^O^{เสน่ห์รักปักใจ} กัส & วิน...The End...THX. MiSS-U
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ^O^{เสน่ห์รักปักใจ} กัส & วิน...The End...THX. MiSS-U  (อ่าน 194489 ครั้ง)

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8896
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ tagloveX-Mark

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 970
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-6
กำลังหนุกเลย อิอิ วินกับกัสเริ่มหวานแล้ว ^^

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
ตอนที่ 20

วิน

“กัสครับวินใกล้ถึงแล้วนะ  ครับๆ  เดี๋ยววินไปหาที่ห้องฟันเลยนะ  ไม่ดื้อนะครับเดี๋ยววินไป” ผมกดวางสายแล้วนั่งยิ้มกริ่มหลังพวงมาลัยรถยนต์  หลังโทรไปรายงานแฟนหนุ่มน้อยน่ารักแล้วว่าผมกำลังจะถึงโรงพยาบาลที่กัสทำงานอยู่แล้ว

วันนี้เป็นวันศุกร์ผมรีบขับรถออกจากรุงเทพฯเพื่อมาหาคนรัก  ซึ่งผมทำแบบนี้เกือบทุกสัปดาห์หรือไม่บางสัปดาห์กัสก็จะเป็นฝ่ายที่เข้าไปกรุงเทพฯถ้าผมไม่ว่างที่จะออกต่างจังหวัด  แต่ผมไม่ได้ให้กัสเหนื่อยขับรถไปเองนะครับ  ผมให้คนขับรถที่บ้านขับมารับกัสไปหาผมต่างหาก  มันเป็นกิจวัตรประจำสัปดาห์ไปแล้วที่ผมรอคอยจะเจอกัส  หลังเราคืนดีกันมันก็ผ่านมาเกือบสามเดือนได้แล้ว 

เมื่อครู่กัสที่อยู่ปลายสายไม่อยากให้ผมไปหาเจ้าตัวที่ห้องทำงานนัก  เพราะทุกครั้งที่ผมมาถึงนั้นจะค่อนข้างมืดแล้ว  จึงยังไม่เคยไปถึงห้องทำงานแต่วันนี้แหละผมจะไปหาคนน่ารักถึงห้องเลย  จะได้ให้คนอื่นรู้กันไปซะทีว่าหมอกัสคนน่ารักน่ะมีแฟนแล้ว  ด้วยผมรู้จากมิคที่แอบมาเล่าให้ฟังว่านอกจากไอ้หมอตี๋ที่มาคอยตามจีบกัสออกนอกหน้าแล้ว  ยังมีคนอื่นอีกที่เป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงแอบตอดเล็กตอดน้อยคนของผมอยู่  แต่ยังดีที่กัสไม่ได้สนใจนักว่าใครจะเข้าหาหรือมาสนใจตัวเองและให้ความสนิทแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น  เพราะฉะนั้นวันนี้ผมถึงต้องมาดูให้เห็นกับตาว่ามีไอ้หน้าไหนบ้างที่มาสนใจกัส  และจะทำให้พวกมันได้รู้ว่าอย่าได้มาหวังในตัวคนรักของผมอีก

“ขอโทษครับ  ห้องทันตกรรมไปทางไหนครับ” ผมส่งคำถามพร้อมโปรยยิ้มไปให้สาวน้อยที่นั่งโต๊ะประชาสัมพันธ์  ก่อนจะได้รับรอยยิ้มกว้างกับผิวแก้มระเรื่อส่งกลับมา

“เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะคะ  จะมีป้ายบอกทางเหนือศีรษะค่ะ”

“ขอบคุณครับ” ผมกล่าวขอบคุณสาวน้อยตรงหน้าและเดินมาตามทางที่ได้รับการบอกมา 

ระหว่างทางเจอผู้คนไม่มากนักเพราะใกล้เวลาเลิกงานแล้ว  ผมเดินผ่านเจ้าหน้าที่หรือพยาบาลก็โปรยยิ้มผูกมิตรไว้ก่อน  เดี๋ยวเราก็คงจะต้องรู้จักกันเพราะผมก็คงได้มาที่นี่บ่อยๆ  จนต้องคุ้นทั้งคนและสถานที่แน่ๆ

“ขอพบหมอกัสหน่อยครับ” ผมเอ่ยบอกหญิงสาวร่างบางที่นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ห้องทันตกรรม  เธอเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มก่อนเอ่ยถามกลับมา

“ใครต้องการพบคะ”

“อืม  คนพิเศษของหมอกัสครับ” ผมใช้วิธีบอกถึงสถานะของตัวเองไปแทนการบอกชื่อ  ทำเอาสาวร่างบางตรงหน้าร้องตกใจตาโตขึ้นทันที

“หา!! คะ คนพิเศษของหมอกัสเหรอคะ” ผมต้องกลั้นขำกับอาการของสาวตรงหน้าและนึกสงสัยขึ้นมาไม่ได้ว่ากัสคงไม่เคยเล่าให้ใครฟังสินะว่ามีแฟนแล้วและแฟนก็เป็นผู้ชายด้วย

“ใครมาครับจ๋า  อ้าววินมาแล้วเหรอ  กัสบอกว่าไม่ต้องมาให้ไปรอที่บ้านก็ไม่เชื่อ” พอผมเห็นว่าเจ้าของประโยคเป็นคนรักจึงเดินเข้ามาในห้องแบบไม่ต้องให้มีใครเชิญทันที  เมื่อผมเดินมาถึงตัวคนพูดกัสก็พูดจบประโยคพอดี

“โธ่  ก็วินอยากมาเห็นที่ทำงานของหมอกัสนี่ครับ” ระหว่างที่ผมพูดออดอ้อนใส่คนน่ารัก  เราก็เดินเข้ามาที่ห้องพักที่กั้นเป็นห้องแยกออกมาจากส่วนที่ให้บริการคนไข้ไปด้วย 

ในห้องมีคนนั่งกันอยู่แล้วสี่คนและหนึ่งในนั้นก็มีมิคนั่งรวมอยู่ด้วย  คนที่เหลือเป็นผู้หญิงและน้องผู้หญิงที่ชื่อจ๋าก็ตามเข้ามา  ตอนนี้ทุกคนมองมาที่ผมยิ้มๆและคงรอการแนะนำตัวจากหัวหน้าตัวเองอยู่  ก่อนสาวๆจะเบนสายตาไปที่กัสแทนพร้อมส่งสายตาเป็นคำถามไปให้

“ฮ่าๆๆ  ทุกคนอยากรู้จักนายวินแล้วครับหมอกัส” มิคหัวเราะเสียงดังกับท่าทางของกัสที่มีใบหน้าแดงระเรื่อ  ก่อนกัสจะหันไปส่งค้อนให้มิคที่ส่งคำถามล้อเลียนมาให้

“เอ่อ  ทุกคนครับนี่วินนะครับเป็นเอ่อ......” เสียงหวานของคนรักหยุดชะงักลงเมื่อจะเอ่ยถึงสถานะของผม  ส่วนผมได้แต่ยืนลุ้นให้กัสพูดออกมา  เมื่อเห็นท่าทางเขินอายของคนรักแล้วจึงตัดสินใจแนะนำตัวเองซะเลย

“ครับ  ผมวินเป็นคนพิเศษของหมอกัสครับ” ผมรีบแสดงสถานะให้บรรดาลูกน้องของคนรักได้รู้พร้อมส่งยิ้มกว้างอย่างภูมิใจไปให้ทุกคน 

สาวๆในห้องตาโตท่าทางตกใจกันน่าดูก่อนเปลี่ยนมาเป็นยิ้มกว้างส่งสายตาล้อเลียนไปให้กัสแทน  ผมหันกลับไปมองหน้าหนุ่มน้อยข้างกายจึงได้เห็นว่าใบหน้าขึ้นสีอมชมพูเปลี่ยนเป็นแดงก่ำอย่างน่ากลัวก่อนลามไปที่ใบหู

“แฟนหมอกัสเหรอคะหล่อมาก / ทำไมหมอไปเคยพามาล่ะคะน่าจะพามาตั้งนานแล้ว / อิจฉาหมอกัสจัง / คุณวินนั่งก่อนค่ะ”

สารพัดคำถามที่ส่งมาพร้อมคำเชื้อเชิญแสดงว่าผมได้รับการยอมรับจากลูกน้องของกัสแล้วสินะ  แต่ก็นะคนมันหน้าตาดีแถมมีแฟนน่ารักเนี่ยใครก็รักก็เอ็นดู  ผมหันไปมองหน้ากัสที่ยังไม่หายแดงจึงเอื้อมจับข้อมือพร้อมฉุดให้นั่งลงข้างกันบนโซฟาตัวยาว  นี่ถ้าไม่ติดว่ามีคนอื่นนะผมให้กัสนั่งตักไปแล้วครับ  ยิ่งเราห่างกันมาห้าวันผมยิ่งคิดถึงคนตัวเล็กมาก  หลังจากนั้นผมก็ต้องตอบคำถามจากสาวๆในห้องที่ช่างสงสัยทั้งหลาย  จนมิคต้องปรามออกมาให้ผมได้นั่งพักเพราะขับรถมานาน  สาวๆจึงต่างแยกย้ายกันไปบ้างก็เดินไปข้างนอกบ้างก็นั่งทำงานเอกสารเล็กๆน้อยๆ  จึงเหลือเพียงผมกัสและมิคนั่งที่โซฟาตัวเดิม

“กัสครับไม่โกรธวินนะที่มาแบบนี้  กัสไม่อายใช่มั้ยที่คนอื่นรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน” กัสหันมามองหน้าผมนิ่งๆและสบตาด้วยอย่างจริงจัง

“แล้ววินจะโกรธมั้ย  ถ้ากัสแนะนำวินกับคนอื่นว่าเป็นแฟนกัส  กัสมีคำตอบให้วินเหมือนที่วินจะตอบกัส” ผมถึงกับยิ้มกว้างให้คนน่ารักที่พูดออกมาได้ถูกใจทำให้หัวใจของผมพองฟูคับอก   

ผมไม่เคยอายที่จะบอกใครๆว่าผมนั้นมีคนน่ารักข้างๆคนนี้เป็นแฟน  และกัสที่คิดเหมือนกันนั้นยิ่งทำให้ผมรักและภูมิใจในคนตัวเล็กของผมเข้าไปใหญ่  จนอยากเข้าไปกอดร่างหอมๆและฟัดแก้มนุ่มๆของกัส  แต่สถานที่ไม่อำนวยให้ทำอย่างนั้นผมขอเก็บไว้ทบต้นทบดอกเมื่ออยู่กันสองคนก็แล้วกัน  กัสที่ส่งยิ้มน้อยๆแววตาอ่อนหวานมาให้นั้นทำให้ผมต้องเพิ่มความอดทนไม่เข้าไปขย้ำกวางน้อยช่างยั่ว  ‘อ๊ากกก  คนอะไรน่ารักอย่างนี้’  ผมไม่เคยนึกเบื่อกัสเลยยิ่งนานวันยิ่งใกล้ชิดยิ่งรักมากกว่าเดิม

“นี่ทั้งสองคน  ไม่อยากขัดคอนะแต่อยากเตือนว่ามดมันเดินมาแล้ว  ระวังโดนกัดล่ะ  อ้าว!  กัสทำไมต้องตีมิคด้วยล่ะ  มิคพูดเรื่องจริงนี่  ไปๆไม่เอาแล้วได้เวลากลับบ้านแล้ว” มิคคงทนความหวานของเราไม่ไหวจึงรีบเบรกด้วยการแซวและชวนกันกลับ 

เราสามคนจึงบอกลาสาวๆในห้องและเดินออกมาพร้อมกัน  ผ่านห้องตรวจที่ตอนนี้มีพยาบาลจับกลุ่มนั่งอยู่หน้าห้องหันมาทางกลุ่มของเราที่กำลังเดินผ่านพอดี

“หมอกัสคะ  ใครเอ่ยหล่อมากไม่แนะนำให้พี่รู้จักเหรอคะ” พยาบาลที่สาวเหลือน้อยแล้วหันมาแซวคนรักของผม  ท่าทางเธอคงรู้ล่วงหน้าแล้วว่าผมเป็นใครเพราะมีหนึ่งสาวจากห้องฟันรวมอยู่ในกลุ่มด้วย 

กัสจึงพาผมเดินไปใกล้กลุ่มคนที่นั่งอยู่และแนะนำไปกลางๆไม่ได้บอกสถานะชัดเจนนัก  เพราะกัสคงสังเกตจากคำพูดและสายตาที่ส่งมาทางเราทั้งคู่ก็รู้ว่าพยาบาลกลุ่มนี้คงรู้แล้วว่าเราเป็นอะไรกัน  แค่กัสไม่ปฏิเสธที่เค้าแซวกันก็เท่ากับยอมรับแล้ว  จะให้มาเปิดเผยถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายด้วยกันหน้าห้องตรวจโรคก็ยังไงอยู่  ผมเข้าใจคนรักนะครับด้วยรู้ว่ากัสก็ยังมีหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบอยู่ที่นี่

“กัส  เอ่อ  สวัสดีครับคุณวิน”

“ครับ / สวัสดีครับหมอพจน์”

เราสองคนหันไปทางต้นเสียงของหมอหนุ่มที่เข้ามาทักก่อนทักกลับไป  ไอ้หมอหน้าตี๋มันส่งยิ้มเล็กน้อยมาให้ผมและส่งสายตาเศร้าๆไปทางกัส  ส่วนกัสก็เสมองไปทางกลุ่มพยาบาลพลางเอ่ยปากขอตัว  ก่อนก้มหัวและส่งยิ้มไปให้ไอ้หมอพจน์ที่ตอนนี้กลับมาทำหน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์และเอ่ยขอตัวเดินจากไป  แวบหนึ่งผมรู้สึกสงสารหมอพจน์เหมือนกันที่มาชอบกัส  แต่ที่กัสทำแบบนี้ก็ดีแล้วหมอตี๋นั่นจะได้รีบตัดใจยิ่งนานจะยิ่งผูกพันและยิ่งเจ็บ  และผมก็รู้สึกภูมิใจที่มีคนรักเป็นหนุ่มร่างเล็กน่ารักคนนี้ที่ไม่คิดให้ความหวังใคร 

หลังจากนั้นเราก็กลับมาที่บ้านพักหลังโรงพยาบาล  มาถึงผมก็ขนของเข้าห้องของกัสที่ยอมให้ผมนอนร่วมห้องด้วยหลังจากคืนแรกที่เรานอนกอดกันจนหลับไป  จนถึงวันนี้เราก็ยังไม่มีอะไรกันนอกจากกอดจูบบ้างแต่ยังไม่มีอะไรลึกซึ้ง  ผมยังอยากให้เวลากัสปรับตัวหลังจากเราห่างกันไปนาน  อยากให้กัสไว้ใจและเชื่อใจผมมากๆก่อน  ส่วนกัสก็หายเกร็งไปมากแล้วยามผมเข้าใกล้และแสดงความรักเล็กๆน้อยๆออกไป  แต่อาการเขินอายยังมีอยู่ทุกครั้งที่ใกล้ชิดกัน  เมื่อผมอาบน้ำเสร็จก็ลงมาตามหากัสข้างล่างที่ไม่รู้ว่าลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ช่วงที่ผมอยู่ในห้องน้ำ  พ้นกรอบประตูหลังบ้านที่เป็นส่วนของห้องครัวเล็กๆที่เปิดโล่งมีเตาไฟฟ้าสำหรับประกอบอาหารง่ายๆ  เครื่องปรุงต่างๆ  ตู้เก็บของวางตั้งอยู่  ในส่วนนี้พอให้สองหมอหนุ่มเจ้าของบ้านได้ทำอะไรกินเล็กๆน้อยๆได้  แต่จากสภาพที่เห็นนั้นสะอาดเรียบร้อยเพราะคงไม่ได้ถูกใช้งานจากเจ้าของบ้านเลยด้วยทั้งคู่ทำอาหารไม่เป็น  จะได้ใช้ก็ต่อเมื่อผมมาซึ่งผมก็ได้ตำแหน่งพ่อครัวเอกมาครอง 

“อ้าววินอยู่นี่เอง  กัสกับมิคไปซื้อของสดที่ตลาดมาให้น่ะ” กัสส่งยิ้มกว้างและยื่นถุงหิ้วมากมายมาให้ 

ผมจึงส่งยิ้มกลับและรับถุงมาวางไว้  ก่อนจัดการตามคำบัญชาของคนรักที่คิดเมนูที่ตัวเองอยากกินมาให้ผมทำ  แค่นี้สบายมากสำหรับผมแค่เห็นกัสยิ้มขณะกินของที่ผมทำผมก็มีความสุขไปด้วยแล้ว  หลังจากนั้นมิคอาสาเป็นคนเก็บล้างให้เพราะอ้างว่าไม่ได้ช่วยออกเงิน  แถมมีคนทำให้อีกเลยอยากช่วยทำความสะอาดแทน  ตอนแรกผมว่าจะไม่ยอมแต่มิคก็ดุกลับมาว่าไม่งั้นจะไม่ให้มาที่นี่อีกพร้อมจะไม่ส่งข่าวใดๆของกัสมาบอก  ผมจึงยอมให้มิคได้ทำตามต้องการ  ดังนั้นเราสองคนจึงกลับขึ้นมาบนห้องผลัดกันอาบน้ำ  ซึ่งตอนนี้ผมสบายตัวแล้ว  กำลังนั่งพิงหัวเตียงพร้อมหยิบนิยายฆาตกรรมเล่มโปรดของกัสมาอ่านฆ่าเวลารอคนรัก  สักพักร่างเล็กก็เดินตัวหอมออกมาพร้อมใช้ผ้าเช็ดผมที่เพิ่งสระมาด้วย  ผมเห็นจึงกวักมือกัสเรียกให้มานั่งบนเตียงก่อนลงมือเช็ดผมให้และก้มหน้าลงจรดจมูกที่ปลายผมหอม

“หอมจัง  วินใช้ไม่เห็นหอมเหมือนกัสเลย  ตรงนี้ก็หอม”

“คิกๆ  วินอ่ะ  จั๊กจี้น้า  คิกๆ”

ผมก้มลงหอมแก้ม  ซอกคอ  ลาดไหล่ของคนตัวหอมเล่นจึงได้เสียงหัวเราะคิกคักตอบกลับมา  และยิ่งอยากแกล้งกัสให้หัวเราะดังกว่านี้  ผมจึงระดมหอมทุกส่วนที่โผล่จากเสื้อผ้าของกัสจนเราล้มไปที่เตียงด้วยกัน  ปากผมชนกับปลายจมูกของร่างบางเรานิ่งและสบตากัน  ดวงตาสวยของกัสที่มีแววตาอ่อนโยนเปล่งแสงแห่งความสุขออกมา  จนผมหลงใหลและไม่อาจละสายตาตัวเองไปไหนได้  ก้มลงจุมพิตเปลือกตาทั้งคู่ไล่มาที่แก้มนุ่มหอมกรุ่นและปิดท้ายที่ริมฝีปากบางสีสดที่คลี่ยิ้มอ่อนๆ  ผมกลับมาสบตาคู่เดิมแต่ประกายต่างออกไป  กัสจะรู้มั้ยนะว่าส่งสายตาแบบไหนมาให้ผมกันเพราะมันทั้งยั่วยวนและอ่อนหวาน  พลันใจผมก็เต้นแรงอยากเก็บภาพแบบนี้ไว้คนเดียวไม่อยากให้ใครได้เห็นแบบที่ผมได้เห็นเลย

“อย่าส่งสายตาแบบนี้ให้ใครนะครับที่รัก  วินหวง  รักกัสนะ  รักที่สุด”

ผมอดใจไม่ไหวกดจูบที่ปากสีสดที่กำลังยิ้มกว้างกับคำพูดของผม  กัสที่ยังไม่ทันตั้งตัวโดนผมขบเม้มกลีบปางล่างอย่างหยอกเย้า  จนกัสหัวเราะออกมาผมจึงได้โอกาสแทรกปลายลิ้นไปชิมความหวานภายในไล่ต้อนหาลิ้นนุ่มจนเจอ  เราเกี่ยวพันดูดกลืนปลายลิ้นชื้นกันและกันอย่างเชื่องช้าเปลี่ยนมุมปรับองศาเพื่อให้จูบนั้นลึกซึ้งขึ้น  เราดูดซับความอ่อนหวานของกันและกันจนเผลอครางออกมาด้วยความเคลิบเคลิ้ม

“อืม / อ๊า วิน”

ผมจูบนานจนกัสเริ่มหมดลมหายใจจึงผละออกมาให้กัสได้สูดอากาศ  ส่วนผมไล่ชิมความหวานจากสองข้างแก้มที่สุกปลั่งหอมหวาน  กัสยังคงหอบเอาอากาศเข้าปอดปากบางแดงเห่อช้ำจากการบดจูบเผยอหอบอย่างยั่วยวน  ผมสอดมือผ่านชายเสื้อลูบไล้ผิวเรียบลื่นข้างเอวบางและสบตาว่ากัสจะมีปฎิกิริยาอย่างไร  ก่อนส่งสายตาออดอ้อนไปให้เมื่อเห็นว่ากัสหลบตาหน้าแดงซ่าน  ไม่มีทีท่าว่าจะปฏิเสธจึงก้มลงฟัดแก้มนุ่มอีกครั้งอย่างมันเขี้ยว
 
“ขอบคุณครับ  วินรักกัสนะ”

ผมละมือออกมาเพื่อดึงชายเสื้อของกัสขึ้นให้พ้นศีรษะ  จึงปรากฏภาพร่างขาวผ่องอมชมพูจากอาการเขินอายของเจ้าของ  ยอดอกสีแดงหดชูชันอย่างน่าลิ้มลอง  ผิวเรียบเนียน  หน้าท้องแบนราบ  ทำเอาอยากครอบครองร่างข้างใต้นัก  ผมก้มไปที่ซอกคอหอมแลบเลียชิมผิวขาวก่อนเคลื่อนมาฝังจูบที่ลาดไหล่ขาวเนียน  ไล่มาที่ยอดอกชูชันเลียด้วยปลายลิ้นดูดดุนหยอกล้อจนกัสแอ่นอกเข้าหาและได้ยินเสียงครางหวาน

“อ๊า  วินๆ  กัสเสียว”

ผมยิ่งได้ใจก้มลงดูดดึงลงลิ้นระรัวที่ยอดอกแดงฉ่ำ  ส่วนอีกข้างได้รับการปรนเปรอลูบไล้ด้วยปลายนิ้วก่อนใช้เล็บสะกิดปลายยอด  ทำเอากัสบิดตัวเร่าดิ้นหนีจนผมต้องกดตัวไว้  ผละลงต่ำไล่จูบดูดดึงผิวเนียนให้ขึ้นสีแดงเป็นจ้ำไปตลอดทางอยากประทับตราไว้ว่าร่างนี้มีผมเป็นเจ้าของ  มือที่ลูบไล้ข้างลำตัวเลื่อนต่ำลงอยู่ที่ขอบกางเกงนอนเนื้อบางที่ไม่สามารถปกปิดความนูนเด่นกลางลำตัวของร่างบางใต้ร่างผมได้

“วินๆครับ  อ๊ะ  กัสไม่ไหว  อ๊า”

ผมก้มลงจูบส่วนอ่อนไหวที่เหลือเพียงกางเกงในสีขาวตัวจิ๋วที่ปิดแทบไม่มิด  เลียมันผ่านเนื้อผ้าตามความยาวและกัดเบาๆที่ปลายยอดทำเอาเจ้าของกรีดร้องออกมาและพยายามผลักหัวผมออก  ผมจึงเอื้อมมือมารวบจับข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะมืออีกข้างก็ลูบไล้แผ่นอกบางพร้อมสะกิดที่ยอดอกชูชัน

“อ๊าๆๆ  วิน  เสียว  อย่าแกล้ง  อ๊ะ  อา”

ร่างบางร้องอย่างเสียวซ่านพลางบิดตัวไปมาเพื่อลดทอนความเสียว  ผมดึงขอบกางเกงในให้พ้นปลายเท้าส่วนที่ผมหยอกล้อเมื่อครู่ตั้งผงาดท้าทายอย่างรอคอย  เหลือบมองตากัสที่ส่งสายตาเชิญชวนมาให้และนอนหอบจนอกกระเพื่อมขึ้นลง  ผิวบางใสอมชมพูน่ากัดชิมไปซะหมด  โดยเฉพาะกลางลำตัวของร่างบางที่ปลายยอดแดงก่ำเรียกร้องให้ผมเข้าไปทักทาย  กัสรู้ใจผมมากอ้าขากว้างเปิดทางให้เข้าหา  ผมว่ากัสคงทำไปตามสัญชาติญาณไม่ได้ตั้งใจยั่วยวนแต่อย่างใด  ก้มหน้าแตะปลายลิ้นทักทายส่วนหัวแดงและจูบเบาๆ  ก่อนออกแรงดูดเม้มปลายยอดที่เป็นจุดรวมเส้นประสาท  จึงได้รับเสียงกรีดร้องจากร่างข้างใต้มือบางทั้งสองขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับย่นสะโพกยกลอยดันเข้าหาปาก  ผมครอบปากลงตามความยาวจนสุดโคนในครั้งเดียว

“โอ้ววว  วิน  อ๊า”

ขยับหัวขึ้นลงรูดดูดตามความยาวและเม้มเมื่อถึงส่วนปลายยอด  สะโพกมนขยับสวนขึ้นเข้าลึกตามแรงอารมณ์  มือบางขยุ้มหัวผมและกดลงพลางร้องเรียกชื่อผมไปด้วย  ก่อนกัสจะดึงผมขึ้นมารับจูบที่เจ้าตัวคงอยากระบายความเสียวซ่านผ่านจูบนี้  ตามมาด้วยเสียงกระซิบแหบพร่าเร้าอารมณ์

“กัสไม่หวะ  ไหวแล้ว  อ๊ะ  ครับที่รัก  ฮึก  อ๊า  ช่วยกัสทีนะ  นะครับ”

ปลายหางตาของร่างบางมีน้ำตาซึม  ผมที่เห็นภาพนี้แล้วอยากแกล้งทรมานให้กัสเสียวซ่านนานกว่านี้อยากยืดเวลาสุขสมของกัสออกไปอีก  แต่กัสที่ทนไม่ไหวถึงขนาดเอ่ยปากขอออกมาแล้วผมจะใจแข็งอยู่ได้ยังไง  จึงจูบซับน้ำตาให้ก่อนจะถอดปราการด้านล่างของตัวเองออกจนหมด  และก้มลงครอบปากที่ความต้องการของร่างบางขยับหัวขึ้นลงเร็วๆพร้อมดูดเม้มแรงก่อนเร่งจังหวะ  กัสขยับสะโพกสวนเข้าหาปากผมอย่างลืมตัว  ผมส่งฝ่ามือลูบไล้และดึงยอดอกบางเร่งอารมณ์  มืออีกข้างของผมก็ขยับช่วยปลดปล่อยอารมณ์ปรารถนาของตัวเองในจังหวะเดียวกัน
 
“วินๆ  ซี้ดดด  อ๊า  เร็วๆกว่านี้  โอ้ว  กัสไม่ไหวแล้วววว”

สายธารรักพวยพุ่งเข้ามาเต็มคอผมจึงรู้ว่ากัสถึงจุดแห่งความสุขแล้ว  กัสกระตุกอีกสองครั้งและนิ่งไป  ส่วนผมก็เก็บกลืนน้ำหวานจากร่างบางจนหมดดูดเม้มจนหยดสุดท้าย  ก่อนเงยหน้ามองร่างเปลือยที่นอนหอบหายใจแรงตัวแดงเถือกตาปรือปรอยมองตอบผมอยู่  ผมยกตัวขึ้นและก้มหน้าลงเอาจมูกฟัดแก้มแดงอย่างมันเขี้ยว  เตรียมผละเดินไปเข้าห้องน้ำเพราะอารมณ์ปรารถนาของผมยังค้างอยู่  วันนี้ที่ทำไปก็เพียงพอแล้วกัสยอมให้ผมได้ใกล้ชิดมากกว่าที่เคย  ถ้าทำต่อกัสคงไม่ขัดขืนแต่เป็นผมเองที่ยังไม่อยากทำให้ถึงที่สุด  แต่อยากทำ ‘ภารกิจบางอย่าง’ ก่อนเพื่อให้กัสรู้ว่าผมจริงจังกับกัสมากในเรื่องของเรา  แต่ยังไม่ทันก้าวพ้นเตียงก็สัมผัสถึงแรงฉุดรั้งที่ข้อมือ  ผมจึงหันกลับไปมองหน้ากัส

“วินจะไปไหน  ก็.....วินยังค้างอยู่เลย”

กัสคงข่มความอายอย่างมากขณะถามหน้าก็แดงจัด  ส่วนตาก็เหลือบไปมองความปรารถนากลางลำตัวของผมและก้มหน้างุด  ‘อย่าน่ารักไปกว่านี้ได้มั้ย  แค่นี้วินก็หลงจะแย่แล้ว’ ไอ้ที่หักห้ามใจไว้มันจะทำไม่ได้เพราะเจ้าตัวนี่แหละ  ผมยื่นมือไปลูบหัวทุยผมนุ่มลื่นตรงหน้าและก้มกระซิบบอกข้างหู

“เดี๋ยววินไปจัดการตัวเองในห้องน้ำนะครับ”

แอบจูบแก้มนุ่มอีกทีก่อนตัดใจเดินไปเอาไอ้ลูกชายที่ปวดตุ๊บๆลง  จะได้มานอนกอดคนตัวหอมผู้น่ารักคนนี้ซะที  ก่อนถึงห้องน้ำผมโดนรวบกอดจากข้างหลังพร้อมเสียงแผ่วเบาของเจ้าของอ้อมกอด  ทำเอาตกใจและเปลี่ยนเป็นดีใจอย่างลิงโลด

“ให้กัสช่วยนะ” ผมหันกลับมาโอบกอดร่างนุ่ม  ก่อนก้มหน้าไปหอมฟัดผมนิ่มอย่างยินดี 

“แค่มือก็พอครับ  กัสช่วยวินได้ใช่มั้ย”

หลังจากนั้นผมก็คว้ามือนุ่มมากำรอบแก่นกายกลางลำตัวที่แค่โดนมือนุ่มก็แข็งโป๊กชี้หน้าสู้เจ้าของมือ  ทำเอากัสที่มองตาโตหน้าแดงจัดเงยหน้าขึ้นสบตา   มือที่กุมทับมือกัสเริ่มช่วยอีกฝ่ายขยับขึ้นลงตามความยาวเล่นเอาเสียวปรี๊ดขึ้นหัว  แค่นี้ที่กัสทำให้ก็สุขมากมายแล้วครับ

“โอ้ว  ยังงั้นครับที่รัก  อ๊า  เร็วกว่านี้นะ”

ผมปล่อยมือที่กุมทับมือบางออกมาก่อนเอื้อมมาจับที่ไหล่บอบบางแทน  และดูเหมือนกัสจะเริ่มมั่นใจในการให้ความสุขผมมากขึ้น  แถมกล้าจ้องเขม็งไปที่น้องชายผมไม่วางตา  มือนุ่มทั้งสองข้างขยับเร็วรับกับสะโพกที่ขยับสวนเข้าออกทำเอาผมใกล้ระเบิดเต็มทน  กัสเงยหน้าสบตาหลังได้ยินเสียงครวญครางเร่งเร้าจากผม  สายตาที่ส่งมามันยั่วยวนมากจนเผลอขยับสะโพกถี่ขึ้น  จับใบหน้าคนน่ารักเงยรับจูบผมดูดดุนริมฝีปากบางอย่างรุนแรงตามอารมณ์ที่ใกล้ถึงจุดหมายเต็มที

“อืมมมม  อ๊าๆๆๆๆ  กัสๆ”

ในที่สุดก็ถึงปลายทางแห่งความสุขสายน้ำขาวขุ่นฉีดพุ่งออกมาอย่างแรงกระเด็นเต็มหน้าอกขาวเนียน  บางส่วนติดถึงปลายคางของร่างบางที่ตอนนี้ซบหน้ากับซอกคอผมอยู่  ผมก้มลงแลบเลียของตัวเองที่ปลายคางมนรสชาติฝาดเฝื่อน  ก่อนวกกลับมาฉกจูบที่ปากแดงให้เจ้าของได้รู้รสชาติของตัวเองบ้าง  และได้รับแรงทุบมาที่อกเบาๆเป็นการเอาคืน  ผมผละหน้าออกมาเพื่อกระซิบชิดหูหอม

“ขอบคุณครับที่รัก  แค่นี้วินก็สุขมากแล้ว” ส่งยิ้มกว้างแววตาล้อเลียนไปให้กัสที่ยืนหน้าแดงก้มมองมือตัวเองที่เพิ่งผละออกจากแท่งร้อนของผม  ใบหน้ากัสตอนนี้มันทำเอาน้องชายผมที่เพิ่งปลดปล่อยไปเริ่มกรึ่มสู้ขึ้นมาอีกครั้ง

“ไปล้างตัวกันในห้องน้ำนะครับ  แล้วเราจะได้นอนกันนะ”

ผมจับจูงมือร่างบางเปลือยเปล่าที่ยังก้มหน้าก้มตาให้เดินตามมาที่ห้องน้ำ  ขณะล้างตัวผมสังเกตเห็นว่าผิวขาวผ่องของกัสมีรอยรักสีแดงที่ผมเป็นคนทำกระจายไปทั่ว  มันน่าภูมิใจชะมัดที่สามารถประทับรอยบนผิวขาวๆแสดงความเป็นเจ้าของกัสได้  แม้เราจะยังทำกันไม่ถึงที่สุดแต่ผมก็มีความสุขมากแล้วที่กัสยอมผมถึงขนาดนี้  เราสองคนออกมาจากห้องน้ำพร้อมกันก่อนผมจัดการแต่งตัวให้คนน่ารักที่ตอนนี้มีหน้าตาสดชื่นผิวแก้มอมชมพูยิ้มน้อยๆและแอบมองผมเป็นระยะ  ก่อนผมจะพากัสมานอนที่เตียงและเดินไปปิดไฟความมืดเข้าครอบคลุมทั้งห้อง  ต่างจากใจผมที่สว่างสดใสไปทั้งดวงอิ่มเอมกับความสุขที่ได้รับจากคนรัก

“ฝันดีครับที่รัก”

กระซิบชิดริมหูหอมกรุ่นและจูบแก้มเนียนก่อนโอบกอดรอบตัวคนรักให้มาซุกแนบอก  เป็นท่านอนประจำเมื่อเราอยู่ด้วยกัน  มันทำให้อบอุ่นทั้งกายและใจสามารถหลับตาลงพร้อมรอยยิ้มเต็มหน้า  ทั้งๆที่หลับตาแต่ใจกลับวางแผนอะไรบางอย่างอยู่  ถ้าสำเร็จผมจะพากัสไปฮันนีมูนให้ฉ่ำปอดเลยทีเดียว  คิดแล้วก็มีแต่ความสุขขอแค่มีร่างบางในอ้อมกอดแบบนี้ตลอดไปก็พอแล้วครับ

..................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^O^

แหะๆๆ พากัสวินมาปล่อยของแบบไม่รู้ตัว:z1:
ตามนั้นเลยขอคู่นี้เค้าร้อนแรงองศาเดือดบ้างไรบ้างเนอะ

+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์แทนคำขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ

เปิดจอง & โอน หนังสือตั้งแต่  วันนี้ ถึง 16 ก.ค. 55

1.เสน่ห์รักปักใจ 1 เล่ม (ฉบับรีไรท์) >>> กัส+วิน
   38 ตอน  5 ตอนพิเศษ 
   จำนวน 420 หน้า ราคาเล่มละ 350 บาท

ฝากติดตามการรวมเล่มชุด "เสน่ห์รัก" ด้วยนะคะรายละเอียดหน้าแรกค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33594.0

ออฟไลน์ 111223

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 910
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-5
ู>.,< กัสน่ารักมากๆ มีช่วยวินด้วย
วินก็นะรักกัสสุดใจไปเลย
ทั้งคู่ห่วงความรู้สึกของกันและกันมากๆ
นี้ซินะคู่รัก กิ๊บก๊าบ หวานจนมดขึ้น
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-07-2012 07:49:45 โดย 111223 »

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
อดทนหน่อยนะวิน ต้องมีซักวัน  :laugh3:

ออฟไลน์ day9day

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2181
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-9
เมื่อไหร่กัสจะพร้อมซะที  สงสารวินอ่ะ   (แอบหื่น หึ หึ)

ออฟไลน์ love2y

  • (′~‵)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2059
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-11
คู่นี้เข้าใส่ใจกันและกันดีเนอะ ชอบบบบบ

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4565
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8

ออฟไลน์ eern

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 615
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-5

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ lidelia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-1
 เลือดกระฉูด :pighaun: :pighaun: :pighaun:

วินน่ารักอ่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ i1_to*pp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1476
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +683/-5

กัสน่ารักเนอะ
ช่วยกัสทีนะ ให้กัสช่วยนะ :impress2:
 :กอด1:


ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
โอยยยย พี่มาศศศศ ตามอ่านซะตาลายหมดเลยอ่ะ :really2:
มัวแต่ไปวิ่งเล่นที่อื่นซะเพลิน มาอ่านอีกที โอ้วววว ตอนที่ 20 แล้ว :a5:
อ่านอีกครั้งหมอกัสก็ยังคงน่ารักคงเส้นคงวา ไม่รู้จะน่ารักไปไหน
ส่วนพ่อเทพบุตรของเราก็....... :-[ ยังหล่อและเป็นเทพบุตรเหมือนเดิม
ลงเร็วปานติดจรวดอย่างนี้ อีกไม่นานก็คงจะจบใช่มั๊ยคะ
พี่มาศสู้ๆนะคะ จะตามอ่านไปเรื่อยๆค่ะ
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ :กอด1:
+1 ให้หมอกัสคนขี้อาย

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
วินนี่เว่อร์มากขอบอก กลัวใครเขาไม่รู้ประกาศตัวซะเลย

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
ขนาดยังไม่จัดเต็มนะเนี่ย :pighaun:

tawan

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8896
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ Number1_90

  • 넘버원~
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-0
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ฟินนาเล่มาก :haun4:

รอตอนต่อไปค่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ bytoey

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 865
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +197/-3

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
ตอนที่ 21

กัส

วิวทิวทัศน์ข้างทางที่ผ่านตาเป็นความคุ้นชินสำหรับผมและมิคที่นั่งอยู่บนรถยนต์ตอนหลัง  สัปดาห์นี้วินไม่ว่างมารับผมเพราะต้องไปพบลูกค้าเพื่อคุยงานและต้องพาไปเลี้ยงต่อในช่วงเย็น  ดังนั้นเราสองคนจึงต้องนั่งรถที่วินให้คนขับรถที่บ้านมารับแทน  มันเป็นความเคยชินไปแล้วที่ตลอดเกือบห้าเดือนนี้ไม่วินก็ผมที่ต้องไปหาอีกคน  แรกๆนั้นผมก็พูดกับวินไปว่าถ้าสัปดาห์ไหนไม่ว่างหรือเหนื่อยก็ไม่ต้องมาหาผมก็ได้  แต่คำตอบที่ได้รับจากวินทำเอาผมอึ้งและแอบดีใจเล็กๆไม่ได้

“จะว่างไม่ว่างยังไงวินก็เต็มใจและมีความสุขที่จะทำ  เพราะทั้งสัปดาห์ที่ไม่ได้เห็นหน้ากัส  วินคิดถึงกัสมากรู้มั้ย  จะไม่ให้มาเจอได้ขาดใจตายแน่ๆ  อดทนกับความคิดถึงของวินหน่อยนะครับกัสที่อยากเห็นหน้าอยากอยู่ใกล้  วินอยากทดแทนเวลาที่เราเสียไป”

แค่คิดก็อยากยิ้มให้กับคำพูดเลี่ยนๆนั่นจริงๆ  ที่ผมพูดกับเจ้าตัวไปแบบนั้นก็แค่เป็นห่วงกลัวว่าวินจะเหนื่อยเกินไปที่ต้องเดินทางมาหาผมประจำ  ความจริงผมก็คิดถึงอยากเห็นหน้าวินเหมือนกันครับ  ความรักทำให้คนเราเรียนรู้หลายอย่างทั้งความสุข  ความเศร้า  เสียใจ  ผิดหวัง  และให้อภัย  ผมได้เรียนรู้มันทั้งหมดจากวิน  และสิ่งที่เรียกว่า ‘รัก’ นี้ก็ทำให้ผมยอมลงให้แค่วินคนเดียว  เริ่มตั้งแต่คืนนั้นที่เราร่วมกันพัฒนาความสัมพันธ์ทางกายแต่เราก็ยังไม่ลึกซึ้งไปกว่านั้นหรอก  เพราะดูเหมือนวินตั้งใจยังไม่ให้มันเกิดขึ้นคิดแล้วก็อายมาก ‘ผมกล้าทำขนาดนั้นได้ยังไงนะ’  ตอนแรกก็สงสัยที่วินทำไม่ถึงที่สุดจนอดน้อยใจไม่ได้ว่าที่วินไม่ทำเพราะผมมีอะไรบกพร่องไม่ดีรึเปล่า  ผมข่มความอายหลังเรามีความสุขไปด้วยกันแล้วถามหาคำตอบถึงข้อสงสัยนั้น  วินตกใจมากที่ผมคิดไปไกลขนาดนั้นและบอกถึงความตั้งใจว่าจะพาผมไปเปิดตัวกับครอบครัวก่อน  เพื่อให้ผมมั่นใจในตัววินว่ารักที่มีให้นั้นจริงจังมากแค่ไหน  ในคืนนั้นผมจึงโดนลงโทษไปอีกรอบวินให้เหตุผลว่าข้อหาที่คิดมากเกินไปว่าวินไม่อยากมีอะไรด้วย  ทั้งๆที่วินต้องข่มใจมากๆที่จะไม่มีอะไรที่ลึกซึ้งกว่านี้และอยากให้มันมีความหมายกับเราทั้งคู่  แต่จะว่าไปถึงไม่มีอะไรที่ลึกซึ้งผมก็โดนหากำไรจากวินจนแทบหมดตัวแล้ว  เพราะรักอ่ะนะผมก็ ‘ยอม’ ล่ะ 

“แหมๆ  กัสหน้าแดงและก็ยิ้มอยู่คนเดียวเนี่ยคิดอะไรอยู่ล่ะ  ฮ่าๆ  หรือว่า....”

“หยุดเลยมิคไม่ต้องแซวกัสเลยนะ  เอ้า  นี่ขนมกินแล้วก็นอนซะพ่อหนูน้อย”

ได้ยินคำแซวจากเพื่อนก็ยิ่งอายที่แอบคิดไปไกลคิดถึงอีกคนที่ตอนนี้คงยุ่งอยู่กับลูกค้า  ผมจึงรีบเอาขนมมาหลอกล่อมิคเพื่อหยุดคำแซวที่จะตามมาให้ผมได้อายมากกว่านี้  และมันก็ได้ผลซะด้วยก็มิคหันไปสนใจขนมที่ผมส่งให้ซะแล้ว  เพื่อนผมนี่เด็กจริงๆอยากรู้ว่าถ้ามีแฟนมิคจะเปลี่ยนไปมั้ยนะคงต้องดูกันต่อไป  วันนี้นอกจากที่ผมเข้าไปหาวินตามปกติที่เคยแล้วยังมีภารกิจสำคัญและเป็นสิ่งที่ผมตัดสินใจอยู่นานว่าจะทำตามคำขอของวินดีมั้ย  แต่สุดท้ายมันคงถึงเวลาแล้วมั้งที่ผมจะเข้าไปที่บ้านวินไปพบครอบครัวของวิน  ไม่รู้ว่าครอบครัววินจะยอมรับความสัมพันธ์ของเราได้มั้ย  ถึงแม้วินจะบอกว่าทางบ้านไม่มีใครว่าเมื่อวินบอกว่าจะพาผมเข้าไปในฐานะคนรัก  แต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้เพราะเราเป็นผู้ชายทั้งคู่  ผมยังไม่เคยไปที่บ้านวินไม่เคยพบหน้าคนในครอบครัว  เคยเห็นแต่รูปถ่ายครอบครัวที่อยู่ในคอนโดที่พักของวินเท่านั้น  ซึ่งทุกคนในรูปทั้งพ่อแม่พี่ชายของวินหน้าตาดีทั้งบ้านเลยหวังว่าคนหน้าตาดีคงจะใจดีด้วยนะ

...........................

“เป็นไงบ้างครับ  วินเหนื่อยมั้ย  อ่ะดื่มน้ำก่อน”

“ฟอด / ขอบคุณครับกัส  วินคิดถึงกัสจัง”

วินกลับมาถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนแล้วผมที่รออยู่ก็เกือบหลับด้วยเพลียจากการเดินทาง  แต่ได้ยินถึงการกลับมาของวินผมจึงรีบออกมารับก็คนมันคิดถึงอยากเห็นหน้าก่อนนอนนี่หน่า  หลังโดนหอมแก้มฟอดใหญ่วินก็กอดผมไว้ทั้งตัว  เราคงคิดถึงกันและกันไม่ต่างกันนัก  หลังจากนั้นผมก็ให้วินรีบไปอาบน้ำเพราะเห็นว่าเพลียมากแล้ว  แอบขู่ว่าถ้าช้าจะหลับก่อนด้วย  วินรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปเลยและเราจึงได้มานอนกอดกันบนเตียง

“พรุ่งนี้เราเข้าบ้านวินช่วงเย็นนะคุณแม่โทรมาบอกว่าจะเตรียมอาหารไว้ให้เพียบ  ส่วนคุณพ่อและพี่จักรก็อยากเจอกัสมากรู้มั้ย”

“อืม”

“ทำไมครับกังวลเหรอ  อย่ากังวลเลยนะครับเชื่อวินนะคนดี  ครอบครัววินน่ารักนะและอยากเจอกัสมานานแล้วด้วย  แต่เป็นวิน เองแหละที่ยังไม่ได้พาไปเพราะหวงกัสน่ะ” เสียงนุ่มแผ่วลงในตอนท้ายยิ่งทำให้ผมสงสัย

“ทำไมต้องหวงล่ะ  กัสงงนะเนี่ยวิน”

“ตอนนี้กัสอย่ากังวลไปเลยเดี๋ยวก็รู้ว่าทำไมวินต้องหวงด้วย  อืม  พรุ่งนี้สายๆเราไปหาอะไรทานกันนะวินจำได้ว่ากัสบ่นอยากทานอาหารญี่ปุ่นนี่  เดี๋ยววินพาไปนะครับ  เย็นค่อยไปบ้านวินกัน  นอนกันครับดึกแล้ว  ฝันดีครับที่รัก  วินรักกัสนะ”

จบประโยควินก็ก้มมาจุ๊บแก้มผมทั้งสองข้างก่อนรวบตัวผมเข้าสู่อ้อมกอด  ผมจึงซุกหน้าเข้าหาอกกว้างท่าประจำยามหลับของเรา  คืนนี้ผมคงหลับฝันดีแน่ๆ

............................

ภายในร้านอาหารญี่ปุ่นส่วนหน้านั้นมีกระจกใสกั้นร้านบานใหญ่ที่ผู้คนทั้งในและนอกสามารถมองเห็นกันได้  โต๊ะอาหารแต่ละโต๊ะถูกกั้นออกจากกันด้วยฉากไม้ไผ่เลียนแบบธรรมชาติให้คนในโต๊ะรู้สึกเป็นส่วนตัว  ตอนนี้ผู้คนไม่ค่อยมีนักเพราะเลยเวลาอาหารกลางวันมาแล้ว  กว่าวินและผมจะตื่นก็สายมากแล้วอาหารเช้าและกลางวันเลยรวบมาเป็นมื้อนี้ทีเดียว  เมนูอาหารภายในมือมีหลากหลายเมนูน่ากินทั้งนั้น  เมื่อบริกรมารับออเดอร์ผมจึงสั่งไปหลายอย่างเผื่อวินด้วย  เพราะวินไม่ยอมสั่งเลยบอกให้ผมจัดการให้ด้วยและแอบหยอดมาอีกว่า


‘แล้วแต่กัสเลยครับ  กัสสั่งอะไรให้วินก็กินทั้งนั้นแหละ’  มั่นน่าสั่งแต่ชาเขียวให้ดื่มอย่างเดียวจริงๆ

“อาหารที่สั่งมาแล้วค่ะ”

อาหารมาหลังจากเราสั่งไปไม่นานเพราะไม่ค่อยมีลูกค้า  และเป็นสิ่งที่ดีเพราะตอนนี้เราทั้งคู่หิวมากแล้ว  วินจัดการคีบทั้งซูชิ  เทมปุระ  ของชอบของผมมาวางให้ในจานพร้อมรอยยิ้มหวานแถมมาให้อีกด้วย  เรานั่งทานอาหารไปคุยกันไปถึงเรื่องครอบครัว วินว่าแต่ละคนเป็นยังไงกันบ้าง  เรื่องกิจการของครอบครัววินที่ตอนนี้พี่ชายของวิน ‘พี่จักร’ ที่เข้าบริหารงานบริษัทขายวัสดุก่อสร้างของครอบครัวที่คุณพ่อสร้างมาแทนแล้ว

“พี่วินครับ  เราไม่เจอกันนานพี่เป็นยังไงบ้างครับ”

“รัน  เอ่อ  มาได้ไงเนี่ย”

มีหนุ่มน้อยน่ารักมายืนอยู่ข้างโต๊ะที่เรานั่งอยู่  คงเป็นคนรู้จักของวินและท่าจะสนิทกันมากด้วย  เพราะหลังเอ่ยปากทักยังไม่ทันที่วินจะตอบอะไรกลับไปนั่งฝั่งเดียวกับวินและกอดหมับเข้าที่แขน  วินออกอาการตกใจและรีบดึงแขนออกก่อนหันมาทางผมที่กำลังงงว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นใคร  ผมส่งคำถามผ่านสายตาระหว่างที่เราจ้องตากันหนุ่มน้อยที่เพิ่งมาคนนั้นก็หันกลับมามองทางผมและเอ่ยออกมา

“ผม ‘รัน’ เป็นแฟนพี่วินครับ”

“เฮ้ย!  ไม่ใช่นะกัส  นี่รันคนที่วิน ‘เคยคบ’ ไงครับ”

หลังคำตอบของวินทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าคงเป็นคนที่วินเคยเล่าให้ฟังว่าคบด้วยหลังเราเลิกกันคราวนั้น  ผมจึงหันกลับไปพิจารณาคนตรงหน้าอีกครั้ง  รันเป็นคนที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายผมอยู่มากด้วยผิวขาวและใบหน้าที่ออกหวาน  เราสองคนจ้องตากันซึ่งผมต้องประเมินว่าการเข้ามาทักและแสดงตัวของรันนั้นมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ในเมื่อทั้งคู่ก็เลิกกันไปแล้ว

“รัน! อย่ามาพูดแบบนี้ให้แฟนพี่เข้าใจผิดนะ  เราเลิกกันไปแล้วหรือรันจำไม่ได้ว่าทำอะไรกับพี่ไว้”

วินที่หันกลับไปพูดและตัดรอนอย่างจริงจังกับรันที่ตอนนี้หน้าซีดหลังได้ยินสิ่งที่วินพูดไป  จนผมเริ่มสงสารรันขึ้นมาแม้จะทราบสาเหตุที่รันต้องเลิกกับวินก็ตาม  ส่วนวินหลังพูดจบก็คงนึกสงสารคนข้างๆเหมือนกันประโยคต่อมาน้ำเสียงจึงอ่อนลง

“พี่ขอโทษครับ  แต่รันอย่าทำแบบนี้  อย่าทำให้พี่กับกัสผิดใจกัน  ถึงเราจะเลิกกันไม่ดีนักแต่พี่ไม่ได้เกลียดรันนะ  เป็นพี่เองต่างหากที่ไม่ดีเป็นผู้ชายเลวๆที่โดนแฟนทิ้ง  พอได้มาเจอคนที่เหมือนกัสซึ่งคือรันพี่เลยคิดที่จะมีรันทดแทนกัสคนที่พี่รัก”

“เพี้ยะ / ฮือๆๆๆ”

หน้าวินข้างที่โดนรันตบขึ้นสีแดงเป็นรอยมือทันตาหลังรันได้ฟังประโยคนั้นจบ  ผมได้ฟังก็เข้าใจความรู้สึกของรันนะที่วินให้รันเป็นตัวแทนผมแต่กลับไม่ได้รัก  แม้ตอนจบกันรันจะหักหลังวินแอบไปมีคนอื่นก็ตาม  ซึ่งรันน่าจะพอรู้ตัวอยู่บ้างว่าวินก็ไม่ได้รัก  เหมือนตัวเองเป็นเงาของใครบางคนอยู่เลยรู้สึกเหงา  และอาจพลาดพลั้งไปกับอีกคนที่น่าจะดีกับรันมาก  คิดมาถึงตรงนี้ก็ให้หงุดหงิดในความเจ้าชู้ไม่รู้จักพอของวินจริงๆ  ไอ้ที่รักผมก็รักนะแต่คงต้องลงโทษกันบ้างแล้ว  ผมจึงลุกขึ้นจากที่นั่งไปประคองร่างของรันที่กำลังร้องไห้น้ำตาไหลพรากให้ลุกมานั่งด้วยกัน  ซึ่งรันไม่ได้ขัดขืนคงมัวแต่ร้องไห้เสียใจอยู่  ผมกอดปลอบร่างที่สั่นเทิ้มจากการร้องไห้และเหลือบมองรอบๆร้าน  ที่ตอนนี้ทุกคนต่างหันมามองเหตุการณ์อย่างสนใจก่อนจ้องเขม็งไปที่วิน

“วินเรียกพนักงานมาเก็บเงินเถอะ” วินที่นั่งมองและหันมาสบตาผมส่งแววตาสำนึกผิดมาให้  ก่อนหันไปเคลียร์ค่าอาหารจนเสร็จ  ตอนนี้รันหยุดร้องไห้แต่ตาแดงก่ำมองไปทางวินอย่างน่าสงสาร 

“เดี๋ยวให้เราไปส่งที่ที่พักของรันนะครับ”

ประโยคนี้เรียกสายตาของรันให้กลับมาทางผมได้  แววตาที่รันส่งมานั้นคล้ายประเมินว่าผมคิดจะทำอะไรในเมื่อก็รู้ว่ารันนั้นเป็นแฟนเก่าวิน  ผมผละไปสบตากับวินอีกครั้งและพยักหน้าให้วินทำตามที่พูด  วินถอนใจก่อนจะลุกขึ้นผมจึงเข้าไปประคองร่างรันให้ลุกตาม  แต่เจ้าตัวกลับสะบัดออกและลุกเดินตามหลังวินไป  พวกเราเดินกันมาถึงรถที่จอดในที่จอดรถด้านนอก  วินเปิดประตูรถเพื่อให้รันนั่งข้างหลังตอนแรกรันก็ทำท่าไม่ยอม  สุดท้ายผมก็ได้มานั่งคู่กับวินที่ตอนหน้าของรถ  ระหว่างทางนั้นไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นมีแต่เสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆ  ผมแอบมองไปทางด้านหลังเห็นรันเหม่อมองออกนอกรถตลอดเวลา  และผมก็รับรู้ถึงมืออุ่นที่ยื่นมากุมกระชับจากสายตาวินที่ส่งมาให้ก็เว้าวอนมากจนน่าสงสาร  ผมจึงส่งค้อนให้อย่างหมั่นไส้แต่ไม่ได้ชักมือกลับ  คิดว่าอดีตมันแก้ไขไม่ได้แต่ปัจจุบันเรารักกัน  แม้ในอดีตตอนที่เราเลิกกันแล้ววิน จะกลายเป็นผู้ชายเลวๆที่หาคนอื่นมาแทนผม  แต่ผมก็มีส่วนผิดอยู่ที่ไม่คิดจะฟังคนที่ผมรัก  และอดีตที่วินก่อไว้กำลังย้อนกลับมาให้วินร้อนใจ  และวินคงคิดว่าตอนนี้ผมคงโกรธวินมากแน่ๆ  ไอ้โกรธมันก็โกรธนะเมื่อแรกรู้ว่าวินมีคนอื่นแต่ความโกรธมันจางไปมากแล้ว  ยิ่งตอนนี้เรากลับมาคบกันความสุขที่เรามีร่วมกันนั้นมันมีมากกว่าที่ผมจะยึดติดกับอดีตหรือคิดโกรธแค้นวิน 

“รันพี่อยากขอโทษรันจริงๆกับสิ่งที่พี่ทำไป  อยากให้รันยกโทษให้พี่นะครับ  ลืมผู้ชายเลวๆอย่างพี่ซะ  และให้รันหันไปมองคนที่เค้าดีกับรันมากกว่าพี่”

เมื่อรถได้มาจอดหน้าคอนโดแห่งหนึ่งที่เป็นที่พักของรัน  วินก็พูดประโยคนี้ขึ้นมาด้วยท่าทางสำนึกผิดและอยากขอโทษรันจากใจจริง  ผมยังรับรู้ได้ถึงความจริงใจนั้นหวังว่ารันคงรู้ได้เหมือนกัน  ตอนนี้รันอาจยังไม่ยอมรับแต่ผมก็หวังว่าเวลาจะทำให้รันยอมรับมันได้  เพราะตอนนี้มีผู้ชายร่างไม่หนานักตัวสูงผิวเข้มยืนกระวนกระวายอยู่หน้าคอนโด  วินจับตามองไปที่ผู้ชายคนนั้นและรันคงรับรู้ได้ว่าวินพยายามสื่อถึงอะไร

“ผมเข้าใจที่พี่พูดนะ  ถึงตอนนี้ผมยังลืมพี่ไม่ได้  แต่ผมก็คงไม่เอาแล้วล่ะกับผู้ชายเลวๆแบบพี่”

รันพูดจบก็เปิดประตูรถลงไปทันทีและผมก็ได้ยินเสียงถอนหายใจจากพ่อตัวดีที่โดนเด็กว่าเป็น ‘ผู้ชายเลวๆ’ ออกมาเฮือกใหญ่  ผมไม่ได้หันไปมองเพราะมัวแต่ดูรันที่เดินกลับไปที่หน้าคอนโด  และโดนผู้ชายที่ยืนรออยู่ตรงเข้ามาหารันก่อนโอบกอดไว้แน่นพร้อมซักถามใหญ่เลย

“กัสครับ  กัสโกรธวินใช่มั้ย” ผมหันกลับมามองหน้าวินที่พอพูดจบก็กุมมือผมไว้ทั้งสองข้าง

“กัสสมควรโกรธวินแล้ว  วินมันแย่อย่างที่รันว่าจริงๆ  ฮึๆ  คิดจะหาคนมาแทนที่กัส  วินรู้จริงๆมันแทนกันไม่ได้หรอก  วินมันก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนหนึ่ง  อยากให้กัสให้อภัยนะครับจะให้วินทำอะไรชดเชยก็ได้”

“กัสโกรธวินจริงๆ  แต่อดีตกลับไปแก้ไม่ได้ขอแค่ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกก็พอ  เรื่องชดเชยเนี่ยวินได้ทำแน่  แต่ตอนนี้เราไปบ้านวินกันได้แล้วมั้งจะได้เวลานัดแล้ว”

หลังประโยคของผมวินยิ้มขึ้นมานิดๆแต่แววตายังเศร้าอยู่  วินคงสำนึกผิดแล้วจริงๆ  ส่วนเรื่องบทลงโทษนั้นมีแน่แต่ตอนนี้ขอรวบรวมแรงใจเพื่อไปพบครอบครัววินก่อนแล้วกัน  ไม่รู้ว่าผมจะเจอกับอะไรบ้าง

...............................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^O^

รันแฟนเก่าก็ด่าวินได้เจ็บแสบเนอะ  :laugh:
แต่อดีตก็คืออดีตเราดูที่ปัจจุบันดีกว่าเนอะ
ตอนหน้าตามมาให้ำลังใจกัสกันนะคะ
เข้าบ้านวินครั้งแรกด้วยสิ จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ต้องติดตามค่ะ

+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์แทนคำ  :pig4: นะคะที่ติดตามให้กำลังใจกัสวิน

ฝากติดตามการรวมเล่มชุด "เสน่ห์รัก" ด้วยนะคะรายละเอียดหน้าแรกค่ะhttp://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33594.0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ 111223

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 910
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-5
ู^-^ ใช่แล้ว อดีตมันก็คืออดีต อย่าให้อดีตร้ายๆเหล่านั้นมาส่งผลกับปัจจุบัน
จงดูที่ปัจจุบัน แล้วทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
ต่อไปในภายหน้า ปัจจุบันที่ดีในวันนี้ จะกลายเป็นอดีตที่ดีในวันหน้า
รันพูดได้ใจจริงๆ ฮุฮุฮุ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-07-2012 07:21:53 โดย 111223 »

ออฟไลน์ eern

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 615
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-5

ออฟไลน์ day9day

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2181
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-9
รอเป็นกำลังใจให้กัสครับ

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
เป็นกำลังใจให้กัสดีกว่า :L1:
ปล่อยนายวิน
รับกรรมไป :laugh:

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4565
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8

tawan

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ lidelia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-1
ใช่แล้วกัส อดีตก็คืออดีต แต่ก็ยังอดสงสารรันไม่ได้อยู่ดี  :เฮ้อ: :เฮ้อ:

รอตอนหน้า วินพาลูกสะใภ้ไปเปิดตัวนะค่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ i1_to*pp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1476
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +683/-5

ออฟไลน์ bytoey

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 865
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +197/-3

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
กัสก็ใจดีเนอะ

 o12


มาตบแฟนคนอื่นเค้าได้ไง ที่ตัวเองไปมีคนอ่ะล่ะ  :z6:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด