“พี่ครับ.....ผมขอ(เอา)พี่ได้ไหมครับ”
ตอนพิเศษ เธอคือดวงดาวของฉัน...We will be together
Part 1“เฟิร์สตื่นได้แล้วจะนอนอะไรกันนักหนา พอไม่ว่าก็เอาใหญ่แล้วนะ!!!”
ผมตะโกนเสียงดังจากห้องครัวมายังห้องนอนเพื่อให้คนที่นอนอยู่ในห้องได้ยิน เดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้ประจำเลยครับตั้งแต่มาทำงานกับพ่อนะก็เริ่มสังสรรค์กับเพื่อน กับลูกค้าบ้าง เริ่มเยอะแล้วครับตอนนี้เมามาแทบทุกวัน.....บอกก่อนนิดนึงนะครับ “พ่อ” ในที่นี้หมายถึงคุณพ่อของเฟิร์สนะครับ
บ้านน้องเปิดบริษัททัวร์ครับทั้งในและนอกประเทศ(บางประเทศเท่านั้นครับ) ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นบริษัทอะไรใหญ่โตแต่ไม่ใช่เลยมันค่อนข้างใหญ่นิดนึง(ทำตาโตด้วยนะครับ) เพราะว่าตอนนี้ผมได้ติดร่างแหมาทำงาน PR ให้บริษัทหรืองานอื่นๆ ในด้านของการประชาสัมพันธ์ นอกจากนั้นยังพ่วงงานบัญชีให้ด้วย แต่ไอ้คนที่นอนแฮงค์อยู่นั่นก็ใช้ย่อยนะครับ เห็นไม่เอาอ่าวไม่เอาถ่านสักเรื่องตอนเรียน พอได้มาทำงานก็เก่งพอตัวเลยนะครับ จนตอนนี้คุณพ่อท่านวางใจให้ดูแลงานแทนตลอด
เวลามันก็รวดเร็วจังเลยนะครับวันผ่านวัน คืนผ่านคืน จนล่วงเลยมาถึง 7 ปี แล้วครับที่เราคบกัน ผมล่ะก็หวั่นๆ อาถรรพ์เลข 7 จังเลย!!
“เฟิร์สลุกเดี๋ยวนี้เลยนะต้องไปประชุมให้คุณพ่อนะถ้าไม่ตื่นจะโทรบอกพ่อนะ!!”
“อืม อีกนิด”
“อีกนิดอะไรเดี๋ยวนนี้เมามาทุกวันเลยนะ!!” พูดเรื่องเมาแล้วผมก็โมโหจังเลยครับ จนควบคุมระดับปริมาณความโมโหไม่อยู่เพราะผมไม่ชอบคนขี้เหล้าเมาหัวราน้ำ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
อีกเรื่องนะครับตอนนี้เราซื้อคอนโดอยู่แล้วนะครับราคาไม่แพงเท่าไหร่ เอาอยู่สองคนพอไหวไม่กว้างขวางหรูหรา อะไรมากมาย ตอนนี้ทางบ้านเรารู้กันหมดแล้วตอนแรกพ่อของเฟิร์สก็ค้านหัวชนฝาเลยครับก็ได้คุณแม่และเจ้าตัวดีนี่แหละพูดให้ จนตอนนี้ทั้งพ่อและแม่ท่านยอมรับหมดแล้วแถมตอนนี้อยู่ข้างผมหมดเลย บอกว่าจะทำอะไรก็เชิญ จะเอาเจ้าตัวดีนี่ไปต้มยำทำแกงที่ไหนก็ได้ตามใจ ก็ดูทำตัวสิครับน่ารักที่ไหนสงสัยจะได้เอาไปทำต้มยำทำโป๊ะแตกหม้อใหญ่แจกกันทั่วเมืองก็คราวนี้แหละครับ
ส่วนที่บ้านผมพ่อกับแม่ไม่ว่าหรอกครับเพราะท่านทั้งสองรู้มานานแล้วว่าผมเป็นแบบนี้ เป็นอะไรก็ขอให้เป็นไปตามที่ใจต้องการแต่ขอให้เป็นคนดี ไม่เบียดเบียนหรือสร้างความเดือดร้อนให้สังคมและผู้อื่นก็พอแล้ว แต่ที่ไม่ยอมรับเลยค้านหัวแข็งไม่ฟังอีร้าค่าอีรมอะไรเลย บอก “ไม่ได้ๆๆๆ” อยู่คำเดียว ก็เห็นจะเป็นคุณย่าของผมนี่แหละครับ จนผมกับน้องเข้าหน้าไม่ติดนานอยู่ แต่ก็พยายามไปมาหาสู่ตลอด พยายามทำความใกล้ชิดเข้าไว้จะได้คะแนน
อีกทั้งได้คุณพ่อกับคุณแม่ของเราทั้งสองที่หมั่นไปมาหาสู่เยี่ยมเยียนแกตลอด พยายามพูดหว่านล้อมเรื่อยมาก จนกระทั่งไอ้ตัวร้ายที่ไม่กล้าแม้จะสบตาย่าท่านก็ยังออกโรงช่วย จนโดนคุณย่าจับไปทำงานสวนที่บ้านสวนด้วยเลย จนถอดใจเอาหลายรอบ ทั้งขุดดิน ดายหญ้า ถางหญ้า ปลูกส้มโอ ดูแลสวนเอาเป็นว่างานสวนที่บ้านทุกอย่างไอ้ตัวร้ายนี่จัดการหมด ผมก็แวะไปเยี่ยมๆ บ่อยๆ แต่ย่าก็ไม่ให้เจอเลยกักกันไว้หมด จนพอได้เวลาที่สมควรปล่อยตัวออกมาให้ผมแทบจำไม่ได้เลยครับหนวดเครารุงรัง ผมยาวมัดรวบไว้ และอีกอย่างครับดำมาก มือเท้าแตกไปหมด แต่ที่ยังคงสดใสได้ก็เพราะรอยยิ้มของมันนี่แหละ
จนเวลาล่วงวันเลยผ่านเหมือนกลับข้างเลยครับตอนนี้ติดเจ้าบ้านี่ยิ่งกว่าผมอีกตอนแรกทำเป็นไม่รักไม่ยอมรับ เมื่อก่อนนะเรียกน้องมันว่า “พ่อไม่ปลื้ม” หรือสั้นๆ ก็ “ไม่ปลื้ม” เรียกจนติดปากอยู่นานจนพักหลังรักเขาไปแล้วก็กลายมาเป็น “พ่อปลื้ม” เสียงอ่อนเสียงหวาน หานั่นหานี่มาปรนเปรอยิ่งกว่าหลานตัวเองซะอีก
คุณย่าเรียกน้องมันว่า “พ่อปลื้ม” จนกลายเป็นคำติดปาก จนทุกคนพากันเรียกตามเพราะย่าบอกว่าชื่อพ่อปลื้มมันเรียกง่ายเหมือนชื่อ “ตาหนุ่ม” นั้นแหละย่าจะเรียกแบบนี้ใครจะทำไม? ฮาร์ดคอมากย่าผม ส่วนผมย่าแกจะให้พ่อกับแม่ตั้งชื่อว่า “หนุ่ม” แต่พ่อกับแม่ไม่เอาเลยตั้งชื่อว่า “บัส” แต่ย่าไม่ยอมก็เรียกตามความพอใจของแกว่า “ตาหนุ่ม” ตั้งแต่ผมเกิดมาเลยครับ ส่วนชื่อจริงในบัตรประชาชนคุณย่าบอกเป็นกรรมสิทธ์ของแกห้ามใครแตะ ผมเลยได้ใช้ชื่อว่า “นายธนาคาร” มาจนปัจจุบัน
ส่วนตอนนี้เหรอคุณย่าท่านติดพ่อปลื้มของแกไปแล้วล่ะมีการถามถึงตลอดเวลาที่ไม่เจอหน้า
“ตาหนุ่มพ่อปลื้มของย่าล่ะลูก?”
“ตาหนุ่มฝากอันนั้นนะอันนี้นะให้พ่อปลื้มหน่อยยนะลูก”
เวลาเทศกาลหรือไปเยี่ยมแกที่บ้านสวนผมก็ต้องนอนคนเดียวตลอดก็คุณย่าเล่นติดพ่อปลื้มแจเลยครับเหมือนเด็กน้อยด้วย ไม่ยอมปล่อยเลย จนหลังๆ มาเนี่ยผมเริ่มไม่ปลื้มพ่อปลื้มของทุกคนแล้วครับ
*****************************************************************
“เฟิร์ส!!!!!!!!!!!!!!!!จะตื่นไหม?????!!!!!!!!!” ผมยืนจังก้าใส่ผ้ากันเปื้อนพร้อมฝาหม้ออีกสองใบอยู่ข้างเตียง
“อือ!!”
“ไม่ตื่นใช่ไหม?????” ผมพูดด้วยอารมณ์และน้ำเสียงแบบว่ากัดฟันกรอดๆๆ เลยครับ
“ไม่ตื่นใช่ไหม!!!”
“ฉ่างๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมเอาฝาหม้อที่เตรียมมากระทบเข้ากันเหมือนกับตีฉาบนะครับ ดังลั่นห้องเลยสงสัยคราวหน้าผมต้องได้ใช้ฉาบของจริงๆ แน่นอน
“เย้ยยยย!!!!!!ที่รักง่าครับเขายังนอนไม่อิ่มเลย” ตกใจเด้งตัวหัวขมำลงเตียงเอียงกระเท่เร่เลยครับ สมน้ำหน้า
“หุบปาก!!!!!!!!ไปเลยจะตื่นไหม?ถ้าไม่ตื่นจะได้โทรไปบอกพ่อว่าเฟิร์สไม่ไปให้พ่อไปเอง”
“ไปแล้วครับเอาพ่อมาขู่ทุกทีแหละ!!”
“ต่อไปไม่ต้องกินเลยนะเหล้าเนี่ย? เสียการเสียงาน!!”
“คราฟฟฟฟฟฟ!!”
“ครับ!!!!!ครับแล้วกรุณาทำให้ได้ด้วย ครับแล้วทำไม่ได้ไม่ต้องครับ รับปากส่งๆ ไม่ชอบ!!!!!!!!”
“คราฟ!”
“ถ้ายังเป็นแบบนี้อีกพี่จะย้ายไปอยู่บ้านใหญ่กับคุณพ่อ คุณแม่และป้านวลนะจะปล่อยให้อยู่คนเดียวที่นี่นะ ไม่งั้นก็จะหนีไปไกลๆ เลยพูดกันไม่เคยจะฟังเลยนะโตแล้วนะเฟิร์ส”
“ไม่ให้ไปหรอก” ฟอดดด!!!!!มากอดมาหอมอีกเหม็นเหล้าจะตาย เมื่อคืนผมก็หนีไปนอนห้องนอนเล็กคนเดียวแล้วนะ
“อย่าเข้าใกล้เลยนะ!!!!!เหม็นเหล้าก็รู้อยู่ว่าพี่ไม่ชอบก็ยังทำตลอด!!!!!!”
“ผมไปกับลูกค้าหรอก”
“อืม!!ไปอาบน้ำเดี๋ยวก็ประชุมไม่ทันหรอก!!” ที่ไล่ไม่ใช่อะไรนะครับเพราะผมเองที่จะใจอ่อนพอได้ยินเสียงที่ไร อ้อนนิดหน่อยผมก็แพ้แล้วครับเลยไล่ไปไกลๆ ดีกว่า
“มาอาบให้หน่อยสิ ไม่ได้อาบน้ำด้วยกันนานแล้วนะครับ”
“อาบไปเลยเฟิร์สหรือจะเอาน้ำร้อนเดี๋ยวจะสาดให้!!”
“ใจร้าย!!” เห้อ!!!!หนักใจจริงครับตกลงใครจะดูแลใครกันแน่ครับ
ที่มันสัญญากับผมไว้ว่าจะดูแลผมแต่ดูท่าแล้วหลายปีที่ผ่านมาจะเป็นผมมากกว่านะครับ ตกลงนี่ผมมีแฟนหรือมีลูกชายกันแน่เนี่ยครับ? สงสัยว่าผมคงจะได้หาแม่ให้มันแล้วครับจะได้มาช่วยกันเลี้ยงหรือยกให้ไปเลยก็ได้
ใครอยากได้ยกมือหน่อยออกตัวมาเลยครับเดี๋ยวผมจะแพ็คส่งให้แบบ ems เลยครับไม่คิดค่าส่งไม่คิดค่าบริการแถมจะมีค่าเลี้ยงดูให้อีกเป็นขัวญถุง
วันนี้คุณพ่อท่านมีประชุมด่วนที่บริษัทแต่ติดธุระอยู่ที่ฮ่องกง(แอบไปเที่ยวหรอกครับ)เลยให้เจ้าตัวดีนี่ไปแทน บ่อยแล้วครับจนชินแล้วเดี๋ยวนี้ตอนแรกก็เหวอๆ กันบ้าง แต่น้องมันก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างดีเยี่ยมตลอดมาเลยครับ
จนตอนนี้ได้เข้ามาทำงานแทนคุณพ่อแบบกรายๆ แล้วครับ ตอนแรกก็คิดว่าเจ้าบ้านี่จะรับมือไหวไหมอะไรยังไง? แต่พอเอาจริงๆ เก่งน่าดูเลยครับ งานบริหารงานพบลูกค้า งานสัมพันธ์อื่นๆ เยี่ยมยอดจริงๆ ทั้งที่มันจบนิเทศฯมานะครับ(แอบมีลูกค้าติดมันด้วยนะขอเม้าท์หน่อย โดยเฉพาะลูกค้าผู้หญิง ขอย้ำว่าแก่ๆ ด้วย ติดใจกันมาก ไม่รู้ว่าจะพบกันอีท่าไหน? ไม่ใช่แค่ผู้หญิงนะครับผู้ชายก็มี ลูกค้าอะไรกันมิน่าล่ะยอดทัวร์ถึงพุ่งทุกปีๆ เพราะแบบนี้นี่เอง)
ทุกงานที่ทำแทนคุณพ่อก็ผ่านไปได้ด้วยดี แต่ก็มีบ้างบางงานที่หนักหนาเอาการต้องมาปรึกษาผมหรือไม่ไหวจริงๆ ก็ให้คุณพ่อช่วยจัดการ เวลาทำงานก็ดูมุ่งมั่นดีเอาการเอางาน แต่ตอนนี้ผมรู้สึกอย่างที่พูดไปเมื่อกี้จังอยากเอาน้ำร้อนสาดมันจริงๆ เลยครับคนอะไร???
“อ้า!!!หอมจังวันนี้มีอะไรทานบ้างครับ?” มาแล้วครับนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวเปียกโชกมากอดผมอีกแล้ว
“อืมหอมแก้มคนหรือหอมกับข้าว” ก็งงกับมันอยู่หอมแก้มผมแล้วมาถามหากับข้าว
“นั่นสิหอมแก้มคนหรือหอมกับข้าวน้าไหนๆ ลองพิสูจน์อีกทีดิ!”
“ออกไปไกลๆ เลยเปียกหมดแล้ว ทำไมไม่รู้จักเช็ดตัวให้มันแห้งก่อนนะพื้นเปียกเดี๋ยวก็ลื่นล้มหัวร้างค่างแตกกันพอดีต้องให้บอกตลอดเลยนะ หลบไป!!จะกินไหมข้าวเนี่ย?”
“ทานสิครับทำไมดุจัง?”
“ดุทุกวันแหละถ้าไม่ชอบก็ออกไปไกลๆ แล้วอย่ามาทำตัวแบบนี้อีก!!”
“ใจร้ายจังคนอะไร?” ยังไม่ยอมปล่อยอีก มันเคยกลัวผมบ้างไหมเนี่ย?
“จะทานไหมข้าวเนี่ย?”
“ทานสิครับหิวจะตายอยู่แล้ว!!”
“ตายซะสิ!!”
“ถ้าผมตายไปกลัวคนแถวนี้จะร้องไห้ขี้มูกโปง นอนเหงาเพราะเป็นหม้ายเอาแต่ยังสาวสิครับ!!” ดูสิครับมันจะรู้บ้างไหมว่าผมกำลังโมโหมันอยู่เนี่ยตามอารมณ์ผมหน่อยได้ไหม? ทะเล้นได้ตลอด
“ไปใส่เสื้อผ้าจะได้รีบมาทานข้าวเดี๋ยวจะไปประชุมสาย” เสียงผมยังแสดงถึงอาการโมโหชัดเจน
“ครับ!!” ฟอด!!!!เอาสิเห้อ ผมล่ะหนักใจจริงๆ เช้านี้ผมถอนหายใจกับมันไปกี่รอบแล้วนะ
เช้านี้ผมทำข้าวต้มกุ้งสดแบบง่ายๆ เพราะเจ้าบ้านี่มันชอบทานครับ มีไข่เจียวหมูสับ ยำไข่เค็ม ปลากรอบ จับฉ่าย แล้วก็เต้าหู้ทอด
พอเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเสร็จก็ตั้งหน้าตั้งตาทานเลยครับสงสัยจะหิวจริงๆ ล่อไปสามถ้วยเลยครับข้าวต้ม เอ๊ะ! หรือว่าผมทำอร่อยกันแน่ ผมก็อดยิ้มไม่ได้ที่คนตรงหน้าเจริญอาหารอย่างนี้แต่ก็ไม่ยักจะอ้วนสักที่ยังหุ่นฟิตแป๊ะเหมือนเดิมตลอด ทานเสร็จผมก็เก็บจานชามไปล้างตามปกติเหมือนทุกครั้ง แต่ทุกครั้งส่วนมากเราจะช่วยกันล้าง หากวันนี้เจ้านี้มันติดงานก็เลยไม่ได้มางอแงง๊องแง๊งข้างๆ
“จะไปแล้วนะครับ”
“อืม!!”
“ยังโกรธอยู่เหรอ?” มาแล้วครับเข้ามากอดอีกแล้วเสียงอ่อนเสียงหวานเลย
“ออกไปก่อนเดี๋ยวชุดเลอะ!!เดี๋ยวจะเหม็นอีก!!”
“ไม่เหม็นหรอกก็ผมอยากกอดเมียผมนี่ครับ!” ฟอด!!!!!!!
“อ้า! ชื่นใจจังไปล่ะนะครับ” ผมก็ยังไม่ล่ะมือจากอ่างจนเจ้าตัวเดินออกจากห้องครัวไปแล้วครับ
“เดี๋ยวก่อน!!” ผมตะโกนไล่หลังมาหลังจากเช็ดมือเสร็จ แต่จานก็ยังล้างไม่เสร็จหรอก ทิ้งไว้ก่อนเดี๋ยวมาล้างใหม่
“ทำไมครับ?” ไม่ต้องมาตีหน้าเศร้าเลย
“ตรวจความเรียบร้อยก่อนของครบไหม? เอกสารไม่ขาดแล้วนะไม่ลืมอะไรแล้วใช่ไหม?”
ผมถามพร้อมเดินเข้าไปหาคนตรงหน้าที่วันนี้ดูหล่อเหลาเป็นพิเศษด้วยชุดทำงานที่ผมก็เคยเห็นใส่ออกบ่อยนิครับ ก็มันมองไม่เบื่อเลยนิครับ เสื้อเชิ้ตสีชมพูบวกกับเนคไทน์สีชมพูเช่นกันกางเกงสีเทาเข้มๆ รองเท้าหนังทั้งชุดดูเข้ากันแบบลงตัวเมื่ออยู่ในตัวของคนตรงหน้าจริงๆ ทั้งตัวมันเนี่ยผมซื้อให้หมดเลยนะเนี่ย..........อิอิ หล่อจัง
“ทำไมเนคไทน์มันเบี้ยวแบบนี้ล่ะ หืมม์!!” ผมเดินไปจัดเสื้อผ้าให้คนที่ดูหล่อเหลาตรงหน้า อย่ามายิ้มนะไอ้บ้า!
“น่ารักจังเมียใครน้า?”
“ของใครล่ะจำไม่ได้เหรอ?”
“ครับเมียผมนี่น่ารักจัง” ผมไม่อยากให้เรียกหรอกนะคำว่าเมียเนี่ย แต่ห้ามไม่ได้เลยตกลงกันว่าหากอยู่กันสองคนก็ยอมให้เรียกแต่ ออกไปข้างนอกห้ามเด็ดขาด
“ไม่ต้องบอกก็รู้ส่องกระจกมองทุกวันอยู่แล้ว” เขินอยู่นะครับ ถึงจะคบกันมานานแล้วก็ตามพอเจอสายตาเยิ้มหวานแบบนั้นผมก็อายเหมือนกันนะครับ แต่ดีนะพักหลังมาเนี่ยงานหนักเลยไม่มีแรงมาหื่นใส่ผมเท่าไหร่ โล่งไปเรื่องหนึ่งก็มีเรื่องใหม่มาให้มึนอีก เห้อ!!!ขยันสร้างปัญหาให้ผมจริงๆ
“ขอกอดหน่อยสิ!”
“อยากกอดเขาก็ไม่บอก อะ!!!!”
อย่ามาแซวนะพูดจบมันก็อ้าแขนออกกว้างๆ ผมเลยสวมกอดเข้าไปแรงๆ อยากกอดนะครับเมื่อคืนผมก็นอนกอดหมอนข้างนอนคนเดียว อยากนอนกอดมันอยู่นะครับแต่เหม็นเหล้าไม่เอาหรอก
“รักนะ...อย่าเมามาอีกนะขอร้องล่ะห่วงสุขภาพตัวเองบ้างพี่เป็นห่วงนะไหนจะขับรถกลับอีกมันอันตรายนะ” ผมกอดคนตรงหน้าแน่นขึ้นไปอีก รักมันนะครับยิ่งนานยิ่งรัก รักมากขึ้นทุกวันเลยไม่เคยลดน้อยลงเลย
“ผมจะเบาๆ ลงบ้างนะครับแต่ไม่รับปากว่าจะไม่ทานนะครับเพราะผมต้องเจอลูกค้า นะครับคนดี” คนตัวใหญ่โน้มตัวลงมาจูบหน้าผากผมเบาๆ
“อืมๆ ไปเถอะเดี๋ยวสายนะ” ผมคลายอ้อมกอดออกก่อนจะบอกให้น้องมันรีบไปทำงาน
“ไปนะครับ เย็นนี้ทำกับข้าวรอผมด้วยนะครับผมจะกลับมาทานข้าวกับพี่นะครับ” คนพูดโบกมือน้อยๆ ก่อนจะคว้าเสื้อสูทพร้อมกระเป๋าเอกสารไปด้วยกัน เจ้าหมาน้อยของผมตอนนี้เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากเลยครับ
นี่ก็เพิ่งจะผ่านช่วงไฮซีซั่นของฤดูกาลของการท่องเที่ยวมาได้ไม่กี่อาทิตย์ เพิ่งจะได้พักไม่กี่วันครับยิ่งเดือนที่แล้วติดสงกรานต์งานเข้าแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลยที่เดียวตั้งแต่ปลายเดือนกุมภาพันธ์เลยนะที่ต้องเตรียมงาน แต่ผมว่าก็สนุกดีนะครับการทำงาน พนักงานทุกคนของบริษัทก็ช่วยกันทุกแรงแข็งขัน ทุกคนในบริษัทต่างก็รู้กันหมดแล้วครับว่าผมกับน้องมันคบกันในฐานะไหน แต่ทุกคนก็เข้าใจดีแถมยังช่วยเป็นสายลับจับบ้านเล็กให้ผมด้วยอีกต่างหาก น่ารักจังคนบริษัทนี้
ผมใช้เวลาตลอดช่วงเช้าเก็บครัวทำความสะอาดห้อง ล้างจาน เก็บขยะและอื่นๆ จิปาถะ วันนี้ลาพักร้อนขอหยุดสักวันก่อน ไม่ได้ทำความสะอาดห้องมาหลายวันแล้วเดี๋ยวจะมีแขกไม่ได้รับเชิญมาเยี่ยม ไม่ต้องการครับ กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย กว่าจะได้อาบน้ำล้างเนื้อล้างตัว แล้วมานั่งพักผ่อนหย่อนกายดูทีวีเพลินๆ สักหน่อยจนเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
RRRRRRRRRRRRR”””
ผมสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น แต่ว่าไม่รู้อยู่ตรงไหน หาไม่เจอสักที จนแล้วจนรอดอยู่ใต้หนังสือที่ผมอ่านเล่นนี่เอง
“ครับ!!”
“รับช้าจังทำไรอยู่ครับ?”
“อ้อ พอดีเผลอหลับไปนะ”
“ครับคิดถึงจัง อย่าลืมทำกับข้ารอผมนะครับ วันนี้จะกลับไปทานข้าวกับมอสระเอียที่บ้านครับ”
“ไอ้บ้า.!!!”
“แล้วประชุมว่าไงบ้าง?”
“เหมือนเดิมครับเรื่อยๆ คุยแต่กับคนแก่ๆ ไม่มีสาวๆ ให้มองเลย”
“อยากมองไหมล่ะ?”
“ไม่มองหรอกครับเดี๋ยวกลับไปมองคนที่ห้องดีกว่า ได้อารมณ์กว่าเยอะ แถมอร่อยด้วย”
“ดีมากแสนรู้จริงๆๆๆ”
“อะไรครับ?”
“ก็เดี๋ยวกลับมาจะหวีขนแล้วก็เกาคางให้นะจ๊ะ”
“ผมไม่ใช่แมวนะครับ”
“ก็ใครบอกใช่ล่ะ !!ไปทำงานเถอะเดี๋ยวพี่ก็จะออกไปซื้อของแล้ว”
“ครับคิดถึงนะครับคิดถึงผมไหม?”
“ไม่!!แค่นี้แหละ” ผมวางสายใส่เลยครับ ไม่ได้จะใจร้ายหรือว่าอะไรนะครับ แต่ผมรู้สึกอายๆ เขินๆ จัง นี่ก็คบกันมาตั้งนานแล้วผมก็ยังไม่ชินซะเลย เหมือนกับว่าเราเพิ่งจะบอกรักกันและเพิ่งคบกันเมื่อวานนี้เองนะ
ผมยังไม่ออกไปหรอกครับแดดร้อนไม่อยากออกไปไหน รอให้เย็นอีกหน่อยแล้วกัน อีกไม่กี่วันก็จะครบรอบ 7 ปีที่เราคบกันมาแล้วนะครับ เร็วไหมครับหรือว่าช้าไป.............
..........
...แต่สำหรับผมแล้วเหมือนเราเพิ่งรักกันเมื่อวานนี่เอง ความรักของเรามันสดใหม่เสมอสินะ
ผมอยากไปเที่ยวกันสองคนจัง เราไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันบ่อยหรอกครับล่าสุดเมื่อปลายปีที่แล้วก็ไปเชียงใหม่มา นึกแล้วผมก็อยากจะไปเที่ยวเหนืออีกสักครั้งถ้ามีโอกาส ผมจะหาโอกาสไปเที่ยวงานลอยกระทงที่เหนือดูบ้าง เพราะเคยดูแต่ในทีวีว่าที่เหนืองานลอยกระทงน่าเที่ยวมากมาย แต่ตอนนี้ผมอยากไปทะเลจังเลย เลยลองตะลุยดูข้อมูลดูสักหน่อยแล้วกัน
ภูเก็ต
สมุย
พีพี
ลันตา
ทะเลแหวก ฯลฯ
เยอะมากมายเลือกไม่ได้ แต่ผมอยากไปเที่ยวที่ที่เงียบๆ หน่อยคนไม่เยอะ ไม่วุ่นวาย ด้วยการทำงานทางนี้ผมจึงรู้ว่าที่ไหนพอจะเป็นเมือง หรือไม่ วุ่นวาย คนเยอะ อะไรอย่างไรหรือเปล่า แต่ผมก็จำได้ว่าน้องมันเคยบอกว่ามีลูกค้าคนนึงเคยแนะนำให้ว่าที่นี่เงียบดี คนไม่เยอะ บรรยากาศเป็นส่วนตัวมาก ผมเลยลองปรึกษาลุงกรูสักหน่อยแล้วกัน พิมพ์ไปเลยในกูเกิล “เกาะไหง” ข้อมมูลขึ้นมาหลายหน้าอยู่นะครับ มีหลายเว็บหลายบอร์ดที่ผมคลิกเข้าไปดูไม่ว่าจะเป็น
“ทะเลสวย น้ำใสที่เกาะไหง”
“เกาะไหง....Siamfreestyle”
“เกาะไหง ไม่ไปไม่รู้”
และอื่นๆ อีกมากมาย ทั้งหน้าที่พัก รีสอร์ท การจองโรงแรม ผมดูอยู่หลายๆ ที่นะครับแต่ถูกใจอยู่ที่หนึ่งดูจากรูปแล้วน่าอยู่ดี หาดสวยด้วยสีขาวสะอาดน้ำทะเลก็สีฟ้าสดใสเชียว แต่ผมก็นะติดนิสัยลองเลือกดูที่อื่นๆ ด้วยนะไม่ว่าจะเป็น เกาะไหงธัญญารีสอร์ท มายาเลย์บีชรีสอร์ท เกาะไหงวิลล่า โดโดคอทเทจ ทับวารินรีสอร์ท ชาโตว์ฮิลล์ เยอะเลยแต่สุดท้ายก็ยังติดใจอันแรกที่บอกไป เกาะไหงแฟนตาซีรีสอร์ท ผมว่าจะเอาที่นี่แหละจดเบอร์ติดต่อ อะไรเรียบร้อยไม่คิดมาก ตามประสาคนทำงานด้านนี้เลยดูปุ๊ปรู้ปั๊ปว่าอันไหนเข้าตาไม่เข้าตา แต่ผมก็ยังว่ามันก็เป็นความชอบส่วนตัวมากกว่า ได้ข้อมูลเสร็จสรรพก็ได้เวลาพอดี จึงออกไปหาซื้อของมาทำมื้อเย็นดีกว่า เดี๋ยวหมาน้อยกลับมาจะร้องทานข้าวอีก
ผมชอบเดินตามตลาดข้างนอกมากกว่าในห้างนะครับ เพราะราคาก็ถูกกว่าแถมยังได้คุยต่อรองราคากับแม่ค้า ไม่ได้หวังจะให้เขาลดราคาให้หรอกครับ เข้าใจดีอยู่ว่าการค้าขายเขาก็ต้องเอากำไรกันอยู่บ้าง กว่าจะส่งมาถึงมือเราก็คงต้องผ่านด่านหลายประการเช่นกัน ผมแค่อยากคุยกับพวกเขาเท่านั้นเองครับ(แอบบอกว่าผมกลายเป็นดาวประจำตลาดไปแล้วด้วยตอนนี้แม่ค้าเขารู้จักกันไปทั่วเลย อิอิ คนน่ารักก็แบบนี้แหละครับ)
ได้ของครบตามต้องการเล่นเอานานเหมือนกันหมดเวลาไปเกือบชั่วโมง ที่นานไม่ใช่เพราะเลือกของนานนะครับ เม้าท์แตก แหกกระจายกับแม่ค้าแม่ขายต่างหากเดินผ่านร้านไหนก็ต่างพากันร้องเรียกให้แวะ แถมยังให้ของฝากมาหลายอย่าง บอกว่าไม่เอาเกรงใจก็ยังยัดใส่มือมาอีก เพราะเราก็ไม่ได้ซื้อของอะไรกับเขาแต่ก็นะครับ เกรงใจๆ ก็ได้มาเต็มมือเลยโดยเฉพาะขนมหวานกับน้ำเต้าหู้นี่บางทีผมก็เกรงใจจนต้องจ่ายตังค์ไปบ้าง แต่เขาก็ไม่เอากันเลย น่ารักๆ จริงๆ แม้ค้าพ่อค้าแถวนี้ ดังนั้นบางทีเวลาว่างๆ ผมก็จะมาเดินเล่นบางครั้งเทศกาลพิเศษผมก็จะเอาของฝากมาฝากพวกเขาเป็นการตอบแทนกลับบ้าง
“สุดสัปดาห์นี้ไปเที่ยวกันไหม?” ผมเอ่ยถามขึ้นในขณะที่คนฟังกำลังตักข้าวเข้าปาก จานที่สามแล้วครับสำหรับมื้อนี้ ในขณะเดียวกันผมยังไม่หมดจานเลยอร่อยล่ะสิ อิอิ
“อืมม์....ไปดิครับ!”
“เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูด เสียมารยาท”
“ครับ ไปดิ ขอไปแค่เราสองคนนะครับไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้ว”
“อืมพี่อยากไปทะเลนะดูข้อมูลมาหมดแล้ว”
“ไปที่ไหนล่ะครับ?”
“ตรัง..................ไปเที่ยวเกาะกัน”
“ครับผมไปได้ทุกที่แหละครับถ้ามีพี่ไปด้วยเคียงข้างผมตลอดทุกที่ครับ” คนพูดยื่นมือหนามากุมมือผมที่วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะยิ้มหวานส่งมาให้
“นั่งเครื่องไปนะ!!!”
“ไม่เอาหรอกครับ งั้นผมขับรถตามไปก็ได้!!” เสียงอ่อยหน้าบูดเลยครับ ก็จะอะไรอีกละครับ ก็ไอ้เจ้าตัวยักษ์นี่ดันกลัวเครื่องบินไม่กล้านั่งเครื่อง เวลาไปไหนมาไหนก็เลยต้องลำบากนั่งรถกันเอานะ จริงๆ ผมไม่ได้อะไรหรอกแค่เป็นห่วงนะสิครับ คนอะไรกันตัวออกใหญ่โตดันมากลัวการจะนั่งเครื่องบิน....เห้อ!!!!!!!เอากับมันเขาไป
“ฮ่าๆๆๆ...จะขับรถไปเองไหมล่ะครับมันไกลนะ” ผมกระเซาะหัวเราะเล่นพลางยิ้มหวานๆ ให้คนตรงหน้า
“ผมก็ขับเองตลอดแหละครับ”
“คราฟป๋ม...พี่จะจองห้องพักเลยแล้วกันนะเอาแบบสองเตียงนะจะได้นอนสบายๆ หรือแยกห้องกันดี?” ผมยังเหย้าคนตรงหน้าเล่นต่อ
“งั้นนอนเล่นที่ห้องแล้วกัน น้ำก็เล่นเอาในอ่างในห้องน้ำก็ได้ครับ”
“ได้ถ้างั้นพี่ไปเองก็ได้ไม่ง้อหรอก....ชิส์”
“ได้ไงไม่ยอมหรอก”
“ก็ใครบอกจะนอนอยู่ห้องล่ะ”
“ไม่เถียงแล้วทานข้าวดีกว่าขอข้าวอีกจานครับ มอสระเอียใครก็ม่ายรุทำกับข้าวอร๊อยอร่อยรสชาติเหมือนคุณย่าเลย”
“ก็มันสืบทอดกันมาทางสายเลือดนะ”
“งั้นเปลี่ยนไปเที่ยวหาคุณย่าดีกว่าครับ”
“ไม่เอาด้วยหรอกอยากไปไปเองเลย เดี๋ยวก็พ่อปลื้มมานอนกับย่านะลูก พ่อปลื้มนั่นนู้นนี่อีก”
“ก็นอน 3 คนไงครับ”
“งั้นพี่นอนห้องคนเดียวก็ได้นอนกอดหมอนข้างอุ่นกว่าเยอะ”
“โอ่ๆๆๆๆ ไม่งอนนะครับ”
“ไม่ได้งอน กินเข้าไปเลยแล้วล้างจานด้วยนะวันนี้”
พูดจบผมก็รวบจานของตัวเองตรงไปยังห้องครัวเลยไม่สนใจด้วย เกลียดมันจังคนบ้าอะไรชอบมาทำหน้าทะเล้น ทำตาเยิ้มๆ ใส่ผมอีก ....เชอะไอ้บ้า แล้วผมจะอายมันทำไมด้วยละเนี่ย รู้สึกหน้าร้อนหูร้อนด้วยนะ
…………………………………………………………………………………………………………….
0_o เสร็จไปเเล้วตอนพิเศษ Part 1..........
...........เดี๋ยวคราวหน้าจะเปลี่ยนรูปโปร์ไฟล์ เอาตอนไปเที่ยวเกาะไหงมาลงให้ดูเน้อครับ อิอิ(แอบพรีเซ็นต์สักหน่อยนะ)
ขอบอกว่าหาดทรายเกาะไหงขาวมากกกกกกกกกก.......
.......อากาศดีเวอร์จริงๆ ครับ
แต่ค่อนข้างเสียนิดนึงตอนที่ออฟไปเพราะพอถึงเเล้วก็ตกฝนตกมามืดเลย
เลยไม่ค่อยได้เล่นน้ำทะเลเท่าไหร่(ดีแล้วจะไม่ได้ดำ อิอิ)
แต่ขอย้ำว่าหาดสวย น้ำใส น้ำทะเลสีฟ้าสวยมากๆๆๆ 
โดนไปลอยเกาะ 3 วัน 2 คืน สนุกมากๆๆๆๆ แถมทาทนอาหารทะเลไม่ได้อีก เศร้าใจมากกกกกก 
มีโอกาสอยากไปอีกจัง.................ไว้หาเวลาไปกันนะครับ 
ปล.รักคนอ่านทุกคนนะครับ คิดถึงทุกคนด้วยนะครับ ขอบคุณทุกเม้นทุกกำลังใจนะครับ
โพลล์
หัวข้อ: "พี่ครับ...ผมขอ(เอา)พี่ได้ไหมครับ".......จบบริบูรณ์ แจ้งย้ายเลยครับผม...(^_^) (อ่าน 428295 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก