♥[สะดุดรัก หอพักอลเวง]♥ "รักติดดิน" ตอนพิเศษ HNY 2016! ♥ [หน้า 106] (02/01/59)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

หมอไอซ์*น้องอุ่น
104 (32.7%)
หมีกริช*พี่เอม
112 (35.2%)
คิมกิมจิ กับบุคคลลึกลับที่ขออุบไว้ก่อนว่าเสะหรือเคะ
102 (32.1%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 239

ผู้เขียน หัวข้อ: ♥[สะดุดรัก หอพักอลเวง]♥ "รักติดดิน" ตอนพิเศษ HNY 2016! ♥ [หน้า 106] (02/01/59)  (อ่าน 950617 ครั้ง)

ออฟไลน์ RainyMooD

  • กลิ่นของต้นหญ้าในฤดูร้อน สายลมในหมู่เมฆสีขาว ไม่ว่าจะผ่านไปอีกสักกี่ปี ก็เหลือเราอยู่เพียงลำพัง...
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +208/-3
โอ๊ยยยย  แม่ไก่อ่ะ จะให้ซึ้งหรือฮาดีเนี่ย ไอ้เจี๊ยบหล่อมึนกะลังบิวท์อารมณ์ซะหวานซึ้ง
แม่ไก่ดันทำเสียมู้ดหมด ทำใจซะเหอะเจี๊ยบเอ๊ย นี่คงจะหวานสุดเค้าแล้วล่ะ :laugh:
โห ที่ไหนได้ ไอ้หล่อมันเอาคืนซะทบต้นทบดอก โอ๊ยยไอ้เจ้าพ่อรักอินฟินิตี้ รักไม่ที่สุด รักมากกว่าเดิมทุกๆวัน อ่านแล้ว อดไม่ได้ต้องตะโกน(เบาๆ)ใส่คอมว่า "ไอ้หน้ามึนนนนนนนน" :m20:

นั่น แสดงว่าแม่เพชรต้องรู้อะไรบ้าง ไม่มากก็น้อยเลยแหละ ใช่มั้ย ใช่มั้ย  :m26: :m26:



ปูลู  แอร๊ยยยยยยย  การ์ตูนน่าฮักหลายยยยยยย :m3: :m3:
พละการ>>>พลการ (ไม่มีสระอะค้าบ)

AnimajuS

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ warnana001

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ตอนนี้น่ารักมากให้ตายสิ~ :o8:
แล้วตกลงยังไงกันแน่คุณอานนท์เนี้ย

ออฟไลน์ chin-ruyze

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 226
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-10
"หมัดเมื่อกี้เป็นของพลอย"

กร๊ากกกกก ถูกใจอ่ะ o13
อยากให้มาสอยผมบ้างอ่ะ :impress2:
โหดทั้งตระกูล อิๆ :กอด1:

ออฟไลน์ Whatever it is

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3959
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +380/-8
แง่มๆ มันยังไม่เคลียร์ๆ

ออฟไลน์ moredee

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-8
 :mc4:รักคนแต่งเพิ่มขึ้นทุกวัน :z2:

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
ปิ่นหยกน่ารักเกินไปแล้ว :z2:

ออฟไลน์ kasarus

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
ขนาดไม่รู้จักยังโดนสอยซะร่วงขนาดนี้
น่ากลัวจริงๆ คนบ้านนี้

pahpai

  • บุคคลทั่วไป
บ้านนี้หมัดรุนแรงจริงๆ 5555

ของแถมน่ารักตลอด ชอบมากกกก

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
ลูกและแม่ แมนพอกันเลย5555555+

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ MoMoRin

  • I am Fujoshi! (・∀≦)ゞ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
o18เย้......แม่เพชรชนะเลิศ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ Theznux

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 197
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1
ความลับเปิดซะทีสิว่าไม่ได้เป็นพี่น้องกันนน ลุ้นหลายตอนแล้ววว

faratellll

  • บุคคลทั่วไป
นู๋ปิ่น อะไรนะ ต้องรักที่สุดหรอ ฮิ้วววว  :z1:
นี่ถ้านู๋ปิ่นไม่กลับมานะ เจ๊จะ จะร้องไห้เลยนะ :sad4:

P.S. ต้องรอสมยอมด้วยหรอลูกเจี๊ยบ เจ๊ว่าแม่ไก่เนี่ย ไม่ต้องรอละมั้ง จัดหนักเลยจร้า :z2:

ออฟไลน์ Cupcake

  • @--##-หนูน้ำตาล-##--@
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
แม่เพชรเจ๋งงงงงงงงงง

ออฟไลน์ Lemon_Tea

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1641
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-2
แม่พลอยต้องรุ้อะไรเแน่เลย

ออฟไลน์ Tumz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 448
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-4
คุณแม่เพชร ขอหมัด สองและสามต่อครับ เชียร์ :a2:

คาดว่าเป็นผลพฤติกรรมมึนๆ ของคุณอานนท์ที่ มึนๆ อึนๆ ในอดีตแน่นอน  :a14: :a3: :a11:

ออฟไลน์ KARMI

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 920
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-2
เอ๊ะ วันเกิดเจี๊ยบหรอค่ะ ปิ่หยกผูกโบว์ดี

¡ииσcэиτ

  • บุคคลทั่วไป
แอบคิดว่า
แม่เพชรเป็นคนรักของพ่ออานนท์
แต่แอบอ้างชื่อแม่พลอยเพราะไม่อยากให้พ่ออานนท์รู้
เลยต้องปิดบัง

(คิดไปไกล ไม่อยากให้ลูกเจี๊บยกับแม่ไก่เป็นพี่น้องกัน)

MiiCell

  • บุคคลทั่วไป
 o13 บร๊ะ!! แม่ไก่แบบนี้ยังคิดจะเตรียมใจอีกหรอ
หลุมมันลึกนา ตกไปแล้วหาทางขึ้นไม่เจอหรอก

ออฟไลน์ sunshine538

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 250
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
ตามมาจากกระทู้แนะนำค่ะ  คนที่แนะนำหลายๆ คนรับประกันความสนุกและความน่ารักของภาพประกอบ เลยตามรอยมา พอได้เริ่มอ่านก็พบว่าไม่ผิดหวังจริงๆ ค่ะ ยิ่งภาพประกอบนะ...น่ารักจริงๆ  :o8:

แล้วเราก็กระดึ๊บๆ อ่านจนทันในที่สุด  :mc4:

น้องปิ่นหยก ...งกได้น่ารักมากอ่ะ (แต่เค้ามีที่มาของความงกนะเออ) ถึงจะแอบเศร้ากับความหลังนั้น แต่ก็รู้สึกได้ว่า ปิ่นหยกช่างเป็นคนเข้มแข็งจริงๆ สมแล้วที่จะมีลูกเจี๊ยบตามติด

ส่วนลูกเจี๊ยบอาทิตย์...สรุปมันแสร้งมึน ซึน เอ๋อ ใช่มั้ย เพราะบางทีมันไม่ใช่อ่ะ !!!  แต่อย่างไรก็ตาม เวลาที่ลูกเจี๊ยบมันอ้อนอ่ะ ใครไม่ใจอ่อนก็แปลกแล้ว ไม่ผิดที่น้องปิ่นหยกต้องทิ้งพรที่เทพเจ้าแห่งเงินตราประทานมาให้ เพื่อกลับมาอยู่ที่เดิม

คุณอานนท์ ตอนแรกแอบปลื้มซึนรุ่นใหญ่นะ แต่พอสารภาพกับปิ่นหยกว่า...นอกใจภรรยา... เท่านั้นแหละ โดนตัดออกจากสารบบทันที  :m16:

ทิ้งท้ายด้วยแม่เพชรหมัดหนัก(แอบสะใจที่คุณอานนท์โดนต่อยเบาๆ หุหุ) ผู้จะเฉลยปริศนาในใจของทุกคน อยากรู้ความจริงเร็วๆ จัง

รออ่านตอนต่อไปนะคะ  :call:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ max_ang

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 118
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-3
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน

อ่านต้นจนจบเลย สนุกมากมากมากมากมากมากมาก
คาแรกเตอร์ตัวละครทุกตัวชัดเจน มีเอกลักษณ์ (แบบแปลกๆ 555) เก่งจังฮะ

รักแม่ไก่ที่สุดๆๆ

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
จัดไปหนึ่งบวกสำหรับหมัดของพลอย

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7
55555555 โดนแม่เพชรเล่นเอาซะแล้ว พ่ออานนท์

 :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ u_cosmos

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1114
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-1
ขอจองที่เมนต์ก่อน
>3<

edit ---  มาเม้นแล้วค่า (ช้าไปแปดปีแสง)


35 แยกจาก
โอยยย ทรมานใจจริงอะไรจริง
เข้าใจว่ามันไม่ใช่ฟีลของปิ่นหยกและอาทิตย์ มันจะต้องร่าเริง บ้าบอ ประหลาดๆไปเรื่อยๆสิ
ไม่ใช่มาดราม่าน้ำตานองแบบนี้
จริงๆอาจจะไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆก็ได้
หรือ...จริงๆแล้วคืนนั้นอาจจะไม่ได้มีอะไรมากเกินกว่าที่คิดก็ได้
คุณพ่ออ่ะ ออกาสองสามทีพาน้ำตานองได้เลยนะคะ
คำพูดทิ้งท้ายของปิ่นหยกมันตลกนะ แต่ตอนนี้ขำก๊ากๆไม่ออก กำลังซึ้ง


36 พิสูจน์
โหยย อารมณ์ตอนนี้ต่างกับตอนที่แล้วอย่างลิบลับ
เหมือนกับอยู่ดีๆแผ่นซีดีที่ไรท์อนิเมที่โหลดมาเลือดตาแทบกระเด็นหายไปหาทั้งห้องก็ไม่เจอ
แต่แล้วก็กลับเจอมันอยู่ใต้หมอน(อารมณ์นี้จริงๆ Y Y)
บ้านนี้เขาสำเนาถูกต้องกันทั้งเรื่อง ทั้งนายเอกและพระเอก(ยกเว้นร้านเค้กไว้หนึง ^^)
ตรวจกันไปให้มันรู้แล้วรู้รอด จะได้เข้าใจกันสักทีว่าจะทำใจหรือจะไปต่อ

ปล.แม่พลอยได้ใจมากๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-10-2012 17:53:24 โดย u_cosmos »

cutybuay

  • บุคคลทั่วไป
ช่วงแรกหวานซะ...เขิลแทนหนูปิ่นกับคำพูดเจ้าเจี๊ยบจริงๆ  :-[
ส่วนคุณแม่เพชร  o13 (น่าจะแถมให้อีกสักหมัดนะ 555)

ออฟไลน์ Rukki

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 513
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-2
ไม่ได้กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้นานมากกกกกกกกกกกกก ... เพราะไม่มีเวลาเลยค่ะ
วันนี้ขอหนีงานที่กองสุมจะทับตัวตายมานั่งอ่านตั้งแต่ตอนที่12ได้จนถึงตอนที่39 *ปาดเหงื่อ*
โฮววววววว สนุกมากกกกกก รักเรื่องนี้มากกกกกก รักอาทิตย์มากค่ะ ;A; น้องปิ่นหยกก็รัก
ปากกัดตีนถีบมากหนูเอ้ย น่ารักที่สุด

แต่ที่ช็อคซีนีม่าที่สุดเห็นจะเป็นคุณพ่ออานนท์เนี่ยแหละค่ะ เจ้าพ่อดราม่า .. โผล่มาทำไม :m16:
ความจริงถ้าเจ็บปวดก็ไม่มีใครอยากรู้ ถ้าเป็นพี่น้องกันจริงๆ ก็ไม่เป็นไรนะคะ
พี่น้องแท้ๆยังกันยังมี ฝาแฝดได้กันยังมี ช่างมันนะอาทิตย์และปิ่นหยก = =

ดังนั้นคนเขียนอย่าใจร้ายให้ทั้งคู่เป็นพี่น้องกันเลยนะคะ ฮือออออออออออ
มาต่อเร็วๆนะตะเองงง เค้าจะแวะมาหาอีกนะ สู้ๆ ! :bye2:

ออฟไลน์ RAINYDAY

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1247/-5
    • FB page
Dormitory Boys - สะดุดรัก หอพักอลเวง

“รัก...ติดดิน”

Chapter 37 - หนึ่งสัปดาห์




ปิ่นหยกไม่รู้สักนิดว่าตัวเองอ้าปากค้างอยู่จนกระทั่งตอนคิดจะเปล่งเสียงพูดนั่นเอง 


“...แม่เพชร...”

เขาครางออกมาอ่อนระโหย ความคิดปั่นป่วนเรื่องจะโดนฟ้องเรียกค่าเสียหายหรือเปล่ายังไม่เท่าความสงสัยในประโยคที่ว่าหมัดเมื่อกี้เป็นของแม่พลอย อุตส่าห์สงบจิตสงบใจได้ในระดับหนึ่งแล้วแท้ ๆ แต่พอมาได้ยินอย่างนี้เข้ากลับยิ่งวิตกจริตขึ้นมาบอกไม่ถูก

แม่เพชรรู้อะไร? แล้วทำไมเขาที่อยู่กับเธอมาตั้งนานถึงได้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย


“ขอโทษค่ะ”  กิ่งเพชรเอ่ยซ้ำ ก้มลงช่วยลูกชายพยุงร่างอีกฝ่ายขึ้นมายืนให้มั่นคงแล้วส่งกระดาษทิชชูให้  “คุณเลือดออก นั่งพักก่อนเดี๋ยวฉันไปหาน้ำแข็งมาช่วยประคบ”


อานนท์ไม่สามารถงงมากไปกว่านี้ได้อีกแล้ว ในเมื่อเธอเองที่เป็นคนต่อยเขาเสียหน้าหงายเมื่อครู่ แต่พอเอากำปั้นทักทายเสร็จกลับพูดจาเหมือนกำลังเชิญแขกมานั่งจิบน้ำชาในสถานการณ์แสนธรรมดาสามัญ

“คุณกิ่งเพชร ผมไม่ทราบพลอยเล่าอะไรให้คุณฟังบ้าง”  เขาเปิดบทสนทนาให้เข้าเรื่องอย่างที่มันควรเป็นเรียกให้เธอชะงักฝีเท้าแล้วหันกลับมา  ทุกครั้งที่เปล่งเสียงกระตุ้นความรู้สึกปวดหนึบขึ้นมาที่จมูกทว่าเขาไม่อยากเสียเวลามากไปกว่านี้อีกแล้ว  “แต่ผมจะขอพูดตรงประเด็นเลย”

“ไม่ว่างคุยค่ะ ฉันต้องทำงานทำการ” เธอตัดบท สีหน้าหงุดหงิดใจเต็มแก่เหมือนพร้อมจะสมนาคุณเขาอีกสักหมัดในนาทีสองนาทีนี้

“ขายอาหารใช่ไหมครับ”

“ใช่”

“งั้นผมเหมาทั้งหมด”

“หา..?”

“ผมเหมาทั้งหมด”  อานนท์เอ่ยย้ำเสียงหนักแน่น แววตามุ่งมั่นกับเรื่องประหลาด ๆ เสียจนกิ่งเพชรขมวดคิ้วงุนงง 
“แล้วจะได้ปิดร้าน มาคุยกัน...เท่าไหร่ครับ”


ปิ่นหยกตะโกนเชียร์ในใจว่าโก่งราคาให้หมดกระเป๋าไปเลยก็ดีไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว  แต่เธอกลับทำเพียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ หันมายืนกอดอกอย่างไว้เชิง

“เอาอย่างนี้ คุณมีอะไรว่ามาเลยค่ะ”


“ผมว่าพูดกันที่อื่นดีกว่าไหม”
เขาหันมามองปิ่นหยกแล้วเบนสายตากลับไปหาเธออีกครั้งเป็นทำนองว่ามีเด็กอยู่ตรงนี้อีกคน แต่กิ่งเพชรยักไหล่แล้วตอบกลับมาไม่ยี่หระ

“ทำไม? เกิดอายเด็กขึ้นมาหรือคะ”


“ผมเพียงแต่..”
อานนท์หรี่ตา เชื่อแน่แล้วว่าผู้หญิงตรงหน้าคงรู้เรื่องอะไรไม่น้อยทีเดียวจึงได้พูดออกมาถึงขนาดนี้ 
“...คิดว่าปิ่นหยกอาจจะรู้สึกไม่ดีหากต้องมาได้ยิน—”


“ได้ยินเรื่องที่คุณเมาแอ๋แล้วด่าว่าพลอยเสีย ๆ หาย ๆ เพราะเธอจะแต่งงานตอนเจอกันครั้งสุดท้ายน่ะเหรอคะ?”
เธอแหวใส่ “ไม่นับเรื่องที่เกือบปล้ำเธออีก กล้าทำก็ต้องกล้ารับหน่อยสิคุณ! เป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า!?”


“หือ..!?”



ใช้คำว่าหูผึ่งยังอธิบายอาการของเขาไม่ได้สักกระผีกเลย



เกือบปล้ำ?



“เป็นอะไรไปคะ!?”





.......................................................................




.........................................



.



.



.



.



.



‘ปิ่นหยกเป็นลูกของพลอยกับพี่เขยฉัน!’


...คำพูดของแม่เพชรทำให้เขาอุ่นใจพอจะคิดว่าคุณอานนท์เมาแล้วเพ้อเจ้อไปเองตั้งแต่เมื่อครั้งอดีต

ทว่าแม้จะบอกตัวเองอย่างนั้นก็ยังอดเป็นกังวลไม่ได้เลย แม่เพชรกับแม่พลอยเป็นแฝดกันน่าจะสนิทกันพอจะเล่าเรื่องราวที่ไปเจอมาให้อีกฝ่ายฟัง แต่พวกเธอเล่าให้ฝาแฝดของตัวเองฟังทั้งหมดจริง ๆ หรือ?

เธอยืนยันหนักแน่นว่าคุณอานนท์กับแม่ของเขาไม่ได้มีอะไรกันแน่นอน นอกจากผู้ชายคนนี้เมาแล้วพูดกับแม่พลอยด้วยภาษาวอนให้เอาแข้งฟาดก้านคอเรื่องเธอจะแต่งงานทั้งที่ตัวเองเป็นคนไปมีครอบครัวก่อนแท้ ๆ สุดท้ายแม่พลอยก็หนีกลับมาก่อนโดยไม่ลืมจะบอกเพื่อนร่วมรุ่นไปสองหรือสามคนว่าเจอหน้า ‘อานนท์ วิจิตรนิรันดร์’ อีกเมื่อไหร่ช่วยต่อยแรง ๆ ให้หมดหล่อแทนเธอคนละทีเป็นการเอาคืน


‘ถ้าคุณข้องใจนักฉันท้าให้ตรวจได้เลย!’


ปิ่นหยกหลับตา เสียงประกาศกร้าวของแม่เพชรยังดังก้องอยู่ในหู กับสัมผัสที่ยังค้างคาอยู่จากแรงบีบเบา ๆ ที่ไหล่ของเขาเป็นเชิงเรียกความมั่นใจ

...และเขาควรเชื่อเธอ เหมือนที่เคยเชื่อตลอดมา...



พวกเขาเพิ่งเดินทางออกจากห้องแลบเอกชนซึ่งรับตรวจดีเอ็นเอโดยใช้เซลล์จากกระพุ้งแก้ม กว่าจะได้ผลตรวจก็อีกหนึ่งสัปดาห์ให้หลัง แล้วระหว่างนี้เขาควรวางตัวอย่างไรดี

“คุณอานนท์”  ปิ่นหยกพึมพำทำลายความเงียบขณะที่ยังนั่งสงบเสงี่ยมอยู่บนรถ สมองนึกหาบทสนทนาอะไรสักอย่างเพื่อไม่ทำให้บรรยากาศอึมครึมเกินไปนัก

“หือ?”

“...เวลาคุณเมาแล้ว...พูดจา....ไม่ดี...เหรอครับ?”

ถามบ้าอะไรออกไปวะเนี่ย!?

อีกฝ่ายหัวเราะหึ ๆ ออกมาแผ่วเบา แตะเบรกจนรถชะลอแล้วหยุดลงตรงสี่แยกไฟแดงก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้เขา
“...เรียกว่าปากหมาเลยดีกว่า”

ปิ่นหยกสะดุ้งเล็กน้อย มาดผู้ชายคนนี้ไม่ให้จะเอ่ยอะไรอย่างคำว่า ‘ปากหมา’ ออกมาได้หน้านิ่งแบบนี้เลย อีกอย่างเขาไม่ได้ตั้งใจพูดอย่างนั้นสักหน่อย แม้ไม่ปฏิเสธว่ามีแอบคิดอยู่บ้างก็เถอะ

“...เหมือนลูกชายคุณเลย”

“อาทิตย์เมาด้วยเหรอ?”


บ้าฉิบ! 
ลืมไปเสียสนิทว่าหมอนั่นอยู่บ้านเป็นคุณชายไม่น่าเคยเมาให้พ่อเห็น เอามาพูดอย่างนี้จะเสียเครดิตเด็กดีของป๊ะป๋ารึเปล่า อึกอักอยู่ครู่ใหญ่จนอีกฝ่ายเอ่ยขึ้นเหมือนอ่านใจออก

“เล่ามาเถอะ ไม่ว่าอะไรหรอก” อานนท์พูดกลั้วหัวเราะ “ฉันก็อยากรู้มุมที่ไม่เคยเห็นของลูกชายตัวเองเหมือนกัน”

ปิ่นหยกเหลือบมองคนข้าง ๆ รถเริ่มออกตัวเมื่อไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียวอีกครั้ง แล้วเขาก็กลับมาก้มหน้าก้มตามองตักตัวเองอย่างกับมีลายแทงขุมทรัพย์ปรากฏอยู่  “ให้พูดจริง ๆ หรือเอาแบบถนอมน้ำใจดีล่ะครับ”

นั่นทำให้ชายหนุ่มยิ่งหัวเราะเสียงดัง

“เอาสิ คุยแบบคิดว่าฉันเป็นเพื่อนคนหนึ่งของเธอก็ได้ เหมือนที่เธอเล่าเรื่องเขาให้ฉันฟังตอนกินไอติมกันวันนั้นไง”


อยากเอาหน้าซุกใต้เบาะแล้วไม่ต้องโผล่หัวขึ้นมาอีกเลยตลอดการเดินทาง! โดนรู้จริงด้วยว่าวันนั้นเขาพูดถึงอาทิตย์


เด็กหนุ่มนั่งกระอักกระอ่วนไปอีกครู่ใหญ่ แต่สุดท้ายก็คิดได้ว่าช่างหัว(เขาเอง)เถอะ...ไม่เหลืออะไรจะเสียแล้วจึงได้สูดลมหายใจเฮือก ก่อนจะพูดออกมาชัดถ้อยชัดคำ

“อาทิตย์เมาแล้วปากหมามากครับ”


“นั่นไง..กะอยู่เชียว”


ปิ่นหยกลอบมองเสี้ยวหน้าของคนที่ขับรถอยู่ อาทิตย์เองพออายุเยอะขึ้นแล้วก็คงรูปลักษณ์ประมาณนี้ มันน่าตลกที่หลังจากได้คุยกับแม่เพชรบรรยากาศระหว่างเขาและผู้ใหญ่ข้างกายก็เหมือนกับเชือกซึ่งผูกเป็นปมตึงจนเกือบขาดแต่แล้วอยู่ ๆ ปมนั้นก็ค่อยคลายตัวออกกลายเป็นเส้นเชือกหย่อน ๆ กองขยุกขยุยอยู่บนพื้น ยังแก้ให้เป็นเส้นสวยงามไม่สำเร็จแต่ก็ไม่ได้ตึงเปรี๊ยะจนหายใจไม่ทั่วท้องอย่างก่อนหน้านี้


แต่ให้ว่ากันตามจริง...ไอ้กองเชือกพันกันอีนุงตุงนังนี่มันคาใจชะมัดเลย


“คุณเองก็ไม่ได้อยากให้ผมเป็นลูกหรอกใช่ไหมครับ”

“ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ”

“คุณแค่รู้สึกผิดต่อแม่พลอย ต่อคนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการกระทำไร้ความรับผิดชอบของตัวเอง”

อานนท์ขยับมุมปากยักยิ้มพึงใจ กระนั้นคิ้วก็ยังขมวดเป็นปมอยู่กลางหน้าผาก
“เธอเป็นเด็กฉลาด แถมยังพูดตรงอีกด้วย”

“...ขอโทษครับ”

เขาโบกมือเป็นทำนองว่าอย่าใส่ใจ “ฉันรู้สึกผิดต่อแม่ของเธอ และขณะเดียวกันก็รู้สึกผิดต่อภรรยาของฉัน อาทิตย์ แล้วก็อันนา”

เด็กหนุ่มพยักหน้า อีกฝ่ายจะรู้สึกอย่างนั้นไม่ใช่เรื่องแปลก หากไม่รู้สึกอะไรเลยต่างหากจึงเรียกว่าผิดมนุษย์มนา

“เธอพอจะเข้าใจความทรมานที่อยู่กับฉันมาเนิ่นนานนี้หรือเปล่า ฉันรักภรรยาของฉัน รักลูก ๆ ทั้งสองคน”  เขาหยุดพักครู่หนึ่ง เพื่อปรับสีหน้าให้เป็นปกติ พูดถึงเรื่องพวกนี้ทีไรก็เจ็บปวดที่ไหนสักแห่งขึ้นมาทุกครั้งกับความรู้สึกผิดซึ่งหลอกหลอนเขามาหลายปี  “...แต่ก็ยอมรับว่าเคยรักกิ่งพลอยจริง จนถึงวันที่รู้ว่าเธอจะแต่งงานก็ยังอดสะเทือนใจอยู่ลึก ๆ ไม่ได้ เรื่องมันถึงได้กลายเป็นแบบนี้”


“คุณก็เลยพยายามทำอะไรสักอย่างเพื่อชดเชยความรู้สึกผิดในใจ?”


“จะว่างั้นก็ได้”


ปิ่นหยกขมวดคิ้ว จด ๆ จ้อง ๆ อีกฝ่ายอยู่ครู่ใหญ่ สุดท้ายก็ทนต่อความค้างคาใจไม่ไหวเอง 
“คุณอานนท์..ผมถามจริง ๆ คุยกันแบบเปิดอกเลย”


“ว่ามาสิ”


“คืนนั้นคุณมีอะไรกับแม่พลอยจริงหรือครับ”


ถามตรงดีจริงเด็กอะไร


“ถ้าให้พูดความจริงเลยคือฉันจำไม่ได้ ตลกดีไหม แต่องค์ประกอบหลายอย่างมันทำให้น่าสงสัย ซึ่งให้เล่ารายละเอียดเลยคงไม่เหมาะกับเด็กเท่าไหร่”  ชายหนุ่มเหลือบมองกลับมาแวบหนึ่งแล้วหันไปสนใจเส้นทางตรงหน้าต่อ   “...อย่างที่บอกว่ามีเหล้า..”


เหล้าอีกแล้ว

“....เหล้านี่แย่นะครับ” เขาเปรย ความหงุดหงิดใจเจืออยู่ในสีหน้าด้วยสาเหตุทั้งเรื่องที่ไม่ได้คำตอบชัดเจนและจากความทรงจำซึ่งมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาเกี่ยวข้องครั้งก่อน ๆ 
“ผมก็สั่งห้ามไอ้ลูกเจี๊ยบกินอีกเด็ดขาด”


“ไอ้ลูกเจี๊ยบ? …สั่งห้าม?”


รู้สึกได้เลยว่ารถซึ่งเคลื่อนตัวไปเนิบนาบถึงกับกระตุกไปวูบหนึ่ง


ว้อยยยยยย! ปากหนอปาก! นิสัยปากไวอย่างนี้ต้องแก้ยังไงถึงจะหาย 


“....คือ....ผมหมายถึงอาทิตย์”


“ลูกเจี๊ยบเหรอ..”
อานนท์ทวนคำแล้วถึงกับหลุดหัวเราะออกมายกใหญ่ บรรยากาศคร่ำเครียดระเหยเป็นควันแล้วโดนเป่าออกทางท่อไอเสียรถเรียบร้อย ที่แย่คือทำไมเขาต้องหน้าร้อนผ่าวไปหมดอย่างนี้ก็ไม่รู้
“ฟังดูก็เหมาะดีนะ”

ชายหนุ่มสังเกตอาการผู้เยาว์ด้านข้างด้วยหางตา ทุกครั้งที่มีเรื่องของอาทิตย์ปรากฏในบทสนทนาเป็นต้องได้เห็นปฏิกิริยาน่าสนใจซึ่งเขาเชื่อว่าไม่ได้คิดไปเองจากเด็กคนนี้ 
“เดาว่าคงสนิทกันในระดับหนึ่งเลยใช่ไหมถึงสั่งห้ามได้”

“.....”

สีหน้ากึ่งระแวงปนวิตกจริตซึ่งพยายามทำขรึมแต่ไม่สำเร็จของปิ่นหยกทำให้เขาเกือบหัวเราะออกมาอีกแล้ว
“อย่าเครียดสิ...แค่ถามในฐานะพ่อ....”

“??”  เด็กหนุ่มชะงัก หันมาเลิกคิ้วพร้อมส่งสายตากดดันซึ่งเดาว่าเจ้าตัวคงไม่ได้ตั้งใจจนเขาต้องพูดต่อให้ครบ

“...ของเพื่อน”

“อ้อ....ครับ....”  อีกฝ่ายพึมพำ
“ก็เรียนห้องเดียวกัน แถมเป็นรูมเมทกันด้วย”

“แล้วยังทำงานด้วยกันอีก” เขาช่วยต่อ “อย่างนี้แทบจะตัวติดกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเชียวนะ”

ปิ่นหยกนั่งยุกยิก  คุยเรื่องอื่นกันอยู่ดี ๆ ทำไมถึงเข้าประเด็นนี้ไปได้  นึกตัดพ้ออยู่ในใจว่าคู่สนทนาเขาช่างขี้โกงเป็นบ้าที่สามารถเบนทิศทางจากเรื่องซึ่งตัวเองกำลังถูกไล่ต้อนมาเป็นฝ่ายหัวเราะใส่เขาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทันรู้ตัว หรือเป็นเพราะตัวเขาเองที่แพ้ทางในด้านชั้นเชิงเสียราบคาบ


ทิวทัศน์ด้านนอกตัวรถเริ่มกลับมาคุ้นตาบอกให้รู้ว่าอีกไม่กี่นาทีก็จะกลับถึงร้าน ช่วงนี้ลาบ่อยอู้บ่อยเสียจนถ้าโดนหักเงินเดือนจะไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย รถควรเลี้ยวขวาข้างหน้านี้ ทว่าสารถีหน้ามึนก็ยังไม่คิดเปิดไฟเลี้ยวหรือชะลอความเร็วรถสักทีจนทำท่าจะออกนอกเส้นทาง เห็นท่าไม่ดีเลยรีบท้วงก่อนอีกฝ่ายได้มีโอกาสทำเนียนขับเลยไปไกลกว่านี้

“ไปไหนครับ!?”

“อ้าว...โดนจับได้ซะแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นทีเล่นทีจริงกลั้วหัวเราะ หลังออกมาจากบ้านเขามาดูจะอารมณ์ดีเสียเหลือเกิน 
“แวะหาอะไรกินกันก่อนไหม”

“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากรีบกลับแล้ว”

“ให้อาทิตย์รอหน่อยไม่ได้หรือ”

ปิ่นหยกทำหน้าตาตื่น “ผมจะกลับไปทำงานต่อต่างหาก”

“ล้อเล่นเท่านั้นเอง”  อานนท์เผลอยิ้มชอบใจ หักพวงมาลัยให้รถเลี้ยวไปในทิศทางที่ควรจะเป็น ขืนบังคับพาไปไหนไม่รู้เจ้าเด็กนี่จะทำตัวบ้าบิ่นขู่กระโจนลงจากรถอย่างครั้งก่อนอีกหรือเปล่า
“เธอนี่เป็นคนตลกจริง”

“.....” 
และเขาได้รับสายตาค่อนขอดแบบเดียวกับที่กิ่งพลอยชอบทำในอดีตเวลาโดนเขาแกล้งอำโน่นนี่กลับมา เห็นแล้วก็อดไม่ได้จะเอื้อมมือไปยีผมเสียจนยุ่งเหยิง มานึกตกใจกับตัวเองในอีกไม่กี่วินาทีให้หลังว่าเขารู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้มากกว่าที่คิด จากตอนแรกแค่อยากรับผิดชอบการกระทำตัวเอง ถึงตอนนี้เผลอรู้สึกไปแล้วว่าหากมีลูกชายแบบปิ่นหยกอีกสักคนชีวิตคงสนุกสนานครึกครื้นดีไม่น้อย



ล้อรถนิ่งสนิทลงเยื้องกับทางเข้าร้านเค้กทานตะวันอยู่นิดหน่อย อานนท์เลือกไม่จอดตรงหน้าร้านเพื่อเลี่ยงการเผชิญหน้ากับลูกชายตัวเองซึ่งมีโอกาสเป็นไปได้สูง เจอแล้วเดี๋ยวก็อดไปนั่งพูดคุยด้วยนาน ๆ ไม่ได้อีก
หันไปเห็นปิ่นหยกยกมือไหว้ ร่างโปร่งทะมัดทะแมงขยับตัวเตรียมลงจากรถ แต่การเคลื่อนไหวกลับชะงักลงเพราะเขาขัดจังหวะขึ้นเสียก่อน

“สมมตินะ...แค่สมมติเฉย ๆ ถ้าเราเป็นพ่อลูกกันจริง”

เด็กหนุ่มนั่งนิ่ง มองหน้าเขาด้วยสายตาครุ่นคิด ริมฝีปากเม้มจนเกือบเป็นเส้นตรงแต่ไม่ได้ตอบ และเขาก็ไม่คิดว่าเป็นเรื่องเหลือบ่ากว่าแรงกับการนั่งรอให้เจ้าตัวพูดอะไรกลับมาสักอย่าง

“...เธอคิดว่าไง”


ปิ่นหยกเป็นฝ่ายละสายตาออกมาก่อนแต่ไม่รู้ควรมองไปที่ไหนจึงเปลี่ยนไปจับจ้องกับหัวเข่าสองข้างของตัวเอง เรื่องนั้นเขาก็ยังไม่แน่ใจคำตอบ ถึงพยายามบอกอะไรไปตอนนี้แต่ใครจะรู้ว่าตอนแจ้งผลตรวจจริง ๆ อีกหนึ่งสัปดาห์ให้หลังแล้วยังสามารถทำตามความคิดเดิมได้อยู่หรือเปล่า

“ผม....ยังไม่รู้ครับ...”  เขาผลักประตูแล้วพาตัวเองออกจากรถ หันกลับมายืนลังเลอีกหนึ่งอึดใจก่อนจะเอ่ยเสียงจริงจังให้ได้ยินไปถึงเจ้าของพาหนะคันงาม

“แต่ผมคิดว่าคุณเป็นคนแก่เฟอะฟะความจำแย่ หน้ามึน แล้วก็ติดจะเพี้ยนหน่อย ๆ”

ถือว่าปิ่นหยกใจกล้ามากทีเดียวสำหรับการแสดงความเห็นอย่างนั้นออกไป คนที่นั่งหน้าเหวอหลังจากได้ยินถ้อยคำบรรยายของเขาอยู่นี่น่ะหรือจะเป็นพ่อแท้จริงเขาไปได้ ...บ้าแล้ว เขาเชื่อแม่เพชร หรืออย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่พยายามบอกตัวเองให้มั่นใจ

“ผมไม่ใช่ลูกคุณหรอก...เชื่อสิ”


ก่อนเขาจะปิดประตูแล้ววิ่งหายลับเข้าร้านเค้ก ทิ้งอานนท์นั่งหัวเราะกับตัวเองเพียงลำพังในรถหลังตั้งตัวติดในที่สุดกับความเห็นตรงไปตรงมาซึ่งน้อยคนนักจะกล้าพูดกับเขาแบบนี้



..................................................................




............................................


.


.


.


.


.


.



“กลับช้าจัง”  อาทิตย์แทบจะกระโดดกอดคนตรงหน้า พอเข้าใจความรู้สึกคิมว่าทำไมชอบเกาะปิ่นหยกนัก ตัวกำลังน่ากอดเลยทีเดียว

“ธุระเยอะไปหน่อย”
ร่างโปร่งยกมือผลักเขาออกไม่จริงจังนัก ประเมินแล้วเดี๋ยวต้องสบถอะไรสักอย่างออกมาเป็นแน่เลยชิงพูดเรื่องอื่นก่อน

“มีลูกค้าถามถึงนายด้วย”

ปิ่นหยกทำตาโต อาจเป็นพี่สาวหนึ่งในลูกค้าประจำที่ชอบมีขนมมาเผื่อบ่อย ๆ
“แล้วมีฝากของอะไรมาให้ด้วยหรือเปล่า”

“มี”

“ไหน?”

“แต่ฉันบอกว่าไม่ต้องแล้ว”

“ห๊ะ!?”

“บอกไปว่านายมีแฟนแล้ว ให้ของบ่อย ๆ เดี๋ยวแฟนหึง”


บรรยายไม่ถูกเลยว่าเขาอยากจับมันฆ่าหมกส้วมขนาดไหน  ติดที่ว่าตัวใหญ่ขนาดนี้เดี๋ยวส้วมเต็มเร็วเลยเปลี่ยนเป็นผลักหัวทิ่มแทน

“เลวววว!! ไอ้ตัวขัดลาภ!!”

“อุตส่าห์ไม่พูดแล้วนะว่าแฟนคนนั้นคือฉันเอง”  ท่านชายเงยหน้าขึ้นมาทำเสียงน่าสงสารพร้อมแจกแจงเหตุผลซึ่งไม่ช่วยเรียกคะแนนกลับมาแม้แต่น้อย  “กลัวนายเรตติ้งตก”

ปิ่นหยกยกมือขึ้นนวดขมับ รู้สึกปรับอารมณ์ไม่ค่อยทันขึ้นมาพิกล เมื่อตอนกลางวันเขาเพิ่งสู้รบปรบมือกับคุณพ่อมึนใหญ่ที่ขนเอาอดีตขมุกขมัวอะไรมาไม่รู้ตั้งมากมาย พาไปโดนแม่เพชรต่อยเรียกสติมาหนึ่งครั้ง ก่อนจะโดนหิ้วกระเตงไปแลบเอกชนเข้าขั้นตอนนู่นนี่นั่นเพื่อตรวจดีเอ็นเอซึ่งกว่าจะรู้ผลก็ต้องทนวุ่นวายใจไปอีกหนึ่งสัปดาห์เต็ม นั่งรถกลับมาพร้อมดำเนินบทสนทนาซึ่งให้อารมณ์ประหลาดกับหนุ่มใหญ่ตัวต้นเหตุเรื่องวุ่นวาย สุดท้ายมาจบที่พฤติกรรมเพี้ยน ๆ อย่างน่าโดดเตะของคุณชายหน้าหล่อผู้เป็นลูก คนตระกูลนี้คิดจะทำชีวิตเขาสับสนอลหม่านไปถึงไหนกัน...?


“เวรเอ๊ย อยู่กับแกแล้วปวดหัวฉิบหาย”

“ปวดหัวได้ แต่ไม่ปวดใจแน่นอนครับ”

...ถึงกับขนลุก

“เสี่ยวบัดซบ!! ไปขุดมาจากไหนวะ!”

“พี่แววสอนมา”

เสียงทุ้มไขข้อสงสัยยิ่งพาลจะทำให้ไมเกรนขึ้น คนร้านนี้เป็นอะไรกันไปหมด ไอ้ตัวสูงตรงหน้านี่ก็เกิดอยากทำตัวเป็นลูกไก่ใสซื่อ ใครสอนอะไรมาท่านชายเอามาใช้หมด ไม่ไหวจะเคลียร์แล้วจริง ๆ ได้แต่บ่นออกมาเสียงอ่อนแรง

“เออ...กรูยอม”

“จริงเหรอ!?”

ปิ่นหยกขมวดคิ้ว นึกสงสัยว่าอีกฝ่ายจะดีใจทำไมมากมายอยู่นานกว่าจะรู้ตัวว่าเพิ่งพูดอะไรออกไป คงไม่ใช่ว่าลูกเจี๊ยบน้อยทำมึนตีความไปไกลแล้วใช่ไหม

“งั้นคืนนี้เลยนะครับ หลังอาบน้ำเสร็จ”
อาทิตย์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ นัยน์ตาเป็นประกายวิบวับมีเลศนัย ถ้าเป็นลูกหมาคงต้องบอกว่าออกอาการหูตั้งหางกระดิก แต่เป็นลูกไก่อาจนึกภาพเอาว่ากำลังตีปีกพั่บ ๆ อยู่แทนน่าจะพอไหว


เดี๋ยวนะ...ชักไปกันใหญ่แล้ว


“.....คืนนี้อะไร!?”

“ก็บอกยอมแล้วไง”

“ไม่ใช่ยอมแบบนั้น!”

“รู้เหรอฉันหมายถึงแบบไหน” ใบหน้าคมโปรยยิ้มกรุ้มกริ่ม กดเสียงลงต่ำได้ยินแล้วชวนให้ใจกระเด้งมาออกสเต็ปอยู่นอกซี่โครง  “..ปิ่นหยกลามก”

อ้าว..ตกลงกรูผิด?
แต่อย่างมันมีหน้ามาว่าคนอื่นเขาแบบนี้ด้วยเรอะ!?


“อาทิตย์ครับ”  เขาเอ่ยเสียงนุ่ม มีอันต้องได้งัดมุกนายปิ่นหยกผู้มารยาทงามพูดจาไพเราะเสนาะหูมาใช้อีกแล้ว 
“...อย่าดื้อสิ.......นะ?”


อีกฝ่ายทำสีหน้าประหลาดใจเพียงแวบหนึ่งแล้วจึงก้มลงงับเบา ๆ ที่ปลายจมูกเขา
“อือ...ไม่ดื้อ ปิ่นหยกพูดเพราะน่ารักจัง”


ไอ้ลูกเจี๊ยบลามปาม...ได้ทีเอาใหญ่นะเมิง!


“ฉันยังไม่พร้อม...”

อาทิตย์ดูจะสนุกสนานกับการยื่นหน้ามางับ ๆ ปล่อย ๆ อยู่แถวจมูก ไม่รู้ชอบใจอะไรนักหนา แม้แต่ตอนถามออกมาริมฝีปากก็ยังง่วนอยู่ที่เดิมไม่ยอมห่าง  “แล้วเมื่อไหร่จะพร้อม”

เขาทำหน้านิ่วคิ้วขมวดโดยไม่รู้ตัว ถอยห่างออกมานิดหน่อยก่อนจะโดนกินเข้าไปทั้งจมูก กว่าผลตรวจดีเอ็นเอจะออกก็ปาเข้าไปตั้งอีกหนึ่งสัปดาห์ ถึงแม้เชื่อใจในคำพูดแม่เพชรแต่จะให้ทำตัวเหมือนเป็นคู่รักไปมากกว่านี้คงทนต่อความรู้สึกผิดบาปไม่ได้หรอก


“อีกอาทิตย์นึงค่อยคุยกันใหม่”


แต่ไม่ได้หมายความว่าถ้าไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วสัปดาห์หน้าจะยอมมอบกายถวายร่างหรอกนะ เขาแก้ต่างให้ตัวเองในใจ สถานการณ์จวนตัวขอเอาให้รอดคืนนี้ไปได้ก่อน ที่เหลือค่อยว่ากันทีหลัง

“หนึ่งอาทิตย์? มีความหมายหรือมีเรื่องอะไรที่ฉันควรรู้หรือเปล่า”

อาทิตย์สบตาเขานิ่ง แม้แววตาไม่ได้สื่อไปทางกดดันหรือคาดคั้น แต่ความหวั่นไหวลึก ๆ ซึ่งฉายอยู่ในนั้นทำให้เขาอึดอัดใจบอกไม่ถูกจนต้องถอนหายใจยาวออกมาแทบเกลี้ยงปอด
 

พอเถอะ...เขาเหนื่อยจะปิดบังแล้ว




“..เดี๋ยวเล่าให้ฟัง”




To be continued…


===================================



เราก็ยังอดอรั๊งหนุ่มใหญ่อยู่ลึก ๆ ไม่ได้ค่ะ (ฮาา)

ขอบพระคุณงาม ๆ ทุกคอมเม้นต์และที่ช่วยแก้คำผิดให้ด้วยค่ะ *ฟัด*  :กอด1: :L2: :pig4: :pig4: :pig4:

แล้วพบกันตอนหน้า ตอนพิเศษวันเกิดอาทิตย์ 19/09/55 จะพยายามปั่นให้ทันค่ะแฮ่ก ๆ


***สารบัญคลิกที่นี่ค่ะ***
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-09-2012 19:40:31 โดย RAINYDAY »

ออฟไลน์ RAINYDAY

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1247/-5
    • FB page
โซนของแถม

ต่อจากรูปเมื่อของแถมครั้งก่อน เห็นแล้วเลยอยากเอามาลงสีเล่นหน่อยนึค่ะ



แล้วก็เลยตามมาด้วยรูปนี้ เดี๋ยวจะไม่เท่าเทียมเลยต้องผลัดกันเด็กบ้าง





แอบตัดเส้นไว้ด้วยล่ะ ไม่รู้จะว่าได้ลงสีไหม




ส่วนนี่เห็นเสื้อแบบที่วัยรุ่นชอบใส่แล้วเผลอคิดค่ะ 555




"...ก็ปิ่นหยกไม่ยอมใส่เสื้อพวกนั้นดี ๆ นี่"


ปิดท้าย



พบกันครั้งหน้าวันเกิดอาทิตย์ค่ะ >w<

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-09-2012 00:25:24 โดย RAINYDAY »

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
ลูกเจี๊ยบน้อย ทำตัวน่าดีดมากนะ
อัตราการลวนลามเข้าเกณฑ์อันตรายขึ้นทุกที
ตอนอยู่ห่างแม่ไก่เป็นชายเฉื่อย
แต่พอใกล้หน่อยก็เป็นชาเลื้อย



ตาคนนี้นี่มัน...

ออฟไลน์ KARMI

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 920
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-2
ขอบคุณค่ะ :กอด1:

รอตอนพิเศษวันเกิดเจี๊ยบ (ขอให้ได้แม่ไก่ผูกโบว์) :impress2:

ป.ล. รูปน่ารักทุกรูปเลยค่ะ :-[

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด