่งกันอยู่



แม่งจะจ้องกูทำไมนักหนาวะ? ว่าจะไม่สนแล้วนะ แต่มันอึดอัดโว้ยยยยยยยย
ลองคุณโดนมองแบบไม่ให้คลาดสายตาสิครับ แล้วจะรู้สึกแบบผมตอนนี้

ผมอยากลุกขึ้นไปถามมันให้รู้เรื่องจริงๆ ถ้าไม่ติดว่ามีเพื่อนกับรุ่นพี่เยอะแยะนะมึง...

ทนสายตามันไม่ไหว ต้องลุกไป...
.
.
.
...วิ่งต่อ

“ระ..รอบนี้ แฮ่ก แฮ่กๆ วิ่งให้พี่E38”
“รอบนี้ แฮ่ก วิ่งให้พี่E38!!”

เสียงผมเริ่มแผ่วลงเรื่อยๆ

จะE40แล้ว สู้!
ผมบอกตัวเองแบบนั้น


ใจสู้แต่ร่างกายมันประท้วงว่าไม่ไหว


ทำไมโลกมันมืดๆนะ...








โปรดติดตามตอนต่อไป




ขอขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ทุกกำลังใจ ทุกเป็ดเหมือนเดิมค่ะ

[✿PIERRE]

เหอๆ  อ่านได้แค่สองสามตอน  แต่ไม่ไหว ขอมาเม้นท์ก่อน

การกระทำของพระ-นายคู่นี้  ค่อนข้างสกปรกเกินจะรับได้อ่ะ 
เอาผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักในผับ  มา...ทำอย่างสดๆ  ถุงเถิงไม่มีใส่   (ดึงออกมาจากกางเกงปุ๊บ สอดปั๊บ=เข้าใจได้แค่ว่าทำสดๆ)
คือ  กว่าคู่นี้จะได้กัน  เอดส์แดกก่อนพอดีนะคะ


อยากให้คนเขียนช่วยสนใจ และเอาใจใส่ในจุดนี้หน่อยค่ะ 

เราอาจจะดูเรื่องมาก  แต่ที่มาติติงนี่  ก็เพราะหวังดี และมันเป็นเรื่องใกล้ตัวทุกคนมาก  เป็นเรื่องสำคัญมากๆที่ไม่ควรละเลยอ่ะค่ะ  แม้จะเป็นแค่นิยาย  แต่ก็ควรนำเสนอในเรื่องที่พึงกระทำสักเล็กน้อยก็ยังดีค่ะ

 

มีหลายๆคอมเม้นต์เหมือนกันว่ามันไม่เหมาะสม

ยังไงก็ขอบคุณมากค่ะ

[nunnan]

ต่ออออออออ 
เป็นลมไปแล้วหรอออ

[●GreenTEA●]

 

[Scream]

ค้างงงงงมากกกก 
พี่พอสช่วยเเกรนด์ด้วยยยยยยย

[boobooboo]

ก้อไม่ได้กินข้าวอ่ะดิแกรนเอ๋ย

[janamanza]

เป็นลมรักใช่มั้ยตอนต่อไปจบแบบนี้แอบค้างให้ตั้งความหวังถึงฉากหวานๆ
ข้างหน้าเหมือนกัน  ถ้าคนเขียนจะเขียนน่ะนะ
รอตอนต่อไปนะคะ

[✿PIERRE]

โปรดอ่านตรงนี้ก่อนที่จะอ่านเนื้อเรื่องนะค่ะ

สวัสดีค่าทุกคน ^_____________^

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นมาจากอยากสนองนี้ดตัวเอง+จิ้นค่ะ
ตัวละครในเรื่องไม่มีอยู่จริง แต่สถานที่ในเรื่องอาจมีอยู่จริงหรือไม่มีอยู่จริงก็ไม่ต้องสนมันหรอกเนอะ
อ่านเอาสนุกก็พอ เพราะถึงรู้ไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ฮ่าๆๆๆ
ภาษาที่ใช้ในเรื่องมีท้ั้งสุภาพและหยาบคาย การกระทำของตัวละครในเรื่องอาจไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยคะ
การพูดจา "กู-มึง-ไอ้เหี้ย-ไอ้สัด-ห่า-พ่อมึง-คว/ " เจอในเนื้อเรื่องแน่นอนค่ะ
ถ้าท่านไม่ชอบอ่านคำเหล่านี้ .. . ก็ต้องขอลาและขอโทษด้วยคะ ที่มันแรงเกินไป แต่คงไม่แก้ไขในเนื้อหาเพราะแพรตั้งใจจะเขียนแบบนี้อยู่แล้ว

ซึ่งฉากที่ไม่เหมาะสม แรงเกินไปจริงๆ แพรได้เซ็นเซอร์ออกหมดแล้วนะคะ
แต่บางฉากที่ไม่แรงจนเกินไปแพรก็ไม่ได้ตัดออก ยังคงอยู่ในกระทู้ค่ะ
ถ้าหากคิดว่ารับได้+อยากอ่าน pm มาค่ะ
ที่จริงก็ไม่ได้อยากให้ยุ่งยากลำบาก แต่โดนเตือนๆมาหลายครั้ง
และเนื้อหาก็ไม่เหมาะสมจริงๆค่ะ

ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ


 



ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ จู๊ฟๆ




ปล.มีสารบัญแล้วนะ >.,<

[matilda.taon]

เฮ้ยๆๆๆ ไอ้พี่พอส ไปรับแกรนด์ มันเร็วๆๆๆ

[indy❣zaka]

ขอบคุณที่เข้าใจค่ะ 
(อันที่จริง เรื่องรุนแรงอะไรนี่ไม่เป็นไรหรอก  แต่ก็ดูๆให้มันเหมาะสมบ้างก็พอจ้ะ  )



แล้วก็ นิยายสนุกมากจ้ะ   ตามอ่านทันละ 

[Supermimt]

ขอพระเอก เป็นตัวเป็นตน ซักที
ลุ้นเหนื่อยอ่า

 กลังแกนจะเสดหลายคนเกิ๊น...

[sunshadow]

    ง่าเป็นอะไรไปแล้วอ่าแกรนด์
    ส่วนคุณพี่พอสนี่. . . เป็นไรมากไหมเนี่ย แค่อยากกวนทีน คาใจ เป็นห่วง หรือแอบหลงเสน่ห์น้องเค้าแล้วล่ะ
    เดาอารมณ์ไม่ออกจริงๆ

[coon_all]

วิ่งจนเป็นลมเลยหรอเเกรนด์ น่าสงสารจริง
พี่วอร์มแอบคิดไรกับแกรนด์ป่ะเนี่ย
รอตอนต่อไปนะคะ

[♠DekDoy♠]

บางทีแกรนด์ก็เหมือนจะเข้าใจมากขึ้นแต่ก็เกรียนเหมือนเดิม

แต่อดทนวิ่งจนเป็นลมแบบนี้โอเคนะอย่างน้อยก็นึกถึงวันที่เพื่อนโดนทำโทษเพราะตัวเอง

เริ่มสนใจสิ่งรอบข้างบ้างแล้วสินะ

[tay028643904]

++++++++++++1     
>[]< บวกมันทุกโพสเลย
((: ชอบเรื่องนี้จริงๆน้ะ

[Mulberry]

พึ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ แกรนด์เป็นผู้ชายที่แรงมาก อันที่จริงก็ยังไม่เจอผู้ชายคนไหนไม่แรงเลยเนอะ 5555

รอติดตามค่ะ

[phakajira]

สู้ต่อไปนะแกรนนน. จะได้แข็งแรงไปสฺ้กับพี่พอสล่ายยย 555

[ACOLINE]

แกรนทนไม่ไหวแล้ววว  สู้ๆน้ะ แต่ E84 คือใครอ่า

[hotladyanyavee]

สู้คะน้องแกรนด์ แต่พี่พอสมองน้องแกนรด์ คิดไรกะน้องเปล่า

[✿PIERRE]

8 - GEAR day & GEAR night (2)

เสียงดังโหวกเหวกรอบตัวทำให้ผมรู้สึกตัว ค่อยๆปรือตาขึ้น ปรับแสงให้ชินกับนัยน์ตา ค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่งโดยมีไอ้ทัชช่วย มองไปรอบๆก็พบว่านี่เป็นห้องอเนกประสงค์

“เป็นไงมึง ทำเก่ง ลุกไปวิ่งต่อ .. เป็นลมจนได้สิห่าราก” มันจ่อยาดมให้ผมดม

เอ่อ..คำพูดกับการกระทำขัดกันแปลกๆนะ

“แล้วกูมาอยู่ห้องนี้ได้ไง”
คำถามจริงๆคือ...กูตัวควายขนาดนี้ใครแบกกูมา .. นั่นเอง
“พี่พอสอุ้มมา”
“ห๊ะ!!!???”

ผมคงฟังผิดไป เพิ่งตื่น จะมึนเบลอบ้างไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่ไอ้ทัชดูท่าจะเดาปฏิกิริยาผมถูก สีหน้ามันเลยดูขำๆแกมล้อเลียน

“พอมึงล้มปุ๊ป หลายคนก็วิ่งกรูเข้าไปจะช่วยเลยนะ แต่..ไม่มีใครทันพี่พอสสักคน...” ทัชเหลือบมองผมเล็กน้อย “พี่แกโคตรแมนเลยนะเว่ย อุ้มมึงให้มานอนในนี้ แถมยังหายาดมมาให้ด้วย” คนพูดชูยาดมที่เพิ่งจ่อจมูกผมอยู่เมื่อกี้ แล้วหันไปหยิบกล่องโฟมมาให้ “ส่วนนี่ข้าว...พี่พอสเก็บไว้ให้มึง”

ไม่มันก็ผมเนี่ยละที่บ้า

“มึงพูดผิดพูดใหม่ได้นะสัด .. เอาดีๆ อย่าแกล้ง .. ใครช่วยกู” ผมถามมันเน้นๆ มาโกหกแบบนี้ไม่ตลกนะไอ้ทัช

“พี่พอส”

ทำไมมันยังตอบแบบเดิมวะ?

“กูพูดจริง .. ข้าวนี่ก็ด้วย แดกซะ เดี๋ยวกูออกไปดูการแสดงข้างนอกก่อน เฝ้ามึงมาเป็นชั่วโมงละ มีไรก็โทรหากูแล้วกัน กูไปละ” ทัชลุกขึ้น แต่ก็ไม่วายกำชับให้ผมกินข้าว “แดกๆเข้าไป อย่ากูรู้นะว่ามึงไม่กินอีก .. ลดทิฐิแล้วห่วงตัวเองก่อนเถอะ”


ไอ้ทัชจะรู้ใจผมมากเกินไปแล้ว...

ผมก้มลงมองข้าวที่อยู่ในมือ...กะเพราะไก่ไข่ดาวเหมือนเดิม...


...แต่รสชาติจืดสนิท คงเพราะมันผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว ถึงอย่างนั้นผมก็ยังตักข้าวใส่ปากเรื่อยๆ

พลางนึกถึงเรื่องที่ผมเป็นลม...ไอ้พอสช่วยผมจริงเหรอ? เพราะอะไร ? ทำไมมันต้องช่วย? อยากเป็นฮีโร่? อยากดูดีในสายตาสาวๆ?

คิดยังไงๆผมก็นึกไม่ออกจริงๆว่ามันช่วยผมเพราะอะไร ถ้าเป็นคนอื่นคงดีกว่านี้ มันไม่ใช่สำหรับคนที่เพิ่งต่อยกันไปเมื่อวันก่อน...คำถามนี้คงไม่ได้รับคำตอบ ถ้าหากผมไม่ไปถามเจ้าตัวตรงๆ…

ผมตักข้าวเข้าปากคำสุดท้าย กล้ำกลืนลงคอ ไม่มีพริกน้ำปลาให้ปรุง ไม่มีความอร่อย แต่ผมก็กินจนหมด ปิดฝากล่อง วางไว้ข้างๆ ดื่มน้ำตาม

ที่ผมกินหมดเพราะผมหิวบวกกับไอ้ทัชสั่งไว้หรอก...ไม่ใช่เพราะกลัวคนเก็บไว้ให้เสียใจจริงๆนะ อย่ามองผมแบบนั้นซิ...
.
.

.


.
บนเวทีที่ถูกสร้างขึ้นชั่วคราวกำลังมีการแสดงจากภาควิชาอะไรก็ไม่รู้ ด้านล่างมีปี1เป็นคนดูซึ่งได้นั่งพื้น เนื่องจากงบไม่พอ เอาไปสร้างเวทีกับตกแต่งสถานที่หมดแล้ว การแสดงบนเวทีนั้นเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆได้เป็นอย่างดี มุขตลกบ้างแป๊กบ้างก็ขำๆช่วยๆกันไป ไอ้พวกใจกล้าหน้าด้านก็ยังคงไม่อายชาวบ้าน แสดงอะไรแปลกๆ แต่ก็สามารถจับผู้ชมได้อยู่หมัดแหละครับ

ผมเห็นพวกเพื่อนๆนั่งอยู่ไกลๆจึงเดินเข้าไปหา

“อ้าวแกรนด์ ฟื้นแล้วเหรอ?” กิ๊งที่เห็นผมคนแรกถามขึ้น
“อื้อ ก็ดีขึ้นแล้วอะ” ผมตอบพลางนั่งลงข้างไอ้ทัช
“โหยย โตจนป่านนี้ยังจะเป็นลมอีกเร๊อะ” เสียงหมาที่ไหนก็ไม่รู้ครับ...ปล่อยมันเห่าหอนไป
“การแสดงเจอร์เราผ่านไปยัง?”
“แล้ว .. ก็เพราะมึงเอาแต่นอนไง”
“กูถามทัช”
“แต่กูอยากตอบ มีปัญหาไรม๊ะ?” ไอ้แทนตอบอย่างกวนตีน ยกคิ้วขึ้นข้างนึง .. คิดว่าเท่ห์เหรอสัด .. กูไม่สนมึงหรอก
“จบนี่ต้องทำไรอีกมั้ย?”
“เห็นพี่ๆเค้าบอกว่าจะมีคอนเสิร์ตเล็กๆน้อยๆอะ ถ้าอยู่ได้ก็ควรจะอยู่ก่อน” กิ๊งเป็นคนตอบ
แล้วผมก็ไม่ได้ถามอะไรอีก หันไปสนใจการแสดงบนเวทีแทน จนสิ้นสุดลงครบทุกภาควิชา ก็หัวค่ำพอดี พี่ที่เป็นพิธีกรชายหญิง2คนขึ้นมาดำเนินรายการต่อ

“ต่อไปนะคะ จะเป็นการประกาศรายชื่อตัวแทนเฟรชชี่ฝ่ายชายและฝ่ายหญิงของคณะเราค่ะ”
“อ้าว...จะประกาศชื่อพี่ทำไมละครับ” พี่ผู้ชายอีกคนหันไปถามพิธีกรหญิงอย่างขี้เล่น
“แหม..ตัวแทนเฟรชชี่นะคะ ไม่ใช่ตัวแทนบัณฑิต..” พี่ผู้หญิงตอบแบบจิกกัด ซึ่งเรียกเสียงหัวเราะให้กับผู้ชม
“ฮ่าๆ เอาละครับๆเข้าเรื่อง..ผมขอประกาศตัวแทนเฟรชชี่ฝ่ายหญิงที่มีอยู่น้อยนิดเลยละกันนะครับ...ซึ่งนั่นได้แก่น้อง...”


“น้องทิวา จากภาควิชาวิศวกรรมเคมีคร้าบบบบบบบบ ..”

“เฮ้ ! เยเย้ !! วิดวิ้วววววว” เสียงแซวจากเหล่าชายไทยดังขึ้นรวมไปถึงไอ้ทัชด้วย

หญิงสาวที่เป็นตัวแทนเฟรชชี่คณะกำลังเดินขึ้นไปบนเวที นั่นทำให้ผมเห็นเต็มตาว่า ทิวานั้นสวยหยาดเยิ้มขนาดไหน ..หลงสเน่ห์ไปชั่วขณะ อยากจะเข้าไปทำความรู้จัก แต่ก็ต้องเบรก หยุดความคิดไว้แค่นั้น เพราะไอ้ทัชมันสะกิดผมยิกๆ ประมาณว่า ‘มึงอย่า คนนี้กูขอ’

“และ...ตัวแทนเฟรชชี่ฝ่ายชายได้แก่...”

...

.......

“น้องแทน จากภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกลค้า !! ...”


“เห้ยย”
“จริงดิ”
“แม่งเส้นปะวะ?”

คำวิจารณ์เล่นๆปนรอยยิ้ม แสดงความดีใจไปกับเพื่อนที่ฝ่าฝันชายในคณะนับร้อยจนได้เป็นตัวแทน

ผมหันไปมองตัวแทนเฟรชชี่คณะฝ่ายชายแบบเหยียดๆ

“ถ้ากูลงด้วยมึงก็ไม่ได้หรอกไอ้แทน”
ตัวแทนเฟรชชี่คณะ...ไม่มีการจัดประกวดอย่างเป็นทางการอะไรหรอกครับ พี่ๆเค้าเห็นว่าใครหล่อสวยก็เอามาคัดๆหมดนั่นแหละ (รุ่นพี่ยังฝากไอ้แทนมาถามผมเลย) ส่วนไอ้เรื่องความสามารถพิเศษ ของแบบนี้มันฝึกกันได้

“ใช่ กูด้วย” ไอ้ทัชสมทบ
“กูก็เหมือนกันแหละ กูกลัวว่าถ้าออกไปโชว์ตัวแล้วเดี๋ยวสาวๆจะละลายซะก่อน” ไอ้โยครับ -*-


“โธ่ กูรู้หรอกว่าพวกมึงอิจฉากู ฮ่าๆ” ไอ้แทนพูดแล้วมันก็เดินไปบนเวที

คือมองไกลๆมันก็หล่อนะครับ เพราะมันหุ่นดีอะ (อิจฉานิดๆ) แต่ถ้ามองใกล้ๆก็ธรรมดาแหละ สู้ผมไม่ได้หรอก หุหุ

พิธีกรทั้ง2บอกให้ทิวากับไอ้แทนกล่าวความรู้สึกเล็กน้อยที่ได้รับเกียรติเป็นตัวแทน แล้วก็ลงมาจากเวที ไอ้แทนเดินมายังกลุ่มพวกผมแล้วบอกว่ารุ่นพี่นัดคุยเรื่องการประกวดเฟรชชี่มหาลัย ถ้าเสร็จแล้วเดี๋ยวจะโทรหา


“ต่อไป..จะเป็นคอนเสิร์ตเล็กๆน้อยๆจากรุ่นพี่นะครับ”
“ไม่รอช้า ไปมันส์กันเลยดีกว่าค้า!!”


นักมือ มือเบส กีต้าร์ มือกลอง .. ล้วนแต่เป็นคนที่คุ้นหน้าทั้งสิ้น...ก็ไอ้พวกพี่ว๊ากนั่นแหละครับ สาวๆกรี๊ดใหญ่เลย เห้อออ แค่เล่นดนตรีเป็นหน่อยเดียวแต่กลับบวกความหล่อเข้าไป10คูณความเท่ห์เข้าไปอีก100


อ๊ะๆ ผมรู้ว่าคุณสงสัยอะไร ไอ้เหี้ยพอส ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวงเฉพาะกิจนี้ครับ...ซึ่งตัวมันไปไหนก็ไม่รู้เพราะผมไม่เห็นมันเลยตั้งแต่ฟื้นมา

ผมไม่ได้มองหามันนะ!! หึ่ยยย


“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย หน้าตาก็แย่อยู่แล้ว เสือกทำหน้าบูดเป็นตูดลิงอีก”
“ยุ่งวะ”
“เอ้า ก็คนเค้ากำลังมันส์ เต้นกันโหยงเหยงๆ แต่มึงเสือกนิ่ง มีอารมณ์ร่วมหน่อยดิวะ ไม่งั้นก็ออกไปรอข้างนอก กูจะแด๊นส์ ฮ่าๆ” ไอ้ทัชไม่ว่าเปล่า หัวโยก มือชูขึ้นฟ้า ก่อนจะแหกปากร้องตามเพลงอย่างไม่เหลือความหล่อ

ผมเห็นดังนั้นก็เลย...เอาบ้าง

ไม่สนละไอ้ภาพพจน์ที่สร้างมา ตอนนี้กูขอมันส์ก่อนโว้ยยยยยยย





โปรดติดตามตอนต่อไป



ตอนนนี้สั้นไปหน่อย ขออภัยด้วยนะคะ
แบบว่าเมื่อวานกลับดึก วันนี้ก็ด้วย แหะๆ
และพรุ่งนี้ก็ไม่ว่างทั้งวัน ต้องไปดูงานที่อยุธยา วันอาทิตมีมีตติ้ง เห้ออออออ
อยากแต่งนิยายโว้ยยยยยยย T^T

อย่าเพิ่งเบื่อกันซะก่อนนะคะ แพรจะพยายามกระชับเหตุการณ์ให้ได้มากที่สุด...
แต่พอเขียนทีไร มือ+สมอง ก็พิมไหลไปเรื่อยเลยงะ กลายเป็นว่านิยายแพรอืดมากกกกก
ในใจแพรนี่นึกตอนฉากรักกัน แต่ในเวิดเนื้อหายังไม่ถูกกันอยู่เลยอะ .. ฮือออออ

ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ

ปล.E84คือรุ่นของน้องแกรนด์ค่ะ คณะวิศวกรรมศาสตร์รุ่นที่84

[nunnan]

พี่พอสสสสสสสสสส 

[ACOLINE]

ที่แท้ก็รุ่นนี่เอง = - = งงตั้งนาน รอต่อจ้า มาต่อไวๆน้า 

[Kaewkaew]

พี่พอสน่ารักมากอ้าาาาาาาา><
เริ่มมีลุ้นสักนิดไหมนะ?555555
โอ้ยยยยยๆ แล้วดูเอาอยากได้สามพี เอ้ยไม่ใช่!!!
พี่พอสหล่อเกินจริงอะ ชอบ5555555
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ55555