เม้นไปแล้ว แต่ขออนุญาติมาปลดปล่อย(?)อีกนิดนึงนะคะ ไม่ไหวแล้วจริงค่ะ TT
กลับมาอ่านตอนหวานๆอีกรอบ...เพื่อให้หายเศร้า..
แต่กลายเป็นว่ายิ่งย้อนกลับไปอ่านที่ผ่านๆมายิ่งแย่กว่าเดิมอีก ;__; !!
ตอนนี้อ่านฉากหวานๆ ยังน้ำตาจะไหลเลยค่ะ จนต้องหยุดอ่าน...
ทำไงดีๆ.. เราเลิกคิดไม่ได้ซักที... T T
โอยยย.. หดหู่ขั้นสุด.. ยิ่งเพิ่งปิดเทอมพอดี (คนอื่นเขาเปิดกันหมดแล้วนี่เพิ่งปิด =_=;)
อยู่บ้านคนเดียวว่างๆ ยิ่งฟุ้งซ่าน.. จะออกไปไหนก็กลัวใช้ตังค์หมด.. แถมยังเหี่ยวจนไม่มีอารมณ์ออกไปเที่ยว
เวลาปล่อยหัวจะโล่งๆ หรือเผลอทีไรก็จะนึกถึง..
'เสียงติ๊ดครั้งสุดท้าย.. และคำพูดสุดท้ายของเทียน..'ใจมันหายวูบๆ โหวงเหวงวังเวงแปลกๆ.. กลัวจนอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก จุกอกไปหมด..ไม่ไหวแล้วววค่ะ!! T_________T
พยายามจะเลิกคิด ลุกขึ้นมาจัดห้อง เก็บกวาดทำความสะอาดจัดหนังสือนู่นนี่ แต่ก็ยังคิดอยู่ดี...
แว๊ปไปอ่านปีใหม่กลอน(เป็นรอบที่ล้าน = =)มาครึ่งเรื่องแล้ว..ถึงจะช่วยได้มากก แต่เจอเทียน.. เจอวันเกิดพี่ปีใหม่(มันคือปีที่แล้วของช่วงนี้สินะคะ) งานโรงเรียน คอนเสิร์ต.. มันก็ยังเผลอคิดดด! ตอนนั้นอักษรยังอยู่ ยังเป็นเลขานุการคนเก่งอยู่สินะ.. T T
จนต้องมาปลดปล่อยในนี้อีกรอบ.. พิมพ์ระบายความอัดอั้นออกไปให้หมดด T T
เราอาการหนักแล้วววว!!! #ช่วยเราด้วยยยยยยยย!! จบแบบนี้ทำให้เราเข้าใจถึงคำว่า 'นิรันดร์' ในความรักของทั้งคู่ ซาบซึ้งในความรักของเทียนและอักษรซึ่งมันสวยงามมากๆ!
ถึงอักษรจะจากไปแล้วแต่เทียนก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ใช้ชีวิตอยู่ต่อไป.. และทำใจได้ในซักวัน.. (แต่จะเป็นเราเองเนี่ยแหละที่ทำใจไม่ได้ T T)
และรู้สึกได้เลยว่าในตอนสุดท้ายเทียนมองโลกเปลี่ยนไปมาก.. นั่นคือสิ่งที่อักษรทิ้งไว้ให้
มันทำให้เรานึกถึงเรื่องเซเลอร์มูนที่ใครซักคนพูดว่า
"เวลาที่เขาจะจากเราไปจริงๆ คือเวลาที่เราลืมเขาไปต่างหาก" (แนวๆนี้..)
^ นั่นกล่อมตัวเองทั้งนั้น... ;_; ทั้งที่พยายามเข้าใจ พยายาคิด พยายามมองให้เศร้าน้อยที่สุดแล้ว...
แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี! ไม่ไหวจริงจังค่ะ T____T
เราไม่ได้คิดว่านิยายเรื่องนี้จบแบบ Bad End นะคะ ทั้งสองคนรักกันเข้าใจกันดีมีความสุขด้วยกันมันคือ Happy End แล้วสำหรับเรา.. แต่ก็อยากให้ Happy สุดๆ อักษรไม่ตายอยู่ดี Y________Y
และมันอดคิดต่ออีกไม่ได้ว่าทำไม.. เทียนไขอักษรเพิ่งใช้เวลาร่วมกันได้ไม่ถึงเดือนเลยนะ.. มีเวลาอยู่ด้วยกันแค่แปปเดียวเอง..
หลังจากนี้จะไม่มีอีกแล้วเหรอ อักษรจะไม่อยู่แล้วเหรอ.. ปาฎิหาริย์ไม่มีจริงสินะ.. :' (
เราเดาตอนจบได้และเตรียมใจเผื่อไว้..(ซึ่งเป็นการเตรียมใจที่ไม่มีผลอะไรเลย.. = =;) แต่บางครั้งก็แอบคิดว่าอาจจะเกิดปาฎิหาริย์ขั้นก็ได้..! ยังเชื่ออยู่ลึกๆ.. ยังหวังอยู่ลึกๆ ยิ่งช่วงหลังๆ เพราะดราม่ารัวๆเลยคิดว่าตอนจบอาจจะไม่ตายก็ได้ หมดดราม่าแล้ว.. เลยยิ่งคิด ยิ่งเชื่อมากขึ้น...
"ปาฎิหาริย์จะเกิดขึ้นกับคนที่เชื่อมันเท่านั้น" << พี่โอเคยให้ความหวังเก๊าาาา..!!! T T เราเชื่อนะะะ!!! /หรือเพราะคุณเทียนท่านไม่เชื่อสินะ... โฮฮ YY
เรื่องไหนที่เราชอบมากๆ รักตัวละครในเรื่องนั้นมากๆ เราจะคิดถึงเรื่องนั้นตลอด(เวลาว่างๆหรือเวลาฟังเพลง #ติ่งมาก =_=)ตามประสาคนเพ้อเจ้อ จิ้นไปวันๆ เหมือนคนบ้า #ยอมรับ UU และเทียนไขอักษรก็เป็นเรื่องที่เราชอบคิดถึงบ่อยๆ..
ตอนนี้ต้องคิดกรอกหัวตัวเองว่าสองคนนี้มีตัวตนอยู่ในจินตนาการ.. อย่าไปอินขนาดนั้น อย่าให้ส่งผลต่อชีวิตจริงขนาดนั้น.. (ส่งผลต่อการดำเนินชีวิตมากค่ะ ฮืออ T_T) อย่าเศร้าขนาดนั้น.. แต่มันก็ยังห้ามไม่ด้ายยยย ;[];
ตอนนี้เริ่มคิดว่าการอินเกินไปของเรานี่มันส่งผลเสียจริงๆ.. ไม่เคยดูหรืออ่านอะไรที่มีคนตายแล้วจะทำให้เราสะเทือนใจได้ขนาดนี้มากก่อนเลย.. แถมยังแอบชินกับการที่มีคนตายในเรื่อง(เพราะดูอนิเมะที่มีคนตายบ่อย ; ; ) อย่างมากก็ร้องไห้เศร้าอินตามเนื้อเรื่องไป พอเลิกดูไปทำอย่างอื่นก็ลืม.. แต่ไม่เคยรู้สึกกระวนกระวายกลัวอะไรซักอย่าง(ที่ไม่รู้ว่าอะไร = =;)จนจะทนไม่ไหวขนาดนี้มาก่อน นี่อ่านตอนจบผ่านมาสองคืนแล้วก็ยังไม่หาย.. และคิดว่าคงอีกซักพักเลยกว่าจะหาย.. ;__; คงเพราะเรารักอักษรมากจริงๆ♥
ยอมรับเลยว่าคนเขียนเก่งมากๆจริงๆค่ะ.. (หรือเราเองที่อินเกินไป ? - -?) ทำให้รู้สึกได้มากขนาดนี้ ทำให้เรารักตัวละครที่คุณสร้างได้มากขนาดนี้ ♥ ขอบคุณ(อีกครั้ง)ที่สร้างพวกเขาขึ้นมา♥ แอบอยากบอกว่าซีรีย์นี้เป็นอะไรที่ชอบมากที่สุด มากกว่านิยาย อนิเมะ มังงะ หรืออะไรอื่นๆอีก รักมากๆ! <3
ตอนพิเศษในเล่มจะมีชีวิตเทียนหลังจากนี้ใช่มั้ยคะ.. อยากอ่านอยากรู้ว่าเทียนจะทำยังไงและเป็นยังไงต่อ.. แต่ก็กลัวที่จะอ่าน ยังไม่อยากยอมรับว่าอักษรไม่อยู่แล้ว.. ในเรื่องไม่มีอักษรอีกแล้ว.. แค่คิดก็จุกแล้วค่ะ.. กลัวเศร้า กลัวอาการหนักกว่าเดิม..
ที่สำคัญคือไดอารี่ของอักษร.. น้ำตาแตกอีกแน่ๆเรา..!! ;____;
(เพราะฉะนั้นขอร้องอย่าเศร้ามากเลยนะคะ T_T)
ปล. ที่เวิ่นมาทั้งหมดนี่ไม่ได้จะตำหนิตอนจบหรือคนเขียนแต่อย่างใดนะคะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ!
แค่ขอปลดปล่อยความเศร้านิดเดียว..T^T #นิดเหรอ =_= (แต่พิมพ์ออกมาแล้วโล่งขึ้นเยอะ..)
ปลล. อ่านน้องกลอนต่อ♥ หาความบันเทิงเข้าตัว ;__;
(รู้สึกรำคาญคอมเม้นต์ตัวเองแทนคนเขียน.. ไม่มีสาระแถมเวิ่นเว้อ เพ้อเจ้ออีก.. ขอโทษค่ะ แง๊ T_T)