ตอนที่166 อยู่คนเดียว อยู่ลำพัง เหวว้า
ไม่ใส่สีนะ เพราะผมใช้ internet explorer v.10 อยู่ มันจะเพี้ยนอะ ใช้โครมก็เพี้ยน firfox ก็เพี้ยน
อุส่าจัดหน้ามา อับลงพังหมดเลย เหมือนตอนที่เเล้ว
ก่อนนอน สั้นๆนะคับ อิอิ
ตี๊ดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดด
“โหล โทรมาบ่อยจังวะนัด แม่เมิงจะด่าเอานะ”
“ไม่ด่าหรอก เค้าเด็กเส้น”
“หรา เส้นเกาเหลาดิเมิงอะ”
“บร้า ตัวเองทำอะไรอยู่”
“ป่าวว เพิ่งโทรไปขอทำงาน”
“จะไปทำงานหรอ ทำ ทำไม”
“กรูอยากทำอะ อยู่ก็เบื่อ ไม่มีอะไรทำ”
“คิดถึงเค้าอะดิ๊”
“ถุย หลงตัวเอง”
“ว๊า อะไรวะ คิดว่าจะมีคนคิดถึงเราซะอีก เซ็งเลย”
“เออ คิดถึงก็ได้”
“เค้าจะขึ้นเครื่องแล้วนะ เค้าจะปิดเครื่องแล้ว ตัวเองอย่าปิดโทรศัพท์ละ”
“อ้าว พูดงงๆวะ”
“เออตามนั้นแหละ”
“เออ แค่นี้นะ ดูแลตัวเองดีๆละนัด โตแล้วนะ”
“คราบ เฮ้ยเดี๋ยวๆๆ เค้าไปจองทริปแว้นไว้อะ ถ้าเบื่อก็ไปก็ได้นะ ไอ้กิจก็ไป จะได้มีคนดูแล”
“ทริปอะไร”
“สระบุรี”
“เสียตังมะ”
“เสียคนละ400 เค้าจ่ายไปแล้ว”
“จ่าย จ่ายเมื่อไหร่ เอาตังที่ไหนจ่าย”
“แฮๆๆๆ ตังตัวเองไง”
“พันนึงใช่ปะ”
“ใช่”
“กรูว่าแล้วหายไปไหน เมิงเอาไปนี่เอง แล้วทำไมเมิงไม่บอก”
“ถ้าบอกจะให้ไมละ กะว่าจะได้ไปด้วยกัน แต่เค้าไม่ได้ไป เสียฟรีไปเลย400”
“แล้วตังทอนละ”
“หมดแล้ว”
“ชั่ววะสัสนัด”
“ถึงจะชั่ว แต่ก็ผัวเธอนะ”
“เออๆ ช่างเมิงเหอะ”
“อยากไปก็ไป รถเค้าเอาไปเช็คเครื่องไว้แล้ว ไม่ต้องห่วง”
“โห เมิงเตียมการไม่บอกกรูเลยนะเมิง กลับมาเมิงโดนดีแน่นัด หลายอย่างแล้วนะ”
“แค่นี้นะๆๆๆๆ เดี๋ยวยาว อย่าปิดเครื่องละ”
“เออๆ โชคดีเว้ย ไอ้น้องนัด”
“จ้าที่รัก”
วางโทรศัพท์ แล้วผมก็ยัง งงๆ อยู่ มันปิดเครื่อง แต่ไม่ให้ผมปิดเครื่อง ใครจะโทรหาวะ
ผมโทรไอ้กิจ ถามรายละเอียดทริป เสียดายตัง(อันที่จริงก็อยากไปด้วยแหละ55555)
ได้รายละเอียด ว่า เป็นทริป ขับรถชมเขา อะไรเนี้ยแหละ 2วัน1คืน
ดูๆไปไอ้นี่เป็นเลขาไอ้นัดป่าววะ มันต้องคุยอะไรกันเยอะแน่เลย เพราะดูเหมือนไอ้นัดจะฝากผมไว้กับไอ้กิจ เพราะคำพูดมันบ่งบอกมากว่าถูก ไอ้นัดใช้ให้จับตาดูผม
ตี๊ดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดด
ใครอีกวะ
เบอร์อะไรเนี้ย แปลกๆ
“โหลคราบ”
ท่านได้รับข้อความเสียงจาก08466440XX
“ตัวเอง ตอนนี้ เค้าคงอยู่บนฟ้าแล้วละ 555 อยู่คนเดียว ถ้าเหงาก็อย่าเหงานะ5555(เมิงบ้าวะ) อยู่คนเดียวก็กินข้าวบ้างนะ เค้ารู้นะ ว่าตัวเองเวลาอยู่คนเดียวไม่ชอบกินข้าว นอน ห่มผ้าด้วย อย่าถียผ้าทิ่งละ เดี๋ยวหนาว ไม่มีเค้ากอด คงหนาวกว่าเดิมเยอะเลยละ(ผมน้ำตาไหลเลย มันทำอย่างกับมันไปเป็นปีเลยนะ) อย่าคิดถึงเค้าละ เค้ามีเพลงให้ด้วย เดี๋ยวพี่ดีแทคเค้าใส่ให้(มันใช้บริการอะไรก็ไม่รู้ของดีแทค ที่มันฝากเพลงให้ฟังได้อะ ถามมัน มันก็ลืม(ปลาทอง))
แค่นี้นะ บายๆคราบที่รัก รักนะจุฟๆ (ถุย ไอ้เกรียน)
ไม่ถึง2วิ เพลงก็ดัง
www.youtube.com/watch?v=qhJtRLxqa0E ใครมองว่าฉันไร้ค่าแค่ไหน
จะทำให้เธอนั้นมีความสุขได้ยังไง
ไม่โกรธสักนิด แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น
คอยอยู่เคียงข้าง คอยแค่วันนี้
ทุ่มเทแลกรอยยิ้มเธอ คิดว่าฉันโชคดี
ไม่แคร์พรุ่งนี้ หากฟ้าพรากเราจากกัน
แต่ถ้าถามว่ามีอะไร ที่ยังเป็นกังวลบ้างไหม
ฉันยอมรับเลยว่ามี
เพียงเรื่องเดียวจริงๆ ใจยังแอบหวั่นๆ ทุกที
อดหนักใจไม่ได้
ถ้าฉันไม่อยู่ แล้วใครจะดูแลเธอ
อยากให้รู้เสมอ เป็นห่วงเธอกว่าใครๆ ทั้งนั้น
หากพรุ่งนี้เธอเหงาเดียวดาย
มือของใครจะกุมข้างกัน
ห่วงนะ เพราะเธอน่ะสำคัญ
เท่ากับหัวใจ
เก็บความกลัวไว้เงียบๆ อย่างนี้
ทำได้แค่ภาวนาและทำทุกนาที
ที่ได้มีเธอ ให้สวยงามน่าจดจำ
อนาคตนั้นยังไงไม่รู้
แต่นาทีนี้ฉันรู้และมั่นใจที่สุด
มีมือเธอกุม มันคุ้มชีวิตหนึ่งแล้ว
แต่ถ้าถามว่ามีอะไร ที่ยังเป็นกังวลบ้างไหม
ฉันยอมรับเลยว่ามี
เพียงเรื่องเดียวจริงๆ ใจยังแอบหวั่นๆ ทุกที
อดหนักใจไม่ได้
ถ้าฉันไม่อยู่ แล้วใครจะดูแลเธอ
อยากให้รู้เสมอเป็นห่วงเธอกว่าใครๆ ทั้งนั้น
หากพรุ่งนี้เธอเหงาเดียวดาย
มือของใครจะกุมข้างกัน
ห่วงนะ เพราะเธอน่ะสำคัญ
เท่ากับหัวใจ
ถ้าฉันไม่อยู่ แล้วใครจะดูแลเธอ
อยากให้รู้เสมอ เป็นห่วงเธอกว่าใครๆ ทั้งนั้น
หากพรุ่งนี้เธอเหงาเดียวดาย
มือของใครจะกุมข้างกัน
ห่วงนะ เพราะเธอน่ะสำคัญ
เท่ากับหัวใจ
อยากขอดูแลอยู่ข้างกัน
จนสุดลมหายใจ
ไอ้ห่านัด ทำให้ผมน้ำตาไหลอีกแล้ว อยากจะโทรไปด่ามัน แต่ก็ทำไม่ได้
พรุ้งนี้ผมทำงานบ่าย3โมง
เลยว่าจะรีดชุดไว้ดีกว่า เปิดตู้หาชุดก็ไม่เจอ เวรกำอยู่ที่หอแน่เลย
พรุ้งนี้ค่อยไปเอาก่อนไปทำงานก็ได้
เชื่อปะ ผมนอนตั้งแต่ 3ทุ่ม แต่ก็นอนไม่หลับ เลยลุกมาเปิดคอม เปิดเสร็จเล่นได้10นาทีมั๊ง ง่วง ปิดคอม นอน แต่ก็นอนไม่หลับ เปิดคอมใหม่ เป็นแบบนี้ อยู่ 3-4รอบ มองนาฬิกา ตี 2
กลับหอดีกว่า พรุ่งนี้ จะได้ไม่ต้องตื่นไป นอนอยู่นั่นเลย ว่าเล้วก็จัดเลย
คว้ากุญแจ ห้อง กุญแจรถ กระเป๋าตัง กางเกงแสลคตัวนึง บึ่งมอไซไปเลยยยยย
“คิดถึงเมิงเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ผมดูแล้ว ว่าไม่มีคน เลยระบายความในใจใส่ถนน ดังๆ เผื่อถนนจะพามันจะถึงคนอีกฟากโลก
“อ้าวลุง ใครเตะกับใครอะ”ผมทักลุงยามที่นั่งดูทีวีอยู่ใต้หอ(แก้ง่วง)
“บราซิล กับ............”อะไรไม่รู้ จำไม่ได้
“อ้อ คราบ เดี๋ยวผมไปดูบนห้องดีกว่า”
“ไปไหนมาละเนี้ยหนุ่ม ไม่ค่อยเห็นหน้าเลยนะ”
“โหลุง ผมก็เที่ยวบ้าง ตามประสาอะคราบ ลุงไปป่าวเดี๋ยวผมพาไป สาวอึ๋มๆเยอะแยะเลยนะลุง”
“เอ็งชวนอะดูสังขารลุงหน่อยเห๊อ แค่ยายแก่บ่นอยู่บ้านยังไม่อยากฟัง แล้วนี้ จะพาไปเที่ยวที่เพลงดังๆไม่ไหวๆ”
“5555คราบลุง ผมขึ้นห้องแล้วคราบ”
“เออๆโชคดีๆ”
“คราบ”
“อ้าวพี่ ทำไร”ผมเปิดประตูห้องเจอพี่นั่งถือจานข้าว พร้อมตาที่จ้องบอล
“กินข้าวดิ ถามหมาๆ”
“อ้าว กินข้าวแล้วดูทีวีทำไม ปิดดิ”
“อ้าวสาส แล้วมาทำไมเนี้ย”
“นอนนี้”
“คิดไงวะ ฝนจะตกป่าวเนี้ย แหม ได้ไปอยู่กับสาวแล้วคิดว่าจะลืมห้องนะ”
“สาวอะไรไม่มี”ผมหนีตามผู้ชายเว้ย
“เออ ไม่พามาหวัดดีพี่เลยนะเอ็ง”
“ยังไม่ถึงเวลา พี่เตรียมตัวไวเลย พร้อมเมื่อไหร่ เดี๋ยวพามา”
“เออๆ”
ผมรีบเสื้อกางเกงเสร็จก็อาบน้ำอีกรอบ ร้อน (เคยอยู่แต่ห้องแอร์อะนะ อัยย๊ะ)
นั่งดูบอลกับพี่จบก็นอน ไม่ถึง2นาทีพี่ผมกรนซะลั่นตึกเลย ยิ่งนอนไม่หลับใหญ่เลย(ไม่รู้คิดผิด คิดถูกเนี้ย)
กว่าจะหลับได้ก็ล่อ ไปเช้าเลย ดีนะ ทำงานเย็นๆ
ตื่นมาพี่หายไปแล้ว สงสัยไปทำงาน
ผมอาบน้ำไปทำงาน นั่งรถเมล์ไปดีกว่า(ไม่ดิยืนรถเมล์ไปดีกว่า เพราะไม่เคยได้นั่งเลย)เอามอไซไปเดี๋ยวเสียค่าจอดอีก
“พี่หวัดดีคราบ”ผมทักผู้จัดการแล้วเดินไปสแกนนิ้วเข้างาน ผู้จัดหารก็เดินตามา
“เออๆ มาพอดีเลย ไปท่าพระเลย ร้านเค้าขาดคน เค้าโทรมาขอยืมคน”
“อ้าวว ทำไมต้องเป็นผมอะ”
“ก็เมิงรู้งานแล้ว เอาเด็กใหม่ๆไปเค้าจะว่าเองดิ ยิ่งลูกค้าร้านเข้าเยอะๆอยู่”หนังใหม่เข้าทีไร คนเยอะทุกที (ผมไม่ได้ทำโรงหนังนะ5555)
“โหหห”
“ใครบวช เมิงดูหน้าน้องๆแต่ละคนดิ”ผมก็มองไป มีแต่เด็กใหม่ๆทั้งนั้น ผมรู้จะอยู่สองคน (เด็กเก่า)ที่เหลือหน้าแปลกหมดเลย
“เออๆไปก็ไป”
“แค่นี้แหละ เดี๋ยวให้ไดร์เดอร์ไปส่ง(พนักงานส่งอาหาร)”
“คับ”
“แล้วเข้าบ่าย3 เหมือนเดิมนะ แล้วเลิกเที่ยงคืน เลิกแล้วก็กลับบ้านเลย เดี๋ยวเรื่องชั่วโมงงาน เดี๋ยวพวกพี่จัดการให้”
“ครับ”
สรุปผมก็ได้ไปทำที่เดอะมอล์ท่าพระวันนึง
ปกติผมเป็นคนพูดมากนะ(ไม่มีสาระด้วย) ไปอยู่ที่นั้น เค้าคุยกันมันส์ปากเลย คุยกับผมบ้าง ถามผมคำ ผมก็ตอบคำ ถ้าสนิทเมื่อไหร่ อย่าหวังว่าจะพูดทันกรู55555
ถ้าผมไม่ได้คุยกับลูกค้านะ น้ำลายบูดแน่
พนักงานบางคนก็เคยเจอนะ ไปยืมของที่ร้านผม เพราะร้านผมมี300กว่าสาขาทั่วไทย 5000กว่าสาขาทั่วโลก (ไปเดากันเองนะ 55555)
เค้าก็ชวนผมไปดูดบุหรี่ก็ไปกับเค้า ไม่มีนะ ขอเค้าเอา ก็คุยกันบ้าง เลยทำให้ได้เพื่อนใหม่ๆ
พอเลิกงาน ผมก็มารอรถเมล์อยู่หน้าห้าง มองนาฬิกา ก็เกือบเที่ยงคืนครึ่งแล้ว
รอรถเมล์ ความซ่วยของผมก็มาถึง เพราะ รถเมล์เริ่มน้อยแล้ว มีคันนึงมา ผมขึ้นเลย(ถ้าผมจะนั่งแทคซี่กลับก็ได้นะ แต่มันก็เท่ากับว่ามาทำงานเอาตังจ่ายค่าแท้คซี่กลับบ้านอะดิ ไม่คุ้มๆ) เดี๋ยวไปต่ออีกสายเอา เพราะกลัวดึกกว่านี้ จะไม่มีรถเมล์ผ่าน
แต่ผมดั๊นขึ้นผิดฝั่ง ผมก็มองข้างทางอยู่ ทำไม มันไม่คุ้นเลยวะ นานๆไปคนเริ่มน้อยลงๆ แล้วรถก็ไปหมดที่อู่ เหลือผมคนเดียว ผมลงป้ายหน้าอู่
แล้วที่สำคัญ ผมอยู่ตรงไหนก็ไม่มีรู้ มีแต่รถลิบล้อผ่าน ถามว่าผมกลัวไมยืนอยู่ในศาลาคนเดียว ไฟก็ไม่มี ตอบได้คำเดียวว่าผมกลัวมากๆ
รถเมล์ก็ไม่มี ตังในกระเป๋าก็เหลือ ร้อยกว่าบาท ไปได้ไม่ถึงครึ่งทางแน่ เอาไงดีวะเนี้ย ถ้าผมไปถึงเซเว่นหน้าบ้าน แล้วไปกดตังให้แทคซี่ เค้าจะด่าไมวะ ถ้าเอาโทรศัพท์จ่ายแทนค่ารถเค้าจะเอาไมวะ ผมก็คิดไปทั่ว
จะโทรให้พี่มารับก็ตังหมด เซ็งโคตรๆ(แต่มาคิดได้ทีหลังงว่ายังไม่ได้ยืมตัง30บาทเลย โง่เนอะ)
เอาก็เอาวะ
ผมโบกแทคซี่ มิเตอร์ขึ้นเท่าไรก็จ่ายไปเท่านั้นแหละ
ผมกำตัง150บาทไว้ในมือ บอกเส้นทางแทคซี่
พอมิเตอร์ขึ้นร้อย150
“พี่จอดตรงนี้ก็ได้ครับ ตังผมมีแค่นี้”
“ไม่เป็นไรน้อง พี่ไปส่งได้”
“โหพี่อีกไกลเลยนะ”
“ไม่เป็นไรคราบพี่”ผมเรียกเค้าพี่ เค้าก็เรียกผมพี่ ผมมองเฉี่ยงๆอายุคงพอๆกับผมแน่เลย
“จอดตรงนี้แหละพี่ผมเกรงใจ เดี๋ยวผมไปกดตัง แล้วหาอะไรกิน ก็กลับได้แล้ว”
“เอางั้นหรอ”
“คับ”เค้าก็จอดหน้าโลตัสเอ็กเพรส
“ขอบคุณคราบพี่”
“ไม่เป็นไรคราบ” เกินไปตั้ง10บาท
ผมกดตังหน้าโลตัสแล้ว เดินไปป้ายรถเมล์เยื้องจากตรงนั้นไป100เมตร(ทำไมไม่ทำไว้หน้าโลตัสเลยวะ)
ผมนั่งรออยู่คนเดียว ไม่รู้ว่าอยู่ไหนด้วย นัด กรูคิดถึงเมิงวะ เคยหน้ามองดาว (ที่ไม่มีดาว) ป่านี่มันจะถึงยังน้อ กินข้าวกับอะไร กินยังไง นอนยังไง หนาวหรือร้อน
ผมมองไปมองมาเจอป้ายหาเสียงนึง บ่งบอกเหมือนที่นี่เป็นสมุทร อะไรสักอย่างเนี้ยแหละ ไม่สมุทรปราการ ก็สมุทรสงคราม หรือไม่ก็สมุทรสาคร (ลืม นานแล้ว)
ผมรอรถเมล์อยู่นานมากกก ไม่เห้นมีสักคัน(รถเมล์ที่ไหนจะวิ่ง ตี1กว่าแล้ว)
แทคซี่ก็ไม่มี
เฮ้ออออออ
ผมเห็นวินมอไซ มาเลยโบก เค้าก็จอดนะ
แต่ไม่ใช่วินมอไซ
“โทษคราบ คิดว่าวินมอไซ”แล้วก็มีมอไซอีกคันจอดข้างหลังมัน เวนแล้วไงกรุ
“อ้อ คับพี่ จะไปไหนคับ”
“กลับบ้าน”
“ที่ไหนอะ”
“อยู่.............”
“เดี๋ยวผมไปส่งก็ได้พี่ แถวนี้ มันไม่ค่อยมีแทคซี่หรอก”
“แต่มันไกลนะ”
“พวกผมก็จะกลับบ้านอยู่แล้ว”
“บ้านอยู่ไหนอะ”
“พระราม8คราบพี่”
“ไปก็ได้คับ”
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3015611 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก