อา.... *เงยหน้ารับสายฝน,ทำหน้าหยั่งลึก*
มัน... สุดยอดจริงๆ......

(ฮึ?)
ในที่สุดก็ตามอ่านมาจนถึงตอนล่าสุด
คิดอยู่ว่าพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง.. เคยอ่านตอนแรกแล้วแปลก.. แต่ก็กลับมาอ่านใหม่!
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ดีนะคะ..
เฮ้!!! สงสารนทมากกกกกก แต่ดราม่าเข้าถึงอารมณ์มากกกกกกกกกกก
อ่านไปถึงตอนของเตชิน ก็คิดว่า มันคงเจ็บปวดไม่น้อยนะ ที่ตัวเองเป็นคนแบบนี้ ลดทิฐิตัวเองไม่ลง บ้าอำนาจ
เตชินเคยตัวกับการที่มีนท ให้อภัยและตามใจตลอด.. พอเสียไปแล้วถึงคิดได้นะคะ
แต่บางทีก็สงสาร.. แล้วอย่างงี้จะมีประโยชน์อะไร ??
ในตัวของนทเองก็น่าสงสารนะคะ รักคนที่เค้าไม่ได้รักเราก็ช้ำใจอย่างนี้ (พี่ตูนเชียว)
มันเป็นึวามหลงรักที่ต้นเหตุเกิดจากหลง... อาการนี้แก้ยาก และในทางของนทอาจจะนานสักนิด
แต่ถ้าใจแข็งได้ไม่ต้องห่วงเลย *ยากนะเคสนี้- -* // จริงไปแล้วฉัน; ;
เชษฐ์ได้บทดีนะคะ แต่...คนดีเป็นพระรองใช่ไหม? ไม่เคยเห็นคนดีเป็นพระเอก ; ;
อ่านไปใจก็คิดว่า เอ๊ะ หักมุมหรือเปล่า.. บางทีตอนจบอาจจะเอ้า นทตัดใจได้แล้วรักกับเชษฐ์ หรืออาจจะรอเวลา
ที่กล่าวไว้ในตอน20 ที่เสียน้ำตาไม่ใช่นท คนนั้นเป็นเตชินท์หรือเปล่าคะ -- อ่า... จริงจังไปแล้ว ฮ่าๆ
คิดอยู่ว่าเอกจะเป็นคนดีแล้วมาช่วยปลอบใจนทหรือเปล่า แต่อาจจะไม่ใช่
รอดูกันต่อไป...
กรณีของเล็กนี่ถือว่า.. เป็นดาบที่ทู่มากจริงๆ.. อย่างที่เตชินท์ว่า
การทำแบบนี้ทำให้ศักดิ์ศรีของผู้หญิงด้อยค่าลงไป ยิ่งพูด เหมือนยิ่งประจารณ์ตนให้คนอื่นรับรู้
พูดไปไม่ดีเลย ทำให้อีกฝ่ายมองรู้เลยว่าเป็นคนยังไง
ใครที่เคียงใกล้สถานการณ์นี้ก็อย่าทำนะคะ
ดาบ2คม โดนแล้วถึงตาย แต่ดาบที่ไม่คม โดนไปเหมือนเหล็กตี ไม่ตายแต่เจ็บมากนะคะ

จริงมากไปและ

ยังไงก็ตั้งใจเรียนนะคะคนเขียน หายไปหนึ่งอาทิตย์กลับมาขอแบบจุใจเลยนะคะ ฮ่ะๆ