“พี่ครับ.....ผมขอ(เอา)พี่ได้ไหมครับ”
ตอนพิเศษ เธอคือดวงดาวของฉัน...We will be together
Part 2“เก็บของเสร็จยังครับเดี๋ยวออกสายรถติดนะครับ”
“เสร็จแล้วลงไปรอที่รถเลยขอเอาแผนที่กับหนังสือก่อน”
“ไม่ต้องหรอกไปซื้อเอาก็ได้”
“ไม่หรอกเผื่อมีอะไรข้างทาง จะได้แวะด้วยน่าสนใจดีออก”
“ครับ!!!!!ตามใจครับ”
ตามนั้นครับผมน่ะพวกชอบเตรียมอะไรเยอะแยะแต่พอขึ้นรถได้ไม่เกิน 30 นาทีก็หลับตลอดทาง ใจจริงก็อยากจะช่วยน้องมันขับรถนะครับ แต่เจ้าตัวก็บอกว่าให้นอนพักไปเลย ได้ทีสบายบัสสิครับ เราออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ตอนประมาณตีห้า ดูเถอะครับเร่งผมจังบอกจะสายๆ เพิ่งตีห้าเองนิ เช้าๆ ก็ไม่ค่อยมีรถเท่าไหร่ครับ ขับมาเรื่อยๆ ออกทางพระราม 2 เพื่อมุ่งหน้าไปยังเพชรบุรี ตามระบบนำทางที่คอยบอกตลอดระยะทาง สะดวกดีนะครับมีระบบแบบนี้แต่ก็เคยพาหลงวนไปวนมาเหมือนกันนะครับ แต่ก็คงดีกว่านั่งกางแผนที่แหละครับ รถวิ่งมาเรื่อยๆ วิ่งตัดออกจากถนนพระราม 2 เข้าสู่ถนนเพชรเกษม ตอนนี้น่าจะครึ่งทางได้แล้วละครับเพราะมองจากเวลาก็เลยเที่ยงมาแล้ว คนขับก็ยังไม่ได้พักเลยครับน่าสงสารจัง ไม่รู้ว่าตอนที่ผมหลับไปแอบขับเร็วรึเปล่า? ดูหน้าสิครับขึมเชียวแต่ก็หล่อดีนะครับ แฟนใครไม่รู้ น่ารักจัง
“เหนื่อยไหม? แวะทานอะไรก่อนไหม นม ขนมปัง กาแฟหรืออะไรดี?”
“ไม่ครับเอาไว้ถึงก่อนค่อยว่ากันครับ” มุ่งมั่นมากแฟนผม เวลาจะทำอะไรทำไมมันดูจริงจังจังเลยนะ
“แวะพักก่อนก็ได้นะ จะครึ่งวันแล้วนะยังไม่ได้พักเลยสักนิด”
“ไม่เป็นไรครับอีกนิดเดียวก็ถึงแล้วครับ” น้องหันมายิ้มให้ด้วยสายตาสดใสเหมือนจะบอกว่า “ไม่เป็นไรนะครับ”
“งั้นพักสักหน่อยก็ได้ครับ เดี๋ยวหาปั๊มข้างหน้านะครับ” พอหันมายิ้มให้ผมผมไม่ยิ้มตอบคงรู้ได้ทันทีเลยยอมแวะพักตามสัญญาณที่ผมแสดงออกทางสีหน้า
“เดี๋ยวพี่จะหาอะไรให้ทานด้วย” ผมรู้สึกผิดมากเพราะตั้งแต่ ออกจากกรุงเทพมาผมก็หลับมาตลอดทางเพิ่งจะตืนเอานี่แหละครับ หากไม่ตื่นมาน้องมันคงขับไปเรื่อยๆ ไม่คิดจะพักแน่เลย ส่วนอะไรที่ผมหามาเตรียมมาก็ถูกพับใส่กระเป๋าตามเดิมไม่ได้แกะออกมาใช้งานเลย
“ปั๊ม ปตท.ข้างหน้านี่แหละเลี้ยวเลย” ตาผมถึงจะไม่ดีแต่ก็ไวใช้ได้นะครับ เห็นป้ายแล้วรีบบอกเลย
“ครับ!” คนขับที่น่ารักก็หมุนมาลัยอย่างว่าง่ายเลยครับ
“ล้างหน้าหน่อยไหม?ดูสิหน้ามันหมดแล้ว”
“ครับพี่ซื้อกาแฟให้ผมด้วย ขอชีสท์ไบท์สองอันนะครับ”
“ครับผม” ผมรีบรับคำอย่างไว ทำให้คนขับยิ้มสวยๆ มาเป็นรางวัล ผมเลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก่อนที่เจ้าตัวจะรู้ก็หอมแก้มไปทีนึง ทำเอาเจ้าตัวตกใจน้อยๆ ยกมือขึ้นลูบแก้มอย่างชอบใจ
“เหนื่อยแย่เลยไปถึงรีสอร์ทเดี๋ยวนวดให้นะครับ”
พักอยู่ประมาณ 30 นาที ผมก็นวดๆ บีบๆ ให้คนขับที่แสนน่ารักของผมต่อ ผมก็บอกว่าจะเปลี่ยนมาขับให้ก็ไม่ยอม บอกอีกว่าผมไม่คุ้นทาง เหมือนตัวเองคุ้นทางนักแหละมาครั้งแรกเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ก่อนออกรถผมก็ซื้อกาแฟมาเพิ่มอีกแก้วให้คนขับได้ทานตามทางด้วย มองตามป้ายสีเขียวตามทางข้างหน้าก็เห็นว่า “กิ่ง อ.รัชฎา/ตรัง/สุราษฎร์ธานี” แล้วมีลูกศรให้ตรงไป ผมว่าคงอีกไม่ไกลหรอกครับ ก็คงจะถึงแล้ว แต่ผมก็อยากให้แฟนผมพักนานๆ จัง.........เห้อเป็นห่วงจังเลย
น้องบอกว่ารีบไปจะได้ถึงไวๆ แล้วจะได้พัก เราออกเดินทางกันต่อ สองข้างทางก็มีภูเขาบ้างนะ สองข้างทางก็เต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียวสดใส ผมเลื่อนกระจกลงเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดไปสักนิดแล้วกัน
“อ้า...อากาศดีจัง”
“ครับ ปิดเถอะเดี๋ยวโดนลมจะไม่สบายเอา” ผมเลื่อนปิดกระจกทันทีตามคำสั่งไม่อยากให้คนขับเป็นห่วง ทีตัวเองไม่ยอมห่วงตัวเองแล้วยังจะมามัวเป็นห่วงผมอีก
ตอนนี้เราเข้าเขต จ.ตรังแล้วครับ ขับมาอีกประมาณ 2 ชม. ผมก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นไอของทะเล เราแวะพักอีกสักนิดก่อนจะต่อไปยังท่าเรือปากเมงจุดหมายของการเดินทางทางเรือของเรา
ฝั่งซ้ายมือของผมคือภาพของทะเลสีครามสุดลูกหูลูกตา แต่หาดไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ส่วนมากจะเป็นดินเลนแต่ก็ยังมีต้นสนสูงใหญ่มากมายตามหาด คอยปะทะกับลมทะเลอยู่ตลอด ผมสังเกตเห็นรถทัวร์ที่จอดกันเต็มเลยครับ ตรงไปด้านหน้ามีร้านรับฝากรถ ผมจึงบอกให้น้องขับไปเพื่อที่เราจะได้ฝากรถกัน ตรงข้ามก็คือท่าเรือที่เราจะลงเรือกันในครั้งนี้ เวลาในการค้างคืนที่ผมจองไว้คือ 2 คืน 3 วัน แต่ว่าค่าจอดรถแพงเหมือนกันนะเนี่ย???
พอเราหิ้วสัมภาระข้าวของเดินทางไปตามทางที่ทำลาดเข้าไปยังพื้นทะเลก็มีคนมาถ่ายรูปเราสองคน ผมก็งงๆ นะครับว่าเขาทำอะไร จนทำให้คิดได้ว่าเดี๋ยวพอขากลับก็จะมีรูปผมกับน้องมันตั้งโชว์เด่นแน่นอนจากนั้นเขาก็จะลวงให้เราเสียเงินในกระเป๋าเป็นแน่แท้ เป็นการมัดมือชกทางการตลาดที่เยี่ยมอย่างหนึ่งนะ แต่ไม่ว่าอะไรหรอกขอให้รูปออกมาสวยๆ นะ แล้วขากลับจะแวะมาเอาเอง
“อยากไปถึงเร็วๆ หรือช้าๆ”
“ยังไงก็ได้ครับแต่ถึงไวก็ได้พักไงครับ” ผมสงสารแฟนผมจังใช้แรงงานมาตั้ง 10 กว่าชั่วโมง
“งั้นขึ้นสปีดโบ๊ทไหม 20 นาทีก็ถึง”
“ผมว่านั่งกินลมดูทะเลกับพี่ดีกว่าครับ”
“แล้วบอกทำไมว่าเอายังไงก็ได้”
“ผมแค่อยากรู้ว่าพี่จะตอบยังไง...ทำไมเป็นห่วงผมเหรอ?” น้องก้มลงมาซบกับอกผมอย่างอ่อนโยน ก่อนผมจะยกมือขึ้นลูบที่หัวเบาๆ ผมไม่อายหรอกนะคนเยอะแยะ เจอกันแค่ครั้งเดียวก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว รู้จักกันหรือก็ไม่ แล้วคนที่ผมแคร์ก็คือคนที่ซบผมมากกว่าครับ.....
“งั้นจะเอาไง”
“นั่งเรือนำเที่ยวไปก็ได้ครับจะได้ดูอะไรๆ ไปด้วยครับพี่ชอบไม่ใช่เหรอครับ”
“อืมงั้นไปเถอะ” เราสองคนลุกจากที่นั่งพักข้างๆ แล้วเดินลงเรือ ตลอดการเดินทาง ผมนั่งพิงไหล่ของคาตัวโตมาตลอดทางชมวิวไปเรื่อยๆ มือผมก็จับมือหนาตลอดเลย มีคนมองเราหลายคนนะครับ บางคนก็ยิ้มให้บางคนก็เฉยๆ ทั้งคนไทยและต่างชาติ แต่ผมสองคนก็ไม่สนใจหรอกเพราะตอนนี้ซ่อนดวงตาไว้ใต้แว่นกันแดดสีดำคู่สวยที่เราซื้อมาเป็นแพ็คเก็ตคู่รัก
รู้สึกเคว้งๆ นะครับ เพราะตอนนี้เรือแล่นออกทะเลเราห่างออกจากผืนแผ่นดินเรื่อยๆ มุ่งหน้าสู่หาดของเกาะไหงกันครับ เวลาผ่านไปประมาณ 40 นาที เราก็เดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางกันแล้วครับ ภาพเบื้องหน้าก็คือเกาะที่มีขนาดไม่ใหญ่เท่าไหร่นะครับ แต่หาดทรายขาวมาก น้ำทะเลเป็นสีฟ้าใสสะอาดตามากจริงๆ ครับยิ่งกว่าภาพที่เห็นในเน็ตอีก แลดูร่มรื่น สงบ ผมตื่นตามากเลยสะกิดคนข้างๆ ดู อ้าวหลับเหรอเนี่ย? ตอนนี้เรือใหญ่จอดเทียบเพื่อให้ผู้โดยสารได้ลงเรือเล็กต่อไปยังเกาะอีกทีระยะทางไม่ไกลแต่หากลงเดินไปก็สามารถเปียกได้เช่นกัน ผมจึงสะกิดคนข้างๆ เบาๆ เพื่อที่เราจะได้เดินทางต่อไปพักต่อที่ห้องครับ
เราลงเรือใหญ่เพื่อต่อเรือเข้าเกาะอีกไม่ไกล ลงเรือเล็กเสร็จไม่นานก็มาถึงชายหาดจนสามารถลงเดินได้ ผมจูงมือคนตัวโตเดินไปตามทางเดินที่รีสอร์ทเขาทำไว้ให้
มาถึงผมจึงรีเช็คอินห้องพักเพื่อจะได้พาสุดที่รักของผมเข้าไปพักผ่อน ดูท่าจะไม่ไหวแล้วจริงๆ นะเนี่ยตั้งแต่ลงเรือมาไม่ตื่นตัวอะไรเลย แต่เจ้าตัวก็ยังบอกว่าไหวๆ อีกนะชอบเถียงจังคนอะไร เรามาถึงที่นี่ประมาณสี่โมงเย็น บรรยากาศดีมากๆ กลิ่นน้ำทะเลและเสียงคลื่นที่ซัดสาด ลมทะเลอ่อยเรื่อยๆ หาดทรายขาวสะอาดตา เงียบสงบร่มรื่นมาก เต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าที่เขียวขจี น่าอยู่จังเลย
คนขับรถของผมเหรอตอนนี้นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงสีขาวบริสุทธิ์ มีเสียงกรนน้อยๆ ออกมาให้ได้ยินด้วยนะ สงสัยจะเพลียจัด ก่อนจะนอนผมก็ถามอยู่ว่าจะทานอะไรไหมเดี๋ยวจะสั่งให้แต่ไม่ตอบดันดึงผมเข้าไปนอนกอดอีก ผมก็ต้องยอมครับไม่งั้นเจ้าหมาน้อยตัวนี้จะไม่ยอมนอน ไม่นานนักตามที่คาดไว้เจ้าหมาน้อยของผมก็หลับปุ๋ยไปเลย
ผมเลยลองขยับตัวน้อยๆ ดูเชิงจนแน่ใจว่าหลับสนิทไปแล้วจึงยกมือหนาๆ กับแขนใหญ่ๆ ที่กอดผมอยู่ออกจากตัวเพื่อลงมาจากเตียงทำการเก็บข้าวของให้เรียบร้อย(ขอเรียกร้องความสงสารให้ฟอสระแอนอแฟนผมหน่อยนะครับ ขนาดผมนั่งหลับมาเกือบตลอดทางยังปวดเมื่อยเหนื่อยล้าขนาดนี้ แล้วเจ้าหมาน้อยตัวเขื่องของผมจะเป็นไงบ้างล่ะครับ สงสารจังเลยเดี๋ยวยังไงคืนนี้นวดให้สักหน่อยแล้วกันเนอะเป็นรางวัลสมนาคุณ)
มองออกไปจากกระจกหน้าห้องเห็นวิวทะเลสวยมากครับ ห้องพักของเราตอนแรกผมกะจะเอาห้องที่อยู่ลึกเข้าไปอีกเพราะมันดูส่วนตัวดี แต่พอมานึกได้ว่าเจ้าหมาน้อยของผมมันชอบวิวทะเล เลยเลือกห้องที่ติดทะเลด้านหน้าสุดเลย อ่อ ที่ผมเลือกมันจะเป็นเหมือนบ้านเป็นหลังๆ นะครับแยกออกมาอีกที เรียงด้านหน้าเลยสามารถมองเห็นทะเลได้ชัดเจนผมว่าคนที่นอนกรนเบาๆ บนเตียงคงชอบแน่ครับ เวลาตื่นมาก็จะได้เจอภาพทะเลสวยๆ ก่อนเลย
ตัวบ้านจะหลังเล็กไม่ใหญ่มากด้านในก็จะมีห้องน้ำ มีโต๊ะเตียงและอุปกรณ์ทั่วไปเหมือนรีสอร์ทที่อื่นๆ ครับ ทุกอย่างถูกจัดให้ลงตัวเข้ากับสภาพห้องและบรรยากาศของรีสอร์ทดีครับ น่าอยู่ น่าพัก ข้าวของหยิบจับมาใช้ได้สะดวก ยิ่งเตียงนะครับไม่แข็งไม่นุ่มจนเกินไปพอเหมาะกับการรับน้ำหนักได้เลย ผมรูดม่านเปิดกว้างอีกหน่อย มองไปด้านนอกมันสบายตามากกับภาพน้ำทะเลที่มองเห็น
ผมละมือจากม่านสีครีมหันไปมองคนบนเตียงที่ตระกองกอดหมอนข้างหลับตาพริ้มอยู่ในห้วงนินทรารมย์อย่างสบายอุรา เดินไม่กี่ก้าวก็มาถึงเตียงทำให้ผมสามารถเพ่งพินิจดวงหน้าของชายคนรักของผมที่นอนอยู่ ผมมองไปกี่ทีๆ ก็ไม่เคยเบื่อเลยนั่งมองนอนมองมากี่ปีแล้วนะ จะเจ็ดปีแล้วนะครับ รักคนคนนี้จัง ยิ่งนานยิ่งรัก รักมากขึ้นทุกวันๆ จนไม่สามารถบรรยายพรรณนาออกมาให้เป็นคำพูดได้เลย และไม่สามารถเทียบกับอะไรได้เลยในความรักของผมที่มีให้เขาคนนั้น....รักแกนะเจ้าหมาน้อย(ถ้ามันเป็นหมาจริงๆ ผมว่าจงจะประมาณพวกเซ็นเบอร์นาดหรือพันธุ์ทิเบตอะไรประมาณนี้แน่นอนตัวเขื่องซะขนาดนั้น)
มือเรียวของผมที่เจ้าหมาน้อยมันชอบจับ ชอบบอกว่านุ่ม จับแล้วไม่อยากปล่อยเลย มือนั้นถูกสั่งให้ลูบไล้ดวงหน้า และไรผมอย่างเบามือ ก่อนจะรู้ตัวผมก็ก้มลงประทับริมฝีปากเข้ากับแก้มของคนที่นอนอยู่อย่างไม่รู้เรื่องว่าโดนขโมยจูบไปแล้วล่ะ “รักนะไอ้หมาน้อย” ผมพูดขึ้นเบาๆ แล้วจึงลุกขึ้นแล้วกระชับผ้าห่มขึ้นอีกนิดและก็ไม่ลืมรูดม่านสีครีมให้ปิดด้วยก่อนจะออกจากห้องไป เพื่อสูดอากาศที่สดชื่นไร้ซึ่งมลภาวะสักหน่อย ด้านหน้าเป็นหาดทรายขาวที่ขาวละเอียดจริงๆ ครับ มีสนามวอลเลย์ที่ขึงตาข่ายเข้ากับต้นไม้สองต้น ด้านข้างๆ ดูเหมือนจะเป็นห้องอาหารที่เปิดโล่ง เพื่อรับลมทะเล หญ้าสีเขียวดูแล้วสดชื่นเต็มลานด้านหน้าก่อนจะถึงหาด ผมเดินเท้าเปล่าออกไปเหยีบเล่นบนพื้นหญ้า
“อ้า!!!!!!!!!!สบายจังเลยผ่อนคลายด้วยนะ” ผมพึมพำกับตัวเอง ไม่เชื่อลองดูนะครับ ลองเดินเท้าเปล่าบนพื้นหญ้าดูนะครับ ยิ่งช่วงอากาศเย็นๆ หนาวๆ ที่มีหมอกลงพื้นหญ้ามันจะเย็นๆ ให้ความรู้สึกผ่อนคลายได้ดีทีเดียวครับ ผมเดินเลาะไปจนตอนนี้มาถึงพื้นทรายของหาดขาวก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นทราย
ทอดสายตามองออกไปไกลๆ สบายตาสบายใจ ปลอดโปร่ง เบื้องหน้าจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากทะเล คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล.....มีแค่ม่านฟ้า น่านทะเล และเกาะน้อยใหญ่ที่เป็นโล่กำบัง มีนักท่องเที่ยวไม่มากนัก นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติชายหญิงคู่หนึ่งนอนเล่นบนผืนผ้าใบที่ปูไว้ นอกนั้นก็มีแต่เพียงลมกับเสียงคลื่น สวยจริงๆ ผมนั่งใช้ความคิดไปเรื่อยๆ ก่อนจะลุกเดินทอดน่องลงไปตามหาด
เกาะไหงเป็นเกาะที่มีหาดทรายสีขาวดั่งแป้งโรยชายหาดยาวตลอดแนวฝั่ง เกาะไหงอยู่ในรอยต่อของจังหวัดตรังและกระบี่แต่การเดินทางทางบกจากจังหวัดตรังจะง่ายกว่า แต่ก็มีนักท่องเที่ยวไม่น้อยที่เลือกเดินทางจากเกาะลันตามาทีนี้
เกาะไหงอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะลันตา เป็นเกาะที่มีความเงียบสงบไม่คึกคักเท่าเกาะลันตา เป็นเกาะที่มีขนาดเล็กไม่วุ่นวาย ถูกแล้วที่ผมเลือกมาที่นี่มาอยู่กับธรรมชาติและท้องทะเล สิ่งปลูกสร้างก็ถูกรังสรรค์สร้างให้เขากับธรรมชาติได้อย่างลงตัว ผมแอบเห็นนกเหงือกด้วยนะครับสองตัวแน่ะ
เขาบอกไว้ว่าที่ไหนมีนกเหงือกที่นั่นเป็นป่าที่มีความอุดมสมบูรณ์นะครับ ผมเห็นจริงๆ นะครับไม่ได้ตาฝาดเลย พูดถึงนกเหงือกเขาบอกว่านกเหงือกจะมีรักเดียวใจเดียว หากเวลาที่มันออกลูกแล้วตัวเมียจะอยู่เฝ้าลูกในโพรง ตัวผู้จะออกไปหาอาหารมาให้ แต่นกชนิดนี้มักจะถูกล่าเพราะเป็นนกที่สวยงาม พอนกตัวผู้มาแล้วไม่เจอตัวเมียคู่ของมัน มันก็จะไม่มีคู่อีกเลยจนตราบนาทีสุดท้ายของชีวิตมัน น่ายกย่องนะครับความรักของนกที่เป็นเพียงสัตว์เดียรัจฉานแต่ก็มีรักที่มั่นคงและใจเดียวเด็ดเดี่ยวกว่ามนุษย์หลายร้อยพันเท่า ปัจจุบันนกชนิดใกล้สูญพันธุ์แล้วด้วยจึงถูกจัดให้เป็นสัตว์ป่าสงวนนะครับ
ผมยังคงเดินเล่นย้ำน้ำไปเรื่อยๆ จนเจอเจ้าหน้าที่ผมก็เลยคุยสอบถามไปเรื่อยเปื่อยจนได้ข้อมูลมาบ้างว่าหากเราเดินเรือออกไปทางใต้ของเกาะเราจะพบกับแหลมกวนอิมซึ่งเป็นเขาที่แยกตัวออกมามีลักษณะคล้ายเจ้าแม่กวนอิม ผมล่ะอยากไปดำน้ำดูปะการังและให้อาหารปลาจังครับ ยังมีอีกนะจากที่นี่ไปถ้ำมรกตก็ไม่ไกล แต่ก็ต้องขอดูสภาพร่างกายของคนขับรถของผมก่อนนะครับว่าจะไหวไหม? อันที่จริงผมก็วางแฟนไว้หมดแล้วว่าจะไปถ้ำมรกตด้วย แต่ก็ห่วงสภาพร่างกายของแฟนผมนะถึงจะตัวใหญ่ขนาดนั้นถ้าไม่ได้พักเอาก็เพลียกันได้
คิดมาได้ดังนั้นผมเลยเดินวกกลับไปทางห้องพักดีกว่าทิ้งหมาน้อยไว้ตัวเดียว หากเดี๋ยวตื่นมาไม่เจอเจ้าของจะร้องหาอีก ผมล่ะก็อยากจะกอดหมาน้อยของผมด้วยแหละครับระยะก้าวเท้าจึงกว้างและไวกว่าความคิดซะอีก ผมรีบสาวเท้าออกจกาน้ำทะเลตื้นๆ ริมหาดขึ้นมายังห้องพัก ผมล้างเท้าจากอ่างล้างหน้าบ้านพักก่อนจะขึ้นไปในห้อง ยังไม่ตื่นเลยครับหมาน้อยของผมสงสัยจะเพลียจริงๆ ครับ ผมคว้าโทรศัพท์โทรไปยังห้องอาหารตามเบอร์ที่มีให้แล้วสั่งอาหารไว้ให้เขาเอามาให้ตอนประมาณทุ่มครึ่ง แล้วผมก็ไปล้างตัวนิดหน่อยในห้องน้ำเดี๋ยวจะสกปรกครับ
เตียงนุ่มๆ ยุบลงตามน้ำหนักตัวของผมที่ขึ้นมาดึงผ้าห่มออกน้อยๆ แล้วซุกตัวลงข้างๆ คนตัวหนา เหมือนรับรู้การมาถึงของผมนะครับดึงผมเข้าไปกอดเลยนะ อิอิ ก็ชอบดิครับ
“หอมหน่อยนะครับ...” เสียงอู้อี้แต่ก็ฟังออกนะครับ ผมมองหน้ายังหลับตาพริ้มเลย ละเมอแน่ๆ
“ใครเหรอหอมใคร?” มีคนบอกว่าหากเวลาที่คนนอนละเมอให้ลองคุยกับเขาดูจะได้ความจริง แต่ก็เงียบนะไม่มีคำตอบ ทำให้ผมขำเบาๆ กับตัวเองว่าทำบ้าอะไรไปได้ขนาดนี้ หลังจากนั้นไม่นานความคิดของผมก็เลือนรางและหายไปพร้อมกับการหายใจที่สม่ำเสมอภายใต้อ้อมกอดของหมาน้อยตัวโปรดของผม
หลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้แต่ที่รู้ตอนนี้คืออาหารค่ำที่ผมโทรไปสั่งเขาเอามาส่งเรียบร้อยแล้วเพราะมันกำลังส่งกลิ่นรบกวนประสาทการรับกลิ่นของผมอยู่ ตาแป๋วๆ คู่นี้คุ้นๆ จังใครมาจ้องผมล่ะเนี่ย? พยายามปรับสายตาและขยี้ตานิดหน่อยก็รู้ได้ว่าตาแป๋วๆ คู่นั้นก็คือตาเจ้าหมาน้อยของผมนั้นเอง ดูทำหน้าสิครับ ดึงมากอดเล่นสักทีดีไหม?
“ตื่นนานแล้วเหรอ?”
“ครับ!” กระโดดขึ้นเตียงมาแล้ว
“อ๊ะ!”
“ฮึ๋ยๆ มากอดทีดิครับ” จบคำพูดตัวผมก็ลอยทันทีเลยครับ
“ปล่อยเดี๋ยวตก!!” ผมกลัวจริงๆ ครับเล่นเอาตื่นเต็มตาเลย เจ้าหมาน้อยของผมมันวางผมลงบนตักอุ่นๆ ผมก็ซบหน้าเข้ากับอกหนาๆ พลางสวมกอดย่างหลวมๆ
“ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกล่ะหืมม์?”
“อยากมองหน้าคนขี้เซา”
“แล้วเห็นไหม? เจออะไรไหมล่ะ?”
“ไม่เจออะไรนอกจากปากแดงๆ แก้มเนียนๆ น่ากัดน่าฟัด น่ารักๆๆๆๆ”
“บ้า!! หิวไหม?”
“หิวครับ.....หิวคนตรงหน้ามากกกกกกครับ”
“บ้า!!ไปทานข้าวเลยวันนี้ทั้งวันยังไม่ได้ทานข้าวเลยนะ”
“ป่ะไปทานข้าวกันก่อนนะครับเดี๋ยวจะได้มีแรงๆ รักมอสระเอียครับ....ขอจัดหนักๆ นะครับ อิอิ”
“ไอ้บ้าไอ้ทะลึ่ง!!!!!!!!!”
“ฮี่ๆๆๆๆ...” ดูหน้ามันสิครับ มันน่านัก หึ่ม!!!!!
“ไปทานข้าว!!เดี๋ยวจะได้พักต่อไป๊!!”
วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมาก หลังจากที่เราทานมื้อเย็นเสร็จเราก็อาบน้ำ(อาบด้วยกันนะครับ แต่ไม่ได้มีอะไรหรอก.....เพราะผมแอบกระซิบบอกว่าหากมีแล้วคืนนี้อด!!น้องมันเลยหยุด อิอิ ค่อยจัดเต็มทีเดียวเนอะจะได้ไม่ขาดช่วงครับ)
หลังจากชำระล้างร่างกายเรียบร้อยเจ้าหมาน้อยมันก็ชวนผมลงไปเดินเล่น ตามชายหาดดูเดือน ดูดาวเล่นข้างนอก
น้ำทะเลลดลงเยอะนะครับ ท้องฟ้าดูสดใสมากน่าดูกว่าท้องฟ้าในกรุงเทพเป็นหลายเท่าตัวเลย มองเห็นดาวทุกดวงเท่าที่จะสามารถมองเห็นได้ด้วยองศาของดวงตาที่ไล่เรียงเอา ดวงดาวแต่ละดวงบนนภากาศยามค่ำคืนที่แข่งกันเปล่งแสงระยิบระยับเรียงรายเรียกร้องความสนใจอยู่บนท้องฟ้าอันไกลโพ้น
เห็นแล้วอยากได้มาเก็บไว้สักดวง แต่ทะหากว่าผมมีดวงดาวของผม เป็นดวงดาวที่สดใส คอยอยู่ข้างๆ ผมตลอดเวลา เป็นดวงดาวที่ผมสามารถคว้าได้ จับต้องได้ สัมผัสได้ และคอยเปล่งแสงให้ความสว่างในใจอยู่ข้างผมตลอดไม่ว่าจะเป็นยามค่ำคืน หรือยามเช้า ดาวดวงนี้ก็จะคอยเคียงข้างผมตลอดเวลา “รักนะดวงดาวของฉัน” และผมก็จะคอยเป็นท้องฟ้าที่โอบกอดดาวดวงนี้ไปตลอดชั่วนิจนิรันดร์
“ไปจับปูกันครับ”
“ไปสิ!แต่ว่ามันจะมีเหรอ?”
“มีสิครับ เวลาน้ำลดแบบนี้มันจะชอบขึ้นมานะ”
“โน้นไง!!!!!!วิ่งไปโน้นแล้วรีบไปดูกันเร็วครับ” เจ้าหมาน้อยคว้ามือผมวิ่งไปตาม เราสองคนวิ่งเล่นกันไปมาบนหาดทรายที่น้ำลดอย่างสนุกสนาน ปูตัวน้อยๆ ก็วิ่งวนไปมาสาละวนกันใหญ่เลยครับ แต่ว่าเราก็ไม่ได้จับมันมาจริงๆ หรอกนะครับ
“นี่ไงพี่จับได้ตัวนึงแล้ว!!” ผมตะโกนบอกพร้อมชูปูตัวน้อยๆ ในมือให้คนที่เหมือนจะหอบนิดหน่อยด้านหน้าได้ดู
“ไหนๆๆๆ!!”
“น่ารักไหม?”
“แฟนผมน่ารักกว่าครับ”
“คนกะปูจะเทียบกันได้ไง?”
“ได้สิ ผมว่าแฟนผมน่ารักกว่าเยอะ”
“จะปล่อยมันไปแล้วนะ”
“ครับปล่อยมันให้อยู่ตามธรรมชาตินะดีแล้วครับ”
“พรุ่งนี้อยากไปดำน้ำดูปะการัง?”
“อืมครับ!”
“จะไปกับพี่ไหม?”
“ไปสิครับกี่โมงล่ะ?”
“คงสายๆ หน่อย ว่าจะไปดูถ้ำมรกตด้วยทำกิจกรรมให้ครบหมดเลยจะไหวไหมเดี๋ยววันสุดท้ายเราจะได้นอนพักกันไง”
“ครับเอางั้นก็ได้นะ....แต่เอ๊ะ!!!ใครบอกว่าจะได้นอนพักกันล่ะครับ?”
“ไม่นอนก็แล้วแต่?”
“ฮ่าๆๆๆ แล้วอย่ามาอ้อนผมน้า ไม่ยอมด้วย”
“รอดูแล้วกันว่าใครจะทนได้นานกว่ากัน”
“เอาสิครับแต่คืนนี้ไม่รอดแน่ๆ เพราะพลังงานผมเต็มร้อยแล้วครับ”
“ไอ้บ้า!!ไหนบอกจะพามาดูดาวไงไหนล่ะ?”
“โน้นไงครับ...เห็นไหมครับเต็มเลย” น้องมันโอบผมจากด้านหลังซ้อนเข้ามา อย่างที่รู้ๆ ครับเราชอบนั่งกอดกันแบบนี้มากจนกลายเป็นความเคยชินแล้วครับ ตอนนี้เรานั่งลงกับพื้นทรายเปียกไปเรียบร้อยแล้ว
เจ้าหมาน้อยมันชี้ไม้ชี้มือใหญ่เลยว่านั่นนู้นนี่ให้ผมได้ดูตามว่าดาวดวงไหนสวยกว่ากัน ใหญ่กว่ากัน ผมก็เพลินมองตามมือไปอย่างไม่คิดอะไร มีบ้างที่ผมแอบหันไปสบตามัน ก็ได้เจอดวงตาที่ยิ้มให้ผมเสมอพร้อมด้วยรอยยิ้มหวานๆ จากปากน่าจูบตลอดเวลา ดวงดาวนับล้านดวงที่ระยิบระยับส่องแสงสกาวบนท้องฟ้ากว้างใหญ่ไพศาลก็คงต้องยอมแพ้ให้ดาวของผมแล้วล่ะ เพราะตอนนี้สายตาผมไม่ได้มองดาวดวงไหนเลย
“เห็นไหมครับ?”
“เห็นครับ สวยจริงๆ ด้วย”
“จะเห็นได้ไงครับไม่เห็นเลยนะครับ?”
“เห็นครับเห็นแล้ว.....”
“หน้าผมเนี่ยนะ”
“อืม...” ผมยกมือเลอะนิดหน่อยขึ้นเช็ดกับชายเสื้อให้มันพอสะอาดบ้าง ก่อนจะใช้ลูบดวงหน้าของคนตรงหน้า
“นี่ไงดวงดาวของพี่ ดวงดาวของพี่อยู่นี่ไงครับ ดาวที่พี่สามารถจับต้องและคว้ามากอดได้”
“ครับ..”
“ช่วยอยู่เป็นดวงดาวของพี่ตลอดไปนะครับ พี่จะรักและดูแลดวงดาวดวงนี้ตลอดไปด้วยความรักเช่นกัน”
“ครับ ผมจะอยู่เป็นดาวดวงน้อยที่คอยส่องสว่างนำทางให้พี่ตลอดไปนะครับ”
“ช่วยดูแลพี่ด้วยนะครับ พี่ก็จะอยู่เป็นท้องฟ้าที่คอยโอบกอดดาวดวงนี้ไปชั่วนิรันดร์”
“ผมรักพี่นะครับ”
“พี่ก็รักเฟิร์สเหมือนกัน” เราจ้องหน้ากันเพียงครู่ สุรเสียงทั้งหมดก็เงียบลงไปในบัดดล เมื่อปากหยักบรรจงเข้าหากันด้วแรงดึงดูดแห่งห้วงนาทีรัก
พรุ่งนี้จะครบเจ็ดปีที่เราคบกันแล้ว ผมจะไม่หวั่นกลัวอาถรรพ์เลข 7 อะไรนั่นอีกแล้วขอเพียงแค่ใจเรารักกัน เราจะผ่านมันไป เหมือนเช่นเวลาที่ผ่านมาแล้วเราจะผ่านไป เราจะเดินไปด้วยกันตราบนานเท่านานที่ยังมีลมหายใจ
ขอให้ท้องฟ้า ดวงจันทร์ที่พร่างพราว ดาวดารา ช่วยเป็นประจักษ์พยานแห่งความรักของเราด้วย ว่านับจากนี้ไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะอยู่คู่กัน รักกัน ดูแลกัน ช่วยเหลือกัน สุขด้วยกัน ทุกข์ด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน เป็นหัวใจให้กัน เป็นลมหายใจให้กัน และเป็นชีวิตให้กันและกันตราบจนนิจนิรันดร์ ดุจดั่งดวงดาวที่อยู่คู่กับท้องฟ้าฉันใดก็ฉันนั้น
“รักนะดวงดาวของฉัน!!”
*******************************************
*********************************
ตอนพิเศษตอนที่ 2 ก็จบไปแล้วนะครับ..............กับ Part2
หวังว่าคงถูกใจกันนะครับ...........
ก็เหลืออีก 2 ตอนนะครับฝากติดตามด้วยนะครับ................ตอนหน้ามีเลือดด้วยนะครับติดตามกันด้วยเน้อ
ปล.เลือดตกยางออก ตามดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะครับ..........แต่ที่แน่ๆๆ ได้เลือดชัวร์ 
รักคนอ่านทุกคนนะครับ คิดถึงคนอ่านทุกคนด้วยนะครับ
ขอโทษทีที่มาต่อช้านะครับ เพราะคนเขียนเห่อของใหม่มัวแต่เล่นไลน์ อิอิ.............และแอบไปเวิ้นเว้อในกระทู้อื่นๆ อีกด้วย อิอิ
คราวที่แล้วบอกว่าจะเอารูปตอนไปเที่ยวเกาะไหงมาฝาก แต่ดันไม่ได้เซฟมาอยู่ในโน๊ตบุ๊คที่ห้องซะงั้น........เลยไม่ได้เอามาอวดเลยเห้อ 
ก็เลยได้แค่รูป โปร์ไฟล์ตอนนั่งเรือเด้อคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ 
ไปแระคราฟ............... 
โพลล์
หัวข้อ: "พี่ครับ...ผมขอ(เอา)พี่ได้ไหมครับ".......จบบริบูรณ์ แจ้งย้ายเลยครับผม...(^_^) (อ่าน 428496 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก