ตอนที่176 นัดไม่สบาย
สั้นๆนะคราบ ไม่ค่อยว่างเบยยย
หลังจากวันนั้น ที่มันเขียนโน้ต(ขู่ผมไว้)
ผมก็ไม่ได้เจอมันอีกเลย ไม่ได้โทรมัน มันก็ไม่ได้โทรหาผม แต่ผมก็โทรหาไอ้กิจ บ้าง แต่ไอ้กิจ ก็บอกว่ามันก็ซึมๆ ชอบชวนกินเหล้าบ่อย พูดน้อย คิดไปแล้วก็สงสารมันเหมือนกัน ไม่รู้ว่าผมทำเกินไปหรือป่าว
ผ่านไปสองอาทิตย์(มั๊งนะ ประมาณครึ่งเดือนเนี้ยแหละ)
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดด
เป็นเบอร์ ไอ้นัด
“โหล ว่าไงนัด”
“หืออออออออ หืออออออออ หือออออออ”มันร้องไห้
“โหลนัด เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”
ตัวเอง ม ม มาหาเค้าหน่อย”ผมตกใจมากเลยนั้น
“เมิงเป็นไรนัด”
“มาหาเค้าหน่อย”
“เออๆ เดี๋ยวกรูรีบไป”
ผมนั่งวินมอไซ ออกมาปากซอยแล้วต่อแทคซี่ ไปหามันทันที
เปิดประตู ก็เรียกหามัน แต่ก็เงียบ
เลยเปิดไปดูในห้องนอน เจอมันนั่งกอดเข่าก้มหน้าร้องไห้ อยู่มุมห้อง
“เป็นไรนัด”มันเงยหน้าขึ้นมา ลุกมากอดผม
“ตัวเอง เค้าปวดหัวอะ ปวดมาก ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว”
“เป็นนานยังเนี้ย ทำไมไม่รู้จักไปหาหมอวะ”
“เป็นหลายวันแล้ว”
“ปล่อยดิ เดี๋ยวไปหายาให้กิน”มันก็ยอมปล่อยผมแต่โดยดี
ผมเอายาแก้ปวดให้มันกิน2เม็ด
“กินแล้วนอนซะ”
“ตัวเอง อย่าไปไหนนะ เค้ากลัว”
“เออ ไม่ไปไหนหรอก หยุดร้องไห้ซะ โตเป็นควายแล้วนะนัด”
“ปวดหัวอะ”
“เดี๋ยวก็หาย”
“อย่าหนีไปไหนอีกนะ”
“เออ นอน”
“มานอนข้างๆเค้าดิ”
“นัด อย่าเยอะ เดี๋ยวกรูก็ไปจิงๆหรอก”
“เค้ากลัวตัวเองไปอะ หืออออออ หืออออออ”
“เมิงหยุดร้องไห้นะ ไม่งั้นกรูไป”มันเงียบคับ แต่ว่ามันเป็นหนักแน่ๆ ถ้างั้นมันไม่ลงทุนบีบน้ำตาหรอก
ผมล้มตัวลงไปนอนข้างๆมัน
มันกอดผมไว้ (มันกลัวผมหนีกลับจิงๆ) แต่ผมก็ไม่กล้าทิ้งมันไปหรอก สงสารมัน
“นอนดิ เมิงจะมองกรูทำไม”
“เค้าคิดถึงตัวเอง หืออออ”ร้องอีกแล้ว
“นอนก่อนจะได้หาย เมิงนี่ดื้อไม่เลิกเลยนะนัด”
“กอดเค้าหน่อยดิ”
“เยอะนะเมิงเนี้ย มารยาป่าวเนี้ย”
“ป่าวนะ ปวดจริงๆ”
แล้วกว่ามันจะหลับได้ ผมต้องทำตามมันขอทุกอย่างเลย
พอมันหลับ ผมก็ค่อยๆๆเกะมือมันบอก เพราะดูห้องมันรกมาก
ผมเก็บกวาด เอาเสื้อผ้าไปซักให้มัน
เปิดตู้เย็น ไม่มีอะไรเลย เจอผักเน่าๆ ขวดน้ำ 3-4ขวด ไข่7ใบ
จะทำอะไรให้มันกินดีวะเนี้ย
คิดไปก็วุ้นวาย ลงไปซื้อเอาดีกว่า
กลับเข้ามา แง้มดูมัน ยังไม่ตื่น นอนขดเป็นลูกแมวเลย
มองไปมันก็หล่อ(แบบไม่เหมือนชาวบ้านดีนะ) แต่หน้ามันซูบลงมาก เพราะแดรกเหล้าเยอะ
ผมคิดว่า มันหลับสนิทแน่ๆเลยแอบหอมมันไปทีนึง(ตรงๆคือ กรูคิดถึงเมิงมากนะนัด)
ผมแอบขำเบาๆแล้วออกไปดูทีวีรอมันตื่น
6โมง เย็น มันก็ยังไม่ตื่น
ทุ่มนึง มันก็ยังไม่ตื่น
เข้าไปดูมันก็ยังนอนขดอยู่ท่าเดิม (มันนอนไหลป่าววะ)
“นัด ตื่นมากินข้าวกินยาก่อน เดี๋ยวค่อยนอนต่อ”
“.......................................”
“นัด”ผมนั่งลงข้างมัน
“อืออ คับ”
“หายปวดหัวยัง ตื่นมากินข้าว กินยาก่อน เดี๋ยวค่อยนอนต่อ”
“ปวดนิดๆ”
“ปะไปล้างหน้า กินข้าว เดี๋ยวไปอุ่นกับข้าวรอ”
“คับ”
“นั่งลงๆ”ผมบอกมัน เมื่อเห็นมันเดินเข้าครัว
“มีอะไรกินอะ”
“แกงอะไรไม่รู้ ชี้ๆเอา”ผมซื้อกับข้าว ไม่เคยบอกซื้อหรอก มีแต่ชี้ๆเอา
“อยากกินที่ตัวเองทำอะ”
“ทำไรเล่า ไม่มีอะไรเลย มีแต่ไข่”
“ไข่ก็กิน”
“เออๆ รอแปป”
ผมตั้งกระทะ ทอดไข่ดาวให้มัน2ใบ
“อะ ได้แล้ว”
“ขอบคุณคราบ”ไอ้นี่แมร่งก็แปลก กับข้าวมีไม่กิน กินไข่ดาว
“แล้วทำไมไม่กิน อันที่มีละนัด”
“ไม่เอาอะ เบื่อ”
“อ้าว แล้วเมิงกินไข่ดาว ไม่เบื่อหรอ”
“ไม่อะ ตัวเองทำอะไรก็กินได้หมดแหละ ไม่เบื่อหรอก”
“ถุยยย”
แล้วมันก็กินข้าวคลุกไข่ดาว คลุกซอส ส่วนผมก็กินกับข้าวที่ซื้อมา
“กินข้าวเสร็จแล้ว ไปกินยาแล้วนอนไป เดี๋ยวมันจะไม่หาย”
“อืออ ตัวเอง อย่าหนีกลับนะ”
“เออหน่า”
“ตัวไม่อาบน้ำนอนพร้อมกันหรอ”
“ไม่อะ ยังไม่ง่วง”
“นอนกับเค้านะคืนนี้”
“ไม่อะ”
“อ้าว ทำไมอะ”
“เมิงไปกินยาแล้วนอนไป”
ผมล้างจาน เสร็จ ก็ออกไปดูทีวี ไอ้นัด สงสัยนอนแล้วมั๊ง ผมไม่ได้เข้าไปดู
สักพักมันก็ออกมาพร้อมผ้าห่มผื่นใหญ่
“อ้าว ทำไมไม่นอนอะ”
“นอนไม่หลับ”มันนั่งลงข้างผมแล้ว นอนลงบนตักผม
“หายปวดหัวยัง”
“ยังเลย”มันนอนมองหน้าผม ผมก็เอามือลูบหัวมันเล่น
“เมิงไม่ดูแลตัวเองไงนัด กินแต่เหล้า”
“ไม่มีตัวเองอยู่ด้วย เค้าทำอะไรไม่ถูกเลย มันแปลกๆ”อย่าว่าแต่เมิงเลย กรูก็เป็น
“นอนดิ หลับตา”
“คับ”
แล้วมันหลับไป
ผมก็นั่งดูทีวีต่อ มันก็นอนตักผมอยู่ด้วย
“หืออออ หืออออ”
“นัด นัด เป็นไร”ผมเขย่าหน้ามัน คิดว่ามันละเมอ
“เค้าปวดหัว”
“ไปหาหมดดีกว่าไมนัด”
“ไม่เอา ไม่อยากไป”
“ไปดิ เดี๋ยวมันจะอาการหนักกว่ารี้นะนัด”
“ไม่อยากไป”
“ไม่ไปกรูกลับบ้านนะ”
“ไปก็ได้”
ผมพามันโรงบาล ใกล้ๆ แต่แพ๊ง แพง
ระหว่ารอพบหมอ มันก็นอนซบไหล่ผมตลอด
ผมถึงคิวมัน ผมก็ปลุกมันเข้าไปในห้องตรวจ
“อ้าว ยังไม่หายหรอคะ”หมอสาวสวยถาม
หมายความว่าไงยังไม่หาย มันเคยมาแล้วหรอ มาตอนไหน เมื่อไร กับใคร ทำไมไม่เห็นบอกผมเลย
หมอบอกให้นอนโรงบาลดูอาการ1คืน
เข้าห้องได้ ไม่นานนัก พญาบาลก็มาฉีดยาให้สองเข็ม ดูอาการมันไปก่อน
มันโดนไป2เข็ม แล้วมันก็นั่งไปเลย หลับไปถึง9โมงของอีกวันเลยละ
เช้าๆหมอเข้ามาดูอาการ มันบอกว่าหายแล้ว
ช่วงบ่ายหมอบอกให้กลับได้ แต่ต้องรอให้น้ำเกลือหมดก่อน
“นัด เมิงเป็นขนาดนี้ ทำไมไม่บอกกรูตั้งนานละ ถ้าเกิดอยู่คนเดียวแล้วเกิดตายขึ้นมาทำไง”
“ห่วงเค้าหรอ”
“ถุย กรูจริงจังนะเนี้ย แล้วก็หัดโทรไปบอกแม่เมิงบ้าง ไม่ใช่เค้าไม่โทรมา เมิงก็ไม่โทรไป เค้าจะเป็นห่วงเอา”
“ตัวเองกลับมาอยู่กับเค้าได้ไม”
“ไม่”
“เค้าจะไม่กินเหล้าเลยนะถ้าตัวเองมาอยู่กับเค้า”
“เมิงดื้อวะนัด บอกอะไรไม่เคยฟังหรอก หน้ามึน”
ตอนกลับก็แวะตลาด หาซื้อของไปทำข้าวก่อน
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3013601 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก