รักใสปิ๊ง
ตอนที่ (11) ออกเดินทาง
เช้าวันศุกร์
วันนี้เป็นวันที่สองแฝดตัวน้อยต้องไปเข้าค่ายลูกเสือ ทั้งสองคนจึงต้องตื่นมาเตรียมตัวกันแต่เช้าตรู่ โดยมีคุณแม่คอยตรวจดูข้าวของให้ว่ามีครบกันหมดหรือยัง ของนีออนต้องเตรียมข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวใส่กระเป๋าไป เพราะต้องไปค้างคืนที่ค่ายทหาร เรื่องอาหารการกินทางโรงเรียนจัดการให้ไม่ต้องตระเตรียมไป เว้นแต่ขนมขบเคี้ยวกับน้ำที่จะเอาไว้ทานระหว่างทาง
ส่วนของอุ้มรักต้องเดินทางไกล จำต้องเอาอาหารกับน้ำดื่มใส่กระเป๋าไปด้วย เพราะต้องไปทานกลางวันกันที่จุดนัดพบ สถานที่นัดพบคือเขื่อนชลประทานที่เป็นที่รู้จักกันดี ต่อให้อ้อมไปไกลแค่ไหนไม่มีทางหลง หลังกลับจากเดินทางไกลแล้วก็มาอาบน้ำที่บ้านก่อนไปร่วมงานกลางคืนที่โรงเรียน โดยที่ทุกกลุ่มทุกหมู่ลูกเสือ เนตรนารี และยุวกาชาด จะต้องทำอาหารเย็นกันเองที่โรงเรียน และเอาไปให้ครูอาจารย์ชิมด้วย เป็นการเก็บคะแนนอีกทางหนึ่ง
เมื่อเตรียมทุกอย่างพร้อมสรรพเรียบร้อยแล้วไอรักจึงไปส่งน้องๆที่โรงเรียนเหมือนเคย ระหว่างทางจำต้องแวะรับเพื่อนผู้หญิงชื่อระรินไปมหาวิทยาลัยด้วย เพราะเธอบอกว่ารถพี่ชายของเธอเสีย เข้าอู่ซ่อมอยู่ทำให้ไม่มีใครไปรับส่งจึงขอให้ไอรักแวะมารับ เด็กหนุ่มก็รับปากเพื่อนไป
“พี่ไอจะไปรับพี่รินก่อนเหรอ?”
อุ้มรักถามพี่ชายมาจากเบาะด้านหลัง เมื่อพี่วางสายจากเพื่อนคนดังกล่าวแล้ว อุ้มรักกับนีออนนั่งหลัง ส่วนอุ่นรักนั่งหน้าคู่กับพี่ชาย
“อืม รถพี่ชายรินเขาเสียน่ะ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
คนเป็นพี่ถามน้องเพราะเกรงว่าน้องจะรู้สึกไม่ดีหรือเปล่าที่จะต้องไปรอคนอื่นอีก แต่เวลาไปรับตันหยงเด็กๆก็ไม่เคยว่าอะไรนี่นะ
“รถพี่เขาเสีย ไปรถประจำทางก็ได้นี่ บ้านเราอยู่คนละทางกัน ทำไมต้องให้วนไปวนมาด้วย” นีออนกอดอกหน้ามุ่ยที่ต้องวนไปรับเพื่อนพี่ชาย พี่ไอนี่ก็อะไร ไม่รู้หรือไงว่ามันเป็นแผน ทึ่มชะมัด
“ทีไปรับพี่หยงที่บ้านอยู่คนละซีกโลกเลยยังไม่เห็นบ่น” พี่ชายเอ่ยแย้ง
“มันเหมือนกันที่ไหนเล่า!!”
สามเสียงประสานราวนัดกันไว้ ไอรักเกือบยกมือขึ้นเกาหัวแล้ว ดีที่นึกได้ว่ากำลังขับรถอยู่ อะไรของเด็กพวกนี้นะ ถึงน้องๆจะไม่พอใจเท่าไหร่ แต่ไอรักก็รับปากเพื่อนไปแล้วจึงจำต้องไปรับตามที่รับปากอยู่ดี
ไอรักแวะส่งอุ้มก่อนใคร เด็กน้อยลงจากรถพร้อมกระเป๋าเป้ใบใหญ่สะพายหลัง และไม้พองลูกเสือ ไหว้ขอบคุณพี่ชายก่อนเข้าโรงเรียนไปสมทบกับเพื่อนๆที่รออยู่ หัวหน้าหมู่อย่างปิงออกมารับอุ้มน้อยไปที่หมู่ของตนเอง หลังจากนั้นไม่นานก็ได้เวลารวมกองเพื่อที่จะออกเดินทางไกลไปตามจุดต่างๆ ให้ลูกเสือส่งตัวแทนมาชักธงขึ้นเสา ก่อนจะให้นั่งหมู่ใครหมู่มันเรียงแถวตามยาว เพื่อพูดคุยทำความเข้าใจเกี่ยวกับการเดินทางในครั้งนี้ ให้หัวหน้าแต่ละหมู่ออกมารับสมุดเล็กๆสำหรับให้คุณครูเซ็นรับรองการผ่านด่านแต่ละด่าน จากนั้นจึงปล่อยทีละกลุ่ม โดยเริ่มจากลูกเสือสามัญและเนตรนารีตัวน้อยก่อน เลือกจากการตอบคำถามง่ายๆที่ครูตั้งขึ้น กลุ่มไหนตอบได้ก่อนก็ได้ไปก่อน เรียงลำดับไปเรื่อยๆจนถึงกลุ่มสุดท้าย
โรงเรียนของอุ้มรักมีตั้งแต่ระดับอนุบาลไปจนถึงมัธยมต้น ทำให้วันนี้ลูกเสือสำรองตัวน้อยก็ได้มาทำกิจกรรมที่โรงเรียนด้วย เสียงท่องคำปฏิญาณตนใสแจ๋วดังไปทั่วบริเวณ ทำให้พี่ๆลูกเสือรุ่นใหญ่ยิ้มขำกันเป็นแถว
เมื่อส่งอุ้มรักเสร็จก็มาต่อที่นีออนและอุ่นรัก เมื่อทั้งสองลงจากรถแล้วอุ่นรักก็ตามน้องไปยังจุดนัดพบที่มีรถทัวร์คันใหญ่จอดรออยู่ นีออนตรงไปหาเพื่อนในกลุ่มของตนเอง ที่ตรงนั้นมีพี่น้ำกับพี่ไทม์รวมอยู่ด้วย ทั้งยังมีกรกับทิมอีก เด็กตัวเล็กเข้าไปทักทายเพื่อนและพี่ๆ เหลียวมองหาเซียนก็ไม่เห็นว่าอยู่ตรงไหน ไทม์กับน้ำทักทายพี่อุ่น พี่อุ่นก็ยิ้มตอบ เพราะรุ่นน้องทั้งสองคนก็เห็นกันบ่อยในพักหลังมานี้ น้ำที่เห็นนีออนน้อยมาถึงแล้วจึงเลี่ยงออกไปโทรศัพท์หาน้องอุ้มบ้าง เด็กตัวเล็กนั่งรอเพื่อนคนอื่นๆอยู่ที่หน้าตึกเอนกประสงค์ มีพี่ไทม์กับพี่อุ่นนั่งอยู่เป็นเพื่อน ทิมจะไปซื้อน้ำจึงถามเผื่อมาถึงนีออนด้วยว่าจะเอาอะไรไหม เด็กตัวเล็กส่ายหน้าทิมจึงเดินออกไป
“เตรียมตัวมาดีไหมวันนี้?”
ไทม์เอ่ยถามอย่างต้องการชวนคุยไม่ให้น้องตื่นเต้นกับกิจกรรมครั้งนี้มากไป ถ้าฟังจากปากรุ่นพี่คนอื่นๆก็พากันเป่าหูน้องสารพัดอย่างให้น้องกลัว แต่จริงๆมันก็แค่การฝึกร่างกายกับกิจกรรมต่างๆตามแบบลูกเสือธรรมดา
“มากอ่ะ พ่อออนนะให้ออนกับอุ้มออกกำลังกายทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาเลย บอกว่าเป็นลูกเสือต้องเข้มแข็ง อยากบอกให้พ่อรู้ว่ามันเหนื่อยมากอ่ะ”
นีออนเน้นคำท้ายประโยคทีละคำให้รู้ว่ามันเหนื่อยอย่างจริงจัง ไทม์ยิ้มกับเสียงใสที่พูดคุยกันได้เป็นปรกติ บางทีน้องก็เผลอ แต่พอนึกได้ก็เขินอยู่เรื่อย ตอนนี้ดีขึ้นมาหน่อยที่ไม่เกร็งเวลาอยู่ใกล้เขาแล้ว ทุกวันนี้ตอนเย็นหลังเลิกเรียนไทม์ยังรับอาสาไปส่งนีออนน้อยอยู่ ทำให้ได้พูดคุยทำความรู้จักครอบครัวน้องมากขึ้น พ่อน้องท่าทางออกจะขรึมๆหน่อย แต่ท่านก็ใจดี กับครอบครัวเขานีออนก็ออกจะสนิทกับแม่ของเขาแล้ว พอแม่เล่าให้พ่อฟังว่านีออนมาที่บ้านบ่อยๆ พ่อก็บ่นเสียดายที่กลับมาไม่ทันเจ้าเด็กตัวน้อยนั่นอยู่เรื่อย นั่งเล่นคุยกันไปสักพักน้ำก็เดินกลับมา
“น้องบังอร น้องอุ้มไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วยเหรอ?” น้ำส่งเสียงมาถามเมื่อโทรหาอุ้มรักแล้วน้องไม่รับสาย
“แม่กลัวน้องทำหายน่ะ เลยให้เก็บไว้ที่บ้าน เพราะเดี๋ยวสักบ่ายสี่ห้าโมงเย็น อุ้มก็กลับมาอาบน้ำที่บ้านอยู่แล้ว ค่อยโทรหาตอนนั้นก็ได้นะ”
อุ่นรักที่นั่งอยู่ข้างนีออนเป็นคนตอบคำถามนั้นแทน ไม่ได้มีแววตำหนิ แต่ออกจะขำกับท่าทางเก้อๆของรุ่นน้องอยู่หน่อย น้ำค้อมศีรษะให้รุ่นพี่นิดๆ ออกจะเก้อกระดากที่มาพูดต่อหน้าพี่เขาแบบนี้
ทิมกลับมาจากซื้อน้ำกับของทานเล่น นั่งลงข้างกร ก่อนจะยื่นถุงที่มีนมกล่องกับน้ำเปล่าและขนมอีกสองสามอย่างให้นีออน เด็กตัวเล็กมองถุงขนมที่ทิมยื่นมาให้งงๆ
“เราไม่ได้สั่งนี่”
“เสี่ยเขาสั่งให้”
ทิมพูดกวน กรมองเสี่ยที่นั่งข้างนีออนแล้วยิ้มขำ ทำให้ตัวเล็กหันไปมองตาม
“เอาไว้กินบนรถระหว่างทาง เดี๋ยวจะหิว”
“ขอบคุณครับ” นีออนยิ้มขอบคุณพี่ ก่อนจะรับถุงขนมจากทิมมาถือ
“ท่าทางอาจารย์จะเรียกแล้วนะออน”
อุ่นรักบอกน้องเมื่อเห็นอาจารย์เดินมาแล้วเป่านกหวีด ก่อนจะประกาศเรียกผ่านโทรโข่ง อุ่นรักลุกขึ้นจับมือน้องเดินไปที่รถ พอไปถึงนีออนถึงเห็นเพื่อนเซียนเดินหงุดหงิดมา เซียนใช้มือถูปากจนแดงไปหมด บ่นอะไรไม่รู้มุบมิบอยู่คนเดียว
“เป็นอะไรน่ะเซียน แพ้อะไรรึเปล่า?” นีออนเอ่ยทักเพื่อน เมื่อเห็นว่าเพื่อนเอาแต่ถูปากเหมือนจะคันหรืออะไรสักอย่าง
“เปล่า อย่าใส่ใจเลย” เซียนบอกปัดไม่ให้เด็กตัวเล็กสนใจ ก่อนจะพากันขึ้นรถเมื่ออาจารย์ขานชื่อ
ไทม์มายืนส่งน้องข้างๆพี่อุ่น เซียนกับนีออนขึ้นมานั่งบนรถโดยที่ให้นีออนนั่งติดหน้าต่าง ส่วนตนเองนั่งด้านนอก ตัวเล็กโบกมือให้พี่สาวกับพี่ไทม์ พี่น้ำ และ...
สายตาเซียนที่มองตามนีออนไปปะทะกับรุ่นพี่ที่ยืนข้างๆไทม์ รุ่นพี่คนนั้นยิ้มมุมปากเมื่อเห็นว่ามีใครมองมา ก่อนไล้ปลายลิ้นตามขอบปากอย่างยั่วเย้า เซียนรีบหันกลับแทบไม่ทัน หัวใจเต้นแรงจนกลัวว่านีออนจะได้ยินไปด้วย นีออนตัวน้อยหันมามองเพื่อนงงๆ แต่ไม่ได้ถามอะไรออกไป เพราะท่าทางเซียนคงไม่อยากพูดอะไรกับใครเท่าไหร่
ด้านล่าง ไทม์ที่เห็นเพื่อนของน้องทำท่าแปลกๆจึงหันมามองคนใกล้ตัว ก่อนจะถาม “อะไรวะ?”
เพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆยังยิ้ม ก่อนจะบอกกับไทม์ด้วยน้ำเสียงรื่นเริง “เปล่า กูแค่สั่งสอนเด็กปากดีนิดหน่อยน่ะ”
ไทม์มองเพื่อนแปลกๆ ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อพอเข้าใจอะไรบางอย่าง “ชอบเหรอวะ?”
“หึ แค่หมั่นไส้เล็กน้อยถึงปานกลาง” เพื่อนยังตอบกวนไปเรื่อย
“แล้วมึงไปหมั่นไส้น้องมันเรื่องอะไร?”
“เรื่องของกู” เพื่อนคนนั้นบอก ยักคิ้วกวนๆ
“อ้าว? ไอ้เชี่ย!”
ไทม์ด่าเพื่อนขำๆ เพื่อนหัวเราะก่อนที่จะเดินออกไป น้ำขยับเข้ามากระซิบถามไทม์อย่างอยากรู้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน
“มึงคุยอะไรกับเชี่ยแอมวะ ไม่ให้กูมีส่วนร่วมเลยนะ” แอบเคืองเพื่อนเบาๆที่ทำเป็นมีลับลมคมในกันอยู่สองคน
“อยากรู้มึงก็ไปถามไอ้แอมมันเอาเองดิ”
“มันคงบอกกูหรอก”
ไทม์เพียงแค่ยิ้มเฉย ไม่ได้บอกอะไรกับเพื่อนน้ำ และน้ำก็ไม่ได้ซักต่อ ถือว่าเพื่อนไม่พูดแล้วก็แล้วไป เพราะไม่ว่าจะอย่างไร สักวันไอ้น้ำก็ต้องรู้จนได้
รถของเหล่าลูกเสือเคลื่อนตัวออกไปจากโรงเรียน เมื่อสมาชิกที่ต้องไปทำกิจกรรมในครั้งนี้มาจนครบถ้วนแล้ว ไทม์มองตามรถที่น้องนั่งแล้วก็ได้แต่เอาใจช่วยให้ผ่านด่านต่างๆไปได้โดยง่ายดาย
TBCขอบคุณทุกกำลังใจและทุกบวกมากค่ะ จัดบวกคืนทุกท่านเมื่อบวกได้ค่ะ 
ขอตอบคอมเม้นต์กันสักนิด
พี่ choijiin อย่าเพิ่งงงค่ะ ตัวประกอบเราตัดออกไปค่ะ *โดนเชี่ยหวินตบ*
ตอนนี้คนๆนั้นก็ออกมาแล้วนะเออ
เรื่องนี้คู่หลักมีแค่นีออนกับอุ้มรัก ส่วนคู่อื่นถือเป็นคู่แถมละกันค่ะ มาพอกรุบกริบ
น้อง zero3 คิดว่าเป็นใครอ่ะคะ นิยายพี่ไม่ต้องคิดเยอะค่ะ ไม่เคยมีความลับสักครั้ง เอิ้กๆ
คุณ yeyong เดาง่ายชิมิคะ >’’<
ขอบคุณทุกท่านทุกคอมเม้นต์ค่ะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
