>29 G.Become 21 Boy.ถ้ากล้ารักจะจัดให้!#แก้คิดถึง 27/6/57
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: >29 G.Become 21 Boy.ถ้ากล้ารักจะจัดให้!#แก้คิดถึง 27/6/57  (อ่าน 138506 ครั้ง)

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
บทที่ 68 # ภัทร

   ถึงจะบอกให้เดินตาม แต่ที่ทำได้คือหยุดอยู่แค่นั้น...ก็จะทำไงได้เมื่อ หมาดำตัวใหญ่มันนอนขวางอยู่หน้าประตูบ้าน คนที่บอกว่าเป็น ‘เจ้าของบ้าน’ ก้มลูบหัวสัตว์เลี้ยงสีนิล เหมือนมันเป็นลูกหมาแสนเชื่อง คิงส์ ได้แต่กลืนน้ำลาย ...ก็ภาพที่ตนเห็น หมาใหญ่ตัวนั้นมันมี สองหัว. และอีกหัวหนึ่งตอนบนมันหายไปเกือบครึ่งแถบ...แล้วหัวที่หายไปเกือบครึ่งนั้นหล่ะ ที่กำลังแยกเขี้ยวขู่ คิงส์ แถมด้วยเสียงคำรามที่ เจ้าของบ้านไม่ได้ยิน ...

“หมาสองหัว ?”

‘แขก’ อย่างคิงส์ เหมือนอดไม่ได้ที่จะทัก สัตว์ประหลาด แต่คำตอบที่ได้กลับมา แปลกยิ่งกว่า

"เหรอ...แล้วไง ...กระป๋อง มันน่ากลัวมากกว่า จระเข้ในร่างคนหรือ?"

ถึงน้ำเสียงเรียบหวาน  จะเหมือนประโยคลอยๆมากกว่า การประชดประชัน แต่ มันก็ทำเอาหน้าชาไม่น้อย

"มึงรู้หรอ? เรื่องกู..."

ไม่มีคำตอบนอกจากรอยยิ้มเยาะ มือเย็นลูบหนักๆที่หลังหมาสีดำอีกครั้ง ก่อนจะดันตัวให้ลุกขึ้น เจ้าหมาตัวใหญ่ลุกหลีกทางพร้อมกับเดินล้อมหน้าล้อมหลัง หางพวงใหญ่ของมันกระดิกสั่นจนกลัวว่าหางจะหลุด…
และที่น่ากลัวกว่านั้น ....เหมือนคนที่เอ่ยออกมาเองว่า ตัวเองเป็น ‘เจ้าของบ้าน’ จะไม่สนใจหรือรับรู้อะไรกับความผิดปติที่เกิดขึ้นในและนอกตัวบ้าน สักอย่าง....
   ทันทีที่เข้ามาถึงภายในตัวบ้าน โซฟาตัวใหญ่ก็ตกเป็นเป้าหมาย เหมือนเคยชิน....มือเย็นปล่อยออกจากข้อแขน คิงส์ แล้วทรุดนั่งเอนทิ้งตัวนอนทอดยาวไปกับโซฟา....เงาดำที่ ปรากฏเป็นรูปร่าง เคลื่อนผ่านไปรอบผนังบ้าน  เสียงหัวเราะคิกคัก ดังแทรกอยู่ในเสียงกิ่งไม้ไหวลม....เหมือนฝูงแมงเม่าทักทาย เปลวไฟ... หากแต่เงาดำทะมึนเงาหนึ่งกลับหยุดนิ่งเหมือน คอยจับตาเฝ้าดูผู้มาเยือน...

“น้ำผึ้งในตู้เย็น....แล้วก็เรียกไอ้หมอที่อยู่ในห้อง.. ให้ด้วย...ชั้นสองไม่ต้องขึ้นไป...นั่นห้องส่วนตัว...บ้าเอ้ย!! ปวดหัวชิบ... นางฟ้า... ทำสัดอะไรกับหัวฉันเนี้ย ! ”

เหมือนหมดแรง...
เจ้าของบ้านที่ทิ้งตัวนอนยาวไปกับโซฟา บ่นพรึมพำแถมโบกไม้โบกมือชี้ไปที่ทิศทางของตู้เย็น เหมือนสั่งงาน...

“.....”

...ไร้การตอบสนอง ก็ แขกอย่าง คิงส์ ไม่เคยถูกใช้ ไม่สิ เรียกได้ว่าไม่เคยมีใครกล้าใช้มากกว่า... คนบนโซฟาเงียบเหมือนรอของที่สั่ง...แต่พอมันเงียบสนิทไร้การตอบสนองแถมอาการปวดหัวยังคอยเล่นงานไม่ยอมหยุด... อารมณ์เหวี่ยงมันเลยเกิดขึ้นอีกครั้ง....

“....’โทษ ทีนะ ...แต่ช่วยทำตามที่บอกหน่อย หยิบน้ำผึ้งในตู้เย็น....แล้วก็เรียกไอ้หมอที่อยู่ในห้องถัดไป... ให้ด้วย...ชั้นสองไม่ต้องขึ้น...นั่นห้องส่วนตัว...อย่าให้พูดซ้ำ ...ปวดหัว..”

เหวี่ยงได้เรื่อง...หมดท่าทีที่เย็นชา ตอนนี้ ‘เจ้าของบ้าน’ ทอดตัวยาวนอนนิ่งอยู่บนโซฟา...เปลือกตานั้นปิดสนิท แต่คิ้วที่ขมวดชนกัน...นั่นพอทำให้คิงส์เคลื่อนไหวได้บ้าง ...
...เคลื่อนไหวไปหยิบขวดสีชาในตู้เย็นส่งยื่นให้ ‘คุณเจ้าของบ้าน’ แล้วเดินย้อนกลับไปอีกครั้งเพื่อเปิดห้องสีเทา ......เรียก ‘เจ้าของบ้านอีกคน’

.... โดยไม่ต้องเคาะให้เสียเวลา ........ร่างใหญ่ของ ‘เจ้าของบ้านอีกคน’ เดินโซเซออกมาจากห้อง ... สภาพนั้นไม่ต่างจากวันแรกที่เจอเท่าไหร่ รอยเขียวช้ำปรากฎอยู่แทบทุกส่วนที่โผล่พ้นเนื้อผ้า... แต่มีออฟชั่นเสริมก็ตรง ผ้าพันแผลที่ยึดท่อนแขนไว้กับ ลำคอ ....แววตาสีเงินวาว มีหวั่นเมื่อมองมายังร่างบนโซฟา....แต่สักพักก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม...รอยยิ้ม...กว้างที่แม้แต่เพื่อนสนิทอย่าง คิงส์ ยังไม่เคยเห็น ‘รอยยิ้มของสมิง?’

น้ำผึ้งในขวดแก้วถูกกระดกดื่มอึกใหญ่ ....ความเหนียวหนืดจากรสชาติหวานของน้ำผึ้งป่า และความเย็นจากขวดแก้วที่แช่เย็น พอลดแรงบีบของขมับที่ส่งตรงมายังคนที่นอนบนโซฟาได้บ้าง... แววตาสีแปลกฝืนเปิดลืมพร้อมๆกับหันไปหา ร่างช้ำ...

“ไง คุณหมอ? คิดถึงกันป่ะ?”

....แทนคำตอบ คุณหมอเจ้าของบ้านเดินเข้ามาแล้วทรุดนั่งใกล้ๆโซฟา......มือที่มีแต่รอยเขียวช้ำ ค่อยๆ ไล้ลูบหน้าผากมน ก่อนจะบรรจงจูบเบาๆที่หว่างคิ้ว..
.........................

.... ริมฝีปากเย็นถูกปิดทับด้วยความร้อนของริมฝีปากคุณหมอเจ้าของบ้าน...อ้อมกอดจากวงแขนใหญ่...โถมหาร่างที่ทอดยาวไปกับโซฟา ...มันแน่นจน..เหมือนจะไม่ปล่อยให้คนข้างใต้นั้นหลุดไปไหนอีก ....

...แต่ที่ยิ่งทำให้คนมองเครียด ..ก็ต้องไอ้คนที่นอนบนโซฟา มันโน้มดึงเพื่อนหมอมาจูบตอบอย่างไม่อายหน้าอินทร์หน้าพรหม.. ไม่อายกระทั้ง ‘แขก’ อีกคนที่ยืนอยู่ด้วย .....

....ทิ้งให้แขก อย่าง คิงส์ได้แต่ยืนงง กับเหตุการณ์ ทั้งหมด....
..............
............................
‘....เฮ้ย ! ไอ้ที่มันจูบกันอยู่นั่น เหี้ยหมอ... กับ...

.. ไอ้ภินทร์แฟนกูนะ!? ’
..............
............................

“ภินทร์....ที่มึงจูบอยู่นั้น ไอ้หมอนะ..”

“.......... แล้วไง?”
..............
............................

“แล้วไง? ”
ไอ้คนที่กำลังทำให้ผมเดือดอยู่นี่มันเอียงคอถาม แบบหน้าตายได้อีก... มือเย็นที่เคยกุมมือผมให้เดินเข้ามาในบ้านนี้ด้วยกัน ตอนนี้กำลังไล้ลูบยากลิ่นแปลกทาลงบนแผ่นหลังให้ไอ้หมอ ไอ้แพทย์ไร้จรรยาบรรณ !ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยม !
...ที่ตอนนี้มันลงไปนอนหนุนตัก ไอ้ภินทร์ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว...

“แล้วไง?....?!
…..แล้วไง ?! ถามมาได้ไอ้สัด ! มึงเป็นคนของกูนะ! แล้วมึงทำเหี้ยอะไรกับไอ้หมอเหี้ยนี้! ต่อหน้าต่อตากูเลยนะ....! ”

ผมหลุดไปแล้วครับ...ได้แต่ตะโกนโวยวาย สมเพชตัวเองชิบ! ตอนนี้ผมเหมือนจับได้ว่า     ‘เมีย’ ตัวเองมีชู้ แถม ‘ชู้’ ยังเป็นเพื่อนสนิทของผม! ผมไม่เคยง้อใคร ไม่เคย แม้แต่จะคิด... เรื่องหึงเรื่องหวงไม่เคยอยู่ในสมอง แต่กับเหตุการณ์ตอนนี้ ผม ปฏิเสธไม่ได้ว่า ผมกำลัง ‘หึง!’ และในไม่อีกกี่นาที จาก ‘หึง’ มันจะเปลี่ยนเป็น คำว่า ‘หวง’ ที่พร้อมจะแปลสภาพเป็น แรงกระทืบใครบางคนได้ไม่ยาก!

ไอ้ใครบางคนที่ตอนนี้มันเอียงคอมองหน้าผมแบบไร้อารมณ์สุดๆ....
ส่วน ...ไอ้สมิงเหี้ยนั่นตอนนี้มันรั้งกอด ไอ้ภินทร์ ไว้เต็มตัว...พื้นที่บนโซฟา เหมือนไม่มีที่ให้ผมสักนิด ! ....ถ้าเป็นอย่างนี้ไม่ต้องเกรงใจกูก็ได้ พวกมึงไล่กูกลับแล้ว ปิดบ้านซั้มกันไม่ดีกว่าหรือ?! ....
.......ได้แต่คิด ....ถ้าลองพวกมันทำอย่างนั่นจริงๆ ถามว่าผมยอมไหม?........กับคนอื่น ผมอาจจะกระทืบแล้วขับรถกลับบ้าน ทิ้งซากพวกมันไว้ที่นี้ ......
.......
....แต่กลับไอ้เหี้ยแสบจอมทำร้ายจิตใจ สัตว์เลือดเย็นอย่างผม ....บอกตามตรงว่าผมทำไม่ลง...ทำไม่ได้แม้แต่จะขับรถกลับออกไปตอนนี้ด้วยซ้ำ.....ตกต่ำ...ที่สุดในชีวิตผม ก็ตอนนี้หล่ะ....คำถามที่ผมตอบตัวเองไม่ได้ ...ทำไมผมถึงยังอยู่ที่ตรงนี้?....
..............
............................

เขาว่ากันว่า พวกสัตว์สี่เท้าจะอ่อนแอที่สุดก็ตอนอยู่กับเจ้านาย ....ผมว่าท่าจะจริง ...   ไอ้หมอมันดูโคตร ขี้อ้อน ตอนเจอ ภินทร์ และไอ้อาการอ้อนของมันก็สะกิดเส้นเอ็นที่ปลายเท้าผมได้เป็นอย่างดี ! เกินอดทน...ถ้าตอนนี้ทั้งโลกมีแค่ไอ้สองตัวนี้ก็แค่นั้น!

หมดหล่ะความอดทน ! ผมจะกลับ !
..............
............................
... เหมือนไอ้ภินทร์ มันรู้...พอผมจะก้าวเท้าออกมา เสียงหวานแปร่งๆก็เอ่ยดักไว้แล้ว

“...คิงส์...ถ้าจะออกไปข้างนอกก็ออกไปซื้อน้ำผึ้งให้ทีสิ เอาเกสรผึ้งด้วย อย่างละสอง เสร็จแล้วแวะมารับด้วย ส่วนนายจะไปซื้อที่ไหน ...ก็ตามใจ แต่ถ้านายกลับมา....ฉันต้องได้ ของที่สั่ง ....”

มันยังสั่งผมได้อีก ! สัด! หยามกูเกินทนหล่ะ แล้วไง?! แล้วไงได้... ผมเดินออกมาจากตัวบ้าน เสียงหัวเราะคิกคักดังไล่หลังออกมา ... ไอ้พวกผีไร้ญาติ ไอ้พวกแมงหวี่แมลงวัน ! ขึ้นมานั่งสงบสติอารมณ์ในรถสักพัก ผมถึงได้ มีแรงขับรถ....

...ขับ..ออกไปซื้อของที่ ภินทร์มันสั่ง.... เขาว่ากันว่า พวกนาคาบางตนมีเวทย์มนต์ ประเภทคำพูด ติดตัวมาตั้งแต่เกิด ...ถ้อยคำที่สามารถสั่งการณ์หรือโน้มน้าวคนอื่นได้ ....ไอ้ ภินทร์ ก็เป็นนาคาใช่ไหม? ...

“...”

...คงไม่ใช่มั้ง....
…แล้วระหว่างขับรถ ผมก็เพิ่งคิดได้...ภินทร์ มันรู้จักกับ ไอ้สมิงตอนไหนนะ ?  ทั้งๆที่ ตอน ภินทร์ มันใกล้ตาย ไอ้สมิงเองยังเกือบจะใช้ พวก ศุภะ ฆ่ามัน ...แต่หลังจากนั้น ไอ้สมิง มันกลับยอมสู้ถวายชีวิต ให้ ภินทร์ ...

...มัน มีเรื่องอะไร ที่ผมยังไม่รู้อีกหรือเปล่า ? ไหนจะบ้านหลังนั้นอีก... พื้นที่ส่วนตัวที่เหมือนเป็น เขตพิเศษ ...ไอ้หมาดำสองหัวนั้น...ปกติ ...พวกอมนุษย์ใช้สำหรับ
......
..การอารักษ์ ‘สิ่งสำคัญ’ ไม่ใช่หรอ ?


ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
บทที่ 69 # You Wrong  ภัทร อีกคน

“หมอ....รู้ไหม? เจ้าของร่างเนื้อนี้ ชื่อ ‘ตรินทร์’ ภัทร เจอ ตรินทร์ คนนั้นแล้ว แถมยังรับปากเรื่องบางเรื่องไปแล้วด้วยสิ... "

   ประโยคลอยๆดังแว่วออกมา แม้จะทำเหมือนไม่ได้ยิน....แต่ทุกคำที่หลุดออกมาจากริมฝีปาก ‘ภัทร’ ไม่มีคำไหนที่คุณหมอปล่อยผ่าน...ยิ่งเป็น ภัทร คนนี้ด้วยทุกคำยิ่งสำคัญ วงใหญ่โอบกอดช่วงเอวของเด็กหนุ่มไว้แน่น...
ใบหน้านั้นซุกเข้ากับแผ่นหลังกว้างจนเหมือนจะจมเข้าผิวเนื้อคนข้างหน้า อยากสูดกลิ่นของ ภัทร ... 
...กลิ่นหอมแปลกประจำตัวที่เคยกลัว ทำไมตอนนี้มันรู้สึกโหยหาอย่างบอกไม่ถูก...

"หึ! เราไม่เคยรู้นะ ภัทร คนนี้เคยสนใจ เรื่องคนอื่นด้วยเหรอ?"

"ไม่สนใจไม่ได้หรอก...เด็กนั่นคือ 'ตรินทร์' และคนที่ตรินทร์ รัก คือ 'โฆษิต'...แค่สองคนนั่น เท่านั้นที่สำคัญ... "

"คิดจะทำอะไร อีก ภัทร ?"

"...คิดว่า... ถึงคราวแล้วที่ทุกอย่างมันควรจะเป็นอย่างที่มันควรเป็น ...  "
..............
............................








“...ขึ้นไปชั้นสองก่อน คิงส์...เดี๋ยวฉันตามไป ตอนนี้มีเรื่องจะคุยกับหมอ...”

“...”

ไอ้คุณภินทร์ มันไล่ผมทันทีที่กลับมาถึง ..ไอ้หมอขมวดคิ้วมองหน้าผม มันขยับปากเหมือนจะพูดอะไร แต่พอ ภินทร์ ก้มลงกระซิบอะไรบ้างอย่างที่ข้างหู มันถึงได้นิ่ง แต่แววตาวาวยังคงจ้องมองผม เหมือนว่าผมกำลังจะก้าวเข้าเขตพื้นที่ส่วนตัวของมัน...พื้นที่ที่มันไม่อยากให้ผมเหยียบ...
....ทันทีที่ขึ้นมา...กลิ่น...หอมแปลกที่ผมว่าคุ้นก็คุ้น แปลกก็แปลก ลอยฟุ้งอยู่หน้าห้องชั้นสอง ...บ้านไม้สองชั้นแต่ประตูห้องชั้นสองกลับเป็นประตูเหล็กจารอักษรสลัก ....โซ่เส้นใหญ่ยังคล้องล่ามที่บานประตูด้านหนึ่ง
   ...ภินทร์เดินตามขึ้นมาแล้วจูงมือผมให้ก้าวตามเข้าไปในห้อง ....สิ่งแรกที่รู้สึกจากห้องนี้ กลิ่นที่ว่าคุ้น น่าเป็นกลิ่นดอกบัวจากสระบัวที่อยู่ด้านหลังตัวบ้าน ส่วนกลิ่นอีกกลิ่นเป็นกลิ่นหอมเอียนของยา....และกำยาน ...
ท่ามกลางความเงียบผมไม่ได้อยู่ในห้องนี้สองคนกับ ภินทร์ บนเตียงไม้กว้างมีใครบางคนนอนอยู่ด้วย... ใครบางคนที่ไม่มีแม้กลิ่นของลมหายใจ... ไม่สิ... มันไม่ใช่ใครสักคน หากแต่นั่น เป็นเพียงแค่ร่าง มากกว่า…

“ภินทร์?”

แววตาสีแปลกของมันเงยมองผม ก่อนจะเปลี่ยนเป็น หยิบคว้าขวดเกสรผึ้ง ไปเปิดและกรอกเข้าปาก ...ส่วนน้ำผึ้งที่ได้มาใหม่ มันเปิดขวดและรินน้ำผึ้งเหนียวเข้าปากตามไปอึกใหญ่ ..... ภินทร์วางขวดน้ำผึ้งและเกสรนั้นลง พร้อมๆกับหันมาหาผม

“มันไม่ได้ อร่อยอย่างที่ นาย คิดหรอก ... ถ้าเลือกได้ ฉันอยากกินเนื้อย่างมากกว่า ...แต่มันเลือกไม่ได้นี่น่า... ถึงยังไงมันก็ไม่แย่นักหรอก.....เอาหล่ะ ฉันคุยกับไอ้หมอรู้เรื่องไปแล้ว ทีนี่ก็กับนาย ...ฉันจะอธิบาย แบบง่ายๆ และให้เห็นภาพ ...ในห้องนี้มีคนที่ฉัน ‘รักที่สุด’... ‘ยังรัก’ และ ‘คงรัก...’ คิงส์......ที่นอนอยู่นี่ คือ 'ภัทร '....คนที่ฉันพูดถึง ...”

ภินทร์มันชี้นิ้วไปที่ร่างที่นอนนิ่ง แววตาสีแปลก หลุบลงต่ำกว่าปกติ ผมได้แต่มองตามมัน บนที่นอนกว้างผู้หญิงคนหนึ่งนอนนิ่ง แต่แรงกระเพื่อมเบาๆที่อกก็พอส่งสัญญาณได้ว่า ร่างนั้นยังหายใจ แม้จะไม่มีกลิ่นของ 'ชีวิต' ก็ตาม

“ยังไม่ตาย...แค่ไม่มีวิญญาณ...”

ภินทร์ มันปรายตามองผม แล้วขึ้นมานั่งบนเตียงนอน ก่อนค่อยๆโน้มตัวลงไปจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากเธอคนนั้น จากสัมผัสเบา...ปลายนิ้วมันไล้ลาก แล้วลูบเบาๆที่เนินอกสีนวล และทำท่าจะลากยาวต่อไป...
เฮ้ย !
ผมกำลังจะห้ามแต่ไอ้ตัวดีมันดันถอนปากมันออกมาเสียก่อน....ภินทร์ เช็ดปากตัวเองกับค่อยๆบรรจงใช้ปลายนิ้วเกลี่ยริมฝีปากร่างที่นอนนิ่ง อย่างแผ่วเบา..

“ไม่คิดไม่ฝัน...ว่าจะได้จูบตัวเอง...หลับไปสักพักนะ ภัทร ... อ้า...ไม่สิ ตอนนี้ ต้องเรียก 'ภินทร์' สินะ... ”

มันพรึมพรำอะไรไม่รู้ ส่วนผมนิ่งไปแล้ว... ไอ้สัดนี่...กับร่างที่นอนนิ่งอย่างนี้ยังไม่เว้น! ถึงจะปฏิเสธไม่ได้ว่า ที่นอนอยู่นี่ดูยั่วจริงๆก็เถอะ แต่แบบนี้มันเกินไป... นั่นยังไม่หยุด ปลายนิ้วมันไล้ที่ริมฝีปากอิ่มแล้วมาหยุดอยู่ที่ เนินอกข้างซ้าย ... ปลายเล็บเกี่ยวดึงเสื้อลูกไม้ตัวบางแล้ว ก้มลงจูบที่เนินสีอกนวล บนเนินอกนั่น ถ้าผมตาไม่ฝาดมันมีรอยสักรูปอะไรบางอย่างบนเนินอกนั่น...และเหมือนกำลังคิดอะไร ภินทร์ มันก้าวยาวๆไปปิดประตูเหล็กแล้วถอดเสื้อคอวีที่ใส่ออก พร้อมๆกับเดินมาหาผม ปลายนิ้วมันกดลูบ จนบริเวณไหล่มาถึงแผ่นอกข้างซ้าย จนเป็น รอยแดงระเรื่อ...

"มันไม่ใช่ 'ฉัน' เลย คิงส์ ฉันอยากได้ 'ตัว' ของฉันคืน ช่วยหน่อยสิ"

ทั้งห้องเงียบ ....ผมได้แต่มองหน้ามัน ยั่วเกินไปหล่ะ กับท่าทางแบบนั้น ... วงแขนเย็นของมันโอบกอดรอบคอผม แล้วทิ้งน้ำหนักทั้งตัวให้ ทับลงมา พาเอาตัวผมนอนราบไปกับโซฟา ...ที่ตั้งอยู่ข้างเตียง..

“คิงส์ ถ้า ...ฉัน ‘ไม่ใช่’ ไม่ใช่ทั้งหมด ไม่ใช่ทั้งผู้หญิงหรือผู้ชาย ไม่ใช่ทั้งเป็นพวกมีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เป็นทั้งคนที่นายรู้จักและเป็นทั้งคนแปลกหน้า เป็นทั้งมนุษย์และไม่ใช่มนุษย์...เป็นทั้งคนที่นายรักและนายกลัว .คิงส์...นายยังจะรักฉันอยู่ไหม?....”

แววตามันจ้องมองผมไม่กระพริบ ตอน  มันร่ายยาวเกี่ยวกับคำถามแปลกประหลาด 

"หึ!...ถ้ามึงเยอะขนาดนั้น เข้าใจยากขนาดนั้น อย่าว่าแต่กูเลย ต่อให้คนอื่น กูว่ายากหว๊ะที่จะมีใครรักมึง "

จบคำตอบของผม ภินทร์ มันนิ่งมองหน้าผมแล้ว ยิ้มหวานจนตาหยี่ ก่อนจะซบหน้าลงมาที่ซอกคอผม พร้อม กระซิบ ข้างหู...

"นายตอบผิดอ่ะ คิงส์ ...นายจะยังรักเรา และไม่ใช่ มีแค่นายที่จะรัก....ถ้าอยากได้ 'เรา 'นายก็ต้องกล้าแย่ง หน่อยนะ คู่แข่ง ไม่ได้ มีแค่ หมอ หรอก... จะกล้าสู้รึเปล่าหล่ะ คิงส์.."
..............
............................






   เหมือนโดนเย้ยครับ ถึงตอนนี้ผมกำลังขับรถไปตามทางที่มันบอก...แต่หูของผมยังได้ ยินน้ำเสียงหยามแบบหวานๆของมันก้องสะท้อนไปสะท้อนมา ...ภินทร์ มันเปลี่ยนไป เหมือนมันจะยิ่งกว่าเดิม ซ้ำยังยั่วมากกว่าที่เคยเป็น จนบางทีที่หันไปมองมัน ผมยังอดขนลุกไม่ได้ .... 
เราออกมาจากบ้านไอ้หมอได้สักชั่วโมงแล้ว...ผมถามมันว่าจะไปไหน แต่คำตอบที่ได้มาพร้อมรอยยิ้มหวานจนน่ากลัว ....

"ไปเอา 'ตัวเราคืน'"
..............
............................
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-06-2012 11:53:48 โดย Zitraphat »

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป



    โอว. . . มาเป็นกระตั๊กอย่างงี้
    คงอีกหลายวันแน่ๆก่าจะตามทัน





ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
ลงเรื่องให้แล้วเน้อลงให้ลากยาวมาทันกับที่เคยลงไว้ให้ แถมล้ำหน้ามาหนึ่งตอน ตอนนี้ มีศัพท์ใหม่

'จริ้งจง,จิ้งจอง'

      อันนี้อธิบายนิดนึง 'จริ้งจง,จิ้งจอง'เป็นชื่อของนกชนิดหนึ่ง ที่เป็นไม้เบื่อไม่เมากับสมิง คนเฒ่าคนแก่เคยเล่าว่าเมื่อก่อนเคยเป็นเพื่อนกันแต่เกิดทะเลาะอะไรสักอย่าง จริ้งจง[จิ้งจอง]เลยแปรพรรค และที่แสบกว่านั้น จริ้งจง ร้องเตือนทุกครั้งที่สมิงปรากฏตัว แตกต่างกับ นกวิฬา(ไม่แน่ใจว่านกเค้าแมวหรือเปล่านะ แต่ย่าบอกว่าชื่อ นกวิฬาอะ) ที่จะมักมาพร้อมสมิง

อ้า....เรื่องนี้ตุนเสบียงไว้เยอะโคตรแล้ว ขอไปรื้อ  ลำนำฑิฆัมตรัง กับปั่น กาลกีรตี ก่อนนะ สงสัยตัวเอง เรื่องนี้ยาวมากกกกกก  อ่านกันครบทีสงสัยมีข้ามวัน แต่กับ กาลกีรตี สั้นได้อีกในแต่ละตอน ถ้าเล้ามีรางวัลตอนแต่ละตอนที่สั้นที่สุด ยิ้มได้เลย จะส่ง คุณแฟน กับ ซันชาไปรับรางวัลแทน 555+ [โครตน่าภาคภูมิใจ]

***ปล.ขอบคุณ นักอ่านที่หลงเข้ามาอ่านแล้วตามติดทุกคนด้วยนะ เรื่องแต่งนี้ยาว อยากได้ฟิวเดียวกับนิยาย ใครชอบอ่านนิยายคงโออยู่เพราะอ่านรวดเดียวเลยยังไม่จบง่ายๆ  ใครหลงมาตามอยู่ก็เม้นท์มาบ้างเน้อเพราะ FC.  เก่าจะรุ้ว่าถ้ามีข่าวอะไรเพิ่มเติมบางทีจะแจ้งใน PM เพื่อเป็นการไม่รบกวนนักอ่านท่านอื่น

ขอบคุณที่ตามอ่าน ชื่นใจจัง  :man1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-05-2012 07:34:02 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ kosmos

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 237
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
 o13 ยาวจริงอะไรจริง  ขอตัวไปอ่านก่อนนะคร้าาาา

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
จรินทร์เป็นจริ้งจง แถมยังอยู่ฝ่ายสุระด้วย
อย่างนี้ เวลาเจอกับหมอสัตจะเป็นไงน้อ

sunshinesunrise

  • บุคคลทั่วไป
สารภาพอีกครั้ง ว่าอ่านมาถึงตอนนี้ เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง
คือเรื่องมันไม่งงหรอก แต่เราไม่ชิน = = ไม่ค่อยได้อ่านเรื่องย้อนยุคเท่าไหร่ ขอเหมาว่าย้อนยุคละกัน แบบ. เออนะ ปมเยอะมาก

ขอถามอะไรหน่อยสิ.. สรุป ภัทรมีกี่เวอร์ชั่น 2 หรือ 3 หรือ 4 กันแน่..

เริ่มจะปวดหัว แล้วที่ขังไว้.. หมายถึงพะเตรียงขัง ภัทรเรียบร้อยไว้ที่ไหน..
พระเจ้า! อ่านแล้วสับสนตัวเอง

แต่เราอ่านนะ ชอบ ^^ สนุกมากเลยล่ะ.. ปล. คนเขียนใช้เวลานานไหมสำหรับการเขียน.. เรื่องมันสุดยอดอลังการมาก

สุโค่ย! o13

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
 ช่วงเคลียร์คำถามเน้อ


         สำหรับคุณแฟน เรื่องหมอกับจรินทร์ [ใครอ่านตอนแรกๆจะจำจรินทร์ได้ เด็กหนุ่มที่เหมือนกระเบื้องเคลือบ คนที่ย้ำจนทำให้ โฆ แน่ใจว่า ภินทร์ ไม่ใช่  ตรินทร์ นั่นหล่ะ] คู่นี้เขาเป็นดีมาน-ซับพลายกัน หมออยากได้ ภัทร คืน จรินทร์ก็อยากได้ ตรินทร์ คืน แต่เจอกันก็มองหน้ากันไม่ติดเหมือนเดิม ไม่ต้องจิ้นคู่นี้นะ หมอ เป็นของ ภัทร ภัทรมันไม่ปล่อยหมอให้ใครแน่  //

sunshinesunrise เรื่อง 'ภัทร'

         ภัทร เป็น หลานสาวคนโตของ บ้านพระพิราพ แต่เพราะไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของยักษ์หรืออมนุษย์อื่นๆ แถมยังเป็นร่างเนื้อนาบุญ [ร่างสังเวย-เกิดมาใช้บุญแล้วก็สิ้นเท่านั้น] ทางบ้านใหญ่เลยตัดหางปล่อยวัด ส่งมาทางฝากแม่ ญาติทางฝากนี้กลัวหลานสาวจะตายก่อนวัยอันควร [ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ควรจะเป็นอยู่แล้ว] ทางฝากแม่เลยฝัง ตะบองพลำลงที่ ภัทร [กลายเป็นเสียงหัวใจดวงที่สอง ปกติ ตะบองพลำไม่สามารถอยู่ได้ในร่างมนุษย์ แต่เนื่องจากมันโยงมาจากอดีต ในตัว ภัทร ทุกคนถึงมีเศษของตะบองพลำอยู่**สปอยเกินไปหล่ะ**] สำหรับ ภัทร ของเรื่องนี้ มี

 ภัทร คนแรก หลานของ บ้านพิราพ นิสัย กระล่อน เปลี่ยนผู้หญิงบ่อย [?] ชอบผู้ชายน่ารัก อะไรก็ไม่ค่อยทุกข์ร้อนอะไรกับชาวบ้านเขาเพราะ มันเจ็บจนปลงหมดแล้ว...กลัวเรื่องเดียวเรื่องเสียงหัวใจตัวเองที่มีสองเสียง  ภัทร คนนี้เป็นทั้ง ภัทร และ ภินทร์  ของ อะตรอม ที่เป็น ภินทร์ เพราะความทรงจำบางส่วนของ ภัทร ถูกพะเตรียงลบไป เพราะถ้าไม่ลบ ภัทร ก็จะเป็น พวก ได้แล้วทิ้งเหมือนเดิม และถ้ามีความทรงจำเดิม พะเตรียงก็จะไม่มี ภินทร์ เพื่อเริ่มใหม่
 

 ภัทร คนที่สอง เป็นอีกเสียงเต้นของหัวใจ ภัทร คนแรก เป็นปราณของตะบองพลำ ถ้าหิวขึ้นมาแล้วกลับร่างเดิม นรก!!! ขนาดหมอยังกลัวร่างจริงของ ภัทร คนนี้ นิสัย อยากได้อะไรแล้วต้องได้ พิถีพิพันเรื่องการกิน [ไม่ต้องอธิบายมั้ง ....] เป็นนักวางแผน ที่หวงของสุดๆ เป็น ภัทร ที่พะเตรียงจับไม่อยู่ เพราะอยู่นอกเหนือจาก ภัทร ทั้งหมด ใช้ผู้หญิง-ผู้ชาย เปลืองเหมือน ภัทร คนแรก แต่ ภัทร คนนี้ กินทั้งตัว ...[ไม่อธิบายนะ....สยอง] ปกติ หมอจะใช้ยากด ภัทร คนนี้ไว้ แต่ตอนนี้ หมอ หมดหนทางแล้ว เลยต้องใช้ยา ปล่อย ภัทร ออกมาจาก ทะเลน้ำตา ที่ขังของ ภัทร และ ตรินทร์ [ภัทร คนนี้หล่ะที่ถูก พะเตรียง ขังไว้ ] ภัทร คนนี้ หวงหมอมากกกกกกก หมอปล่อยออกมาก็รับผิดชอบเองนะ เตรียมถังเลือดไว้ได้เลย หมอ :jul1:


โดยสรุป ภัทร มี 2 Vol. ถ้าไม่นับ ภินทร์ ที่มาจาก ภัทร คนแรก...


 
 

sunshinesunrise

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณที่มาตอบจ้า เข้าใจขึ้นเยอะเลย ^^ รู้มั้ยเราติดจนมีวันนึงเก็บไปฝัน ==. ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น โอ้พระเจ้า สนุกมากอ่ะ ^^ จะรอตอนต่อไปจ้า อ่านทันแล้วล่ะ อิอิ

เชียร์ที้งสองภัทร จะลุ้นว่า แต่ละคู่จะเป็นยังไง ชะเอิงเอย |

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป



   ง่า ไปวัดมาซะหลายวัน ยังอ่านไปไม่ถึงไหนเลย กระซิกๆ





CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
^
^
^
สู้ๆ ซันชา ค่อยๆอ่านเน้อ คนเขียนจะได้มีเวลาดอง หุหุหุ ไปวัดมาเอาบุญมาฝากเขาเปล่าเน้อ :กอด1:

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
สู้ๆ ซันชา ค่อยๆอ่านเน้อ คนเขียนจะได้มีเวลาดอง หุหุหุ ไปวัดมาเอาบุญมาฝากเขาเปล่าเน้อ :กอด1:


   กลับมาบุญเต็มกระเป๋า รอคนมาอนุโมทนาอยู่อ๊ะ จะได้แบ่งๆกันไป ^ ^




sunshadow

  • บุคคลทั่วไป




   โอ๊ะ เพิ่งเห็นว่าหนูเดียร์จากอีกเรื่องนึงมาโผล่ในเรื่องนี้ด้วย
   งี้หนูโฟร์ก็เป็นมาเฟียด้วยรึเปล่าเนี่ย





ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade

 ซันชา ตาดีนะเนี้ย เหอเหอเหอ  :man1:

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป



    กรี๊ดดดดดดดด อ่านทันแล้วค่า
    เจ๊ภัทรเวอร์ชั่นนี้เป็นนางพญาช่างสั่งจริงๆ
    เอาเถอะนะ เจ๊แกมีดวงวิญญาณในปกครองเยอะ
    แค่ในร่างเดียวกันก็หลายแล้ว ไม่นับรวมพวกที่วนเวียนอยู่รอบๆบ้านกะพวกที่มาติดพันอีก
    เห็นนายคิงคอยทำตามที่สั่งงกๆแล้วแอบสะใจเล็กๆ อิอิ
    แล้วถ้าอะตรอมมาเจอเจ๊เวอร์ชั่นนี้จะเกิดอะไรขึ้นละเนี่ย
    จะมองดูเฉยๆ จะตีกันตาย หรือจะยังรักอย่างไม่มีเงื่อนไข
    แล้วนั่นเจ๊คิดจะทำอะไรอ่า
    "ไปเอาตัวเราคืน" แล้วที่นอนอยู่นั่นมิใช่เรอะ
   
    ปล. ไอ้จูบ+ลวนลามตัวเองนี่. . . เอิ่ม. . . เจ๊แกอยากทำมานานแล้วใช่มะ




ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
 ตุนมาให้ถึงตอนที่ 69 แล้วเน้อ ขอดองหน่อยแล้วกัน ....ลูกติดพันอื่นยังเยอะอยู่  :z10:

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป
ตุนมาให้ถึงตอนที่ 69 แล้วเน้อ ขอดองหน่อยแล้วกัน ....ลูกติดพันอื่นยังเยอะอยู่  :z10:

    รับทราบงับ



ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
บทที่ 70 เสือหลงไฟ

...ถึงจะรู้ว่าทรมานถึงจะรู้ว่า ‘ภัทร’ คนนั้นเป็น กองไฟ....แต่ผมก็หลงใหลไฟนั้นจนถอนสายตาออกจากเปลวไฟไม่ได้  … และสักวัน...
ผมคงกระโจนเข้ากองไฟ.....
.................
............................

รอยสักที่พาดจากช่วงไหล่ซ้ายแล้วไปหยุดอยู่ที่ตำแหน่งของหัวใจ ทำให้ร่างใหม่ของ ภัทร ดูแปลกตาไปกว่าเดิม ช่วงบนที่เปลื่อยเปล่า... สะท้อนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่  เจ้าของรอยสักยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี...แทบจะไม่สนใจเลยว่า ทำอะไรลงไป
 
“ภัทร ....ทำอย่างนี้ คิดจะยึดร่างนี้มาจริงๆ หรอ?”

“ไม่ได้ยึด...ก็แค่ใช้ของที่ควรต้องใช้ ...ให้คุ้ม”

“แต่ ภัทร ตีตรา ร่างนี้แล้ว..แน่ใจหรอ ถึงได้สร้างมลทิน ? ”

“หึ! ก็แค่ตีตรา ...หมอจะบ่นอะไร ทีพี่รามยังไม่เห็นบ่น ”

รอยยิ้มหวานจากร่างโปรงส่งมาให้ผม ในขณะที่ปลายนิ้วเรียวไล้รูป รอยสักที่ยังมีกลิ่นคาวเลือดติดอยู่...อย่างสุขใจ ภัทร ตีตราร่างเด็กหนุ่มคนนี้แล้ว...สร้าง 'ตัวตนของภัทร ' ให้ขึ้นมาอย่างเป็นรูปธรรมจากฝีมือคุณราม... 

“ทำไมคุณรามถึงยอมสักตีตราให้ ? ”

“ไม่รู้สิ ...สงสัยช่วงนี้อารมณ์ดีมั้ง? จะสนอะไร ยังไงแค่ พี่ราม ตีตราให้ก็จบมันก็เท่านั้น ร่างนี้เป็นของ ภัทร อย่างสมบูรณ์ ทีนี้ก็มาดูกัน ...ว่า 'นาง' จะทำอะไรอีก ฐานที่มาทำให้ชีวิตเราวุ่นวาย... ถ้ายังจะตามมาอีก ..จะเอาให้ทรมานจนเจียนตายเลย พะเตรียง .... ”

.................
............................
*****************************************************************************



ผ่านจากเหตุการณ์นั้นมาเกือบสามเดือน...ตอนนี้ ภัทร ยึดร่างเด็กหนุ่มที่ชื่อตรินทร์ อย่างสมบูรณ์ และก็ ขัง ภัทร อีกคนไว้อย่างสมบูรณ์เช่นกัน ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากเฝ้ามอง ระหว่าง ภัทร กับ ภัทร ที่เป็นตะบองพลำ ผมขัดขืนคนไหนไม่ได้ทั้งนั้น ...

เกือบ สามเดือนแล้วที่ภัทร ยึดร่าง เด็กตรินทร์มา...ภัทร ทิ้ง อดีตทั้งหมดของ ตรินทร์ เหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้น ภัทร ไม่เคยกลับไปที่บ้าน ชลวะเทอีกเลย ไม่ได้กลับไปหาใครทางนั้น ไม่ว่าจะเป็นไอ้ยักษ์หรือไอ้คิงส์ ผมไม่เห็น ภัทร พูดถึงใครสักคน... กลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม สมัครงานโดยอาศัยประสบการณ์ ไม่ใช่วุฒิการศึกษา ...เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น รายไหน ที่ไม่ใช่พวกว่าง่าย ภัทร เลือกที่จะ 'กิน' มากกว่าทนคบหรือปล่อยไป ....ตลอดสามเดือนที่ผ่านมามีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น...เรื่องราวที่ทำให้ ภัทร ใช้ ศุภะไปเกือบ 30 เม็ด ...และยิ่งใช้จนทำให้ผมเริ่มที่จะกลัว... ภัทร คนนี้ไม่เคยพอ ...
.................
............................




"หมอ...มานี่"

แววตาที่เหมือนจะกลืนผมเข้าไปทั้งตัว ทำให้ผมได้แต่เงียบ ภัทร เรียกผม พร้อมกับ วงแขนเย็นที่ ดึงตัวผมให้ลงไปนั่งตัก แล้วโอบกอดผมไว้แน่น…ร่างเด็กหนุ่มที่เคยสูงโปรงเหมือนจะกำยำขึ้น หลังจาก ตระเวนดูงานตามต่างจังหวัด กับพวกวิศวะกร ..บรรยากาศภายในร้าน เป็นแบบที่ผมไม่คุ้นชิน รอบข้างมีแต่ พวกฝรั่งตัวใหญ่ กับ แก้วเหล้าหลากขนาดที่ ตั้งบนโต๊ะกระจก โซฟาตัวใหญ่เหมือนจะเล็กลงไปทันทีที่ กลุ่มพวกผมจับจอง...

ภัทร ‘กำลังทำงาน’ การรับรอง บรรดา วิศวะกรของ บริษัท ใหญ่ เป็นงานรอง ของ ฝ่ายขาย  แต่ที่ผมไม่เข้าใจ ....ทำไมถึงต้องดึงผมให้เข้ามาด้วย 

"หวงของเป็นกับเขาเหมือนกันหรือ?..."

เสียงกระเซ้าแหย่สำเนียงแปลกของใครสักคนดังแทรกขึ้นในวงสนทนา แต่เหมือน เจ้าของวงแขนที่โอบรวบผมไว้จะไม่ใส่ใจ เพราะตอนนี้เสียงเหย้าแหย่เหมือนยิ่งยุ วงแขนเย็นที่โอบกอดผมไว้หลวมๆคลายออกแล้วใช้มือนั้นล้วงแทรกเข้ามาสัมผัสผิวผมแล้วลากวนไล้ลูบด้วยปลายนิ้วเย็น... ผมได้ แต่นั่งนิ่ง ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว ภัทร ที่อยู่ในโหมต เมาเข้าขั้นและยิ่งเป็น ภัทร นี้ด้วยแล้ว.. ไม่ใช่คนที่ควร ตอแย...
 
"ไม่ใช่ 'สิ่งของ' อเล็กซ์ ...นี่เป็น ‘คน’... ‘คนของ I’ "

ใบหน้าผมมันชาไปหมดหลังได้ยินประโยคนั้น... เสียงโห่ยาวมีมาจากเหล่า บรรดา วิศวะกรต่างชาติร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ เต็มพื้นที่ โซฟา ...

เสียงเพลง ในคลับที่เน้นแต่เสียงทุ้มเบสของ เหมือนจะเร่งให้ หัวใจเต้นตาม...แต่ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว...เพราะที่รู้สึกได้ผมรู้สึกแค่ปลายนิ้วเย็นที่เริ่มไล้จากช่วงคอแล้วลากยาวผ่านเนื้อผ้าลงมาที่หน้าอก สมองมันมึนไปหมด...เมื่อปลายลิ้นร้อน มันคลอเคลียฉกวนอยู่แถวๆซอกคอ ... ความรู้สึกจากสัมผัสมันแปลกไป ... เหมือนผมเองที่กำลังจะโดน  'กิน '
.................
............................

"ภัทร ...พอแล้ว..พอแล้ว..."

แสงไฟสีส้มในห้องน้ำมันแยงตา ...จนสมองผมไม่สั่งการอะไรแล้วนอกจากเสียงครางที่เผลอเอ่ยออกมาทุกครั้งที่ มือเย็นขยับรูดแกนเนื้อ...

"ดังกว่านี้หมอ...ถ้าอยากให้หยุดจริงๆ อ้อนให้ชัดกว่านี้หน่อยสิครับ ...หมอ"

ถึงผมจะพยายามอุดปากตัวเองไว้ด้วย ชายเสื้อที่คาบไว้ ...แต่เสียงผมก็ยังดังรอดริมฝีปากออกมาทุกครั้งที่ ภัทร ไล้ เลีย ... ปลายนิ้วเย็น ไล้ลูบที่แก้มผมเหมือนปลอบ แววตาที่จ้องมา...ถึง ภัทร จะไม่ตั้งใจ แต่มันก็เหมือนมีมนต์สะกดผมทุกครั้ง 
ชายเสื้อผมถูก ภัทร ดึงออกจากปาก แล้วใช้ปลายนิ้วไล้ ริมฝีปากผมแทน ก่อนจะดันปลายนิ้วเข้าไปในปากผม แล้วกดริมฝีปากผมให้เผยอออก 

เสียงรูดซิบกางเกง ทำให้ผมเพิ่งรู้ตัว ภัทร ดึงผมลงให้คุกเข่า แล้วดันให้แนบ ริมฝีปากเข้ากับกลางบ็อกเซอร์ที่โป่งนูนออกมาอย่างเด่นชัดของตัวเอง...

"หมอ..ทำให้ที...อย่าให้โดนฟันหล่ะ...  "

" อื้อ....อึก ..."

ไม่ให้ตอบรับหรือปฏิเสธ ภัทร รูดบ็อกเซอร์ลงแล้ว รูดดันแท่งแกนเนื้อนั้นเข้ามาในปากผม มือที่เคยลูบไล้ แก้มตอนนี้ย้ายมาจับยึดอยู่ที่ท้ายทอยผม แล้ว ออกแรงขยับเบาๆ ตามแรงโยกของเอว

"หมอนี่น่ารักหว่ะ....ชักอยากจะเข้าไปในตัวหมอแล้วสิ...."

เสียงครางของประโยคเบาทำเอาผมเสียววาบ ผมไม่น่าลืม ภัทร คนนี้ไม่เคยพอ...

ทุกอย่างในห้องน้ำหยุดลงหลังจากผมกลืน เมือกขุ่นของ ภัทร เข้าไปจนหมด... ตอนนี้ผมถูก ภัทร หิ้ว ออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่ไม่ดีเท่าไหร่... นั่งอยู่สักพัก ภัทร ถึงขอตัวกลับ พร้อมโอบเอวผมให้ตามออกมา ...หน้าประตูคลับ ร่างบางของใครบางคน ขวาง พวกเราไว้

"ถ้าไม่รังเกียจ ...ให้หนูกลับไปด้วยได้ไหมคะ?"

กลิ่นน้ำหอมจางๆ มันโชยออกมาจนหน้าเวียนหัว ... เด็กหนุ่มข้างหน้าผม เชิญชวนจนเกินงาม  ใบหน้าจิ้มลิ้มกับ ริมฝีปากสีชมพู ปิดความต้องการบางอย่างไว้ไม่มิด ผมหันไปมอง ภัทร ที่ใช้สายตา โลมเลียร่างบางตรงหน้าแล้วได้แต่ กลืนน้ำลายลงคอ ปฏิกิริยา ของ ภัทร มันทำให้ผมรู้ ภัทร อยาก 'กิน' คนตรงหน้า...

"ผมกับเพื่อน กำลังเหงา ...ไม่รังเกียจหรอกครับ ....กำลังอยากกินอะไรอยู่พอดี ไปด้วยกันเลยไหมครับ?"

"หิวเหมือนกันค่ะ ...อยากทาน 'แซนวิส' พอดี แต่ไม่รู้ว่าเพื่อน พี่จะชอบหรือเปล่า"

"ชอบหรือไม่ชอบ ถ้าพี่กิน มันก็ต้องกินด้วยหล่ะครับ .."

น้ำเสียง ภัทร อารมณ์ดีได้อีก ผมได้แต่มองความกล้าเกินงามของเด็กหนุ่มร่างเล็ก...ปฏิกิริยาอย่างนี้ผมคงไม่ต้องคิด...ว่า ภัทร ....กำลังจะทำอะไร? 
..............
............................
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-07-2012 13:58:30 โดย Zitraphat »

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป



    ง่า. . . กลายเป็นภัทรเวอร์ชั่นเพลบอยไปแว้วววว
    ได้ใจเลย ออกแนวรุกเข้าขั้นตะหาก
    อ่านแล้วแอบสงสารหมอแฮะ
    จะขัดขืนก็ไม่ได้ จะโดนกินวันไหนก็เดาม่ายยยออก จะหนีก็ไม่อยากหนีตะหาก
    แล้วคุณรามมารู้จักสองคนนี้ตอนไหนเนี่ย




ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
ภัทรเวอร์ชั่นแบดบอย มีสัก มีมั่ว จะมีสุรา พาชี กีฬาบัตร ด้วยมั้ย จะได้ครบๆ
คุณรามข้ามเรื่องมาแฮะ นี่รึเปล่าตัวโยงเรื่อง
หมอสัตนี่เป็นเสือน้อยเชื่องๆสำหรับภัทรเลยเนอะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






sunshinesunrise

  • บุคคลทั่วไป
ภัทรมีกี่ชีวิต? อ่านแล้วอึ้ง รออ่านต่ไปเผือเะเข้าใจมากขึ้น ปล. คิดถึงอะตรอม ><~

tewava

  • บุคคลทั่วไป
ตามมาจากอีกเรื่อง เนื่องด้วยสงสัย ว่าแต่ละคนเกี่ยวพันกันอย่างไร เรื่องยาวมาก อ่านจุใจจริงๆ นั่งอ่าน นอนอ่านอยู่สองวันเต็มๆ ใกล้ตามทันแล้ว

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
ตามมาจากอีกเรื่อง เนื่องด้วยสงสัย ว่าแต่ละคนเกี่ยวพันกันอย่างไร เรื่องยาวมาก อ่านจุใจจริงๆ นั่งอ่าน นอนอ่านอยู่สองวันเต็มๆ ใกล้ตามทันแล้ว

+1  o1  ขอบพระคุณอย่างสูงเน้อ....หึหึหึ ....เรื่องมันยาว......

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32753.90   >>>>ย่อตัดตอนมาให้เลยดีกว่า...
ไหนๆก็อุตสาอ่าน สปอยให้ก่อนเลยว่า เรดมันรู้จัก ไอเดียร์มาตั้งนานแล้ว วันที่ไปซ้อมที่ห้องซ้อมบ้านไปท์ กับฝิ่น เรดมันก็ไป แต่ไม่ได้อยู่ในสายตามือกลองของเรื่องนั้นเท่าไหร...เรื่องของไอเดียร์กับ เอล เรดมันก็ดูออก มันถึงได้มาเพ้อ ถาม ภินทร์ ว่า

“ตรินทร์...มึง เคยแอบรักใคร หรือเปล่าว๊ะ? รักทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้...รักทั้งๆที่เหมือนว่าคนที่มึงรักจะมีเจ้าของแล้ว..มึงจะรอให้เขาเลิกกันแล้วค่อยบอกรักหรอเปล่าว๊ะ? ถ้ากูรอกูจะเป็นคนดีในสายตาหรือเปล่าว๊ะ?”

อยู่ๆไอ้เรดก็ถามขึ้นมาอย่างนั้นเล่นเอาผม กร้า แป้น ต้องนิ่งฟังมัน

“...ถ้าเป็นมึง มึงจะทำยังไง จะแอบรักอยู่เงียบๆหรอเปล่า?...”

   เสียงไอ้เรดมันถามผมพร้อมทั้งโปรยสายตามองมาแบบแปลกๆ ผมไม่ได้สบตาเพราะไม่ได้คิดจะค้นอะไรในแววตามัน คำตอบมีในหัว คำตอบที่มีแต่จะยิ่งทำให้มันรู้สึกตัวเสียที ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงทำอย่างไอ้เรดมันว่าแต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ชีวิตนี้จะหายไปเมื่อไหร่ยังไม่รู้สิ่งที่ผมคิดเลยเปลี่ยนไปทั้งหมด ผมยกแก้วสีชาขึ้นดื่มอึกใหญ่ ก่อนจะหันไปตอบคำถามจริงจัง

“ถ้าเป็นกู กูไม่รอหรอก...ถ้าดูแล้วไม่มีหวังก็เลิกแต่ ถ้าอยากได้จริงๆมึงก็ต้องกล้า จะจีบใครก็จัดการไป จากประสบการณ์ ลองเป็นคนดีอย่างมึงว่านะ หมาคาบไปแดก 1000% เพราะดีเกินไป เพราะทำดีแล้วหวังว่าเขาจะหันมามอง เปล่าเลย มึงไม่รู้หรอหมาหน่ะมันรอขโมยเนื้ออยู่เป็นฝูง ลองหมามันกินเนื้อเข้าไปแล้วถึงคายออกมามึงจะเอาหรอ...คนดีอย่างมึงก็อด สู้แดกๆให้มันจบไปไม่ดีกว่าเหรอ เกิดอะไรขึ้นทีหลังค่อยมาว่ากันอีกที ยังไงเนื้อมันก็อยู่ในปากมึง ไม่ใช่ปากหมาตัวไหน... ”

เสียงตรบมือดังขึ้น เชี่ยแป้นอีกแล้ว มันยื่นแก้วเหล้ามาให้ผมอีกแก้วก่อนจะเอ่ยชมอย่างจริงใจ

“นอกจากจะเจ้าชู้อย่างหน้าไม่อายแล้ว มึงยังเชี้ยเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ตรินทร์ กูขอคำนับมึงเป็นอาจารย์เลย ตั้งแต่ออกมาจากโรง’บาล ต่อมชั่วของมึงเจริญเติบโตได้อย่างคาดไม่ถึงจริงๆ”

“.......”

ผมได้แต่เงียบ...มึงชมกูจริงๆใช่ไหม ?ไอ้แป้น.....

..............
............................



sunshadow

  • บุคคลทั่วไป
+1  o1  ขอบพระคุณอย่างสูงเน้อ....หึหึหึ ....เรื่องมันยาว......

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32753.90   >>>>ย่อตัดตอนมาให้เลยดีกว่า...
ไหนๆก็อุตสาอ่าน สปอยให้ก่อนเลยว่า เรดมันรู้จัก ไอเดียร์มาตั้งนานแล้ว วันที่ไปซ้อมที่ห้องซ้อมบ้านไปท์ กับฝิ่น เรดมันก็ไป แต่ไม่ได้อยู่ในสายตามือกลองของเรื่องนั้นเท่าไหร...เรื่องของไอเดียร์กับ เอล เรดมันก็ดูออก มันถึงได้มาเพ้อ ถาม ภินทร์ ว่า

“ตรินทร์...มึง เคยแอบรักใคร หรือเปล่าว๊ะ? รักทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้...รักทั้งๆที่เหมือนว่าคนที่มึงรักจะมีเจ้าของแล้ว..มึงจะรอให้เขาเลิกกันแล้วค่อยบอกรักหรอเปล่าว๊ะ? ถ้ากูรอกูจะเป็นคนดีในสายตาหรือเปล่าว๊ะ?”

อยู่ๆไอ้เรดก็ถามขึ้นมาอย่างนั้นเล่นเอาผม กร้า แป้น ต้องนิ่งฟังมัน

“...ถ้าเป็นมึง มึงจะทำยังไง จะแอบรักอยู่เงียบๆหรอเปล่า?...”

   เสียงไอ้เรดมันถามผมพร้อมทั้งโปรยสายตามองมาแบบแปลกๆ ผมไม่ได้สบตาเพราะไม่ได้คิดจะค้นอะไรในแววตามัน คำตอบมีในหัว คำตอบที่มีแต่จะยิ่งทำให้มันรู้สึกตัวเสียที ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงทำอย่างไอ้เรดมันว่าแต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ชีวิตนี้จะหายไปเมื่อไหร่ยังไม่รู้สิ่งที่ผมคิดเลยเปลี่ยนไปทั้งหมด ผมยกแก้วสีชาขึ้นดื่มอึกใหญ่ ก่อนจะหันไปตอบคำถามจริงจัง

“ถ้าเป็นกู กูไม่รอหรอก...ถ้าดูแล้วไม่มีหวังก็เลิกแต่ ถ้าอยากได้จริงๆมึงก็ต้องกล้า จะจีบใครก็จัดการไป จากประสบการณ์ ลองเป็นคนดีอย่างมึงว่านะ หมาคาบไปแดก 1000% เพราะดีเกินไป เพราะทำดีแล้วหวังว่าเขาจะหันมามอง เปล่าเลย มึงไม่รู้หรอหมาหน่ะมันรอขโมยเนื้ออยู่เป็นฝูง ลองหมามันกินเนื้อเข้าไปแล้วถึงคายออกมามึงจะเอาหรอ...คนดีอย่างมึงก็อด สู้แดกๆให้มันจบไปไม่ดีกว่าเหรอ เกิดอะไรขึ้นทีหลังค่อยมาว่ากันอีกที ยังไงเนื้อมันก็อยู่ในปากมึง ไม่ใช่ปากหมาตัวไหน... ”

เสียงตรบมือดังขึ้น เชี่ยแป้นอีกแล้ว มันยื่นแก้วเหล้ามาให้ผมอีกแก้วก่อนจะเอ่ยชมอย่างจริงใจ

“นอกจากจะเจ้าชู้อย่างหน้าไม่อายแล้ว มึงยังเชี้ยเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ตรินทร์ กูขอคำนับมึงเป็นอาจารย์เลย ตั้งแต่ออกมาจากโรง’บาล ต่อมชั่วของมึงเจริญเติบโตได้อย่างคาดไม่ถึงจริงๆ”

“.......”

ผมได้แต่เงียบ...มึงชมกูจริงๆใช่ไหม ?ไอ้แป้น.....

..............
............................





   อ้าว นั่นเรดหมายถึงคู่ไอเดียร์-เอลหรอกเหรอ
   นึกว่าหมายถึงตัวเองซะอีก




ออฟไลน์ kosmos

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 237
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
โอ๊ะ!! เหมือนพลาดอะไรไปหรือป่าว

tewava

  • บุคคลทั่วไป
เราสงสัย องค์ภัทร์เจ้า เรื่องนั้น กับภังคียะ เรื่องนี้เป็นอะไรกันอะ คงไม่ได้เป็นคนเดียวกันใช่ไหม

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade

 คำตอบเดิมเน้อ

 เป็นเพียงเศษส่วนหนึ่ง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด...เป็นแค่ซี่วงล้อในวงล้อที่กำลังหมุน....เป็นหนึ่งในบุญที่เกิดมาจากบาป

tewava

  • บุคคลทั่วไป
และแล้ว ก็ตามอ่านจนทัน ตอนนี้จะเป็นช่วงเวลา ของภัทรกับหมอใช่ไหมเนี่ย ดูภัทรเวอร์ชั่นนี้ ออกแนว แบดแบด อยู่นะ หมอออกแนวรักไปช้ำไปหรือเปล่าเนี่ย

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป



    คนเขียนลืมเรื่องนี้ไปรึยังน้าาาาา





ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
กำลังจะมาต่อเน้อขอโทษที เน้อ  :o11: :o11:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด