ตอนที่ 5 ความหลัง + - +
คำภวานาของผมไม่เป็นจริง ผู้ชายที่ผมต้องแต่งงานด้วยดันเป็น
โชน รุ่นพี่ที่ผมไม่ถูกชะตาด้วย
ผมเจอโชนครั้งแรกตอนรับน้อง
หมอนั่นยืนเด่นเป็นสง่ากลางพวกรุ่นพี่ปีสองทำเหมือนกับโลกมันหมุนรอบตัวเอง
หน้าของหมอนั่นยอมรับเลยครั้งแรกที่เห็นว่า หล่อ หล่อมาก พึ่งมารู้ทีหลังว่าหมอนั่นคือเดือนของมหาลัยในตอนนั้น
ตอนนั้นผมยังจำคำพูดแรกที่เขาพูดได้ดี
ตาสีดำอมน้ำตาลกำลังจ้องมองผมก่อนที่จะพูด
“น้องคนนั้นน่ะ ถ้าอยากได้พี่คงไม่ได้หรอกนะ บังเอิญว่าพี่ไม่ชอบตัวผู้”หมอนั่นพูดขนาดที่ชี้มาทางผมที่เผลอจ้องมันนานไป
เพื่อนๆรอบข้างพากันหัวเราะและแน่นอนผมไม่ยอม
มันหล่อก็จริงแต่ผมหล่อกว่า(มันก็ต้องเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน)ผมก็เลยโพล่งไปว่า
“พี่คิดว่าพี่มันหล่อนักหรือไงใครๆถึงต้องการนัก ผมจะบอกให้นะว่าผมน่ะหล่อกว่าพี่เป็นล้านเท่าไม่สิเป็นพันล้านเท่าด้วยซ้ำ แล้วผมจะต้องการพี่ไปทำไมพี่ล่ะอยากได้ผมนักหรือไงถึงได้มาหาเรื่องผมน่ะ”ผมในตอนนั้นตอกกลับไปทำให้ไอรุ่นพี่หัวทองเอ๋อไปเลย
และจากนั้นมาผมกับไอรุ่นพี่หัวทองก็ไม่เคยโคจรมาพบกันอีกเลยจนกระทั่งวันประกวดเดือนของมหาลัย
ผมซึ่งได้ตำแหน่งเดือนของคณะวิศวะมาแล้วได้ยืนมองคนข้างๆผมซึ่งเป็นเดือนคณะบริหารธุรกิจ
“โชน”ผมพูดออกไป คนข้างหันมาแล้วยิ้มให้ผมก่อนที่จะพูดว่า
“ขอโทษนะครับ ผมเชนเป็นน้องชายฝาแฝดของพี่โชน”จากนั้นเชนก็เล่าให้ฟังว่าเขาไปดูงานที่อเมริกากับพ่อ 1 ปีทำให้เรียนช้ากว่าพี่ชายปีหนึ่ง ผมเลยได้มาอยู่กับเขาในเวทีนี้
ผลของการประกวดเดือนเป็นไปตามคาดหมายผมได้เป็นเดือนมหาลัยส่วนเชนเป็นรอง
ที่เป็นแบบนั้นเพราะเชนดันไม่ถนัดแสดงออกกับผู้หญิงคนที่ถามคำถามเขา ถ้าหมอนั่นถนัดผมก็ไม่รู้ว่าจะชนะเขาหรือเปล่าเพราะหมอนั่นก็หล่อไม่แพ้พี่ชาย
ตอนที่ผมเข้าไปรับเทียร่า* จากมือโชนที่มองผมอย่างไม่พอใจ ก็น่าจะไม่พอใจล่ะนะ ตอนนั้นจำได้ไหมครับว่าผมบอกไปว่าผมหล่อกว่าหมอนั่นและวันนี้ก็เป็นวันที่แสดงถึงความหล่อกว่า ก็ผมเอาชนะฝาแฝดของเขาได้
“ขอบคุณมากครับ”ผมพูดไปก่อนที่จะยิ้มแล้วโบกมือให้กับผู้คนหน้าเวที
ตั้งแต่วันนั้นเป็นอันทราบกันทั่วมหาวิทยาลัยว่าผมกับโชนไม่ถูกกันเจอหน้ากันเป็นได้ก่อสงครามน้ำลายกัน
ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าผมต้องมานั่งร้องไห้เพราะผมต้องแต่งงานกับมัน
พระเจ้าได้โปรดอย่าเล่นตลกกับผมแบบนี้เลย
ช่วยตอบทีเถอะว่าเรื่องทั้งหมดมันไม่จริง
“พี่คีย์ เปิดประตูหน่อยนะคะ”เสียงแพรวทำให้ผมกลับมาสู่โลกแห่งความจริง
ผมเดินไปเปิดประตู
“แพรว”ผมพูดแค่นั้นเพราะแพรวเข้ามากอดผมพร้อมกับร้องไห้
“พี่คีย์...แพรวขอโทษ..แพรวขอโทษ”แพรวได้แต่พูดซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนั้น ผมซึ่งเป็นพี่ชายจะทำไงได้ล่ะ ผมเลยกอดปลอบแพรว
“ไม่เป็นไร พี่คนนี้เข้มแข็งอยู่แล้ว”ผมบอกออกไป รู้ไรมั๊ยผมเคยโกรธน้องผมโกรธมากเลย แต่ถึงโกรธยังไงผมก็ยังใจอ่อนกับน้ำตา
เวลาผ่านไป
ผมกับแพรวนั่งอยู่บนเตียงพวกเรานั่งอ่านหนังสือด้วยกัน
“พี่คะ ทำไมนางเมรีถึงได้ตามหาพระรถถึงขนาดนั้นล่ะ แล้วทำไมพระรถต้องหนีด้วย”แพรวถามผม
“ก็เพราะรักไงครับ เพราะรักคำเดียวครับ ที่นางเมรีตามหาพระรสก็เพราะนางรักและอยากอยู่ด้วยกันกับพระรถ แล้วที่พระรถหนีก็เพราะจะเอาดวงตาไปให้แม่ที่ตนเองรักไงล่ะครับ”ผมตอบไป
“รักหรือคะ แล้วพี่ชายมีไหมคะ”
“มีสิก็รักแพรว รักพ่อแม่ รักเพื่อน แล้วก็รักลูกคนนี้ด้วย”ผมพูดก่อนที่จะเอามือลูบท้องตัวเอง
“แล้วทำไมพี่ไม่ออกตามหาเจ้าชายบ้างคะ”คำถามของแพรวทำให้ผมคิดได้
ทำไมผมไม่ตามหาไอหมาตัวนั้น ถ้าตามเจอก็ให้มันมารับผิดชอบ ผมไม่ขออะไรมากหรอกนะ ผมขอแค่ไม่ต้องไปแต่งงานกับไอโชนก็พอ
“ใช่แพรวพี่จะตามหาเขาและต้องตามหาให้เจอด้วย”ผมพูดก่อนที่จะกอดแพรว
‘คอยดูเถอะ ไม่ว่านายจะเป็นใคร ฉันจะลากคอนายออกมารับผิดชอบให้ได้’ผมคิด
@@@@@@@@@@
ผมชื่อ ภารุต อัครวดี เรียกผมว่าโชนก็ได้ ผมกำลังอารมณ์เสียสุดๆ เพราะพ่อตัวแสบที่วันๆไม่ค่อยจะกลับบ้าน มาบอกผมว่าให้ผมแต่งงานกับผู้ชายแล้วที่สำคัญไอผู้ชายคนนั้นมันดันเป็นคีตารุ่นน้องที่ผมไม่ชอบหน้าด้วย
ทั้งที่ผมบอกว่าไม่แต่ง ไม่แต่ง แต่ไอพ่อบ้านั่นดันยืนกรานจะให้ผมแต่งท่าเดียว ถึงขนาดจะยึดบัตรเคดิตทั้งหมดของผมแล้วก็จะไม่ยกมรดกให้ด้วย
ผมก็เลยจำใจรับคำไป
แต่คิดว่าผมจะยอมรับหรือครับ
คำตอบคือไม่อยู่ดีนั่นหล่ะ
“พี่โชนคะ ดื่มคนเดียวสนุกหรือคะ เจนนี่ดื่มด้วยคนนะคะ”เจนนี่เดินเข้ามาใกล้ผมก่อนที่จะนั่งลงข้างผม ไม่สิหล่อนแทบจะเกยกับตักผมด้วยซ้ำ
“พี่โชนคะได้ยินว่าพี่โชนจะแต่งงาน”เจนนี่พูดเสียงเศร้า หน้าตาเธอดูเศร้าๆเหมือนจะร้องไห้
“พ่อพี่บอกให้แต่ง แต่พี่ไม่แต่งหรอกนะเพราะยังไงพี่รักเจนนี่และอยากจะอยู่กับเจนนี่มากกว่า”ผมบอกก่อนที่จะดึงเจนนี่เข้ามากอด
“พี่โชนคะ แล้วถ้าต้องแต่งขึ้นมาล่ะคะ”เจนนี่ถามผมแววตาเธอมีน้ำตาคลอ
“ถ้าถึงวันนั้นจริง พี่จะทำให้เขาทนอยู่กับพี่ไม่ไหวจนอยากที่จะจากพี่ไปเอง”ผมบอกออกไปก่อนที่จะจูบเจนนี่ เธอตอบสนองผมทันที
“เจนนี่ก็หวังให้เป็นแบบนั้นนะคะเพราะเจนนี่ก็รักพี่โชนคนเดียว”เธอพูดหลังจากที่ผมถอดจูบออก
“ไม่ต้องหวังหรอก ผมจะทำจริงๆ”ผมบอกก่อนที่จะชวนเธอไปที่คอนโดของผมซึ่งเธอก็ยินดีจะไป
คืนนี้ผมคงไม่ได้นอนอยู่บนเตียงคนเดียวแต่ยังมีเจนนี่ที่น่ารักของผมนอนอยู่ข้างกาย
TBC……….
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
