หัวข้อ: [เรื่องสั้น]"เธอคือดวงตะวัน" By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษวัดหยุด P.29 (01/05/59)

[boylove_yj]

    ขอบคุณนะคร๊าๆๆ

[ขนมสัมปันนี]

เรื่องนี้น่ารักอีกแล้ว

[loverken]

หวานละมุน....

ปล... ถ้ามีเลขหน้าของแต่ละตอนจะช่วยให้สะดวกมากคะ เวลาอ่าน

[CarToonMiZa]

คิดถึงแล้วน๊า

[boylove_yj]

หวานละมุน....

ปล... ถ้ามีเลขหน้าของแต่ละตอนจะช่วยให้สะดวกมากคะ เวลาอ่าน

โอเค มีคนมาทวงแล้ว 55555555555555555++ ตอนต่อไปนี้จะใส่เลขหน้าาาาาา อิอิ

[CarToonMiZa]

ดันดัน

[boylove_yj]

บทที่ 5


บ้านเกียรติบูรพา






เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังกระหึ่มทั่วห้องอยู่นั้นไม่ได้ทำให้ร่างสูงใหญ่ที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงขยับกายแต่อย่างใด เสียงลมหายใจสม่ำเสมอดังแข่งเสียงเครื่องปรับอากาศอย่างต่อเนื่องและในที่สุดร่างดังกล่าวก็หมดความอดทน ลำแขนแข็งแรงยกขึ้นกวาดไปมาเพื่อจัดการกับนาฬิกาเจ้าปัญหา แต่ไม่ว่าจะควานหาสักเพียงใดก็ไม่พบเสียที หนุ่มร่างสูงจึงตัดใจลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางที่งัวเงีย เส้นผมที่เคยจัดให้เป็นทรงบัดนี้พันกันยุ่งเหยิงไปหมด มือหนายกขึ้นขยี้ทรงผมของตัวเองไปมาอย่างหงุดหงิด และเมื่อฟังจนแน่ใจแล้วว่าทิศทางของนาฬิกาดังมาจากทางไหน มือหนาก็รีบคว้าขึ้นมากดปิดทันที




เมื่อไร้เสียงของนาฬิกาปลุก ห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มหรี่มองไปรอบๆอย่างไม่มีสาเหตุ ความเงียบเหงาที่อยู่เคียงคู่กันมาเสมือนมิตรแท้นั้นทำให้ชายหนุ่มเคยชินและไม่กระตือรือร้นที่หาคนคนหนึ่งเข้ามาทำให้ชีวิตนั้นมีสีสันขึ้นมาแต่อย่างใด ภัทร เกียรติบูรพา พอใจในชีวิตที่เป็นอยู่ หนุ่มร่างสูงตาคมมีทุกอย่างที่สมบูรณ์แบบ มีเพื่อนรักที่คอยให้คำแนะนำและคอยเป็นที่ปรึกษา มีพ่อและแม่ที่รักและห่วงใย เพียงแค่นี้......เพียงแค่เท่านี้ มันก็ทำให้ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งหยุดนิ่งอยู่กับที่ ใช้ชีวิตไปในแบบที่ตนพอใจ และไม่ขวนขวายหาใครมีอยู่ข้างกาย




จะหลับตาหรือลืมตาตื่นขึ้นอีกสักกี่ครั้ง......................มันก็เท่าเดิม




ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ลำแขนแกร่งบิดไปมาเพื่อขับไล่ความเหมื่อยล้า ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองขวดโหลคุกกี้ที่วางอยู่บนโต๊ะคอมอย่างพิจารณา ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มออกมาอย่างช้าๆ นึกถึงใบหน้าของคนให้หนุ่มบริหารก็ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ท่อนขาเรียวยาวก้าวเดินมาเบื้องหน้าโต๊ะคอมอย่างช้าๆ  นึกแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน ทำไมถึงประทับใจดวงตะวันถึงเพียงนี้ อยู่มาจนอายุยี่สิบกว่าปี ไม่นึกว่าไม่ฝันว่าคนที่หัวใจบอกว่าใช่ จะเป็นผู้ชาย




จากความประทับกลายมาเป็นความชื่นชอบและหลงใหล ได้พบเจอเพียงไม่กี่ครั้งทำให้เจ้าชายน้ำแข็งอย่างภัทรต้องละลาย
เพราะแสงแรกของดวงตะวัน แสงที่อบอุ่นทอประกาย..................





ภัทร เกียรติบูรพา ครองความโสดมาตลอดชีวิต ถึงแม้จะมีคนเข้ามาสานความสำพันธ์แต่ชายหนุ่มก็ปฏิเสธไปเสียหมด  ด้วยบุคลิกวาดนิ่งเย็นชา ทำให้ชายหนุ่มถูกนินทาลับหลังอยู่เป็นประจำว่าชอบเพศเดียวกัน ลองนึกย้อนกลับไปแล้วชวนหัวเราะเสียจริงๆ เพราะคำนินทาเหล่านั้นกำลังจะเป็นจริงเสียแล้




หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จภัทรก็เดินลงมาด้านล่างพร้อมกับขวดโหลคุกกี้ทำเอามารดาที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกมองหน้าลูกชายด้วยความแปลกใจ คุณปรางวางหนังสือเมนูอาหารไว้ข้างกายแล้วกวักมือเรียกบุตรให้เดินมานั่งข้างๆ




“สาวที่ไหนให้มาล่ะสุดหล่อ”   ผู้สูงวัยยื่นมือรับขวดโหลพร้อมทั้งเอ่ยถามถึงที่มาที่ไปทันที ภัทรไม่ตอบคำถามของมารดาแต่อย่างใด ชายหนุ่มทำแค่เพียงส่งยิ้มเล็กๆให้แล้วเดินเลยเข้าไปในครัวเพื่อชงกาแฟ ทำเอาคุณปรางมองตามแผ่นหลังของลูกชายด้วยแววตาที่สงสัยใคร่รู้




“จะตอบแม่ได้หรือยังว่าใครให้มา”    ทันทีที่ภัทรนั่งลงบนโซฟาข้างๆ ผู้สูงวัยก็ส่งคำถามที่ค้างคาใจทันที




“ดวงตะวันให้มาครับ”   ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบและไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเข้าไปอีก คุณปรางส่ายศีรษะเล็กน้อยกับอาการพูดน้อยของบุตรชาย  แล้วนางจะรู้ไหมว่าดวงตะวันผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่ถ้าถามออกไปอีกหนึ่งคำถามคุณปรางแน่ใจได้เลยทันทีว่าบุตรชายคงไม่ตอบอีกแน่นอน




“แล้วดวงตะวันที่สุดหล่อว่ามานี่แฟนหรือเปล่าคะ”     




“ยังไม่ใช่ครับ แต่เดี๋ยวคงไม่นาน”   ประโยคสั้นๆของภัทร ทำเอามารดาถึงกับอ้าปากค้างยกมือทาบอกอย่างตกใจ   มันน่าตกใจตรงที่ว่าภัทรพูดได้ยาวและครอบคลุมที่สุด คุณปรางยิ้มอย่างยินดีที่ได้รู้ว่าจะมีบุคคลที่เข้ามาทุบเกราะน้ำแข็งของภัทรได้เสียที




“ในที่สุด ก็จะมีคนมาทลายน้ำแข็งของสุดหล่อเสียที”   




ภัทรส่ายหน้าไปมาอย่างอ่อนใจ  ชายหนุ่มพอจะรู้ตัวอยู่บ้างว่าโดนตั้งฉายา ‘เจ้าชายน้ำแข็ง’  ถึงแม้มันจะมีความจริงปะปนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เป็นจริงไปเสียหมดทุกอย่าง  ที่ตนพูดน้อยเพียงเพราะต้องการเป็นผู้ฟังที่ดีต่างหาก  ท่าทางนิ่งเงียบเย็นชานั้นมันติดตัวมาตั้งแต่เด็กๆอยู่แล้ว มันเป็นบุคลิกที่พ่อมักจะบอกให้ทำเสมอ เพราะเกิดมาเป็นนายคน จะต้องวางมาดและมีท่าทางที่ทำให้ผู้อื่นเกรงขาม




“แม่ทานได้ไหมคะ สุดหล่อหวงหรือเปล่า”     คุณปรางถามบุตรชาย พรางยกขวดโหลหมุนไปมาอย่างพิจารณา มองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าคนทำนั้นใส่ใจขนาดไหน โบว์น้อยสีชาที่พันล้อมรอบขวดนั้นถูกจัดวางเป็นอย่างดีแสดง จะมีสักพี่คนที่จะใส่ใจเพียงรายละเอียดเล็กน้อย




“ทานได้ครับ”      ภัทรส่งยิ้มให้กับมารดาแล้วยกกาแฟดำรสเข้มขึ้นจิบ




“ถ้าแม่จะขอหมดทั้งขวดสุดหล่อจะให้แม่ไหม”   เพราะเพียงแค่กัดคำแรก ความประทับใจในรสชาติก็หลั่งไหลออกมาทันที ไม่หวานมากไป ทุกอย่างกำลังพอดี เหมือนคนทำจะรู้ว่าคนรับนั้นไม่ชอบของหวานเลยพยายามไม่อบให้หวานจนเกินไป




“ไม่ได้ครับ ผมจะเก็บไว้ทาน แม่ทานได้แค่สามชิ้นเท่านั้นนะ”   คำตอบของภัทรทำเอาคุณปรางมองเงยหน้ามองบุตรชายด้วยความแปลกใจ ภัทร เกียรติบูรพา ไม่เคยถูกโฉลกกับของหวานทุกชนิด แต่กลับบอกว่าจะเก็บไว้ทานเอง 




“อยากจะเห็นเจ้าของขวดโหลนี่แล้วซิ”  คุณปรางพูดลอยๆ พร้อมทั้งทำเนียนหยิบคุกกี้ทานไปเรื่อยๆ จนภัทรต้องลุกขึ้นมาแย่งขวดโหลไปวางไว้ข้างกาย ทำเอาผู้สูงวัยหัวเราะออกมาอย่างขบขันเมื่อเห็นลูกชายตัวเองแสดงตัวปกป้องขนมอย่างออกหน้าออกตา




“เดี๋ยวแม่ก็ได้เห็น........ถ้าเขายอมมาบ้านเรานะ”   




“ถ้าไม่มาก็ใช้กำลังเลย แม่สนับสนุน”   




“แต่พ่อบอกว่าห้ามใช้กำลังกับคนที่เรารัก ทำไมแม่ต้องมาทำให้คำสอนของพี่ผิดๆเพี้ยนๆไปด้วย” 




“เอ้าเหรอ! หนวดสอนสุดหล่ออย่างนั้นเหรอ ไม่เป็นไร คิดเสียเวลาเป็นคำสอนใหม่ก็แล้วกัน”




“พ่อยังวิ่งไม่เสร็จอีกเหรอครับแม่”




“ใช่จ้ะ แต่เดี๋ยงก็คงเสร็จ วันนี้ภัทรจะออกไปไหนหรือเปล่า”   




“จะเข้าไปมหาลัยครับ แม่ฝากซื้ออะไรหรือเปล่า”




“ไม่ฝากหรอกจ้ะ แต่แม่อยากเห็นหน้าเจ้าของขวดโหลจ้ะ ถ้าเป็นไปได้พามาด้วยก็ได้นะ จะได้ทานข้าวเย็นพร้อมกัน”




“เขาคงกล้ามา แค่กับผมเขายังไม่กล้าคุยด้วยเลยครับ”   ภัทรเอ่ยไปถึงดวงตะวัน ที่เมื่อใดที่ได้สนทนากันคนตัวเล็กจะไม่ยอมสบตา หรือไม่ก็ก้มหน้าอยู่เป็นประจำ




“เขาคงกลัวลูกแม่แน่ๆ ไปทำหน้าดุใส่เขาหรือเปล่า”   ภัทรนิ่งและคิดตามทันที ชายหนุ่มพยายามนึกว่าได้ไปทำท่าทางดังกล่าวกับคนตัวเล็กหรือเปล่า   และด้วยความมั่นใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์มั่นใจได้เลยว่าต้องทำหน้าอย่างนั้นไปแน่นอน




“สงสัยคงจะเป็นอย่างที่แม่บอก”   




“ถ้าประทับใจเขา ก็พยายามแสดงความรู้สึกออกมาให้มากๆ”   




“ผมจะจำคำแม่ไว้นะครับ”     ภัทรส่งยิ้มให้มารดา สบจังหวะที่คุณพลเดินเข้ามาในห้องรับแขกพอดี สองพ่อลูกทักทายกันพอหอมปากหอมคอ ประมุขของบ้านขอตัวขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า  และเมื่อทุกคนพร้อม มื้อเช้าดำเนินขึ้นในเวลาถัดมา หัวข้อสนทนาวันนี้จึงเป็นเรื่องของบุตรชายเพียงคนเดียวของบ้าน โดยมีคุณปรางทำหน้าที่เล่าข้อมูลต่างๆที่ตนพอจะทราบมาสักครู่ถ่ายทอดให้สามีได้ฟังอย่างละเอียดถี่ถ้วน




“ถ้าแกชอบก็พามาให้แม่กับพ่อดูหน้าดูตา....ทำอะไรต้องให้ผู้ใหญ่รับรู้ ถึงจะเป็นเรื่องแฟนก็เถอะ เข้าใจที่พ่อพูดนะ”    คุณพลบอกลูกชายตัวเองที่นั่งอยู่ซ้ายมือ ภัทรสบตากับบิดาแล้วพยักหน้ารับ เป็นอันรู้กันว่า ภัทร เกียรติบูรพา สัญญาไว้แล้วว่า ต้องพาเจ้าของขวดโหลมาที่บ้านให้ได้




“เข้าใจครับ   แต่พ่อต้องบอกแม่ด้วยว่าห้ามไปแกล้งเขา”




“อะไรกันยะ! ยังไม่ทันจะเป็นอะไรกัน ก็ปกป้องกันแล้วเหรอ  เขาจะยอมมาหรือเปล่าก็ไม่รู้”   คุณปรางพูดเสียงสูง  พร้อมทั้งมองหน้าลูกชายอย่างล้อเลียน นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันลูกชายของนางยังขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นแฟนกันภัทรจะไม่อาการหนักกว่านี้เหรอ




“ผมไม่ปล่อยให้หลุดมือหรอกครับ”   




“ถ้าแกกล้าพูดกับพ่อกับแม่ว่าคนนี้จริงจัง ก็พากันเข้ามาไหว้ผู้ใหญ่”    คุณพลมองหน้าลูกชายพร้อมทั้งส่งสายกำชับเสริมเข้าไปอีก ตั้งแต่เด็กจนโตภัทรไม่เคยทำให้พ่อและแม่ผิดหวัง ไม่เคยเกเร เรื่องเรียนก็ทำเกรดดีมาตลอด จนกระทั่งเรื่องแฟน ก็ไม่เคยต้องมานั่งปวดหัวกังวลใจว่าลูกของตัวเองจะก่อเรื่องอะไรไว้ 





มื้อเช้าจบลงความคำกำกับความของคุณปรางที่ย้ำนักย้ำหนาให้ลูกชายพาคนที่หมายตาเข้ามาบ้านให้ได้ ซึ่งภัทรก็ตกปากรับคำไว้อย่างแน่นหนาเหมือนกัน สำหรับครอบครัวเกียรติบูรพานั้นมักจะสอนให้ลูกชายคนเดียวของบ้านล้างจานทำกับข้าวอยู่เสมอ เช่นเดียวกับเช้านี้ ที่ภัทรรับหน้าที่ล้างจานเองทั้งหมด  คุณปรางมักจะสอนลูกชายอยู่เสมอว่า หน้าที่ในครัวไม่จำเป็นต้องให้ผู้หญิงทำเท่านั้น ผู้ชายที่เป็นผู้นำของบ้านก็สามารถเข้าไปช่วยแบ่งเบาได้  นอกจากจะเป็นการช่วยกันทำงานแล้ว ยังสานสร้างความสัมพันธ์ของคู่รักให้เหนียวแน่นยิ่งขึ้นไปอีก 




หลังจากล้างจานาเสร็จ ชายหนุ่มก็ขอตัวขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และสิ่งที่ทำก่อนเดินออกมาจากห้องก็คือส่งยิ้มให้กับขวดโหลอย่างกับคนบ้า  แล้วเดินลงมาลามารดาที่นั่งดูรายการทำอาหารที่ห้องรับแขก  และด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสมากขึ้นกว่าแต่ก่อนของบุตรชายทำให้คุณปรางเอ่ยปากแซวไม่ได้  นี่แหละหนาอานุภาพของความรัก

……………………………………………

หนุ่มคนดังของคณะบริหารธุรกิจมาทำอะไรกับตึกคณะวิทยาศาสตร์ฯ สร้างความงุนงงและสงสัยให้กับผู้คนที่เดินผ่านไปมาอย่างมากล้น โดยเฉพาะสาวๆทั้งหลายที่ต่างพากันหยุดมองพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ชายหนุ่มอย่างไม่ขาดสาย แต่สำหรับภัทรแล้วกับมองสิ่งสวยงามเหล่านั้นเพียงผ่านตาไม่ได้สนใจหรือแปลกใจอะไรทั้งนั้น  ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันเสาร์ แต่ผู้คนที่เดินเข้าเดินออกก็ไม่ได้น้อยลงไปเลยซักนิดเดียว ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองไกลออกไปยังวิวทิวทัศน์ด้านนอก สายตาที่ไร้จุดโฟกัส  ทำเอาสาวๆทั้งหลายต้องหยุดนิ่งอยู่กับที่ แต่มีสิ่งหนึ่งที่อยู่ในสายตาของภัทรเสมอ




“ภัทร......มาทำอะไรที่ตึกคณะวิทย์ฯ”   คนที่สายตาเฝ้ามองหาบัดนี้ได้มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว




ดวงตะวันในชุดเนื้อเชิ้ตสีเขียวอ่อนกางเกงยีนต์ห้าส่วนสีดำมองดูแล้วเหมือนทอมไม่มีผิด เส้นผมสีดำเข้มล้อมกรอบขับใบหน้าให้ดูอ่อนเยาว์ยิ่งขึ้นไปอีก ดวงตากลมโตสีดำเข้มจ้องมองใบหน้าของภัทรด้วยแววตาที่สงสัยใคร่รู้ อยากจะเอื้อมมือไปลูบไล้เรือนผมดกดำอย่างที่ใจคิดยิ่งนัก แต่มันก็ยังไม่ถึงเวลา.........




“มารอตะวัน”   




“มารอผมเหรอ .....มารอทำไม หรือมีธุระกับผม”    ดวงตะวันมองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาใสซื่อเหมือนลูกแมวไม่มีผิด




“ไม่มี.........แต่ก็อยากมารอ”   




“เอ่อ.......ถ้างั้นขอตัวนะ”   คนตัวเล็กเอ่ยเสียงเบา




“ตะวันกำลังจะไปไหน” 




“จะไปห้องสมุด ก็เอ่อ.....ไปหาข้อมูลทำรายงานน่ะ” 




“ถ้าอย่างนั้นผมไปด้วย”  ไม่พูดเปล่า เพราะมือหนาเอื้อมไปคว้าหนังสือเล่มโตสองเล่มที่อยู่ในอ้อมกอดของคนตัวเล็กแล้วออกเดินนำหน้าโดยทันที  โดยมีร่างเล็กของดวงตะวันที่เดินตามหลังมาอย่างเงียบๆ แต่เป็นความเงียบที่ไร้ความอึดอัดหรือลำบากใจ ไร้ซึ่งเสียงสนทนาตลอดระยะทางจากตึกคณะวิทย์ฯมาจนถึงห้องสมุด 




“ไม่เบื่อเหรอ?”  ดวงตะวันเงยหน้าถามคนที่นั่งนิ่งอ่านหนังสือฟิสิกส์ด้านตรงข้าม




“แล้วตะวันเบื่อไหม?”  ภัทรเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนร่างเล็กที่มองมาด้วยแววตาสงสัย




“ไม่เบื่อหรอก”




“ถ้างั้นผมก็ไม่เบื่อเหมือนกัน”  กล่าวเสร็จก็ก้มหน้าลงไปอ่านอีกครั้ง ถึงแม้จะเรียนบริหารแต่ภัทรก็ไม่เคยทิ้งความรู้เดิมเลย เพราะความถนัดที่แท้จริงของชายหนุ่มนั้นคือวิชาฟิสิกส์ แม้ใจอยากจะเรียนวิศวะ แต่ก็ต้องทิ้งความชอบแล้วเลือกที่จะเรียนบริหารเพราะกิจการของบ้านได้มารออยู่เบื้องหน้าแล้ว














๐ ถือว่าเป็นการจบที่ไม่ค้างนะ 
๐ งานเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   ถ้าจะเยอะขนาดนี้  ตีกันวุ่นวายในหัวเต็มไปหมด ฟีลแต่งนิยายก็เลยไม่ค่อยมี วันนี้ฝืนสังขารลุกขึ้นมานั่งพิมด้วยความระโหยโรยแรง
๐ คำผิดไม่ได้ตรวจเลย แต่งเสร็จก็อัพเลย
๐ ฝากเรื่องใหม่ไว้ด้วยนะคะ ^^





แฟนเพจนักเขียน – ติดตามข่าวสารอัพเดทได้ที่นี่เลยค่ะ  https://www.facebook.com/pages/Chocolate-Love-Fan-Club/255241697823084



twitter นักเขียน @muayyunho



รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
 [/color]

[pochu52]

ดวงตะวันดวงนี้แสงมันอบอุ่นจังเนอะคุณภัทร ^^

[bytoey]

เย้ๆๆๆ มาต่อแล้ว

น่ารักอะ

[Horizon]

ผู้ชายอบอุ่น
+1

[Giniz]

ไม่ค้างแต่สั้น!!!! 
ปล.+1 เป็นการเซ่นไหว้  มาเร็วๆและยาวๆนะ เค้ารออยู่

[zazoi]

เรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ ว่าแต่จะมีมาม่าครอบครัวภัทรป่าวคะเนี่ย TT

[MoMoRin]

บ้านนี้ มีทั้งความจริงจังแต่ก็สอดแทรกความเอาใจใส่ไว้ในตัวนะ น่่าสนใจค่ะ อยากรู้ว่าภัทรจะหาวิธีไหนพาตะวันไปบ้านตัวพี่เค้าได้ อิอิ

[MiSS-U]

เชียร์ภัทรให้บุกเต็มตัวไปเลยคว้าดวงตะวันมาให้ได้

บวกเป็ด

[roseen]

 :กอด1:ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ormn]

ชอบภัทรมากเลยอะ


ตะวันยังน่ารักเหมือนเดิมอะ

[takara]

ภัทร เปิดตัวตะวันแล้ว แล้วเมื่อไหร่ตะวันจะไปบ้านภัทรล่ะ

[greensnake]

ดีใจมากมายที่ได้อ่านน้องตะวันและภัทร
ภัทรเค้าถึงกับออกตัวกับพ่อแม่ไว้ขนาดนี้แล้ว
ท่าทางตะวันดวงนี้จะไม่รอดจากภัทรซะแล้ว
แต่ก่อนอื่น ภัทรลองยิ้มให้ตะวันก่อนดีมั๊ยจ๊ะ
แล้วค่อยพาไปพบพ่อกับแม่
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[iforgive]

หวานเล็ก ๆ อิจฉาดวงตะวันนะเนี่ยะ

[moobarpalang]

อบอุ่นมากๆ

[nongrak]

ทำไมภัทรไม่บอกไปเลยว่าจะพาไปบ้าน

+1+เป็ดให้นะ

[ladyzakura]

น่ารักอ่ะ ไม่รุกไป ไม่เร็วไป

[YouandMe]

ทำตามที่แม่สอนดีที่สุด...ดังนั้น...ฉุดมาเลย 

[Pupay]

 

[CarToonMiZa]

ครอบครัวนี้อบอุ่นดีจัง

[sam3sam]

รีบๆพาว่าที่ลูกสะใภ้เข้าบ้านเหอะภัทร
จะได้รู้กันไปเลยว่าพ่อกับแม่จะรับได้มั้ยที่ได้ลูกสะใภ้เป็นผู้ชาย

อ่า..บอกว่าอัพตอนใหม่หน้าไหนด้วยก็ดีนะ

[murasakisama]

อ่านกี่ครั้งก็ยิ้มทุกครั้งชอบภัทรกับตะวันมากค่ะ

[yeyong]

ภัทรเริ่มรุกคืบมากขึ้นแล้ว

[boylove_yj]

กด + ให้ทุกคนแล้วนะคะ ^^

[RoseBullet]

อ่านตอนนี้แล้วยิ่งชอบภัทรมากขึ้นอ่ะ นิ่งๆเหมือนจะเย็นชา แต่ที่จริงอบอุ่น เอาใจใส่มาก
คุณแม่กับคุณพ่อของบ้านนี้ก็น่ารักค่ะ เป็นความแตกต่างที่ผสมผสานกันออกมาได้กลมกลืนดีเชียว
ภัทรบุกไปหาตะวันถึงที่แล้ว วันนี้จะได้พามาหา(ดูตัว)คุณพ่อคุณแม่ไหมน้อ
แล้วถ้าชวนมา จะชวนด้วยเหตุผลไหนเนี่ย จะรอติดตามตอนต่อไปนะคะ