[[THE CAGE]] . . . กรงรัก . . . ** รวมเล่มแล้วค่า p.59 **
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [[THE CAGE]] . . . กรงรัก . . . ** รวมเล่มแล้วค่า p.59 **  (อ่าน 567740 ครั้ง)

ออฟไลน์ RoseBullet

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1027
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-2
อ่านไปก็พาให้รู้สึกขยะแขยงผู้ชายคนนี้ไปเลย บรึ๋ยยยย
นี่ถ้าบอกว่าไม่รักยังไม่รู้สึกแย่ทุเรศเท่านี้เลยอ่ะ
อ่า จะว่าไป ก็ทำให้เข้าใจประโยคที่เขาว่า ..คนดีชอบแก้ไข คนจัญไรชอบแก้ตัว!!

~พี่รักนท พี่ยอมรับบทเป็นคนเลวให้นทจากไป พี่ไม่อาจปล่อยมือจากนทได้~ (*ทำเสียงเลียนแบบเตชินทร์*)
ขอบอกว่า จะ-อ้วก!! :oak:

รักบ้าอะไรคะตัวเธอ รักนี่ไม่ได้หมายถึงความห่วงใย อยากให้คนรักมีความสุข ไม่อยากทำให้เจ็บช้ำเหรอ เรางง?
แล้วแทนที่จะแก้ไขที่ตัวเอง ดันไปยกคำแก้ตัวบ้าบอคอแตกขึ้นมาให้ตัวเองน่าสงสาร แล้วก็บอกจะปล่อยนทไป =_=?!
เอิ่มมม... ไม่ใช่ปัญหามันอยู่ที่เอ็งเรอะ ทำไมไม่แก้ที่ต้นตอ แบบนี้แถวบ้านเรียกเห็นแก่ตัวอ่ะ
เพราะหลายๆอย่างมันขัดแย้งกันไปหมด คำพูดกับการกระทำสวนทางกันมาก ตรรกะประหลาด
 :undecided:

ออฟไลน์ wikichan

  • ชื่อ:Wi! วิ! วิกิ! วิเวียน//วันๆ ไม่ทำอะไรชอบอ่านมังงะและนิยายเป็นชีวิตจิตใจ ชอบผลงานของพี่แพร์ Nigiri_Sushiที่สุดอ่านทุกเรื่องแต่ไม่ได้ซื้อทุกเรื่อง อยากเจอตัวจริงสักครั้งนึงแบบว่านักเขียนในดวงใจ #เพ้อ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
อ๊าาาาาา สวดยอดดดดดด

มันเศร้าเสียนี่กระไร รู้ตัวว่าทำผิด ก้ยังผิดต่อไปซ้ำ ๆ ไม่เบื่อบ้างริไงน๊าา

ดีแล้วเลิกกันไปก่อนนนน นาน ๆ ค่อยมารักกันต่อนะ เอ๊ะ ยังไง 5555

รอตอนต่อไปคร๊าบบบบบบ :กอด1:

ออฟไลน์ mro

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
ปรับแก้ที่ตัวพี่ขินไปยังไงก็เปล่าระโยชน์ถ้านทไม่ยอมปรับให้ตัวเองมีนิสัยรักตัวเอง
ถ้าไม่รักตัวเองก็ร้องไห้มันยันจบเรื่องอะแหละ เพราะคนเขียนเทพาร์ทของพี่ชินมาดึงเรื่องขนาดนี้ ยังไงตานี่ก็คงเป็นพระเอก  :z3:คุณพี่ข้างห้องนทก็หายไปเลย

benzbent

  • บุคคลทั่วไป
เรายังอยากให้ชินเป็นพระเอกนะ ยังไงเชษฐ์ก็ไม่เหมาะกับบทพระเอกหรอก

ออฟไลน์ WilpeR

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1555
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-2
เฮ้อ บอกได้คำเดียวว่าเศร้าอ่ะ ชินทำไมไม่เลิกนิสัยแย่ๆแล้วหันมาดีกับนทคนเดียวไปเลยน้า

อ่านตอนนี้ทำให้รู้ว่าอย่างน้อยชินก็นทเหมือนกัน แต่ก็อยากให้ชินเปลี่ยนพฤติกรรม

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
คนดีชอบแก้ไข...คน______?ชอบแก้ตัว
แม่งชั่วม๊ากกกกก

ออฟไลน์ -west-

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1393
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1875/-12
    • FACEBOOK PAGE
รู้ตัวว่าผิดก็แก้ตัวสิฟระ  :z6:

PiaShaRe ^^

  • บุคคลทั่วไป
แบบสุดท้ายก็ เซ็ง!! รัยหว่าเบื่อชินมากกกกกกกกก เหมือนจะดูดีน่ะที่ทำแบบนี้ แต่บอกจริงๆยังไง๊ยังไง เราก็โคตรไม่โอกับชินอ่ะ
เป็นพระเอกแบบไม่ได้แบบ แบดบอย เหี้ยมาตลอด แล้วมาดีตอนสุดท้าย แต่นี้มันแบบเหี้ยตลอดอ่ะ เหมือนจะดีก็แบบดีไม่ขึ้นอ่ะ


แต่ไม่มีรัยน่าเบื่อเท่านทแหละ แบบขอแบบที่เดียวตัดให้ขาดได้ม่ะ
เจ็บไม่จำจริงๆว่ะ

tippy

  • บุคคลทั่วไป
ร้องไห้ ไม่มีไรเม้นท์นอกจาก ร้องไห้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12: :o12:

ออฟไลน์ soluna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
พี่ชินดูเอาแน่เอานอนไม่ได้สักอย่างงง
ดูไม่มั่นคงเอาซะเลย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ammamooty

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1056
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-2
กรรมๆๆ อ่าน ตอบชินเล่าเเล้วเราจะร้องไห้

ทั้งๆที่รักมากขนาดนั้นทำไมเธอไม่ปรับปรุงนิสัยเล่า นทเขาออกจะรักเธอมาก(มากๆเลยแหละ) เขาให้อภัยเธออยู่เเล้ว

เเล้วยิ่งเธอมาปล่อยให้เรื่องมันยืดยาวงี้  ถ้ากลับใจได้ทีหลังนทอาจจะใจเเข็งขึ้นก็ได้!! ฮื้อ

คนแต่งก็สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้

ออฟไลน์ rainbow67

  • Life is like a rainbow. You need both the sun and the rain to make its colors
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 242
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +763/-15
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-10-2012 22:56:11 โดย rainbow67 »

ออฟไลน์ fangkao

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
ไม่รู้จะสงสารใครดี เหตุผลมีทุกคน แต่อยากให้จบแบบมีความสุขอ่ะ

ออฟไลน์ leknoey

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 248
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-2
ถึงยังไง ก็ยังมองไม่เห็นความดีของไอ้พี่ชิน มันอยู่ดี :เฮ้อ:

ออฟไลน์ supizpiz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 692
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-0
ไอ่คุณพี่ชินมันน่า... :z6:
เหตุผลที่คุณว่ามามันแบบ...นะฟังไม่ขึ้นอ่ะ ถ้ารักนทจริงๆทำไมถึงยังทำตัวแบบนี้อีก?
น่าจะเลิกทำให้นทเสียใจตั้งแต่รู้ตัวว่ารักแล้วนะ  :m16: โอ๊ยย! เหตุผลแบบนี้อิฮั้นรับไม่ได้ค่ะ
แบบว่ามัน 'แถ' เกินไปไหมคุณเตชิน  :m31:

conan1

  • บุคคลทั่วไป
เราล่ะกลัวจริงๆว่าเรื่องนี้จะมีนางเอก คาแร็กเตอร์ของ หญิง นี่มันนางเอกชัดๆ ผู้หญิงแบบนี้แหละที่จะปราบผู้ชายอย่างชินอยู่ เราว่าชินไม่ใช่แค่ผู้ชายเจ้าชู้ธรรมดา  เค้าคงมีปมอะไรซักอย่างตั้งแต่วัยเด็กทำให้เึค้าเป็นแบบนี้  อีกอย่างเรื่องนี้มันแปลกตรงที่ปูพื้นตัวละครฝังบ้านหญิงกันเต็มที่ ทั้งเล็ก เอก อากง อาม่า ยังกับว่าเรื่องจะดำเนินโดยหมุนล้อมรอบตระกูลของหญิง  ซึ่งปกตินิยายวายเรื่องอื่นไม่มีแบบนี้เลย  ได้แต่หวังว่านี่คงไม่ใช่นิยายไบนะ :serius2:

นทเนี่ยดูเหมือนจะรักชินมาก  แต่เราว่ามันคือความหลงมากกว่า ความรักก็คงมีด้วย แต่หลักๆคือความหลง นทเจอชินตั้งแต่เป็นนักศึกษา อายุยังน้อย ประสบการณ์ชีวิตยังไม่มี  แถมพึ่งพาชินทุกเรื่อง คอนโดก็อยู่ของเค้า ร้านที่ทำงานเค้าก็ลงทุนเปิดให้ แต่ตอนนี้ความหลงมันเริ่มจางหายไปแล้ว  เราคาดว่าเมื่อเรื่องดำเนินไปถึงจุดหนึ่งนทจะเฉยกับเตชินไปเลย ไม่มาดราม่าน้ำตาแตกตลอดเวลาอย่างนี้

ส่วนชินน่าจะมีปมอะไรซักอย่างที่ทำให้ไม่กล้ารักใคร  แต่เจอนทที่ไม่ว่าพี่แกจะทำร้ายแค่ไหนก็ไม่ไปไหนซะที  วันเวลาที่ใช้ร่วมกันและความดีของนท ทำให้ชินรักได้ในทีุ่สุด  แต่ด้วยความที่นทยอมเกินไป ชินเลยเคยตัว  อยากทำอะไรก็ทำ ไม่แคร์ความรู้สึกนท เพราะยังไงนทก็ไม่ไปไหนอยู่แล้ว

รู้สึกว่าชินกับนทรักกัน แต่นิสัยไม่เหมาะกันอย่างแรง ไม่มีทางอยู่ด้วยกันยืด  ต้องถึงจุดแตกหักแน่นอน  แต่อาจจะเป็นไปได้ว่ากลับมารักกันใหม่หลังจากผ่านไปหลายๆปี  โดยแต่ละคนได้ไปพบประสบการณ์อื่นๆที่ทำให้ความคิดเติบโตมากขึ้น ทัศนคติในการใช้ชีวิตคู่เปลี่ยนปรับเข้าหากันมากขึ้น   ก็พอมีหวัง  แต่มันดันมี หญิง เข้ามาด้วยเนี่ยสิ  เตชินเองก็ไม่ใช่เกย์แท้ๆด้วย  นอกจากนทก็เห็นควงแต่สาวๆ  ถ้าเตชินอกหักจากนท  เวลาผ่านไปก็เปิดใจให้หญิง  ไม่ใช่เรื่องยากเลย โอกาสเป็นไปได้สูงมากๆ แถมมีเล็กเป็นนางอิจฉาให้เปรียบเทียบกันอีก  แบบนี้ หญิง จะยิ่งดูดีมากขึ้นไปอีก 

เอหรือจะแต่งให้เตชินหันไปรักหญิง  มีลูกด้วยกัน  แล้วหญิงตาย สุดท้ายก็มาบังเอิญเจอกับนทที่พึ่งจะิเลิกรากับเชษฐ์  แล้วก็กลับมารักกันใหม่อีกครั้ง

ปล. เราเวิ้นเว้อมาก  เพราะคนแต่งแต่งเก่ง เหมือนชีวิตจริงเลย  เลยจินตนาการไปเรื่อย  ภาษาก็ดีมากๆ o13สุดยอดจ้า  แต่หลังๆมานี่เรารู้สึกเดินเรื่องอืดไปนิดส์นึงนะจ๊ะ  แบบว่าคนอ่านใจร้อน อิอิ

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
นี่เหรอที่บอกว่ารักถ้ารักกันจริงคงไม่ทำแบบที่ผ่าน ๆมาหรอก

แล้วถามนทซักคำมั้ยว่านทต้องการสิ่งที่ยัดเยียดให้รึเปล่า

บอกว่ายอมให้คนอื่นมองว่าตัวเองเลวก็เลวจริง ๆนี่นา

จะให้เข้าใจว่ายังไงในสิ่งที่พี่ชินทำ

ถ้าจะบอกว่าทำเพื่อนทมันฟังไม่ขึ้นหรอก

แต่ถ้าบอกว่าเพื่อตัวเองยังจะน่าเชื่อซะกว่า

ออฟไลน์ zeit

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
อารมณ์เหมือนซีรีย์เรืีองหนึ่งเลย ไม่รู้ว่านั้นเรียกว่ารักแน่หรอ
หากรักที่ว่านั้นเป็นรักที่ดีแต่ทำร้ายอีกฝ่าย
บอกว่ารักแต่ทำให้เสียใจ ใครบ้างจะทนไหว
แต่ก้ยกเว้นไส้คนเนอะ คงเป็นนทที่ยอม ยอมมาตลอด มันต้องถึงจุดแตกจริงๆล้ะ แตกที่ว่าไม่สามารถกลับได้เลย
ไม่รู้สิ คำว่าจบ หรือตายไปไม่ได้ทำให้รู้ว่ารับผิดชอบกับการกระทำที่เกิดขึ้นเท่าไร
ถ้าทำให้เสียใจ สิ่งควรแก้ไขขึ้นต้องรักและทำให้ดีกว่าเดิม
ก็ได้แต่รอดูว่าพี่ชนแกจะทำยังไง ตราบใดที่พี่แกยังรักตัวเองมากกว่่า นทก็คงต้องเสียไปเรื่อยๆล้ะ
เพราะคงไม่มีวันที่นทเลิกรักได้

ออฟไลน์ MilkTea

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-4
[[ THE CAGE ]] . . กรงรัก . .






[20]




“สวัสดีครับ”

เสียงหวานสดใสเอ่ยดังขณะเจ้าของร่างบางหันไปทางประตูร้านเมื่อได้ยินเสียงกระดิ่งที่ผูกไว้กับประตูดังขึ้น ก่อนที่คำทักทายอื่นจะเลือนหายไปชั่วขณะเมื่อได้ประจักษ์ว่าเป็นหญิงสาวร่างระหงที่เห็นจนชินตา ทว่าวันนี้กลับทำให้ลมหายใจสะดุด

“คุณนท สวัสดีค่ะ ขอลาเต้เย็น แล้วก็คุกกี้ข้าวโอ๊ตกับบราวน์นี่กล่องใหญ่กลับบ้านค่ะ”

“คุณหญิง สวัสดีครับ วันนี้... มาแต่เช้าเลยนะครับ” เอ่ยพลางเลี่ยงหันไปชงกาแฟ ด้วยความที่ลูกมือยังมาไม่ถึงร้าน นับเป็นข้อดีที่เขาจะได้ไม่ต้องเผชิญหน้ากับหญิงสาวผู้แสนดีคนนี้โดยตรง

“ค่ะ พอดีเดี๋ยวแวะกลับไปหาอากงค่ะ อากงชอบขนมที่ร้านนี้มากเลย”

“ขอบคุณครับ... อ้อ คุณหญิง เมื่อวันก่อนขอโทษนะครับที่ไม่ได้แวะไปร่วมแสดงความยินดี”

“ไม่เป็นไรค่ะ แต่ก็ได้ส่งของขวัญไปให้ ขอบคุณนะคะ ก็ว่าอยู่เหมือนวันนั้นจะเห็นคนคล้ายๆน้องเชษฐ์ แต่พอดีต้อนรับแขกวุ่นๆเลยไม่ได้เข้าไปทักทาย ว่าแต่คุณนทผอมลงรึเปล่าคะ?”

“นิดหน่อยครับ คุณหญิงเองก็เหมือนกัน รักษาสุขภาพบ้างนะครับ”

นิชาอดเอ่ยออกไปด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ แม้ว่าในใจลึกๆจะนึกปรารถนาให้ร่างตรงหน้าหายไปให้ไกล เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องนึกถึงผู้ชายคนที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘สามี’ ของผู้หญิงคนนี้อีกต่อไป ทว่าเมื่อได้เห็นนภิสากับตา กลับรู้สึกประหลาดใจ เพราะเขาคาดเอาไว้ว่าจะได้พบกับหญิงสาวที่มีความสุขดั่งดอกไม้บานสะพรั่ง แต่กลับไม่ใช่แบบนั้นเลย เบื้องหน้านั้นเป็นหญิงสาวหน้าตาดีในชุดที่ดูดีไม่แตกต่างจากวันก่อน ทว่ากลับมีสีหน้าอมทุกข์และประกายยิ้มในแววตาเหือดหายไปอย่างคนที่ไร้ความสุข

“ค่ะ ก็คิดว่าวันนี้กลับบ้านไปเจอพ่อกับแม่คงจะดีขึ้น”

นิชารู้สึกไม่สบายใจกับสิ่งที่ได้เห็นนัก นภิสาพูดคล้ายกับไม่อยากอยู่กับเตชินท์เอาเสียเลย หรือสิ่งที่ชายหนุ่มพูดจะเป็นความจริงกันนะ

แต่ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไร ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมคือ เขาเป็นแค่คนนอก และผู้หญิงตรงหน้านี้คือภรรยาตามกฎหมายของชายหนุ่ม เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงข้อนี้ได้อีกต่อไปอยู่แล้ว

อยากรู้เหลือเกินว่าเป็นอย่างไรบ้าง ไม่มีเขาอยู่แล้วสบายดีรึเปล่า ทานอาหารตรงเวลารึเปล่า มีความสุขดีจริงรึเปล่า?

คำถามมากมายวิ่งวนอยู่ในสมอง แต่ที่เขาถามไปกลับเป็นเพียงแค่

“แล้ว... สามี... ของคุณหญิงล่ะครับ?”

น้ำเสียงใสพยายามปรับให้เป็นปกติเมื่อเอ่ยคำที่ทำให้เขาเจ็บเสียดไปถึงขั้วหัวใจนั่น แม้ว่าจะเลิกกันไปแล้ว แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะถามไถ่ถึงชายคนนั้น

“เขาก็ทำงานยุ่งตลอดเวลาค่ะ แทบไม่ได้เห็นหน้ากันเลย เพราะพี่เองก็ยุ่งเหมือนกัน”

“ไม่เหงาแย่เหรอครับ คุณหญิง?”

“ไม่เหงาหรอกค่ะ ดีซะอีก ทำงานเยอะๆ จะได้มีเงินเข้าบ้านเยอะๆไงคะ”

เธอพูดติดตลก แม้ว่าในใจจะไม่นึกขำกับมุขตลกนี้นัก แต่เรื่องที่จนป่านนี้เธอยังไม่ยอมร่วมหลับนอนกับชายหนุ่มคนนั้น ไม่ว่าอย่างไรก็บอกให้ใครคนอื่นรู้ไม่ได้เด็ดขาด ขนาดเพื่อนสนิทของเธอยังไม่รู้เรื่องนี้เลย ไม่ต้องพูดถึงครอบครัว ไม่มีใครคาดหวังจะได้เห็นหน้าหลานกันนัก เนื่องจากเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้องสาวของเธอยังเป็นประเด็นร้อนของครอบครัวไม่เลือนหาย และเธอที่หายไปจากตระกูลร่วมสัปดาห์ กำลังจะกลับไปตรวจสอบว่าในตอนนี้เรื่องดำเนินไปถึงไหนแล้ว เพราะโทรศัพท์หาลลดาก็ไม่ยอมรับสายเสียที วันนี้แหละเธอจะกลับไปหาถึงที่เสียเลย

นิชาคลี่ยิ้ม ในใจรู้สึกสงบอย่างน่าประหลาด อดคิดไม่ได้ว่าหญิงคนนี้อาจจะเหมาะกับเตชินท์ดีแล้วก็ได้ หากไม่มีปัญหาเมื่อเตชินท์กลับดึกจนไม่ได้พบหน้า ก็คงไม่ต้องทะเลาะกันอย่างที่พวกเขาเคยเป็น แบบนี้ก็คงจะสร้างครอบครัวที่ดีด้วยกันได้โดยที่เขาไม่ต้องเป็นห่วง

นภิสารับกาแฟและของหวานที่ถูกห่อเอาไว้ในกล่องกระดาษอย่างดีมาถือไว้ ก่อนจะยื่นเงินให้แล้วก้าวออกจากร้านไป รอยยิ้มที่เธอปั้นแต่งขึ้นนั้นเลือนหายในวินาทีที่ก้าวออกจากร้าน เรียวขางามก้าวขึ้นรถมินิคูเปอร์สีขาวที่เตชินท์เพิ่งซื้อให้หมาดๆ โดยอ้างว่ารถยนต์ที่เธอใช้มาแล้วสองปีนั้นเก่าแล้ว เดี๋ยวจะเป็นอันตราย ซึ่งเธอมองไม่เห็นเหตุผลในเหตุผลข้อนี้เลยแม้แต่น้อย แต่ก็ขี้คร้านจะโต้เถียงจึงรับมา ในใจนึกรำคาญขนาดของรถคันนี้ที่แตกต่างจากราคาโดยสิ้นเชิง

เพียงไม่นาน เธอก็มาถึงประตูรั้วของตระกูลหลิน

เธอกดปุ่มเปิดประตูไฟฟ้าแล้วขับรถเข้าไปในตัวบ้าน ได้แลเห็นบ้านใหญ่ที่เธอเกิดและเติบโตมาแล้วยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนค่อยรู้สึกสบายใจ เธอหยิบขนมและกาแฟที่ยังเหลืออยู่ค่อนแก้วแล้วเดินเข้าไปด้านใน ไหว้ทักทายพี่เลี้ยงสูงวัยที่รีบเดินเข้ามาหาด้วยความดีใจ ขณะปรายสายตามองหาบิดามารดาที่ควรจะอยู่ในห้องนั่งเล่นตามปกติ

“ป๊ากับม้าล่ะจ๊ะ?”

“คุณท่านไปตีกอล์ฟค่ะ ส่วนคุณนายพาคุณเล็กไปตรวจครรภ์”

“อ้อ... เอกล่ะ?”

“คุณเอกอยู่คอนโดค่ะ พักนี้ไม่ค่อยยอมกลับบ้านเท่าไหร่ คุณนายบ่นน่าดูเหมือนกัน”

“เอาน่า เอกก็โตแล้ว ไปอยู่ที่อื่นก็ไม่แปลกหรอก”

นภิสานึกถึงน้องชายตัวแสบของเธอแล้วก็ระอาใจ อายุก็สมควรจะเริ่มตั้งใจหางานและเก็บเงินเตรียมสร้างรากฐานให้กับชีวิตได้แล้วแท้ๆ แต่ก็ยังเห็นเที่ยวเล่นอยู่ไม่เลิกรา ล่าสุดก็เพิ่งซื้อห้องที่คอนโดแถวสาทรไปอีก ทั้งๆที่ห้องแถวนั้นราคาไม่ใช่ถูกๆเลยแท้ๆ มารดาของเธอนั้นก็ตามใจน้องชายเสียเหลือเกิน อยากได้อะไรเป็นต้องได้ นี่ล่ะนะ อภิสิทธิ์ของลูกชายในบ้านของคนจีน

“แล้วนี่ไปกันนานรึยังจ๊ะ? ว่าจะคุยกับเล็กซะหน่อย”

“ไปกันตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ น่าจะกลับมาเร็วๆนี้เพราะเห็นว่ายังไม่ได้ทานกลางวันกัน ให้จัดด้วย”

“ดีเลย หญิงหิวอยู่พอดี เดี๋ยวรอทานพร้อมกันเลยละกัน”

“ค่ะ อู๊ย ป้าล่ะดีใจจังที่ได้เห็นหน้าคุณหญิงบ้าง ห่างบ้านไปเหงาไหมคะ?”

“อื้อ เหงาสิ เดิมบ้านเราคนเยอะแยะ จู่ๆไปอยู่บ้านเดี่ยวคนเดียว เหงาจะตาย”

“คนเดียวอะไรกันคะ ก็มีคุณเตชินท์ด้วยนี่นา คุณท่านคงอยากให้คุณหญิงรีบๆมีหลาน เลยให้ไปอยู่ด้วยกันเป็นส่วนตัวแบบนั้น แล้วนี่คุณเตชินท์ไม่มาด้วยหรือคะ?”

“ไม่หรอกจ้ะ รายนั้นน่ะยุ่งตลอด งานเยอะ”

“นักธุรกิจก็แบบนี้แหละค่ะ นี่ได้ยินท่านใหญ่เปรยไว้อยู่ว่าจะให้สืบทอดกิจการ”

นภิสาเลิกคิ้ว เธอไม่คิดว่าอากงของเธอจะยอมปล่อยมือจากธุรกิจที่สร้างมากับมือจนเติบใหญ่แบบนี้ให้กับเตชินท์ง่ายๆ อย่างน้อยก็ไม่ใช่กับคนที่ทำให้น้องสาวของเธอต้องกลายเป็นแบบนี้ นอกเสียจากจะมีแผนอะไร

เธอรู้ดี ว่าคนอย่างคุณปู่ของเธอ ไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆ โดยเฉพาะกับคนที่ทำร้ายหลานสาวสุดที่รัก แต่อย่างไรก็ตาม ก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องกังวลใจนัก จากที่เธอเคยสนทนากับเตชินท์ แม้จะเพียงไม่กี่ครั้ง ก็รู้ดีว่าไม่มีวันเข้ากับผู้ชายที่ซ่อนเขี้ยวเล็บเอาไว้คนนั้นได้แน่ ในใจก็ได้แต่หวังว่าจะไม่มีเรื่องวุ่นวายมากไปกว่านี้

“แน่ะ มาพอดีเลย”

เสียงรถที่นำเข้ามาจอดส่งผลให้หญิงสาวลุกขึ้นจากโซฟาเดี่ยวที่ตั้งอยู่ในห้องนั่งเล่น มองออกไปด้านนอกหน้าต่าง เห็นร่างของผู้เป็นมารดาและน้องสาวลงจากรถแล้วมุ่งหน้าไปทางประตูใหญ่เข้าบ้าน เธอรีบเดินไปรับด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

“หม่าม้า เล็ก คิดถึงจังเลย”

“หญิง มาไม่บอกเลยนะ เป็นยังไงบ้างลูก?”

ร่างท้วมโอบกอดบุตรสาวที่โผเข้าหาราวกับตนเองเป็นเพียงเด็กเล็กๆที่งอแงคิดถึงแม่ พร้อมกับมือที่ลูบไล้เรือนผมนุ่มนิ่มอย่างอ่อนโยน กลิ่นหอมอ่อนๆของมารดาส่งผลให้นภิสารู้สึกตื้อในอกอย่างบอกไม่ถูก ไม่เคยเลยที่หล่อนจะจากบ้านไปไกลเช่นนี้ ซ้ำยังเป็นการจากไปอย่างถาวรอีกด้วย ใจจริงแล้วหล่อนก็กลัวไม่ใช่น้อยที่ต้องไปอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับผู้ชายที่หล่อนไม่ได้รักหรือแม้แต่จะรู้จักมาก่อน

“สบายดีค่ะ หม่าม้าล่ะ ผอมลงรึเปล่าเนี่ย?”

“นิดหน่อย พักนี้นอนไม่ค่อยพอเท่าไหร่”

“เป็นอะไรไป ต้องนอนเยอะๆนะ เดี๋ยวความดันขึ้นอีกหรอกม้า”

“อื้อ รู้แล้วๆ ไปๆ กินข้าวกินปลามารึยัง?”

“ยังค่ะ รอกินพร้อมกันเนี่ยล่ะ”

“เอ้อ ดีเลย เล็กเองก็บ่นหิวตลอดทางเลย หายไปไหนแล้วล่ะ?”

“คุณเล็กไปข้างบนค่ะ ให้ตามไหมคะ?”

“ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวหญิงไปตามเอง”

ร่างระหงเอ่ยพร้อมกับก้าวขึ้นบันไดไปยังเส้นทางที่มุ่งสู้ห้องของน้องสาว เธอเคาะประตู ก่อนจะพบว่าไม่ได้ล็อกเอาไว้ ลลดาเองก็คงรู้อยู่แก่ใจดีว่าหากล็อกประตูแล้วพี่สาวจะเข้ามา อย่างไรก็ต้องหาทางเข้ามาจนได้อยู่ดี

“เล็ก พี่เข้าไปนะ”

ร่างเล็กสมชื่อของผู้เป็นน้องสาวนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ใบหน้าสวยหวานดูดีกว่าวันก่อนที่เธอจะแต่งงาน แม้ประกายในแววตาจะยังไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อนก็ตาม แต่ก็ยังดีที่เธอยังหันมาเผชิญหน้ากับนภิสาตรงๆ

“เป็นไงบ้างเรา?”

“ก็เรื่อยๆ”

“ไปหาหมอเป็นไงบ้าง?”

นภิสาเอ่ยถาม เนื่องจากนี่เป็นเพียงครั้งแรกที่น้องสาวได้ไปฝากครรภ์ ทว่าเจ้าตัวกลับเมินหน้าหนีอย่างไม่นึกอยากจะตอบตามตรง

“โกรธอะไรพี่อีกล่ะ?”

“ไม่ได้โกรธ”

“แล้วหลบหน้าพี่ทำไม? พี่โทรหาเราตั้งหลายครั้งก็ไม่รับโทรศัพท์พี่นะ”

“ก็ไม่อยากคุย”

นภิสาระบายลมหายใจยาวพร้อมกับเดินไปนั่งเคียงข้างน้องสาวที่ยังคงนิ่งอยู่ที่เดิม เธอหันไปพินิจใบหน้าเนียนใสที่ดูซีดไปกว่าทุกทีอย่างนึกห่วงใย เห็นมารดาของเธอโทรไปบ่นเมื่อหลายวันก่อนว่าน้องสาวไม่ค่อยยอมทานอาหาร ก็หวั่นว่าจะป่วยหรือเป็นโรคกระเพาะเอาสักวัน

“ทำไมไม่ดูแลตัวเองให้ดี หม่าม้าเป็นห่วงนะ”

“ห่วงเล็ก หรือห่วงใครกันแน่”

“ก็ห่วงทั้งคู่แหละ คนหนึ่งก็ลูก อีกคนก็หลาน”

“ฮึ หลานที่จะได้เป็นลูกของพี่หญิงน่ะเหรอ? ถ้าเลือกได้ ก็ไม่น่าจะต้องเกิดมาหรอก”

“เล็ก! ทำไมพูดจาแบบนั้น!”

“ก็มันจริงไม่ใช่เหรอ?! เล็กมันไม่ได้สำคัญอะไรอยู่แล้ว! จะอยู่หรือไปก็ไม่มีผลกับใคร! ไม่เหมือนพี่หญิงที่เป็นคนสำคัญของบ้าน ได้แต่งงานกับคนดีมีหน้ามีตาในสังคมแบบนั้น!”

“นี่! หยุดนะ! พี่ไม่เคยอยากจะแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นเลยนะเล็ก!”

“แต่พี่หญิงก็แต่งไปแล้ว แต่งไปทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าผู้ชายคนนั้นเป็นของเล็ก”

“แล้วพี่เลือกได้ที่ไหน?”

“แต่พี่หญิงก็เลือกแล้ว พี่หญิงควรจะรู้นะ ว่าเล็กไม่มีวันให้อภัยพี่หญิงในเรื่องนี้แน่”

แววตาของเด็กสาวที่จับจ้องมาส่งผลให้นภิสารู้สึกสะท้านในอก มันเป็นแววตาเคียดแค้นในแบบที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีวันที่ได้เห็นจากร่างตรงหน้า หญิงสาวกำมือแน่น อ้าปากนึกอยากจะโต้เถียง แต่ก็ไร้ประโยชน์ เธอสั่นศีรษะพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยุดอยู่ที่ประตู ดูลังเลที่จะพูด แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจก้าวออกไปจากห้อง

นภิสาเดินลงบันไดมา เห็นผู้เป็นมารดากำลังรื้อข้าวของที่เจ้าหล่อนเป็นคนซื้อมาเก็บเข้าตู้เย็นอยู่จึงเดินเข้าไปช่วย

“ม้า หมอว่าไงมั่ง?”

“อ้าว น้องยังไม่ได้บอกลูกเหรอ?”

“ไม่เลย โมโหอะไรไม่รู้”

“น้องคงเสียใจอยู่น่ะ”

“เสียใจเรื่องอะไรคะ?”

ผู้เป็นแม่หยุดการเคลื่อนไหว แล้วหันไปมองใบหน้าสวยของลูกสาวคนโตตรงๆ นึกอยากจะยิ้ม แต่ก็ยิ้มไม่ออก เรื่องที่ได้รู้ว่า ไม่รู้ว่าจะถือเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายกันแน่

“เล็กไม่ได้ท้อง น้องอาจจะคิดมากหรือกังวลเลยทำให้เมนส์ไม่มา หมอบอกว่ารอไปสักระยะก็คงหายเป็นปกติ หม่าม้าโทรบอกทุกคนแล้ว เดี๋ยวก็คงรีบกลับมาบ้านกัน ทุกคนสงสารน้องกันน่าดู หญิงก็ใจเย็นๆกับน้องหน่อยละกันนะ น้องกำลังเสียใจ”

นภิสาเบิกตากว้าง ใจนึกประหวัดไปถึงครั้งก่อนที่ทะเลาะกันใหญ่โต หรือน้องสาวของเธอเพียงแค่จะอ้างเพื่อเอาชนะเธอในวันนั้น แต่กลับกลายเป็นเรื่องใหญ่จนต้องเล่นไหลไปตามน้ำ และทำให้วันแต่งงานของเธอยิ่งต้องเร่งเข้ามาในเร็ววัน เพื่อให้เด็กในท้องสามารถออกมาได้ในช่วงจังหวะที่ดูไม่ผิดจากปกติ

แล้วเรื่องที่ว่าเตชินท์กับลลดาเป็นคนรักกัน นั่นเป็นเรื่องจริง หรือโกหกกันแน่?

เธอไม่มีความคิดหึงหวง แต่กลับรู้สึกเห็นใจผู้เป็นน้องสาวเสียมากกว่า หากลลดาพูดกับเธอตรงๆว่าคิดอย่างไรกับเตชินท์ ไม่แน่เธออาจจะสามารถวางแผนหาทางเกลี้ยกล่อมให้อากงสลับเธอกับน้องสาวก็เป็นได้ ในเมื่อเป้าหมายที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่ตัวเจ้าสาว กลับเป็นตัวของฝ่ายชายเท่านั้น

ถึงวันนี้ ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว เธอได้แต่ภาวนาให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้เร็วที่สุด ขอให้ลลดากลับมาเป็นน้องสาวที่น่ารักของเธออีกครั้ง --- แม้จะไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นหรือไม่ก็ตาม









ผ่านมากี่สัปดาห์แล้วกันนะ นับตั้งแต่วันที่พวกเขาเลิกกัน?

ตั้งแต่วันที่เตชินท์โทรมาบอกให้เขานำที่ชาร์ตแบตไปให้ เขาก็ไม่ได้เจอกับชายหนุ่มอีกเลย

ในวันนั้น เขานำของไปฝากเอาไว้ที่อณุภา เพราะชายหนุ่มนั้นไม่ปรากฏตัว ไม่แม้แต่จะรับสายที่เขาโทรไปเพียงเพื่อจะถามหาว่าอยู่ที่ไหน

ไม่แม้แต่จะโผล่มาให้เห็นหน้าหรือเจ็บปวดใดๆ กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย

จนกระทั่งถึงวันนี้ เจ้าตัวก็ไม่ได้แวะเวียนไปรับที่ชาร์ตแบตอันนั้น จนอณุภาส่งคืนกลับมาไว้กับเขาเหมือนเดิม

และในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะยังอยู่ในห้องเดิม แต่ก็ได้เตรียมตัวย้ายออกไปยังคอนโดแห่งใหม่ที่ซื้อเอาไว้ด้วยเงินเก็บของเขาเรียบร้อยแล้ว ที่ชาร์ตแบตอันนี้ก็ยังอยู่ในห้องเดิมที่เคยเป็นของ ‘พวกเขา’ --- ในที่แห่งเดิมที่เตชินท์มักวางเอาไว้เป็นประจำ

เขาเองก็ไม่ได้ติดต่อกับเตชินท์ และไม่ได้ยินข่าวคราวอะไรอีกเลย

ไม่รู้แม้แต่ว่าตอนนี้อีกฝ่ายเป็นอย่างไรบ้าง รู้หรือยังว่าเขากำลังจะย้ายออกไป

และร้านนั้น เขาก็กำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะทำอย่างไรดี

ทางเลือกมีอยู่สองทาง หนึ่งคือปิดไปเลย ซึ่งเขาไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น

ส่วนทางเลือกที่สอง ---




"ทายซิ ใครเอ่ย?"

เสียงนุ่มแฝงแววหัวเราะเอ่ยกระซิบพร้อมมือใหญ่ที่เอื้อมมาปิดตาจากด้านหลัง ส่งผลให้ความคิดหยุดชะงัก พร้อมกับมือนุ่มที่ยกขึ้นแตะข้อมือหนาเบาๆ

"เชษฐ์"

เจ้าของนามยื่นหน้ามาหาร่างบางที่นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องรับแขกกว้างขวาง ก่อนจะหอมแก้มนุ่มราวกับแก้มเด็กทารกอย่างอ่อนโยน

"คิดถึงพี่จังเลยครับ"

นิชาคลี่ยิ้ม นับตั้งแต่วันที่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายนั้น มนุเชษฐ์ก็มาส่งเขาที่บ้านหลังเลิกงานบ่อยขึ้น จนบางคืนที่น้องสาวไปค้างบ้านเพื่อน เจ้าตัวก็มาค้างที่คอนโดแห่งนี้ เขาชักไม่แน่ใจว่าน้องสาวของมนุเชษฐ์ขอไปค้างบ้านเพื่อนเองหรือถูกบังคับให้ไปกันแน่แล้ว แม้แต่ในวันอาทิตย์เช่นนี้ ก็ยังอุตส่าห์แวะมาหา และในตอนนี้ภายในห้องก็เริ่มมีข้าวของส่วนตัวของอีกฝ่ายบ้างแล้ว

ร่างเพรียวมองไปทางตู้เก็บของที่ไม่เคยเปิดมานาน ภายในตู้นั้น เขาเก็บข้าวของส่วนตัวหลายอย่างที่ได้รับจากเตชินท์เอาไว้ โดยที่ตนเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจึงไม่ทิ้งไปเสียเลย

มนุเชษฐ์แอบปรายสายตามองตามดวงตาคู่สวยที่ฉายแววเหงาหงอยในยามที่มองตู้เก็บของที่วางอยู่ที่มุมห้อง

ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเปิดดูว่าภายในนั้นมีสิ่งของใดเก็บซ่อนเอาไว้

เขาขอคบกับร่างตรงหน้า โดยที่รู้อยู่แก่ใจว่าหัวใจของอีกฝ่ายยังมีใครเป็นเจ้าของ

นิชาไม่ได้ตอบรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

เขารู้ดีว่า เขาฉวยโอกาสเอ่ยปากขอร้องในช่วงจังหวะที่นิชากำลังท้อแท้มากที่สุด

เพราะเขายังหวัง ว่าวันหนึ่ง นิชาจะเปลี่ยนใจมาหาเขาที่สามารถมอบความรักให้อย่างเต็มหัวใจ

--- แม้ว่านิชาจะยังไม่เคยแม้กระทั่งทิ้งรูปถ่ายของเตชินท์ได้ลงเสียด้วยซ้ำ

"คิดถึงอะไรกัน เพิ่งเจอกันเมื่อวานแท้ๆเลยนะ"

"ก็ห่างกันไปตั้งเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วนี่นา ผมหิวจัง"

"ที่แท้ก็คิดถึงข้าวนี่เอง ทำมาปากหวานนะเรา"

นิชาหัวเราะเบาๆ พร้อมกับลูบเรือนผมหนานุ่มของอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู

"ไปอาบน้ำก่อนสิ เดี๋ยวฉันอุ่นข้าวให้ ทำไมวันนี้มาซะมืดเชียว หืม?"

"ไปหาแม่ที่โรงพยาบาลมาก่อนน่ะครับ แล้วตอนค่ำก็ไปงานศพพ่อเพื่อนมา"

ร่างสูงเอ่ยพลางใช้ปลายนิ้วรูดเน็กไทสีเงินที่ตัดกับสูทสีดำแสนดูดี ทั้งๆที่เมื่อหลายเดือนก่อนเพิ่งจะบอกอยู่หยกๆว่าไม่เคยมีสูทใส่แบบใครเขา พักหลังมานี้เด็กหนุ่มดูดีขึ้นมาก ในชั่วระยะเวลาสั้นๆ ตั้งใจทำงานขยันขันแข็ง ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นราวกับผู้ชายที่รู้ว่าตนมีคนต้องปกป้องดูแล ขณะที่ตัวเขานั้นยังเหมือนเดิม จมปลักอยู่กับความรู้สึกเดิมๆเสียจนนึกละอายใจ

"พี่นททานอะไรรึยัง?"

"ยังเลย”

“อ้าว นี่มันสองทุ่มแล้วทำไมยังไม่ทานล่ะครับ? บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ทานอาหารให้ตรงเวลา เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก ดื้อจัง”

นิชาอมยิ้มให้กับสารพัดคำบ่นที่ถูกส่งมาเป็นชุด ก่อนจะเอ่ยตอบไปสั้นๆ

“ก็คิดว่านายจะมาเลยรอ"

มนุเชษฐ์เบิกตากว้าง สีหน้าดูระริกระรี้ขึ้นมาทันที พร้อมกับรีบก้าวไปที่โต๊ะอาหาร

"งั้นมากินกันเลยดีกว่า เดี๋ยวพี่ปวดท้อง วันหลังถ้าผมช้าไม่ต้องรอนะครับ ถ้าพี่เป็นโรคกระเพาะเพราะผม ผมคงเสียใจจริงๆ"

"โธ่ ไม่ต้องหรอกน่า รีบๆไปอาบน้ำได้แล้ว คลุกฝุ่นมาทั้งวัน ตัวเหม็นแล้ว"

"เหม็นขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นไปอาบก็ได้ ขอเวลาห้านาทีเท่านั้นล่ะครับ!"

นิชาสั่นศีรษะกับท่าทางจริงจังของร่างสูงที่รีบวิ่งไปยังห้องอาบน้ำราวกับเด็กเล็กๆ แต่ในใจก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีที่มีใครมาคอยห่วงใยและดูแลอย่างอ่อนโยนเช่นนี้

--- แม้ว่าใจจริงแล้ว เขาปรารถนาเหลือเกินที่จะได้รับสิ่งเหล่านี้จากเตชินท์มากที่สุด

ริมฝีปากคู่สวยเม้มหนัก รู้สึกรังเกียจตัวเองที่ฉวยโอกาสเอาความใจดีของมนุเชษฐ์มาปลอบประโลมตัวเองในยามที่ทุกข์ใจเช่นนี้

"อ๊ะ!"

มือบางเผลอปล่อยให้ชามลื่นหลุดจนตกลงไปแตกกับพื้น ปลายนิ้วเรียวที่เอื้อมเก็บเศษแก้วที่แตกเกลื่อนบนพื้นห้องชุ่มไปด้วยเลือดจากแผลที่ถูกบาด ร่างเล็กสะดุ้งด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ยังเก็บเศษแก้วที่แตกละเอียดไปทิ้งขยะได้อย่างเรียบร้อยก่อนที่มนุเชษฐ์จะออกมาจากห้องน้ำ

เขาปล่อยให้กระแสน้ำเย็นรินรดผ่านแผลเพื่อให้เลือดหยุดไหล ดวงตามองออกไปด้านนอกหน้าต่าง

คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงลอยเด่นอยู่ท่ามกลางท้องฟ้า ฉายแสงกลบดวงดาวที่รายล้อมอยู่มากมาย ความงดงามบนท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มที่ทำให้เขาหวนคิดถึงค่ำคืนที่แสนหวานที่เขาเคยผ่านมากับเตชินท์

ณ ตอนนี้ เขากำลังรออะไรอยู่ --- ในห้องที่ไม่มีเตชินท์อีกต่อไปแล้ว

เสียงนาฬิกาเดินไปตามวินาที ราวกับเสียงฝีเท้าของคนที่เขาเฝ้าหวังให้กลับมา

"... พี่นท?"

เจ้าของนามสะดุ้ง เมื่อหันไปเผชิญหน้ากับร่างสูงสง่าที่เดินมาในชุดนอน เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่าน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง จะปิดบังอย่างไรก็ไม่ทัน จึงได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อน

"พี่ทำชามแตกน่ะ แก้วบาดนิ้วนิดหน่อย นายไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนเถอะ เดี๋ยวยกไปให้นะ"

นิชาเอ่ยพลางใช้หลังมือเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ แต่กลับถูกมือใหญ่รั้งเอาไว้ ปลายนิ้วหนาค่อยๆเช็ดน้ำตาบนใบหน้าสวยอย่างเบามือ

"... ไม่เป็นไรนะครับ"

ความอ่อนโยนและทะนุถนอมที่เขาปรารถนาจะได้จากเตชินท์ ที่ชายอีกคนกำลังมอบให้เขาอยู่นั้น ทำให้เขาทั้งรู้สึกดี --- และรู้สึกผิดอย่างร้ายกาจเหลือเกิน

"พอเถอะ..."

มือเล็กปัดข้อมือใหญ่ออก พร้อมกับใบหน้าหวานที่มีน้ำตาเอ่อท้นมากยิ่งกว่าเดิม

"... พี่นท"

"พอแค่นี้ดีกว่า..."

เสียงใสสั่นระริกอย่างเจ็บปวด ดวงตาที่ชุ่มน้ำมองตรงไปยังร่างสูงที่มองตอบกลับมาด้วยสีหน้าเจ็บร้าวไม่แตกต่างกัน

"... นายเองก็รู้ดีว่าพี่รักใคร... อย่าทำแบบนี้ อย่ามาดีกับพี่แบบนี้เลย"

มนุเชษฐ์นิ่งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาในที่สุด น้ำเสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยความนุ่มนวลเอ่ยแผ่วเบา

"ผมรู้ครับ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังรักพี่อยู่ดี พี่ไม่ต้องรักผมก็ได้ แต่ขอแค่ในเวลาที่พี่เสียใจแบบนี้ ขอให้ผมอยู่ข้างๆพี่ตรงนี้ คอยซับน้ำตาให้พี่ อย่างน้อยผมก็จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงว่าพี่ร้องไห้อยู่ตามลำพัง"

นิชาปล่อยเสียงสะอื้นออกมาในที่สุด

ร่างสูงกอดร่างบอบบางที่สั่นสะท้านในอ้อมแขนเอาไว้โดยไม่พูดอะไร ปิดตาลงเพื่อกลั้นหยดน้ำใสที่พร้อมจะรินไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดไม่แตกต่างกัน

--- ทำไมนะ ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้?



"... ทำไมถึงมารักคนอย่างพี่?! ทำไม... ?!"

เสียงร่ำไห้พร้อมคำถามที่เอ่ยออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าดังกระเส่าสลับกับเสียงสะอื้นอยู่เนิ่นนาน ราวกับจะถามน้ำตนเองมากเสียกว่าถามอีกฝ่าย

--- ทำไมหัวใจถึงไม่ยอมรับความรักจากคนดีๆที่อยู่ตรงหน้านี้เสียที











Talk: สวัสดีค่ำวันอาทิตย์ เตรียมรับมือพายุดีเปรสชั่นกันรึยังคะพี่น้อง  o18
ชานมน่ะนะ ใจอยากจะเปิดโหวตมากเลยค่ะ
อยากรู้ว่า ทุกคนอยากให้ใครเป็นพระเอกของนิยายเรื่องนี้กันบ้าง
ตอนนี้มีใครเข้าตากรรมการกันมั่งนะ พี่ชิน น้องเชษฐ์ กับเฮียเอก (ซึ่งยังไร้บทบาท)
(แต่แน่นอน ผลจะออกมาเป็นยังไง ไม่กระทบพล็อตเรื่องที่ตั้งใจไว้ค่ะ << แล้วจะเปิดโหวตเพื่อ?!)  :z6:

หลายคนบอกว่า นทโง่ นทควรจะสงสารพ่อแม่บ้าง นทควรจะรักตัวเองให้มากกว่านี้
หลายคนบอกว่า พี่ชินเลวแล้วยังบ้า แถมใช้ชีวิตโดยมีตรรกะประหลาด (5555)
ชานมขอบคุณมาก สำหรับความคิดเห็นทั้งหมดที่ทุกคนได้ช่วยกันจวกตัวละครหลักของเรื่องนี้ ด้วยใจจริงค่ะ
รู้สึกดีจริงๆ (อา... นี่เราเป็นมาโซรึเปล่าเนี่ย  :laugh:)

ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องพูดไว้จริงๆนะ ว่ามีคนใกล้ตัวของชานม เป็นเหมือนพี่ชิน และน้องนทจริงๆค่ะ
(แต่เหมือนจะอาการหนักกว่า เพราะของจริงมีติดพนันบอลด้วย และอีกคนต้องไปตามล้างหนี้ให้ คิดแล้วหงุดหงิดแทน แต่ก็เข้าไปยุ่งไม่ได้  :fire:)
ชีวิตจริง ยิ่งกว่าละคร จริงๆนะ (สังคมเรามีคนแบบนี้เยอะอย่างไม่น่าเชื่อจริงๆ :o12: )

เพราะงั้น อย่าเพิ่งเกลียดน้องนท หรือคิดว่าน้องนทอยู่เองคนเดียวไม่ได้นะคะ
แม้ว่าเด็กคนนี้ก็ยังร้องห่มร้องไห้ไม่จบไม่สิ้นจนกระทั่งถึงตอนที่ 20 แล้วก็ตาม
แต่ยืนยันว่าเรื่องนี้ยังไม่จบง่ายๆ และจะไม่จบที่น้ำตาของน้องนทแน่ๆค่ะ (อุ้ย สปอยล์รึเปล่าเนี่ย)




ป.ล. ขอหายตัวไปประมาณหนึ่งสัปดาห์นะคะ งานเข้าค่า TwT

 :bye2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-10-2012 21:04:43 โดย MilkTea »

ออฟไลน์ ตัวเลข

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
ก็เพราะว่า รัก มันไม่มีเหตุผลยังไงละนนท์

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ jimmyFG

  • Ich Liebe dich.
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +203/-4
    • @Facebook
ยังไม่จบที่น้ำตาของนท


แล้วจะจบที่น้ำตาของใคร หรือจะมีอีกหรอ

โอ้ยยอ่านเรื่องนี้แล้วปวดใจจัง :เฮ้อ:

ออฟไลน์ nong PeePee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
 o18 น้ำตาชินแน่ๆหึหึ
นทลืมแล้วเริ่มต้นใหม่เลยน่ะพอแล้วเจ็บมาเยอะแล้ว :กอด1:

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
ง่ะ จะหายตัวไปหนึ่งสัปดาห์ คนอ่านขาดใจตายพอดี
ขอให้อิพี่ชินโดนเอาคืนเร็วๆ

ออฟไลน์ RoseBullet

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1027
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-2
นทคงไม่ต้องถามเชษฐ์หรอกว่าทำไมถึงมารักคนอย่างนท
ในเมื่อนทยังรักเตชินทร์ได้อย่างหัวปักหัวปำขนาดนั้น นทน่าจะรู้ดีกว่าใครนะ
ทั้งเรื่องที่ความรู้สึกตัวเองยังไม่เปลี่ยนไป ยังรับใครใหม่ไม่ได้ก็เหมือนกัน

เราสงสัยเหมือนคุณ conan1 เลย เรื่องที่คุณชานมปูพื้นตัวละครฝั่งบ้านโน้นเยอะพอสมควร
ผิดวิสัยนิยายชายชายทั่วไป พี่หญิงนี่ดูลุคนางเอกจริงๆแหละ เด่นดี เลยแอบอยากรู้ว่าเพราะทำไมน้อ
รู้สึกเหมือนชินเป็นคนที่อยู่ตรงกลาง มีปัญหากับสองฝั่ง แต่สองฝั่งนั้นไม่ได้เชื่อมกันมากเท่าไหร่อ่ะ
ส่วนผู้ชายคนอื่นๆที่โผล่มาในเรื่อง เราว่าราศีพระเอกยังไม่จับ ยังไม่มีใครพอฟัดพอเหวี่ยงสูสีพอจะสู้กับชินซักคน
(แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเราชอบเตชินทร์นะจ๊ะ)

เรื่องนี้ถ้าไม่จบที่น้ำตาน้องนท ก็ขอให้จบที่น้ำตา(ไอ้)พี่ชินแล้วกันนะคะ
 o18

ออฟไลน์ หมอตัวเปียก

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1874
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
อยากให้นทหนีๆๆไปให้ไกลๆๆ

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
อยากให้นทตัดใจได้เร็วๆนะ  :m15:

ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3

ออฟไลน์ janamanza

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 649
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-2
อยากให้พี่ชินอ่ะเป็นพระเอก  ขึ้นชื่อว่าพระเอกมันต้องเลว ฮ่าๆ

ออฟไลน์ quiicheh.

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +73/-9
เอาตรงๆนะคะถึงจะโกรธเกลียดตาเตชินท์อย่างไง
แต่ก็อยากให้คู่กับนทอยู่ดี ไม่รู้อะคืออ่านทุกตอนมา
ถึงจะตีกันหวานกันแบบทะเลาะกันอย่างไงเคมีมันก็เข้ากัน
อย่างเชษฐ์คือก็เชียร์แต่แบบเอ็งมันพระรองวะเฮ้ย!!!5555555555555555555

เอาเอกไรงี้มาเป็นตัวแย่งนทอีกตัวจิจะได้มันส์ๆๆ*-*
เราว่าตอนท้ายๆนี้ต้องเป็นน้ำตาเตชินท์อะชัวร์


ไม่อยากให้จบแบบไม่มีใครสมหวังหรืออะไรแบบนี้เลยคะ
อยากให้จบแบบแฮปปี้ คือเป็นคนชอบอ่านไรแบบนี้
ถ้าจบแบบต่างคนต่างแยกย้ายคือมันหดหู่ ช่วยแต่งให้เตชินท์ทรมานไปก่อนแล้วมาแฮปปี้ด้วยนะคะ55555

สนุกมากเลยคะชอบมากๆมันอิงเรื่องจริงที่สุด!

ออฟไลน์ Satang_P

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-2
นทตัดใจจากชินซะเหอะ  :z3:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด