หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[ratnalin]

กรีดร้อง >< ได้อ่านสองตอนๆๆๆ
ตอนกลิ่นนี่ เราอ่านแล้วชักคลื่นไส้ บรรยายได้ทั้งโหดทั้งขนลุก ครั้งแรกของไอเดียร์ ^^ ตอนแรกคิดว่าฝิ่นไม่น่าจะมีบทบาทมากขนาดนี้นะเนี่ย

อีกตอนนึง ขอโฮกกกกกกกกกกกกกกกก ยาวๆให้พี่งู มาแล้ววววววววววๆๆๆๆ พระเอกมาแว้ว มาลงโทษเด็กดื้อซะที 555

รอตอนหน้าจ้า

[Zitraphat]

คำตอบ - นายสะอาด by ชาญกมล

เพลง คำตอบ

ศิลปิน นายสะอาด

ผมจะไม่ตอบ สิ่งนี้ที่คุณถาม มานาน  ว่าทำไม ทำไมจึงยอม ให้เธอ
และทำไมอภัย ให้เธอ  เธอจะทำให้ต้องเสียใจ
ทำไมยังทนเสียใจ ทำไมยังยอมยกโทษ ให้เธอ

* ขอถามคุณดีกว่า   ว่าเคยรักใครไหม สักคน
อย่างแท้จริง  คนที่คุณยอมทั้งใจ
และคุณจะขาดเขาไม่ได้  เขาจะทำให้คุณเสียใจ
จะทำให้คุณช้ำใจ  คุณยังคงยอมเข้าใจ เสมอ

** หากคุณรัก ใครสักคน  ด้วยชีวิต ที่คุณมี
คุณนั้นจะยินดี อภัยให้เขา  จะเลวร้ายซักเท่าไร
ก็จะเห็น ว่ามันเบา  เพราะรักที่คุณมี ให้เขา
(มันมากมาย)

(*,**)

ให้ไปแล้วทั้งหัวใจ  หมดชีวิต ที่คุณมี
คุณนั้นจะยินดี อภัยให้เขา  จะเลวร้ายซักเท่าไร
ก็จะเห็น ว่ามันเบา  เพราะรักที่คุณมี ให้เขา
มันมากมาย

.

เอ้อละเหย ....สงสารชะตากรรมไอ้งูยักษ์ .....รักไปแล้วหมดทั้งใจ เอลมันทำอะไรไอเดียร์ไม่ลงหรอก ยุไม่ขึ้น ฮาาาา....เป็นพระเอกเรื่องอื่นเขาคงจับขังโซ่ล่าม ตบจูบ แต่พระเอกเรื่องนี้โหดกับคนอื่นได้ แต่กับคนของตัวเอง ...
.
.
.
.

'เป็นแฟนไอเดียร์ต้องอดทน.....'

รู้ทั้งรู้ แต่งูทำอะไรไม่ได้ ..... 

[→Yakuza★]

เชียร์พี่งูคนเดียวววววว ถึงพี่รามจะหล่อเท่ห์ทรมานใจแค่ในก็ขอยกเดียร์ให้พี่งู

พี่รามเดี๋ยวเราถวายตัวดูแลเอง เราชอบชมนกชมไม้ 

[why yyy]

แล้วยังไงต่อ มาถึงก็ทั้งกอดทั้งจูบ ไม่คุยกันเลย

[RainyMooD]

ก็คนมันรัก จะทำยังไงก็รัก
จะเจ็บยังไงก็รัก
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม...



แม่งตัวใหญ่เอาใส่กระเป๋ากลับไปไม่ได้นี่น่า>>>นา
ปิ่นสีทอง...ที่คุ้นตา....มาร์โค ว่าเขาเคยเห็นปิ่นนี้ที่ไหนสักที>>>ที่
ผมรู้แค่มันอยุ่ตรงนี้>>>อยู่

[DIIK]

*ดิ้นพร่าดๆ

เจอกันแล้วววววววว
เจอกันแล้ววว

ถึงจะสงสารพี่ราม
แต่ชอบที่สุดที่สุดสำหรับคู่นี้

เอลอย่าให้เดียร์หลุดมืออีกนะ เค้าไม่อยากเห็นเดียร์โดนหิ้วไปหิ้วมา ฮือๆๆๆ

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 58 ---สปอยยยย..


..
.
.
...ขากลับจากบ้านไอ้จี ไม่คิดว่า งูยักษ์มันจะนึกโรแมนติกพาแวะ ที่บางแสน ...กำลังอยู่ในโหมดอ้อนงูยักษ์สุดตรีน ไอเดียร์เลยลืมเรื่องสำคัญไปเรื่องหนึ่ง ....
.
.
.

เรื่องที่ว่า บางแสน ....มันเป็นเขตห้ามเข้า ....ใครบางคนอยู่ที่นี้ ....ใครบางคนที่บ้าอำนาจและเจ้ากี้เจ้าการยิ่งกว่าพ่อ...

.
.
.



***


...แล้วก็ไม่ทัน เมื่อเจ้าของแผ่นหลังกว้างหันมาตามเสียง ไอเดียร์ ทำตัวลีบหลบหลัง เอล ปิดปากตัวเองแน่น ...ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ภาวนาให้ไอ้ใครคนนั้นอย่าหันมาเจอ ...
.
.
แต่ภาวนาไปก็แค่นั้น มือกว้างถือวิสาสะดึงไหล่ลู่ของไอเดียร์ไว้เต็มแรง  รอยยิ้มแหย่ๆ ของไอเดียร์ออกมาฉาบใบหน้าชา ....มือที่จับกันกับเอลไว้.... เอลยังกุมแน่นไม่ยอมปล่อย ....สถานการณ์แม่งเลยยิ่งแย่ ....
.
.
“ไอเดียร์ ??? มาได้ไง ลงมาบางแสนทำไมไม่บอกให้ไปรับ???”
.
.

แรงกำของมือบีบแน่น อยากจะบอกให้ เอล ปล่อยมือออก แต่ดูท่าทางท่าจะยาก ... หลบไม่ทันก็เลยไม่อยากหลบ ...ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่า ยิ้มเจื่อนๆ ให้เจ้าของมือใหญ่ที่ยังจับไหล่ตัวเองยึดไว้ ....ไอ้งูยักษ์แม่งเหมือนจะแยกเขี้ยวงับหัว เจ้าของมือ ....
.
.


“ลงมากับเพื่อน....อุ๊ก!!”

เจ็บแปล๊บบบบบบบบ...เมื่อไอ้คำว่าเพื่อน ทำเอาเอล เพิ่มแรงบีบให้แน่นเข้าไปอีก ...
แต่ก็นั่นละ ไอเดียร์ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากทางรอดของตัวเอง ...แค่นี้ทนได้ ...

.
.
.

“พี่มาธุระกับเพื่อน ....”

.
.
.
กัดฟันตอบไปแบบนั้น แต่สายตาที่รอดผ่านกรอบแว่นสีดำยังมองอย่างจับผิดไปที่มือเอลที่กุมแน่น ....ขนาด ส่งซิกว่า ‘พี่’ เอลแม่งยังโดนความหึงบังหน้าไม่ฟังอะไรเลย ..

“เพื่อน..แบบไหนละ ไอเดียร์ ....?? ”

น้ำเสียงแม่งคุกคามได้อีก ...น่ากลัวได้อีก ….แต่ก็แค่นั้นเมื่อจำเลยฟิวส์หลุดไปแล้วกับคำถามที่จงใจจับผิด ...คราวนี้เป็น ไอเดียร์ที่กระชับมือ เอล มาจับแน่นต่อหน้าต่อตาโจทย์เจ้าของคำถาม

“....เพื่อนที่นอนด้วยกันทุกคืนอะ....จะเซ้าซี้อะไรพี่ อีกไหม ?  ไอเดียว...”

หลบไม่ได้ก็ชนแม่งเลย!! กับอีแค่น้องชายคนเดียว ....พี่มันจะชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย น้องมันก็แค่น้อง คลานตามกันมาแล้วไง??  คิดว่าจะบังคับพี่มันได้ทุกอย่างหรือไงว่ะ???   

โลกมันเปลี่ยนไปแล้วเฟ้ย !!
...ขอแค่ไอ้งูยักษ์มันอยู่ข้างๆ เป็นกำลังใจให้....ไอ้พี่ที่เคยแต่ฟังคำสั่งน้องชาย มันเลยกล้าต่อกรกับน้องตัวโตหน้าแก่กว่าตัวเองขึ้นมาซะอย่างนั้น ไอเดียร์ สู้ๆ ...
.
.


ฮึกเหิม..เหมือนมีธงมาเชียร์อยู่ข้างหลังเลยวุ้ย!!

[ryokijung]

ญาติไอเดียร์โผล่มา1หน่อแล้ววุ้ย ตั้งแต่อ่านมาเราจำไม่ยักได้ว่าไอเดียร์มีญาติพี่น้องที่ไหนรึเปล่า :m28:เห็นมีแต่คู่ขา เอิ๊กๆ รึว่าเราจำไม่ได้เองหว่า  เอาเถอะอยากอ่านต่อแล้วอ่ะ

[sunshadow]

    เอ. . . น้องแบบไหนกันแน่นะถึงทำให้ไอเดียร์เกรงใจได้ขนาดนั้น

[$VAN$]

มีน้องชายด้วย ท่าจะดุ
แล้วน้องชายมีคู่อ๊ะยังจ๊ะ

[why yyy]

มีน้องชายที่หน้าแก่กว่าเหรอไอเดียร์?

[kakaris]

ญาติไอเดียร์แรงอ่ะ

555

[yowyow]

เด้วน้องชายก็โดนเอลงาบหัวให้หรอกกก 

 

[irksome]

ตามอ่านทันละ นานอยู่ 
เรื่องนี้ลึกลับซับซ้อนมากกก อ่านเเล้วมึน ต้องทำความเข้าใจ
แต่ไม่ค่อยว่างอ่ะ เลยต้องอ่านเเบบรีบๆ ไม่ลงรายละเอียด 
เลือกไม่ถูกว่าจะเชียร์ใคร แต่รามไม่โผล่มาหลายตอนละ เชียร์เอลละกัน 
แต่ถ้ารามกลับมาแล้ว จะอยู่ในฐานะอะไร เศร้าเเทนนน
หาคนมาดามใจด่วน แต่รามเค้ารักมั่นในภัทร เอริ้ววววว ทำไงดี

[sunshadow]

     มาสปอยให้สงสัย แล้วก็หนีไปอีกแล้ว. . .

[malula]

ไม่ได้อ่านตั้งนาน ไอเดียร์เขมือบคนไปเยอะเลย
หน้าตา ผิวพรรณเปลี่ยนเป็นสาวสวย แต่ความรู้สึกยังเป็นชายและกินจีเข้าไปแล้วด้วย...เง้อ
เอลตามมาเจอแบบนี้ไม่แปลกใจหน่อยเหรอ

[Onlymin]

มาแว้วววววววววววววววววววววว(ทั้งหนีเที่ยวทั้งไร้สาระไม่ได้แวะเข้้ามาหาไอเดียร์เลย  )

เวลาที่ไอเดียร์อยู่กับเอลเหมือนจะควบคุมอะไรหลาย ๆ อย่างได้ล่ะนะ อย่างน้อยก็จิตใจเข้มแข็งขึ้น

อย่าหายไปนาน ๆ อีกนะเอล อยู่ข้าง ๆ ไอเดียร์ทุกเหตุการณ์เถอะ รับรู้ทั้งดีทั้งร้ายไปด้วยกัน

บวกค่ะ

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 58



...
ปลายนิ้วเรียว บรรจง ปล่อยให้เศษไม้หอมละลิ่วร่วงลงกองไฟ ....กระบวยไม้อันกลึงเกลามาจากแก่นจันทร์ กวักตักผิวน้ำผสมใบมะตูมสีเข้ม เทราดรดกองไฟอย่างเบามือ...กลุ่มควันดั่งไอหมอก สำรอกเปลวเถ้าสีแดงก่ำแล้วกราบกราน ...

...เสียงทุ้ม คงอำนาจกระหึ่มก้องร่ำร่ายมหามนต์บูชา....

ประกายตาสีเข้มเหม่อมองเปลวเพลิงที่ล้อลมตวัดสายดั่งร่ายรำ ไอควันอันคงศักดิ์แห่งใบมะตูม...งามใดจักงามเท่ายามยลเจ้า สถิตเคียงเปลวหอม... ปลายนิ้วอุ่นร้อน เพราะเปลวไฟลามเลีย หากริมฝีปากอิ่มมิเคยพร่ำบ่น จักมีก็แต่ความอิ่มเอมในกมลเมื่อได้ถวายเพลิงเทพบิดาแห่งพระอังคาร  ...
...
..
.
.

โอมตัสสัต.

อ้า โอ  โอม องค์พระปกปิ่นจันทร์ผ่านภพ.....ข้อยข้าขอนบมโนกรพนมบังคมถวาย.....
ให้ท้าวองค์ปกเกตุกำจัดภัย  ให้ข้าองค์หวังใดๆได้ทุกประการ ให้ข้าองค์ประสบสุขเกษม ให้ข้าองค์ปราบเปรมมโนสนาน
ให้เภทภัยห่างร้างนมัสการ  ให้ข้าครามในบาทบารมีองค์ ...แลด้วยการที่ข้าฯ ขอ ข้าฯรู้ที่รอเพียงประสงค์
เหตุด้วยข้าจงรักภักในองค์ พรประสงค์ข้าจักได้  ดั่งคำพร

....เฉกทั่วภัทรดรที่มโนนับน้อมในองค์ นมัสเต. นมัสเต. นมัสเต.

...
ท่วงทำนองเสนาะทุ้มร่ายร่ำเวียนซ้ำไปซ้ำมานับรอบได้เกินพัน... ราพณ์ผู้ร่ายเวทย์นั้น กล่าวพร่ำมนต์เพียงเพื่อดรุณน้อย ...สั่งสมทานญาณบารมี ....หากแต่กลับมีเพียงพรเพียงข้อเดียวที่มานพน้อย เฝ้าเพียรขอ .....

'ขอให้มีหนทางรอด...แม้ในท้ายที่สุดจักเป็นเหตุอันใด...ก็ขอให้มีหนทางรอด....หากแม้จักตกตาย ....ก็ขอตกตายด้วยน้ำมือตนเอง... '

พรนั้นส่งผล นับตั้งแต่ คมกริช กระชากเฉือน ลำคอระหง.....
.
.
.
.
.
ด้วยน้ำมือตนเอง.......

..
.
.

'เหตุใดมิขอพร ...ให้คงนิรันดร์เคียงข้างข้า...'

...นานมาแล้วเจ้าแห่งปีกเคยไตร่ถามแลคาดคั้น ...

แต่ก็เพียงนั้น ดรุณ...หยัดยืนแล้วยิ้มละมุน ....แววตาวาวไหวสั่นเพียงสำนึกผิด....ถ้อยแห่งคำตอบมิเคยถูกเอ่ย....

'....ผู้คงบาป..หาสมควรทำตนเยี่ยงเทวา...'

ภัทระได้แต่แบกความลับแห่งตน...หากมิใช่พลำที่เขลาขลาด....หาแต่เป็นข้าองค์เองต่างหากที่ปลิดชีพผู้อื่น เพียงเพื่อหนทางรอดแห่งตน...อีกปราณที่อยู่ในร่าง สำนึกได้แค่ตนเป็น ตะบองพลำอันต่ำช้า....หากแต่เอาสิ่งใดมาวัดกระนั้นฤา เมื่อปราณทั้งสองดำรงขึ้นพร้อมกัน ....ใช่ พลำ แน่ฤา ที่เป็น เดรัจฉาน ...ใช่ปราณแห่งเงาแน่ฤา ที่คงพันธุ์แห่งพื้นดิน....??'

...ถ้อยสงสัยนั้นถูกฝังลึกลงในกมลสันดาน...แลถ้อยนั้นมิเคยได้เอ่ย.....ตราบจนสิ้นลมหายใจ.....



***



...

จู่ๆงูยักษ์ก็โผล่หน้ามาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง ผลของการแอบหนีมาโดยไม่ได้บอกลา จบลงด้วยการที่ไอเดียร์แทบเป็นศพคาเตียงที่โรงแรม ....พลาดไปแล้วช่างแม่งมัน ไม่ขอพูดถึงแล้วกันว่าสะบักสะบอมขนาดไหน ... ช่วงนี้รู้ตัวว่าผิดไอเดียร์เลยยอมๆไปก่อน ... ไม่ใช่อะไร ช่วงนี้เรี่ยวแรงไม่ค่อยมีด้วยเลยไม่กล้าขัดขืน  แล้วไหนจะเรื่องที่แอบทำผิดแล้วมีชนักติดหลังอีกล่ะ...

โอ้ยยยยย เยอะแยะแป๊ะขายขวดมากกกกกกกกกกกกก....

สุดท้ายไถ่บาป ไอเดียร์เลยยอมนอนตายเป็นตุ๊กตายางให้ไอ้งูยักษ์มันรัดเล่นแก้เซ็งที่โรงแรมซะสองคืน ถึงได้เตรียมตัวกลับกัน ...และก็แถมด้วยเรื่องน่าอายอีกเรื่อง ..ไอเดียร์เพิ่งรู้ว่าไอ้ฝรั่งที่เข้าใจผิดคิดว่าเป็นแอล แม่งเป็นสปาย....รู้ก็เพราะมันมาเป็นคนขับรถให้ตอนจะกลับกรุงเทพฯนี่ล่ะ...

...ขากลับ จากบ้านไอ้จี ไม่คิดว่า งูยักษ์มันจะนึกโรแมนติกพาแวะ ที่บางแสน ...กำลังอยู่ในโหมดอ้อนงูยักษ์สุดตรีน ไอเดียร์เลยลืมเรื่องสำคัญไปเรื่องหนึ่ง ....
.
.
.

เรื่องที่ว่า บางแสน ....มันเป็นเขตห้ามเข้า...

....ใครบางคนอยู่ที่นี้ ....ใครบางคนที่บ้าอำนาจและเจ้ากี้เจ้าการยิ่งกว่าพ่อ...

.
.
.



***


แวะทานข้าวทานปลาที่แยกทางเข้า ชายหาดเบื่ออาหารโรงแรมไอเดียร์เลยชี้ให้แวะที่ร้านเมี่ยงปลาเผา คุ้นๆว่าเคยแวะมากินร้านนี้แล้วนะรสชาติใช้ได้อยู่  แนะนำทั้งร้านทั้งเมนูเห็นว่าฝรั่งกับมังคุดคงไปไม่รอดเจ้าของประเทศอย่างไอเดียร์ถือสิทธิ์สั่งอาหารเอง... สั่งไปก็เล่นโทรศัพท์รอไป ไม่ได้สนใจว่าเอลมานั่งใกล้ๆแล้ววางมือลงบนตักแบบหวงก้างสุดๆ

เพราะโทรศัพท์หายเลยติดต่อใครไม่ได้ อารามอยากเป็นสัตว์สังคม ไอเดียร์เลยถือวิสาสะหยิบมือถือเครื่องละเกือบสองหมื่นของคุณงูยักษ์มากดเข้าเฟสฯเช็คสถานการณ์ ..แล้วก็เป็นเรื่อง ...

'รักนะ...คิดถึง...ติดต่อไม่ได้เปลี่ยนเบอร์อีกแล้วใช่ไหม?'

แอปฯ ตัวเท่าแม่ไก่แม่งเด้งมาในเฟสฯ เป็นสิบเล่นเอาไอเดียร์หน้าซีด เมื่อเห็นชื่อของคนที่ส่งมา  ...

ไอเดียร์กลืนน้ำลายเฮือกแล้วกดส่งตอบไปว่า ...

'คิดถึงเหมือนกัน ยุ่งอยู่'   

คุณงูยักษ์มองหน้าที่ซีดลงของคุณเมียแล้วก้มหอมหน้าผากเย็นที่เริ่มมีละอองเหงื่อชื้น มือใหญ่หยิบทิชชูมาซับเหงื่อให้อย่างลืมตัว ...พอเช็ดแล้วแทนที่จะดีขึ้น หน้าไอเดียร์กลับซีดลงไปอีก เมื่อ มีข้อความเด้งตอบกลับมา..

'อยู่บางแสน?? อยู่ตรงไหน?? ตอนนี้เขาออกเวร กินข้าวที่ร้านปลาเผาอยู่'

อ่านจบไอเดียร์แทบจะเผลอกดปิดแอปฯสอดรู้สอดเห็น เหลือบไปมองสถานะแจ้งพิกัด...พลาดเองที่มันขึ้นบางแสน-ชลบุรี 

แล้วก็ยิ่งรู้ตัวว่าพลาดตอนเงยหน้าขึ้นไปแล้วเห็นแผ่นหลังใหญ่คุ้นตาอยู่ โต๊ะหน้าที่ถัดไปอีกสามสี่ตัว ....โครงหน้าคมกับสันจมูกโด่ง แถมยังแว่นสายตากรอบดำหนาแบบที่ใครบางคนชอบใส่ ภาพเจ้าของแผ่นหลังเห็นได้ชัดจากด้านข้าง ไอเดียร์ครางร้องแบบสิ้นหวังแล้วลุกพรวดมองซ้ายมองขวาหาทางหนีทีไล่ ลืมไปว่ามือใหญ่ของไอ้งูยักษ์มันวางอยู่บนตัก ตอนลุกงูมันเลยตกใจเผลอกระชากตัวไอเดียร์เต็มแรง จนคนโดนกระชากล้มเสียงดังข้างๆโต๊ะ

" ภัทร !! เจ็บไหม??...ไอขอโทษ!! "

เป็นไอ้งูที่ผุดลุกขึ้นมาช่วยดึง ไอเดียร์มัวแต่มองไปยังเจ้าของแผ่นหลังที่ยังนั่งเฉย...ยัง....ยังไม่รู้ตัว ...ตอนนี้น่าจะหลบทัน เก็บท้องไว้กินที่กรุงเทพฯแล้วกัน ที่สั่งมาห่อกลับบ้านเหอะมึง กำลังจะกวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟมาสั่งห่อกลับบ้านแล้วจากไปอย่างเงียบๆ... ไอ้คนขับรถที่จู่ๆนึกครึ้มอกครึ้มใจอยากมีบทกับเขาบ้างก็เสียงดังทะลุกลางปล้องออกมาซะงั้น

"คุณไอเดียร์ อาหารมาแล้วครับ !!"

เรียกซะเสียงดังแถมยังสำเนียงแปลกๆ คนเขาแม่งหันมาทั้งร้าน ...

...แล้ว ก็ไม่ทัน เมื่อเจ้าของแผ่นหลังกว้างหันมาตามเสียง คิ้วเข้มขมวดชนกันพร้อมๆกับแววตาดุที่มองลอดผ่านกรอบแว่นหนาไอเดียร์ รีบทำตัวลีบหลบหลัง เอล แล้วปิดปากตัวเองแน่น ...ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ภาวนาให้ไอ้ใครคนนั้นอย่าหันมาเจอ ...
ไอ้งูยักษ์ไม่ได้เข้าใจสถานการณ์อะไรเลย ดึงมือเย็นๆของไอเดียร์ไว้แล้วก้มกระซิบถามเพราะเป็นห่วง

'ยืนนิ่งๆ ทำตัวใหญ่ๆไม่ต้องหันมา'

กระซิบบอกไอ้งูยักษ์แล้วภาวนา ขอให้ใครคนนั้นอย่าหันมาเห็น
.
.
แต่ภาวนาไปก็แค่นั้น .....

เพียงแค่ไม่ถึงอึดใจ..

มือใหญ่ของเจ้าของแผ่นหลังกว้างก็ถือวิสาสะดึงไหล่ลู่ของไอเดียร์ไว้เต็มแรง  รอยยิ้มแหยๆ ของไอเดียร์ออกมาฉาบใบหน้าชา ....มือที่จับกันกับเอลไว้.... เอลยังกุมแน่นไม่ยอมปล่อย ....สถานการณ์แม่งเลยยิ่งแย่ ....
.
.
“ไอเดียร์ ??? มาได้ไง ลงมาบางแสนทำไมไม่บอกให้ไปรับ???”
.
.

...แรงกำของมือบีบแน่น อยากจะบอกให้ เอล ปล่อยมือออก แต่ดูท่าทางท่าจะยาก ... หลบไม่ทันก็เลยไม่อยากหลบ ...ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่า ยิ้มเจื่อนๆ ให้เจ้าของมือใหญ่ที่ยังจับไหล่ตัวเองยึดไว้ ....ไอ้งูยักษ์แม่งเหมือนจะแยกเขี้ยวงับหัว เจ้าของมือ ....
.
.


“ลงมากับเพื่อน....อุ๊ก!!”

เจ็บแปล๊บบบบบบบบ...เมื่อไอ้คำว่าเพื่อน ทำเอาเอล เพิ่มแรงบีบให้แน่นเข้าไปอีก ...แม่ง....ตั้งแต่ไอ้มังคุดเข้าใจภาษาไทย ไอเดียร์รู้สึกว่าตัวเองจะยิ่งอยู่ยากขึ้นทุกที...
แต่ก็นั่นละ ไอเดียร์ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากทางรอดของตัวเอง ...แค่นี้ทนได้ ...

.
.
.

“พี่มาธุระกับเพื่อน ....”

.
.
.
กัดฟันตอบไปแบบนั้น แต่สายตาที่รอดผ่านกรอบแว่นสีดำยังมองอย่างจับผิดไปที่มือเอลที่กุมแน่น ....ขนาด ส่งซิกว่า ‘พี่’ เอลแม่งยังโดนความหึงบังหน้าไม่ฟังอะไรเลย ..

“เพื่อน..แบบไหนล่ะ ไอเดียร์ ....?? ”

น้ำเสียงแม่งคุกคามได้อีก ...น่ากลัวได้อีก ….แต่ก็แค่นั้นเมื่อจำเลยฟิวส์หลุดไปแล้วกับคำถามที่จงใจจับผิด ...คราวนี้เป็น ไอเดียร์ที่กระชับมือ เอล มาจับแน่นต่อหน้าต่อตาโจทย์เจ้าของคำถาม

“....เพื่อนที่นอนด้วยกันทุกคืนอะ....จะเซ้าซี้อะไรพี่ อีกไหม ?  ไอเดียว...”

หลบไม่ได้ก็ชนแม่งเลย!! กับอีแค่น้องชายคนเดียว ....พี่มันจะชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย น้องมันก็แค่น้อง คลานตามกันมาแล้วไง??  คิดว่าจะบังคับพี่มันได้ทุกอย่างหรือไงวะ???   

โลกมันเปลี่ยนไปแล้วเฟ้ย !!
...ขอ แค่ไอ้งูยักษ์มันอยู่ข้างๆ เป็นกำลังใจให้....ไอ้พี่ที่เคยแต่ฟังคำสั่งน้องชาย มันเลยกล้าต่อกรกับน้องตัวโตหน้าแก่กว่าตัวเองขึ้นมาซะอย่างนั้น ไอเดียร์ สู้ๆ ...
.
.


ฮึกเหิม..เหมือนมีธงมาเชียร์อยู่ข้างหลังเลยวุ้ย!!




***




...

"กลับขึ้นไปกรุงเทพฯแล้วโทรหาผมด้วย..."

เสียงเย็นสั่งผมเหมือนกับทุกครั้ง ....แต่ครั้งนี้มีแววว่าจะเรื่องยาว กว่าทุกครั้ง ....

สุดท้ายก็ไม่ได้กงได้กินอะไร ผมเลยให้ทางร้านห่อกลับกรุงเทพฯหมดเอลมันหัวเสียที่ผมโดนคนที่มันไม่รู้จักรั้งตัวไว้ แล้วกระชากมือผมออกจากมัน ....ลืมบอกไป ไอเดียวมันไม่กลัวใคร ถึงตัวมันจะเล็กกว่าเอลนิดนึง แต่แม่ง ...แววตามันดุพอๆกัน ดุขนาดไหน ? ดุจนมันทำให้ผมที่เป็นพี่ฟังคำสั่งมันได้ก็แล้วกัน...

ผมไม่ได้กลัวไอเดียว ก็แค่เกรงใจ ....ตอนไม่มีเงินก็เคยขอมันใช้ ตอนลำบากมันก็ให้ที่ซุกหัว ตอนเซ็งๆก็มีมันนี่ล่ะที่ค่อยดูแล เพราะเราไม่มีพ่อเหมือนคนอื่นเขา ไอเดียวมันเลยกลายเป็นพ่อคนที่สอง ถึงจะเป็นน้องชายแต่วิสัยทัศน์และการมองโลกของมัน ผู้ใหญ่กว่าผมเยอะ ...เยอะจนผมต้องเกรงใจมันนิดนึง...

.
.
.


***


 

"ใคร??"

หมดจากน้องชายที่ดุเหมือนหมา กลับกรุงเทพฯมาก็ต้องมาตอบคำถามโลกแตกของไอ้งูขี้หึงอีก...

ผมไม่ชอบถามอะไรที่ผมไม่อยากรู้...ผมเลยคิดว่า ไอ้งูยักษ์มันก็คงจะเป็นเหมือนกัน ซ้ำตอนนี้มันคงจะแทบอกแตกตาย ...

" ไอเดียว [I-Deal]...นายจักรพรรดิ ...น้องชายโดยสายเลือดที่คลานตามกันมา..  "

"ไม่เห็นเหมือนน้องชายยูเลย ภัทร ...เหมือนพ่อหรือไม่ก็แฟน...หมอนั่นแย่งมือนายไปจากไอ.."

เข้าหมวดงูงอนอีกแล้ว ...ผมแทบจะบีบจมูกโด่งๆของไอ้งูยักษ์เลยจริงเชียว ...ทีตอนอยู่หน้าไอเดียวหน้าลูกน้องแม่งฟอร์มจัด ตอนนั้นมันแทบจะงับหัวน้องชายผมอยู่แล้ว ผมได้แต่ยิ้มเจื่อนๆไปให้มันแล้วยืนยันว่าไอ้หมาบ้านั้นน่ะน้องของผมจริงๆ ...
.
.
.
แม่ง ...แค่จับมือ เอลมันยังเลือดขึ้นหน้า....ถ้าขืนว่ามันรู้ว่า ตอนลงไปบางแสน ไอเดียวมันนอนกอดผมกับบอกรักกันทุกคืน ....
.
.
.


คืนนี้คงเป็นผมที่โดนงูงับหัวขาด.....

[takara]

แรงส์ เอาล่ะสิ ไอเดียร์หลายเรื่องด้วยนะเนี้ย หุหุ

[RainyMooD]

เอาละไง คุณน้องขี้หวง Vs คุณสามีขี้หึง
เป๊งๆๆๆ  ยกที่ 1   




พรนั้นส่งผล นับตั้งแต่ คมกริช กระชากเฉือน ลำคอระหงส์>>>ระหง
แต่ก็เพียงนั้น ดรุณ...ยัดยืนแล้วยิ้มละมุน>>>หยัด??
เมื่อปราณทั้งสองดำรงค์ขึ้นพร้อมกัน>>>ดำรง
ใช่ พลำ แน่ฤา ที่เป็น เดรฉาน >>>เดรัจฉาน/ เดียรัจฉาน/ ดิรัจฉาน
จู่ๆงูยักษ์ก็โผล่หน้ามาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียง>>>สุ้ม
แล้วไหนจะเรื่องที่แอบทำผิดแล้วมีชะนักติดหลังอีกล่ะ>>>ชนัก
ไอเดียร์มั่วแต่มองไปยังเจ้าของแผ่นหลังที่ยังนั่งเฉย>>>มัว
รอยยิ้มแหย่ๆ ของไอเดียร์ออกมาฉาบใบหน้าชา>>>แหย
แต่สายตาที่รอดผ่านกรอบแว่นสีดำ>>>ลอด
ซ้ำตอนนี้มันคงจะแทบบอกแตกตาย
นายจักพรรดิ์  >>>จักรพรรดิ (หรือตั้งใจเขียนแบบนั้นหว่า)
เข้าหมวดงูงอลอีกแล้ว>>>งอน

[malula]

มีแต่คนรักคนหลงนะคะน้องไอเดียร์

[kakaris]

ขอให้โดนงูงับหัวนะ...

ไว้อาลัยให้ไอเดียร์

[$VAN$]

กลัวน้องทำไม พูดความจริงตรงๆไปเลย

[iforgive]

เอ่อ  เอาจริง ๆ เลยนะ  เค้าไม่รู้จักไอเดียวอ่ะ  มีมานานแล้วใช่ป่ะ
ตอนแรกที่อ่านนึกว่าเจอพี่ราม  พี่รามเค้าหายไปนานแล้วนะ

จัดไป 1+ 

[sunshadow]

     น้องจริงเหรอเนี่ย. .  . ยิ่งกว่าผู้ปกครองอีก
     เกาะติดแม้กระทั่งเฟส แถมแค่ผ่านมาก็ต้องรายงานตัวด้วย
     แต่ถ้าเป็นน้องงี้ก็ต้องรู้จักฝิ่นอ่าสิ



   

[Zitraphat]

กาลกีรตี  ---- สั้นเฉพาะกิจ -----

' ไอเดียร์-ไอเดียว....'



งงกันใช่ไหมครับกับชื่อ ไอเดียว – จักรพรรดิ
งงกันก็ไม่แปลกหรอกครับเพราะผมไม่เคยเล่าถึงไอ้คุณน้องชายบังเกิดเกล้า ให้พวกคุณฟังสักครั้ง ...
ผม ไอเดียร์-ไอดิภัทร  ไม่ได้หัวเดียวกระเทียมลีบครับ ผมมีน้องชายหนึ่งหน่วย  อย่าแปลกใจว่านิสัยโซติสอย่างผมเป็นพี่คนเขาได้ด้วยหรอ ...
.
.
.
ตอบเลยแล้วกันว่า   ‘ไม่ได้’
.
.
.
การเป็นพี่มันยากเกินไปสำหรับคนอย่างผม และเหมือนที่ผมเคยเล่าให้ฟังว่าชีวิตผมเองต้องอาศัยปัจจัยพึ่งพา อันได้แก่ ไอ้ฝิ่น และพี่นพ ...ฉะนั้น ไม่แปลกหรอกครับที่ในสารบบผมไม่มี ไอเดียวเข้ามาเกี่ยวข้อง .. 

ขอย้อนไปนิดหนึ่งแล้วกัน ผมกับไอเดียวเราเป็นพี่น้องที่คลานตามกันมา ห่างกันสองปีนิดๆ ..แต่ความคิดและการดำรงชีวิตต่างกันโคตร ...

แต่ว่ายังงั้นอย่างนี้เถอะ ตอนเด็กๆพวกผมเหมือนกันอย่างกับฝาแฝดเลยนะ...ขอเผาน้องให้ฟังเลยแล้วกัน
.
.
.
คุณคงได้ยินกิตติศัพท์แม่ผมแล้ว ส่วนพ่อ ...ลืมๆไปเถอะผมจำอะไรเกี่ยวกับพ่อไม่ได้สักอย่าง ...เอาเป็นรู้แค่ว่า เราเสียพ่อไปตอนไอเดียวมันอายุประมาณ ขวบกว่าๆ  เพราะห่างกันแค่สองปี เด็กๆผมกับไอเดียวเราเลยสนิทกันมากกกกกกกก ย้ำนะว่าแค่ตอน เด็กๆ...

..ขอเผาก่อนเลยแล้วกัน ...

เด็กๆเราตัวเท่ากันหน้าตาเหมือนฝาแฝด แถมแต่งตัวเหมือนกัน เพราะผมได้อะไรไอเดียวมันก็จะได้ด้วย  มันขี้แกล้ง ส่วนผมขี้โวยวาย ถึงจะหน้าเหมือนกันขนาดไหนแต่ความต่างมันมากอยู่ แม่เคยเล่าให้ฟังว่าเราต่างกันขนาดไหน ขอยกตัวอย่างแล้วกัน ตอนสามขวบกว่าๆผมกลัวอึ่งอ่างภูเขาแบบที่ว่าพอได้ยินเสียงมันแล้วผมแหกปากร้องไห้โฮ ทั้งๆที่ยังไม่เห็นตัว .. ส่วนไอเดียวมันฉายแววโหดเคยตีงูกะปะตายคาไม้ตั้งแต่อายุสองขวบกว่าๆ แม่ง...โหดได้ใจ..ไหมล่ะ??.

..โตขึ้นมาอีกหน่อย ผมเกือบตายเพราะไข้หวัดธรรมดา ส่วนไอเดียวมันชิวๆทั้งๆที่มันเป็นไข้หวัดใหญ่ ...ระดับความทนทานต่างกันแม่ง...มันข่มผมเห็นๆ
.
.
แล้วก็เรื่องน่าอับอาย ที่สุดในสามโลก ...ตอนประถมที่เรียนโรงเรียนเดียวกัน  ไอเดียว มันได้ถ้วยพร้อมเหรียญ ตอนแข่งมวยไทย....ส่วนผมโดนนั่งแต่งสาวห่มสไบถือถ้วยถือพานเป็นนางงามเทียนพรรษา .....

เอ่อ....แล้วจากนั้นก็จุดเปลี่ยนของมันกับผม ไอเดียวมันโดนอาชวนไปเรียนต่อที่อีกจังหวัดหนึ่ง แม่งโรงเรียนสหด้วยอ่ะ !! ไม่ได้มาเรียนโรงเรียนประจำที่ตัวจังหวัดกับผม...ไม่ได้มาเจอแต่ขนหน้าแข้งกับแรงกลิ่นเต่าของพวกพี่นพกับไอ้ฝิ่น ....ผมได้แต่ข้องใจ ตอนผมทางบ้านจับยัดใส่โรงเรียนชายล้วนแต่ทำไมไอเดียวมันได้ลันล้าที่โรงเรียนสห กับมวลหมู่ดอกไม้กระโปรงบาน???...

แล้วความอิจฉาน้องของผมก็บังเกิด .
.
.
...เราเริ่มห่างกันตั้งแต่ตอนนั้น ...และเริ่มค่อยๆต่างกันในเรื่องส่วนสูงและหน้าตา ..

ตอนนั้นมัน ป.6  ส่วนผม ม.2  ...จำได้ลางๆว่าตั้งแต่ตอนที่ผมไปเข้าค่ายกลับมาแล้วเป็นไข้เลือดออกจนช็อกคาค่ายนั่นล่ะ ...ส่วนสูงผมเลยเตี้ยกว่ามัน แขนขาก็ดูเหมือนจะเล็กกว่าด้วย ...ทีนี้ก็ชีช้ำตอนมันกลับมาบ้านแต่ละที แม่ง ชอบเอาความสูงมาข่มผม ...
.
.
แล้วก็อีกเรื่อง ไอเดียวมันสัตว์สังคม ...ดื่มเหล้ายิ่งกว่าอาบ คาบสาวแบบตีเนียน ...มาดมันนิ่งได้ใจ แถมหน้ายังคมเข้มซะจนพอเทียบกันแล้ว ผมกลายเป็นน้องมันไปเลย...ดังนั้นไม่ต้องถามว่ามันรู้จักพี่นพรู้จักไอ้ฝิ่นไหม ??
.
.
.
หึหึหึ พวกนั้นสนิทกับมันยิ่งกว่าผมอีก ...
.
.
.
.
แล้วก็สุดท้าย ...ผมกับไอเดียว เราไม่คุยภาษาเดียวกัน ...เพราะมันหลักการจนผมรำคาญ ส่วนผมก็ติสซะจนมันไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูด...
.
.
.
แต่เราก็รักกัน ... ไปนอนคอนโดฯมัน มันก็นอนกอดผมแน่น คงเพราะนานๆถึงได้เจอกันมั้ง  มันถึงได้กล้าบอกรักกับผมแบบไม่อาย บางทีตอนมีโทรศัพท์ ไอเดียวมันโทรมาหาผมตอน ตีสามกว่าๆ โทรมาบอกว่า รัก แล้วก็วางสาย ...
.
.
.
นานๆเราเจอกันที...แต่เวลาเราเจอกันมีลิมิตแค่สองวันเท่านั้น เพราะนานกว่านี้ จากรักจะกลายเป็นชังและเริ่มเกลียดขี้หน้ากันโดยทันที คงเพราะเคมี ผมกับมันไม่เท่ากัน ...

ผมคุยโทรศัพท์กับมันไม่ได้ ...ได้ยินเสียงมันเกินสิบห้าวินาทีแล้วผมรำคาญพานอารมณ์เสีย เพราะมันชอบสั่ง  ส่วนมันก็บอกว่ามันฟังที่ผมพูดไม่รู้เรื่อง ...

สรุปมันกับผมใครติสกว่ากัน???

.
.
.
แล้วก็สุดท้ายของท้ายที่สุด ...ที่ผมชินกับอารมณ์แรงๆของไอ้งูยักษ์ ส่วนหนึ่งก็เพราะ ไอเดียว ...
.
.
.
ไอเดียวมันมาดนิ่งจริง แต่ถ้ามันโกรธจนฟิวส์ขาด มันจะอาละวาดทำลายข้าวของ...
ระดับความเลวร้ายขนาดที่เคยจะเอามีดกะซวกพุงไอ้หน้าไหนก็ไม่รู้ที่มาหาเรื่อง ...อย่าถามว่าตอนนั้นผมทำยังไง ผมยอมรับเลยว่ากลัวมันจะฆ่าใครจนได้แต่กอดขามันร้องไห้โฮ...
.
.
รู้จักมันพอสมควรหรือยัง ?  เพราะจากนี้ไป มันนี่ล่ะ กำลังทัพใหญ่ที่จะอยู่ฟากพี่ราม ..


นี่ล่ะครับน้องชายผม...



‘ไอเดียว....จักรพรรดิ..’



**ปล.ไม่ต้องมาจิ้นมันกับพี่รามนะครับ ...ไอเดียวมันแมนแฟนคลับสาวๆเยอะ...และมันคงไม่ชอบลองของแปลกแบบผมสักเท่าไหร่ ...เอ่อ...ที่ผมไม่อยากให้มันรู้เรื่องผมกับเอลมีซัมติงกัน ..ส่วนหนึ่งก็เพราะมันเคยกระทืบเกย์ที่หลงมาจีบนี่ล่ะ ...

[nunnan]

หวังว่าคงไม่มากระทืบ งูน้อยของไอน่ะะ อิอิ

[iforgive]

อ๋อ  เรื่องมันก็เป็นจังซี้เอง  ชอบบุคลิกของไอเดียวนะ
หวังว่าคงไม่เป็นแค่ตัวประกอบนะ

[Onlymin]

พี่น้องสองขั้ว
อย่ามาตีเอลเค้าละกัน แล้วจะหาว่าไม่เตือน 55

+1

[takara]

ฮิ้ว ไอเดียร์เตรียมเจอศึกหนักแน่