หัวข้อ: [เรื่องสั้น] เมื่อผมต้องไปหา 'หมอ' (NC18+) แวะมาส่งท้าย P.11

[taran]

นัดครั้งต่อไปจะเตรียมตัวมาอย่างดีเลยครับ 

[thunchanok1]

อ้าว นึกว่าหมอจะคว้ามือน้ำอีก เจอคำว่า END ปุ๊บ งงเลย 555555555

[amps]

หมอจะตรวจวันไหนนนนนนนนนน  หนูไปด้วยยยยยยยยยย

[tay028643904]

บ้้าที่สู๊ดดดดดดดดด!!
ทำไมตัดกันอย่างเน้?!! เดี๋ยวทุบตายเลย
ทำไมไม่ทำเป็นเรื่องยาว ขอร้องงงงงงงงงง

[sevenkung]

พี่แบงค์แคลชมากๆๆๆๆๆๆ = ค้างคา
มาต่อเร็วๆเลยยยยยยยย

[apple]

อึ้งเลยทีเดียว!!

[inspirer_bear]

ค้างงงคาาา รีบๆๆมาต่อนะค้าบบบ

คุณหมอเชนจะทำยังไงต่อไปเนี้ยยย

น้องน้ำน้อยใจใช่ไหมมม

[ploylw_chery]

รอตอนต่อไปจ้าาา 

[POPEA]

รอคิวหาหมอมาตั้งนาน~ ได้เป็นคิวสุดท้าย >///<
ค้างมากก T^T ทิ้งไว้แบบนี้

[PaYtaI123]

หมอเชน ตามไปเซ่

[ลำนำบุหลันครวญ]

เข้ามาเพราะวงเล็บ 

อันที่จริงชอบฟิคคุณหมอเป็นทุนเดิม จะ NC หรือไม่ NC ก็ชอบ

สนับสนุนอีกเสียงว่าทำเป็นเรื่องยาวน่าจะดี แต่ขอให้แต่ละตอนยาวกว่านี้หน่อยได้ไหมครับ อิอิ

อีกอย่างที่อยากแนะนำ อยากให้ลำดับการกระทำของตัวละครให้สมูธกว่านี้สักนิด

เช่นตอนล่าสุด ฉากที่ว่ายกออกจากตักทำเอาเราสะดุดเล็กน้อย ว่าเอ๊ะ แล้วมันไปนั่งตักกันตอนไหน?

แต่โดยรวมก็โอเคครับ โดยเฉพาะจุดขายที่โปรยไว้ บทอัศจรรย์นี่ยอมจริงๆ 

[golove2]

หมอเชน ไม่ใจเลย

 

[takara]

ก้อหมอเชนไม่ชัดเจนนี่นา น้องน้ำคิดถูกแล้วแระอย่าไปยอมอย่างเดียว

[HimekaSisne]

“ไอ้เหี้ยน้ำ!!! ตื่นนนนนนนนนน” หาววววว เสียงมหาภัยของไอ้ทิวอีกแล้ว คนจะนอนหลับสบายๆบ้างก็ไม่ได้ อะเด่อ -__-



“คร้าบๆ ตื่นแล้วครับคุณพ่อ”



“กูให้เวลามึงสามนาที ในการทำทุกอย่างให้เสร็จ เร็ว!” ไอ้ทิวสั่งผมแล้วเดินออกจากห้องไปเลย อ่าว ทิ้งระเบิดไว้ให้กูอีกละ




ว่าแต่…มันสายแล้วนิเฮ้ย!!!









“มาสายไปสามนาที คงรู้นะคะว่าต้องทำยังไง” เสียงโหดเหี้ยมของอาจารย์วันเพ็ญทำเอาพวกผมสองคนหนาวเย็นไปถึงไขสันหลัง เอาอีกแล้วกู T_T



“เพราะมึง!”



“ง่ะ T^T” ไอ้ทิวชี้นิ้วคาดโทษผมไว้แล้วนั่งลงอย่างหงุดหงิด เพราะเย็นนี้เราทั้งสองต้องไปรับชะตากรรมเดิมๆที่โรงพยาบาลนั่นอีกน่ะสิ



โรงพยาบาล…หมอ…



เฮ้อ อย่าคิดถึงมันสิไอ้น้ำ…หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปแล้วที่ผมดำเนินชีวิตตามปกติ ไม่ได้ไปทำงานที่โรงพยาบาล ไม่ได้ไปหาหมอ ไม่ต้องไปตามนัด แต่ทำไมมันถึงรู้สึกไม่เหมือนเดิมนะ…



ผมรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ เมื่อรู้ว่าวันนี้จะต้องไปที่โรงพยาบาล ใจมันเต้นตึกๆตักๆเหมือนตื่นเต้นอะไรสักอย่าง ผมไม่ได้รู้สึกอะไรใช่ไหม เชื่อผมสิ T_T












ถ่อสังขารมาอยู่ถึงหน้าโรงพยาบาลแล้วได้แล้ว วันนี้ผมจะต้องไปช่วยแผนกจ่ายยา ส่วนถึกและบึกบึนอย่างไอ้ทิวก็ไปเข็นเตียงผู้ป่วยซะ วะฮ่าๆๆๆๆ ^O^ สะใจ



เรียนรู้อะไรนิดๆหน่อยๆผมก็ต้องคอยเป็นผู้ช่วยพี่เภสัชฯสุดสวย เค้าบอกชื่อยามา ส่วนผมจะเป็นคนไปไล่หาให้



“ว้า…ยาแก้อักเสบหมด น้ำจ้ะ ช่วยไปเอาให้ที่ชั้นบนหน่อยได้ไหม?” พี่เภสัชฯหันมาขอร้องผม มีเหรอผมจะปฏิเสธคนสวยๆ ^^



“ได้ครับๆ…ให้ไปเอาที่ไหนครับ?”



“ห้องตรวจ 2 จ้ะ พอดีว่าในห้องนั้นหมอเอาไว้ให้คนไข้ทานหลังจากตรวจเสร็จ น่าจะมีเหลือนะ”



O___O!



อึ้ง…



ห้องตรวจ 2…



“ได้ไหม หรือว่าน้ำไม่ว่าง?” พี่เภสัชทำหน้าไม่สบายใจแล้วหันมาถามผมอีกที



“วะ…ว่างครับๆ เดี๋ยวผมไปเอามาให้” ผมพูดแล้วเดินออกมาจากห้องจ่ายยาเลย ใจจริงผมไม่อยากไปหรอกนะ แต่ว่าทำยังไงได้ล่ะ…



ถ้าเปิดเข้าไปหมอเชนจะมองหน้าผมยังไงนะ…หมอจะพูดเหมือนกับที่เจอกันทุกครั้งรึเปล่า…หรือว่าแค่มองแล้วก็เงียบไป



เอาว่ะ! แค่เข้าไปเอายาเอง หมอพูดอะไรก็เออออไปละกัน ไอ้น้ำสู้เว้ย!













ห้องตรวจ 2
นพ.ณาชิน โตศนาการ



ในที่สุดผมก็เดินมาจนถึงห้องตรวจ 2 ผมสูดหายใจแรงๆทีนึง รวบรวมความกล้า เคาะประตูสองสามทีแล้วเปิดเข้าไป



แอด…



ภาพแรกที่เห็นคือหมอเชนที่กำลังฟุบหน้าลงกับโต๊ะ คาดว่าคงจะนอนอยู่ละมั้ง…ผมเดินเข้าไปสะกิดที่ไหล่ของหมอสองสามทีแต่ก็ยังไม่ตื่น เอาไงดีวะ ถ้าไม่ตื่นก็ไม่รู้น่ะสิว่ายาแก้อักเสบอยู่ที่ไหน



“หมอครับ…หมอเชน หมอเชนครับ” ผมเรียกแล้วเขย่าคนที่ฟุบหน้าลงอยู่ ได้ยินแต่เสียงครางอู้อี้ตอบกลับมา



“อื้อออ…น้ำ” ฮะ? น้ำ น้ำอะไร น้ำไหนผมไม่เข้าใจ สงสัยหมอคงหิวน้ำมั้ง ผมเดินไปหยิบขวดน้ำรินใส่แก้วแล้วพลิกหมอให้หงายหน้าออกมา ประจวบเหมาะกับหมอเชนเริ่มตื่นลืมตาสะลึมสะลือ



“น้ำ…” หมอเชนครางออกมาแผ่วเบา ผมรีบหยิบแก้วน้ำไปให้



“นี่ครับน้ำ” ผมยื่นแก้วน้ำไปตรงหน้า ทำไมหมอดูซูบๆจัง…



หมอเชนมองผมสลับกับแก้วน้ำงงๆแล้วรับไปดื่ม ผมมองไปที่หน้าของหมอ ขอบตาดูคล้ำๆเหมือนคนไม่ได้นอน ไหนจะท่าทางเหนื่อยๆนั่นอีก



“คือห้องจ่ายยาให้ผมมาเอายาแก้อักเสบน่ะครับ” ผมรีบพูดธุระของตัวเอง



“ที่แผนกหมดแล้วเหรอ?”



“ครับ”



“อืม…รอแป๊ปนะ” หมอพูดแล้วลุกขึ้นไปเปิดตู้ยา ค้นๆสักพักก็ถามผมขึ้น



“เอาเยอะไหม?”



“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ที่ห้องจ่ายยาหมดแล้ว”



“ถ้างั้นเอาไปหมดเลยละกัน” หมอเชนเอาซองยาแก้อักเสบใส่ถุงมาแล้วยื่นให้ผม ผมรับมาถือไว้ในมือ



“ขอบคุณครับ…งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ ป่านนี้พี่เภสัชฯคงรอแย่เลย แหะๆ ^^;” ผมขอบคุณแล้วหันหลังให้หมอ ทำไมผมรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้เลย แต่ว่าหมอก็ไม่ได้มีท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจอะไรที่เจอผมสักหน่อย ช่างเถอะ ยังไงเรื่องมันก็ผ่านมาแล้วนี่นะ…ผมหันไปยิ้มลาให้หมอเชนอีกทีแล้วเดินมายังประตู ในจังหวะที่ผมกำลังจะบิดกลอนนั้นเอง…



หมับ!



“มะ…หมอเชน”



“คิดถึง…” หมอเชนวิ่งเข้ามากอดผมไว้จากทางด้านหลัง พร้อมกับคำพูดคิดถึงทีททำเอาใจผมเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ



“ฉันคิดถึงนาย…”



“มะ…หมอก็พูดเป็นเล่นนะครับ ผะ…ผมบอกแล้วไงครับว่าถ้าเกิดหมอไม่ได้คิดอะไรกับผมก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอก ฮะๆ” ผมพูดออกไปรัวๆ นั่นสินะ อย่าหมอคงไม่ได้คิดอะไร ทำไปแค่สนุกๆแค่นั้นแหละ จะไปคิดอะไรมากเหมือนผมได้ยังไง



“ไม่ใช่ว่าฉันไม่คิด”



“…”



“แต่ฉันคิดมาตลอด”



“…”



“ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าไอ้ความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าอะไร…เพราะฉันก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน…”



“…”



“ตอนนี้ฉันคงบอกได้แต่ว่า…ฉันชอบ…นายล่ะมั้ง” เฮ้ยยยยย!! เมื่อกี้ผมได้ยินอะไรผิดไปรึเปล่า?! หมอบอกว่าชอบผมเนี่ยนะ? O__O



“มะ…หมอเชน” อึ้งครับ ตอนนี้ผมยืนนิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้งให้หมอเชนกอดไว้ ตอนนี้รู้สึกหัวใจมันพองโตคับอกยังไงก็ไม่รู้



“ขอโทษด้วยที่ฉันทำให้นายคิดว่าที่ฉันทำไปมันแค่เล่นๆ…แต่ครั้งนี้…ฉันจริงจังนะ” หมอพูดแล้วพลิกผมหันไปประจันหน้า หมอยิ้มพร้อมก้มลงมาแล้วกดจูบลงบนริมฝีปากของผม



จูบครั้งนี้อ่อนโยนและนุ่มนวลมากที่สุดเท่าที่ผมเคยได้รับมา…ผมหลับตาพริ้มแล้วตอบรับรสจูบของหมอเชน มือไม้อ่อนแรงทำให้ถุงยาร่วงลง หมอจับมือผมไว้แล้วยกไปชิดกับประตู เราจูบกันอยู่เนิ่นนานจนตอนนี้ผมแทบจะไม่มีอากาศหายใจ



“อื้ออออ หมอ…พอแล้วครับ…แฮ่ก…อื้มมม หมอ…ผมต้องรีบไป” ผมละจูบออกจากหมอเชนแต่ก็โดนริมฝีปากตรงหน้ากดจูบลงมาอีก พี่แกจะเอาโล่จูบมาราธอนรึไงครับ T^T



“ไว้เสร็จงานแล้วขึ้นมาหาได้ไหม” หมอพูดแล้วซุกไซร้ซอกคอของผม ”ไม่ได้เจอกันตั้งนาน…คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว”



“ตะ…แต่ว่า”



“นะ…”  หมอเงยหน้าขึ้นมาพูดเสียงอ้อนๆ โอย…อย่าทำแบบนี้ได้ไหมครับ ผมจะละลายไปกับพื้นแล้ว



“คะ…ครับ T / / / T” ในที่สุดผมก็แพ้ลูกอ้อนของหมอ ทำไมผมเป็นคนแบบนี้เนี่ย T_T



“ถ้างั้นเดี่ยวเจอกันที่นี่นะ รีบๆขึ้นมาล่ะ ฟอดดดดด” อ๊า…ทำยังไงดีเนี่ย หมอพูดจบก็หอมแก้มผมเฉยเลย เขินเป็นนะเว้ย > / / / < ผมก้มลงหยิบถุงยาแล้วเปิดประตูออกมาระหว่างทางเดิน ผมคิดอยู่ตลอดทางว่า…








ถ้าผมขึ้นไปหาเค้าแล้วผมจะต้องเจออะไรบ้างเนี่ย T_T




END...














มาละจ้าาา ไม่มีเวลาเขียนทอล์คมาก ยังไงก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ่งแล้วนะคะ โฮะๆ ^O^

 

[inspirer_bear]

โฮะๆๆๆๆๆ *0*

หู้วววว หมอไม่ไปตามหาน้องน้ำเลยยย

5555 แต่นึกสภาพหมอแล้วก็หนักเอาการอยู่เหมือนกันเนอะ

ขอบคุณนะค้าบบบ ชอบบบ น้องน้ำน่ารัก

ปล. ถ้าน้องน้ำขึ้นไป ก็คงเจอเหมือนตอนตรวจกระเพาะอะจ๊ะ 5555

[CarToonMiZa]

 

[yeyong]

ถ้าขึ้นมา ก็จะเจอจัดหนัก ล่ะมั้ง ^^"

[takara]

โอ้ ในที่สุดน้ำก้อได้มาหาหมอเชนเอง 55

[kisskiss]

รีบขึ้นมาหาน๊าาา เราก็จะทนรอไม่ไหวเหมือนกัน 

[flawless]

หุๆ รอฟังคำนี้อยู่อ่ะดิ น้องน้ำ พอหมอบอกเท่านั้นอ่ะอ่อนระทวยรวยราดเลยนะคะ 

[moobarpalang]

ขึ้นไปดิขึ้นเลย

[Tiamo_jamsai]

 

[NOoTuNE]

น่าจะมีฉาก ตอนขึ้นหาที่ห้องอีกรอบ ดูซิจะตรวจกันถึงไหน ครึครึ 

[จีเวลจ้า]

จบแล้วเหรอ...

ค้างงงงงงง แต่เอาเหอะ ยินดีกับหมอด้วย 

[หมูกระต่าย]

สารภาพซะหวานเลยนะพี่หมอ

[Acacha]

จะมีอีกมั้ยอ่า 

[pare_140]

เจอกับ...

[rmlab]

เฮ้อ...จบแล้ว โฮะๆๆ

[Poseidon]

เย้ๆๆๆ ในที่สุดก้อได้รักกันซะที

[HanATarO]

อ๊ายยยยยยยยยย........

น่ารักมากเลยอ่ะค้า...

แล้วรีบมาต่อนะค้า..คนเขียน

คนอ่านรออยู่ค้าาาาา ^^