"แล้วเกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วย?"เสียงที่ตอบกลับเย็นชาไร้เยื่อใย รวมกับสีหน้าเฉยเมยติดจะรำคาญของร่างเล็ก ทำให้ชายหนุ่มถึงกับหน้ามาน
ชายหนุ่มรูปร่างสูงสง่า พร้อมพรั่งไปด้วยสติปัญญาและหน้าตาอันหล่อเหลา ไม่นับรวมถึงฐานะและตำแหน่งเคาท์ของตระกูล ทั้งท่านแม่ของเขาก็เป็นถึงฐิดากษัตย์ ท่านพ่อที่ดำรงตำแหน่งเคาท์อยู่ก็มีหลากกิจการในมือ รวมถึงที่ดินไพร่พลอีกมากมาย ชายหนุ่มที่เกิดขึ้นมาบนทรัพย์สมบัติอนันต์ผู้ไม่เคยขาดหรือไม่ได้อะไรในสิ่งที่ต้องต้องการแม้เพียงซักครั้ง
ชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบผู้นี้ กำลังถูกปฏิเสธด้วยใบหน้าติดรำคาญงั้นรึ???
"เจ้า...ไม่รู้เหรอว่าข้าคือใคร"เสียงที่เอ่ยถามแผ่วและจริงจัง ใบหน้าของนางฟ้าที่ตนตกตะลึง เบี่ยงไปอีกทางแล้วพ่นลมหายใจออกมา นี่มันอีกสีหน้าที่เขาไม่เคยพบเจอ สีหน้าเหนื่อยหน่าย!
"ตัวเองยังไม่รู้ แล้วข้าจะไปรู้เจ้าเหรอ"เสียงที่ไม่ปิดบังความรำคาญอีกต่อไปยิ่งทำให้ชายหนุ่มนิ่งอึ้ง
"ไม่ใช่แบบนั้น ข้ารู้จักตัวเอง ข้ามีชื่อว่าพล ที่ข้าถามน่ะหมายถึง เจ้าไม่รู้จักข้าจริงๆน่ะเหรอ?"พลเอ่ยอีกครั้ง เขายื่นหน้าเข้าไปจนชิดเพื่อหวังให้อีกฝ่ายจดจำเขาได้แบบที่ควร และหวังให้อีกฝ่ายหลงใหลตนเองเหมือนที่ใครหลายๆคนเป็น
แต่...คงเป็นเขาเองที่จะหลงใหล
ดวงหน้าขาวกระจ่างตา แก้มสีพีชที่น่าจับต้อง ริมฝีปากสีกุหลาบที่ดูนุ่มนวล นัยน์ตาโตสีน้ำตาลเข้มที่ล้อมกรอบด้วยแพขนตาหนาดูหวานล้ำราวน้ำผึ้งสูงค่า นัยน์ตานั้นสะท้อนภาพของเขาอยู่ภายใน เขาชอบที่มันเป็นแบบนั้น
"ข้าไม่รู้จักท่าน เอาล่ะ ปล่อยแขนข้าได้แล้ว"เสียงเรียบนิ่งที่ตอบกลับพร้อมแรงสะปัดที่แขนเล็กน้อยให้กระตุ้นให้มือใหญ่ปล่อยตน
"เจ้าชื่ออะไร?"ชายหนุ่มนอกจากจะไม่ปล่อยแล้วยังรุกเข้าหา มืออีกข้างเอื้อมโอบรอบเอวบาง กลิ่นหอมราวขนมหวานลอยแตะจมูกให้อยากจะก้มลงเชยชิมพิสูจน์ความหวาน
*เพี๊ยะ*
ฝ่ามือเรียวฟาดไปที่แก้มใสของชายหนุ่มที่อึ้งค้างไป
"อย่ามาทะลึ่งกับข้า!"เสียงเกรี๊ยวกราดของร่างบางทิ้งท้ายก่อนจะดันตัวเองเดินออกห่างทันที
ชายหนุ่มจับแก้มของตน นี่...เป็นครั้งแรกที่เขาคนนี้โดนตบ
เขามองร่างเล็กที่เลี้ยวเข้าไปในร้านเหล้าชื่อดังของย่านพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก
ถูกใจนัก!
"เอื้อออออออออออออออออออออออออออออ"เสียงครางประหลาดดังจากริมฝีปากอิ่มเบาแต่ลากยาวตามความรู้สึกที่แทบระเบิดของเขา!
อายุมุกระชับเสื้อคลุมแล้วรีบย่ำขาเข้าไปในร้านที่ตนต้องการ
สายลมอุ่นที่ปะทะหน้ายามเปิดประตูเข้าไปทำให้คลายความหนาว อายุมุสั่งเครื่องดื่มเป็นเบียร์น้ำผึ้งอุ่นๆแล้วรีบตรงดิ่งไปนั่งโต๊ะที่ว่างอยู่ที่ริมหน้าต่าง
"เอื้อออออออออออออออออออออออออออออออออออ"เขาครางออกมาอีกครั้งอย่างอดไม่ได้ เพราะว่าผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนที่เขาพึ่งจะตบหน้ามา เป็นเมทของเขา!!!
เมทหรือคู่แท้ คู่แท้หรือเมท
คนที่เพียงเห็นก็สัมผัสได้ทันที คนที่เพียงมองก็แทบจะร้องไห้ด้วยความปิติ คนที่เพียงพูดก็พร้อมจะมอบทุกอย่างให้
คนที่จะทำให้อายุมุตั้งท้องได้
"เอื้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ"อายุมุครางก่อนจะยกแก้วเบียร์ขึ้นกระดกพรวดๆจนหมดไปครึ่งแก้ว
เมทของเขา เขาเจอแล้ว ดีใจ ดีใจมาก แต่กลัว...
เขาเป็นผู้ชาย ไม่อยากตั้งท้อง แต่ดีใจมาก เมทของเขา ของเขาคนเดียว...
"ขอข้านั่งด้วยคนได้ไหม เฮ๊ย!!"เสียงทุ้มที่เอ่ยร้องอย่างตกใจเมื่อทันทีที่นั่งลงเขาก็โดนเบียร์ในมือของอีกฝ่ายสาดใส่ตัว
"อ๊ะ จะเจ้า..."อายุมุตกใจ เขาไม่ได้ตั้งใจจะสาดเบียร์ใส่เมทนะ แต่มันตกใจที่จู่ๆอีกฝ่ายก็โผล่มาไม่ให้สุ่มให้เสียง!
"...เดี๋ยวข้ามา"ชายหนุ่มลุกพรวดแล้วเดินฝ่าผู้คนไปทางห้องน้ำ อายุมุได้แต่มองตาม มือเล็กสั่นน้อยๆกับสายตาเย็นของอีกฝ่ายเมื่อครู่ ถ้าไม่ได้อยู่กลางผู้คน เขาอาจร้องไห้แล้วก็ได้ บ้าจริง เขาเกลียดที่เขากำลังเริ่มรักเมทของเขาแล้ว!!
"บ้าจริง"เสียงสบถดังจากปากของชายหนุ่มนามพล เสื้อนอกของเขาโชกไปด้วยเบียร์น้ำผึ้งจนเขาต้องถอดออก เกือบแล้ว อีกนิดเดียวเขาจะโกรธนางฟ้าของเขาแล้ว ถ้าไม่ติดว่าใบหน้านางฟ้าของเขานั้นแสดงออกว่าไม่ตั้งใจและตกใจแค่ไหนที่เห็นเขาอยู่ตรงหน้า แต่หน้าตาแบบนั้นก็น่ารักดีน่ะนะ
พลหัวเราะเมื่อรู้สึกว่าตนเองดูจะใจอ่อนกับอีกฝ่ายมาก ทั้งที่ถ้าเป็นคนอื่นมันจะไม่ใช่แบบนี้แน่ๆ เขารับรองได้เลย
พลเดินออกจากห้องน้ำกลับไปที่โต๊ะ เพื่อจะพบว่านางฟ้าหายไปอยู่กับกลุ่มนักดื่มที่โต๊ะถัดไป ได้ยังไง?!
อายุมุที่กำลังดื่มไม่ทันสังเกตว่าเมทของตนกลับมาที่โต๊ะแล้วและกำลังจ้องมาที่ตนด้วยแววตาทะมึงถึง
เมื่อกี้เขาโดนแซวและชวนให้ไปนั่งดื่มด้วย อายุมุที่กำลังมึนก็เลยตกลงและจบลงที่กำลังดวดเหล้าแข่งกับผู้ชายตัวใหญ่คนหนึ่งในโต๊ะ ไม่กลัวอยู่แล้ว เขาคอแข็งจะตายไม่มีทางแพ้แน่ๆ เขาฝึกมาแล้ว โดนมอมเหล้าเป็นหนึ่งในบทเรียนแรกๆที่เขาต้องเรียนเพื่อป้องกันตนเองเลย ป้าจิบิลสอนมาหมดละ ไม่ว่าเหล้าแรงขนาดไหนก็ทำอะไรเขาไม่ได้แน่นอน
อีกอย่างจะได้ช่วยเบี่ยงความคิดของเขาด้วย ไม่ไหวแล้ว มันมีแต่เมทจนเขาจะบ้าแล้ว!
แต่เขาลืมไปเสียสนิท ว่านอกจากบทเรียนมอมเหล้าแล้ว
ยังมีอีกหนึ่งบทเรียนที่สำคัญและอันตรายกว่า...
"อืม..."อายุมุครางเมื่อรู้สึกถึงความเย็นที่แตะที่แก้ม ปลายนิ้วหนาที่สัมผัสได้ให้ความรู้สึกที่ดีจนเขาอดที่จะขยับเข้าใกล้ไม่ได้ แต่ปลายนิ้วนั้นไม่หยุดที่ผิวแก้ม กลับเลื่อนลงต่ำมาที่ลำคอ สายลมเย็นๆที่ปะทะที่ผิวอกช่วยคลายความรุ่มร้อนในตัว แต่สัมผัสจากมือหนากลับทำให้เขาร้อนยิ่งกว่าเดิม
"อือ หยุดนะ อย่าแตะ อืออออออ"เสียงร้องห้ามอื้ออึงพร้อมกับร่างเล็กที่ดิ้นหนีมือหนา เปลือกตาหนักจนต้องใช้แรงฝืนบังคับให้มันเปิดขึ้น
"อย่าดิ้นสิ"เสียงทุ้มที่กระซิบข้างหูกับลมหายใจร้อนทำให้อายุมุสะดุ้งเฮือกและสั่นหนัก ความรู้สึกมันพลุ่งพล่านอยู่ภายในจนแทบปะทุออกมา
เขา...โดนยา
มือนั้นคือใคร
เจ้าของเสียงนั้นคือใคร
ความทรงจำสุดท้ายคือเขากำลังดื่มเหล้าอยู่ที่ร้านเหล้านั้น
ใครกันที่กำลังถอดเสื้อของเขาอยู่ตอนนี้
"ไม่เอา ไม่ยอม ข้าไม่ยอมใครทั้งนั้น นอกจาก..."อายุมุฝืนแรง พยายามดิ้นหนี เปิดเปลือกตาขึ้นมองคนที่คล่อมเหนือตัวเขาไว้ แสงที่จ้าจากไฟเหนือหัวทำให้เขาต้องรีบปิดตาลงแล้วค่อยๆลืมขึ้นมาให้อีกครั้ง ร่างหนาที่คล่อมเหนือเขาบังแสงจ้านั้นไว้ เจ้าของเสียงและมือนั้นคือเมทของเขานี่เอง
"เจ้านี่เอง"
รอยยิ้มหวานจนทำให้ใจเต้นรัวนั้นมันอะไร ชายหนุ่มขย้ำอกเสื้อตนเองอย่างต้องการลดอาการใจเต้นรัวของตน มือเรียวที่ยกขึ้นมาแตะแก้มของเขาทั้งนุ่มทั้งหอมจนอดที่จะจับไว้แล้วกดจูบไม่ได้
เขารู้ว่าอีกฝ่ายโดนวางยา เพราะทั้งทีที่นางฟ้าของเขายกแก้วขึ้นดื่มจนหมดก็ผล่อยหลับไปทันที คิดอยู่แล้ว จากสีหน้าชั่วๆของไอ้พวกในโต๊ะก็พอบอกได้ว่าต้องคิดไม่ซื่อ ไม่รู้ว่านางฟ้าของเขาซื่อหรือบื้อกันแน่ที่โดนมอมง่ายๆ นี่คิดมั๊งไหมว่าถ้าเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้ ตัวเองจะมีสภาพแบบไหนกัน?
พลส่ายหน้าหน่ายๆพร้อมกับลุกไปดึงตัวนางฟ้าของตนมาอุ้มไว้แนบอก พวกนั้นเหมือนจะลุกมาหาเรื่องแต่คงมีใครในกลุ่มที่จำได้ว่าเขาคือใครห้ามไว้ เขามองทิ้งท้ายก่อนจะพานางฟ้าของเขาออกจากร้านไป น่าเสียดายนะ ถ้าไม่มีนางฟ้า เขาคงได้มีเรื่องให้สนุกกับพวกนั้นแน่
โอ๊ย รอยยิ้มระยิบระยับนั้นมันอะไร สาบานได้ว่าเขาเห็นนางฟ้าเปล่งแสงได้จริงๆ!
"ถ้าเป็นเจ้า...ข้ายอมนะ"เสียงหวานใสเอ่ยประโยคที่ทำให้เขาตาโตอย่างตกใจ มือเรียวทั้งสองเอื้อมมาโอบรัดรอบคอไว้ พร้อมกับริมฝีปากสีสดที่เขย่งขึ้นมาแนบกับริมฝีปากเขาอย่างอ่อนหวาน
เหมือนชายหนุ่มจะได้ยินเสียงอะไรซักอย่างในตัวขาดออกจากกัน
จากที่ตั้งแต่จะแค่พามาพักให้ฤทธิ์ยาหาย แต่ตอนนี้คงทำแค่นั้นไม่ได้แล้ว
"ความผิดของเจ้าเองนะนางฟ้า"
TBC.
สวัสดีวันฮัลโลวีนนนนนนนนนน
ภาคนี้นี่ลุงเราเปลี่ยนเยอะเลย เหมือนเดิมอย่างเดียวคือความน่ารัก555 ส่วนไอ้น้องพลจะว่าต่างก็ต่างไม่ต่างก็ไม่ต่างแฮะ
เรื่องเมทของพ่อมดแม่มดนี่เอามาจากเรื่องสั้นละ แต่เรื่องสั้นนั้นยังไม่ได้ลง555
รักคนอ่าน
หัวข้อ: เล่ห์+มารยา=LOVE? [ตอนที่ 51 : 4/7/58] [จบแล้วรบกวนย้ายด้วยค่ะ] (อ่าน 146693 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก