เราเข้ามาอ่านรวดเดียวสิบแปดตอนรวดเลยค่ะ !
อ่านแล้วรู้สึกชอบมาก ชอบตั้งแต่ " ชื่อตัวละคร " เลยค่ะ ชื่อ " ของขวัญ " ช่างฟังดูน่ารักน่าทะนุถนอม ฟังดูเป็นสิ่งล้ำค่า สมแล้วที่เจ้้าตัวจะหวงชื่อนี้ ไม่ใครมาเรียกได้ง่าย ๆ ยิ่งได้รู้ว่าเป็นชื่อที่คุณพ่อคุณแม่ที่เสียไปแล้วเป็นคนตั้งให้ เรายิ่งนึกเอ็นดูตัวละครตัวนี้
เราว่าเราพอเข้าใจความรู้สึกของเด็กที่โตขึ้นมาโดยไม่มีคุณพ่อกับคุณแม่อยู่เคียงข้างนะคะ เพราะเพื่อนสนิทของเราคนหนึ่งก็เติบโตมาในสภาวะแบบนั้นเหมือนกัน ถึงแม้ใคร ๆ จะพูดว่า คนเราจะดีได้ ก็ด้วยตัวเอง ด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของตัวเองก็เถอะ แต่เราเห็นว่า ด้วยอายุเท่านั้น - เป็นเด็กชายที่กำลังจะกลายหนุ่ม ซึ่งเป็นที่รู้กันดีกว่า เด็กในวัยนั้นอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ เป็นวัยพายุบุแคมที่หากมีอะไรมากระทบกระเทือนใจก็พร้อมจะเปลี่ยนนิสัยจากหน้ามือเป็นหลังมือ การสูญเสียบุพการีไปในเวลาเดียวกัน ทำให้ลูกคนเดียวอย่างของขวัญในวัยนั้นไร้ที่ยึดเหนี่ยว ถึงจะบอกว่า ของขวัญยังมีลุง มีป้า มีพี่จักรกฤษณ์ แต่ถ้าหากนึกให้ดี ลองเอาใจตัวเองเป็นที่ตั้ง ก็จะตอบด้วยว่า คนที่เป็น " ครอบครัว " และ " ผูกพันทางสายเลือด " กันอย่างแน่นแฟ้นจริง ๆ นั้น ในความจริงแล้ว ก็มีเพียงคุณพ่อกับคุณแม่นั่นสองคนเท่านั้นแหละ เราก็เลยพอจะเข้าใจว่า การกระทำของของขวัญในอดีตแต่ละอย่างนั้น เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้ ไม่ได้เลวร้ายถึงขั้น " ขวัญไม่น่าเกิดมาเลย " แบบที่เจ้าตัวตัดพ้อเอาเสียเองบ่อย ๆ นั่นเลยนะคะ /เขย่งตัวเอื้อมมือไปลูบหัวของขวัญเบา ๆ /
เราว่าของขวัญเป็นเด็กโชคดีนะคะ ถึงแม้ว่าจะเสียคุณพ่อคุณแม่ไปแล้ว แต่ก็ยังมีลุง มีป้า มีพี่ชายที่ทั้งรักและเป็นห่วงของขวัญมากถึงขนาดนี้ เราชอบประโยคที่พี่จักรพูดกับของขวัญว่า " ของขวัญเป็นของขวัญที่สำคัญที่สุดของพี่ " มาก คือ อ่านแล้วมันรู้สึกอุ่นหัวใจจัง ปฏิเสธไม่ได้ว่า อ่านนิยายมาหลายเรื่อง แต่ส่วนใหญ่ของนิยายหลายเรื่องเหล่านั้นจะถ่ายทอดความรักในรูปแบบของคนรักมากกว่าจะถ่ายทอดความรักระหว่างพี่ชายกับน้องชายให้ได้เห็น อย่างของขวัญกับพี่จักรแบบนี้น่ะค่ะ
อ่านแล้วชวนให้คิดถึงพี่ชายที่อยู่ต่างจังหวัดมาก ๆ เลย ^^
นอกจากพี่จักรแล้ว เรายังชอบป้ารีของของขวัญด้วยค่ะ ชอบมาก ชอบจนกระทั่งสามารถตอบได้เต็มปากเลยว่า ถ้าถามว่า คุณชอบตัวละครตัวไหนมากที่สุดในเรื่องนี้ คำตอบของเราก็คงเป็นป้ารีเนี่ยล่ะค่ะ ป้ารีเป็นตัวละครที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกถึงสัญชาตญาณของความเป็นแม่ชัดเจนมากเลยค่ะ ชัดเจนเสียยิ่งกว่า้น้ารุ่งทิพเสียอีก โดยเฉพาะฉากที่ป้ารีให้พี่จักรไปคว้าไม้เรียวมาีตีของขวัญแล้วน้ำตาไหลพรากไปด้วยนั่น เราขอเลือกให้เป็นเดอะเบสท์ซีนสำหรับนิยายเรื่องนี้เลยนะคะ T T มันใช่เลย ใช่มากจริง ๆ อ่านแล้วให้ความรู้สึกหลายอย่างด้วยกัน จนเราบรรยายไ่ม่ถูกเลยล่ะค่ะ
นอกจากครอบครัวเรือนไทยอบอุ่นแล้ว ที่ไม่พูดถึงไม่ได้ก็คือ พี่โต ^^ เรานิยมชมชอบพี่โตอยู่ในใจตั้งแต่ปรากฏตัวฉากแรกแล้วค่ะ บุคลิกสุขุมนุ่มลึก อบอุ่น อ่านแล้วรู้สึกเย็นใจยังไงก็ไม่รู้ ให้ความรู้สึกเหมือนนั่งอยู่ตรงท่าน้ำหน้าบ้านแล้วหย่อนขาลงไปแช่น้ำเล่น ยังไงอย่างงั้นเลยค่ะ อ่านแล้วก็พยักหน้าเห็นด้วยกับตัวเองว่า ร้อน ๆ อย่างของขวัญ ต้องมาเจอเย็น ๆ อย่างพี่โตเนี่ยล่ะ ถูกต้องที่สุดแล้ว ^^
นอกจากคาแรคเตอร์ตัวละครทั้งหมดที่ว่ามาที่คุณบัววางไว้ได้อย่างมีเสน่ห์แล้ว เราขอชมเรื่องบทสนทนา และฉากปฏิสัมพันธ์ทางกายอีกสักนิดนะคะ เราว่าคุณบัวเป็นคนที่เขียนอะไรทำนองนี้ได้ดีมาก ๆ เลยล่ะค่ะ ฉากอย่างว่านั้น ไม่ได้ให้ความรู้สึกหยาบโลน หรือเยอะเกินความจำเป็นไปเลย เหมือนทานอาหารจานเดียวแล้วอิ่มอร่อยแบบพอดิบพอดีแบบนั้น ... ฉากกุ๊กกิ๊กก็น่ารักน่าชังเสียจริง คุณบัวเก่งมากนะคะ ที่ำทำให้เราจิ้นฉากผู้ชายตัวโต ๆ สองคน ( แล้วหนึ่งในสองคนนั้นก็ไม่ได้มีท่าทางอ้อนแอ้นอรชรชวนให้นึกถึงผู้หญิง ซึ่งมันจะง่ายแก่การจิ้นเวลาเกิดฉากอย่างว่า ! ) เขาหนุงหนิงกันแล้วเรารู้สึกว่า " น่ารักอ้ะ ! " แทนที่จะบ่ายหน้าหนีเพราะจิ้นไม่ออก เนื่องจากหน้าตาและขนาดตัวของทั้งคู่ 555555
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดี ๆ แบบนี้ ขอบคุณที่ตั้งใจถ่ายทอดนิยายเนื้อหาดี ๆ ที่อ่านแล้วอุ๊นอุ่น ชวนยิ้มแก้มแตกแบบนี้นะคะ ( ถ้าเช็คเรื่องคำผิดได้ครบถ้วนกว่านี้ก็จะโอเคมาก ๆ เลยล่ะค่ะ )
ยกนิ้วค่ะ <3
ปล. สงสัยว่าง ๆ ต้องหาพี่ธัน กับน้องฟูอ่านบ้างละ 5555
หัวข้อ: ...จอมร้าย...ตอนพิเศษ Christmas…again and again...หน้า 143 (24/12/2021) (อ่าน 1726676 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก